برگزیده اخبار تحولات منطقه

Forwarded from پرتو

روز گذشته و در مرحله نهایی رزمایش پیامبر اعظم ۱۵، نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اقدام به پرتاب ۶ فروند موشک بالستیک میان‌برد به آب‌های شمال اقیانوس هند کردند. رسانه‌های ایران به نقل از سپاه اعلام کرده اند «اهداف دریایی» در فاصله ۱۸۰۰ کیلومتری، هدف این موشک‌ها بوده‌اند.

آن گونه که در تصاویر دیده می‌شود، ۳ تیر موشک از نوع سجیل، دو تیر عماد و یک تیر موشک قدر در رزمایش شرکت داشتند. از دید «تحلیل‌گران کانال پرتو»، مهم‌ترین نکته رزمایش اخیر بازگشت موشک سجیل به صحنه آزمایش‌ها و رزمایش‌های نیروهای نظامی ایران پس از سال‌های متمادی است. برخی منابع معتقدند ترکیب پیچیده سوخت جامد این موشک شامل برخی مواد حساس بوده که مورد تحریم خارجی قرار گرفته و همین امر در تولید این موشک وقفه ایجاد کرده است . آزمایش ۳ فروند موشک سجیل در رزمایش اخیر به همراه انتشار تصاویری از حضور آن در پایگاه‌های موشکی زیر زمینی سپاه در هفته‌های قبل می‌تواند نشان از این داشته باشد که مشکلات قبلی رفع شده و این موشک در حال تولید شدن از نو و پیوستن در تعداد مناسب به واحدهای موشکی است. سجیل به عنوان تنها موشک دو مرحله‌ای سوخت جامد رزمی ایرانی یکی از بازوهای مهم توان موشکی میان‌برد به شمار می‌رود.

برد ۱۸۰۰ کیلومتری اعلام شده برای موشک‌های یاد شده را می‌توان حاوی نوعی پیام به کشورهای منطقه و قدرت‌های فرامنطقه‌ای قلمداد کرد. چنین بردی به نیروهای نظامی ایران اجازه می‌دهد بخش عمده خاورمیانه و گستره بزرگی از آب‌های آزاد جنوب کشور را در تیررس داشته باشند. اما عدم انتشار تصاویر مناسب از لحظه برخورد و اهداف اعلام شده باعث می‌شود تخمین قابل اطمینانی از دقت موشک‌های یادشده قابل انجام نباشد.

ساعاتی پس از اجرای رزمایش، منابع آمریکایی اعلام کردند موشک‌های شلیک شده در ۱۰۰ مایلی (حدود ۱۸۰ کیلومتری) ناوگروه آمریکایی «نیمیتز» که در حال حاضر در آب‌های منطقه در حال گشت‌زنی است، فرود آمده‌اند و برخی موشک‌ها با فرود آمدن در ۲۳ کیلومتری یک شناور تجاری، در محدوده‌ای فرود آمده‌اند که در پروتکل‌های دریایی چندان ایمن به شمار نمی‌رود. برخی منابع این نوع شلیک موشک‌ها را نیز حاوی نوعی پیام سیاسی از طرف ایران در روزهای پایانی دوران ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» در ایالات متحده می‌دانند.

در محافل نظامی فارسی زبان فضای مجازی طی دو روز گذشته، بحث‌هایی در مورد قابلیت این موشک‌های بالستیک به عنوان ضدکشتی مطرح شده است؛ که در این مورد می‌توان صرفا به یک نکته اشاره کرد: از آن چه در تصاویر دیده می‌شود، موشک‌های یاد شده به مانند تقریبا همه موشک‌های بالستیک ایرانی برای مکان‌یابی و تعیین جهت مناسب پرتاب‌گر جهت پرتاب دقیق، متکی به «تکنیک‌های قراولروی» با استفاده از ابزارهای نقشه‌برداری مانند زاویه‌یاب‌ها و دوربین‌های توتال استیشن و گیرنده‌های GPS، پس از تعیین مکان استقرار مناسب و تسطیح زمین هستند. فرایندی که دقایق و گاه ساعات متمادی طول می‌کشد و حتی در صورت در اختیار داشتن مختصات دقیق همزمان (Online) از اهداف متحرک، با درنظر گرفتن این مساله و زمانی که موشک‌ها در چنین بردی لازم است طی کنند، محل اصابت موشک‌ها ممکن است در فاصله‌ای چند یا چند ده کیلومتری از هدف متحرک باشد. امری که بدون وجود ابزارهای لازم برای ردگیری هدف (رادارهای تطبیق دهنده و حسگرهای فروسرخ) هدف‌گیری دقیق را بسیار دشوار و نزدیک به غیرممکن می‌کند و ابزارهایی مانند رادارها و حسگرهای فروسرخ نیز در سرعت‌هایی مانند فاز نهایی برخورد سرهای جدا شونده موشک‌های بالستیک میان‌برد، به دلیل معضلاتی مانند تشکیل پلاسما و افزایش شدید دما و تاثیر آن بر لایه‌های جوی ممکن است کارایی لازم را نداشته باشند. در جریان رزمایش نیز هیچ نوع حسگری روی کلاهک موشک‌ها قابل مشاهده نیست که این فرض را تقویت می‌کند که هدف اصلی رزمایش، نشان دادن برد موشک‌ها بوده است تا حمله به یک هدف خاص دریایی.

در این زمینه بار دیگر لزوم وجود پرتاب‌گرها (TEL) ی تخصصی موشک بالستیک در زرادخانه موشکی ایران مشخص می‌شود. پرتاب‌گرهایی که سامانه‌های لازم برای جهت‌یابی و مکان‌یابی سریع را داشته باشند و بتوانند در مواقع اضطرار با سرعت عملی بالاتر نسبت به روش‌های سنتی مکان‌یابی و جهت‌یابی، اقدام به شلیک موشک‌ها به سوی اهداف جدید و بانک اهداف به روز شده کنند.

#ایران
#سپاه
#آمریکا

@Conflicts_Reporter

31 views13:30