آشنائی ساده و اجمالی با دستگاههای موسیقی ایرانی

معرفی فیلم ماندلا (2013)

محمدامین مروتی

ماندلا قهرمان مبارزه با تبعیض نژادی است. فیلم «ماندلا: راه طولانی به آزادی» به کارگردانی جاستین چادویک و بازیگری ادریس البا و نائومی هریس است.

پای ماندلا در دوران دانشجویی و پس از سرخورده شدن از مبارزات سیاسی، با دوستانش روی به مبارزه مسلحانه می آورند. دستگیر می شوند و با یک درجه تخفیف، در دادگاهی علنی به حبس ابد محکوم می شوند. 27 سال در زندان می ماند.
فشارهای جهانی به سیستم آپارتاید در کنار شعله ور شدن مبارزات مسلحانه، حکومت را به پای میز مذاکره می کشد. به قدرت رسیدن رئیس جمهور اصلاح طلب، فردریک د کلرک نیز شرایط را برای مصالحه فراهم کرد. خشونت های خیابانی بین سیاه پوستان و سفید پوستان با موجی از انتقام جویی همراه شده بود.
در این هنگام ماندلا راهش را از سایر دوستانش و به خصوص زنش "وینی ماندلا "که طرفدار ادامه مبارزه مسلحانه بودند، جدا کرد و خواستار انتخابات شد. نتیجه انتخابات در سال 1994 انتخاب ماندلا به عنوان اولین رئیس جمهور سیاهپوست در دولت اتحاد ملی مرکب از سیاهپوست و سفیدپوست بود.
ماندلا پس از پایان دوره ریاست جمهوری کاندید نشد و به امور حقوق بشری مشغول شد.

@shafiei_kadkani
اعتبارِ ملّی ما


روشنفکرانِ ما ازین نکته غافل‌اند که سه عنصر از عناصرِ فرهنگِ ایران‌زمین، همواره، در طول تاریخْ میدانِ گسترشِ اعتبار و حیثیتِ ملّی ما در جهان بوده است:

۱) شعرِ فارسی
۲) موسیقیِ ایرانی
۳) عرفانِ ایرانی

ما امروز در پیِ شکار سایهٔ مدرنیسم به ویران کردنِ این سه بنیاد برخاسته‌ایم و خیال می‌کنیم که دنیا عاشق چشم و ابروی ماست و منتظر است که ما یک جیغِ بنفش بکشیم و تمام جوایزِ ادبی دنیا را به درِ خانهٔ ما روانه کنند با فرمایشاتی نبوغ‌آمیز ازین نوع:
من آرزوهایم را اتو می‌کنم
عشقم را لایِ شناسنامه‌ام می‌گذارم
و با جدولِ ضربِ آمیزشِ پارادایم‌های ناهمگون، پشت سر هم استعاره خلق کردن و آن را شَقُّ القمر پنداشتن.
محمدرضا شفیعی کدکنی
این کیمیای هستی، صفحهٔ ۲۹۶

#محمدرضا_لطفی

🍃 ۱۲ دستگاه آواز ایرانی با یک ریتم ۷ نتی ثابت 😍

🔸منزل استاد شهریار و یادآوری یک شب‌نشینی باشکوه
برگرفته از صفحه اینستاگرامی:«بیا بریم سفر»
@sahandiranmehr

‍ 🔸اخوان ثالث در مورد منزوی می سراید:

حسین منزوی از شاعران زنجانی ست
جوان و فاضل و صاحب قریحه‌ای قوی است
چکد ز لطف و تری آب از غزلهایش
به شور نیز گهی چو جناب مولوی است

🔸محمدعلی بهمنی، دربارهٔ منزوی می‌گوید: «اگر بخواهیم غزل بعد از نیما را بررسی کنیم باید بگوییم که هوشنگ ابتهاج در غزل پلی می‌زند و منوچهر نیستانی از این پل عبور می‌کند و ادامه‌دهندهٔ این راه حسین منزوی است که طیف وسیعی را به دنبال خود می‌کشد.»
خود منزوی هم در مورد خودش سرود:

زخمی زدی عمیق تر ز انزوا برمن
بیهوده نیست منزوی ات ناتوان شده

🔸منزوی اگر چه می‌سراید:

بر داربستی از
«چه خواهد شد؟» «چه خواهم کرد؟»
آونگم!

در بیان آنچه باید می سرود اما در نهایت استحکام بود:
شهر منهاي وقتي که هستی حاصلش برزخ خشک وخالی
جمع آيينه‌ها ضربدر تو، بی‌عدد صفر، بعد از زلالی
مي شود گل در اثنای گلزار، مي شود کبک در عين رفتار
مي شود آهويی در چمنزار، پاي تو ضربدر باغ قالی
چند برگی است ديوان ماهت؟ دفتر شعرهای سياهت؟
اي که هر ناگهان از نگاهت يک غزل مي‌شود ارتجالی
هر چه چشم است جز چشم‌هايت، سايه وار است و خود در نهايت
مي کند بر سبيل کنايت مشق آن چشم‌های مثالی
اي طلسم عددها به نامت! حاصل جزر و مد ها به کامت!
وي ورق خورده احتشامت هر چه تقويم فرخنده فالی!
چشم واکن که دنيا بشورد! موج در موج دريا بشورد!
گيسوان باز کن تا بشورد شعرم از آن شميم شمالی
حاصل جمع آب و تن تو، ضربدر وقت تن شستن تو
هر سه منهاي پيراهن تو، برکه را کرده حالي به حالی

🔸برای من اما حسین منزوی یعنی«هوا و تنفس» در آن لحظاتی از زندگی که ریه های روحم از اصطکاک هوای آلوده و مسموم به ستوه آمده. امروز سالگرد درگذشت سلطان غزل نو است. شاعری که اگر نبود ، غزل فارسی چیزی کم داشت:

ای یادِ دور دست که دل می‌بری هنوز
چون آتشِ نهفته به خاکستری هنوز
هرچند خط کشیده بر آیینه‌ات زمان
در چشمم از تمامی خوبان، سری هنوز
با جرعه‌ای ز بوی تو از خویش می‌روم
آه ای شراب کهنه! که در ساغری هنوز

سالگرد درگذشت
@sahandiranmehr