صبحدم دل را مقیم خلوت جان یافتم
از نسیم صبح بوی زلف جانان یافتم

چون به مهمانخانهٔ قدسم سماع انس بود
آسمان را سبزه‌ای برگوشهٔ خوان یافتم

#خواجوی کرمانی

خسروان در آرزوی شکرش فرهادوار
جان شیرین را فدای جان شیرین کرده‌اند

کفر زلفش چون بلای دین و دل شد زان سبب
همچو (خواجو) اهل دل ترک دل و دین کرده‌اند

#خواجوی_کرمانی

جان بخواه از منِ بیدل
که رَوانَت بدهم...

بجز از جان زِ من آخر
چه تَمَناست تُرا؟

#خواجوی_کرمانی

 
ای غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
وآتش هجر جگر سوز تو دود افکن دل



چشمهٔ نوش گهر پوش لبت چشمهٔ جان
حلقهٔ زلف شکن بر شکنت معدن دل


#خواجوی_کرمانی

از صومعه پیری بخرابات درآمد
با باده پرستان بمناجات درآمد

هر کس که ز اسرار خرابات خبرداشت
از نفی برون رفت و باثبات درآمد

#خواجوی_کرمانی

امشب که حریفان همه مستند و خراب
من در تبم و نیست مرا تاب شراب

ای رنج بسوی ما قدم رنجه مکن
وی تب ز من سوخته دل روی بتاب


#خواجوی_کرمانی

خرم آنروز که از خطهٔ کرمان بروم
دل و جان داده ز دست، از پیِ جانان بروم

با چنین درد، ندانم که چه درمان سازم
مگر این کز پیِ آن مایهٔ درمان بروم

تا نگویند که چون سوسن ازو آزادم
همچو باد از پیِ آن سروِ خرامان بروم

چون سرم رفت و بسامان نرسیدم بی دوست
شاید اندر عقبش بی سر و سامان بروم

#خواجوی_کرمانی

نـرگس جادوی مست تو بهنگام صبوح
فتنه‌ئی بود که‌از خواب صبوحی‌ برخاست

متحیر نه در آن شکل و شمایل شده‌ام
حیــرتم در قلم قدرت بی‌چون خداست

#خواجوی_کرمانی

نـرگس جادوی مست تو بهنگام صبوح
فتنه‌ئی بود که‌از خواب صبوحی‌ برخاست

متحیر نه در آن شکل و شمایل شده‌ام
حیــرتم در قلم قدرت بی‌چون خداست

#خواجوی_کرمانی

پری رخا چه کنم گر نخوانمت شب و روز

چرا که چاره ی دیوانگان پری خوانیست

#خواجوی_کرمانی

‌ ‌‌‌

خسروان در آرزوی شکرش فرهادوار
جان شیرین را فدای جان شیرین کرده‌اند

کفر زلفش چون بلای دین و دل شد زان سبب
همچو (خواجو) اهل دل ترک دل و دین کرده‌اند

#خواجوی_کرمانی

.


نشان دل بی نشان از که جـــویم
حدیث تن ناتوان با که گویــــم

گـــر از کوی او روی رفتـــن ندارم
مگیرید عیبــــم که در بند اویم

چو رنجم تو دادی شفا از چه خواهم
چو درد از تو دارم دوا از که جویم



#خواجوی_کرمانی

خرم آنروز که از خطهٔ کرمان بروم
دل و جان داده ز دست، از پیِ جانان بروم

با چنین درد، ندانم که چه درمان سازم
مگر این کز پیِ آن مایهٔ درمان بروم

تا نگویند که چون سوسن ازو آزادم
همچو باد از پیِ آن سروِ خرامان بروم

چون سرم رفت و بسامان نرسیدم بی دوست
شاید اندر عقبش بی سر و سامان بروم

#خواجوی_کرمانی

از هزاران دل یکی را باشد استعداد عشق

تا نگویی در صدف هر قطره‌ای گوهر شود

#خواجوی_کرمانی
‌‌‌