This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
‼️ Esingizda tuting!
Qanchalik qiyin bo'lmasin, sizga yoqmadimi rad etishni biling!
🚫 Kimdir sizga kelib g'amxo'lik qilishini kutmang! O'zingizga o'zingiz g'amxo'rlij qiling.
👎 Bu bilan sizga egoist bo'ling demoqchi emasman, boshqalardan kutuvni bas qiling!
💬 Erim bunaqa qilishi kerak!
Qaynonam bunday bo'lishi kerak!
Qizim yoki og'lim hol ahvol so'ramadi kabi kutuvlar bizni charchatadi. Ular qanday bo'lsa, shundayligicha qabul qilish lozim.
✅ Shunda atrofingizdagi ajoyib o'zgarishlarni his etasiz!
👣Kimdirning gap-so'zi yoki fikri uchun orzu va maqsadlaringizdan qaytmang!
Axir sizga ham ularga ham hayot bir marotaba beriladi.
❤️O'rganing! Xoh ilm, xoh ibodat, xoh raqs bo'lsin. Chunki inson hamisha o'rganishga moyil
@mahbubabonu_ijodi
Qanchalik qiyin bo'lmasin, sizga yoqmadimi rad etishni biling!
🚫 Kimdir sizga kelib g'amxo'lik qilishini kutmang! O'zingizga o'zingiz g'amxo'rlij qiling.
👎 Bu bilan sizga egoist bo'ling demoqchi emasman, boshqalardan kutuvni bas qiling!
💬 Erim bunaqa qilishi kerak!
Qaynonam bunday bo'lishi kerak!
Qizim yoki og'lim hol ahvol so'ramadi kabi kutuvlar bizni charchatadi. Ular qanday bo'lsa, shundayligicha qabul qilish lozim.
✅ Shunda atrofingizdagi ajoyib o'zgarishlarni his etasiz!
👣Kimdirning gap-so'zi yoki fikri uchun orzu va maqsadlaringizdan qaytmang!
Axir sizga ham ularga ham hayot bir marotaba beriladi.
❤️O'rganing! Xoh ilm, xoh ibodat, xoh raqs bo'lsin. Chunki inson hamisha o'rganishga moyil
@mahbubabonu_ijodi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Байрам муборак
👩⚕️12-май — Халқаро ҳамширалар куни!🤩🥳🥳
Ҳурматли ҳамширалар, сизларни Халқароқ ҳамширалар куни билан чин дилдан табриклаймиз!
«Ҳамшираларга...»
Порлаб турар мудом кўкда қуёши,
Ундан миннатдордир кекса-ю ёши!
Шеърият, маърифат ҳар он йўлдоши,
Доим омон бўлсин шу азиз боши,
Меҳрибон, жафокаш ҳамшира қизлар!
@mahbubabonu_ijodi
👩⚕️12-май — Халқаро ҳамширалар куни!🤩🥳🥳
Ҳурматли ҳамширалар, сизларни Халқароқ ҳамширалар куни билан чин дилдан табриклаймиз!
«Ҳамшираларга...»
Порлаб турар мудом кўкда қуёши,
Ундан миннатдордир кекса-ю ёши!
Шеърият, маърифат ҳар он йўлдоши,
Доим омон бўлсин шу азиз боши,
Меҳрибон, жафокаш ҳамшира қизлар!
@mahbubabonu_ijodi
⛅️ Ob-havo ma’lumoti (12-may, yakshanba)
🌅 Ertalab havo harorati — 17 °C bo‘ladi. Shamol, namlik va boshqa ob-havo sharoitlarini hisobga olsak, haroratni 18 °C deb his qilasiz. Yomg’ir yog’ish ehtimoli – 0%, shamol 2,5 km/soat tezlikda esadi.
🏞 Tush paytidagi havo harorati 25 °C deb his etiladi. Namlik 34% atrofida, shamol tezligi 4,4 km/soat bo’ladi.
🌄 Kechqurungi havo harorati — 27 °C, yomg’ir yog’ish ehtimoli – 0%, shamol tezligi 3,6 km/soat bo’ladi.
🌃 Tungi havo harorati esa 27 °C, shamol tezligi 3,1 km/soat bo’ladi.
Buxoroda quyosh soat 05:30 da chiqadi va soat 19:47 da botadi.
❤️ Tashqarida qanday ob-havo bo‘lishidan qat’iy nazar, o‘zingizni asrang!
✈️Buxoro ovozi
@mahbubabonu_ijodi
🌅 Ertalab havo harorati — 17 °C bo‘ladi. Shamol, namlik va boshqa ob-havo sharoitlarini hisobga olsak, haroratni 18 °C deb his qilasiz. Yomg’ir yog’ish ehtimoli – 0%, shamol 2,5 km/soat tezlikda esadi.
🏞 Tush paytidagi havo harorati 25 °C deb his etiladi. Namlik 34% atrofida, shamol tezligi 4,4 km/soat bo’ladi.
🌄 Kechqurungi havo harorati — 27 °C, yomg’ir yog’ish ehtimoli – 0%, shamol tezligi 3,6 km/soat bo’ladi.
🌃 Tungi havo harorati esa 27 °C, shamol tezligi 3,1 km/soat bo’ladi.
Buxoroda quyosh soat 05:30 da chiqadi va soat 19:47 da botadi.
❤️ Tashqarida qanday ob-havo bo‘lishidan qat’iy nazar, o‘zingizni asrang!
✈️Buxoro ovozi
@mahbubabonu_ijodi
♌️ Munajjimlar bashorati (12-may, yakshanba)
Qo‘y (21.03 — 20.04)
Agar ezgulikka yo‘g‘rilgan rejalarni hayotga tadbiq etishni xohlasangiz, o‘zingizga qattiq ishongan holda oldinga intilishingiz kerak.
Buzoq (21.04 — 21.05)
Oilasizlar kunning ikkinchi yarmida romantik tanishuvni boshdan kechirishadi.
Egizaklar (22.05 — 21.06)
Sizning ko‘changizda bugun rosmana bayram bo‘ladi. Ayniqsa, shaxsiy biznesiga egalar, tadbirkorlar qiziqarli uchrashuvlar, hayajonli suhbatlarni boshdan kechirishadi.
Qisqichbaqa (22.06 — 23.07)
Agar ilgari professional kasbingiz bilan bog‘liq iste’dodingizni barchadan sir tutgan bo‘lsangiz, bugun oshkor etish vaqti yetdi.
Arslon (24.07 — 23.08)
Moliyaviy jihatdan omadingiz chopadi. Shaxsiy hayotda esa aksincha omad sizdan yuz burishi mumkin. Bu qarindoshlar bilan munosabatlarda o‘z aksini topadi.
Parizod (24.08 — 23.09)
Bugun qo‘l qovushtirib o‘tirishingizdan naf yo‘q. Bu ishlaringiz baroridan kelishiga jiddiy xalal berishdan boshqasiga yaramaydi.
Tarozi (24.09 — 23.10)
Hayotingizda tanaffuslar yuzaga kelishi kutilmoqda. Ayniqsa, bu shaxsiy hayotingiz bilan ko‘proq bog‘liq.
Chayon (24.10 — 22.11)
Salomatligingizdan xavotirlanmang. U sizga pand bermaydi. Asabni asrang.
O‘qotar (23.11 — 21.12)
Atrofdagilar bilan munosabatlardan, ishdan, moliyaviy masalalardan manfaat qidirishga uyalmang.
Tog‘ echkisi (22.12 — 20.01)
Bo‘shashishga, xotirjam tortishga shoshilmang. Hali vaqt bor. Ertaga ish joyingizda yirik loyihalarga qo‘l urishingizga to‘g‘ri keladi.
Qovg‘a (21.01 — 19.02)
Shaxsiy hayotda mustaqil bo‘ling. Muhabbatda tashabbuskorlik talab qilinadi.
Baliq (20.02 — 20.03)
Hadeganda xayollaringiz o‘tmishga yo‘rg‘alayverib bezor qilishi mumkin. Yo‘q, bas qilishingiz kerak. Ishga sho‘ng‘ishingiz lozim.
Tepada yozilganlarga ishonish-ishonmaslik, albatta, har kimning o‘ziga havola.
Lekin, bularni shunchaki o‘qishning o‘zi boshqacha...
✈️Buxoro ovozi
@mahbubabonu_ijodi
Qo‘y (21.03 — 20.04)
Agar ezgulikka yo‘g‘rilgan rejalarni hayotga tadbiq etishni xohlasangiz, o‘zingizga qattiq ishongan holda oldinga intilishingiz kerak.
Buzoq (21.04 — 21.05)
Oilasizlar kunning ikkinchi yarmida romantik tanishuvni boshdan kechirishadi.
Egizaklar (22.05 — 21.06)
Sizning ko‘changizda bugun rosmana bayram bo‘ladi. Ayniqsa, shaxsiy biznesiga egalar, tadbirkorlar qiziqarli uchrashuvlar, hayajonli suhbatlarni boshdan kechirishadi.
Qisqichbaqa (22.06 — 23.07)
Agar ilgari professional kasbingiz bilan bog‘liq iste’dodingizni barchadan sir tutgan bo‘lsangiz, bugun oshkor etish vaqti yetdi.
Arslon (24.07 — 23.08)
Moliyaviy jihatdan omadingiz chopadi. Shaxsiy hayotda esa aksincha omad sizdan yuz burishi mumkin. Bu qarindoshlar bilan munosabatlarda o‘z aksini topadi.
Parizod (24.08 — 23.09)
Bugun qo‘l qovushtirib o‘tirishingizdan naf yo‘q. Bu ishlaringiz baroridan kelishiga jiddiy xalal berishdan boshqasiga yaramaydi.
Tarozi (24.09 — 23.10)
Hayotingizda tanaffuslar yuzaga kelishi kutilmoqda. Ayniqsa, bu shaxsiy hayotingiz bilan ko‘proq bog‘liq.
Chayon (24.10 — 22.11)
Salomatligingizdan xavotirlanmang. U sizga pand bermaydi. Asabni asrang.
O‘qotar (23.11 — 21.12)
Atrofdagilar bilan munosabatlardan, ishdan, moliyaviy masalalardan manfaat qidirishga uyalmang.
Tog‘ echkisi (22.12 — 20.01)
Bo‘shashishga, xotirjam tortishga shoshilmang. Hali vaqt bor. Ertaga ish joyingizda yirik loyihalarga qo‘l urishingizga to‘g‘ri keladi.
Qovg‘a (21.01 — 19.02)
Shaxsiy hayotda mustaqil bo‘ling. Muhabbatda tashabbuskorlik talab qilinadi.
Baliq (20.02 — 20.03)
Hadeganda xayollaringiz o‘tmishga yo‘rg‘alayverib bezor qilishi mumkin. Yo‘q, bas qilishingiz kerak. Ishga sho‘ng‘ishingiz lozim.
Tepada yozilganlarga ishonish-ishonmaslik, albatta, har kimning o‘ziga havola.
Lekin, bularni shunchaki o‘qishning o‘zi boshqacha...
✈️Buxoro ovozi
@mahbubabonu_ijodi
ИШҚ ВА АНДУҲ ОҒУШИДА
3 апреля 2024 от Наргиза Усанбоева
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
9-қисм (давоми)
— Ибрат... — лабларим ҳамон пичирларди. Кўрганларим туш эканлигинидан афсусландим. — Она, Ибрат менга ҳали фарзандларимиз кўп бўлади, деди...
— Бўлади қизим. Ким сенга бўлмайди, деди... — онам кўзларини олиб қочди.
— У ўлган бўлса, қаёқдан бўлади? Нега мени бунча қийнайсизлар? — шунча кундан буён ичимда йиғилиб ётган аламлар отилиб чиқди: — Ростини айтинг, менга? У ўлган-ку!
— Сенга ҳали ҳеч ким “Ибрат ўлди”, демади. Ёки бирортамизнинг оғзимиздан шу сўз чиқдими? — сал нарида ўтирган қайнонам маюслик билан деди. — У яшасин, куну тун Худодан шуни тилайман. Узоқ умр кўриб, ували-жували бўлинглар...
Қайнонам бошқа гапира олмади. Йиғига зўр берди. Мен карахт бўлиб қолдим.
— Унда мана бу аёл нега менга “бандалик” деди. Нега у ҳақда гапирсам, доим бош эгасизлар? Нима учун у ҳақда аниқ гапирмайсизлар? Агар тирик бўлса нега мени кўргани келмайди? Жавоб беринг... — ниҳоят бор овозим билан бақириб ичимдагиларни тўкдим.
— Сен соғайишинг керак. Кейин ҳаммасини ўзим айтиб бераман, — қайнонам менга яқинлашди. Онам ҳам юзини бурганча кўз ёш тўкарди.
— Ортиқ сабрим қолмади, кучим ҳам. Ҳақиқатни айтинг, менга... Орзуни олиб келинг. Узоқдан бўлса ҳам бир кўрай... Онажон, ойи... — ялинишга тушдим.
Қайнонам ёнимга чўккалади:
— Ширин, сен бардошлисан. Дунёдаги энг иродали аёлсан. Шунчасини енгдинг, қолганини ҳам енгасан. Ибрат шу ерда, шифохонада... Аҳволи... — у ўкраб юборди. Назаримда унинг ҳам юраги тубидаги дарди отилиб чиққандек бўлди: — Боламни “ўлган”, дема... У яшайди... Болажоним, яшайди...
Қалбим қарида бир умид ялт этиб ёнгандек бўлди: “Ибрат тирик. У тирик... Ўзингга шукр, беадад шукр!”
— Ойи, қўрқманг, ўғлингизга ҳеч нима қилмайди. У мендан кўра минг чандон кучлироқ! Менга Орзуни олиб келинг, бирга дадасини кўргани борамиз... — севинчим ичимга сиғмасди.
Қайнонам эса эса негадир мени қучиб баттар йиғлай бошлади...
Менинг ҳолатим худди тўйи бўлаётган қизни эслатарди. Қувончимнинг чеки йўқ. Юрагимнинг бир четида ҳадик ҳам бор. Дам-бадам ойнага қарайман:
— Ойи, анча ўзимга келиб қолганман, а?
Қайнонам билан онам ҳалиям кўз ёш тўкиш билан овора. Айниқса, онам менинг хурсандлигимни кўриб баттар йиғлайди:
— Юзинг кулганини кўрадиган кун ҳам бор экан-ку!
— Ким сизларга Ибрат ҳақида сир сақланг деди? Аввалдан шуни айтсангиз эди, шунча кун ичида туриб юриб ҳам кетардим.
— Ўлим билан олишиб ётганди. Аҳволи жуда оғир эди. Ҳеч нарсани билмасди. Юрак ҳовучлаб яшаётгандик. Сенга бир нима дейишга ҳам қўрқдик, — қизариб кетган кўзларини артиб менга тикилди қайнонам.
— Хавотир олманг, мен тезроқ тузалиб ўзим қарайман. Орзу иккимизни кўрса, кучига куч қўшилади. Сизларни Орзу ҳам зиқ қилиб юборгандир? Яқинда икки ойдан ошади, шифохонадалигимизга. “Ойим қани, дадам қани”, деб қон қилгандир? Қизалоғим... шундай соғиндимки... Олиб келсангиз, кун бўйи қучоқлаб ётаман. Дийдорига тўйганимдан кейин бераман сизларга...
Онам қайнонамга қараб қайтадан йиғлашга тушди.
“Шўрлик онам шодлигимга ҳам йиғлайди. Шуларнинг сабрига балли. Иккимиз икки ёнда ажалнинг оғзидан қайтдик. Шунча нарса етмагандек, мен савол беравериб ҳам қон қилдим. Бўлди, ортиқ уларга озор бермайман...” Ўзимга ўзим сўз бердим. Бу вақтда қайнонам ҳам онамга қўшилиб йиғлашга тушганди.
— Бўлди, гапирмадим. Орзуни ҳам сўрамайман. “Рангингга қон кирди”, деб ўзларингиз олиб келган кунингиз кўраман, — уларни овутишга тушдим. Бироз ўзимизга келгач, чап елкамда ачишиш сездим. Белимнинг пастида ҳам худди шундай оғриқ...
— Она, орқамни уқаламасангиз бўлмайди. Ачишиб кетяпти, — уларни ҳам чалғисин деб дардимни “ёрдим”.
— Мен... — ўрнидан қўзғалди қайнонам. — Онанг ҳам чарчаб кетди.
У киши елкамдан ёпинчиқни кўтарди-ю, нафасини ичига тортди:
— Вой ўлмасам, бу яра билан қандай ётибсан?
— Ётоқ яраси эмиш... — онам ҳам яқинлашди.
— Бир қават териси шилиниб кетгандек-ку... Оғримаяптими?
— Ҳозир сездим оғриқни, — ўзим ҳам ҳайратланиб. — Юрагимдаги дард бундан зўр келибди-да. Юрагим енгиллашгач, бу яра куч олди...
Қайнонам жилмайди:
— Дардингни олай, ўзим...
@mahbubabonu_ijodi
3 апреля 2024 от Наргиза Усанбоева
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
9-қисм (давоми)
— Ибрат... — лабларим ҳамон пичирларди. Кўрганларим туш эканлигинидан афсусландим. — Она, Ибрат менга ҳали фарзандларимиз кўп бўлади, деди...
— Бўлади қизим. Ким сенга бўлмайди, деди... — онам кўзларини олиб қочди.
— У ўлган бўлса, қаёқдан бўлади? Нега мени бунча қийнайсизлар? — шунча кундан буён ичимда йиғилиб ётган аламлар отилиб чиқди: — Ростини айтинг, менга? У ўлган-ку!
— Сенга ҳали ҳеч ким “Ибрат ўлди”, демади. Ёки бирортамизнинг оғзимиздан шу сўз чиқдими? — сал нарида ўтирган қайнонам маюслик билан деди. — У яшасин, куну тун Худодан шуни тилайман. Узоқ умр кўриб, ували-жували бўлинглар...
Қайнонам бошқа гапира олмади. Йиғига зўр берди. Мен карахт бўлиб қолдим.
— Унда мана бу аёл нега менга “бандалик” деди. Нега у ҳақда гапирсам, доим бош эгасизлар? Нима учун у ҳақда аниқ гапирмайсизлар? Агар тирик бўлса нега мени кўргани келмайди? Жавоб беринг... — ниҳоят бор овозим билан бақириб ичимдагиларни тўкдим.
— Сен соғайишинг керак. Кейин ҳаммасини ўзим айтиб бераман, — қайнонам менга яқинлашди. Онам ҳам юзини бурганча кўз ёш тўкарди.
— Ортиқ сабрим қолмади, кучим ҳам. Ҳақиқатни айтинг, менга... Орзуни олиб келинг. Узоқдан бўлса ҳам бир кўрай... Онажон, ойи... — ялинишга тушдим.
Қайнонам ёнимга чўккалади:
— Ширин, сен бардошлисан. Дунёдаги энг иродали аёлсан. Шунчасини енгдинг, қолганини ҳам енгасан. Ибрат шу ерда, шифохонада... Аҳволи... — у ўкраб юборди. Назаримда унинг ҳам юраги тубидаги дарди отилиб чиққандек бўлди: — Боламни “ўлган”, дема... У яшайди... Болажоним, яшайди...
Қалбим қарида бир умид ялт этиб ёнгандек бўлди: “Ибрат тирик. У тирик... Ўзингга шукр, беадад шукр!”
— Ойи, қўрқманг, ўғлингизга ҳеч нима қилмайди. У мендан кўра минг чандон кучлироқ! Менга Орзуни олиб келинг, бирга дадасини кўргани борамиз... — севинчим ичимга сиғмасди.
Қайнонам эса эса негадир мени қучиб баттар йиғлай бошлади...
Менинг ҳолатим худди тўйи бўлаётган қизни эслатарди. Қувончимнинг чеки йўқ. Юрагимнинг бир четида ҳадик ҳам бор. Дам-бадам ойнага қарайман:
— Ойи, анча ўзимга келиб қолганман, а?
Қайнонам билан онам ҳалиям кўз ёш тўкиш билан овора. Айниқса, онам менинг хурсандлигимни кўриб баттар йиғлайди:
— Юзинг кулганини кўрадиган кун ҳам бор экан-ку!
— Ким сизларга Ибрат ҳақида сир сақланг деди? Аввалдан шуни айтсангиз эди, шунча кун ичида туриб юриб ҳам кетардим.
— Ўлим билан олишиб ётганди. Аҳволи жуда оғир эди. Ҳеч нарсани билмасди. Юрак ҳовучлаб яшаётгандик. Сенга бир нима дейишга ҳам қўрқдик, — қизариб кетган кўзларини артиб менга тикилди қайнонам.
— Хавотир олманг, мен тезроқ тузалиб ўзим қарайман. Орзу иккимизни кўрса, кучига куч қўшилади. Сизларни Орзу ҳам зиқ қилиб юборгандир? Яқинда икки ойдан ошади, шифохонадалигимизга. “Ойим қани, дадам қани”, деб қон қилгандир? Қизалоғим... шундай соғиндимки... Олиб келсангиз, кун бўйи қучоқлаб ётаман. Дийдорига тўйганимдан кейин бераман сизларга...
Онам қайнонамга қараб қайтадан йиғлашга тушди.
“Шўрлик онам шодлигимга ҳам йиғлайди. Шуларнинг сабрига балли. Иккимиз икки ёнда ажалнинг оғзидан қайтдик. Шунча нарса етмагандек, мен савол беравериб ҳам қон қилдим. Бўлди, ортиқ уларга озор бермайман...” Ўзимга ўзим сўз бердим. Бу вақтда қайнонам ҳам онамга қўшилиб йиғлашга тушганди.
— Бўлди, гапирмадим. Орзуни ҳам сўрамайман. “Рангингга қон кирди”, деб ўзларингиз олиб келган кунингиз кўраман, — уларни овутишга тушдим. Бироз ўзимизга келгач, чап елкамда ачишиш сездим. Белимнинг пастида ҳам худди шундай оғриқ...
— Она, орқамни уқаламасангиз бўлмайди. Ачишиб кетяпти, — уларни ҳам чалғисин деб дардимни “ёрдим”.
— Мен... — ўрнидан қўзғалди қайнонам. — Онанг ҳам чарчаб кетди.
У киши елкамдан ёпинчиқни кўтарди-ю, нафасини ичига тортди:
— Вой ўлмасам, бу яра билан қандай ётибсан?
— Ётоқ яраси эмиш... — онам ҳам яқинлашди.
— Бир қават териси шилиниб кетгандек-ку... Оғримаяптими?
— Ҳозир сездим оғриқни, — ўзим ҳам ҳайратланиб. — Юрагимдаги дард бундан зўр келибди-да. Юрагим енгиллашгач, бу яра куч олди...
Қайнонам жилмайди:
— Дардингни олай, ўзим...
@mahbubabonu_ijodi
Ичимда ҳаммаси учун Худога шукр айтдим. Анча суҳбатлашиб ўтиргач, қайнонам Ибратнинг ёнига кетди. Мен вужудимдаги оғриқларни ҳис қила бошладим. Ростдан ҳам ғам билан бўлиб, танамнинг жароҳатларини унутган эканман. Энди чидай олмаётгандим. Гипслар ҳам оғирлик қилар, унинг ичида анчадан буён турган оёқ-қўлим увишиб, қичишарди. Бора-бора тоқатсизландим. “Художон, шунча нарсага чидадим. Бунга ҳам куч бер...”
@mahbubabonu_ijodi
@mahbubabonu_ijodi
Художон, шунча нарсага чидадим. Бунга ҳам куч бер...” Ичимда бир вулқон бош кўтариб келаётгандек ўзимни қўярга жой тополмай қолдим. Юрагимга қил сиғмасди: “Наҳот, Ибратнинг севдим, дегани ёлғон? Ҳақиқий муҳаббат... Мени деб у четга чиққан... Марҳабо... Яна Марҳабонинг ёнига борибди...” Йиғлаб юбордим. Аламимдан ерда ётган янги қўл телефонини улоқтирдим. Худди у ҳаммасига айбдордек. Ўлишни истардим.
“Ахир менинг нимамни ҳам севсин? Тўрт йил кўнглимга қаради-ку! Сездирмади... Марҳабонинг севгисини юрагида асраб юраганини сездирмади. Уни севса, нега менга уйланди? Наҳот, энди мен кетаман? У Марҳабо билан...”
Кўз олдимда Марҳабонинг Ибратнинг пинжига суқилаётгани жонланди. Юрагим оловда қолгандек эди. Ўтда тириклай қовурилаётгандек, ёнаётгандекман. Азобимнинг чеку чегараси йўқ. Чидолмай ўтириб йиғига зўр бердим. Бор овозим билан бақириб йиғладим. Ичимдаги куюк чиқиб кетмади. Чарчаб қолдим. Йиғидан чарчадим. Ўтирган жойимга ғужанак бўлиб қуларканман кўзларимда ёш, танамда жон қуриётгандек эди...
— Ширин... Нима қилди? Бирор жойинг оғрияптими? — Ибратнинг юзимга шапатилаши ва овозидан кўзларимни очдим. — Жоним... юрагим чиқиб кетди-ку!
У мени маҳкам бағрига босганча ердан даст кўтарди. Қадрдон ифор, оромбахш тафт яна юрагимни бўшаштириб юборди: “У меники эмас. Бу қучоқда Марҳабо ҳам ҳузур олади. Нега мен? Нима учун мен иккисининг орасида қолдим? Наҳот, менинг муҳаббатим етим. Бошданоқ етим бўлган...” Кўзларимдан ёш думалади. Юзимга термулиб келаётган Ибрат эса таққа тўхтади:
— Бирор жойинг оғрияптими? Жонимни қийнама...
Унинг кўзларига тикилдим: “Қоп-қора, ўткир ва меҳр билан боқувчи кўзлар. Улар алдамайди. Нега унда мен бу кўзларнинг боқишига ишондим? Уларнинг асирига айландим?”
— Марҳабонинг ёнидан келяпсизми?
Саволимдан унинг қошлари чимирилди. Сўнг бош ирғади:
— У менинг ёнимда эди.
Кўксимни куйдирган ўт, юрагимни исканжага олди. Нафас олишга ҳам қийналдим. Ҳаво етишмаётгандек эди. Силтаниб унинг қўлларидан тушдим. Қаерга боришни, нима қилишни билмасдим.
— Тинчликми? Нега қийнайсан, одамни?
— Сиз нега қийналяпсиз? Сизга мазза-ку! Уйда хотинингиз, кўчада маъшуқангиз... — ҳўнграб йиғлаб юбордим. — Шунчалар ожизманки, “нима сабабдан менга ҳиёнат қиляпсиз?” деган саволни беришга ҳам ҳаққим йўқ. Чунки ўз айбимни биламан. Шунчалик чорасизманки, айбимни била туриб кета олмайман. Кетолмайман, нега? Нима учун?
Ибрат худди мени биринчи марта кўриб тургандек эди. Ҳайрат ичида менга яқинлашди:
— Нималар деяпсан? Қанақа ҳиёнат? Қанақа айб?
— Марҳабони сева туриб нега менга уйландингиз? Гуноҳим нима? Соддаларча ишонганимми?
— Ширин... алжирама...
— Алжираганим йўқ! У билан уришиб қолиб, жаҳл устида менга уйлангансиз. Энди раҳмингиз келгани учун ҳайдаб юбормаяпсиз. Лекин у билан ҳам...
— Ширин дедим, — Ибратнинг жаҳли чиқаётганди.
— Қачондан буён у билан биргасиз? Ўзингиз юзимга “кет” деб айта олмай, унга тайинладингизми? Бир оғиз айтсангиз, кетардим ўзим...
— Шири-и-н!!! — у ғазаб билан бақирди.
Чўчиб тушдим. Қўрққанимдан тилим айланмай қолди.
— Қаердан олдинг, бу гапни?
— Ўз оғзингиз билан Марҳабо ёнимда эди, дедингиз-ку!
— Ҳар кун ёнимда. Чунки савдо қилиши учун ёнимдан укасига жой гаплашиб берганман.
— Марҳабо илтимос қилдими?
— Укасига, дедим мен.
— У учун менга бақиряпсизми? — хўрлигим келиб, нарсаларимни йиғишга тушдим. — Ҳақиқий муҳаббат сўнмайди! Балки, шу учун эрга тегмай юргандир? Бекорга овора бўлганим қолди. Кетаман! Бу энг тўғри йўл...
— Шир-и-н!!! — унинг важоҳатидан яна қўрқувга тушдим. — Нималар деяпсан, аввал тушунтир менга!
— Марҳабодан сўранг, тушунтиради. Боя телефон қилганди... Сиз берибсиз, рақамимни... — овозим титрай бошлади.
— Нима деди? — қошлари чимирилди унинг.
— Мен ўрталарингизга суқилган эканман. Четга чиқишим керак экан, — ҳиққиллай бошладим мен. — У мен бера олмаган бахтни бераркан...
@mahbubabonu_ijodi
“Ахир менинг нимамни ҳам севсин? Тўрт йил кўнглимга қаради-ку! Сездирмади... Марҳабонинг севгисини юрагида асраб юраганини сездирмади. Уни севса, нега менга уйланди? Наҳот, энди мен кетаман? У Марҳабо билан...”
Кўз олдимда Марҳабонинг Ибратнинг пинжига суқилаётгани жонланди. Юрагим оловда қолгандек эди. Ўтда тириклай қовурилаётгандек, ёнаётгандекман. Азобимнинг чеку чегараси йўқ. Чидолмай ўтириб йиғига зўр бердим. Бор овозим билан бақириб йиғладим. Ичимдаги куюк чиқиб кетмади. Чарчаб қолдим. Йиғидан чарчадим. Ўтирган жойимга ғужанак бўлиб қуларканман кўзларимда ёш, танамда жон қуриётгандек эди...
— Ширин... Нима қилди? Бирор жойинг оғрияптими? — Ибратнинг юзимга шапатилаши ва овозидан кўзларимни очдим. — Жоним... юрагим чиқиб кетди-ку!
У мени маҳкам бағрига босганча ердан даст кўтарди. Қадрдон ифор, оромбахш тафт яна юрагимни бўшаштириб юборди: “У меники эмас. Бу қучоқда Марҳабо ҳам ҳузур олади. Нега мен? Нима учун мен иккисининг орасида қолдим? Наҳот, менинг муҳаббатим етим. Бошданоқ етим бўлган...” Кўзларимдан ёш думалади. Юзимга термулиб келаётган Ибрат эса таққа тўхтади:
— Бирор жойинг оғрияптими? Жонимни қийнама...
Унинг кўзларига тикилдим: “Қоп-қора, ўткир ва меҳр билан боқувчи кўзлар. Улар алдамайди. Нега унда мен бу кўзларнинг боқишига ишондим? Уларнинг асирига айландим?”
— Марҳабонинг ёнидан келяпсизми?
Саволимдан унинг қошлари чимирилди. Сўнг бош ирғади:
— У менинг ёнимда эди.
Кўксимни куйдирган ўт, юрагимни исканжага олди. Нафас олишга ҳам қийналдим. Ҳаво етишмаётгандек эди. Силтаниб унинг қўлларидан тушдим. Қаерга боришни, нима қилишни билмасдим.
— Тинчликми? Нега қийнайсан, одамни?
— Сиз нега қийналяпсиз? Сизга мазза-ку! Уйда хотинингиз, кўчада маъшуқангиз... — ҳўнграб йиғлаб юбордим. — Шунчалар ожизманки, “нима сабабдан менга ҳиёнат қиляпсиз?” деган саволни беришга ҳам ҳаққим йўқ. Чунки ўз айбимни биламан. Шунчалик чорасизманки, айбимни била туриб кета олмайман. Кетолмайман, нега? Нима учун?
Ибрат худди мени биринчи марта кўриб тургандек эди. Ҳайрат ичида менга яқинлашди:
— Нималар деяпсан? Қанақа ҳиёнат? Қанақа айб?
— Марҳабони сева туриб нега менга уйландингиз? Гуноҳим нима? Соддаларча ишонганимми?
— Ширин... алжирама...
— Алжираганим йўқ! У билан уришиб қолиб, жаҳл устида менга уйлангансиз. Энди раҳмингиз келгани учун ҳайдаб юбормаяпсиз. Лекин у билан ҳам...
— Ширин дедим, — Ибратнинг жаҳли чиқаётганди.
— Қачондан буён у билан биргасиз? Ўзингиз юзимга “кет” деб айта олмай, унга тайинладингизми? Бир оғиз айтсангиз, кетардим ўзим...
— Шири-и-н!!! — у ғазаб билан бақирди.
Чўчиб тушдим. Қўрққанимдан тилим айланмай қолди.
— Қаердан олдинг, бу гапни?
— Ўз оғзингиз билан Марҳабо ёнимда эди, дедингиз-ку!
— Ҳар кун ёнимда. Чунки савдо қилиши учун ёнимдан укасига жой гаплашиб берганман.
— Марҳабо илтимос қилдими?
— Укасига, дедим мен.
— У учун менга бақиряпсизми? — хўрлигим келиб, нарсаларимни йиғишга тушдим. — Ҳақиқий муҳаббат сўнмайди! Балки, шу учун эрга тегмай юргандир? Бекорга овора бўлганим қолди. Кетаман! Бу энг тўғри йўл...
— Шир-и-н!!! — унинг важоҳатидан яна қўрқувга тушдим. — Нималар деяпсан, аввал тушунтир менга!
— Марҳабодан сўранг, тушунтиради. Боя телефон қилганди... Сиз берибсиз, рақамимни... — овозим титрай бошлади.
— Нима деди? — қошлари чимирилди унинг.
— Мен ўрталарингизга суқилган эканман. Четга чиқишим керак экан, — ҳиққиллай бошладим мен. — У мен бера олмаган бахтни бераркан...
@mahbubabonu_ijodi
— Ит! — Ибрат сўкинганча телефонини қўлига олди. Рақамни териб сўнг бирдан бақирди: — Кўзингга қараб қадам бос! Менинг оилам томонга яна бир қадам ташласанг, оёқларингни ўзим синдираман! Агар яна бир марта хотинимга телефон қилсанг ё савдо қиладиган еримда айлансанг сен билан эмас, отанг билан гаплашаман, тушундингми? Шу пайтгача синфдош дедим, қишлоқдош дедим, энди аяб ўтирмайман...
Мен ҳеч нарсага тушунмай унга анграйганча қолдим. У телефоннинг қизил тугмасини босгач, ғазаб тўла кўзларини менга тикди:
— Сенам қаердаги қизларнинг гапига ишониб, “кетаман”га тушма, билдингми? Агар яна бир марта шундай қилсанг, ўзим уйингга обориб ташлайман! Кейин умуман келмайсан, умуман!
— Ўзингиз... уни севасиз-ку! — негадир уларнинг асл муносабатини билгим келди. Шу вақтгача бу ҳақда сўрамагандим.
— Севаман?! Ўшанақа қизни ким севади? Қишлоқда синфдошига “севаман”, деб суйкалган, синфдоши ўқишдан йиқилгандан кейин писанд қилмай, курсдошига осилган қизни ким севади? Синфдоши ўқишга кирганини эшитиб курсдошидан воз кечиб яна қайтса-чи? Уни биров севадими? Билмасанг, билиб қўй, мен битта қизни севганман. Аммо у ҳам аҳмоқ чиқди. Қаердаги қизнинг тузоғига илиниб, эрига туҳмат қилиб ўтирибди. Ўша аҳмоқни севаман, мен.
Мен яна йиғлашга тушдим:
— У четга чиқинг, деди-да...
— Шунга четга чиқмоқчи бўлдингми? Мендан шунчалар осон воз кечасанми? Мен учун курашмайсанми? Демак, севмайсан!
Индамай ерга қарадим. Чунки “севаман”, деб айта олмасдим. Ўз турмуш ўртоғимга шу сўзни айтишга уялардим. Ҳали бирор марта айтмагандим.
@usanboyeva
@mahbubabonu_ijodi
Мен ҳеч нарсага тушунмай унга анграйганча қолдим. У телефоннинг қизил тугмасини босгач, ғазаб тўла кўзларини менга тикди:
— Сенам қаердаги қизларнинг гапига ишониб, “кетаман”га тушма, билдингми? Агар яна бир марта шундай қилсанг, ўзим уйингга обориб ташлайман! Кейин умуман келмайсан, умуман!
— Ўзингиз... уни севасиз-ку! — негадир уларнинг асл муносабатини билгим келди. Шу вақтгача бу ҳақда сўрамагандим.
— Севаман?! Ўшанақа қизни ким севади? Қишлоқда синфдошига “севаман”, деб суйкалган, синфдоши ўқишдан йиқилгандан кейин писанд қилмай, курсдошига осилган қизни ким севади? Синфдоши ўқишга кирганини эшитиб курсдошидан воз кечиб яна қайтса-чи? Уни биров севадими? Билмасанг, билиб қўй, мен битта қизни севганман. Аммо у ҳам аҳмоқ чиқди. Қаердаги қизнинг тузоғига илиниб, эрига туҳмат қилиб ўтирибди. Ўша аҳмоқни севаман, мен.
Мен яна йиғлашга тушдим:
— У четга чиқинг, деди-да...
— Шунга четга чиқмоқчи бўлдингми? Мендан шунчалар осон воз кечасанми? Мен учун курашмайсанми? Демак, севмайсан!
Индамай ерга қарадим. Чунки “севаман”, деб айта олмасдим. Ўз турмуш ўртоғимга шу сўзни айтишга уялардим. Ҳали бирор марта айтмагандим.
@usanboyeva
@mahbubabonu_ijodi