آدم بعضی وقتا دلش می‌خواد یه تعریفی از خودش بشنوه که یادش بره جنگ‌زده‌ست. یه چیز معمولی. خیلی معمولی. مثلا قشنگ می‌خندی. مهربون حرف می‌زنی. چشمات آرومه. یه چیزی به همین کوچکی. نه که دائم بهش بگن تو می‌تونی. تو قوی‌ای. تو خفنی. باریکلا. نه. اینا نه. می‌دونی…