👈شبح تجزیه ایران در آستانه در ایستاده👉
👈 وحدت ملی و حس ملی 👉
@LoversofIRAN
⬅️سخنرانی دکتر #سید_جواد_طباطبایی در نشست اندیشه #ایرانشهری تیرماه ۱۳۹۶
موسسه اقبال لاهوری مشهد
#وحدت #ملی #یکپارچگی #تجزیه #بحران #ایران
🔸حکومت‌گران ما نتوانستند بفهمند که در کجا حکومت می‌کنند چون فکر کردند آن ایدئولوژی که در #انقلاب موفق شد، احتمالا همچنان میتواند برای همیشه پیش برود. ایدئولوژی در شرایط بحرانی، نتایج خودش را بیرون داد و اثر گذاشت. اما ایدئولوژی همیشه نمی‌تواند به کار بیاید. کسانی که با ایدئولوژی روی کار آمدند باید بدانند که تنها کاری که می‌توانند بکنند این است که پس از قدرت گرفتن، بلافاصله ایدئولوژی را به‌کلی کنار بگذارند.این البته گفتنش آسان است که ولی عملش سخت است و فهماندنش به دیگران بسیار سخت‌تر است. تجربه‌ی همه انقلاب‌ها هم به نوعی همین را به ما نشان می‌د‌هد که دیگر واردش نمی‌شویم. باید بگویم که بحث ایرانشهری به مسأله توسعه برمی‌گردد.
🔸ایران جزء #امت نیست.
بحث ایرانشهری به مسأله توسعه برمی‌گردد. توسعه را شما نمیتوانید هدایت بکنید مگر آن که بدانید در کجا حکومت می‌کنید. ایران و #ملت ما، تکثری دارد در وحدت خود و دولت را پدید آورده است. سنت ما نیز دارای چند نص است و نظریه ایرانشهری این است که ما جزو امت(اسلامی) نیستیم؛ ما هیچ‌وقت هم بخشی از امت نبوده‌ایم. پیشتر این موضوع چندان آشکار نبود اما امروز داریم می‌بینیم که عربستان سعودی نمونه بسیار جالبی از برخورد امت با ما شده است. اختلافی که در بین اعراب وجود دارد و بین کشورهای اسلامی منطقه وجود دارد، باعث شده است که همه مثل گرگ‌ها منتظر باشند که یکی خوابش ببرد و او را قورت بدهند. این، نشانگر وضع امت است. الان وضع ما هم در میان اینها چنین است. اگر هم تا کنون این توهم وجود داشت که احتمالا ما جزوی از یک امت بزرگ هستیم، باید الآن فهمیده باشیم که ما جزوی از این امت نیستیم. وقتی این را فهمیدیم، باید بدانیم که مشخصات ما چیست.
🔸در مرکز بحران ها هستیم
شیشه کبود ایدئولوژی و امت، به ما اجازه نمی‌داد که بدانیم در کجا هستیم و مختصات این جایی که ما هستیم، چیست. به نظر من، الان بحران آن‌چنان عمیق شده است که فهم آن بسیار فوری و فوتی شده است. بعضی اوقات فکر می‌کنم که ما بسیار دیر متوجه این مسأله شده‌ایم چون تقریبا محاصره شده‌ایم و در مرکز همه بحران‌های این منطقه هستیم. همه‌ی آن‌هایی هم که ما را محاصره کرده‌اند خودشان در بحران هستند اما ما یک فرق اساسی نسبت به بقیه کشورها داریم و آن این است که ما تمام دشمنان دنیا را داریم. بسیاری از آنها به هر حال در یک مناسباتی وارد شده‌اند و در نتیجه، بعضی از دشمنان ما را ندارند. اگر ما درست متوجه نباشیم، شبح تجزیه ایران در آستانه در ایستاده است.
⬅️ تاملی درباره‌ی ایران جلد نخست: دیباچه‌ای بر نظریه‌ی انحطاط ایران با ملاحظات مقدماتی در مفهوم ایران، تهران، مینوی خرد، 1395، ص 219
🔸 وحدت ملی و حس ملی:
وحدت و حسِّ ملی در ایران بسیار پیشتر از آن‌که #دولت ملّی در ایران ایجاد شود، به‌وجود آمد. شگفت‌انگیزتر از این، نخستین نکته شیوه‌ها و راه‌هایی است که این وحدت و حسِّ ملّی تداوم پیدا کرده است. به‌خلاف کشورهای اروپایی که در آنها دولت ملّی هم‌چون ابزاری برای تحمیل دیدگاه نظری حکومت مرکزی عمل کرد، در ایران، حسِّ ملّی بیرون حکومت‌های مرکزی شکل گرفت و شالوده‌ای استوار برای تداوم حکومت‌های ملّی، که بیشتر ملّی نبودند، فراهم آورد. در کشورهای اروپایی، دولت‌ها، ملّت‌ها را ایجاد کردند، اما در ایران، ملّتِ واحدِ اقوام گوناگون، در وحدت متکثر آن، حکومت‌ها را ایجاد کرده است.
💡کانال اختصاصی نشر آثار و آراء دکتر جواد طباطبایی/@javadtabataba
@LoversofIRAN
👈 وحدت ملی و حس ملی 👉
@LoversofIRAN
⬅️سخنرانی دکتر #سید_جواد_طباطبایی در نشست اندیشه #ایرانشهری تیرماه ۱۳۹۶
موسسه اقبال لاهوری مشهد
#وحدت #ملی #یکپارچگی #تجزیه #بحران #ایران
🔸حکومت‌گران ما نتوانستند بفهمند که در کجا حکومت می‌کنند چون فکر کردند آن ایدئولوژی که در #انقلاب موفق شد، احتمالا همچنان میتواند برای همیشه پیش برود. ایدئولوژی در شرایط بحرانی، نتایج خودش را بیرون داد و اثر گذاشت. اما ایدئولوژی همیشه نمی‌تواند به کار بیاید. کسانی که با ایدئولوژی روی کار آمدند باید بدانند که تنها کاری که می‌توانند بکنند این است که پس از قدرت گرفتن، بلافاصله ایدئولوژی را به‌کلی کنار بگذارند.این البته گفتنش آسان است که ولی عملش سخت است و فهماندنش به دیگران بسیار سخت‌تر است. تجربه‌ی همه انقلاب‌ها هم به نوعی همین را به ما نشان می‌د‌هد که دیگر واردش نمی‌شویم. باید بگویم که بحث ایرانشهری به مسأله توسعه برمی‌گردد.
🔸ایران جزء #امت نیست.
بحث ایرانشهری به مسأله توسعه برمی‌گردد. توسعه را شما نمیتوانید هدایت بکنید مگر آن که بدانید در کجا حکومت می‌کنید. ایران و #ملت ما، تکثری دارد در وحدت خود و دولت را پدید آورده است. سنت ما نیز دارای چند نص است و نظریه ایرانشهری این است که ما جزو امت(اسلامی) نیستیم؛ ما هیچ‌وقت هم بخشی از امت نبوده‌ایم. پیشتر این موضوع چندان آشکار نبود اما امروز داریم می‌بینیم که عربستان سعودی نمونه بسیار جالبی از برخورد امت با ما شده است. اختلافی که در بین اعراب وجود دارد و بین کشورهای اسلامی منطقه وجود دارد، باعث شده است که همه مثل گرگ‌ها منتظر باشند که یکی خوابش ببرد و او را قورت بدهند. این، نشانگر وضع امت است. الان وضع ما هم در میان اینها چنین است. اگر هم تا کنون این توهم وجود داشت که احتمالا ما جزوی از یک امت بزرگ هستیم، باید الآن فهمیده باشیم که ما جزوی از این امت نیستیم. وقتی این را فهمیدیم، باید بدانیم که مشخصات ما چیست.
🔸در مرکز بحران ها هستیم
شیشه کبود ایدئولوژی و امت، به ما اجازه نمی‌داد که بدانیم در کجا هستیم و مختصات این جایی که ما هستیم، چیست. به نظر من، الان بحران آن‌چنان عمیق شده است که فهم آن بسیار فوری و فوتی شده است. بعضی اوقات فکر می‌کنم که ما بسیار دیر متوجه این مسأله شده‌ایم چون تقریبا محاصره شده‌ایم و در مرکز همه بحران‌های این منطقه هستیم. همه‌ی آن‌هایی هم که ما را محاصره کرده‌اند خودشان در بحران هستند اما ما یک فرق اساسی نسبت به بقیه کشورها داریم و آن این است که ما تمام دشمنان دنیا را داریم. بسیاری از آنها به هر حال در یک مناسباتی وارد شده‌اند و در نتیجه، بعضی از دشمنان ما را ندارند. اگر ما درست متوجه نباشیم، شبح تجزیه ایران در آستانه در ایستاده است.
⬅️ تاملی درباره‌ی ایران جلد نخست: دیباچه‌ای بر نظریه‌ی انحطاط ایران با ملاحظات مقدماتی در مفهوم ایران، تهران، مینوی خرد، 1395، ص 219
🔸 وحدت ملی و حس ملی:
وحدت و حسِّ ملی در ایران بسیار پیشتر از آن‌که #دولت ملّی در ایران ایجاد شود، به‌وجود آمد. شگفت‌انگیزتر از این، نخستین نکته شیوه‌ها و راه‌هایی است که این وحدت و حسِّ ملّی تداوم پیدا کرده است. به‌خلاف کشورهای اروپایی که در آنها دولت ملّی هم‌چون ابزاری برای تحمیل دیدگاه نظری حکومت مرکزی عمل کرد، در ایران، حسِّ ملّی بیرون حکومت‌های مرکزی شکل گرفت و شالوده‌ای استوار برای تداوم حکومت‌های ملّی، که بیشتر ملّی نبودند، فراهم آورد. در کشورهای اروپایی، دولت‌ها، ملّت‌ها را ایجاد کردند، اما در ایران، ملّتِ واحدِ اقوام گوناگون، در وحدت متکثر آن، حکومت‌ها را ایجاد کرده است.
💡کانال اختصاصی نشر آثار و آراء دکتر جواد طباطبایی/@javadtabataba
@LoversofIRAN
عاشقان ایران
تهران؛تجمع وکلا مقابل نمایندگی سازمان ملل،حمایت از #عفرین 👈ما ازعفرین حمایت کرده ایم اما انتقادمان از این عکس: کاری به شیوه نگارش زبان کُردی نداریم اما در زبان #فارسی، کُرد را با واو هویت طلبی ننویس
👈سخنی درباره ی این "واو" دردسر ساز👉
"واو هویت طلبی" که نباید به زبان فارسی راه یابد
@LoversofIRAN
#اختصاصی
⬅️ سخنی با شما گرامیان، به ویژه جوانان و کنشگران کُردزبان و ترک زبان عزیز ایران؛
توجه و تشخیص نمادهای نادرستی که از سوی نهادهای مشکل دار، با هدف تفرقه میان #ملت_ایران درست شده اند، بسیار ضروری است. یکی از آن نمادها؛ این "واو هویت طلبی" است یعنی کاربرد حرف #واو اضافه در نگارش واژگان #ترک و #کرد، که حدود ۱۰_۱۵ سالی است در کشور ما از سوی برخی گروه های معلوم الحال، باب شده است و آن ها را به شکل کورد/تورک می نویسند، و بسیاری نیز ناآگاهانه در نگارش فارسی استفاده می کنند. این کاربرد شکل تحریف شده نگارش کرد/ترک در زبان فارسی، چند اشکال بزرگ دارد:
۱_ برخی میگویند نگارش واژه "کرد" یا "ترک" به این شکل، می تواند برداشت درست از مفهوم یک جمله را دچار مشکل کند چون این واژگان باتوجه به زیر و زبرهای مختلف، با معانی مختلفی می توانند برداشت شوند.
در پاسخ باید گفت؛ در زبان #فارسی واژه های دیگری هم هستند که با نگذاشتن زیر و زبر (فتحه، کسره، ضمه) ممکن است به چندین شکل خوانده شوند. اما این مشکل به راحتی با کمک واژگان پیشین و پسین آن ها، در هر جمله حل میشود؛ یعنی با کمک معنی هر جمله است که ما برداشت میکنیم، مثلا منظور از "کرد" در آن جمله، دقیقا چه بوده است.
همچنین برای حل قطعی این مشکل می توانیم از زیر و زبر (فتحه،کسره،ضمه) استفاده کنیم.
۲_ توجه به اسناد تاریخی و روش نگارش سنتی زبان فارسی، روشن می کند که در اسناد مکتوب نوشتاری فارسی در دسترس (که به لطف تلاش های ارزنده پژوهشگران کشورمان از جمله #وحید_بهمن دسترسی به آن ها بسیار آسان شده است از طریق کانال @ir_bahman )، مثلا اسناد مربوط به عصر #صفوی و حتا اسناد به زبان #ترکی مربوط به #عثمانی ها واژگان ترک و کرد به همین شکل (ترک/کرد) ثبت شده اند؛ پس شکل نگارش جدید تورک/کورد سندیت تاریخی هم ندارد و شیوه ای من درآوردی است.
۳_ تلفظ واژگان کرد/ترک در زبان کردی و ترکی با تلفظ زبان فارسی تفاوت دارد و عده ای از ترک زبانان و کرد زبانان که اتفاقا #حسن_نیت هم دارند و ربطی به جریان های هویت طلب و قوم گرا هم ندارند، به همین دلیل از نوشتن به شکل کورد/تورک دفاع می کنند. اما باید گفت تلفظ فارسی این دو واژه به هیچ وجه بشکل کورد/تورک نیست و این منطق نیز نادرست است.
۴_ دیگر اینکه تنها ۱۰_۱۵ سال است که این شکل نگارشی (کورد و تورک) باب شده است که آن هم از سوی "هویت طلبان ترک" آغازشد که پس از مدتی به هویت طلبان کرد هم سرایت کرد!
وقتی آبشخور و سرچشمه این تغییر نگارش را بدانیم آنگاه می توانیم بفهمیم که کاربرد این شکل نوشتار میتواند مورد نظر و مطلوب چه کسان و چه گروههایی باشد.
در واقع این #واو اضافی، گاه به نمادی از #هویت_طلبی (منظور #قوم_گرایی آسیب زننده به #وحدت_ملی است که به دنبال ایجاد نمادهای هرچه بیشتر مرکزگریز است) تبدیل می شود. اگرچه خیلی افراد، بدون چنین غرضی این شیوه نگارش ساختگی را از سر ناآگاهی استفاده می کنند.
🔷راه حل پیشنهادی:
از جوانان و کنشگران و فعالان عزیز کرد زبان و ترک زبان میهن دوست، با توجه به آنچه گفته شد، انتظارداریم که دقت کنند، ما کاری نداریم به نوشتار و متن هایی که به زبان ترکی و کردی هستند و دو واژه ترک/کرد را به شکل تورک/کورد می نویسند، چون حوزه کار ما زبان فارسی است، اما در زبان فارسی و متن ها و جمله های فارسی، این شیوه نگارش نباید به هیچ روی، باب شود و گسترش یابد چرا که نحوه تلفظ این واژگان در فارسی و نیز شیوه نگارشی زبان فارسی، با ترکی و کردی متفاوت است و باید به این تفاوت ها کاملا دقت شود و زبان پارسی از تحریف و دگرگونی های نادرستی که نیت هایی ناخوشایندی را با خود به همراه دارند؛ دور نگه داشته و حفظ شود.
پس در نگارش رسمی و معیار کشور که نگارش فارسی است باید و حتما باید واژگان کرد/ترک به همین شکلی که همواره دیده ایم و در مدرسه به ما آموزش داده اند، نوشته شود و از هر نوع تحریف و تغییری بشدت خودداری شود که هدف و نیت هایی نادرست در پشت آن نهفته است، اگرچه مردم عادی از آن آگاه نباشند و بی غرض به دام این مساله بیافتند.
@LoversofIRAN
"واو هویت طلبی" که نباید به زبان فارسی راه یابد
@LoversofIRAN
#اختصاصی
⬅️ سخنی با شما گرامیان، به ویژه جوانان و کنشگران کُردزبان و ترک زبان عزیز ایران؛
توجه و تشخیص نمادهای نادرستی که از سوی نهادهای مشکل دار، با هدف تفرقه میان #ملت_ایران درست شده اند، بسیار ضروری است. یکی از آن نمادها؛ این "واو هویت طلبی" است یعنی کاربرد حرف #واو اضافه در نگارش واژگان #ترک و #کرد، که حدود ۱۰_۱۵ سالی است در کشور ما از سوی برخی گروه های معلوم الحال، باب شده است و آن ها را به شکل کورد/تورک می نویسند، و بسیاری نیز ناآگاهانه در نگارش فارسی استفاده می کنند. این کاربرد شکل تحریف شده نگارش کرد/ترک در زبان فارسی، چند اشکال بزرگ دارد:
۱_ برخی میگویند نگارش واژه "کرد" یا "ترک" به این شکل، می تواند برداشت درست از مفهوم یک جمله را دچار مشکل کند چون این واژگان باتوجه به زیر و زبرهای مختلف، با معانی مختلفی می توانند برداشت شوند.
در پاسخ باید گفت؛ در زبان #فارسی واژه های دیگری هم هستند که با نگذاشتن زیر و زبر (فتحه، کسره، ضمه) ممکن است به چندین شکل خوانده شوند. اما این مشکل به راحتی با کمک واژگان پیشین و پسین آن ها، در هر جمله حل میشود؛ یعنی با کمک معنی هر جمله است که ما برداشت میکنیم، مثلا منظور از "کرد" در آن جمله، دقیقا چه بوده است.
همچنین برای حل قطعی این مشکل می توانیم از زیر و زبر (فتحه،کسره،ضمه) استفاده کنیم.
۲_ توجه به اسناد تاریخی و روش نگارش سنتی زبان فارسی، روشن می کند که در اسناد مکتوب نوشتاری فارسی در دسترس (که به لطف تلاش های ارزنده پژوهشگران کشورمان از جمله #وحید_بهمن دسترسی به آن ها بسیار آسان شده است از طریق کانال @ir_bahman )، مثلا اسناد مربوط به عصر #صفوی و حتا اسناد به زبان #ترکی مربوط به #عثمانی ها واژگان ترک و کرد به همین شکل (ترک/کرد) ثبت شده اند؛ پس شکل نگارش جدید تورک/کورد سندیت تاریخی هم ندارد و شیوه ای من درآوردی است.
۳_ تلفظ واژگان کرد/ترک در زبان کردی و ترکی با تلفظ زبان فارسی تفاوت دارد و عده ای از ترک زبانان و کرد زبانان که اتفاقا #حسن_نیت هم دارند و ربطی به جریان های هویت طلب و قوم گرا هم ندارند، به همین دلیل از نوشتن به شکل کورد/تورک دفاع می کنند. اما باید گفت تلفظ فارسی این دو واژه به هیچ وجه بشکل کورد/تورک نیست و این منطق نیز نادرست است.
۴_ دیگر اینکه تنها ۱۰_۱۵ سال است که این شکل نگارشی (کورد و تورک) باب شده است که آن هم از سوی "هویت طلبان ترک" آغازشد که پس از مدتی به هویت طلبان کرد هم سرایت کرد!
وقتی آبشخور و سرچشمه این تغییر نگارش را بدانیم آنگاه می توانیم بفهمیم که کاربرد این شکل نوشتار میتواند مورد نظر و مطلوب چه کسان و چه گروههایی باشد.
در واقع این #واو اضافی، گاه به نمادی از #هویت_طلبی (منظور #قوم_گرایی آسیب زننده به #وحدت_ملی است که به دنبال ایجاد نمادهای هرچه بیشتر مرکزگریز است) تبدیل می شود. اگرچه خیلی افراد، بدون چنین غرضی این شیوه نگارش ساختگی را از سر ناآگاهی استفاده می کنند.
🔷راه حل پیشنهادی:
از جوانان و کنشگران و فعالان عزیز کرد زبان و ترک زبان میهن دوست، با توجه به آنچه گفته شد، انتظارداریم که دقت کنند، ما کاری نداریم به نوشتار و متن هایی که به زبان ترکی و کردی هستند و دو واژه ترک/کرد را به شکل تورک/کورد می نویسند، چون حوزه کار ما زبان فارسی است، اما در زبان فارسی و متن ها و جمله های فارسی، این شیوه نگارش نباید به هیچ روی، باب شود و گسترش یابد چرا که نحوه تلفظ این واژگان در فارسی و نیز شیوه نگارشی زبان فارسی، با ترکی و کردی متفاوت است و باید به این تفاوت ها کاملا دقت شود و زبان پارسی از تحریف و دگرگونی های نادرستی که نیت هایی ناخوشایندی را با خود به همراه دارند؛ دور نگه داشته و حفظ شود.
پس در نگارش رسمی و معیار کشور که نگارش فارسی است باید و حتما باید واژگان کرد/ترک به همین شکلی که همواره دیده ایم و در مدرسه به ما آموزش داده اند، نوشته شود و از هر نوع تحریف و تغییری بشدت خودداری شود که هدف و نیت هایی نادرست در پشت آن نهفته است، اگرچه مردم عادی از آن آگاه نباشند و بی غرض به دام این مساله بیافتند.
@LoversofIRAN
👈آسیب های سند آموزشی ٢۰٣۰یونسکو
و تحمیل مقوله «زبان‌های‌مادری» به ایران👉
@LoversofIRAN
#وحدت_ملی #قوم_گرایی
⬅در آغازسال بحث درباره سند آموزشی یونسکو داغ شد. سندی که بی سروصدا و بدون کارشناسی دقیق در حال تحمیل به جامعه بود. مقام رهبری در تاریخ ١٧ اردیبهشت١٣٩۶ در دیدار با معلمان نسبت به پذیرش این سند به عنوان یک کار غلط اعتراض کرده و گفتند:
«سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانه‌اش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعه به اصطلاح بین المللی که قطعا تحت نفوذ قدرت های بزرگ دنیا است باید حق داشته باشد برای کشورهای مختلف، برای ملت های گوناگون، برای تمدن های مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تعیین تکلیف کند و بگوید شما باید این طور عمل کنید؟
اصل کار غلط است. اگرچنانچه با اصل کار شما نمیتوانید مخالفت بکنید، حدّاقلّش این است که بِایستید بگویید جمهوری اسلامی خودش مشی دارد، خطّ‌و‌ربط دارد، ما سندهای بالادستی داریم... بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله‌مند هستم؛ آنها باید مراقبت میکردند، نباید اجازه میدادند این کار تا اینجا پیش بیاید که ناچار بشویم ما جلوی آن را بگیریم و ما وارد قضیّه بشویم.».
⬅️اما باید پرسید پیش از این، یونسکو چه چیزهایی دیگری به ساختار فرهنگی کشور ما تحمیل کرد است؟
#زبان_مادری یکی از این مقوله ها است. چند سالی است که با تلاش #بی_بی_سی و به پشتوانه برخی از اسناد #یونسکو از جمله سند آموزشی ٢۰٣۰ یک مفهوم برساخته و تصنعی به نام زبان‌های مادری در حال تحمیل به کشور است! کشورهای غربی در قرن نوزدهم تنوع قومی و زبانی را در جامعه خود به کلی از بین بردند، به طوری که از دهها زبان مهمی که در ایتالیا، فرانسه، بریتانیا و... صحبت می شد، اثری به جا نمانده است و از آنچه که باقی مانده است استفاده موزه ای صورت می‌گیرد. اما همین کشورها با آن کارنامه، امروزه تلاش دارند تنوع گویش در کشورهایی چون ایران را به یک تهدید درون زا تبدیل کنند و البته با ظاهری پر زرق و برق مانند ابداع «زبان مادری» و سند آموزشی یونسکو این کشورها را به لحاظ زبانی به چالش بکشند. چرا فرانسه که مقر یونسکو در آن قرار دارد، بهایی به مقوله زبان‌های مادری نداده و نمی دهد؟ چرا انتزاعیاتی از این دست که هیچ همخوانی با جامعه و فرهنگ دیرینه ایران ندارد، در پاریس تولید میشود و توسط عده ای روشنفکر بی وجدان برای ایرانی‌هایی که قرن ها به #زبان #فارسی صحبت کرده اند، بازتولید میشود؟
در سند مزبور دهها بار کشورها ملزم شده بودند که به سمت «آموزش چندزبانه» در نظام آموزشی حرکت کنند. در صص ٢۵،٣٢،٨۵،١١۵،١١٧و۵٢ سند آموزش ٢۰٣۰ به مقوله زبان‌های مادری اشاره شده بود.
یکی از اهداف این سند جامع عبارت بود از:
« ترویج آموزش دو زبانه و چند زبانه در جوامع چند زبانه، آغاز آموزشی در اوان کودکی در این جوامع باید به زبان اول کودک یا زبانی باشد که کودک در منزل به آن صحبت میکند»
در صفحه ٣٢ به تقویت آموزش در مناطق دو زبانه و چند زبانه اشاره شده و اولویت محوری در بخش آرمان‌های سند، به ترویج آموزش چندزبانه اختصاص داده شده بود.
بدیهی است که پیشبرد چنین برنامه ای در ایران به منزله خیانت به کشور و خیانت به تک تک شهروندان بود. آیا می‌توان در همه جای کشور آموزش و پرورش را بر اساس گویش‌ها و نیم زبانهایی که در خانه ها به آن صحبت شده و هیچ متن و پشتوانه ادبی جدی برای آن قابل تصور نیست، انجام داد؟
«زبان‌های مادری» اصولا یک مفهوم هنجار شکن و برساخته جهت تبدیل کشورهای بزرگ به کشورهای ضعیف و فروپاشیده از درون است.
بر فرض که یونسکو (که لزومی برای اجرای اسناد آن وجود ندارد) مفهومی را برساخته است، آیا ما باید چشم بسته و بدون توجه به قوانین داخلی، مصالح عالیه کشور و منفعت ملی به سمت اجرایی کردن آن حتی جلوتر از خود غربی‌ها حرکت کنیم؟
ایران یک کشور است، با یک ملت و یک پرچم. زبان مشترک (ملی) این ملت #زبان_فارسی است، زبان های محلی ارج و قرب خود را دارند و کسی منکر آنها نیست. زبان های محلی پدیده دیروز و امروز نیستند که از بخواهیم از سیاست گذاری های جدیدِ سازمانها و دولت های خارجی در این خصوص پیروی کنیم. این زبانها در طول قرن‌ها، همزیستی مسالمت آمیزی با زبان اصلی کشور یعنی زبان فارسی داشته اند.
همه این زبانها و گویش‌ها «به طور طبیعی» وجوددارند و کسی آنها را انکار نمی‌کند. اما سیاست ورزی و سیاستگذاری بر اساس زبان و #قومیت، تحمیل یک پدیده خارجی به روند طبیعی هزاران ساله است.
این کار از سوی روشنفکران و برخی از افراد مغرض عموما #مارکسیست و #نئومارکسیست که هیچ تعهدی به کشور ندارند در قالب مفهوم زبان های مادری و یونسکو انجام شده است اما وقت آن رسیده که بساط مفاهیم برساخته یونسکو از ایران چیده شود.
/آذری ها/
@LoversofIRAN
و تحمیل مقوله «زبان‌های‌مادری» به ایران👉
@LoversofIRAN
#وحدت_ملی #قوم_گرایی
⬅در آغازسال بحث درباره سند آموزشی یونسکو داغ شد. سندی که بی سروصدا و بدون کارشناسی دقیق در حال تحمیل به جامعه بود. مقام رهبری در تاریخ ١٧ اردیبهشت١٣٩۶ در دیدار با معلمان نسبت به پذیرش این سند به عنوان یک کار غلط اعتراض کرده و گفتند:
«سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانه‌اش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعه به اصطلاح بین المللی که قطعا تحت نفوذ قدرت های بزرگ دنیا است باید حق داشته باشد برای کشورهای مختلف، برای ملت های گوناگون، برای تمدن های مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تعیین تکلیف کند و بگوید شما باید این طور عمل کنید؟
اصل کار غلط است. اگرچنانچه با اصل کار شما نمیتوانید مخالفت بکنید، حدّاقلّش این است که بِایستید بگویید جمهوری اسلامی خودش مشی دارد، خطّ‌و‌ربط دارد، ما سندهای بالادستی داریم... بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله‌مند هستم؛ آنها باید مراقبت میکردند، نباید اجازه میدادند این کار تا اینجا پیش بیاید که ناچار بشویم ما جلوی آن را بگیریم و ما وارد قضیّه بشویم.».
⬅️اما باید پرسید پیش از این، یونسکو چه چیزهایی دیگری به ساختار فرهنگی کشور ما تحمیل کرد است؟
#زبان_مادری یکی از این مقوله ها است. چند سالی است که با تلاش #بی_بی_سی و به پشتوانه برخی از اسناد #یونسکو از جمله سند آموزشی ٢۰٣۰ یک مفهوم برساخته و تصنعی به نام زبان‌های مادری در حال تحمیل به کشور است! کشورهای غربی در قرن نوزدهم تنوع قومی و زبانی را در جامعه خود به کلی از بین بردند، به طوری که از دهها زبان مهمی که در ایتالیا، فرانسه، بریتانیا و... صحبت می شد، اثری به جا نمانده است و از آنچه که باقی مانده است استفاده موزه ای صورت می‌گیرد. اما همین کشورها با آن کارنامه، امروزه تلاش دارند تنوع گویش در کشورهایی چون ایران را به یک تهدید درون زا تبدیل کنند و البته با ظاهری پر زرق و برق مانند ابداع «زبان مادری» و سند آموزشی یونسکو این کشورها را به لحاظ زبانی به چالش بکشند. چرا فرانسه که مقر یونسکو در آن قرار دارد، بهایی به مقوله زبان‌های مادری نداده و نمی دهد؟ چرا انتزاعیاتی از این دست که هیچ همخوانی با جامعه و فرهنگ دیرینه ایران ندارد، در پاریس تولید میشود و توسط عده ای روشنفکر بی وجدان برای ایرانی‌هایی که قرن ها به #زبان #فارسی صحبت کرده اند، بازتولید میشود؟
در سند مزبور دهها بار کشورها ملزم شده بودند که به سمت «آموزش چندزبانه» در نظام آموزشی حرکت کنند. در صص ٢۵،٣٢،٨۵،١١۵،١١٧و۵٢ سند آموزش ٢۰٣۰ به مقوله زبان‌های مادری اشاره شده بود.
یکی از اهداف این سند جامع عبارت بود از:
« ترویج آموزش دو زبانه و چند زبانه در جوامع چند زبانه، آغاز آموزشی در اوان کودکی در این جوامع باید به زبان اول کودک یا زبانی باشد که کودک در منزل به آن صحبت میکند»
در صفحه ٣٢ به تقویت آموزش در مناطق دو زبانه و چند زبانه اشاره شده و اولویت محوری در بخش آرمان‌های سند، به ترویج آموزش چندزبانه اختصاص داده شده بود.
بدیهی است که پیشبرد چنین برنامه ای در ایران به منزله خیانت به کشور و خیانت به تک تک شهروندان بود. آیا می‌توان در همه جای کشور آموزش و پرورش را بر اساس گویش‌ها و نیم زبانهایی که در خانه ها به آن صحبت شده و هیچ متن و پشتوانه ادبی جدی برای آن قابل تصور نیست، انجام داد؟
«زبان‌های مادری» اصولا یک مفهوم هنجار شکن و برساخته جهت تبدیل کشورهای بزرگ به کشورهای ضعیف و فروپاشیده از درون است.
بر فرض که یونسکو (که لزومی برای اجرای اسناد آن وجود ندارد) مفهومی را برساخته است، آیا ما باید چشم بسته و بدون توجه به قوانین داخلی، مصالح عالیه کشور و منفعت ملی به سمت اجرایی کردن آن حتی جلوتر از خود غربی‌ها حرکت کنیم؟
ایران یک کشور است، با یک ملت و یک پرچم. زبان مشترک (ملی) این ملت #زبان_فارسی است، زبان های محلی ارج و قرب خود را دارند و کسی منکر آنها نیست. زبان های محلی پدیده دیروز و امروز نیستند که از بخواهیم از سیاست گذاری های جدیدِ سازمانها و دولت های خارجی در این خصوص پیروی کنیم. این زبانها در طول قرن‌ها، همزیستی مسالمت آمیزی با زبان اصلی کشور یعنی زبان فارسی داشته اند.
همه این زبانها و گویش‌ها «به طور طبیعی» وجوددارند و کسی آنها را انکار نمی‌کند. اما سیاست ورزی و سیاستگذاری بر اساس زبان و #قومیت، تحمیل یک پدیده خارجی به روند طبیعی هزاران ساله است.
این کار از سوی روشنفکران و برخی از افراد مغرض عموما #مارکسیست و #نئومارکسیست که هیچ تعهدی به کشور ندارند در قالب مفهوم زبان های مادری و یونسکو انجام شده است اما وقت آن رسیده که بساط مفاهیم برساخته یونسکو از ایران چیده شود.
/آذری ها/
@LoversofIRAN