🎵 ترانه زیبای تاجیکی: #شهرخالی
خواننده: #نگاره_خالوا

او این قطعه را از دل و جان می خواند چون دردجدایی و دوری از ریشه خویش که برای مردم فارسی زبان #فرارود (آسیای میانه) پس از چیرگی روسهای کمونیست و بعد هم جنگ داخلی برای استقلال پس از فروپاشی #شوروی سابق شکل گرفت، ردی پررنگ بر خاطرات این مردم گذاشته بود. به ویژه که پس از استقلال از شوروی، حدود دو سال هم جنگ سختی میان #ازبک ها و #تاجیک ها در آن منطقه در گرفت که حاصل آن تشکیل دو کشور #ازبکستان و #تاجیکستان بود، اما شوربختانه بخشی از فرهنگ وتمدن پارسی زبانان فرارود در کشور ازبکستان ماند،شهرهای سمرقند و بخارا، و تا چندسال پیش زیر شدیدترین فشارها برای سرکوب هویت فرهنگی و تغییرشان به ازبک در جریان بود

این آهنگ میان تاجیک های فرارود (ماوراءالنهر) و مردم #افغانستان سرشناس است و خواننده های مختلف آن را خوانده اند. شاعر و آهنگساز این قطعه یک هنرمند افغانستانی با نام #امیرجان_صبوری است که اشاره این ترانه به آشوب های افغانستان در چنددهه پیش است. بار نخست هم خود امیرجان صبوری این آهنگ را خواند


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

👈مقاومت و شرف سه مرزدار ایرانی مرز جلفا در سوم شهریور ۱۳۲۰

در برابر خیانت برخی سران #ارتش در هنگامه یورش همزمان #متفقین از شمال و جنوب به ایران، در جنگ جهانی دوم، چنین پایداری های دلاورانه ای هم شد

@LoversofIRAN

⬅️ساعت چهار صبح روز سوم شهریورماه سال ۱۳۲۰ به سرجوخه ملک محمدی در پاسگاه مرزبانی #جلفا در #آذربایجان_شرقی خبر می‌دهند لشکری عظیم از #ارتش_سرخ #شوروی بسوی مرز ایران می‌آید و قصد دارد از «پل آهنی» گذشته و وارد کشور شود!

سرجوخه خبر را به #تبریز مخابره می‌کند و از آنجا هم به #تهران. از پایتخت دستور می‌آید که پادگان را تخلیه کنید و بدون هیچ مقاومتی اجازه ورود ارتش شوروی را بدهید!

اما سرجوخه جسور خطاب به سربازانش می‌گوید: «هرکسی می‌خواهد، برگردد. من اینجا می‌مانم. می‌خواهم از کشور مقابل اجنبی‌ها دفاع کنم.» ملک محمدی همراه با سرباز عبدالله شهریاری، سیدمحمد رایی هاشمی و سرباز دیگری هم قسم می‌شوند و می‌مانند.

هنگامی که نخستین نفربر شوروی قصد عبور از پل آهنی را دارد سرباز شهریاری بسوی راننده آن شلیک می‌کند و سرباز #روس را از پای درمی‌آورد. درگیری سنگینی بین نیروهای کاملاً مسلح ارتش شوروی و سرجوخه و ۳ سربازش در می‌گیرد.

این درگیری به گفته شاهدان ماجرا که مشروح آن در اسناد آکادمی نظامی روسیه هم موجود است ۴۸ ساعت به طول می‌انجامد و در نهایت سرجوخه محمدی همراه با دو سرباز دیگرش عبدالله شهریاری و سید محمد رایی هاشمی زیر آتش شدید توپخانه لشکر ۴۷ شوروی به شهادت می‌رسند. نفر چهارم برای رساندن خبر ورود لشکر ۴۷ به دستور سرجوخه ملک محمدی ساعتی پیش از شهادت همرزمانش بسوی تبریز رفته بود.

سرلشکر نوویکف، فرمانده لشکر ۴۷ شوروی وقتی متوجه می‌شود که سربازان ایرانی کشته شده‌اند از پل آهنی عبور می‌کند و وارد خاک کشور می‌شود. او وقتی فهمید ۴۸ ساعت است که تنها با ۳ سرباز جنگیده، به نشانه احترام یکی از درجه‌هایش را از روی دوشش بازکرد و روی سینه سرجوخه محمدی گذاشت و از چوپانی خواست، ۳ سرباز شجاع را به شیوه مسلمانان کنار پل آهنی دفن کند.

تدفین این ۳ سرباز به‌خاطر وطن‌پرستی‌شان با تشریفات نظامی از سوی لشکر ۴۷ ارتش دشمن صورت گرفت.
بر روی سنگ آرامگاه هر سه نوشته شده است : آرامگاه ژاندارم شهید ...، که در شهریور ماه ۱۳۲۰ در راه انجام وظیفه در مقابل مهاجمین ایستادگی و به شهادت رسیده است.

درسال ۱۳۷۵ هجری شمسی آرامگاه این مرزبانان بازسازی شد و هر هفته مراسم ادای احترام توسط نیروی مرزبانی #ناجا بر سر مزار این مرزبانان انجام می شود.

بر بالای آرامگاه آنان این بیت شعر نقش بسته است:
هرچند آغشته شد به خون پیرهن ما
شد جامه سربازی ما هم کفن ما
شادیم ز جانبازی خود در شکم خاک
پاینده و جاوید بماند وطن ما

/منبع؛ قلم و فرهنگ/

@LoversofIRAN

چامه(شعر) #ایراندوستانه استاد
زنده یاد #مومن_قناعت برای #خلیج_فارس که در سفر به #امارات هنگام #جنگ_تحمیلی، به عنوان عضو کمیته صلح #شوروی_کمونیستی، سرود
و شیخ عرب را برآشفت.

روانش شاد🥀
@LoversofIRAN