👈جشن فروردینگان (امروز) شادباد

@LoversofIRAN


⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان

۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ‌ماه (نوزدهم فروردین) برگزار می‌شود.

در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»

#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده‌ نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.

در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»

چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود می‌رود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.

#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر

از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/


@LoversofIRAN

خبرنگار تلویزیون ایران پس از اعدام امیرعباس #هویدا در ۱۸ فروردین ۱۳۵۸ به سراغ مردم رفت و نظر آن‌ها را جویا شد.
آغاز ۵۸ فضای سیاسی ایران بسیار باز بود چنانکه در تلویزیون هم دیدگاههای گوناگون بیان میشد

📕 ناگفته‌هایی از اعدام و دفن امیرعباس #هویدا، نخست‌وزیر پیشین ایران که در ۱۸ فروردین۵۸ هنگام برگزاری دادگاهش و ساعت تنفس میان دو جلسه محاکمه در راهروی آن ساختمان کشته شد!

بغض و کینه تندروها چنان بود که حتی تحمل به پایان رساندن جلسه دادگاه و صدور حکم اعدامش را نداشتند، در حالیکه به گفته ابراهیم یزدی، هویدا درخواست کرده بود به او اجازه دهند ناگفته های خاندان پهلوی را که او گنجینه اسرارشان بود، فاش کند؛ اما این شکل قتل ناشایست او که نگریخته بود و دربند انقلابیون بود و فقط مهلت صحبت خواسته بود، باعث شد ناگفته ها باقی بمانند.

📌از @tarikhirani: روایت فرشته انشاء، استاد دانشگاه پزشکی تهران و از بستگان نزدیک هویدا را بشنوید. انشاء اسفند ۶۴ در گفت‌وگو با پروژه تاریخ شفاهی ایران در دانشگاه هاروارد، این نظر که هویدا در سلول با فاصله کمی کشته شده را رد کرد و با توجه به اصابت گلوله‌ها گفت که از فاصله ۱۰ متری تیراندازی شده بود. او همچنین گفت که هویدا در بهشت‌زهرا در مقبره‌ای که نشانه‌ای دارد دفن شد.

سال‌ها گمانه های مختلف درباره محل دفن هویدا وجودداشت ازجمله اینکه در شهر عکا #اسراییل است


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

۱۸ فروردین ماه سالروز ترور #هویدا

📚فایل pdf کتاب نفیس و تاریخی:
« معمای هویدا »
نویسنده: « دکتر #عباس_میلانی »
ترجمه: « هوشنگ مهدوی »

ابوالهول ایرانی: «امیرعباس هویدا و معمای انقلاب ایران»
(به انگلیسی: The persian Sphinx: Amir Abbas Hovayda and The riddle of The Iranian Revoution) که در ایران به «معمای هویدا» معروف است، نام کتابی است از عباس میلانی که عبدالرضا (هوشنگ) مهدوی آن را به فارسی برگردانده است.

این کتاب در سال ۲۰۰۰ میلادی در واشینگتن چاپ شد و در سال ۱۳۸۰ به فارسی برگردان. چاپ دوم آن در ۵۰۰۰ نسخه توسط نشر پیکان و در قطع وزیری کوچک با جلد شومیز منتشر شده است.

همچنین این کتاب به زبان فارسی توسط نویسنده با نام «معمای هویدا» در سال ۱۳۸۱ در انتشارات آتیه چاپ شد و توسط رادیو آلمان به عنوان کتاب سال انتخاب شد.

کتاب، هرچند بصورت داستانگونه نوشته شده ولی شرح زندگی امیرعباس هویدا نخست وزیر با سابقه محمدرضا #پهلوی است و شرح حال وی از تولد تا لحظه مرگ.

پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

۲۰ فروردین
سالروز درگذشت دکتر #منوچهر_ستوده
#ایران_شناس، جغرافیدان تاریخی، استاد دانشگاه تهران و پژوهشگر برجستهٔ ایرانی اهل نور مازندران است.
از او نزدیک به ۶۰ جلد کتاب و ۳۰۰ مقاله به جا مانده است. او نخستین ایرانی است که "فرهنگ گویشی" را به چاپ رسانید.
در این توژک(ویدیو) با آثار ارزشمند این دانشمند ایرانی آشنا شده و از زبان خودش روند فعالیت‌های علمی و پژوهشی ‌اش را خواهید شنید.

روانش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.

پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

💫✨عباس میرزای قاجار؛ ولیعهدی پیشرو و وطنپرست که نماند تا شاهد پیشرفت ایران باشد


✍دکتر #افشین_جعفرزاده

(به بهانه بازدید از موزه آستان قدس رضوی مشهد و سنگ مزار عباس میرزا)

✴️ #عباس_میرزا ولیعهدی پیشرو و روشنفکر بود که افسوس در ۴۶ سالگی درگذشت و نماند تا شاهد کنش های اصلاح گرایانه اش باشد. او دست پرورده #قائم_مقام و پدرش بود و در این مکتب بود که #امیر_کبیر تربیت یافت.

#اصلاحات عباس میرزا در زمان صدارتش هرچند عمدتا محدود به ایالت #آذربایجان بود اما گام نخست برای خروج ایران از انزوا و عقب ماندگی محسوب می‌شد. گامی که پس از او افرادی چون امیرکبیر که در دستگاه عباس میرزا پرورش یافته بودند، آن را ادامه دادند.

با این حال اصلاحات عباس میرزا در عرصه‌های مختلف از بسیاری جهات با شکست مواجه شد تا او همانگونه که به عنوان آغازگر اصلاحات و بانی نظام جدید در ایران لقب گرفته عنوان اصلاح گر ناکام را هم از آن خود کند. ولیعهدی و شاهزاده ای که سرانجام در ۴۶ سالگی بر اثر بیماری درگذشت.
شاید اگر می ماند ایران شاهد زمامداری چون "می ایجی" در #ژاپن بود که سالها بعد معمار اصلاحات ژاپن شد.

عباس میرزا در سیستم دیوانی کوچک ولایتعهدی خود در ایالت آذربایجان مشاوران لایق و اطرافیان کار آزموده بسیار داشت و اگر روزگار به او فرصتی برای پادشاهی می‌داد چه بسا ایران رنگ و رویی دیگر می‌یافت. اندیشه تجدد و خیزش به سوی پیشرفت علمی و صنعتی در ذهن او جایگاهی ژرف داشت و تا اندازه‌ای به عمل نیز رسیده بود.

او با هوشمندی نسبت به عقب ماندگی ایران عصر خود آگاه بود پس دانش آموزانی را به #اروپا فرستاد و سعی کرد نظام دیوانی و اداری و #ارتش ایران را مدرن کند. ایراندوستی او در جنگ‌های نافرجام با #روسیه نیز در میان ایرانیان محبوبیتی فراوان به او بخشیده بود جاذبه‌ای شخصی که افسوس مرگ ناهنگام او را بیشتر می‌کرد.

یادمان باشد او پانزده سال و در دو دوره در مقابل امپراتوری مقتدر روسیه ایستادگی کرد و همگام با برادرش، سه بار سپاه #عثمانی را که در توهم ضعف ایران پس از متارکه #گلستان بود منکوب کرد.

جنگهای دراز مدت ایران و #روس هرچند آسیبهای جبران ناپذیری برای ایران داشت و بخشهای وسیعی از خاک کشور را از ایران جدا ساخت اما این (پیامد) را داشت که عباس میرزا با کاستیها و عقب‌ماندگیهای جامعه ایرانی در برابر جهان مدرن آشنا شود و عزم او را برای آغاز اصلاحات و تجددگرایی جزم‌تر کند. اصلاحاتی که با محوریت ایالت آذربایجان در ابعاد مختلف نظامی، اقتصادی، فرهنگی و علمی آغاز شد.

کنش های اصلاح‌گرایانه عباس‌میرزا در داخل کشور از چندسو با مخالفت روبه‌رو شد. از طرفی شاهزادگان و درباریانی بودند که عباس‌میرزا بخشی از مواجبشان را برای تامین هزینه اصلاحات خویش قطع کرده بود. از سویی دیگر تعدادی از فرماندهان سپاه پیشین که آموزشهای نوین نظامی و تغییر سبک لشکرداری را بر نمی‌تابیدند همراه با رهبران ایلات و عشایری که با ایجاد #ارتش_نوین قدرت خود را در معرض خطر می‌دیدند، در تلاش برآمدند تا #فتحعلی_شاه را نسبت به اصلاحات بدگمان کنند.

این مخالفتها هرچند به دلیل علاقه شاه به ولیعهد نتوانست قدرت عباس‌میرزا را به خطر اندازد اما در نهایت سبب شد تا برنامه‌های اصلاحی او تنها محدود به ایالت آذربایجان بماند و از مرزهای این ایالت فراتر نرود.
نام و یادش مانا باد. /@Ir_Azariha/


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN