#وطنـم
نخستین #سرود_ملی ایران

آواز: #شقایق_کمالی

سرود "ایران جوان" یا "وطنم" قطعه موسیقی بی کلام با نام "سلام شاه" بود که موسیو #لومر فرانسوی (موسیقیدان نظامی اعزامی به ایران در زمانٔ #قاجار) ساخت

#ناصرالدین_شاه پیش از نخستین سفر #اروپا در ۱۸۷۳ م./۱۲۵۲ خ. دستور ساخت مارشی را به #آلفرد_لومر، استاد #فرانسوی موسیقی #دارالفنون، داد که در دیدارهای رسمی شاه کنار سرود ملی دیگر کشورها نواخته شود

این مارش بی‌کلام «سلام شاه» نامیده شد و چون در آیین های رسمی به جای سرود #ملی ایران به کار رفت اروپاییان آن را سرود ملی ایران نامیدند. نت آن در آرشیو ملی #فرانسه است

این آهنگ در دورهٔ #مظفرالدین_شاه بر روی صفحه ضبط شد و وقتی شاه برای سلام رسمی به #تخت_مرمر می‌آمد و بر تخت می‌نشست دستهٔ موزیک آن را اجرا می‌کرد. تا زمان #محمدعلی_شاه این ادامه داشت

در ۱۳۸۴ خ. #بیژن_ترقی بر روی تنظیم جدید #سیاوش_بیضایی، شعری زیبا سرود و با ارکستر ملل به رهبری #پیمان_سلطانی در #تالار_وحدت با خوانندگی #سالار_عقیلی اجراشد

۱۳۹۴ استاد #شهرام_ناظری هم این اثر را به عنوان «خاطره‌ای ماندگار در حافظه جمعی ایرانیان» به زیبایی اجراکرد

@LoversofIRAN

👈اندیشه ملی که مصدق پرچمدارش بود، همواره یا خار چشم تمامیت خواهان بوده یا ایرانستیزان

✍ #ماریا_بهمن_پور

@LoversofIRAN

حکومتی شبیه #مصدق، همیشه خار چشم تمامیت خواهان بوده وهست چون در عین عدم تمایل به تغییرات انقلابی، ویژگی هایی ساختار شکنانه را در چارچوب #قوانین_بین_المللی و #قوانین_داخلی داشت که با نقض قالبهای سفارشی و از پیش تعیین شده دیکتاتوری و توافقات پنهانی کانون های قدرت که در ضدیت با منافع بلندمدت (و نه کوتاه مدت) مردم ایران بودند، خودنمایی می کرد.

حکومت مصدق گرچه #انقلابی نبود و مصدق تفکرات انقلابی به معنای از بین بردن کامل ساختار رسمی حاکمیت نداشت(نخواست با چهره رهبری انقلابی، مردم را به حمایت مستقیم از خود به خیابان آورد و در تقابل مستقیم با نظامیان طرفدار پادشاهی قراردهد) اما در عین حال دربخشی از برنامه هایش دنبال ساختارشکنی درون زا یعنی #تحول_خواهی، #اصلاحات اساسی و عملی بود. مصدق برای احقاق حق ملت ایران نسخه ی بالارفتن از #دیوار_سفارت انگلیس را نپیچید بلکه انگلستان را با تیر قانون در #دادگاه_لاهه ( #دیوان_لاهه #لاهه) به چارمیخ کشید.

دولت مصدق، دولتی #آزادی خواه و دلسوز #ملت بود، درعین حال دست نشانده هیچ قدرت خارجی نبود؛ دستش هم آلوده به خون بی گناهان و ناپاک در پول های کثیف نبود گرچه مانند هر حکومت دیگری دارای خطا و اشتباه بود که با کمک زمان می توانست اصلاح شود اما افسوس مهلتی که لازم و کافی بود به او داده نشد.

بسیاری در این ۶۴ سال پس از ۲۸ امرداد سال سیاه ۳۲، تلاش کردند و هنوز هم تلاش میکنند با انواع تهمت ها مصدق را منفور مردم کنند. تهمت هایی چنان مسخره و متناقض که همین تناقض ها نشان پریشانی اندیشه ی سازندگان آن تهمت هاست. دشمنان ناجوانمردش او را از #توده ای تا جاسوس #انگلیس و #فراماسون و عامل #روسیه و همدست تندروهای #مذهبی چون #فداییان_اسلام خوانده اند که هیچگاه در یک نفر قابل جمع نیست! می خواستند او را مانند خودشان به منجلاب بکشند؛ اما نتوانستند و در نزد عقلا خود را روز به روز رسواتر کرده اند.

نمی گویم مصدق مبرا از خطا و اشتباه بود؛ که اگر چنین بود، سرنوشت ایران و جنبش ملی آن، حتما جور دیگری پیش می رفت. مصدق به ویژه در ۶ ماه آخر نخست وزیری اش ۲_۳ اشتباه آشکار داشت که من آنها را ناشی از عدم تمرکز حاصل از فشارهای خردکننده ی بدخواهان و توطئه گران علیه #نهضت_ملی می دانم که تاب آوردن در برابر آن ها با توجه به کهولت سن و حال ناخوش و بیماری مصدق، کاری بس دشوار بود! آن یورش های همه جانبه، آشکارا مصدق و شیرازه نیروهای جنبش نوپای ملی ایران را دچار نوعی دست پاچگی برای حفظ دستاوردهای #نهضت_ملی_شدن_صنعت_نفت کرده بود و نتیجه آن فشارهای همه جانبه و روز افزون (از سوی همه نیروهای متضاد یعنی تندروهای مذهبی، #سلطنت_طلب های ضد مصدق، کانون های لابی انگلیس، آمریکا، روسیه و حزب توده)، این شد که مصدق فقط می خواست به هر ترتیبی شده نتایج و دستاوردهایی را که یک عمر برایشان انتظار کشیده بود حفظ کند حتا اگر با چند اشتباه بزرگ استراتژیک در تصمیم گیری همراه می بود.

اما، بی شک، مصدق هرچه که بود؛ و هر که بود، مصدق بود. صادق و بر عهدش برای پاسداشت ایران با هیچ گروه، دسته و رسته ای معامله نکرد و به هیچ بهایی حیثیت و اعتبار نهضت ملی را که شالوده مبارزه و پایداری ملت ایران می دانست نفروخت، گرچه به حذف خود و یارانش بیش ازنیم قرن از شطرنج سیاست ایران انجامید.
مصدق همچون هر سیاستمدار بزرگی دچار اشتباه شد؛ اما اگر انصاف داشته باشیم باید بپذیریم این در شرایطی بودکه با دسیسه های مسلسل وار داخل و خارج کشور مسیرش ناتمام ماند و هیچ مجالی برای جبران اشتباهات پایان نخست وزیری اش نیافت و نتوانست نتایج درخشانی که نهضت ملی کسب کرده بودو آرزوهای بزرگی که برای ایران داشت را به انجام رساند.

۱۸ماه، فرصتی اندک بود برای دولتی که گامی چنان بزرگ برداشته بود که همه عناصر متزلزل و کم اراده داخلی را به فریاد بلند واداشته بود و همه استعمارگران بی رحم خارجی را نیز.

اما آنچه مهم است و مصدق را عنصری بی همتا در #تاریخ_معاصر_ایران می کند، اینست که بدخواهانش نه توانستند تهمت ناشایست "وابستگی به خارج" را(چنانکه شایسته ی خودشان بود)که به او می زدند ثابت کنند و نه توانستند دامانش را با تهمت ناپاکی و خائن به وطن (باز هم همانطور که شایسته خودشان بود)بیالایند. او بخاطر #وطن_پرستی، معامله نکردن بر سر حیثیت و #منافع_ملی ایران، و پاکدستی اش، آبرو و اعتبار #ملی_گرایی معاصر ایران است.

مصدق هم باید نقد شود، اما هرکس بخواهد دامان این بزرگمرد را بخاطر اشتباهاتش و یا سوءاستفاده ای که جریان های سیاسی پس از #تبعید و مرگ او، از نام او کردند، به تهمت و دروغ ناروا بیالاید، بی شک ستمگر است و در حال خیانت به وطن حتا اگر نداند.

روانش شاد، آبروی جنبش معاصر #ملی ایران

@LoversofIRAN

🧨مصاحبه #احمدی‌نژاد با #تجزیه‌طلب رسوا

بخشی از تراژدی سفر احمدی‌نژاد با هدایت نماینده جریان قوم‌گرای مجلس(#بیگی) به ترکیه

کار #احمدی‌نژاد (عامل فتنه و‌ نفاق)به جایی رسیده که برای ارضای ولع دیده‌شدن، حتی عقلش در انتخاب طرف مصاحبه‌اش کار نمی‌کند که روبه‌روی آتش‌زننده پرچم ایران ننشیند، آن‌هم در #ترکیه که از این تجزیه‌طلبها حمایت می‌کند!

مصاحبه و‌ دورهمی احمدی‌نژاد با تجزیه‌طلبی به نام«طاها کرمانی»، نادیده‌گرفتن جریان قوی #ملی‌گرایی ایران، متهم کردن ایران به مجرم بودن دربرابر تاریخ هم‌پای دیگر متجاوزان به خاورمیانه، بدون اینکه نامی از ترکیه ببرد!

طاها کرمانی سال۹۴ پرچم ایران را آتش زد و بازداشت و محکوم شد. اما از ایران گریخت و در ترکیه مشغول نفرت‌پراکنی علیه ایران شد

توجه شود «کرمانی» جریان ملی‌گرایی را با واژه #ایران‌شهری معرفی می‌کند، اما «منظور اینها» از ایران‌شهری، آذری‌های هوادار دکترطباطبایی است، درحالیکه در سراسرایران جریان قوی ملی‌گرایی وجوددارد که الزاما دکترطباطبایی را نمی‌شناسند و قدمت آن ملی‌گرایی به درازای قرن‌هاست

نباید اجازه داد ایران‌ستیزان، جریان قوی و فراگیر #ملی ایران را محدود توصیف کنند