✅سیلاب در حال خروج از کانال‌های زیرزمینی تخت جمشید

هنر #ایرانیان #باستان، سیلاب را از این میراث جهانی در یک ساعت بیرون راند!

#تخت_جمشید و #نقش_رستم از بارندگی ها آسیبی ندید

#مدیریت اندیشمندانه ایرانیان کهن را با رفتارهای نادرست امروزی در بهره برداری نابخردانه از آب و خاک و درختان #ایران عزیز را بسنجید

@LoversofIRAN

ترانه زیبای #تخت_جمشید
خواننده : زنده یاد بانو #مرضیه

و تصاویری از امروز و دیروز
تخت جمشید (پیش و پس از انقلاب)

@LoversofIRAN

فروردین ۹۶☝️

برسد به دست آنهایی که از نادانی یا تنگ چشمی، تلاش بر پنهان کردن شکوه #ایران_باستان دارند

نخستین #شاهراه شناخته شده #جهان
#تخت_جمشید را به #شوش پیوند می زده
دیرینگی ۲۵۰۰سال
@LoversofIRAN

همه با هم برای شادی #گلستان جان #ایران یاری کنیم.
#گلستان جان #ایران است. همراه با #ترکمنان گرامی، مردمان عزیز #آق_قلا، #گرگان و #گنبد و همه زمین پاک #گلستان باشیم که امروز قلب تپنده و جان تبدار #ایران گرامی است.❤️

https://t.me/bonyad_neyshaboor

کوه #سبلان در #اردبیل
به باور بسیاری، این کوه، اهورایی است و جایگاه پیامبری #زرتشت بزرگ،سلام خدا بر او

پرهام/طبیعت زیبای ایران را ارج نهیم

@LoversofIRAN
https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

مستند #زرتشت؛ کهن ترین آیین یکتاپرستی جهان. شبکه 4 سیما.

Филм дар бораи дини #зардуштӣ.
ТВ Эрон.

@loversofiran

ششم فروردین، زادروز #زرتشت

چکامه‌ ی «زرتشت پیامبر»

سروده بانو #هما_ارژنگی با صدای زیبای این بانوی هنرمند و پژوهنده فرهنگ ایرانی

https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

قطعه زیبای #کردی
با نوای دلنشین #یلدا_عباسی
خواننده و نوازنده ی خوب و میهن دوست کشورمان #ایران و همدردی با سیل زدگان

پایگاه ایران دوستان مازندران

@jolgeshomali

👈پرهام ایران در دست مدیریت نادانشی

✅ بیانیه اتحادیه انجمن های علمی منابع طبیعی و محیط زیست ایران درباره وقایع ناگوار سیل نوروز 1398

بسمه تعالی
ملت شریف ایران اسلامی
سلام علیکم

ضمن تبریک حلول سال 1398 به محضر همه شما عزیزان و با طلب غفران و آمرزش برای ارواح عزیزانی که خشم و قهر طبیعت(پرهام) آنها را از ما گرفت.

آنچه امروز در ایران اسلامی همه را به زحمت انداخته است و تمام رسانه ها و مسولین محترم و مردم چشم انتظار را به لرزه واداشته است، آیا پدیده ای نو ظهور است؟ آیا طبیعت ایران تغییر ماهوی کرده است؟ آیا راه حلی وجود ندارد؟

اتحادیه انجمن های علمی منابع طبیعی و محیط زیست ایران بعنوان چشم بینای حفاظت و ارتقائ این مواهب الهی بارها و بارها تذکرات لازم را به همه مسولین رده های مختلف کشور داده و نسبت به بازخوردهای نحوه برخورد با طبیعت ذاتا توسعه یافته، هشدارهای لازم را داده است ولی عده ای توسعه غیر درخور را در بی توسعه یافتگی و تخریب چینش های سیستماتیک طبیعت یافته اند و بستر رودخانه های #قم رود و دروازه قرآن #شیراز و .. را تبدیل به مناطق مسکونی و پارکینگ و آسفالت می نمایند.

عده ای مدیریت و استحصال آب را صرفا در قالب ایجاد سازه های سنگین ناهمگون با طبیعت و تکنولوژی های پیشرفته بعضا وارداتی، با صرف هزینه های سنگین با پز استفاده از ابزار و آلات آهنی و بتنی پیشرفته یافته اند و از تمامی تریبون ها جهت حقیر جلوه دادن زحمات حافظین #منابع_طبیعی و #محیط_زیست کشور استفاده و به نوعی انجام عملیات ساده، کم هزینه و همگام با #طبیعت آبخیزداری را به دیده حقارت نگریسته و چون با اعتبار حداقلی، دستاوردهایی حداکثر را ارزانی میدارد غیرعلمی و در جهت خلاف مدیریت منابع آب تلقی و تبلیغ می نمایند. چه بسا اعلام کردند که پروژه های #آبخیزداری میزان آب ورودی به سازه های عظیم هزاران میلیاردی را کاهش داده است.

چرا؟ چون آبخیزداری علمی همگام با طبیعت و صرفا ترمیم طبیعت است و کنترل رواناب ها و تعدیل جریانهای طبیعی از اصول اولیه این علم و سایر علوم منابع طبیعی و محیط زیست است ولی چه کنیم که هزینه های مورد نیاز بسیار اندک و اشتغال و مشارکت آبخیز نشینان بسیار عالی و ایجاد معیشت پایدار هدف غایی است و چه کنیم که بخش مظلوم منابع طبیعی و محیط زیست صاحب اعتبارات کلان نیست که ظرفیت رسانه ایی و اجرایی کشور را در تسخیر خود درآورد و اجازه شنیده شدن ندای صاحبان طبیعت و دلسوزان آن را به مقامات عالی رتبه بدهد.

همه مسولین پس از بازدید از مناطق سیل زده در جمع بندی نهایی لایروبی کانال ها و ایجاد کانال ها را راه حل اساسی اعلام نمودند وحتی وزیر مربوطه نیز به اجرا ی عملیات جامع آبخیزداری، اشاره نکرد و همه همصدا #مدیریت سیلاب را در همان جلو چشمشان و در منطقه تخریب شده اعلان کردند، اما کسی سوال نکرد که چرا این سیلابها اتفاق افتاد؟ آیا علم امروز توان استفاده بهینه از نزولات جوی را ندارد و بایستی همیشه در پایین دست منتظر وقوع سیلاب های مهیب و یا ویرانگر باشیم؟

یا اینکه خیر، چنانچه مبتنی بر الفبای علوم منابع طبیعی و محیط زیست در قالب مدیریت جامع حوزه های آبخیز از همان منشا شروع به مدیریت جریان با روشهای همگام با طبیعت و حفظ هارمونی آن اقدام می کردیم و همه اجزای طبیعی و مصنوعی را در حوزه های آبخیز با دید جامع مدیریت می کردیم ضمن استحصال طبیعی آب این نعمت الهی و ایجاد توسعه در خور و پایدار، سیلابها به وجود نمی پیوست و یا چنانچه ایجاد می شدند قابل بهره برداری بودندو نه خسارت زا.

فلذا هنوز نیز دیر نشده است و بعضی ها بایستی بارها به چشم خود ببینند و یا خانه های خودشان ویران شود تا متوجه شوند که صرف هزینه های گزاف دستگاه های غیر مسول و غیر متخصص، جلوی خساراتی از قبیل سیل، ریزگرد، رانش زمین و... را نخواهد گرفت بلکه درایت و نگاه احترام آمیز به طبیعت و توجه به نظر متخصصین این بخش است که با صرف هزینه های بسیار ناچیز آوردهای پایدار عالی را همراه خواهد داشت و بایستی به منابع طبیعی بعنوان یک مسئله درجه اول نگریسته شود

اتحادیه انجمن های علمی منابع طبیعی و محیط زیست ایران همچون گذشته ضمن رصد مسائل کشور در این بخش، آماده همکاری و ارائه راهکارهای علمی مبتنی بر همه خصوصیات آبخیز و آبخیز نشینان می باشد تا شاید ضمن توجه به حوزه های آبخیز بعنوان کلان مولدهای آب کشور، به بخش منابع طبیعی و محیط زیست هم از نظر ساختاری و مدیریتی و هم از نظرتخصصی واعتباری توجه ویژه و فوری مبذول تا مدیریت طبیعت به اهلش سپرده و شاهد خشم و قهر ویرانگر آن نباشیم. چه بسا مدیریت درخور و هزینه های حداقلی دیروز طبیعت، می توانست پیشگیری کننده خسارات گزاف فقط مادی امروز باشد

و من الله توفیق
علی سلاجقه
رییس اتحادیه انجمن های علمی منابع طبیعی و محیط زیست ایران

لینک کانال اتحادیه@isune_ir

@LoversofIRAN

💠توئیت سفیر ایران در لندن درباره سمفونی #شاهنامه ساخته #لوریس_چکناواریان، هنرمند ارزنده ایرانی ارمنی؛

‏اثر موسیقی زال و سیمرغ ساخته استاد چکناواریان که بمناسبت روز جهانی #نوروز در سفارت کشورمان در لندن به اجرا در آمد، برای بهره مندی مردم عزیزمان در ایران و خارج کشور، پریشب ساعت ۲۰ بوقت لندن( ساعت ۲۱ بوقت اروپای مرکزی و نیم بامداد بوقت تهران) در شبکه جام جم پخش می گردد.

@loversofiran

تصنیف وطن من در مخالف سه گاه.
شعر از #ملک_الشعرای_بهار،
آهنگ از #پرویز_مشکاتیان،
آواز #ایرج_بسطامی
اجرای گروه عارف

ای خطه #ایران مهین، ای وطن من
ای گشته به مهر تو عجین جان و تن من

دور از تو گل و لاله و سرو و سمنم نیست
ای باغ و گل و لاله و سرو و سمن من

تا هست کنار تو پر از لشکر دشمن
هرگز نشود خالی از دل محن من

دردا و دریغا که چنان گشتی بی برگ
که از بافته خویش نداری کفن من

امروز همی گویم با محنت بسیار
دردا و دریغا وطن من وطن من

ملک_الشعرای_بهار

با تسلیت به ملت شریف #ایران در غم رخداد سیل و ویرانی #نوروز امسال

@LoversofIRAN

👈 #زرتشت پیامبر، اهل #ری بود

✍نوشتاری از استاد #فريدون_جنيدی

⬅️بخش یک

جهانيان «زرتشت» را پيامبری ايرانی می دانند و «گات ها»(که در کنار ديگر کتاب ها، از آتش سوزان اسکندر، سالم به دست ما رسيده است)سروده زرتشت است و اين تنها دين ايرانی است که خود، از فرهنگ اين مرز و بوم برآمده است و با فرهنگ آن همخوان و همراه است.

«ايرانيان» در هر جای جهان که باشند حق دارند «زرتشت» را از خودشان بدانند. البته در بعضی نقاط تعصب هايی در اين زمينه هست مثلا مردم #آذربايجان، زرتشت را از خودشان می دانند و با تکيه به برخی روايات و با توجه به مرکزيت موبدان #ساسانی در #آتشکده #آذرگشسپ آذربايجان، زرتشت را از آن ديار می دانند و يا در #کرد ها تعصب ويژه ای هست که زرتشت «کرد» بوده است. يا در #افغانستان مردم، زرتشت را اهل #بلخ می دانند زيرا «لهراسب» پدر «گشتاسب شاه» در #آتشکده_بلخ نيايش می کرده است.

ديگر اينکه بر اساس اخباری که امروزه به دست ما رسيده است، زرتشت هنگام نيايش و ستايش خداوند يکتا در #آتشکده_نوبهار_بلخ و به دست يک مرد تورانی به نام «تور براتور» کشته می شود بنابر اين افغان ها هم زرتشت را از خودشان می دانند! در #تاجيکستان هم چنين است، زيرا بسياری از رودهايی که در اوستا از آنها ياد شده است، چون «ونگهويی داييتی» و «ارنگ» که همان #آمو_دريا و #سير_دريا باشند، در تاجيکستان روان هستند و ديگر اينکه بر پايه پژوهش هايی که انجام داده ام، تاجيکستان خاستگاه نژاد #آريا بوده که در #اوستا و متون #پهلوی از آن با نام «ائیرینه وئیجنگه» یا #ايران_ويج ياد شده است.

«ايران ويج» ياد شده در اوستا، همين «تاجيکستان» امروزی است. زيرا ما در اوستا در آغاز ونديداد، بخشی تاريخی-جغرافیایی داريم که در آنجا آمده است:
نخستين سرزمينی که من –اهورا مزدا- من بيافريدم «ايران ویج» بود، دومين سرزمين #خوارزم و سومين آن #سغد (همان #سمرقند و #بخارا)، و چهارمين سرزمين، #مرو باشد. #ترکمنستان نام «مرو» را به «ماری» دگرگون کرده است تا نشانه های فرهنگی ايران را از ميان ببرد يا نام شهر باستانی #چهار_جو که به معنی چهار جوی آب است و چهار رشته از رودهای پر آبی که از سرچشمه های «آمو دريا» هستند از آنجا سرچشمه می گيرد را به «ترکمن آباد» ديگر کرده است!

از سوی ديگر در «مهر يشت»، بندی هست که ايران ويج جايی است که در آن رودهای «ناوتاک» يعنی قابل کشتيرانی، سر به صخره ها می کوبند و به طرف دريا می روند. اندکی انديشه در مورد همين فراز نشان می دهد که چگونه می شود اگر رودی سر به صخره ها بکوبد، قابل کشتيرانی هم باشد؟ پاسخ اينکه دو رود «آمودريا» و «سير دريا» که در تاجيکستان جريان دارند، از کوهای #پامير سرچشمه می گيرند و هنگاميکه به دشت رسيدند قابل کشتيرانی خواهند بود و به سمت دريا روان می شوند. منظور همان دريای «خوارزم» است که امروز با نام روسی #آرال خوانده می شود اما از زمان باستان نام آن «خوارزم» بوده است. پس چنين جايی ديگر تنها از آن تاجيکستان نمی تواند باشد و از آن همه ایرانیان است. ما افتخار می کنيم که تاجیکان گرامی بيدار و زنده باشند و
نسبت به ارزش های فرهنگی و تاريخ کهن ايران، حساس. هر چقدر آنها بيدارتر و زنده تر باشند، اميد است که به خواب رفتگان اين سوی مرز نيز، اندک اندک بيدار شوند. به هر روی، چون «ايران ويج»، مرکز نژاد و تخمه #آرياييان در تاجيکستان بوده است، #تاجيک ها «زرتشت» را ازخودشان می دانند، در حالی که زرتشت در هيچ کجا نگفته است که من، خود از ايران ويج بوده ام. اين گرايش که همه ايرانيان برای نمونه #زرتشت يا #رستم را از قوم و قبيله خودشان بدانند، نشانه يک انديشه آگاه #ملی است و بر آمده از باليدن ملی، ولی خويشکاری پژوهشگر اين است که «راستی» را بيان کند.
اگر راست اين ماجرا را از من می خواهيد بشنويد، زرتشت اهل «ری» بوده است. در بندهای 16 تا 19 «يسنا 19» آشکارا اين موضوع بيان شده است که زرتشت اهل «ری» بوده است. ولی امروز هيچ کسی در ری نيست که سخت گيری داشته باشد و بگويد زرتشت اهل ری بوده است. براستی زرتشت «رازی» نبوده است، بلکه ايرانی بوده و وابسته به تمام ايرانيان و هر ايرانی حق دارد اين بازمانده فرهنگی را چون ديگر بازمانده های فرهنگی مان، از خود بداند.

نمونه دیگر، #نوروز است
در پايان هنگام (دوره) «جمشيدی» که چند هزار سال به طول انجاميده چشمان نياکان ما به آسمان بوده، چرا که تمام خوبی ها و بدی ها را از آسمان می ديدند. چون: برف، باران، تگرگ، تندر و روشنايی خورشيد جان بخش و ماه شب پيما، ستارگان، سيل، يخبندان و ...

از کانال بنیادنیشابور@bonyad_neyshaboor


ادامه در فرسته های پسین (پست های بعدی)

@LoversofIRAN

👈👈همراهان و هموندان(اعضا) گرامی،
کاربرد هشتگ ها در این کانال، هدفمند و برای دسته بندی نوشتارها و دسترسی آسان بوده است.

توجه کنید؛
#هشتگ هایی (#) که در اینجا استفاده شده افزون بر اینکه برای توجه دادن به بخشهای مهم هر نوشتار بوده است،
برای سادگی امکان جستجوی پیامهای این کانال نیز بوده.

روی هر واژه ای که هشتگ (علامت #) دارد بزنید، سپس همه پیامهایی که در این کانال، درباره آن واژه نوشته شده است را می توانید با کمک نشانه های ۷ و ۸ که در گوشه صفحه میاید، پیداکنید

مثلا #ازبکستان. روی واژه ازبکستان که با هشتگ، آبی شده است بزنید تا شماره همه پیام هایی که درباره این کشور در کانال نوشته شده است، با نشانه های ۷ و ۸ در گوشه پایین یا بالای این صفحه بیاید، و با زدن روی ۷ و ۸ بتوانید به همه آن پیامها، به ترتیب دسترسی پیدا کنید.

همچنین برای آشنایی بیشتر با این کانال، پیامی که بالای این برگه سنجاق شده است یعنی این👇
https://t.me/LoversofIRAN/4424
و همچنین این پیام 👇را بخوانید
https://t.me/LoversofIRAN/7893


@LoversofIRAN

ادامه 👈 #زرتشت پیامبر، اهل #ری بود👉

✍نوشته ای از استاد #فریدون_جنیدی

⬅️ بخش دوم

مردم در آن زمان آسمان را ستايش می کردند و در طول چند هزار سالی که به آسمان نگاه می کردند، سرانجام توانستند «برج»هايی را از آسمان پيدا کنند و به آنها نامهايی بدهند و کم کم از روی حرکت ماه، شيوه ای «زمان سنجی» درست کردند که ما امروزه تنها از روی يک واژه می توانيم آنرا بشناسيم.
در زبانهای ایرانی، از «انگ» (ang-) اسم آلت می سازند. برای نمونه از مصدر «کليدن» kolidan که در زبان خراسانی به معنای کندن و کاويدن است با «انگ»؛ کلنگ را می سازند، به معنی آلت کاويدن و کندن خاک، يا از مصدر آويختن؛ آونگ را می سازند. مثال دیگر آنکه از ريشه «ما» در #زبان #اوستايی که به معنی سنجش و اندازه گيری است و امروزه در واژه هایی چون: آمار، شماردن، پيمانه، پيمودن، پيمايش و ... باقی مانده است، با «انگ»؛ تبديل به «ماونگ» یا «مانگ» می شود که امروزه هم در زبان های #کردی و #تالشی و #تاتی به «ماه»؛ «مانگ» گفته می شود و در #گيلان و #طبرستان نه به خود ماه، بلکه به تابش ماه «مانگ تو» (mang- tao) گفته می شود.
پس «مانگ» (ماه) يعنی «آلت اندازه گيری»!
البته «انگ» از دید دیگر اوستاشناسان، تنها نتیجهٔ تحولات آوایی واژهٔ ماه یا ماس یا دیگر واژه های اوستایی، در محیطی خاص از بافت متنی یا آوایی است، اما ما آن را در بسیاری از واژه ها پسوند می دانیم.
از روی اين واژه (ماه) در می يابيم که نياکان ما اول با ماه زمان را اندازه گيری می کردند و سال هم نداشتند و تنها همين ماه ها بود! در طول زمان که به برجهای آسمانی نگاه می کردند سرانجام آدميان آگاه شدند که هم زمان با برآمدن خورشيد يکی از اين برج ها -که همان برج «بره» باشد- طول شب و روز با هم برابر می شود و می تواند آغاز درستی برای زمان سنجی ژرف نگر باشد. اين #زمان سنجی، خوشبختانه نخستين زمان سنجی خورشيدی در جهان بود که هنوز هم همه جهانيان از این انديشه نياکان ما بهره می برند.
البته #خيام و گروهش در آغاز سده پنجم (ه. ش.) محاسبه های ديگری انجام دادند و گاهنامه یا #تقویم_جلالی/#جلالی یا #خيامی را ساختند. «گرگوار» مسيحی هم از روی گاهنامه خيام، گاهنامه خودش را ساخت که در هر 3333 سال يک روز اختلاف دارد در حالی که گاهنامه خيامی – بر اساس محاسبات شادروان #احمد_بيرشک – هر يک ميليون و دويست و اندی هزار سال، يک روز نادرستی دارد! و بايد اين را در انديشه داشته باشيم که اين همه ژرف نگری نيازمند چه مقدار دانش و هوش است!
سال شماری خورشيدی و #نوروز، نزديک به پايان هنگام (دوره) #جمشيدی پيدا شد. ما اين گاهشماری را به جهانيان آشکار کرديم و برگزاری #جشن_نوروز برای ما بايد براستی «جشن دانش» باشد. ولی وقتی چندهزارسال می گذرد و تنها مردم، اين جشن ها را برگزار می کنند، انديشه و فرهنگ توده مردم هم وارد آن می شود. امروز کسی نمی انديشد که بايد اين #جشن را جهش بزرگ دانش بشری دانست. کاری که از آغاز آن هزاران سال می گذرد و هنوز روان است و تا جهان برجاست روان خواهد بود. به هر روی اين جشن امروزه به شکل مردمی، برپا می شود که بسيار بسيار نيکو است. پس از همراهی مردم با هر پديده فرهنگی، فرهنگ  توده مردم هم به آن وارد می شود.
■اما هنگام آغاز سال نو، در نوروز در دربار شاهان #ساسانی، سان بر اين بود که شاه در تالاری می نشست و موبد موبدان نزد شاه می آمد و در می زد. شاه در پاسخ در زدن موبد می پرسيد؛ کيست؟ و موبد در پاسخ می گفت: سرسبزی و خرمی و نوروز و ... هستم. سپس در را باز می کردند و به همراه موبد هفت نفر با هفت ظرف در دست که در هر کدام يک نوع دانه، سبز کرده بودند وارد می شدند. اين هفت #سبزه در بر دارنده: گندم، نخود، جو، عدس، لوبیا و ارزن بود؛ به نشانه اینکه سال پیش رو، خرمی و سرسبزی با خود به همراه بیاورد و سالی «آبسال» (سالی که آب در آن زیاد است) باشد.

/از کانال #بنیاد_نیشابور
@bonyad_neyshaboor


ادامه در فرسته ی پسین(پست بعدی)👇

@LoversofIRAN

ادامه👈زرتشت اهل ری بود👉

نوشتاری از استاد #فریدون_جنیدی

⬅️ بخش سوم

اين #سبزه ها را نگهداری می کردند تا روز #سيزدهم. البته ما امروزه روزها را می شماريم اما در #ايران_باستان روزها شمارش نمی شدند، بلکه هر روز را با نام ويژه خودش می شناختند.
نام روز سيزدهم «تيشتر» (Tištar) بوده است. #تيشتر نام ایزد«باران» است. در روز سيزدهم، اين سبزه ها را می بردند و با آيين ويژه و باشکوهی نثار آب روان می کردند و «تيشتر» را ستايش می کردند که تو به ما باران دادی و سبزه های ما بلند شده و جهان سبز شده، پس ما هم اين سبزه ها را به تو نثار می کنيم. امروزه هيچکس توجه نمی کند که چرا ما سبزه ها را به آب می دهيم؟ نخست می گويند که سيزدهم گجسته(نحس) است، که این باور هيچ معنایی ندارد؛ سپس سبزه ها را پرت می کنند در جوی های آب! در حالی که در ايران باستان با نياز و احترام اين کار را می کردند (و سبزه را به آب روان می سپردند).
اين #هفت_سبزه به #هفت_سين دگرگون شد که البته از ريشه خود چندان دور هم نيست. سماق و سياه دانه که گياه هستند و سرکه و سمنو هم که از گياه به دست آمده اند و تنها پسين سرکه به آن افزوده شد. پنجاه سال پيش کسانی با خودشان می انديشيدند که چون سرکه از انگور به دست می آيد و در ايران باستان #شراب (مرسوم) بوده است، پس اين هفت شين است نه هفت سين؛ که این سخن سد در سد (100%) من درآوردی و ساختگی است (به دست) گروهی لوکس و تازه پرست و بی خبر از آيين های #کهن ايرانی. اين #هفت_شين نيست که هيچ، هفت سين هم نيست و در اصل هفت سبزه بوده است.
اين آيين نوروز، آیینی ايرانی است و وابسته به همه #ايرانيان و به هيچ روی نمي توان خاستگاه روشن و ويژه ای برای آن پنداشت؛ برای نمونه وابسته به فلان کشور باشد. اين آيين از آن همه ايرانيان در پهنه ايران فرهنگی است و بايد به آن پرداخت.
چندین سال پیش، به پيشنهاد رييس جمهور #تاجيکستان «سال جهانی زرتشت» شناخته شد، چون #ازبکستان سال ها در تلاش بود تا به جهانيان بگويد زرتشت، #ازبک بوده است!!! و البته #يونسکو و سازمان ملل اين ادعا را نپذيرفتند. ازبک ها سال ها بود که می خواستند جشنی بگيرند ولی با نبود همکاری يونسکو و جامعه فرهنگی جهانی روبرو می شدند.
درست هنگاميکه #تاجيک ها چنين طرحی را پيشنهاد کردند و گفتند که می خواهيم "سه هزارمين سال زادروز زرتشت" را جشن بگيريم، يونسکو از آنها پشتيبانی کرد.
به پيشنهاد رييس جمهور تاجیکستان و با هزينه دولت و شرکت خود رييس جمهورشان، اين #جشن ها در تاجيکستان برگزار شد، اما شوربختانه رييس جمهور وقت ما (ایران) حتی در جشنی که #زرتشتيان در #دانشگاه_تهران گرفتند هم شرکت نکرد!!!
پس اگر کسانی بيدار شده اند و می خواهند بازمانده فرهنگیشان را بچنگ گيرند و ديگری نمی خواهد ... خوب نخواهد. بگذاريد کسانی که آگاهی دارند نگذارند اين کشتزار يا خانه، ويران شود!
اين گله ای است که بايد از خودمان در کشورمان بکنيم. #فرهنگ_ايران، مانند درخت تنومندی است که هم ريشه دارد هم ساقه و تنه و هم شاخه و ميوه.
اگر ريشه را ايران #پيش_از_اسلام بگيريم، تنه آن ايران #پس_از_اسلام خواهد بود و هيچکس نمی تواند منکر درخشش عظيم و بالندگی فرهنگ پس از #اسلام بشود. بزرگترين دانشمندان جهان در اين دوران ایرانی بوده اند و کارهای بزرگی کرده اند که بايد مايه افتخار ما باشد.
هر کدام از اين دو بخش که بکوشد خودش را از ديگری جدا کند به زودی خواهد خشکيد. بنابراين کسانی که گمان می کنند که تنها بايد ايران #باستان و پيش از اسلام را ستايش کنند، آنها هم شکست خواهند خورد، زيرا نمی توانند اين تنه شاداب، تناور، کهنسال و پربار را ناديده بگيرند و ريشه بدون پروردن از پوست و بدنه ساقه و شاخه ها خواهد خشکيد. پس کسی که ايران را دوست دارد بايد به همهٔ بخشهای اين گياه شاداب و زنده توجه کند.

/از بنیاد نیشابور@bonyad_neyshaboor

●بخش های یک و دو این نوشته را پیشتر بخوانید
@LoversofIRAN