⭕️ داستان اعدام آن ۱۱ نفر

✍️مهرداد خدیر

❌ #انقلاب #اعدام

در ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ که ۱۱ مقام ارشد رژیم #پهلوی تیرباران شدند از جنبه‌های دیگر کم از #هویدا نداشتند: رئیس #مجلس_شورای_ملی، وزیران امور خارجه و کشاورزی، دو رئیس #ساواک، رئیس سازمان تربیت بدنی، #شهردار_تهران، رئیس دادگاه فداییان اسلام و افسران حزب توده، فرمانده گارد جاویدان و دو سناتور.

مهم‌ترین چهره در میان ۱۱ مقام سابق اعدام شده در ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ دکتر #عبدالله_ریاضی است که در فاصلۀ سال‌های ۱۳۴۲ و ۱۳۵۷ و قریب ۱۴ سال رئیس #مجلس شورای ملی بود (چهار دورۀ پیاپی). وقتی در دادگاه گفته شد آیا شما واقعا نماینده مردم و منتخب نمایندگان مردم بودید، پاسخ داد: از پشت‌پرده انتخاب خودشان خبر ندارم اما نمایندگان آزادانه مرا به ریاست مجلس شورای ملی انتخاب می‌کردند.

ساواک در ۲۲ سال، چهار رئیس به خود دید اما هیچ یک از این ۴ نفر به مرگ طبیعی از دنیا نرفتند. (سرتیپ) #تیمور_بختیار در ۲۵ مرداد ۱۳۴۹ در دیالۀ عراق به قتل رسید. #سپهبد_نصیری در ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ تیرباران شد و #سرلشگر_پاکروان و #سپهبد_مقدم هم ۲۲ فروردین ۱۳۵۸.

وقتی دادستان اتهامات سرلشگر پاکروان، رئیس پیشین سازمان امنیت را خواند او پرسید: فساد در زمین یعنی چه؟ رئیس دادگاه پاسخ داد: نمی‌دانی یعنی چه؟ یعنی سلب امنیت و آسایش و آزادی مردم. یعنی خفقانی که ایجاد کردید. یعنی ۱۵ هزار کشته در ۱۵ خرداد و پاکروان گفت: رقم ۱۵ هزار درست نیست.

دادگاه، #غلامرضا_نیک‌پی، شهردار تهران در سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ را به «کلاهبرداری، خیانت، قتل و غارتگری» متهم می‌کند. شهردار پیشین می‌پرسد: کدام کلاهبرداری؟ رئیس دادگاه می‌گوید: مگر نگفتید در خیابان‌ها #چاله نداریم؟ پس این‌ همه چاله چیست؟ نیک‌پی می‌پرسد: آیا احداث ۶۸ پارک، یک میلیون متر مربع آبادانی در جنوب تهران و ایجاد ۱۸ رشته شاهراه و ساخت ۳۰ پارکینگ و ۲۰ پل، خیانت است؟

نیک‌پی از اتهام قتل هم شگفت‌زده می‌شود و می‌پرسد: من کی را کشته‌ام؟ به او گفته می‌شود: مگر در جریان تخریب ۱۲۰ آلونک، یک نفر کشته نشد؟ نیک‌پی پاسخ می‌دهد: آلونک‌ها به دستور دولت تخریب شد و آن یک نفر هم در دعوا و به ضرب چاقو کشته شد. رئیس دادگاه می‌گوید: خدمت نبود، خلق را کُشتید! شما در #ترافیک_تهران، سیاست کلی‌تان در جهت تأمین منافع استعمار بوده است!

اعدامی دیگر #سپهبد_حجت، رئیس پیشین سازمان تربیت بدنی است. نکتۀ جالب دربارۀ او اینکه برادرزاده‌اش عضو سازمان مجاهدین خلق و دوست علی (پاتریک) پهلوی برادرزادۀ شاه بود. رئیس دادگاه پرسید: چگونه شما نمی‌دانستید برادرزاده‌ات مجاهد است و در غار زندگی می‌کند و هیچ کمکی نکردی؟ سپهبد حجت پاسخ داد: در مورد کاترین عدل و برادرزاده‌ام باید بگویم خیلی دیر فهمیدم که آن‌ها مجاهد بودند و با استبداد شاه می‌جنگند.
/ از@tarikhirani/


عاشقان ایران 💌
@LoversofIRAN

«...شهید آمریکایی انقلاب #مشروطه ایران..»

تصویری تاریخی از فرشی که زنان #تبریز در سال‌های ۱۲۸۸ تا ۱۲۸۹ با نام و تصویر #هاوارد_باسکرویل، شهید آمریکایی #انقلاب_مشروطه ، برای مادر او بافتند، اما هرگز به دست مادرش نرسید.

رضازاده شفق در اینباره نوشته‌:
به واسطه آغاز جنگ جهانگیر، ارسال فرش به تاخیر افتاد و بعد از جنگ نیز برای حمل آن توسط سفارت آمریکا به تهران فرستاده شد.

روز دوشنبه ۳۰ فروردین ۱۳۳۸ برابر با پنجاهمین سالگرد فوت باسکرویل، مراسمی در مدرسه پروین تبریز برگزار گردید. حاضرین شامل رضازاده شفق، حسن تقی‌زاده، اسماعیل امیرخیزی، ابوالقاسم فیوضات، سفیر کبیر آمریکا بودند.
/از کانال تاریخ معاصرایران/


پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

۱۰ آوریل/۲۱ فروردین، ۱۳۵_امین زادروز #هوارد_باسکرویل، معلم ۲۴ ساله‌ی آمریکاییِ مدرسه مموریال #تبریز است
( #هاوارد_باسکرویل)

باسکرویل پس از به توپ بستن #مجلس بفرمان #محمد‌علی_شاه #قاجار و محاصره‌ی تبریز بدست قوای دولتی، با تشکیل «فوج نجات» به آزادی‌خواهان تبریزی، تحت فرماندهی #ستارخان پیوست و در ۳۰ فروردین ۱۲۸۸ خورشیدی به شهادت رسید.

چندی بعد، ستارخان تفنگ باسکرویل را که هنگام شهادت در دست داشت، با حک کردن نام و تاریخ کشته‌شدنش در پرچم ایران پیچید و برای خانواده‌اش در آمریکا فرستاد.

📸عکس و متن تلگرام تسلیت ستارخان برای خانواده باسکرویل:
📍Persia much regrets honorable loss of your dear son in cause of liberty, and we give our parole that future Persia will always revere his name in her history like Lafayette, and will respect his venerable tomb.
📍#ایران ( #پرشیا _ Persia) در غم از دست رفتن پسر عزیزتان در راه آزادی سوگوار است و ما قسم می‌خوریم که ایرانِ آینده همواره از او، چون لافایت، در تاریخ به بزرگی یاد خواهدکرد و به مزار شریف او احترام خواهدگذاشت.
از@Ir_Azariha


روانش شاد و یادش گرامی🥀

@LoversofIRAN

⚫️استاد #حسن_انوشه ایرانشناس نامی درگذشت

روانش شاد و یادش جاودان🥀

استاد انوشه، نویسنده و پژوهشگر تاریخ ایران، زبان و ادبیات فارسی و سرپرست گروه نویسندگان دانشنامهٔ ادب فارسی بود که عمر خود را برای #ایران‌شناسی و #زبان_فارسی گذاشت

شنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۹، به علت بیماری سرطان در سن ۷۶ سالگی دار فانی را وداع گفت

حسن_انوشه یکی از ناموران فرهنگی #بابل بود. مترجمی زبردست که چند کتاب ارزشمند از تحقیقات حوزه #ایرانشناسی را به فارسی ترجمه کرد: #غزنویان باسورث، تاریخ #سیستان باسورث، ایران و #تمدن_ایرانی کلمان هوار، و چند جلد از تاریخ ایران کمبریج. نثر روانی داشت. انتخاب این کتاب‌های مهم برای ترجمه هم نشان آگاهی او بود

کار ارزشمند دیگر او سرپرستی #دانشنامۀ_ادب_فارسی بود و توجه و نگارش دربارۀ میراث زبان و ادب فارسی در #افغانستان و #آناتولی و شبه‌قاره #هند و #قفقاز و #فرارود در این کتاب

وی دانشنامۀ مازندران را تدوین کرد. البته باید یادآوری کرد که او اصلا #مازندران را تافتۀ جدابافته نمی‌دانست بلکه آن را بخشی از #ایران و نام مازندران را ذیل نام بزرگ ایران می‌خواست و دیدگاهش بسیار دور از قومگرایی بود

@LoversofIRAN

📚به یاد استاد #حسن_انوشه ایرانشناس نامی

✍ میلاد عظیمی

حسن_انوشه یکی از ناموران فرهنگی شهر ما #بابل درگذشت. انوشه مترجم بود. چند کتاب خوب از تحقیقات تاریخی ایران‌شناسان ترجمه کرد: #غزنویان باسورث، تاریخ #سیستان باسورث، ایران و #تمدن_ایرانی کلمان هوار، و چند جلد از تاریخ ایران کمبریج. نثر روانی داشت. انتخاب این کتاب‌های مهم برای ترجمه هم نشان آگاهی او بود.

کار دیگر انوشه سرپرستی #دانشنامۀ_ادب_فارسی بود. اهمیت این دانشنامه– فارغ از کاستی‌ها و فرازوفرودهایی که در روش و محتوا داشت_ این است که تمرکزش بر معرفی کار و کارنامۀ زبان و ادب فارسی در قلمرو تاریخی و فرهنگی آن بود. در این کتاب چندهزار صفحه اطلاعات دربارۀ میراث زبان و ادب فارسی در #افغانستان و #آناتولی و شبه‌قاره #هند و #قفقاز و ماوراءالنهر ( #فرارود) گردآمده است (نمی‌دانم چرا نام سیاسی و تازۀ «آسیای میانه» به جای نام‌های کهن و ریشه‌دار «ورارود» و «ماوراءالنهر» بر کتاب نهاده شد).

اصل توجه به قلمرو زبان #فارسی و تدوین دانشنامه در این موضوع به نظرم کاری بجا و لازم بود و هنوز هم در این زمینه باید کارها کرد. خیلی از مطالب دانشنامۀ ادب فارسی تازه و سودمند است. این کتاب، با همۀ کاستی‌هایش، سند علمی و مستند حضور وسیع و عمیق و مستمر زبان فارسی و فرهنگ و ادب ایرانی در قلمرو تاریخی و فرهنگی آن است.

بخصوص وقتی ببینیم سیاستمداران چگونه خاک در چشم حقایق علمی می‌پاشند و تاریخ را برای اغراض سیاسی و اقتصادی خود وارونه روایت می‌کنند، قدر و قیمت آن بیشتر شناخته می‌شود. توجه فرهنگی و #ملی به قلمرو زبان فارسی را در کتاب دیگر انوشه با نام "فارسی ناشنیده" (با همکاری غلامرضا خدابنده‌لو) هم می‌توان دید. کتابی که فرهنگ واژگان و اصطلاحات فارسی و فارسی‌شدۀ کاربردی در افغانستان است و مورد نقد محققان هم قرار گرفته است. در همین عرصه انوشه کتابی هم دربارۀ شاعران معاصر افغانستان نوشت که ندیده‌ام.

این سال‌های آخر انوشه مشغول تدوین و ساماندهی #دانشنامۀ_مازندران بود. در مؤسسه‌ای خصوصی به اسم «بنیاد مازندران‌پژوهی انوشه». پشتیبان مالی این بنیاد دکتر علی شافی پزشک فرهنگ‌دوست بابلی است؛ این یعنی هنوز در این وانفسا هستند کسانی که خریدار دکان بی‌رونق خدمات فرهنگی باشند. دو‌سه سال پیش علی دهباشی شب بنیاد مازندران‌پژوهی انوشه را در دانشگاه بابل برگزار کرد که من هم چند کلمه‌ای حرف زدم. آن روز گفتم امیدوارم بنیاد مازندران‌پژوهی انوشه مرکزی شود برای گردآوردن اسناد و مدارک دربارۀ مازندران و هر کس سندی و عکسی دربارۀ تاریخ و فرهنگ و میراث طبیعی مازندران دارد، تصویری از آن به این بنیاد بدهد.

امیدوارم کار #دانشنامه_مازندران به سرانجام برسد و منتشر شود. این را هم بنویسم . حسن انوشه کسی نبود که معتقد باشد مازندران تافتۀ جدابافته است. او #مازندران را بخشی از #ایران می‌دانست و نام مازندران را ذیل نام بزرگ ایران می‌خواست. دنبال این نبود که برای مازندران افتخارات دروغی و غیرعلمی بتراشد. دانشنامۀ مازندران که انوشه قرار بود منتشر کند علی‌القاعده پیراسته از تعصبات لوس و تشبثات بی‌مزه بود و بر مبنای مستندات علمی به معرفی این تکّه از خاک ایران می‌پرداخت.



عاشقان ایران 💌
@LoversofIRAN

🎼 ‏در زمانه‌ی میدان‌داری امثال ساسی مانکن و تتلو، دیدن این نازنینان و حافظان آینده‌ی فرهنگ و هنر ایران زمین، لذتی دو چندان دارد.


باده بیار ساقیا تا که به می وضو کنم

مست خدا شوم نخست پس به نماز رو کنم

کوزه‌گران چو عاقبت از سر من سبو کنند

بهر شراب عشق حق، خود سر خود سبو کنم

فیض کاشانی

🔸 گروه دختران آموزشگاه موسیقی رودکی تبریز


🔸 آیین بزرگداشت زنده‌یاد استاد غلامحسین بیگجه‌خانی/ تبریز، تیرماه ۹۸


🆔 @roudakimusic

🆔 @Ir_Bahman

۲۴ فروردین سالروز درگذشت استاد #غلامحسین_بیگجه‌خانی

⬅روایتی از #سایه

عظیمی: از آقای بیگجه‌خانی بگید
سایه: شاگرد درویش‌خان بود. پیرمرد خیلی محترم خوبی بود خیلی ساز خوش‌صدایی داشت. یادمه آقای بیگجه‌خانی اومد جشن هنر شیراز ساز زد. من با گوش خودم از یه نوازندۀ بزرگ #تار شنیدم:«این آقای بیلچه‌خانی دیگه کیه؟ ما بیلچه‌خانی نداشتیم!» ولی همین آقای بیگجه‌خانی یه روز اومد به چاووش، #محمدرضا_لطفی برای آقای بیگجه‌خانی تو چاووش کنسرت گذاشت، در اون شرایط بد و سخت بیگجه‌خانی، آخرکار هم ظاهراً از جیب خودش یه پول به پیرمرد داد؛ چیزی حدود بیست و پنج هزار تومن و بهش گفت که این از کنسرت شما جمع شده. این کار لطفی خیلی قیمت داره ولی نسبت به کار دیگۀ لطفی تو اون روز خیلی مهم نیست؛ شما باید بودین و می‌دیدین که لطفی درست مثل یه نوآموز داشت به دست بیگجه‌خانی نگاه می‌کرد.(پیر پرنیان‌اندیش، ص۵۷۲)

توضیح ادمین: سخن #هوشنگ_ابتهاج دربارۀ اینکه بیگجه‌خانی شاگرد درویش‌خان بود ظاهراً به‌معنی آموختن آثار وی از راه شنیدن بوده است.

توضیح عکس/استادان:
#بیگجه_خانی
نصرالله ناصح پور
جمشیدعندلیبی
س۱۳۶۳

پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

🎵به یاد استاد زبردست تار ایرانی، غلامحسین بیگجه‌خانی/روانش شاد و نامش جاودان باد🥀

#تار_ایرانی

💫✨ زنده یاد غلامحسین بیگجه خانی، (زاده سال ۱۲۹۷ #تبریز - درگذشته ۲۴ فروردین ۱۳۶۶ تبریز) نوازنده برجسته #تار و از استادان #مکتب_تبریز در #موسیقی_ایرانی بود.
استادان ایشان در نوازندگی ساز تار:
حسینقلی‌خان بیگجه‌خانی (پدرش)
رضاقلی‌خان زابلی آذر

او سال ۱۲۹۷ شمسی در تبریز به‌دنیا آمد. پدرش حسینقلی‌خان بیگجه‌خانی نوازنده برجسته تار تبریز بود. بیگجه‌خانی از شش سالگی نزد پدر به آموختن تار پرداخت. پس از مرگ پدر در ۱۳۱۰ شمسی بیگجه‌خانی نزد شاگرد پدرش "رضاقلی‌خان زابلی آذر" آموزش خود را ادامه داد. او بعدها با دختر رضاقلی‌خان ازدواج کرد.

در دوران جوانی با گوش کردن به کارهای استادانی چون "میرزا حسینقلی، درویشخان، نی‌داوود، علی‌اکبرخان شهنازی" از روی صفحه‌های سنگی قدیمی با ساز این استادان آشنا شد. بیگجه‌خانی همچنین از تجربیات ردیفی #اقبال_آذر نیز آموخت و در کنسرتی در باغ گلستان تبریز با استاد #اقبال برنامه اجرا کرد.

او هم‌زمان با تأسیس #رادیو_تبریز فعالیت خود را در آن آغاز کرد و مدتی سرپرست "ارکستر ایرانی رادیو تبریز" بود. بعد در #رادیو_ایران مشغول به کار شد و مدتی نیز به دعوت نورعلی خان برومند در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به تدریس پرداخت. او آثاری نیز در تنظیم و اجرای #موسیقی_آذربایجانی دارد.
آخرین کنسرت او با "گروه چاوش" (محمدرضا لطفی) در سال ۱۳۶۳ برگزار شد.

متاسفانه از بی توجهی ها و جفاهایی که حتی به هنرمندان موسیقی اصیل ایرانی شد پس از #انقلاب، استاد بیگجه خانی رنج بسیار از این بی مهری ها کشید و هنرش چنان که شایسته و زیبنده وی بود به مردم شناسانده نشد. ایشان در ۲۴ فروردین ۱۳۶۶ دربیمارستان ۲۹بهمن تبریز درگذشت.

آثار به جا مانده از استاد بیگجه خانی: _تکنوازی‌های اصفهان، افشاری، سه‌گاه، شور، چهارگاه، با آواز اقبال آذر،
_کنسرت بیات ترک و سه‌گاه در جشن هنر شیراز
_قسمت دوم بیداد در دستگاه همایون با آواز محمدرضا #شجریان
_مجموعه رنگ‌های آذربایجانی
_اجرا وضبط دستگاه‌های ماهور، سه‌گاه، همایون و آوازهای بیات اصفهان و بیات ترک
_کنسرت در کانون فرهنگی هنری چاووش با #محمدرضا_لطفی در همایون و بیات ترک (سال ۱۳۶۳)
/بخشی از متن از ویکی پدیای استاد بیگجه خانی/



عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

🌹گرامی باد ۲۰ فروردین، ۸۱_امین زادروز استاد #فریدون_جنیدی. دیر زید و شاد و آزاد


شادباش زادروز شاهنامه پژوه گرانقدر و استاد زبان های باستانی ایران، که بیش از 40 سال عمر خود را در راه خدمت خالصانه به فرهنگ و ادب #ایران گذاشته است؛
روزگارش خوش، سرش سلامت و قلمش پرتوان باد 🌷


تابستان سال ۹۸ علاقه مند به متون کهن و باستانی شدم و از آنجایی که ادبیات نخوانده بودم، از دوستان جویای راه یادگیری زبان های باستانی شدم‌.
یکی از دوستان بنیاد نیشابور را به من معرفی کرد. از شنیدن نام نیشابور ، که همسایه شهر من (سبزوار) است احساس خوبی به من دست داد و گویی غربت را از دلم زدود!!
به دلیل تنگی معیشت و نداشتن پول کافی می ترسیدم که به آنجا بروم... دل را به دریا زدم و رفتم بلوار کشاورز...
دستگیرم شد که کسی به نام فریدون جنیدی ، رایگان تدریس می کند!!!
هر روز که به بنیاد می رفتم و ذوق و شوق این پیرِ سالخورده را برای یاد دادن زبان و فرهنگ باستانی ایران می دیدم ، هم احساس خوشی می کردم که او را یافته ام و هم احساس ناخوشی که آیا می شود من هم انقدر بی دریغ و چشم داشت روزی خدمتگزار این فرهنگ باشم؟؟!!

شاید خیلی ها باشند که ایشان را با چوب نقد بکوبند که شاهنامه ای که تصحیح کرده است فلان است و بهمان*... من هم نمی دانم چون ادیب یا شاهنامه پژوه نیستم اما هر چه هست این پرسش برایم مطرح است که آیا همه آنها حاضرند ثانیه ای را بی دست مزد و اجرت درس بدهند؟ آن هم زبان های باستانی؟ آنهم بیش از چهل سال و...
راه نقد بر هر اثری باید باز باشد و شاهنامه ایشان اگر اشکالی دارد باید نقد شود ولی ، مشکل از آنجایی پدید می آید که عده ای به جای نقد اثر ایشان، شخصیتش و همه علمش را مورد سرزنش و گاهی توهین قرار می دهد و این دور از مروت و علم است.
/✍ ارادتمند : هومن پوراشرف/

___________________________

**توضیح کانال:
#شاهنامه تصحیح شده استاد جنیدی، اگرچه همه بیت ها و بخش هایی از شاهنامه را که تا امروز به دست ما رسیده است، در بردارد؛ اما ایشان، با فونتی جداگانه، رج ها(بیت ها)یی را که با استدلال و دید و دانش خودشان، بیت های الحاقی یا #افزوده شده به شاهنامه می دانند، مشخص کرده اند؛ و در هر برگ نیز دلایل و چرایی این غربال و جداسازی را نوشته اند. از دید ایشان شاهنامه ای که #فردوسی بزرگ سروده است، بسیار گزیده تر و خلاصه تر از آنچیزی است که امروز به دست ما رسیده است و در هر دوره، کاتبان و نویسندگان مختلف با نیت های مختلف، دست به دگرگونی و افزودن بیت هایی با نظر شخصی خود به شاهنامه کرده اند. نظر دیگر شاهنامه پژوهان نیز درباره نسک(کتاب) گرانسنگ شاهنامه چنین است که بیت هایی از سوی دیگران بر آن افزوده شده که ناسره هستند و از فردوسی نیستند(چونانکه این اتفاق برای بسیاری از کتب شعر در چند قرن اخیر افتاده است که پس از مرگ نویسنده اصلی، افراد پس از او به سلیقه خود تغییراتی در برخی رج ها(ابیات) و لت ها(مصرعها) داده اند؛ اما اختلاف استاد جنیدی با دیگر استادان شاهنامه پژوه بر سر اینست که استاد جنیدی تعداد رج های #افزوده ( #الحاقیات) به شاهنامه را بسیار بیش از آنچه دیگران در نظر گرفته اند می داند و آنها را با منطق خود مشخص کرده است.
با احترام به تلاش همه این بزرگان عرصه فرهنگ و ادب ایران، کار ما بهره بردن از دسترنج تلاش آنهاست و نه بحث و جدل بر سر آچیزی که هر یک از این بزرگان بیش از 4 دهه از عمر خود را بر سر آم گذاشته اند یعنی پژوهش و کاوش در ژرف و عمق دریای نهفته در شاهنامه فردوسی


نشانی کانال بنیاد نیشابور که استاد سالهاست با مهر سرشار به فرزندان ایران، چراغ آنرا پرفروغ نگاه داشته است @bonyad_neyshaboor



عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

استاد #فریدون_جنیدی مدیر #بنیاد_نیشابور اندیشمندشاهنامه پژوه درباره #چهارشنبه_سوری
@bonyad_neyshaboor
این جشن نه با زرتشت پیونددارد
نه با #شاهنامه
بلکه پاسداشت مردگان بوده وپیوند روان ها
@LoversofIRAN

چندی بریخت بر سر ما اخگر
چندی خلاصه همین طور...

معمولاً وقتی دکتر #صفر_عبدالله به ایران می‌آید با دکتر #دادبه به دیدار استاد #فریدون_جنیدی می‌رویم.
در آذر امسال (۹۸) سروده‌ای از گذشته‌های خود را صمیمانه برایمان زمزمه کرد که ثبت کردم و اجازه نشرش را گرفتم.
فاخر است.

#حسن_قریبی
@hassangharibi