عاشق آدم هایی می‌شم که همه چیز رو خودشون حمل می‌کنن و با هیچکس ذره‌ای از خودشون و احساساتی که دارن حرف نمی‌زنن. آدم های قفل و بسته. و من دوست دارم کلیدی باشم برای این قفل. خیلی لذت بخشه خود واقعی آدم ها و کسی که هستن رو بشناسی. نه چیزی که نشون می‌دن. چون نه تنها حقیقت نیست، بلکه ارزشی هم نداره.
Forwarded from پژواک.
از ۱۳ تا ۱۵ سالگی تو ۱۴ تا عکس.