⭕️ به‌نظر می‌رسد که لوس میان فضای داخلی و خارجی تمایزی بنیادین ایجاد کرده است؛ تمایزی که انشقاق زندگی خصوصی و زندگی اجتماعی موجودات کلانشهری را بازتاب می‌دهد: بیرون، عرصه‌ٔ مبادله، پول و نقاب‌هاست؛ درون، عرصۀ امور واگذارنشدنی، مبادله‌نشدنی و بیان‌نشدنی. وانگهی، این انشقاق درون و برون، این انشقاق حواس و بینایی، دارای بار جنسیتی است. لوس نوشته است که فضای خارجی خانه باید شبیه کت رسمی باشد: یعنی یک نقاب مردانه؛ نظیر خود وحدت‌یافته که پشت نمایی بدون درز محافظت می‌شود، فضای خارجی امری مردانه است. در مقابل، فضای داخلی صحنۀ امیال جنسی و تولید مثل است، یعنی تمام چیزهایی که ممکن است سوژه را در جهان بیرون منقسم کنند. به‌رغم تمام این‌ها، تفکیک جزمی درون و برون در نوشته‌های لوس، با معماری‌اش نه‌تکرار بلکه سست می‌شود.

⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh

🔹شمارۀ چهارم کوبه با موضوع «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر شد.

📌برای دریافت رایگان فایل پی‌دی‌اف این شماره به کانال کوبه در تلگرام مراجعه کنید.
@koubeh

کوبه - شمارۀ چهارم - ویژه‌نامۀ «فضا، قدرت، جنسیت» - تابستان ۱۴۰۰
@koubeh

▪️ پیامدهای تصویب طرح تفصیلی ویژه نفرآباد در جوار حرم حضرت عبدالعظیم

🖋 فریده کلهر | کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

همیشه از یک کوچه باریک ته یک خیابان بن‌بست شروع می‌شد. دستم در دست مادر بود و می‌دانستم ماشین نمی‌تواند از آنجا جلوتر برود. از ماشین که پیاده می‌شدیم بعد از عبور از خم دو کوچه به محوطه‌ای بزرگ می‌رسیدیم. دور تا دور این محوطۀ وسیع خانه‌های ریز و درشتی قرار گرفته بود که یکی از آن‌ها خانۀ مادربزرگ بود، یکی خانۀ خاله و دیگری خانۀ دایی. از وسط این محوطه گنبد و گلدسته‌های حرم پیدا بود. وقتی به اینجا می‌رسیدیم دست مادر را رها می‌کردم و به جمع بچه‌های خاله و دایی می‌پیوستم که همیشۀ خدا با بچه‌های محله مشغول هفت‌سنگ و قایم‌باشک بودند. تنها موقع غذا خوردن بود که به اجبار به خانۀ مادربزرگ می‌رفتیم؛ خانه‌ای دو طبقه که در بدو ورود دالانی از آن به گوشه حیاط باز می‌شد. یک طرف حیاط دو اتاق تودرتو داشت که پنجره‌ای رو به کوچه نداشت و سمت دیگر آشپزخانۀ دودگرفته، انبار مخوف و دستشویی تاریک قرار گرفته بود. سنگفرش حیاط از آجرهای مربع‌شکل قدیمی بود و وسط آن حوض کوچک تروتمیزی جا گرفته بود. از همان دالان پشتِ در پلکانی به طبقۀ بالا می‌رفت و به اتاق‌های مادربزرگ می‌رسید. چیزهای گنگی از خانه به یاد دارم اما راه‌پلۀ تنگ، تاریک و پرشیب خرپشته را خوب به یاد می‌آورم؛ پرده‌ای قهوه‌ای جلویش نصب بود که همیشه کنجکاویم را برمی‌انگیخت اما از ترس تاریکیِ پشتش جرأت کنار زدنش را نداشتم. باید خوش‌شانس باشم که زندگی در یکی از آن خانه‌های قدیمی را در یکی از محلات قدیمی تجربه کردم؛ هرچند برای مدتی کوتاه. چرا که زندگی ساکنان محلۀ هاشم‌آباد در جوار حرم حضرت عبدالعظیم در اوایل دهه هفتاد شمسی دستخوش تغییرات شد. آن زمان من نمی‌دانستم چه خبر است، تنها همین قدر می‌فهمیدم که بزرگترها می‌گفتند شهرداری مردم را مجبور به فروش خانه‌هایشان کرده و مادربزرگ، خاله و دایی باید محله را ترک کنند. کم‌کم املاک محله از سوی شهرداری خریداری شد و ساکنان به محلات دیگر مهاجرت کردند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fk6-07-21
http://koubeh.com/fk6

@Koubeh

▪️ شیراز در سووشون؛ شهری به گسترۀ یک رمان

🖋 یاسمن غلامی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

در یک فیلم یا سریال، جریان بازیِ بازیگران را در بسترهایی مکانی می‌بینیم و نگاهمان ویژگی‌ این بسترها را، گره‌خورده با مسیر داستان درک می‌کند؛ بسترهایی که فضاهایی شهری، معماری یا طبیعتی بکر هستند. اما در رمان یا داستانی کوتاه که متنی نوشتاری است، این درک خودبه‌خود صورت نمی‌گیرد و برای رسیدن به آن نیازمند اشاره‌های نویسنده به این بسترهای فضایی هستیم. اشاره‌هایی که یا در غالب توصیفاتی مستقل می‌آیند یا به تدریج و لابه‌لای جملاتی که اصل داستان را روایت می‌کنند، گنجانده می‌شوند. در این نوشتار سراغ رمانی رفته‌ام که نویسنده در آن روش دوم را برگزیده است: سووشون؛ نخستین داستان بلند سیمین دانشور که دارای دو بستر فضایی مشخص است: یکی فضاهای معماری و دیگری شهر؛ شهری که به مثابه پس‌زمینه‌ای در سرتاسر رمان گسترده شده است و فضاهای معماری که تک‌بناهایی نشسته در این شهرِ پس‌زمینه هستند و سکانس‌های اصلی داستان در آن‌ها رخ می‌دهد. شهرِ شخصیت‌یافته در این رمان موضوع این نوشتار است؛ اینکه خواننده از چه دریچه‌هایی با شهر روبه‌رو می‌شود و از این دریچه‌ها پی به کدام جنبه‌ها یا ویژگی‌های یک شهر می‌برد؛ شهری که در این رمان تشخص یافته، شیرازِ اشغال شده توسط متفقین در دهۀ ۲۰ است. سووشون حاصل مشاهدات سیمین دانشور از شرایط شیراز در این بازۀ زمانی است؛ هنگامی که در سال ۱۳۲۱ به زادگاهش، شیراز بازگشت.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/yg1-08-21-2
http://koubeh.com/yg1

@Koubeh

▪️ چگونه به معماری می نگریم (۱)

🖋 جمال اسماعیل‌زاده| مترجم و پژوهش‌گر معماری

نگاه به هر پدیدۀ بشری از نظرگاه‌های متفاوتی رخ می‌دهد و بررسی و مطالعه آن نیز از طریق نگاه‌های مختلفی در طی دوران شکل می‌گیرد. حتی مقولاتی چون فرهنگ، تاریخ و دانش بشری که شامل عکس‌العمل‌های مختلف ذهن و روش مطالعۀ دانش‌های بیرونی است، از همین الگو پیروی می‌کند. بحث ما در مقول بحثی کلی در مورد دانش بشری نیست، اما با نگاهی متفاوت به بررسی موضوع معماری از نگاه جدیدی چون دانش علوم شناختی می‌پردازیم.
صحبت ما تفاوت در نگاه به معماری به عنوان یک دیسیپلین است. مسئله‌ای که از گذشته در غرب مطرح بوده‌است و چند سالی است در میان صحبت‌های پراکنده و هر از گاهی طنین‌انداز بحث‌های آکادمیک و غیرآکادمیک معماری ایران شده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/je1-08-24
http://koubeh.com/je1

@Koubeh

▪️ تصورات در میدان نبرد؛ نگاهی به عقلانیت‌های موازی در یک نهاد قدرت

🖋 محمدفرید مصلح| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

در سال گذشته، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهرداری تهران در جهت تسهیل دسترسی به منابع، تعدادی از اسناد و طرح‌های پژوهشی را به‌صورت آنلاین منتشر کرد. از فرصت استفاده کردم و نگاهی به کتاب‌ها انداختم. در بین آن‌ها، دو عنوان نظرم را جلب کرد: «نقشۀ راه جهان‌شهر تهران» و «نقشۀ راه طراحی برند تهران» . هر دو، آینده‌ای خاص از تهران را تصور می‌کنند و برای تحقق‌بخشی به آن، راهکارهایی را تجویز می‌کنند. علاوه‌براین، هر دو در یک سال و با اختلاف چندماه، ذیل معاونت یک شخص نوشته شده‌ ، اما کاملاً از یکدیگر متفاوتند؛ انگاری که در دو قلمروی فکری متفاوت تولید شده‌اند و حتی از جهان‌بینی‌های متفاوتی سخن می‌گویند. تفاوتی که حتی قابل‌تعبیر به تناقض و تنافر است. در ادامۀ این یادداشت قرار است که این دو سند بررسی و بعد مقایسه شود.

اینجا قرار نیست عملکرد یا عقلانیت غالب بر شهرداری را ارزیابی کنیم، بلکه می‌خواهیم عقلانیت‌های موازی در یک نهاد را بررسی کنیم و به این واقعیت برسیم که گاهی یک نهاد قانون‌گذار، پیش از اجرای یک تصمیم، ممکن است بر سر چندراهی‌هایی قرار گرفته باشد و به دلایلی، یکی را برگزیده باشد. بررسی این اسنادِ متناقض می‌تواند درک ما شهروندان، معماران و کنشگران را نسبت به نهادهای سیاست‌گذار بر معماری واقع‌گرایانه‌تر کند. چرا که ما از فرآیند قانون‌گذاری و انتخاب‌های گوناگون شبکۀ قدرت بی‌خبریم و صرفاً از راهکارهای نهاییِ بَزَک‌شده اطلاع می‌یابیم. به همین‌خاطر، عموماً نهادهای سیاسی را یکپارچه در نظر می‌گیریم و در دام نقدهای ایدئولوژیک می‌افتیم و از تحلیل واقع‌گرایانۀ وضعیت بازمی‌مانیم.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fm8-08-26
http://koubeh.com/fm8

@Koubeh

▪️ چگونه به معماری می‌نگریم (۲)

🖋 جمال اسماعیل‌زاده| مترجم و پژوهش‌گر معماری

در متن گذشته به الگوی دوگانۀ نگاه به معماری اشاره کرده و نگاه درون دیسیپلینی را توضیح دادیم. در این متن، نگاه دوم که نگاهی عمومی‌تر به دیسیپلین معماری هست را شرح می‌دهیم؛ نگاهی که فضای معماری در آن منوط به حضور انسان در آن است، منوط به ساخت اثر معماری، بررسی محتوا و معنای معماری، و همراهی با تمامی عوامل محیطی در طول ایجاد اثر معماری.

معماری برای انسان، برای آسایش انسان، در راستای حل مسائل انسانی و محیطی و در راستای ادراک، احساس و زندگی کردن درون آن شکل می‌گیرد. این نوع نگاه نیز برخلاف مخالفت گروه مقابل در سال‌های اخیر پیشرفت‌های بسیاری داشته است و مسیر معماری را به سمت همراهی با علوم دیگر چون علوم تجربی و علوم اجتماعی، علوم زیستی و ارتباط آن با انسان و رشد انسان برده است. علاوه بر آن از مطالعاتی که بر اساس تکامل بشری در طول سالیان زیاد و اثر دانش‌های پزشکی و روانشناسی همچون علوم اعصاب نیز بهره می‌برد.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/je2-08-30
http://koubeh.com/je2

@Koubeh

▪️ زبان تحلیل؛ معرفی کتاب

🖋 منیژه قاضیا| پژوهشگر معماری

همواره چالش‌های متعددی در مواجهه با بناهای مختلف در حوزه معماری روی می‌دهد. پرسش‌های متنوعی مطرح می‌شود و بی‌تردید ذهن شما پر از ابهاماتی است که شاید به روند پیگیری آن‌ها چندان پرداخته نشده است. این پرسش‌ها بدون آن‌که ذهنی را به چالش بکشند و یا اندیشه‌ای را به جستجو مشغول سازند؛ در دنیایی مبهم و ناشناخته رها می‌شوند. پرسش‌هایی که خود می‌توانند آغازگر مسیری از رشد و فهم عمیق در معماری باشند.

"زبان تحلیل" کتابی است که روند تفکر، تشریح و تحلیل را در تجربه ای از مؤلفین پی می‌گیرد. در واقع محتوای کتاب که با تکیه بر مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای پدید آمده است؛ مسیر پیشبرد چالش‌ها ‌و چگونگی تحلیل آن‌ها تا رسیدن به پاسخ را در قالب تصاویر نمایش می‌دهد.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mg1-09-03
http://koubeh.com/mg1

@Koubeh

▪️ چگونه به معماری می‌نگریم (۳)

🖋 جمال اسماعیل‌زاده| مترجم و پژوهش‌گر معماری

مسئلۀ نگاه به عالم بیرونی از طریق ادراک محتوای محیط، درک درونی و آگاهی از آن درک شکل می‌گیرد. در این مقاله در ادامه مباحث دو گفتار پیشین، به بررسی و مقایسۀ دو نوع نگاه ذکرشده از منظر شناختی و نحوه ادراک ذهنی می‌پردازیم.
بدن به منزله قوه ای عام است، که به ما امکان ارتباط‌یافتن با همه چیز اعم از بالفعل یا ممکن، واقعی یا خیالی را می‌دهد.(هاینما، ۱۳۹۹) طرح واره بدن‌مند با همه حواس درگیر است و با هم‌افزایی جنبندگی بساوایی و بینایی همراه است، اما تصویر بدن فقط بر جنبه‌های بصری بدن تجربی متمرکز است. ما اشیای بیرون از خودمان را در ادراک بیرونی ادراک می‌کنیم، اما جریان احساسات آگاهانه، افکار و احساسات‌مان را در ادراک درونی دزک  می‌کنیم.(درمات، ۱۳۹۹) ادراک بیرونی اولین مواجهه ذهن با محیط است، این مواجهه چه به عنوان کابر مطرح باشد چه به عنوان طراح معمار مورد بحث ماست. با تفاوت این ادراک بیرونی و ایجاد آگاهی درونی به نتایج متفاوتی در اشخاص مختلف با ادراک‌های مختلف می‌انجامد که همین سبب تفاوت در نگرش این نوع افراد از هم می‌شود.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/je3-09-17
http://koubeh.com/je3

@Koubeh

▪️ شهر دفاعی

🖋 محتوای متنی و تصویری:‌ Theo Deutinger| معمار و نویسنده
🖋 برگردان و پیوست: محمدفرید مصلح| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

سالیان سال است که دوران شهرهایی با دیوار و استحکامات به سر آمده. مرزهای دفاعی که روزگاری ما را از دشمنان خارجی در امان نگه می‌داشت، امروزه از اطراف شهرها برچیده شده. اقدامات دفاعی در شهرهای امروزی، اساساً با هدف اثرگذاری بر دشمن داخلی به کار گرفته می‌شود. نمایان‌ترین عناصر دفاعی شهر، در جهت دفاع در برابر حملات تروریستی یا جنایی نیست، بلکه شهروندان معمولی را نشانه گرفته است. «رفتار ناهنجار» اصطلاحی اتهام‌گونه است که استفاده از عناصر دفاعی را توجیه می‌کند. با توجه به اینکه طبق قانون، رفتار ناهنجار جرم نیست، تنها راه مقابله با آن، به‌کارگیری اقدامات پیشگیرانه است. مصداق رفتار ناهنجار صرفاً گرافیتی‌کردن بر روی دیوار نیست، بلکه خوابیدن، نشستن، ایستادن یا راه‌رفتن دسته‌جمعی را هم شامل می‌شود. به بیان دیگر، هر کنشی که در فضای عمومی انجام می‌شود، ناهنجار است. هر تصویری که بروشورهای شرکت‌های ساختمانی از فضای زنده، پویا و پر از زندگی عمومی نشان می‌دهند، ناهنجار است.

این جدالی میان واقعیت‌هاست. برای مثال، عامۀ مردم نمی‌خواهند که در خرید صبحِ روزِ تعطیلشان با مردم بی‌خانمان مواجه شوند؛ اما از سوی دیگر، همین عامۀ مردم به دنبال آن هستند که تصویری از یک شهر آزاد، پذیرا و بدون‌محدودیت باشند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fm9-09-24
http://koubeh.com/fm9

@Koubeh

▪️ سوون (서원)، مکانی مقدس برای تربیت فرهیختگان و دانشمندان

🖋فائزه خطیب‌زاده| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

سُوون، زادگاه دانش و خرد و پایگاهی است که در آن شوق دانشمندان برای علم‌آموزی و عدالت اجتماعی رشد کرده و می‌شکفد.
سُوون‌ها مجموعه‌های آموزشی سنتی کره هستند و تاریخ ساخت آن‌ها به دورۀ سلسلۀ چوسان بازمی‌گردد. این مجموعه‌ها در خدمت خانواده‌های اشرافی یانگبان بودند و به‌عنوان حرم‌های کنفسیوسی شناخته می‌شدند.

- «سونبی»، شکل اولیۀ دانشمند کره‌ای
سونبی‌ها، دانشجویانی بودند که به مطالعه و آموختن کتب کنفسیوس و منسیوس می‌پرداختند. نباید سونبی‌ها را با زاهدان که به دنیا بی‌اعتنا بوده و یا از آن کناره می‌گرفتند، اشتباه گرفت. همچنین، اگرچه آن‌ها عضوی از طبقۀ حکومتیان دوران چوسان بودند، احساس مسئولیت فراوانی نسبت به اجتماع و درآمیختن با آن داشتند. با شجاعت و نیروی عدالت‌طلبی که در آن‌ها وجود داشت، درخواست‌های خود را بی‌پرده با پادشاه درمیان می‌گذاشتند و با این کار جان خود را به‌خطر می‌انداختند. همچنین عمیقاً با افراد محنت‌دیده و رنج‌کشیدۀ طبقۀ عادی جامعه همدردی می‌کردند. این روح سونبی‌هاست که تاریخ پانصد سالۀ سلسلۀ چوسان را به‌دوش کشیده و نیز همین روح است که به دانشجویان دانشگاه و دانشمندان روزگار مدرن کره منتقل شده و دموکراسی کره را ممکن کرده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fk8-10-07
http://koubeh.com/fk8

@Koubeh

▪️ سلول نرم: مسکن حداقلی

🖋 نویسنده: پی‌‌‌‌‌‌یِر ویتوریو اورِلی و مارتینو تاتارا
🖌 ترجمه: مریم محمودی کاهکش| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران
منبع: خبرگزاری نیویورکر، ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۸

اتاق کو-آپ اَنتِریور هانس مایر، با نوید زندگی بدون فشار فضای داخلی، موقعیت منحصر به فردی را در تاریخ اتاق به خود اختصاص داده است.

کو-آپ اَنتِریور هانس مایر، تصویری از یک اتاق است که توسط خود مایر و با استفاده از مبلمان و اشیایی که یافته بود سازماندهی و صحنه‌‌‌‌‌‌پردازی شده است: چندین عنصر متحرک و تاشو— از جمله یک تخت‌خواب، یک میز با گرامافونی بر روی آن، دو صندلی، که یکی به دیوار آویخته شده، و یک قفسه با شیشه‌‌‌‌‌‌هایی که حاوی محتوای نامشخصی هستند. مایر یک نسخۀ کراپ شده از این تصویر را برای مصور کردن مقاله‌‌‌‌‌‌اش با نام «دنیای جدید»، که در سال ۱۹۲۶ در مجلۀ آلمانی داس وِرک منتشر شد، به کار برد. درست یک سال قبل از آن، آدولف بِهنه منتقد آلمانی، از این تصویر به عنوان تصویرسازی یک مقاله که برای ماهنامۀ اوهو برلین نوشت، استفاده کرد. بِهنه در مقاله‌‌‌‌‌‌اش نوشت که این اتاق «رادیکال و افراطی» بوده و باب سلیقۀ همگان نخواهد بود.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mmk3-11-05
http://koubeh.com/mmk3/

@Koubeh

تحریریه‌ی کوبه ضمن عرض تبریک شب یلدا، به اطلاع می‌رساند که وب‌سایت جدید هم‌اکنون قابل دسترسی است:

koubeh.com
@koubeh

▪️ نگاهی به برنامه‌ریزی شهری در عصر استالین؛ مروری بر کتاب هِدِر دِهان، برنامه‌ریزی شهری استالینیستی: متخصصان، عمل‌کرد، و قدرت، انتشارات دانشگاه تورنتو، ۲۰۱۳.

🖋 نویسنده: مارتین کُلراوش
🖌 ترجمه: امیر مصباحی| دانشجوی کارشناسی ارشد آمایش سرزمین

نوشته‌ای که در زیر می‌خوانید، جستاری است از مارتین کُلراوش، استادِ آلمانی‌تبارِ تاریخ مدرن در دانشگاه کاتولیک لووِن. کلراوش در این جستار به بررسی اجمالیِ کتابِ «برنامه‌ریزی شهری استالینیستی؛ متخصصان، عمل‌کرد، و قدرت» نوشته‌یِ هِدِر دِهان می‌پردازد. دهان دانش‌یار تاریخ در دانشگاه بینگامتن است و تاریخ روسیه و اتحاد شوروی، به‌ویژه‌یِ تاریخِ شهری، فرهنگ مردمی، زندگی جوانان و جز این‌ها، از جمله زمینه‌های پژوهشی او به شمار می‌آیند. او در این کتاب که به سال ۲۰۱۳ منتشر شد، در۷ فصل به همراه یک مقدمه و یک جمع‌بندی، تاریخ برنامه‌ریزی و تحولات آن در شهر نیژنی نُوگورود را در طی دهه‌یِ ۱۹۳۰ بررسی و واکاوی می‌کند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در وب‌سایت یا کانال تلگرامی کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ame1-12-22
http://koubeh.com/ame1/

@Koubeh

🔴 «چرا و چگونه می‌توان به اطمینان نسبی رسید که دستگاه‌های دولتی و نهادهای حاکمیتی و حتی نهادهای به اصطلاح عمومی، می‌توانند منفعت عمومی را تشخیص دهند؟»، «تلقی این نهادها و دستگاه‌ها از منفعت عمومی چیست و این تلقی چگونه برایشان تعریف می‌شود؟»، «چگونه احدی از آحاد عموم می‌تواند متوجه و مطمئن شود که به منفعت او توجه شده و در تصمیم آن نهادها یا دستگاه‌ها لحاظ شده است؟»

🔴 بخشی از سرمقالۀ شمارۀ ۸۵-۸۴ مجلۀ آبادی؛ این شماره از آبادی به واکاوی موضوع توسعۀ دانشگاه‌ها اختصاص پیدا کرده است. شیوه و محتوای تأمل‌برانگیز مواجهۀ مدیران و موافقان طرح‌های توسعه دانشگاهها در این مدت، بیش‌ترین انگیزه برای تحریریۀ آبادی بوده است تا به سراغ این موضوع برود. این شماره‌، فارغ از جست‌وجویی انتقادی در باب توسعۀ دانشگاه‌ها، می‌تواند سندی تاریخی دربارۀ نگاه تصمیم‌گیران در موضوع «توسعه» باشد.

🔺 نسخهٔ آنلاین شمارهٔ جدید مجلهٔ آبادی با موضوع «بازخوانی پروندهٔ توسعهٔ دانشگاه‌ها» هم‌اکنون از طریق لینک زیر قابل دسترسی است:
https://drive.google.com/file/d/1-LPOMXRTXRO4FxLLU5BzOHa0yRyj6WKA/view?usp=drivesdk

@koubeh

▪️ هزار قلعۀ صعب و هزار شارستان

🖋 نویسنده: امیرحسین مقتدایی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

تاریخ‌نگاران و پژوهشگران معماری ایران تاکنون به روش‌های گوناگون بناهای تاریخی را بررسیده‌اند؛ گاه به صورت سبکی یا دوره‌ای و گاه از دریچه کارکردی و به تفکیک بنا. اما دسته‌ای از بناها در اکثر این پژوهش‌ها مغفول مانده، گویی پژوهشگران نمی‌دانند آن‌ها وجود دارند یا وجودشان، تاریخ‌گذاری و بررسی آن برایشان نامفهوم و ناملموس است. شاید هم اصلا آن‌ را یک بنا نمی‌دانند. هر دلیلی که در پس این اتفاق باشد قلعه‌ها در کتاب‌های مرتبط با معماری ایران از قلم افتاده‌اند و کمتر کسی به آن‌ها پرداخته است. البته تک‌نگاری‌هایی بر روی برخی از آن‌ها و به‌طور خاص قلعه‌های دفاعی انجام شده است، اما نگاهی کلی به مجموعه یا دسته‌ای از آن‌ها خیر. اگرچه قلعه‌ها در بسیاری از موارد مجموعه‌هایی متشکل از قسمت‌های گوناگون چون انبار، اتاق، حمام و... هستند اما کلیت یکپارچه آن‌ها باعث می‌شود بتوان قلعه‌ها را یک اثر واحد به‌حساب آورد و در این صورت قلعه‌ها بزرگترین آثار تاریخ معماری ایران به لحاظ وسعت و مساحت هستند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در وب‌سایت و کانال تلگرامی کوبه به نشانی‌های زیر بخوانید:

https://telegra.ph/am15-01-06
http://koubeh.com/am15/

@Koubeh

▪️ گرچه همه برنامه‌ریزند، اما بعضی‌ها از بقیه برنامه‌ریزترند
به یاد برنامه‌ریزی که خود را بلشویک می‌دانست

🖋 نویسنده: باربارا رادِر
🖌 ترجمه: امیر مصباحی| دانشجوی کارشناسی ارشد آمایش سرزمین

هانس بلومِنفِلد (اکتبر ۱۸۹۲ – ژانویه ۱۹۸۸) برنامه‌ریز، معمار و استاد دانشگاهی بود که در اروپا، اتحاد شوروی و سراسر آمریکای شمالی فعالیت می‌کرد. احتمالاً او بیش از هر چیز، به‌خاطر نقش مهم‌اش در شکل‌دهی به شکل شهریِ معاصر از طریق فعالیت‌هایِ خود با هیئت برنامه‌ریزیِ کلان‌شهرِ تورنتو شناخته می‌شود. در این مقاله، باربارا رادِر شرح مختصری از زندگی و دستاوردهای او را ارائه می‌کند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ame2-01-11
http://koubeh.com/ame2

@Koubeh

▪️ خانه‌‌ی شیب‌‌دار (پلکانی)

🖋 نویسنده: از نویسندگان وبسایت Les Montparnos
🖌 ترجمه: مریم محمودی کاهکش| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

آنچه می‌‌خوانید ترجمه‌‌ای است از متن فرانسوی la maison à gradins (معادل slope house در انگلیسی) با عنوان خانه‌‌ی شیب‌‌دار یا پلکانی. این بنا یکی از معروف‌‌ترین خانه‌‌های شیب‌‌دار دنیا است و اولین خانه‌‌ی پلکانی در شهر پاریس محسوب می‌‌شود. ساختمانی که به دنبال شیوع بیماری سل در اروپا و مرگ و میر گسترده‌‌ی ناشی از آن در دهه‌‌ی ۱۹۲۰ شکل گرفت و طراحی و انتخاب مصالح نما در آن به گونه‌‌ای بود که بیشترین میزان نور آفتاب و جریان هوا را به فضای درون خانه هدایت کند تا از این طریق به مقابله با بیماری بپردازد. این ساختمان همچنین به عنوان لوکیشن سکانس‌‌های نهایی فیلم آخرین تانگو در پاریس توسط برناردو برتولوچی نیز مورد استفاده قرار گرفت و از این جهت نیز شناخته‌‌شده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mmk4-01-27-3
http://koubeh.com/mmk4

@Koubeh

▪️ در باب عکس‌های هنرمندانۀ ما

🖋 نویسنده: پگاه صامعی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

عکاسی از بناها و آثار معماری با اهداف مختلفی صورت می‌گیرد. عموم مردم با هدف داشتن یادگاری از سفری که رفته‌اند و بناهایی که دیده‌اند عکاسی می‌کنند. این عکس‌ها معمولاً بدون ادیت و یا با تغییرات بسیار جزئی و نه چندان حرفه‌ای در شبکه‌های اجتماعی و صفحات خصوصی به اشتراک گذاشته می‌شوند. حافظۀ موبایل و لپ‌تاپ همۀ ما مملو از عکس‌هایی از این دست است. از طرف دیگر عکس‌های بلاگرها، اینفلوئنسرها و به طور کلی افرادی که از طریق سوشال مدیا کسب درآمد می‌کنند با ادیت‌های فراوان و به شکلی خوش آب‌ورنگ در شبکه‌های اجتماعی به نمایش درمی‌آیند. در این عکس‌ها تنها زیبایی‌های یک شهر یا یک بنا نشان داده می‌شود. زیرا در نهایت هدف این است که مخاطب به سمت سفر و بازدید از مقصدی خاص تشویق شود. در این میان معمارها نیز معمولاً برای معرفی آثار تاریخی، ثبت و مستندسازیِ آن‌ها، عکاسی می‌کنند. تکلیف آن دسته از عکس‌هایی که برای مستندسازی استفاده می‌شوند تا حد زیادی مشخص است. معمار دوربین به دست می‌گیرد و شروع به عکاسی از بنا با تمام جزییات آن می‌کند. آن چیزی که در عکس‌های مستندنگاری مهم است نه زیبایی عکس بلکه کیفیت و نحوۀ نمایش جزییات یک اثر است. اما در رابطه با عکس‌هایی که معمولاً برای معرفی یک بنای تاریخی و توسط یک معمار ثبت می‌شوند، موضوع جای تأمل دارد

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ps1-03-05
http://koubeh.com/ps1

@Koubeh