▪️روایتی از سِدِه در دهه اوّل محرم؛ شهری که محلات تاریخی آن در سایه «مذهب»، خودمختار می‌شوند.

🖋 وحید آقایی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

در مرکز کشور، با فاصله یک خیابان از مرکز استان اصفهان، شهرستانی کمتر شناخته‌شده واقع است که افراد محلّی آن را به رسم قدیم، «سِدِه» می‌نامند و به طور رسمی و کشوری، نام «خمینی‌شهر» را بر آن نهاده‌اند و البته، معدود افرادی هم هستند که آن را با نام دوران پهلوی‌اش، یعنی «همایون‌شهر» نقل محفل کنند. دلیل وجه تسمیه تاریخی «سده»، تشکیل آن از سه محله امروزین و ده قدیمی «فروشان (پریوشان)»، «خوزان» و «ورنوسفادران» است.
این شهر که دومین شهر پرتراکم کشور به لحاظ جمعیت پس از تهران است و این روزها با فعالیت‌های اصغر فرهادی، کارگردان نامدار سینما اهل محله «خوزان» و صنعت سنگ آن به‌ویژه خاندان داورپناه ورنوسفادرانی، نامش بیشتر بر سر زبان‌ها افتاده است، مهم‌ترین بخش باقی‌مانده از «ماربین» یا «مهربین» کهن است؛ منطقه‌ای که از نظر قدمت و اهمیت در طول تاریخ تنه به تنه‌ی اصفهان می‌زند و مهم‌ترین یادگار آن‌ هم بقایای یک آتشگاه مدور و دژ باستانی بر فراز کوه است که به «دژ ماربین» یا «دژ مهربین» معروف است و آن را با نام «کوه آتشگاه اصفهان» نیز می‌شناسند. بر اساس اساطیر، این کوه را مدفن طهمورث می‌دانند و بر اساس شواهدی که تاکنون یافت‌ شده است، دست‌کم از دوران عیلام تاریخ دارد (شاهین، 1394: 12). سوای آنکه هنوز اسامی کهن محلات و بخش‌های مختلف این منطقه بر خیابان‌ها و محلات امروزین شهر مانده است و این موضوع، شاید ریشه در گویش پیش از اسلامی‌ای دارد که میان برخی مردم این شهر و به‌ویژه اهالی محله ورنوسفادران رایج است؛ گویش «ولایتی» که محلی‌ها آن را «ولاتی» می‌نامند و به اعتقاد زبان‌شناسان، از شقوق زبان‌های باستانی ایران در مناطق مرکزی است (URL 01). اسامی‌ای چون «آدریان»، «اسفریز» و «هرستان»، که برخی از آن‌ها نیز در متون تاریخی ذکر شده‌اند. از این گذشته، «سده» در دوران معاصر نیز حرف‌ها برای گفتن دارد و نمونه بارز آن قرارگیری دانشگاه صنعتی اصفهان در اراضی این شهرستان است و طرح‌های جامعی که به روایت افراد محلّی، برای بخش‌های شمالی این شهر تهیه شده بود تا مجموعه‌هایی مسافری، اقامتی و رفاهی را در آینده شکل دهد و در خدمت دانشگاه باشد، اما با وقوع انقلاب ناکام ماند و به مناطق مسکونی‌ و بخش جدید شهر با نام‌هایی چون «کوی پاسداران» و «منظریه» بدل شد.


⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/va3-08-12
https://koubeh.com/va3/

@koubeh

▪️ "پروژه ی نیم خانه الخاندرو آراونا در مقابل پروژه ی بازتولید سارایوو توسط لبیوس وودز"

🖋 امیرحسین رشگی| کارشناس ارشد دانشگاه پلی‌تکنیک میلان

پروژه ی آراونا پیشنهادی است برای معضل مسکن در شیلی و پروژه ی وودز برای بازتولید شهر جنگ‌زده‌ی سارایوو.
در پروژه‌ی مسکن اجتماعی آراونا نگاه اصلی به بودجه‌ی اقتصادی مردم است. و او می گوید شاید مردم نتوانند یک خانه‌ی خوب کامل داشته باشند ولی می‌توانند یک نیم‌خانه‌ی خوب داشته باشند. او در طرح خود به شکل زنجیروار خانه‌هایی را نمایش می دهد که خانه‌ای ساده یا به قول خود او یک نیم‌خانه ی ساده (مانند هزاران نمونه‌ی دیگر خانه که در سراسر دنیا ساخته می‌شود) در کنار یک فضای خالی که به گفته‌ی او مخاطب مختار است در آن فضای خالی هر کاری می خواهد انجام دهد...


⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ar2-08-18
https://koubeh.com/ar2/

@koubeh

▪️آیا عُمر مینیمالیسم به سر آمده است؟

🖋 نویسنده: دیما اِستوهی| 27 می 2022.
🖌 ترجمه: مریم محمودی کاهکش| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

زیبایی­‌شناسی بصریِ چند دهه­‌ی گذشته را می‌توان به عنوان طراحی با اصول و قواعد «تهی‌­مندی» تعریف کرد. بنا به گفته‌­ی بعضی، با ترویج جریان مینیمالیسم (یا کمینه‌­گرایی) که در عین حال که از محبوبیت جهانی برخوردار است به شدت نیز مورد نقد و نکوهش واقع شده، در هنر، سبک زندگی، مُد و فشن، یا طراحی صنعتی و طراحی داخلی، نیاز به حفظ چیزها در یک [مقدارِ] حداقلِ ساده وجود داشته است. مینیمالیسم، این مفهومِ فروکاستن چیزی به عناصر لازم و ضروری آن است. اما، چه کسی تصمیم می‌­گیرد که چه چیزی ضرورت دارد، و چه کسی تصمیم می­‌گیرد که چیزی خیلی زیاد است؟ جریان‌های معاصر، با این پرسش‌­های ذهنی، همراه با تغییرات بنیادی در مصرف­‌گرایی و شیوه­‌ی زندگی افراد که در طول سال­‌های اخیر مشاهده شده، نشان دادند که مینیمالیسم ممکن است ماندگار شود، اما با یک چرخش (تغییر).
مینیمالیسم جنبشی هنری است که پس از جنگ جهانی دوم شروع به شکل­‌گیری کرد، و گمان میذ­رفت به عنوان واکنشی در مقابل مدرنیسم و اکسپرسیونیسم انتزاعی در آن زمان شکل گرفت. هنرمندان، با ایجاد آنچه معتقد بودند باید «ناب­‌ترین صورتِ زیبایی» باشد، می­‌خواستند از ویژگی‌­ها و مشخصه­‌های عاطفی و بیانی این ژانرها، که احساس می­‌کردند انحرافی از خود هنر بودند، فاصله بگیرند. اصطلاح مینیمالیسم که در هنرهای تجسمی، موسیقی، و طرح­‌های صنعتی دهه‌­ی ۱۹۶۰ بسیار مشاهده شده، غالباً به چیزی اشاره دارد که به ملزومات آن تجزیه شده، و هر نوع تزئینات کنار گذاشته شده است. هنرمندان و مجسمه‌­سازانی مانند فرانک استلا، رابرت موریس، دونالد جاد[۱۵] و کارل آندره، به عنوان تنی چند از هنرمندان این سبک، شروع به حرکت به سمت تجرید هندسی، و کاوش و بررسی آن از طریق رسانه­‌های مختلف کردند. در آن سوی اقیانوس اطلس، رویکرد اروپایی به مینیمالیسم، در آثاری از هنرمندان وابسته به باهاوس، جنبش داستیل، و جنبش کانستراکتیویست روسی مشاهده شده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mmk7-08-19-2
https://koubeh.com/mmk7/

@koubeh

▪️ پروژه‌ی فکری پیتر آیزنمن در مقابل پروژه‌ی فکری پیتر زومتور

🖋 امیرحسین رشگی| کارشناس ارشد دانشگاه پلی‌تکنیک میلان

وقتی در معماری از پیتر آیزنمن و پیتر زومتور صحبت می شود گویی دو قطب همنام آهن‌ربا را می‌خواهیم به یکدیگر نزدیک کنیم، نتیجه آن که یکدیگر را پس می‌زنند! هر دو معمارانی قابل احترام هستند و خدمات ارزنده‌ای به دیسیپلین معماری ارائه داده‌اند و اما اختلاف نظراتشان در چه موردی است؟

برای ورود به این مبحث، لازم است در ابتدا نگاهی به نظریات کانت انداخت که بنیان اختلاف نظر این دو معمار را بیان می‌کند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ar3-08-25
https://koubeh.com/ar3/

@koubeh

▪️ لباس جعلی بر تن «اهواز»؛ پروژه «میدان دانشگاه» اهواز نماینده‌ای از نگاه مسموم و ویرانگر شهری است.

🖋 وحید آقایی| دانشجوی کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران

📑 [بازنشر از روزنامه پیامِ ما]

اهواز؛ شهری که در دوران تاریخی، دست‌کم تا دوره عیلام پیشینه دارد، در زمان ساسانیان شهری آباد بوده و در زمان اشکانیان یکبار به پایتختی ایران برگزیده می‌شود و از دفتر تاریخ ایران معاصر، به دلیل مرکزیت استان خوزستان، سهمی بسیار اما ناشناخته دارد. با این همه، در میان عام و خاص، غالبا شهری فاقد هویت و نو قلمداد می‌شود و تصور از آن با ترکیبی از وقایع پس از انقلاب جمهوری اسلامی و جنگ هشت ساله و بحران‌های اجتماعی و زیست‌محیطی سال‌های اخیر چون خشکسالی و طوفان‌های ریزگرد گره خورده است.
وضعیت کنونی اهواز علل گوناگون دارد؛ از مهاجرت‌های گسترده پس از انقلاب و جنگ و تخریب‌های ویرانگر حمله عراق گرفته تا دوری از مرکز و به‌قول معروف سری بی‌کلاه مانده در این سیستم تمرکزگرا. اما یکی از مهم‌ترین علت‌های آن، نگاه مدیران شهری در مسئولیت‌های مختلف است و قربان‌گاهی که برای ویران کردن آن، میراث تاریخی و معاصر واجد ارزش باقی‌مانده در آن و پیشینه و هویت‌اش، گویی همواره آماده کرده‌اند. مدیرانی که سهم آن‌ها در تخریب این شهر و کلید زدن اتفاقات اشتباه، اگر اغراق نباشد، کم از آسیب‌های وارده در جنگ هشت‌ساله نبوده است. شمارش آن‌ها، در مجال این نوشته نمی‌گنجد؛ از بی‌توجهی و ویرانی بافت تاریخی شهر گرفته که هر روز در آن بنایی با چراغ‌سبز یا انفعال نهادهای ذی‌ربط تخریب و ساختمانی بدقواره و گاه بدتر و با نمایی شترگاو پلنگ از معماری کلاسیک اروپایی، سر بر می‌آورد تا محوطه‌های تاریخی که گویی عامدانه به آن‌ها بی‌اعتنایی و تاریخ اهواز پاکسازی می‌شود؛ نظیر گورستان و گورخمره‌های اشکانی که در همین هفته‌های اخیر درحفاری‌های نفتی در حاشیه رودخانه کارون پیدا شد اما با وجود اعلام دغدغه فعالان و روزنامه‌گارانی اهوازی و خوزستانی در خصوص وضعیت نگهداری آن، به حال خود رها گردید تا شبانه شاهد تخریب گورخمره‌ها و تاریخ این شهر باشیم.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/va4-09-06
https://koubeh.com/va4-09-06/

@koubeh

▪️ قصه بنای زهوار در رفته در پارک ارم؛ کاباره جزیره

🖋 مهدی فرجی| دانشجوی کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران

فضاهای قمار، عیش و نوش یکی از فضاهای جدیدی بودند که در قرن چهاردهم خورشیدی و تا قبل از انقلاب وارد ایران و به خصوص تهران شدند. این فضاها محفل طرب و شادی افرادی بودند که به دنبال نوشیدنی‌، موسیقی زنده و یا قمار می‌گشتند. شاید به گمان بسیاری از افراد چنین فضاهایی در لاله‌زار و در مناطق مرکزی تهران در دورۀ پهلوی جای گرفته بودند و بقیه‌ی نقاط داخل یا نزدیک به شهر این چنین فضاهایی نداشته‌اند، اما بنایی دیگر که شاید از یادها رفته باشد، «کاباره جزیره» یا «خرم» است که درست در پارک ارم در غرب تهران قرار دارد. این کاباره را شاید بسیاری در سریال‌های نمایش خانگی مانند شهرزاد، مانکن و قورباغه که در دهه 90 پخش شده دیده باشند و ندانند که این بنا چه ماجراهایی داشته است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mf4-09-08
https://koubeh.com/mf4-09-08/

@koubeh

▪️ معماری به مثابه ی ابزار یا هدف
«معماری تا کجا می تواند به پیش رود؟!»؛ یک رویکرد خود انتقادی

🖋 امیرحسین رشگی| کارشناس ارشد دانشگاه پلی‌تکنیک میلان

معماری به عنوان یک دیسیپلین فرهنگی در این سالیان طولانی، همواره مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است. زمانی زمین خورده، دوباره بلند شده و به دنبال این است پایگاهی امن برای خود دست‌وپا کند. البته به خوبی می‌داند فی‌نفسه قادر به ایجاد چنین جایگاه امنی برای خود نیست؛ چیزی که به سرپا بودن دیسیپلین معماری همواره کمک می‌کند خود انتقادی بودن آن است. معماری هیچ وقت به دنبال این نبوده یک موضع مشخص و مرسومی نسبت به موضوعی داشته باشد، بلکه همواره هرچیزی که ثابت و قابل فهم بوده را از چارچوب اصلی خود خارج می‌کند. در حقیقت شاید معماری یک یادآوری اخلاقی برای ما باشد که جهان بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که می توانیم آن را تصور کنیم!

برای ایجاد این چنین مکانیسمی، معماری همواره از دیسیپلین و اتفاقات موجود دیگر در راستای ارتقای قلمروی خود بهره برده است. برای مثال یکی از این دیسیپلین‌ها فلسفه است. در حقیقت فلسفه به معماران کمک می‌کند چگونه نگرش انتقادی به موضوعی را در خود داشته باشند و توانایی تئوریزه‌کردن یک پروژه را تقویت بخشد.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ar4-09-10
https://koubeh.com/ar4/

@koubeh

▪️ سیّد حمید ضیائیان، معمار «ایرانی-اسلامی» مناسب برای همه فصول

🖋 وحید آقایی| دانشجوی کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران

-روایت اوّل -
شنبه ۰۳.اردیبهشت‌ماه.۱۴۰۱ ه.ش، رسانه ملّی در بخش‌های خبری خود ویژه‌برنامه‌ای به مناسبت روز معمار در حدود یک دقیقه و سی‌ثانیه پخش می‌کند. محوریت این گفت‌وگو دنبال کردن چرایی نابسامانی سیمای امروز شهرهای ما و ارائه راهکارهایی برای ساماندهی آن‌ها است؛ آن هم دوباره با نسخه‌ای جعلی و رایج تحت عنوان «معماری با هویت ایرانی-اسلامی».
در این گزارش کوتاه، مجری ابتدا به ضوابط مصوب شورای عالی معماری و شهرسازی ایران برای افزایش کیفی سیمای شهر و نمای ساختمان‌ها اشاره می‌کند و معتقد است هدف آن احیای هویت غنی معماری ایرانی اسلامی است.
سپس حمیدضیائیان، معمار و مدرس دانشگاه شهید بهشتی تهران، در کنار پروژه «عمارت ایوان» خود قدم می‌زند و زبان به‌تعریف از اثر خود می‌گشاید. معتقد است یکی از نقاط قوت آن در ترکیب مصالح آجر و سطوح سفید رنگ، استفاده از یکی از انتظام‌های موجود در معماری تاریخی ما با عنوان «قاب‌بندی» است.
پس از آن ضمن نقد مجری از رشد بی‌رویه شهرنشینی و استفاده از مصالح غیربومی در ساخت و سازها و تغییر چهره شهرها، پیروز حناچی، معمار و مرمت‌گر، استاد دانشگاه تهران و شهردار پیشین تهران، از کاهش کیفیت سیما و معماری شهرها و ریشه‌یابی آن در تراکم‌ها و حداکثر بارگذاری‌ در پلاک‌ها توسط مالکان آن‌ها سخن می‌گوید.
بعد از این گفت‌وگو، بر احیا سبک معماری ایرانی- اسلامی دوباره تاکید می‌شود با این ادعا که میان آن و مردم این سرزمین حس تعلق خاطر برقرار است و توجیه اقتصادی آن، می‌تواند مشوقی برای اجرایش باشد.
سپس گزارشگر به سراغ دو سه‌تن از مردم می‌رود که در مدح معماری ایرانی-اسلامی سخن می‌گویند و معتقدند "نماهای مدرن تکراری و خسته‌کننده‌اند اما نماهای ابرانی-اسلامی جزو نماهایی هستند که ده سال یا صدسال آینده هم تکراری و خسته‌کننده‌نمی‌شوند."
در ادامه باز حمیدضیائیان در کادر ظاهر می‌شود. با ژستی که از نگاه من قصد دارد اثرش را که گویا کلاژی از ادوار مختلف معماری ایران است، به‌عنوان یک مانیفست احیای هویت «ایرانی-اسلامی» معرفی کند و تلاش می‌کند غیرمستقیم به دیگران بفرماید که بیایید و ببینید و الگوبگیرید! وی هنگام قدم زدن در حیاط پروژه‌اش درباره کاهش هزینه‌های ساخت ‌ ساز در طرح خود سخن می‌گوید و سپس، احمددنیا مالی، نماینده بندر انزلی در مجلس شورای اسلامی، از نبود الزام برای ارگان‌های دولتی برای ساخت و ساز به شیوه ایرانی-اسلامی اظهار تاسف می‌کند و گزارش با نشان‌دادن چند طرح از نماهای اجراشده به شیوه "ایرانی‌-اسلامی" و تاکید دوباره گزارشگر بر معاصر سازی معماری بومی و اجرای طرح ساختمان‌ها به این شیوه، پایان می‌یابد.


⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/va5-09-12
https://koubeh.com/va5-09-12/

@koubeh

📜 به احترام فردایِ ایران، به احترام «زن، زندگی، آزادی»
بیانیه انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران در خصوص وقایع اخیر کشور و کشتار فرزندان ایران

این روزها ایران سیاه‌پوش و عزادار است و به سوگ مهسا (ژینا) امینی، امیرحسین خادمی و تمامی فرزندان دختر و پسر برومند پرپرشده خود نشسته است که چراغ زندگانی آن‌ها مظلومانه سال‌هاست بدست محدودیت‌های ایدئولوژیک و ستم و ناروای گروهی در اقلیت امّا مجهز به جوخه سرکوب و خفقان، خاموش می‌شود. این روزها، وطن هزاران ساله ما، چنان طول تاریخ خود دوباره بیرق دادخواهی و درفش به ارث برده از «کاوه آهنگر» اساطیر خویش را برافراشته و مردم آن، زن و مرد و پیر و جوان، در هر کجا دستشان می‌رسد، از فضای مجازی و جمع خانوادگی گرفته تا کوچه و خیابان، شعار «زن، زندگی، آزادی» در پاسداشت حرمت و کرامت انسان، آزادی، استقلال و برابری میان زن و مرد ایرانی و ستایش زندگانی سر می‌دهند. ایرانیانی شریف که اگرچه چون تاریخ خود لایق بهترین‌ها هستند اما در سالیان اخیر، مشکلات و تنگی‌های زندگی کمرشان را خم کرده و انسانیت و بقای آن‌ها را نشانه رفته است و مرگ مظلومانه فرزندانشان، کافی بود تا آه از نهادشان برخاسته و در مقابل ضحاکان زمانه خود، چه در داخل و چه در خارج از کشور، فریاد حق طلبی و عدالت‌خواهی سردهند.
از این رو، انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران، بر اساس وظیفه انسانی و اجتماعی خود و به نمایندگی از دانشگاه که قلب تپنده جامعه ایرانی به شمار می‌آید، ضمن همدردی، هرگونه سرکوب، خفقان و آشوب از سوی هر جریان و گروهی را محکوم کرده و فراهم آوردن فرصت برای یک اعتراض مدنی برای مردم ایران و حق تصمیم‌گیری آن‌ها برای فردای کشور را با اختصاص فرصت برابر به آراء و نظرات افراد، گروه‌ها و جبهه‌های مختلف در یک فضای به واقع دموکراتیک و همه‌پرسی به دور از هرگونه استبداد و چارچوب ایدئولوژیک و بازنگری در قوانین موجود در کشور بر اساس خواست مردم ایران را خواستار است. همچنین، شورای انجمن نیز به نشانه حمایت از این خواسته، تمامی فعالیت‌ها و برنامه‌های آتی خود را متحد لغو و تا اطلاع ثانونی هیچ رویدادی برگزار نخواهد کرد. دغدغه این شورا امروز، دغدغه مردم ایران است و در این مسیر، تا آنجا که موجودیت ایران و امنیت ملّی مردم آن توسط دشمنان داخلی و خارجی به خطر نیفتد، همراهی خود را اعلام می‌دارد و همه فعالیت‌های خود را مطابق آیین‌نامه‌ها و قانون‌های مصوب، به آن معطوف می‌کند.
شایان ذکر است در روزهای اخیر بر اساس گزارش‌های حاضران و بینندگان، تجمع‌های دانشجویان معترض در فضای دانشگاه تهران، که به استناد حقوق مندرج در «منشور حقوق دانشجویی» و به ویژه ماده ٠٩ از فصل ٠١ یعنی بند «حق تشکیل اجتماعات» از فصل «حقوق اساسی» به دلیل عدم حمل سلاح، عدم توهین به مبانی دین مبین اسلام و عدم ایجاد اخلال در نظم عمومی دانشگاه و جامعه، تماماً صلح‌طلبانه و قانونی بوده است، توسط جریان‌های تندرو و افراطی و ماموران حراست دانشگاه به هرج و مرج کشیده شده و تعدادی از دانشجویان، با ضرب و شتم و تهدید دستگیرشده و تا امروز هیچ خبری از آن‌ها نزد دانشگاهیان و خانواده‌هایشان نیست. سوای آن‌که حرکت جریانات افراطی و به‌ویژه نهاد حراست دانشگاه، که خود مسئول صیانت از امنیت دانشگاه و دفاع از کرامت و حفاظت از دانشجو چه دختر و چه پسر با نگاه برابر فارغ از وقایع جامعه است، غیرقانونی و خلاف آیین‌نامه‌های مصوب توسط نظام جمهوری اسلامی ایران است، انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشکدگان هنرهای زیبا این ستم و سرکوب را در دانشگاه تهران و دیگر دانشگاه‌های کشور چه امروز و چه در آینده به قوت محکوم کرده و خواستار ورود ارگان‌های ذی‌صلاح به صورت شفاف به مسئله، آزادی تمامی دانشجویان در کمال صحت و سلامت فیزیکی و روحی، ضمانت رسمی در خصوص برخورداری آن‌ها از حقوق انسانی، شهروندی و تحصیلی برابر، عدم به خطر افتادن امنیت جانی، مالی و تحصیلی آن‌ها در آینده توسط اشخاص و نهادها و برخورد جدی با مسببان این رخداد و قانون شکنان به صورت علنی و با نظارت مردم با هدف احترام به اصل جمهوری در نظام جمهوری اسلامی در ایران است.
در نهایت، باید گفت قضاوت این روزها، بر عهده تاریخ و ملت فردای ایران است و ما امروز روایت می‌کنیم از ستم‌های ناروا به مردم شریف ایران و اتحاد ظلم‌ستیز آن‌ها، دوشادوش یکدیگر، برای ساختن فردای ایران.

به امید ایرانی آباد و آزاد

دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران، تهران، ایران
جمعه ۰۱.مهرماه.۱۴۰۱ ه.ش

@iasa_ut

تحریریه «کوبه»

ضمن ابراز همدردی با مردم شریف ایران، همراهی کامل خود را بیانیه منتشرشده از سوی «انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران» اعلام و همراستا با اهداف ذکرشده، تمامی فعالیت‌ها و برنامه‌های آتی خود را تا اطلاع ثانوی لغو خواهد کرد.

🌱 به امید ایرانی آباد و آزاد

@koubeh

▪️در جست‌وجوی امر نو؛

کلامی در قبال رویدادهای جاری برای دانشجویان مطالعات معماری و دیگران

🖋 سعید خاقانی| استادیار گروه مرمت و مطالعات معماری دانشگاه تهران

قرار نیست ببینند و بفهمند و در بر همان پاشنه می‌چرخد. عصبانیتی که آشکارا تجمع عقده‌های انباشت‌شده‌ی نسلی بود و ماحصل بارِ سنگین بی‌عدالتی، آن هم نوعی رانت کثیف در همراهی سياست و اقتصاد، باز هم منسوب به بدخواهان بیرونی شد و با خشونتی عریان پاسخ داده شد، آن‌قدر سرد که انگار اتفاقی معمولی است که دانشگاه مورد تاخت قرار گيرد و انسان‌ها از هر قشري جان خود را از دست بدهند. آن‌قدر سرد و ساده عبور مي كنند که انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته. مثل همیشه به‌دروغ گفته شد که «هیچ‌جای دنیا کسی با بی‌نظمی مدارا نمی‌کند»، توجیهی توخالی و تبختر و حماقتی در نپذیرفتن اینکه چیزی جدی در میان است. و همه‌ی آنچه که نیرویی گیرافتاده در بن‌بست تغییر بود و در عصبانیت ریخته شد، به کجی و عدم درک و لایق گوشمالی تفسیر شد.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/Kh21-10-08
https://koubeh.com/kh21

@koubeh

▪️خواسته‌ی صریح: بازگشت «شادی» به طرح جامع

🖋 محمدفرید مصلح | دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری

حدود هفتاد روز است که ریتم زندگی ایرانیان تغییر کرده و انگار که قرار نیست مثل گذشته شود. بهتر است که از گذشته بنویسیم و بپرسیم که چرا اکنون در این نقطه ایستاده‌ایم.

اردیبهشت‌ماه امسال به سرم زده بود که از سرخوردگی هم‌سالانم بنویسم. اما علل سیاسی و اقتصادی و بین‌المللی آن‌قدر بزرگ بود که در برابرشان احساس ناتوانی می‌کردم. پس تمام این حوزه‌ها را با آن ادبیات قلبمه‌سلبمه‌شان کنار گذاشتم و از خودم پرسیدم که چگونه می‌توان هنوز زندگی کرد و خوش بود. پس در پیمایشی مجازی از مخاطبان اینستاگرامي‌ام خواستم که بگویند چگونه در این روزگار و در ایران هنوز هم «خوش» می‌گذرانند...

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fm14-12-03
https://koubeh.com/fm14

@koubeh

▪️ چرا مکان مهم است؟

🖋 فربُد افشار بکشلو| دانشجوی دکترای معماری دانشگاه یو سی ال (UCL) انگلستان

📑 [بازنشر از روزنامه‌ اعتماد]

ارتباط بین مکان وقوع یک اعتراض و اقبال عمومی از آن موضوعی است که کمتر در علوم اجتماعی و مطالعات شهری به آن پرداخته شده است. عدم توجه به این موضوع باعث خطای تحلیلی در شناسایی میزان اقبال جامعه به اعتراضات روی داده در ایران شده است. این یادداشت در صدد است با استفاده از نظریه‌ی چیدمان فضا به این موضوع بحث برانگیز در رابطه با جنبش اجتماعی «زن، زندگی، آزادی» بپردازد و نشان دهد که مکان اعتراض چگونه می تواند بیانگر اقبال یک جامعه به آن باشد. مکان، یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در رابطه ی با وقوع یک رفتار اجتماعی یا فعالیت اقتصادی در شهر است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fa1-12-23
https://koubeh.com/fa1-12-23/

@koubeh

▪️زخمِ زیرپوستی!

🖋 سیدهادی حسینی| دانشجوی دکترای شهرسازی دانشگاه تهران


هر زمان که گذرم به چهارراه ولیعصر می‌رسد، غصه‌ام می‌گیرد. دوباره مجبورم هیاهوی زیبای خیابان انقلاب را رها کنم و از سر ناچاری، با پله‌های برقیِ تنگ و باریک به زیرِ زمین بروم. چرا؟ چون قصد کردم از این سو به آن سوی خیابان گذر کنم. هربار با خود می‌اندیشم که جرمم چیست که این‌گونه از فضای شهری محروم و محکوم به زندان‌های زیرزمینی‌ام؟ چه کسی و با چه اختیاری چنین تصمیم گرفته و این مشقت را بر من و هزاران شهروند دیگر تحمیل کرده است؟
زیرگذر چهارراه ولیعصر، اکنون بیش از یک دهه است که همانند زخمی کهنه در زیر پوست شهر ایجاد شده و التیام نمی‌یابد و هرچند وقت یک‌بار، از گوشه‌ای سر باز می‌کند.


⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ha1-12-30
https://koubeh.com/s_ha1/

@koubeh

▪️برای زنده‌یاد دکتر ایرج اعتصام؛
مصاحبه‌ای منتشرنشده درباره‌ی بافت شیراز

مصاحبه‌کنندگان:
🖋 امیرمهدی بصیری خردمند طهرانی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران
🖋 محمدفرید مصلح| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

دقیقاً ۹۲ سال پیش در چنین روزی ایرج اعتصام چشم به جهان گشود. شخصیتی که در ساحت دانشگاهی به‌عنوان استاد و در ساحت کاری به‌عنوان معمار، الهام‌بخش دیگران بود. به‌مناسبت نودمین سالگرد تولد ایشان در شهریورماه ۱۳۹۹، تحریریه‌ی کوبه مصاحبه‌ای در خانه‌ی دکتر اعتصام در برج‌های «آ اس پ» انجام داد که متأسفانه امکان انتشار این مصاحبه در آن زمان میسر نشد. اما غم فقدان این چهره‌ی پیشکسوت در این روزها و همین‌طور بیان بعضی از نکات قابل‌توجه در این مصاحبه، کوبه را وا بر آن داشت تا برای یادبود و بزرگداشت این معمار و پژوهشگر معماری مصاحبه را در هر صورت منتشر کند. در این مصاحبه، باب بحث را با کتاب‌های جدید و در حال تدوین ایشان گشودیم و با توجه به تجربه‌ی کاری او در طرح جامع و بافت تاریخی شیراز، سؤالاتی درباره‌ی وضعیت تاریخی شکل‌گیری شاهچراغ و چرایی تخریب بافت شیراز در این روزها پرسیدیم.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ab2-01-20
https://koubeh.com/ab2

@koubeh

📕جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران:

«نسبت معماری و سیاست در شکل‌گیری اراضی عباس‌آباد تهران»

محمدفرید مصلح

استاد راهنما:
دکتر سعید خاقانی

استاد مشاور:
دکتر آرش حیدری

داوران:
دکتر پیروز حناچی
دکتر محمدجواد عبداللهی

دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا
ساختمان تحصیلات تکمیلی، طبقه دوم

یکشنبه ۳۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۱، ساعت ۱۰

@koubeh

📕جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

«الگوشناسی کاروانسراهای مسیر تاریخی جرجان به نیشابور با استفاده از نحو فضا و فوتوگرامتری برد کوتاه»

پردیس زنجیریان

استاد راهنما:
دکتر الهام اندرودی

استاد مشاور:
دکتر محمدحسن طالبیان

داوران:
دکتر پیروز حناچی
دکتر سعید خاقانی

دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا
ساختمان تحصیلات تکمیلی، طبقه دوم

یکشنبه ۳۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۱، ساعت ۱۱

@koubeh

📕جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

«مساجد سلطانی قاجار از آغاز تا ۱۲۶۴ق.؛ شکل‌گیری، فضا و کالبد (با استفاده از نحو فضا)»

محمدمعین فداکاری

استاد راهنما:
دکتر الهام اندرودی

استاد مشاور:
دکتر زهرا حاتمی

داوران:
دکتر محمدحسن طالبیان
دکتر سعید خاقانی

دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا
ساختمان تحصیلات تکمیلی، طبقه دوم

یکشنبه ۳۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۱، ساعت ۱۲

@koubeh