▪️ معصومیت مکان
نقدی معمارانه بر رمان موزۀ معصومیت، نوشته اورهان پاموک

🖋 امیرحسین مقتدایی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

رابطۀ برخی از نویسندگان با شهری که در آن زندگی می‌کنند متفاوت از یک شهروند عادی است، شهر برای برخی از نویسندگان منبع ایده‌‌های بی‌پایان است. گاهی آن‌ها با شهر و معماری آن یکی شده و در آثار خود آن را بازنمایی می‌کنند. لندن برای ویرجینیا ولف، پاریس برای پاتریک مودیانو و دوبلین برای جیمز جویس. جویس تا جایی پیش می‌رود که تک‌تک کتاب‌های خود را اثری دربارۀ دوبلین می‌داند. استانبول نیز برای اورهان پاموک چنین است. پاموک که تحصیلاتی در معماری و نقاشی داشته زوایای مختلفی از استانبول این شهر کهن و در عین حال نو، نیمی در آسیا و نیمی در اروپا را در آثار خود منعکس می‌کند. به جز «استانبول؛ خاطرات و شهر» که به‌طورخاص دربارۀ زندگی نویسنده و این شهر است، برخی از آثار دیگر او نیز به‌گونه‌ای با استانبول در ارتباط است از جمله رمان «موزۀ معصومیت». پروژه موزه معصومیت اثری کم‌نظیر در هنر و ادبیات است، پاموک اثر خود را در سه قالب موزه، رمان و کاتالوگ-جستار ارائه داده‌است. پاموک هم‌زمان که برای ایجاد موزه‌ای تلاش می‌کرد، رمانی نیز برای آن می‌نویسد و یک موزه-رمان خلق می‌کند، این دو اثر گرچه از یک‌دیگر مستقل هستند اما به فهم یک‌دیگر کمک قابل‌توجهی می‌کنند و در نهایت حلقۀ واصل موزۀ «معصومیت» و رمان، کاتالوگ-جستارِ «عکس‌ها و یادداشت‌های موزۀ معصومیت»[1] است که در آن پاموک جدای از شرحی بر چگونگی ایجاد موزه دربارۀ محتویات آن نیز سخن می‌گوید.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/Am11-03-24
http://koubeh.com/am11/

@koubeh

نوروز فرصتی است برای فاصله گرفتن از روزمرگی‌ها؛ وقتی برای سفر کردن و کسب تجربه‌های جدید. به همین خاطر از فارغ‌التحصیلان رشته‌ی مطالعات معماری خواستیم تا منابعی به ما معرفی کنند تا سفری به حوزه‌ی موضوعی پایان‌نامه‌شان داشته باشیم و با مطالعه، تجربه‌های جدیدی کسب کنیم.

📖با هشتگ #پیشنهاد_مطالعه با ما همراه باشید.

@anjoman_motaleat

▪️شهر ناراستین
فضا و انحطاطش در ارض موات (The Waste Land)

🖋 فراز طهماسبی| کارشناس ارشد مرمت شهری

ت.س.الیوت اولین نسخهٔ ارض موات را در سال ۱۹۲۲ منتشر کرد. دو سال پیش از آن و در گیرودار سرودن همین شعر بلند بود که ناچار شد سه‌ماه از بانکی که کارمند آن بود مرخصی بگیرد. در برگهٔ مرخصی‌اش علت چنین قید شده بود: فروپاشی عصبی. پنج‌سال بعد از انتشار شعرش، پشت درهای بستهٔ یک کلیسا غسل تعمید یافت و تا آخر عمرْ معتقد ماند. ایمانی که بر تألم‌های روحی‌اش مرهم کرد یادآور سطر پایانی همین اثر سترگش بود: «شنتی، شنتی، شنتی ». ایمانی در ساحت تجربهٔ فردی، به‌دور از جلوه‌های آیینیِ جمعی و معرفتیِ شرعی و دینی، «پشت درهای بستهٔ کلیسا». ایمانی مختص «دوبارزاده‌گان» که ویلیام جیمز اینگونه وضعیتشان را توصیف می‌کند: «پس، بیایید به یک‌بارزاده‌گان و انجیل خوش‌بینانه‌شان که به رنگ آبی آسمانی است، قاطعانه پشت کنیم؛ بیایید علی‌رغم همهٔ ظواهر فقط برنیاوریم “مرحبا بر عالَم! – خدا در ملکوت خود است، در عالم همه چیز بر وفق مراد است.” بلکه درنگریم که آیا اندوه، درد و ترس و احساس درماندگی آدمی نمی‌تواند نگرشی ژرف‌بینانه‌تر در اختیارمان بگذارد و کلیدی پیچیده‌تر برای بازگشودن معنای این وضع و حال در دستانمان نهد؟ ». ایمان دوبارزاده‌گان ایمانی است سراسر در ساحت زندگی فردی و به دور از مناسک و کلیشه‌های مذهبی، آمیخته با خلجانی جان‌دار برای فهم معنای جهان و رنج‌هایش.

#پرونده #ادبیات_و_معماری

⭕️ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ft16-03-27
http://koubeh.com/ft16/

@Koubeh

▪️ گذشته چراغ راه آینده یا باری بر دوش آیندگان؟

🖋 سید علی‌رضا سیدی| دانشجو کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

گذشته و تاریخ در گفتمان ما عموماً به یک معنی تلقی می‌شوند؛ این دو اگرچه بسیار به هم مرتبط هستند اما عدم تفکیک آنها از یک‌دیگر منجر به پدیدآمدن نتیجه‌گیری‌های بحث برانگیزی خواهد شد. در موجزترین حالت گذشته را می‌توان بستر اتفاقات و پدیده‌های گوناگون پیش از زمان حال دانست؛ به عبارت دیگر دامنۀ آن از همین لحظه که این متن را می‌خوانید تا ازل وسیع است. اما تاریخ تنها برخی از اتفاقات و پدیده‌های حادث شده در گذشته‌اند که ثبت شده است، از آن‌ها اثری وجود دارد یا می‌توان آن‌ها‌ را در لابه‌لای قفسه‌های کتابخانه‌ها یافت. پس تاریخ روایتی از برخی پدیده‌ها و اتفاقات گذشته است نه تمام آن. از این رو چه بسیار گذشته‌ای که چون به رشتۀ تحریر در نیامده یا اثری از آن به‌جا نمانده است یا به عبارت دیگر چون برایشان تاریخی تدوین نشده است در دسترس نیستند یا دست کم تا کسب یافته‌هایی از آن‌ها فعلاً در دسترس قرار ندارند. البته گفتنی است که زاویۀ نگاه محققان به منابع تاریخی می‌تواند داده‌هایی در باب اتفاقات و پدیده‌های مختلف رخ ‌داده در گذشته که پیش‌تر از آنها آگاه نبوده‌ایم یا به هر دلیل نادیده گرفته می‌شده‌اند را آشکار سازد. فعالیتی که در وضعیت پست‌مدرن به شدت مورد استقبال واقع شد و زمینه‌ساز شکل‌گیری تاریخ‌های پسااستعماری، تاریخ زنان، تاریخ مقهوران و نمونه‌های مشابه گشت. با این همه هم‌چنان بخش زیادی از گذشته بی‌آنکه چیزی از آن‌ها بدانیم یا دست کم بی‌آنکه از عدم رخ‌دادن‌شان اطمینان داشته باشیم از دست رفته است.


⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/sas1-05-06
http://koubeh.com/sas1

@Koubeh

▪️ سازمان فضایی در مسلخ کارکردگرایی ساختاری؛
نگاهی به کتاب «خانه، فرهنگ، طبیعت» نوشته‌ی محمدرضا حائری به بهانه‌ی بازنشر الکترونیکی آن

🖋 صالح بُندار بیدَخش| پژوهشگر دکترای معماری دانشگاه تربیت مدرس

حائری یکی از نظریه‌پردازان معماری است که تلاش دارد گذشته را به آینده پیوند دهد. با آنکه او اصالت را به تاریخ می‌دهد و از این نظر دیدگاه سنت‌گرایان کلاسیک را بازتولید کرده است اما تلاش می‌کند با به کار گرفتن روش علمی به سطحی جدیدی از عینیت دست یابد و تفسیرش از وضعیت تاریخی را همه‌گیر کند. نقطه‌ي قوت و نقطه‌ي ضعف حائری به طور توامان همین‌جاست. او تلفیق را به سطح عمیق‌تری از بحث کشانده است و تلاش می‌کند با ترکیب‌روش‌ها، زبانی مشترک برای ارتباط دو سر طیف خلق کند، یا به بیانی دیگر معرفت پنهان در خانه‌ی تاریخی را زبانمند کند و از این طریق امکان مصالحه و رسیدن به پاسخ را افزایش دهد اما همزمان ذات‌انگاری، رادیکالیسم بی‌حاصل و نگاه آسیب‌شناسانه را نیز بازتولید کرده است.


⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/sb1-06-01
http://koubeh.com/sb1

@Koubeh1

▪️ سنت معماری ماوراء‌النهر از فروپاشی سامانیان تا ظهور تیمور (۱)

🖋 امیرحسین مقتدایی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

سنت معماری ماوراءالنهر پس از اسلام با روی‌کارآمدن سامانیان وارد مرحلۀ تازه‌ای شد. دوره‌ای که چندی از بناهای آن برجای مانده. آرامگاه سامانیان و مقبره عرب‌عطا یادگاران این دوران در ماوراءالنهر هستند که هم در تاریخ معماری ایران مهم و تاثیرگذار بودند و هم طلیعۀ یک سنت معماری قوی در آن منطقه بودند. با ضعف سامانیان و روی‌کارآمدن غزنویان و جابه‌جایی مرکز قدرت از بخارا به غزنین و پس از آن با استیلای سلجوقیان و غوریان توجه مورخان معماری ایران بیشتر به سمت ایران امروزی و افغانستان جلب شده و این کم‌توجهی تا دورۀ تیموری که بار دیگر مرکز قدرت به ماوراءالنهر انتقال یافت، ادامه دارد. گویی در ماوراءالنهر مابین سامانیان تا برآمدن تیمور معماری نیز رونق خود را از دست داده در حالی که با وجود محدودبودن آثار، تعداد بناهای باقی‌مانده در این دورۀ زمانی نشان‌گر سنتی قابل‌توجه در ماوراءالنهر و توران است. این بازۀ زمانی که در ایران امروزی و افغانستان غزنویان و سلجوقیان حکومت می‌کردند، ماوراءالنهر در حال دست‌به‌دست‌شدن میان این قدرت‌ها و حکومت‌های قراخانیان و قراختاییان بود. تا این‌که پس از حملۀ مغول خانات جغتای بر این منطقه فرمان راندند. حکومت‌هایی که اگرچه بیش‌تر مردمان آن کوچ‌رو و چادرنشین بودند اما در سمرقند و تراز و چند نقطه دیگر آثار قابل‌توجهی از خود به‌جای گذاشته‌اند. ریچارد پیران مک‌کلری در کتاب خود، «بناهای یادمانی سده‌های میانی در توران» که در سال ۲۰۲۰ به چاپ رسیده این سنت معماری را در قرن پنج و شش هجری به دلیل تاثیرگذاری قراخانیان، معماری قراخانی نامیده است. قراخانیان در اتحاد با دیگر اقوام ترک‌تبار منطقۀ ماوراءالنهر توانستند سامانیان را سرنگون کنند. آن‌ها در همان ایام مسلمان شده و به مرکز حکومت خود را از نواحی کاشغر به اوزگند و سمرقند منتقل کردند که در نهایت سمرقند را در دورۀ ملک‌شاه سلجوقی از دست دادند. حکومت قراخانیان تا برآمدن خوارزمشاهیان و ضعف توسط همسایگان قراختایی خود در سدۀ ششم هجری، ادامه یافت.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/am12-06-08
http://koubeh.com/am12/

@koubeh

▪️ خبر: به‌بهانۀ open access شدن کتابِ «تلقی‌های غرب‌شناسانه از معماری اروپایی از خلال سفرنامه‌های ایرانی قرن نوزدهم» نوشتۀ وحید وحدت، گفت‌وگوی اختصاصی کوبه با نویسندۀ کتاب، بازنشر می‌شود.

▪️فضانوردی در فرنگ
گفت‌و‌گو با وحید وحدت دربارهٔ کتاب «تلقی‌های غرب‌شناسانه از معماری اروپایی از خلال سفرنامه‌های ایرانی قرن نوزدهم»

🖋گفت‌و‌گو: مهسا نوری سولا| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

📑 [بازنشر از وب‌سایت کوبه]

در این مصاحبه به گفت‌وگو با وحید وحدت دربارۀ کتابش با عنوان «تلقی‌های غرب‌شناسانه از معماری اروپایی از خلال سفرنامه‌های ایرانی قرن نوزدهم» پرداخته‌ام که «انتشارات راتلج» آن را در سال ۲۰۱۷ به چاپ رسانده است. وحید وحدت تاریخ‌نگار معماری و مدرس دانشگاه‌های هوستون و تگزاس ای.اند.ام است. او در این کتاب به بررسی ایرانیانی که در قرن نوزدهم به اروپا رفته‌اند و ادراک ایشان درخصوص معماری اروپا می‌پردازد. او این کار را با بررسی سفرنامه‌ها و خاطرات این سفرنامه‌نویسان انجام داده است. کتاب حول خاطرات و سفرنامه‌های چهار ایرانی است که در دورۀ قاجار به «فرنگ» سفر کرده‌اند. وحدت به هرآنچه که این سفرنامه‌نویسان در دفتر خاطرات نوشته یا به‌عمدْ ننوشته‌اند، و نیز نگاهی انتقادی به متون ایشان و همراهان خارجی آن‌ها، پرداخته است تا به ذهنیت ادراکی آن‌ها و نقش ایشان در بازترسیم فرنگ در ایران بپردازد.

⭕️ متن کامل این گفت‌و‌گو را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/vv1-06-11
www.Koubeh.com/vv1

@Koubeh

▪️معرفی کتاب:

Occidentalist Perceptions of European Architecture in Nineteenth-Century Persian Travel Diaries - Travels in Farangi Space

🖋 وحید وحدت| معمار و تاریخ‌نگار معماری

▪️چکیده:

In the midst of Europe’s nineteenth-century industrial revolution, four men embarked on separate journeys to the wondrous Farangestan – a land of fascinating objects, mysterious technologies, heavenly women, and magical spaces. Determined to learn the secret of Farangestan’s advancements, the travelers kept detailed records of their observations. These diaries mapped an aspirational path to progress for curious Iranian audiences who were eager to change the course of history. Two hundred years later, Travels in Farangi Space unpacks these writings to reveal a challenging new interpretation of Iran’s experience of modernity.

This book opens the Persian travelers’ long-forgotten suitcases, and analyzes the descriptions contained within to gain insight into Occidentalist perspectives on modern Europe. By carefully tracing the physical and mental journeys of these travelers, the book paints a picture of European architecture that is nothing like what one would expect.

⭕️ اطلاعات بیشتر دربارۀ این کتاب را در وب‌سایت Taylor & Francis مطالعه کنید:

https://www.taylorfrancis.com/books/oa-mono/10.4324/9781315547510/occidentalist-perceptions-european-architecture-nineteenth-century-persian-travel-diaries-vahid-vahdat

▪️دانلود کتاب:

Occidentalist Perceptions of European Architecture in Nineteenth-Century Persian Travel Diaries - Travels in Farangi Space

🖋 وحید وحدت| معمار و تاریخ‌نگار معماری

@koubeh

▪️ سنت معماری ماوراء‌النهر از فروپاشی سامانیان تا ظهور تیمور (۲)

🖋 امیرحسین مقتدایی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

در نوشتار پیشین به ضرورت پرداختن به سنت معماری ماوراءالنهر حدفاصل فروپاشی سامانیان تا ظهور تیمور اشاره و مقبره شیخ فضل از دورۀ قراخانی معرفی شد. در این نوشتار چندی دیگر از بناهای این دوره معرفی شده‌اند.

مقابر اوزگند

سه مقبرۀ متصل به یک‌دیگر در اوزگند که نخستین آن‌ها (مقبرۀ مرکزی) منسوب به نصربن‌علی متوفی در ۴۲۱ است و آخرین مقبرۀ افزوده شده تاریخ ۵۸۲ دارد، مرحله‌ای مهم در تاریخ معماری قراخانی را نشان می‌دهند. این مقبره‌ها اگرچه مانند مقبرۀ شیخ فضل مربعی گنبددار هستند اما بیش از آن پیوند آشکاری با مقابر سامانی دارند. دو مقبرۀ افزوده‌شده نیز اگرچه پیوندهای سبکی بسیاری با مقبرۀ نصربن‌علی و مقبرۀ عرب‌عطا داشته، اما مقیاس و استفاده از دو پیش طاق نشان از روی‌کرد نوآورانۀ آن‌ها دارد. همچنین ستون‌های تزیینی چهار سمت بنا مشابه ستون‌های استفاده شده در دوره سامانی است. مقبرۀ میانی از نخستین مکان‌هایی است که ترکیب هشت‌ضلعی و سه تاره هشت‌پر در آن دیده می‌شود که پس از آن به وفور در معماری ایران به‌کار رفته شده. تزیینات گچ‌بری شش‌ضلعی و الماس شکل بعدها در دوره تیموریان نیز رواج داشت. مقبره میانی تا پیش از بازسازی اساسی سال‌های اخیر بسیار ویران شده بود با این وجود اگرچه نوشتۀ اندکی از کتیبۀ این بنا باقی‌مانده اما احتمالاً این مقبره نیز کتیبۀ فارسی داشته. مقبرۀ میانی تا پیش از الحاق دو بنای کناری دو درگاه داشته و این امر تنها در فرآیند بازسازی مشخص شد. دو مقبرۀ افزوده شده چه به لحاظ ارتفاعی و چه در طول از بنای میانی کوتاه‌تر هستند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/am13-06-15
http://koubeh.com/am13/

@Koubeh

▪️ تحلیل فضای مناظرات انتخاباتی؛ از ۸۸ تا ۱۴۰۰

🖋 محمدفرید مصلح| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

این یادداشت یک نقد سیاسی نیست؛ بلکه برآیند اندیشه‌هایی است که درصدد است تا در سیاسی‌ترین روزهای کشور، یک نقد غیرسیاسی منتشر کند تا بیانگر استقلال «علمِ معماری» نسبت به سیاست باشد. این یادداشت با این پیش‌فرض نوشته شده که معماری با وجود تکیه بر قدرت و ثروت، وجودی مستقل دارد و می‌تواند از منظرگاهی مستقل تحلیل کند. در این یادداشت به تحلیل الگوی فضایی سالن مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری می‌پردازیم و چیدمان صندلی‌ها را می‌بینیم، و نسبت نامزدها با دوربین‌ها و مجری را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم.

با وجود آنکه استنتاج‌های این جستار حاصل مشاهدات و اندیشه‌های شخصی است و ممکن است مشاهده‌ای نادیده گرفته شده باشد یا استنتاجی به خطا رفته باشد، اما روش تحلیل بر مبنای نقد صوری است. نقد صوری با نگاه به پدیده‌ها و بدون نگرش به زمینه انجام می‌شود و می‌تواند رویکرد مناسبی برای تحلیلِ سیاسی‌ترین پدیدۀ سیمای ملی باشد و خود را از مرداب بحث‌های سیاسی مصون نگه دارد.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fm6-06-17
http://koubeh.com/fm7

@Koubeh

▪️ سنت معماری ماوراء‌النهر از فروپاشی سامانیان تا ظهور تیمور (۳)

🖋 امیرحسین مقتدایی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران

پس از فروپاشی حکومت قراخانی توسط علاءالدین محمد خوارزم‌شاه بخشی از سرزمین‌های تحت سلطۀ آن‌ها به دست قراختاییان و بخشی به خوارزم‌شاهیان واگذار شد. پس از حملۀ مغول نیز ماوراءالنهر بیش از آن‌که تحت سلطۀ ایلخانان قرار گیرد تحت فرمانروایی خانات جغتای قرار گرفت. در ادامۀ مباحث گذشته، میراث معماری خوارزم‌شاهیان و خانات جغتای در ماوراءالنهر بررسی خواهد شد، بخشی از این میراث در خوارزم و بخش دیگر در مناطق شرقی‌تر واقع شده است.

مقبرۀ محمد بشارا

در نوشتۀ پیشین به ارتباط مقابر اوزگند با مقبره محمد بشارا اشاره شد. مقبرۀ محمد بشارا بیان‌گر تغییر مهمی در سنت معماری این منطقه است. این بنا ابتدا در دوره‌ای همزمان با سلجوقیان در ایران ساخته شده و بعدها در قرن هشتم هجری درگاهی به آن اضافه شد. بنا فضایی گنبددار با محرابی کتیبه‌دار است و در اطراف گنبدخانه نیز تعدادی اتاق وجود دارد. درگاه با تناسبات قابل توجه و با به استفاده از لعاب فیروزه‌ای که دورتادور کتیبه قرارگرفته، آغاز به‌کارگیری کاشی به‌صورت گسترده در بناهای این منطقه را نشان می‌دهد. تاریخ ساخت درگاه بنابر کتیبه ۷۴۳ ه.ق است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/am14-06-23
http://koubeh.com/am14/

@Koubeh

کوبه هفتۀ آینده چهارمین شمارۀ مجلۀ الکترونیکی خود را با موضوع #فضا_قدرت_جنسیت منتشر خواهد کرد. در طول این هفته و تا انتشار نسخۀ کامل مجله با سرفصل مطالب آن آشنا خواهید شد.

koubeh.com
@koubeh

▪️رخنه‌های کوچک، پرده‌های زنبوری
مقدمه‌ای بر ویژه‌نامهٔ فضا، قدرت و جنسیت

🖋 نیلوفر رسولی | دبیر پرونده

«به‌دستور صدر اعظم، عمارت بزرگی که گنجایش چندین هزار نفر را دارد برای نمایش تعزیه بنا شده که تمام خصوصیات یک تئاتر جدید را دارا است ولی صحنۀ نمایش آن به جای آنکه در جلو ساختمان باشد، به صورت یک سکوی بلند در وسط قرار گرفته و بدون واسطهٔ پرده از همه طرف برای تماشاگران قابل دیدن است- در اطراف صحنه دو ردیف جایگاه ویژه نیز ساخته‌اند...در موقع ورود به این محل، مرا به لژ مخصوصی هدایت می‌کردند که قبل از آن اتاق کوچکی به نام کفش‌کن بود و میبایستی در آنجا کفش‌های خود را از پا در بیاوریم. جلو جایگاه ما به‌وسیلهٔ یک قطعه فرش ضخیم به‌دقت پوشانده شده و در روی آن سوراخ‌هایی تعبیه گردیده بود که بتوانیم صحنه را مشاهده کنیم و در ضمن از دید تماشاگران محفوظ باشیم».

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/issue4-06-26

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

@koubeh

⭕️ هر تلاشی برای تصویر کردن شهری فمینیستی باید بر نقش اکتیویسم صحه بگذارد. به تاریخ مبارزات که بنگریم اگر نگوییم هرگز، دست کم به ندرت گروه های به حاشیه رانده شده بدون کشمکش و مقاومت، چیزی (آزادی، حقوق زنان، به رسمیت شمرده شدن، منابع و امکانات) به دست آورده اند. مردم برای پیشبرد خواسته هایشان، چه حق رأی باشد چه ورود به فضاهای قدرت، به دنبال تغییر بودند. گاهی مطالبات به شکل اعتراض عمومی سربرمی آورند و مطالبات فمینیستی در شهر نیز از این امر مستثنی نیست. می دانم این آزادی نیم بندی که لذتش را می برم از مبارزات و کنش های جسورانۀ تمام کسانی حاصل شده که خود را زن می نامند و با روح، جسم و ذهن شان برای دستیابی به شهر و تمام متعلقاتش مثل کار، تحصیل، فرهنگ، سیاست و بسیاری دیگر جنگیدند. یادآوری این پیشینه و پیدا کردن جایگاه خودم در آن، محور اصلی تفکر من دربارۀ شهرهای فمینیستی حال و آینده است. در آینده هیچ چیزی بدون نبرد و مبارزه به دست نخواهد آمد.

⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh

⭕️ قدیمی ها می گفتند که مرد نباید در طول روز داخل محله دیده شود. از آن طرف می گفتند که زن غروب که شد نباید در کوچه دیده شود و باید به خانه خود بخزد. این تمهید ساده، محله و کوچه ها را با اسلوب رفتاری و عرفی خود بستری زنانه و محل بازی کودکان می کرد. بازارها نیز چنین اسلوبی داشتند. در بسیاری از شهرها بازارچه های موقت زنانه داشت و حضور مردان ًهفتگی ساختی کاملا در آنها از قاعده و محدودیت های خاصی تبعیت می کرد. همین ریتم ها را در فضاهای همسایگی، فضاهای عمومی مثل حمام ها و فضاهای کار و تفریح مثل باغ ها و مزرعه ها در نظر بگیرید که نشان می دهد فضاها یکدست و سرراست نبودند، بلکه رابطۀ سوژها از نظر جنسیتی و کارکردها هم ریتم ها و تناوب متفاوتی داشت. سرراست کردن فضا/ زمان/ کارکرد از وجوه بوروکراتیزه کردن مدرن است که سایه اش بر تفسیرهای ما از جهان گذشته
نیز افتاده است.

⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh

⭕️ من در معرض جهانی قرار گرفته‌ام که نمی‌توان از پیش شیوۀ عملکردنش بر روی مرا کاملاً پیشبینی یا کنترل کرد، به تعبیر دقیق‌تر، آنچه من پذیرایش هستم تحت کنترل من نیست. این گشودگی به روی جهان چیزی نیست که من بتوانم آن را به‌ تمامی به دیگران واگذار کنم. این خصوصیت اجتماعیِِ دوام ما و امکان شکوفایی ما به این معناست که باید مسئولیت جمعی را برای غلبه بر وضعیت بی‌ثباتی ِ به‌وجودآمده بر عهده بگیریم. تظاهرات‌های مخالف خلع ید در بارسلونا و تظاهرات‌های مخالف وحشیگری پلیس برعلیه زنان و مردان سیاهپوست در ایاالت متحد مدعی عدالت‌اند ؛ُآن‌ها مستندساز ناکامی‌های عدالت‌اند و آنها بخشی از آزادی سیاسی ما و حتی امید سیاسی ما هستند. گاه می‌بینم آن تظاهرات‌ها را «شورش» یا «ناآرامی» می‌نامند و می‌بینم که آن‌ها چقدر سریع می‌توانند به بهانۀ «امنیت» خاموش شوند.ِ اما بدون آزادیِ جنبش و تجمع، ما در مقام یک دموکراسی آن خصوصیت اجتماعی خود را از دست می‌دهیم.




⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh

⭕️ موقعیت فرودست زنان در جامعه و محرومیت آنان از حقوق عام انسانی، مسئله‌ای بود که به نیروی محرکۀ جنبش اعتراضی فمنیستی در دوران معاصر تبدیل شد؛ جریانی که خواهان حقوق برابر زنان و حتی به لحاظ هستی‌شناسی اعادۀ حیثیت از انسان بودن زنان شد. در این معنا خروج از وضعیت فرودستی پیوند وثیقی با به‌دست‌آوردن حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برابر با مردان داشت که با حاصل‌آمدن آن زنان قادر می‌شدند فرادستی همتراز مردان بیابند. ما باید توجه داشت موقعیت فرودستی سویه‌ای «معرفتی» نیز می‌یابد که راه سوژگی و خودآیینی زنان را با دشواری روبه‌رو می‌کند. اگر خروج از موقعیت فرودستی به مثابۀ رهایی‌یافتن از ابژۀ دیگری‌بودن تلقی شود در این صورت رهایی یافتن زنان بدین معنا خواهد بود که آنان بتوانند بدون میانجیگری دیگری در حقوق چهره های مختلف آن اعم از مردان روشنفکر یا دولت به نحو خوداتکایی در جهت احقاق انسانی خویش حرکت کنند.

⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh

⭕️ درب اندرونی ناصرالدین شاه قاجار به معنای مفهومی آن و حتی گاهی به معنای عینی آن به فضای عمومی مجموعۀ کاخ باز بود. برای مثال، منبت‌کاری‌های متخلل شمس‌العماره، که اندک زمانی پس از ساخت آن بدل به خانه‌ای برای زنان حرم شد، به زنان حرم اجازه می‌داد تا ناظر فضای بیرون باشند، بدون اینکه خود دیده شوند. این در حالی بود که ارتفاع غریب ساختمان، که از دور نیز قابل رؤیت بود، وجود فیزیکی خارجی حرم را به چشم عموم می‌کشید. علاوه بر این، مطبوعات پرتیراژ برخی از وقایع اندرون را پوشش می‌دادند و اندرون در مرکز توجه خوانندگان عمومی قرار می‌گرفت. برای مثال در نسخه‌ای از روزنامۀ شرف در سال ۱۸۸۲ شیوۀ ساخت و ساز حرم جدید ناصرالدین شاه قاجار آورده شده است. این مقاله میزان آسایشی را می‌ستاید که ساختمان جدید برای خادمان حرم فراهم کرده و علاوه‌برآن، نگاره‌ای با نمایی از حرم از منظر داخلی حیاط منتشر کرده است.

⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh

⭕️ به‌نظر می‌رسد که لوس میان فضای داخلی و خارجی تمایزی بنیادین ایجاد کرده است؛ تمایزی که انشقاق زندگی خصوصی و زندگی اجتماعی موجودات کلانشهری را بازتاب می‌دهد: بیرون، عرصه‌ٔ مبادله، پول و نقاب‌هاست؛ درون، عرصۀ امور واگذارنشدنی، مبادله‌نشدنی و بیان‌نشدنی. وانگهی، این انشقاق درون و برون، این انشقاق حواس و بینایی، دارای بار جنسیتی است. لوس نوشته است که فضای خارجی خانه باید شبیه کت رسمی باشد: یعنی یک نقاب مردانه؛ نظیر خود وحدت‌یافته که پشت نمایی بدون درز محافظت می‌شود، فضای خارجی امری مردانه است. در مقابل، فضای داخلی صحنۀ امیال جنسی و تولید مثل است، یعنی تمام چیزهایی که ممکن است سوژه را در جهان بیرون منقسم کنند. به‌رغم تمام این‌ها، تفکیک جزمی درون و برون در نوشته‌های لوس، با معماری‌اش نه‌تکرار بلکه سست می‌شود.

⭕️ در چهارمین شمارۀ مجله الکترونیکی کوبه که هفتۀ آینده با عنوان «فضا، قدرت، جنسیت» منتشر خواهد شد بخوانید.

#پرونده #فضا_قدرت_جنسیت

www.koubeh.com
@Koubeh