حرفی برای گفتن
صعود به هر قیمت
یا باز گشت از سر مهر
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
کوهنوردی بهانه ای است تا در کنار هم باشیم
گاهی به هر دلیل از صعود به قله باز می مانیم وشاید مدت ها در خلوت ،یا در محیط پیرامون به خیال خود انگشت‌نما و خویشتن را فردی سست عنصر تلقی کنیم
در این رابطه یقینا مورد شماتت و سرزنش خانواده و دیگران نیز قرار خواهیم گرفت، وشاید برخی از اطرافیان نیز شریک غافله شده واز روی دلسوزی یا شیطنت با مغلطه دست بکار شوند
اساسا در همه رشته های ورزشی ملاک، کار گروهی وجمعی است وقرار نیست همه ورزشکاران قشون کشی کرده وفراز قله را نشانه گیرند‌
در تمام رشته های ورزشی هدف بستر سازی وتقویت پشت صحنه ونیز تشویق نفرات پیشران می باشد وهمچنین صبر وبرد باری وحفظ ارزش های اخلاقی است که تاریخ ساز می شود
در زمین فوتبال همه در حال دویدن در پی شی ای گرد هستند که در نهایت فقط با کف پای یکی به درون دروازه هدایت می شود
یقینا‌ یکی از شاخصه های اغلب صعودهای موفق و پیشتاز، فدا کاری وایثار کسانی بوده که در میانه راه‌ ویا در چند‌قدمی قله به اختیار ویا به توصیه سرپرست راه بازگشت را در پیش گرفته و در آن شرایط بحرانی چانه زنی نمی کنند با چنین اقدام واتفاق نظر باری مضاعف از گروه پیشران برداشته خواهد شد
لذا چنین اقدام جسورانه و خودگذشتگی سبب درس مودت وهمدلی می گردد‌ که در تاریخ کوهنوردی مثال زدنی و درس اخلاق محسوب می شود
لذا آنان که راه باز گشت را در پیش می گیرند، در صعود با پیشقراولان قله سهم برابری خواهند‌داست
همانگونه که پیروی از کار گروهی موفقیت حاصل می شود ،سرپیچی وعدم همکاری نیز در شکست وناکامی حائز اهمیت است وسرپرست را در شرایط حساس ومیانه راه مردد و مستاصل می کند
وانگهی کسانیکه مسولیت سرپرستی وسکان تیم وگروه را بر عهده دارند، یقینا برای رسیدن به هدف وراس قله از آغاز تا خاتمه برنامه‌ روش ها و تاکتیک هایی را در آستین دارند که ناجی صعود بوده ولازم است همه اعضای تیم از‌باب همکاری واطاعت از منشور‌
سرپرستی از سر تکلیف و لطف تابع ودر هر نقطه آمادگی ذهنی وعملی آن را‌داشته باشند
به این خاطر چقدر زیبا است راه بازگشت داوطلبانه واز روی میل باشد و گروه پیشران را برای رسیدن به هدف جانی تازه ببخشد ویاری کند
آنگاه جشن پیروزی وشادی بین همه تقسیم خواهد شد
فرجی پور تیرماه ۱۴۰۳
http://T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
✍️درد اشتیاق
"استاد سخن سعدی"
از در در آمدی ومن از خود بدر شدم
گویی که از این جهان به جهان دگر شدم
گوشم براه تا که خبر می دهد ز دوست
صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم
گفتم که ببینمش مگر درد اشتیاق
ساکت شود
بدیدم ومشتاق تر شدم
دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای رفتم وچندی به سر شدم
من چشم از او چه گونه توانم نگاه داشت
که اول نظر به دیدن او دیده ور شدم
او را خود التفاد نبودش به صید من
من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

http://T.me/koohnevisaneiran
فرجی پور تیرماه ۱۴۰۳

حرفی برای گفتن
امروز همان فردا ....
هميشه منتظر آينده هستيم
هميشه گمان مي‌كنيم كه فردا اتفاقي خواهد افتاد
اگر امروز كاري را به انجام نداده ایم ، فردا جبران مي‌كنيم
اما اين فردا كی ای  از راه مي‌رسد؟
فرداهاي بسياري را پشت سر گذاشته‌ايم
تاكنون چه آموخته‌ايم؟
چگونه زيسته‌ايم؟
آيا به چيزي عشق ورزيده‌ايم؟
جاده زمان را طي مي‌كنيم
آيا توشه ورزشي‌مان مي‌توانست پربارتر  باشد؟
مشكل بسياري از ما اين است كه امروز را فراموش كرده‌ايم
امروز يكي از همان فرداهاست كه اگر به آن نپردازيم از دست مي‌رود
كافي است كار را از جائي شروع كنيم
از نقطه‌اي
از زماني
هرچه زودتر
همين حالا
آغاز راه آسان نيست
لحظه‌اي فرا مي‌رسد كه خستگي را روي شانه‌هاي خويش احساس خواهیم کرد
اما چه خستگي خوشايندي
كارآزموده مي‌شويم
و  توانائي را در وجود خود یافته و آن روز حتي مي‌توانيم به قله‌هاي رفيع
نسانيت دست یابیم

http://T.me/koohnevisaneiran
✍️ فرجی‌پور

حرفی برای گفتن
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
روزهای آدینه و تعطیل قشرهای عظیم مردم بدون تعارف وبدون هماهنگی مهمان ناخوانده کوهستان می شوند
راستی مهمانی رفتن هم آداب ونزاکتی دارد که بر گرفته از فرهنگ وسنن هر کشور وقبایل می باشد
که در مناسبات اجتماعی وروابط فی مابین جایگاه ویژه ای دارد
یقینا پوشیدن لباس فاخر وزیبا احترام به میزبان می باشد ورسم بر این است که بخاطر حفظ حرمت میزبان وحاضرین باید آراستگی ظاهر را حفظ کرد
لذا در همه مجالس ومحافل وصحنه های زندگی انسان تلاش می کند بر اساس محیط ومتناسب با شرایط به حفظ ظاهر پا ی بند و مقید باشد
با این مقدمه کوتاه منظور نگارنده بر این است که با اینکه همگان به موازین وآداب سنن آگاهی دارند وبرای عظیمت به هر مکانی به تناسب محیط پوشش ظاهری وآمادگی ذهنی خود را در حد بضاعت رعایت می کنند
اما در مراجعت به کوهستان سست عنصر و با ناخرسندی کمی بی مبالات می شوند
قریب به اتفاق راهیان کوه بدون مقدمه با البسه منزل ویا لباس نامناسب خودرا به محیط کوهستان رسانده وحتی بسیاری از کوهنوردان نیز در تصاویر وکلیپ ها در جایگاه قله البسه و پوشاک مناسب به همراه ندارند
با این تصور به باور نگارنده چنین وضعیتی سبب بد آموزی وفرهنگ سازی غلط می شود واز سویی بی احترامی به موازین و منشور کوهستان است
از طرفی شخص مورد نظر در انظار عموم انگشت نما ومورد سرزنش قرار می گیرد
شاید برخی پوشیدن لباس واستفاده از تجهیزات را اختیاری و آن را حریم شخصی می پندارند ،اما باور داشته باشیم که حریم کوهستان وساختار آن قابل احترام و سزاوار است آراستگی آن را حتی المکان حفظ نمود
همگان مطلع هستند در دروس پایه کوهنوردی مبحث پوشاک بسیار مهم وبرای حفظ ایمنی و سلامتی جسم تاکید فراوان شده است
لذا دسته بندی لایه های زیرین ،میانی و رویی هر پوشاک تعریفی علمی وکاربری ویژه داشته که حتم به یقین لازم است در حفظ ظاهر وفرهنگ سازی آن دقت بیشتری گردد
http://T.me/koohnevisaneiran

فرجی پور تیرماه ۱۴۰۳

✍حرفی برای گفتن
ابیاتی از عطار وبابا طاهر تقدیم نگاه زیبایتان
صورت نبندد ای صنم،بی زلف تو آرام دل
دل فتنه شدبر زلف تو،ای فتنه ایام دل
ای جان من مولای تو،دل غرقه دریای تو
دیری است تا سودای تو،بگرفت هفت اندام دل
تا جان به عشقت بنده شد،زین بندگی تابنده شد
تا دل زنامت زنده شد،پر شد دو عالم نام دل
جانا دلم از چشم بد،نه هوش دارد نه خرد
تا از شراب عشق خود ،پرباده کردی جام دل
ای همگنان را همدمی،شادی من از تو غمی
عطار را در هر دمی،جانا تویی آرام دل

👇اگر چون موم صدصورت پذیرم
به هر صورت به دل نقش تو گیرم
تو تا بخت منی،هرگز نخوابم
تو تا عهد منی هرگز نمیرم
زدل مهر رخ تو رفتنی نی
غم عشقت به هر کس گفتنی نی
ولیکن سوزش عشق ومحبت
میان مردمان بنهفتنی  نی
🌹تقدیمی
فرجی پور۱۴۰۳

http://T.me/koohnevisaneiran

✍   حرفی برای گفتن
تقابل یا لجبازی
تصاویر وعکس های فضای مجازی در  ایام  عاشورا حاکی بر این است که بیشترین حجم راهیان کوه به مناطق ونقاطی بوده که قبل از تعطیلات از سوی امور پناهگاههای فدراسیون   نسبت به عدم  مراجعت به مناطق مورد نظر تاکید شده بود
گاهی ساختار فرهنگ ومناسبات در برخی جوامع وگروههای اجتماعی بر پایه نافرمانی واصل تقابل شکل می گیرد وبا ناخرسندی تحریک پذیری و تمرد از برخی فرامین‌ و موازین لذت بخش و نوعی دهن کجی به مبانی می باشد
بخوبی متصور است که کسی را به اجبار نمی توان به کوه برد ویا از رفتن دیگران به کوه ممانعت کرد
به این خاطر شاید  یکی از شیوه های منطقی التزام وهمکاری، اعتماد اجتماعی  وشرط اختیارمی باشد ،که در گفتمان ومباحثه منجر به تعلق خاطر شده و تفاهم واحترام متقابل به همراه دارد
یقینا‌نگارنده وشما خواننده بخوبی می دانیم یکی از تفریحات دلخوش کننده علاقه مندان به طبیعت ،عظیمت به کوهستان است که شاید برای کنترل ونظارت  ،دستی نباشد ،اما در اینجا باب گفتگو وسر سخن با مسولین باشگاهها ونهاهای کوهنوردی است که در منشور ومصوبه مجوز فعالیت هر ۱۲ نفر نیاز مند مربی وسرپرست می باشد ،گو اینکه در برخی کشورها این تعداد به رقمی به مراتب پایین تر نیز  هست ،لذا نه از باب تحکم ،بلکه در محضر گفتمان اجتماعی وتعلق خاطر به برخی قلل پر تردد  ،چه اصرار واجباری در مراجعت به مناطق ذکر شده است ،بسیاری از کوهها ومناطق مشابه در اقصی نقاط این مرز وبوم هنوز ظرفیت بازدید را دارند ومی توان با همدلی وعرق به طبیعت زیبای ایران عزیز ونیز تعلق خاطر به ورزش کوهنوردی جانب احتیاط را رعایت کرد
به این خاطر نگاه مثبت وخیر خواهانه به توصیه ها وتذکرات باب همدلی ومودت را افزون و فرصتی  فراهم می شود  برخی کوهها وقلل تنفسی کشیده واز حجمه قشون کشی بدور مانند ،  از این رو چه زیبا است از سر حسن نیت به توصیه ها وفرامین هشدار دهنده مراجع کوهنوردی ویا کارشناسان اعتماد والتفات بیشتری کرد ودر آرامش احوال کوهستان پاک به قدر اندک  سهیم بود

👇آن پی مهر تو گیرد که نگیرد پی خویشش
وان سر وصل تو دارد که ندارد غم جانش
هر که از یار تحمل نکند ،یار مگویش
وانکه در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش
گر فلاطون به حکیمی مرض عشق بپوشد
عاقبت پرده بر افتد ز سر راز نهانش
نرسد ناله سعدی به کسی در همه عالم
که نه تصدیق کند کز سر دردیست فغانش
فرجی پور تیر ماه ۱۴۰۳

http://T.me/koohnevisaneiran

اپیزود چهل و یکم پادکست مانگ هلات،روایتی است از یک ماجرای هیجان‌انگیز و پرچالش، داستانی واقعی از سفر تیم ۱۳ نفره کوهنوردان ایرانی به سوی قله البروس روسیه، که ۱۹ سال پیش در تیر ماه ۱۳۸۴ اتفاق افتاد. افرادی ماجراجو که سفر زمینی خود را با عبور از مرز بازرگان آغاز می‌کنند و با امید و انگیزه فراوان راهی مقصد نهایی خود می‌شوند. اما در میانه راه، اتفاقی غیرمنتظره رخ می‌دهد که تمامی برنامه‌های آن‌ها را به چالش می‌کشد و سرنوشت‌شان را دستخوش تغییرات عجیبی می‌کند.
در این اپیزود، جزئیات این سفر پرماجرا و رویدادهای تکان‌دهنده‌ای که در ترابزون ترکیه برای این کوهنوردان رخ داد را بشنوید که چگونه از لحظات شیرین و امیدبخش به وضعیتی پیچیده و نفس‌گیر رسیدند و چگونه در نهایت این ماجرا پایان یافت.
این حکایت غریب و تلخ، همانند یک داستان پلیسی پر از پیچ و خم، درس‌ها و تجربه‌های بسیاری برای همگان به همراه دارد.
تیرماه ۱۴۰۳
محسن نیکروش/فرشته احمدیان فر

T.me/mang_halat
T.me/koohnevisaneiran

پوستر اپیزود چهل و یکم پادکست مانگ هلات
"از زندان طرابوزون تا قله البروس"

اپیزود چهل و یکم پادکست مانگ هلات،روایتی است از یک ماجرای هیجان‌انگیز و پرچالش، داستانی واقعی از سفر تیم ۱۳ نفره کوهنوردان ایرانی به سوی قله البروس روسیه که ۱۹ سال پیش در تیرماه ۱۳۸۴ اتفاق افتاد. افرادی ماجراجو که سفر زمینی خود را با عبور از مرز بازرگان آغاز می‌کنند و با امید و انگیزه فراوان راهی مقصد نهایی خود می‌شوند. اما در میانه راه، اتفاقی غیرمنتظره رخ می‌دهد که تمامی برنامه‌های آن‌ها را به چالش می‌کشد و سرنوشت‌شان را دستخوش تغییرات عجیبی می‌کند.
در این اپیزود، جزئیات این سفر پرماجرا و رویدادهای تکان‌دهنده‌ای که در ترابزون ترکیه برای این کوهنوردان رخ داد را بشنوید که چگونه از لحظات شیرین و امیدبخش به وضعیتی پیچیده و نفس‌گیر رسیدند و چگونه در نهایت این ماجرا پایان یافت.
این حکایت غریب و تلخ، همانند یک داستان پلیسی پر از پیچ و خم، درس‌ها و تجربه‌های بسیاری برای همگان به همراه دارد.
تیرماه ۱۴۰۳
محسن نیکروش/فرشته احمدیان فر

اینجا بشنوید:
T.me/mang_halat
T.me/koohnevisaneiran

چالش های پیش روی باشگاه های کوهنوردی
(یادداشتی از ذبیح اله حمیدی)

تعریف باشگاه کوهنوردی از نگاه نگارنده:
به مکانی جهت آموزش ، پرورش ، استعدادیابی (از مبتدی تا مربی گری) جهت اجرای برنامه های کوهنوردی فنی و زمستانی و سرعتی و نوین به دور از برنامه های تفریحی و طبیعت گردی اطلاق می گردد که طبق آخرین آموزش های فدراسیون جهانی کوهنوردی UAAA و فدراسیون کوه‌نوردی ج ا ا در چهار چوب فعالیت های زیست محیطی و فرهنگی با رویکرد به صعودهای برون مرزی و هیمالیانوردی ایجاد می گردد.

چالش های مهم باشگاه های کوهنوردی:
✔️صدور بی رویه و غیر کارشناسانه مجوز فعالیت باشگاه ها از سوی وزارت ورزش و جوانان
(متاسفانه آقایان درک صحیحی از باشگاه کوه‌نوردی تخصصی ندارند و فقط بنابر تفکر گسترش عمومی این ورزش اقدام به صدور پروانه فعالیت می کنند)

✔️عدم سود دهی مالی و توجیه اقتصادی
(متاسفانه بسیاری از باشگاه های کوهنوردی به دلیل مسائل مالی رو به اجرای برنامه های گردشگری، تفریحی، طرح سیمرغ و یا آموزشی صرف نموده و از پرورش نسل جدید و توانمند این رشته باز مانده اند.)

✔️عدم حمایت از باشگاه های کوه‌نوردی
"این بنگاه های اقتصادی و ورزشی" از هیچ سویی حمایت نمی‌شوند، مگر بوسیله ی اعضای وفادار، و هیچ گونه پایگاهی در بین سندیکاها و انجمن ها و سازمان های ورزشی و دولتی ندارند که دلیل اصلی آن عدم مدال آوری این رشته و نبود سکو و رقابت در آن است.

✔️قرار گرفتن کوه‌نوردان و مربیان تازه کار و کم سابقه در مدیریت برخی از باشگاه های کوه‌نوردی 

✔️باشگاه های کوه‌نوردی نهادهایی مردم نهاد و اجتماعی و فرهنگی هستند که متاسفانه به دلیل عدم توجه کافی تبدیل به نهادهایی محفلی و تفریحی و ... شده اند.

✔️برخی باشگاه های کوه‌نوردی قدیمی (غیرخصوصی) بوده و از دیر باز توسط پیشکسوتان و سهامداران آن مجموعه اداره می شوند که سود و زیان دهی مالی در آن بی اهمیت بوده و بر اساس مرام نامه های نسل گذشته کوه‌نوردی کشور مدیریت می شود.
این باشگاه ها خواسته یا ناخواسته موجب ناکارآمدی باشگاه های جدید می شوند.

✔️در این بین برخی باشگاه های خصوصی جدید نیز بدون توجه به توجیه اقتصادی فعالیت کرده و صرفا به دنبال اهداف غیر ورزشی و دوستانه و غیر حرفه ای هستند و برنامه های خود را در جهت دیده شدن بیشتر و بدون دریافت هزینه اجرا می کنند.

✔️فعالیت گروه های غیر مجاز کوه‌نوردی به شکل های (تجاری ، دوستانه ، اینترنتی) از مهمترین موانع پیش روی فعالیت قانونمند باشگاه های کوه‌نوردی است.
به دلیل کثرت گروه های کوه‌نوردی هیچ نهادی قادر با کنترل و نظارت بر فعالیت آنها نیست.

✔️هزینه های گزاف آموزش های رسمی کوه‌نوردی (به دلیل دستمزد بالای مربیان فدراسیون کوهنوردی) از مبتدی تا مربی گری که شامل هزینه های لوازم و پوشاک استاندارد تا هزینه کلاس های آموزشی فدراسیون و باشگاه می شود، روز به روز علاقه مندان این رشته را به طرف کوه‌نوردی غیر استاندارد در گروه های غیر مجاز و دوستانه سوق می دهد.

همه این ها و بیشتر از این ها موجب شده است‌ فقط باشگاه های ذیل بتوانند به فعالیت خود به نحوی ادامه دهند؛
۱- باشگاه های قدیمی که مالک خصوصی ندارند و وقف جمع شده اند.

۲- باشگاه هایی که صرفا یک آموزشگاه کوه‌نوردی هستند و هیچ گونه برنامه صعود جدی ندارند.

۳- باشگاه هایی که تفریحی توریستی و تابستانی بوده صعودهای تجاری و ۳۱ قله و مشهور را در داخل و خارج کشور برنامه ریزی می کنند.

در پایان می توان نتیجه گیری کرد هر باشگاهی که خارج از قواعد بالا و بدون توجه به تعریف باشگاه کوه‌نوردی فعالیت نماید چاره ای جز مواجه با چالش های پیش رو و جانکاه این ورزش را ندارد.

با احترام به همه خدمت گزاران عاشق و خاموش این ورزش
✍️ذبیح اله حمیدی 
موسس و مدیرمسئول باشگاه کوهنوردی اسپیلت
عضو افتخاری باشگاه کوهنوردی و اسکی دماوند
عضو کارگروه مدیران باشگاه های کوهنوردی
عضو اسبق خانه کوهنوردان تهران
عضو انجمن کوهنوردان ایران

۲ مرداد ۱۴۰۳
منبع و بایگانی www.espilat.com
T.me/koohnevisaneiran

سقوط هواپیما در نپال با 18کشته،خلبان تنها بازمانده

پلیس پایتخت نپال به خبرگزاری فرانسه گفت یک هواپیمای مسافربری روز چهارشنبه لحظاتی بعد از برخاستن از کاتماندو سقوط کرد که خلبان آن از لاشه آتش‌گرفته نجات یافت،اما همه18 سرنشین آن کشته شدند.
نپال سوابق اسفناکی در زمینه ایمنی هوانوردی دارد و جمهوری هیمالیا در طول دهه‌ها شاهد موجی از سقوط هواپیماهای سبک و هلیکوپتر مرگبار بوده است.
صنعت هوایی نپال در سال‌های اخیر رونق گرفته و کالاها و افراد را بین مناطق صعب العبور حمل و همچنین کوهنوردان داخلی و خارجی زیادی را جابجا می کند.
اما به دلیل آموزش و نگهداری ناکافی و مسائل مرتبط با جغرافیای خطرناک جمهوری کوهستانی،عدم امنیت این پروازها تشدیدشده است.
🔸️در خبرها آمده پرواز این هواپیما با اهداف تعمیراتی و فنی بوده و قرار بوده در شلوغ ترین مسیرهوایی نپال بین کاتماندو و پوخارا(مرکز مهم گردشگری در جمهوری هیمالیا) پرواز کند.خلبان تحت مداواست و هنوز اطلاعی نداریم که آیا کوهنوردی بین کشته شدگان بوده یا خیر.
ترجمه و تنظیم :فرشته احمدیانفر
منبع خبر:uk.news.yahoo.com
اینجابیشتر بخوانید:
Instagram.com/soudeghalam
T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
کارهای بزرگ وشاخص نیازمند مغزهای بزرگ ومتفکر است
بسیاری از برنامه های بزرگ وشاخص کوهنوردی در خاتمه دست خوش حواشی وچالش می شوند
براستی نگارنده درستی ونادرستی علل وانگیزه چنین اتفاقات مجهول وناخواسته رانمی دانم
اما در سوابق تاریخ شفاهی ومکتوب کوهنوردی به مراتب شاهد وناظر نقد  بی ملاحظه برخی صعودهایی  بوده ایم،  که برای شکل گیری و آغاز  آن هزاران  آمال و آرزو و برای خاتمه آن هزاران نگاه نا اهل چشم براه اتفاق مبارک ویا ناگوار گوش بزنگ به انتظار بوده اند
اغلب برنامه ها با مودت‌
وشور واشتیاق آغاز می شود ،اما در دقایق ولحظات پایانی ناباورانه، همه راه خود در پیش گرفته و بتدریج فرو پاشی دست آوردهای گرانسنگ آغاز می گردد
به تعبیر حافظ 
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت 
اساسا کارهای شاخص وبرجسته به همان میزان که طالب وخیر خواه دارند٬ به همان نسبت  بد خواهانی آگاهانه ویا غفلت برای آسیب زدن در کمین نشسته اند وبه شیوه های مختلف با امیال شخصی وتلافی جویانه قصد تخریب داشته ویا حتی المکان از بزرگ نمایی آن هراس دارند
برخیز جماعت چه سخن ها که نگفتم
ای کاش یکی زین همه گفتن اثری داشت
پیمانه نمی داد به پیمان شکنان باز
ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت

متاسفانه در جوامع سنتی وتشکل های قائم به شخص مشابه چنین مواردی  زیاد است
بخصوص  در صعودهای بزرگ که  طبق معمول زحمات زیادی کشیده می شود ومی توان گفت همه نفرات پیشران ٬کمپ نشینان  وعوامل  پشت صحنه در موفقیت سهم  داشته ونمی توان زحمات هیچ کس را پنهان و نادیده گرفت
(سرنوشت ما در ستاره ها جستجو نمی شوند، بلکه در خود ما رقم زده می شوند. ویلیام شکسپیر)
یقینا در سوابق اردوهای هیمالیانوردی وارزیابی تیم های ملی وشاخص  هستند کسانیکه  که به هر دلیل در صعود به قله محروم شده ویا در میانه راه متوقف  شده اند ، بی گمان از واقعیت های منشور اردو نشینی و آمادگی ذهنی و از شروط در تمرینات است ، یقینا در صحنه از همراهی ونگاه مهرورزی آنان نیز به نیکی یاد خواهد شد ٬در این زمینه  چنانچه خود بینی ومنافع طلبی شخصی بر عقل ودرایت فایق شود،  بی شک حب وبغض و منافع فردی مانع تفاهم می‌گردد  که لازم است آرمان های جمعی وگروهی جایگزین  آن شود
(کسانی که جرعت شکست های ناگوار را دارند، کسانی هستند که به موفقیت های بزرگ دست پیدا می کنند. جان اف کندی)
شرط اخلاق بر این نیست که چنانچه خویشتن به هر دلیل در تصویر ویا جایگاه قله نبوده ایم ،ناسپاسی پیشه کرده وشایستگی های کار انجام شده را با چوب هراج  قربانی کنیم
از سویی برخی غفلت ها واهمال وسستی نیز سبب بد فرجامی کار بزرگ شده وشاید بشود گفت به عنوان آفت است که باید دقت وهوشیاری بیشتری بخرج داد ٬اغلب صعودهای بزرگ وشاخص همواره مورد‌تهدید دست های پنهان وشیطنت های بد خواهانه مورد شماتت وسرزنش قرار گرفته وگاهی از‌سر بد اقبالی وکج فهمی دوستان نزدیک نیز‌به جهت عدم اطلاع ودرک درست اتش بیار معرکه شده وتیشه به ریشه می زنند
بقول سعدی
از دشمنان شکایت برم به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم
به این خاطر  اگر چه در انجام صعودهای بزرگ وبرنامه های سخت ودشوار  طبق معمول وناخواسته اشتباهات ونقدهایی به همراه است
اما لازم است در اجرای‌چنین برنامه‌هایی هوشیاری ومراقبت خودرا بیشتر کرده وتمام تلاش بر این باشد تا‌از‌حواشی وبه انحراف کشیدن کارهای بزرگ وارزشمند که جایگاه بلند مرتبه ای  دارند مراقبت بیشتری گردد 
(برای اینکه چشم های زیبایی داشته باشید، به دنبال خوبی های دیگران بگردید؛ برای اینکه لب های زیبا داشته باشید، فقط با مهربانی سخن بگویید و برای جلال و وقار با علم به اینکه هرگز تنها نیستید، راه بروید. آدری هپبورنگردد)
لذا چقدر خوب وزیبا است همه به وفا عمل‌کرده و صحنه را خالی نکنند ودر خاتمه کار در شادی وناکامی  آن سهم برابری داشته باشند
فرجی پور
۴ مرداد۱۴۰۳
http://T.me/koohnevisaneiran

🔸️حضور رینهولد مسنر،کوهنورد مشهور جهان،به عنوان مهمان ویژه در جشنواره فیلم کوتاه و کوهستانی "مِستیا"
جشنواره فیلم مِستیا که در کشور گرجستان برگزارشده با تمرکز بر فیلم‌های کوتاه و مستندهای مرتبط با کوهستان و طبیعت،مکانی مناسب برای علاقه‌مندان به ماجراجویی و طبیعت‌گردی است.
حضور مسنر در این جشنواره به دلیل فیلم "نانگاپاربات" بوده که براساس تجربیات شخصی او و برادرش گونتر در صعود به قله نانگاپاربات در سال ۱۹۷۰ ساخته شده است.در این صعود،گونتر جان خود را از دست داد و این ماجرا تأثیر عمیقی بر رینهولد گذاشت.
رینهولد،به عنوان یکی از مشهورترین کوهنوردان جهان و فردی که اولین صعود انفرادی به قله اورست را بدون استفاده از اکسیژن انجام داده است،تجربیات زیادی از ماجراجویی‌ها و صعودهای خطرناک خود دارد که در این فیلم به تصویر کشیده شده‌.
این فیلم که به کارگردانی جوزف ویلسمایر در سال۲۰۱۰ اکران شد براساس نوشته‌های رینهولد و خاطراتش ساخته شده.
در همین ارتباط پیشنهاد می کنیم اپیزود ۳۲ و۳۳پادکست مانگ هلات را گوش دهید.
https://castbox.fm/vb/631751143
✍️فرشته احمدیانفر

بیشتر بخوانید:
Instagram.com/soudeghalam
T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
کوهستان شریک جرم ما نیست
(آموزش  قدرتمندترین سلاحی است که می توانید برای تغییر جهان از آن استفاده کنید. نلسون ماندلا)
یقینا همه واقف ومطلع هستتند که وقتی به مهمانی می رویم ویا در مکانی ساکن می شویم ،ساعات ودقایق اولیه با موازین محل مورد نظر آشنا نیستیم وپس از تعارفات ومناسبات اجتماعی ،میزبان با نشان دادن اتاق ها وسرویس واحیانا تصاویر ویا متعلقات طاقچه ودیگر موارد  مهمان را تا حدودی از سیما وظواهر محل آشنا می کند ٬ سپس دقایقی سپری می شود وطبق سنت های بر آمده از جامعه و  ضمیر ناخود آگاه انسان، سبب می شود  وارسی وبازدید از فضای پیرامون بخوبی انجام گرفته و از محل اسکان خویشتن آگاه شویم  ودر حقیقت خود را غریبه فرض نکنیم٬ یاد آوری وذکر این مقدمه بر این است که اغلب راهیان کوه کوهنوردی را ورزش مفرح وکوهستان را محل امنی برای تفریح تفنن می دانند وفرض اغلب مسافرین کوه  بر این است که به همه ویژگی های کوهستان آگاهی واشراف داشته و واقفند
در صورتیکه به مراتب شاهد گزارشات صعود ماراتون وسرعتی ویا یک روزه به دماوند ویگر قلل هستیم، واکنون این روش سبک وسیاق راهیان کوه شده است وهمه تلاش می کنند با کمترین زمان ونیز با حد اقل هزینه صعود کرده وتوقع بر این است که بسلامت وبا موفقیت نیز به منزل مراجعت نمایند
(هر وقت خود را در میان اکثریت دیدید، وقت آن رسیده است که مکث کنید و تأمل کنید ٬ مارک تواین)

اما بی تردید محیط کوهستان نیازمند شناخت واقامت بیشتری برای سازگاری دارد ٬همه تجهیزات ولوازم پیشرفته کوهنوردی  برای استفاده در کوهستان ساخته شده اند ٬همه دروس پایه ونکات آموزنده برای کار بری وتطبیق در کوهستان تدوین وطراحی شده است
مدارک صحت وصلامت وگواهی پزشکی وموارد مشابه برای حفظ سلامتی وپیش گیری از بیماری های پنهان برای حفظ سلامتی کوهنوردان  توصیه شده است
زمانبندی و درجه سختی قلل مورد نظر برای آمادگی ذهنی وهمراه داشتن تجهیزات وپوشاک وتغذیه در نظر گرفته شده است ،
همراهی مربیان وراهنمای محلی ویا هواشناسی ونیز شناخت از شرایط اقلیمی منطقه برای ظریب اطمینان وصعود ایمن مهیا می باشند ودهها موارد ایمنی وقابل ذکر که برای تسهیل در صعود ونیز آرامش خیال در دسترس ودر اختیار همگان هست
بنا بر این اگر در کوهستان رفتار وکردار همه خلاف موارد اشاره شده است ، ویا راهیان کوه تمایلی به پیروی ورعایت موازین مندرجه ندارند، بزبان ساده وبدون اغراق می توان گفت، آنان قصد حرکت انتحاری داشته ویا سلامتی وفعالیت کوهنوردی خویشتن را در گرو قضا وقدر می دانند، ویا به تعبیری برای قربانی شدن ونیات شخصی قصد بزرگ نمایی وخودستایی دارند که در فضای مجازی نامشان رونمایی شود ٬بی تردید کار بری کلیه تجهیزات کوهنوردی در کوهستان برای حفظ سلامتی ودست یابی به صعود ورسیدن به هدف است که چنانچه به هر دلیل در پیروی از آن تخطی شود ٬به عنوان تخلف وجرم محسوب شده که ماحصل آن رخداد حادثه وقصه فضای مجازی خواهد شد که با تاسف برخی گروهها وکاربران فضای مجازی نیز در نشر اخبار ناگوار ونظرات نسنجیده تعجیل فراوان داشته وبظاهر در پی گرفتن مژدگانی نیز هستند
به یاد اشعار استاد شهریار اوفتادم
درس این زندگی بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم که چه؟
ما طلسمی که قضا بسته ندانیم شکست
کاسه وکوزه سر هم بشکانیم که چه ؟
بدتر از خواستن این لطمه نتوانستن
هی بخواهیم ورسیدن نتوانیم که چه؟
خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز
دوش گیریم وبه خاکش برسانیم که چه؟
لذا از اغاز سال ۱۴۰۳ تا کنون خبرهای ناگوار وتاسف باری در ورزش کوهنوردی  وبرنامه مختلف در آنسوی مرزها ونیز کوهستان های داخل ایران منتشر شده است که  نگران کننده وتاسف بار است
به این خاطر کوهستان جانبخش است ،نه شریک جرم ما.....!!
فرجی پور مرداد ۱۴۰۳
http://T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
بی خردی در تاریخ کوهنوردی
باز نگری و تحلیل وقایع و سوابق تاریخ کوهنوردی ایران و فراسوی مرزها حاکی بر این است که بسیاری از رخدادهای تلخ وشیرین ریشه قضا وقدر نداشته  وعلل اغلب آنها  سهل انگاری وبی خردی بوده است٬ یقینا همه حوادثی که تاکنون به وقوع پیوسته ویا در آینده قابل پیش بینی است،  نیازمند تحلیل ومطالعه کارشناسان خبره می باشد که صلاحیت تشخیص پیش فرض های  آن را  داشته باشند٬ تاریخ ۸۰ ساله کوهنوردی در ایران  مملو از وقایع ورخدادهای نابهنگامی است که تا هنوز در ابهام و به آن دستی نیست ٬بقول سعدی
قضا دگر نشود گر هزار ناله وآه
  به شکر یا به شکایت بر آید از دهنی
فرشته ای که وکیل است بر خزائن باد 
چه غم خورد که بمیرد چراغ پیر زنی
می توان گفت فقط  وقوع حوادث وجان باختن در فعالیت های کوهنوردی ریشه بی خردی نیست٬  بلکه بسیاری از کم وکاستی های نوشتاری وساماندهی تشکیلات ودیگر فعالیت های ستادی  در طول تاریخ اغلب  بدلیل سهل انگاری و فراموش خیالی٬ قربانی نادانسته های راهیان کوه است ،وقوع حادثه ورخدادهای نابهنگام همانند دیگر پدیده ها در کوهستان دور از ذهن نیست٬ اما طبق نظریه کارشناسان وبررسی های اولیه اغلب حوادث که منجر به مرگ ویا نقص عضو شده اند٬ قبل از وقوع قابل پیش بینی و می توان گفت٬ اغلب آنان قربانی بی خردی وریسک بی قاعده شده اند٬ همه تجهیزات وابزارهای کوهنوردی برای استفاده در مناطق کوهستانی ودر مسیرهای صعب العبور تولید ودر اختیار است٬ با این حال به مراتب دیده شده است ٬پس از حادثه لوازمی به همراه مصدوم بوده که هنوز از کاور خارج نشده وعلت حادثه  نیز عدم استفاده از ابزار مورد نظر بوده است ٬یا در اغلب حوادث که علت آن پرت شدن وسقوط در شیب ها بوده فرد ،حادثه دیده بصورت انفرادی وبدون حمایت سقوط کرده ویا در صعودهای گروهی نفرات از طول طناب وثابت گذاری پرهیز کرده اند ٬ اما پس از بررسی های به عمل آمده جای تعجب است که طول طناب ولوازم ثابت گذاری نیز به همراه بوده است ٬ویا در پیش بینی هواشناسی  و ناپایداری جوی طبق گزارشات واصله  اغلب کسانیکه گرفتار رعد وبرق وشرایط خطر ناک جوی شده اند وجان باخته اند٬ قبل از وقوع حادثه با کارشناسان فن هواشناسی تماس داشته ودر حقیقت از عاقبت کار بی اطلاع نبوده اند ٬اما آنان نیز آگاهانه  پس از ساعاتی ویا دقایقی خویشتن را در محل حادثه در محاصره یافته وتسلیم مرگ نابهنگام شده اند٬ برخی ازبرنامه های کوهنوردی  مشاهده می شود، از سوی سرپرستی ویا مربیان تدابیر ایمنی واستفاده از تجهیزات برای اعضای تیم ضروری والزامی می شود ٬اگر چه خطرات ودرصد حوادث در برنامه های مورد نظر بسیار اندک است ،ولی الزام کردن نفرات در رعایت ایمنی واستفاده از تجهیزات هم پیشگیری از حوادث است ٬ هم باز آموزی ویاد آوری دروس پایه  می باشد ٬در این خصوص برخی نیز با گلایه و تمسخر اجرای چنین برنامه هایی را بزرگ نمایی ونمایشی از خود شیفته گی می پندارند در صورتیکه به مراتب دیده وشنیده ایم برخی حوادث بی هنگام وغافلگیر کننده در چنین برنامه هایی به وقوع پیوسته است ٬به تعبیر بیت شعری از استاد سخن
براه بادیه رفتن به از نشستن باطل 
  که گر مراد نیابم بقدر وسع بکوشم
طبق روایت تاریخی از کتاب  فن فرهنگ کوهنوردی استاد محمدی فر 
علی اصغر اردوخانی در سال ۱۳۳۱در فرود به چاه قلعه بندر شیراز دچار حادثه شد و فوت می کند٬ اکنون پس از هفت دهه از حادثه مورد نظر تا کنون صدها  نفر در مناطق کوهستانی  قربانی حادثه شده وجان باخته اند٬ که به باور اغلب کارشنان فن آنان نیز همانند زنده یاد اردوخانی به خوبی از خطرات در کمین اگاهی داشته وریسک بد یمن آن را بجان خریده اند ٬ چنانچه بی حرمتی نباشد اکثریت قربانیان کوه چوب هراج ٬ به اندوخته ها وتجارب خویشتن زده و  در دام بی خردی قربانی شده اند٬ لذا موارد ذکر شده وحوادث ناگوار در ذات کوهنوردی حرفه ای بوده ودر حریم کوهستان  تفاوتی بین مبتدی ویا دانش اندوخته نیست ٬مگر اینکه از خرد وتجهیزات به موقع استفاده شود٬ لازم به ذکر است  وقوع حوادث وسهل انگاری فقط برای ایرانیان ومناطق کوهستانی داخلی نیست٬ زیرا گزارشات واخبار منتشره از فراسوی مرزها حاکی بر این است که با تاسف برخی از بزرگان کوهنوردی جهان حتی در دامنه ها قربانی بی خردی  شده وتاوان آن رابه سختی پس داده اند
( من از مردی که ۱۰ هزار ضربه را یک باره تمرین کرده است، نمی ترسم ،من از مردی می ترسم که یک ضربه را ۱۰ هزار بار تمرین کرده است٬ بروس لی)
فرجی پور مرداد ۱۴۰۳
http://T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
به مناسبت روز خبرنگار
قاصدک هان چه خبر آوردی
عرصه خبرنگاری وحضور در صحنه های اطلاع رسانی و روشنگری عموم مردم وجامعه ،کار پر زحمت ودشواری است که بر شانه های خبرنگاران وراویان اخبار سنگینی می کند
سپیده صبح ،نیمه های شب، ودر همه ایام نگاه  ریز بین جامعه منتظر اخبار وگزارش رخدادهای تلخ وشیرینی است که از سوی خبرنگاران وزحمت کشان عرصه رسانه بزحمت وبا دشواری تدوین ومنتشر می شود
تدوین وآماده سازی گزارش وترسیم صحنه ها وتصاویر  نیازمند هوش وذکاوت ورعایت همه ملاحظات کار ارزنده‌ وپر زحمتی است که به کسوت خبر نگار  جلوه گر است
آنان همواره به عنوان سربازان صلح ودوستی روایت کننده اخبار وگزارشی هستند که برای همه آرامش وامتنان خاطر به همراه داشته باشد و تجلی بخش لبخندی به سیمای مخاطب وشنونده گردد
یقینا آنان از ارسال ویا نتشار اخبار ناگوار وبد یمن پریشان خاطر خواهند شد ودر ذهن وجان آنان دلنشین وروح بخش نیست
اما رسالت ومنشور  شغل خبر نگاری ارسال و نگارش واقعیت ها بدون سانسور وبی ملاحظه است
آنان هموار متهمان ردیف اول‌ راستی وصداقت هستند که‌ شاید تیتر ها ونوشته ها منتشره  به مذاق خیلی خوش آیند نباشد
به تعبیر بیت شعر سعدی
سخن تا نگویی بر او دست است
چو گفته شود یابد او بر تو دست
جایگاه ومرتبه  پیشه خبر نگاری ارزنده و ولامقام است
آنجا که مخاطب در منزل ومحفل خانواده ویا در میانه آسمان و در مدخل هواپیما ،در آنسوی مرزها ودر فلات عظیم کویر ویا در دور دست ها بروی آبهای روان اقیانوس ها ونیز در مناطق دور از دسترس ودر روستا وکوه ودشت و بیابان همه چشم براه خبری هستند که قرار است از قاصدکی خوش خبر واصل گردد
بخاطر بماند که کوهنویسی وتدوین گزارش وهمچنین کاربران فضای مجازی در  حوزه ورزش کوهنوردی نیز از زحمتکشان عرصه قلم و حرفه خبر نگاری هستند که زمان نمی شناسند وهمواره راوی اخبار وگزارشاتی از بلندای قلل ومدخل غارها ونیز مناطق صعب العبور می باشند که شاید صحت‌و سقم ونیز تدوین  آن به مراتب سخت و دشوار باشد ،اما اهمیت وتقدم آن بر این است که همه زحمات طاقت فرسا بروی قلل مرتفع وکوهستان با جوهر قلم واستعداد نویسنده ونگارنده باز تاب و در معرض مخاطب وعموم قرار خواهد گرفت
به این خاطر کار ارزنده وبا ارزش خبرنگار وکوهنویسان  وجه مشترک اطلاع رسانی بوده که  آنان سفیران روشنگری جامعه و میدان دار موت ودوستی ها‌هستند
بدینوسیله روز خبرنگار را به زحمتکشان عرصه قلم و اطلاع‌رسانی تبریک گفته ،امید است همواره شاهد اخبار وگزارشی باشیم که شادی بخش وامید آفرین‌باشد
فرجی پور ۱۷ امرداد ۱۴۰۳

http://T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
فرهنگ کوهنویسی
آمدی جانم به قربانت..
نقل وقولی از دوست وهمنوردی شنیدم که گفت (مدت ها با خویشتن قرار می گذاشتم تا به ملاقات یکی از دوستان قدیمی و پیشکسوتی رهسپار شوم واین بی توجهی به درازا کشید تا اینکه روزی عزم خود را جزم کردم و راهی منزل ایشان شدم اما شور بختانه وقتی به درب ورودی رسیدم مقارن با  هفتمین روز درگذشت او بود )
ودر جای دیگر از دوست وهمصحبتی شنیدم که همیشه می گفت
(وقتی در کنار مزار بستگان در حال عبور هستم٬ لحظه ای توقف ودرنگ کرده  وسپس با صدای بلند می گویم٬ همه شما قابل احترام هستید٬ اما آنان که زنده اند هم اکنون  اولویت بیشتری دارند ٬پس ابتدا به سرکشی آنان می روم )
همچنین در جایی خواندم
(مادری در انتظار دیدار فرزند لحظه شماری می کرد ٬اما در نگاه اول  پلک ها فرو بست ونفس در گلو فرو ماند ودیدار میسر نشد )
در بسیاری از موارد شنیده ودیده شده است که وقتی خبر فوت ویا درگذشت یکی از بستگان ویا دوست وهمنوردی  به گوش می رسد به یک باره در ضمیر ناخداگاه خویشتن با پرسشی چالش بر انگیز مواجه می شویم که ای کاش قبل از مرگ دیداری صورت می گرفت به تعبیر بیت شعر
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
وجود فضای مجازی وتکنولوپی ارتباطات با همه مزایا ومحسنات با ناخرسندی درروابط چهره به چهره ودیدار سایه اش بس سنگین است ٬ بسیاری از نزدیکان واقوام دور ونزدیک مشکلات تردد وپای بندی به تشریفات وملاحظات را سد راه دانسته و لذت دیدار در آغوش کشیدن همدیگر را براحتی وبا ناخرسندی از دست می دهند ٬به این خاطر گاهی سستی وتنبلی وبی توجهی نیز دستمایه شده وسبب تاخیر در روابط دیداری می گردد و به  غفلت فرصت های خوب به سر انجامی بد یمن ختم می شود  که ماحصل آن پریشانی وپشیمانی ناگوار ونا بخشوده به همراه دارد به تعبیر بیت شعر   
اگر گویی که بتوانم قدم نه که بتوانی
وگر گویی که نتوانم برو بنشین که نتوانی 
در این باب برخی با بیان اینکه فرصت وشرایط دیدار هنوز محیا نشده  ویا سرکشی وجویای احوال هم اکنون هزینه بر ودر انجام آن دل ودماغی نمانده ودهها عذر وبهانه که درستی ونادرستی آن قضاوتی سخت٬ و شاید تشویش خاطر به همراه داشته باشد اما به مراتب دیده وملاحظه شده است ٬که پس از دیدار در چهره وسیمای  ملاقات شونده و ملاقات کننده رضایت خاطر وآرامشی اطمینان بخش  تبلور می یابد که معیار و میزانی در وصف آن نیست٬  ونیز به مراتب تجربه شده است ٬ تمام دلواپسی ها وملاحظات پیش از دیدار باورهای ذهنی  بوده ودلایل متقنی بر صحت وسقم آن نیست٬ به این خاطر آداب وسنن در مناسبات اجتماعی به ویژه خانواده وبستگان دور ونزدیک جایگاه بلند مرتبه ای دارد و دلجویی از بزرگترها وبیماران  تقدم داشته ودر انجام آن هیچ استخاره ای نیست ٬اساسا فرهنک وسنن بر خواسته از مناسبات اجتماعی در آداب ورسوم ایرانیان وبرخی ملل بر این است که سر کشی ودلجویی از دیگران به خصوص اقوام  همواره دراولویت بوده ودر عمل سبب دلگرمی وآرامش خیال فی مابین  می گردد٬ لذا به نظر می رسد تمام محاسبات ودلنگرانی های قبل از دیدار پیش فرض های بی پایه ونابجایی  بوده که در خاتمه دیدار تابوی آن شکسته می شود
برخیز جماعت چه سخن ها که نگفتم
ای کاش یکی زین همه گفتن اثری داشت
به این خاطر ورزش کوهنوردی وفلسفه آن پاسداری از ارزش های انسانی ونیز احترام به کسوت بزرگان واساتید ومدرسان  است که به قضا وقدر ویا کهولت سن وابتلا به بیماری خانه نشین واز مراجعت به کوهستان ومحافل ومجالس محروم می باشند٬ آنان روزی بر فراز قله های ودر جمع راهیان کوه پیشقراول بودند٬ اما به قول پیش کسوتی خداوند چشم ٬گوش ٬بینایی وتوانایی و..  داد ٬اما شاید حکمتی هم اکنون هست که همه را یکی پس از دیگری می ستاند  بقول حافظ
دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
  چون بشد دلبر وبا یار وفادرا چه کرد
اشگ من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد
آنکه پر نقش زد این دایره مینایی 
کس ندانست که در گردش پر گار چه کرد
فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد 
امید که سرکشی ودلجویی از دیگران به ویژه پیشکسوتان کوهنوردی  و کسانیکه احوال ناخوشی دارند سر لوحه باشد وفضای مجازی را دل مشغوله ای برای طفره رفتن واهمال وسستی خود بهانه نکنیم
فرجی پور .مرداد
۱۴۰۳http://T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
ما زیاران چشم یاری داشتیم
دیر زمانی سپری نشده که به محض ورود ویا بدرقه، بسیاری از همنوردان دور ونزدیک سر قرار گرد هم می آمدند ودر مسیر پیش رو ضمن اینکه از حال وروز هم با خبر می شدند با همفکری ومشورت ونیز دعوت‌از دیگر دوستان ویاران‌ بساط دورهمی ویا‌برنامه‌ کوهنوردی چند ساعته‌ویا یک روزه نیز‌منعقد می شد همچنین درد دل نیز دستمایه ودلخوشی دیدار بود ،با رسیدن به محل استقبال ویا بدرقه ملاقات ودیدار بسیاری از چهره های شاخص وپیشکسوتان وهمچنین شور وشعف جوانان‌ونسل از‌راه رسیده همه از محاسن وارزش های مندرجه در بستر دیدار بود به تعبیر بیت شعر
تا درخت دوستی کی بر دهد
حالیا رفتیم وتخمی کاشتیم
بی گمان مناسبت بدرقه واستقبال فرصت بسیار مغتنم ولحظات با شکوهی بود‌ که‌اغلب مسولین ومربیان ونیز همنوردان پا براه ،دقایقی چهره به چهره وگاهی با در آغوش کشیدن از حال وروز هم با خبر شده واطمینان خاطر حاصل می شد که هنوز زنده ایم وهنوز همدیگر را بخاطر داریم
بقول سعدی
به سامانم نمی پرسی ،نمی دانم چه سر داری
به درمانم نمی کوشی ،نمی دانم مگر دردم
از سویی بازگشایی گرهی ویا همفکری برای  رفع موانع و مشکلات‌جامعه کوهنوردی ماحصل دیدارها بود ،به خاطر است در نقاب عکس پایانی جایی برای همه نبود وبسیاری با تواضع نظارگر وبا تکان دادن دستی ویا انگشت اشاره اکتفا می کردند، اما همه موارد وصحنه ها حکایت از عشق وعلاقه ونیز همراهی بود  همچنین مواهب و حسن دیدارها دلگرمی واحساس غرور برای ورزشکاری بود که راهی صعود ویا بازگشت  بود که او نیز لحظاتی بر شانه های جمع با شاخه گلی خویشتن را بر فراز نامتناهی رفاقت ودوستی سربلند می دید
وباز به تعبیر بیت شعر
گفته بودی که ،بیایم چو،به جان آیی تو
من بجان آمدم،اینک تو چرا می نایی
چهره های گرد هم آمده در ذهن وروح اومستولی می شد که به دگر بار  نوبت اوست که در فراخوان دیگر در صحنه بماند وقدم رنجه کند‌‌
به قول عراقی
گفتی از لب بدهم کام عراقی ،روزی
وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی
اکنون آنچه مشاهده می شود به خرسندی ویا تلخ تر از ذهر، واقعیت‌بر آمده از جامعه فعلی است که در کمپ های برخی قلل جایی برای دایر کردن چادر نیست ودر فضای مجازی ملاحظه ای در نقد وگفتار نیست‌و با نا باوری همراهی در بدرقه واستقبال نیست
بقول حافظ
یاری اندر کس نمی بینم یاران را چی شد؟
اینچنین است که در محافل ومجالس ودر بدرقه واستقبال تو می مانی و قهرمانی بر شانه ها  تنها،پس تو بمان
ای شیرین ترین رویای من
ای روشنگر‌دنیای من به جهان ،تو بمان
فرجی پور مرداد ۱۴۰۳
http://T.me/koohnevisaneiran

قهرمان بمان،تو بمان ،قهرمان بمان
http://T.me/koohnevisaneiran