( زمان رایگان ولی ارزشمند است ٬شما نمی توانید مالک آن شوید اما می توانید از آن استفاده کنید ٬نمی توانید آن را نگه دارید ٬اما می توانید آن را سپری کنید ٬زمانی که آن را از دست دادید ٬هیچ وقت دوباره به شما بر نخواهد گشت )
در بررسی حوادث ورخداهای کوهستان وگذر گاههای بد فرجام کوهنوردی آنچه حایز اهمیت است ،زمان مفید وخوب   صعود به قله ساعت ۱۴ است که اغلب فراموش می شود ، بی خردی وعدم مدیریت زمان است که چنانچه به مشیت روزگار به فرجام بد انجامد آنگاه به غفلت ها واهمال وسستی خود آگاه خواهیم شد   ،بقول یکی از اساتید  قربان فکر دوم  ایرانی ها چون وقتی خطایی مرتکب می شوند بار دوم جبران می کنند ٬به این خاطر سنت وشیوه اغلب همنوردان بر این است که  باید در آزمون وخطا نتیجه حاصل شود  لذا آنان شاید صعود ویا تمرین را خوب آغاز نمی کنند وعلل  قاعده فرجام نیکی هم به همراه ندارد وپس از خسارات نابهنگام برای جبران زمان ازدست رفته به تکاپو اوفتاده که البته کار از سر گذشته است
سنکا نویسنده نامدار می گوید
( مسئله این است که ما زمان کمی در اختیار داریم بلکه مشکل این است که بخش خوب آن را هدر می دهیم )
به این خاطر همیشه زمان از دست رفته برای انسان گران وناگوار است
فرجی پور لاکه فروردین ۱۴۰۳
https://t.me/koohnevisaneiran

بیدار شوید پروانه‌های دشت‌های زندگی ، آب‌های جوی‌های روان ،مه‌رویان شیرین بیان یال‌های زیبا ....

ای همه باران‌ها و قصیده‌ها ....

بیدار شوید که هزاران عاشق در پیچ و تاب گیسوان شما گرفتارند و شما در خواب هستید ...

بیدار شوید تا دگر باره در این صور عشق از چشمان زیبای شما شیر و عسل بنوشیم ..‌

بیدار شوید تا بهانه‌ای برای زندگی داشته باشیم ...

بگذارید این بزرگترین رخداد جهان باشد ، می‌خواهیم همراه شما در صدر اخبار جهان باشیم....

زندگی را بنوشیم و از دست گرم شما برای کبوتران تنهای آسمان ،آب و دانه‌ای بگیریم ...

مگر نمی‌دانید خدای عشق در قلب‌های شماست ، در دست‌های شما ...

بیدار شوید تا جهان هنوز بهانه‌ای برای زیستن داشته باشد، ما گرفتار چشم‌ها و دست‌های شما هستیم ....

بیدار شوید تا همراه شما سرود بخوانیم و باور کنیم که هنوز زندگی زیباست ، آتشگهی دیرینه پابرجاست .‌.‌

کوهستان را دوست داریم
یال‌ها و پاکوب‌هایش را ...


✍ناهید امیری
📷علی قره‌ویسی



تقدیم: پنجشنبه: 1403.01.02
زمستان در بهار:
""قله‌ی باشکوه پراو""

Thursday:2024.3.21
📸 @ali_gharahvaece

حرفی برای گفتن
پیری که هنوز جوان مانده است
دیدار با پیشکسوت کوهنوردی استاد عزیزخلج
فلسفه و فرهنگ ورزش کوهنوردی وشرایط  بی همتای کوهستان محیط ومحل مشق انسانیت ورفاقت است ٬اغلب کوهنوردان بر این باورند که بسیاری از موفقیت ها  در فراز ونشیب کوهستان در همزیستی با راهیان کوه بدست می آید ٬از این رو  در صحنه های مختلف کوهستان پیوندهای عمیق رفاقت ودوستی منعقد می گردد که گسست وبد عهدی در آن یافت نمی شود
هم طناب وهم صحبتی با همنوردان در ناملایمات وایام  خوش کوهستان محل آزمون وصحنه های پر چالشی است که کوهیاران راآبدیده کرده تا پای جان برعهد و پیمان پایبند بمانند  ،استاد شهریار می فرماید
رشحاتی که تراود از کوه 
  اشگ شوق است و بشوید اندوه
با این توصیف خاطرات خوش وبه یاد ماندنی وهمچنین درس آموزی و کسب موفقیت در کمپ ها ٬مسیرهای کوهستانی ومدخل غارها در ممارست با راهیان کوه وهم کلام شدن با اهالی نام آشنای کوهستان ، برای کوهنوردان همیشه خوش یمن وتکیه گاه خوبی برای همه ایام می باشد ،دعای نیاکان وپدر ومادر است که (پیری شی فرزندم)
در حقیقت از آرزوها و آموزه های فرهنگ وسنن جامعه است که موسم پیری وسالخودگی را موهبت ومدیون نیایش ودعای پدر ومادر می دانند که انسان در سنین سالخوردگی پا براه واز گذشته رضایت خاطر داشته باشد٬ همچنین شرایط وموسم پیری را به فال نیک گرفته وهمانند گذشته شور اشتیاقی در سر به پروراند
پیران سخن ز تجربه گویند٬ گفتمت 
   هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن
سر مست در قبای زرافشانی چو بگذری 
  یک بوسه نذر حافظ پشمینه پوش کن
با این حال در کارنامه ورزش کوهنوردی وتاریخ معاصر بسیاری از پیشکسوتان وسالخوردگان این رشته ورزشی با داشتن روحیه مضاعف همواره با لبخند وگشاده رویی با دیگران حشر ونشر دارند وبا تمام قوا تلاش می کنند٬ تا در صحنه وعرصه های کوهنوردی حضور ومشارکت حد اکثری داشته باشندو آینده نوید بخشی را پیش رو گیرند که درس وتجربه بزرگ وخوبی برای جوانان ونسل بر آمده از جامعه است که یاس و نا امیدی را به کنار زده ودور نمای زندگی پیشکسوتان کوهنوردی را آینه عبرت خویش قرار دهند
لذا، هم اکنون تعداد زیادی از پیشکسوتان وسالخوردگان عرصه کوه با همه مرارت و ناملایمات هنوز پای کار ایستاده ودر مجالس ومحافل وحتی در برنامه های کوهنوردی با حضور خود وباز گویی خاطرات از  فراز ونشیب گذشته حکایت دل دارند ٬یاد آوری و باز گویی تاریخ شفاهی٬ باز خوانی خاطرات کسانیکه زحمات گرانسنگی برای جامعه کوهنوردی متحمل شده اند ٬ فرصت مغتنم وخوبی هست تا راویان و نگارندگان در باز گویی خاطرات ٬عملکرد آنان را مکتوب کرده واز سویی سرمشق نسل کنونی باشند که یقینا ، آغاز خوبی به همراه خواهد داشت
لذا جوانان که هنوز فرصت های خوبی پیش رو دارند با بهره گیری از نصایح وتجارب بزرگان کوهنوردی درس عبرت گرفته ودر فراز ونشیب زندگی وعرصه های مختلف کوهنوردی پا پس نکشیده وبرای آینده ای موفق تلاش بیشتری نمایند به تعبیر استاد سخن سعدی
دو استاد دارم در این روزگار
   یکی کارفن دیگری آموزگار
دو استاد باشند نیکوسرشت
      از آنها ندیدم بد وکار زشت
سعادت که استاد باشد به فن  
  از او من بگویم به هر انجمن
  حسب اتفاق افتخاری پیش آمد پای صحبت پیشکسوت کوهنوردی عزیز خلج سفره دل گشوده واز گذشته های دور تا به امروز گفتگویی دوستانه ای داشته باشم  ،٬کهولت سن ومحاسن سپید به مشیت روزگار دیر یا زود فرا می رسد وراه فراری در آن نیست ٬از شانس واقبال انسان است که از بدو پاگشایی خویشتن برروی کره خاکی تا نفس بر می آید برای گذران زندگی وچگونه زیستن حق انتخاب داشته وبخش بزرگی از موفقیت ها وناکامی ها در حیطه اختیار و در گرو درایت وکیاست اوست ،عزیز خلج از پیشکسوتان پر کار ونام آشنای ورزش کوهنوردی ایران در زمینه های  هیمالیانوردی ٬مربیگری ٬سنگ نوردی ٬آموزش ودیگر عرصه های این  ورزش کارنامه درخشانی دارد که تا به این روزدر صحنه مانده وبا داشتن مسولیت های زیاد هنوز نیز در فدراسیون کوهنوردی سمت کمیته پیشکسوتان را بر عهده دارد
ایشان ۴۵ سال پیش به همراه تیم ملی کوهنوردی ایران وچین برای تمرین وهم هوایی از مسیر شمالی اورست تا ارتفاع ۷هزار متری تلاش کردند، اما همزمان  با تقارن انقلاب این برنامه  ناتمام وکوهنوردان به کشور بازگشتند ،بازگویی خاطرات عزیزخلج ازپیشکسوتان ، بخصوص روسای فدراسیون کوهنوردی ،مربیان ، مدرسان خارجی وحضور ایشان در برنامه های هشت هزار متری  شیرین ودلنشین است ٬مشارکت او در عرصه های مختلف کوهنوردی که همکاری ورفاقت تنگاتنگی با بزرگان کوهنوردی داشتند حائز اهمیت می باشد٬ که اکنون بسیاری از آنان در حیات نیستند٬ با خرسندی  می توان گفت
https://t.me/koohnevisaneiran

عزیز خلج تاریخ زنده این ورزش و راوی مستند و معتبر  این مرزو بوم است٬ ایشان شاهد وناظر  شکست ها و پیروزی های  نیم قرن گذشته  کوهنوردی تا به این روز بوده که از نظر مورخ بسیار مغتنم وبا ارزش می باشد
حضور ذهن ٬چالاکی در گفتار ٬همچنین بیان صریح و بدون ملاحظه همه از ویژگی های خوب و بارز عزیز آقا است ٬که  ساعت ها شنونده مجذوب خشرویی وصراحت در کلام ایشان می شود وآنچنان در گفتار و روایت ها مسلط وبیان شفافی دارند که سکوت بهترین گزینه برای مستمع می باشد٬ تا از فرصت بدست آمده بهره مند شود  ٬در عین حال امثال عزیزخلج در این رشته ورزشی کم نیستند ودر حقیقت وجود گرانقدر مربیان واساتید پیشکسوت از مزیت های کوهستان ونقطه قوت جامعه کوهنوردی است که در کسوت سالخوردگی هنوز بلند قامت و پرشور از گذشته خود وهمراهان با افتخار سخن می گویند ،در این باب کوچک ترین تزلزل وتسلسلی در گفتار وبیان او نیست  ، تمام موارد اشاره شده از محاسن و ویژگی های این ورزش وذات نامتناهی کوهستان  می باشد ٬که در مواجهه با مصائب ودشواری های شرایط ناپایدار طبیعت دوستان ویاران نیک سرشتی گزینش وبه هم دلبسته شده اند که پس از سال ها فراق و انتظار هنوز وقتی نامی از آنان بر زبان جاری می شود٬ اشک در چشمان عزیزخلج حلقه می بندد وبا صراحت وصدای بلند می گوید
  (هر چه دارم از کوه وهمنوردان بهتر از جان است ٬ آنان سرمایه وهست ونیست من هستند٬ ودر تمام مراحل زندگی حتی در حریم شخصی و عرصه زندگی همواره آنان  را در کنار خود ودر خوشی وناخوشی٬ شریک غم وشادی  دیده ام )
انبوه خاطرات ورخدادها در طول زندگی ودوران فعالیت خلج از گذشته تا کنون به حدی ملموس واز سر مهر است٬ که او در خاتمه هر خاطره ،بلافاصله داستان وقصه ای  دیگر آغاز می کند که شنونده نیز ترجیح می دهد از فرصت بدست آمده بهره کامل  برده وبا پرسمان وسوال عزیزخلج را به هیجان آورده تا یاد وخاطرات خود را بازگو وبیان نماید٬ باز گویی کارنامه  اساتید ٬پیشگامان عرصه کوه همانند استاد خلج شاید از نادرترین و کم شمار ترین روایاتی است که فقط یک بار در جامعه کوهنوردی درخشیدند وشمع محفل جامعه کوهنوردی شدند ٬صعودهای سراسری زمستانی برروی قلل و دیواره ها همه از توانمندی وسوابق درخشان وحضور پر رنگ عزیزآقا است ٬ اکنون بسیاری از پیشکسوتان بخاطر تنوع وتکثر افکار ونگرش های برخی از  راهیان کوه رضایت خاطر نداشته که البته دلنگرانی به همراه است ٬ اما از مشیت روزگار و بر آمدن تکنولوژی ونیز پندارهای نوین جامعه صنعتی است که نسل بر آمده از بستر جامعه وعصر کنونی با همه کم وکاستی ها  می توان گفت هنوز بارقه های امید در پس پرده روشنی بخش این راه پر فراز ونشیب است ٬ از تجربه تلخ بسیاری از پیشکسوتان است که در موسم سالخوردگی و منفک شدن از مسولیت های کاری به بتدریج منزوی ومستاصل شده وخواسته وناخواسته صحنه کوهنوردی را ترک می کنند که پس از مدتی در معرض آسیب های فراوان قرار می گیرند که با خرسندی جناب خلج و امثالهم در محافل ومجالس حضور داشته و بی شک قبول مسولیت سبب حفظ روحیه آنان شده و اهالی کوه  نیز از تجارب و دانش  آنان محروم نخواهند شد ٬حکیم توس می فرماید 
مرد خردمند هنر پیشه را 
   عمر دو بایست در این روزگار
آموختن تا به یکی تجربه 
   در دگری تجربه بردن ‌بکار  
یقینا بسیاری از کوهنوردان با سابقه ونسل های کنونی چهره بشاش ومقتدر استاد خلج را بخاطر  بلاغت در گفتار و تسلط در بیان مطالب در دوره های کار آموزی سنگ  واردوها  بخاطر دارند به تعبیر استاد سخن سعدی
درشتی نگیرد خردمند پیش
  نه سستی که ناقص کند قدر خویش
نو آموز را ذکر وتحسین و زه
ز تو بیخ وتهدید استاد به
خشرویی و وجه استاد خلج در جامعه کوهنوردی ومناسبات اجتماعی بی همتا ومنحصر به فرد است، باز گویی وتعریف وتمجید ،تملق گویی ویا جانب داری از کسوت ایشان نیست که البته وظیفه ناچیز نگارنده می باشد٬ اما عزیزخلج در هیچ مجلس ومحفل کوهنوردی در اقصی نقاط این مرز بوم  غریبه نیست وهمواره آغوش پر مهر ایشان برای همه گشوده می باشد
او از شاخص ترین یاران باز مانده از نسل پیشین والگوی شایسته ای برای مربیان ٬سرپرستان ومدرسان کوهنوردی است که با  شیوایی وبلاغت در بیان ٬ذهن و روان شنونده را از آن خود می کند ٬بسیار شایسته وارزنده است که نویسندگان عرصه کوه در مصاحبت وباز گویی خاطرات ایشان وامثالهم همت گماشته، مطالب وشنیده هارا مکتوب وکتابت نمایند که یقینا در زمینه های  مختلف ومناسبات اجتماعی ماندگار وبخاطر سپرده خواهد شد٬چنانچه نگاهی اجمالی به سوابق وکارنامه عزیز آقا داشته باشیم بی شک در تمام عرصه های کوهنوردی اگر تملق گویی نباشد رد پایی از مرد نام آشنای این عرصه دیده وملاحظه می شود
https://t.me/koohnevisaneiran

گو اینکه چهره نام آشنای این قصه، یکی از یاران وهمکاران ثابت وپر پا قرص فصلنامه کوه نیز می باشد ٬ لذا در خاتمه دیدار سر زده ودوستانه با استاد عزیز خلج آنچه حائز اهمیت وماحصل این دیدار شد به تصور نگارنده باز گویی خاطرات ناگفته وناشنیده از سوی برخی چهره های نام آشنا که در حقیقت کارنامه وپرونده ناگشوده جامعه کوهنوردی می باشند ودر فراز ونشیب عمر گران سنگ خود هماوردی با نسل پیشین ودیگر پیشکسوتان تجارب خوبی اندوخته اند که برای نسل فعلی ومابعد نیز باز گویی خاطرات و رخدادهای گذشته همه از مباحثی است که باز گویی و نشر آن برای ارشیو تاریخ  ضروری می باشد ویقینام بازتاب آن انگیزه ای برای جوانان در باشگاهها ونهادهای کوهنوردی است که لازم است در این زمینه مسولین کمیته های مربوطه  در این خصوص دیدار ومصاحبه هایی با پیشکسوتان داشته وبا برنامه ریزی وپرسش وپاسخ گفتگوهای شفاهی را مکتوب کرده و در دسترس گذاشته تا باب آشنایی برای دیگران  بیشتر گردد وعلاقه مندان نیز از تجارب ونصیحت های پدرانه آنان در حد بضاعت بهره مند شوند
استاد عزیز خلج چهره نام آشنا وتاریخ شفاهی این ورزش است ٬او بارها بخاطر حضور باشکوه خود در عرصه های مختلف کوهنوردی مورد تشویق وتمجید  قرار گرفته که البته از شایستگی های منحصر بفرد ایشان است که در سال ۱۴۰۲در جشنواره صعودهای برتر نیز از سوی فدراسیون به عنوان کوهنورد دوران بر گزیده شدند
برای ایشان آرزی سلامتی وموفقیت داریم
جهان جاودانه نماند به کس 
   همین جاودان نام نیک است وبس
فرجی پور فروردین ۱۴۰۳
https://t.me/koohnevisaneiran

دیدار ابراهیم فرجی پور با پیشکسوت گرامی استاد عزیز خلج
T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
حجب وحیای زنانه ٬یا صحنه داری مردانه؟
اگر چه بخش بزرگی از سوابق کوهنوردی بدلیل فرهنگ بر خواسته از جامعه  خواسته وناخواسته به نام آقایان رقم خورده و کسب افتخاری برای آنان شده است ٬  اما این پیش قراولی مردان که ناشی از آزادی عمل و باورهای اجتماعی است٬ دال بر ناتوانی ویا غفلت بانوان  در میادین ورزشی نیست ٬در بسیاری از موارد در شرایط مساوی وبرابر به مراتب بانوان سرآمد و در برخی مواقع  از مردان سبقت گرفته وتوانمند تر نیز می باشند٬ یاد آوری این نکته حایز اهمیت است که در اغلب  عرصه های زندگی برخی نگرش ها وایده ها تابع سنت وفرهنگ بر آمده از جامعه است که  ساخته ذهن بشر وبر پایه اعتقادات تقدس یافته  است  ٬در عرصه کوهنوردی هم  اگر چه تمام تلاش بر این است که وانمود شود به سنت های گذشه وناکار آمد دلبستگی نیست٬  اما آداب وباورهای اجتماعی که از نسل ها ونیاکان پیشین به ارث رسیده ٬آنچنان بر افکار واندیشه ها سایه افکنده است که یقینا روشنفکران ومدعیان حقوق برابر زن ومرد نیز از هجمه آسیب آن در امان نمانده اند ٬  باز نگری وحذف پندارها وباورهای تنیده درجسم وجان نیازمند مطالعه و اندیشه ورزی می باشد  ٬یقینا نوع جنسیت وساختار اندامی وخصلت های ذاتی  بانوان در برخی زمینه ها  نسبت به جنس مذکرتمایز دارد ٬ شاید همین دلیل نا متقن  برای مردان مستمسکی شده است که در تمام عرصه ها وصحنه ها میدان دار ودر انجام هر کاری  خود را منع نمی کنند که در آزمون وصحنه های دشواراز هر فرصت ولو ریسک هم مدد می گیرند  ٬برهان ودلایل چنین اقدامی از سوی مردان بر این است که انجام هر کاری ولو پر خطر وسخت بر دوش آنان بوده ودر این عرصه دست غیبی در کار نیست وبه تعبیری یدی مردانه وپولادین می خواهد ٬این تفکرات واندیشه ها یقینا از ساختار ومکانیسم جسمانی واز ویژگی های جنسیت مردانه مایه وتاثیر می گیرد و در همه صحنه های زندگی به عنوان ناظر نامحسوس با او  همراه است  ٬در آداب وسنت جامعه به دلیل عادت و فرهنک کاذب مرد سالاری در نوشته ها ورسانه ها به حضور بانوان  درعرصه های کوهنوردی کمتر اشاره شده است
http://T.me/koohnevisaneiran

شایان ذکر است در طول سال های اخیر وتاریخ کوهنوردی  درصد  قابل توجهی از بانوان در اردوها وصعودهای داخلی وخارجی حضور و مشارکت جدی داشته ودر موارد متعدد سرپرستی برنامه وهمراهی تیم با  بانوان بوده است٬  در همین رابطه به مراتب مشاهده شده که بانوان با خونسردی وملاطفت نسبت به همراهان در مسیر کوه ودر شرایط سخت میدان داری کرده وتاثیر گذار بوده اند، در تاریخ کوهنوردی ایران وجهان جایگاه بانوان گر چه بشایستگی یاد آوری نشده٬ اما بی شک منزلت والا وشایسته این قشر در عرصه پر فراز ونشیب کوه  به نیکی یاد می گردد ٬همچنین در صعود به قلل شاخص ایران وهیمالیا بانوانی بوده اند که موفقیت های بزرگی کسب کرده ودر برخی موارد نیز جان شیرین خود را از دست داده اند ٬ از اینرو آنچه حایز اهمیت و به عنوان عامل باز دارنده در موفقیت بانوان موثر می باشد ٬ هجمه محدودیت های محیط پیرامون وزندگی اجتماعی است که همواره به عنوان تهدید ومانع پیشرفت  بانوان در میادین ورزش وعرصه کوهنوردی شده است ٬ قراین ودلایل این مدعا چنین است که در جمع مردانه وزنانه چنانچه ضرورتا برای انجام کاری نیاز به نیروی انسانی باشد٬ بی مقدمه مردان میدان دار ودست بکار شده وطبیعتا بانوان در صف رزرو با قی می مانند ویا در مناطق کوهستانی ودر صحنه های مختلف ورزش کوهنوردی حتی در مجالس ومحافل ودر سمینارها ودر گردهمایی ها روال بر این است که بانوان با تشریفات حضور یابند ومردان صحنه داری کنند٬ این رویه وشیوه نگرش در همه عرصه های حیات ومناسبات اجتماعی از سایه روشن های تاریخ زندگی بشر از نقطه آغازین تا روزگار کنونی به قوت خود باقی مانده است ٬که یقینا  در حوزه کوهنوردی وکارنامه زنان ومردان مشارکت این دوقشر حسب ضرورت های تاریخی وبه تناسب  شرایط جامعه همراه با کنش و واکنش بوده است٬ این دیدگاه  ناشی از همان فرهنگ وآداب و سننی است که  در این کلاس درس  آموخته ایم و نا باورانه ملکه ذهن شده که همواره صف اول از آن مردان است٬ تداوم وماندگاری چنین تفکری از بدو تولد در محیط خانواده وعرصه های مختلف اجتماعی آنچنان سیطره وتسری یافته که نیازمند گذشت زمان وپاکسازی برخی کج فهمی ها می باشد٬  حضور در برنامه های کوهنوردی ٬جلو داری در مسیرها وشرایط  ویژه کوهستان ٬واگذاری مسولیت وسپردن اختیارات ودهها موارد دیگر در انحصار مردان بوده  وشور بختانه بانوان برای نشان دادن قابلیت ها وتوانمندی های خویشتن علاقه ومدامتی نشان نداده و سکانداری ومسولیت را از خود نمی کنند ٬عدم علاقه مندی وحاشیه ماندن بانوان در باشگاهها و نهادهای کوهنوردی نوعی عادت وملکه ذهن شده که آنان وجود مردان را مقدم تر می پندارند ودر قبول مسولیت احساس خوش آیندی ندارند ٬بانوان همانگونه که در امور منزل ومدخل آشپزخانه خویشتن را قهار وبی همتا می پندارند به همان میزان نیزدر محیط کوهستان اعتماد به نفس خود را از دست داده وگاهی مستاصل می مانند توانمندی ونقش ویژه بانوان در حفظ وحراست از زندگی وتحمل سختی ها همکاری و حسن نیتی است که بندرت باز گو شده وبانوان نیز حسب فرهنگ بر خواسته از جامعه از حقوق حقه خویش محروم  و لب فروبسته اند٬  یقینا همکاری ونقش بانوان به عنوان پشتیبان درمحل کار و قبول مسئولیت اجباری آنان در خانه داری یکی از عوامل موفقیت مردان و اطمینان خاطری برای آنان در برنامه های طولانی مدت و صعود به قلل شاخص می باشد ٬ماحصل کلام اینکه  بخاطر بماند در بیان مطالب ومناظره ها ونیز در ذکر سوابق یاد آور زحمات وتلاش های بانوان را در زندگی مشترک و ساماندهی خانواده نادیده نگرفته  وحدود انصاف رعایت شود
بر خیز جماعت چه سخن  ها که نگفتیم 
      ای کاش یکی زین همه گفتن اثری داشت
فرجی پور اردیبهشت ۱۴۰۳
http://T.me/koohnevisaneiran

عبودیت بسته به لذتی سرشار از زیبایی هاست،
آنگاه که سهیم شوی
و‌ خرامان به دامانش پناه ببری
تا غرق در آرامشی جاودانه گردی
فارغ از هیاهوی جهان مستأصل،
به صراطی که می پندارم تنها پناه بی کسی های غربت انسان رانده شده است
در ملک زمینی که شاید غاصبش می دانند که در طی اعصار، اینجنین دردمندانه در پی‌ آرامشی نه آنچنان پایدار، که برای گذرانی کوتاه، که خاطره اش‌ می‌نامند، عرض جهان را پیموده و به طولش گره می‌زند، کوهها را می‌کاود و بر دشت ها به نظاره ی آسمانی‌ می نشیند که
رنج های‌ روا شده بر روزگار او را دیده‌ و هربار برای ستم های
بی پایانش، همپای بیکرانه های دلش، از عمق دل خود گریسته است، به ‌وهله ی نام زیبای باران
که نابترین جرعه ی هستی شود به کام طبیعت
و نوای زندگی می شود و جان
می فشاند به کوچک تا بزرگش و حیاتی ممتد می گردد بر این چرخه ی دوار پرتکرار ماندگار
و آدمی باز هم تنها در پی آنست که شاید دمی بیاساید بر‌ پهنای شهر آشوب زمین
بر دل آنجایی که طبیعتش میخوانند
آه طبیعت!
تنها میراث آورده ی پدر از بهشت..


صدیقه رضائی
زاگرس دنا قلم 🖋📚


https://t.me/koohnevisaneiran

وعده ی‌ دیدارمان
اینبار در بهشتی رویایی
از خطه ی سبزفام و خیال انگیز ‌مازندران

از ماندگارترین زیبائی های کوهنوردی، خاطرات شبمانی در کمپهای کوهنوردیست
چه‌ رسد به آنکه این‌ رویا را در هیاهوی اغواگر‌ شب طبیعت، بر دامان جنگل نظاره کنی‌ و چشمانت‌، با نگاه خیره مانده ات بر‌ جبروت آسمان و‌ رویای ستاره ها، خواب را در آغوشی پرآرامش، تجربه نماید
فراتر از هر‌ ماندگاری ..
زیباترین زیباییها …

اینبار میخواهیم ادای دینی هم داشته باشیم به ساحت مقدس طبیعت با زدودن چهره ی زشتی هایی که ارمغان نامیمون نوع آدمی، به قلب رئوف ‌طبیعتی است که بی چشمداشت و با سخاوتی بی نظیر، آغوش‌ گشوده به تنهایی های غربت انسان ولی نمی‌گویم چه زخم ها که بر لطافت پیکره ی پرعظمتش وارد نکرده ایم ..

اردیبهشت را نشانه ی بهشت میدانیم و به آئین پرمهر زیباییهای ناتمامش، در همین وعده ی زیبا،
گرد هم می آئیم به مهر ..🙏🏻



عاشقان طبیعت
مشتاقیم به دیدارتان
در آن بهشت رویایی خیال انگیز‌
به رسم وفاداری ..

🙏🏻🌸🌸🙏🏻🌸🌸🙏🏻


صدیقه رضائی
زاگرس دنا قلم 🖋📚

https://chat.whatsapp.com/I7em1cDr42P7q7oQks8avD


https://t.me/koohnevisaneiran

✍️حرفی برای گفتن
🟢فهرمانان در خاطر می مانند
غافل مباش ار عاقلی ٬دریاب اگر صاحبدلی
  باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را                           
راهیان کوه همواره برای رسیدن به بلندای قله تلاش وکوشش می کنند وبا تمام قوا در صدد هستند خودرا به بلندترین نقطه رسانده تا آرامش گیرند٬ این تصور ونگاه ویژه به سترگ قله از خصلت های ذاتی واهداف درونی آنان است٬ که چنانچه در چند قدمی قله مجبور به ترک آن شوند ویا صعود را کنسل نمایند به پاس احترام به جایگاه قله وقانون  صعود تلاش خواهند کرد به دگر بار خودرا به محل مورد نظر رسانده وبا گام نهادن به جایگاه قله کار را تمام کنند٬ در قانون وآداب وسنن راهیان کوه مبنا واصل بر این است که ایستادن بر بلند ترین نقطه کوه شخص را به آرامش خیال می رساند وانسان احساس سر بلندی وغرور می کند این نقطه اوج وسترگ فقط بلندای قله نیست٫ بلکه تعهد به انسانیت ٬مهر ورزی ونیز عشق به موازین کوهستان و راهیان آن است که بخاطر کمک به مصدوم و از راه ماندگان در چند قدمی قله منصرف شده وراه بازگشت را در پیش می گیرند ٫اما خودرا فاتح آن نمی دانند با این حال در سوابق مندرجه ورزش کوهنوردی خلاف آنچه بیان شد ناچیز وانگشت شمار است٬ با این مقدمه تصور  وملاک راهیان کوه  بر این است که همواره بلند ترین نقطه  را نشانه گرفته وایستادن بر جایگاه آن را مقدس می پندارند ٫ این نبوغ واستعداد کوهنوردان است که با تمام توان و بهره گیری از تجهیزات ودانش روز گام بر  بلند ترین نقطه گذاشته وسپس بسلامت خودرا به کمپ ومبدا برسانند و سپس جشن شادمانی صعودرا بر پا نمایند ٬رخداد ۱۹۲۱ برای جورج مالوری و مرگ او در حوالی قله اورست یقینا ناگوار ویاس و نا امیدی به همراه داشت ٬اما ایستادن ادموند هیلاری در سال ۱۹۵۳بر فراز اورست شاید انگیزه و نقطه آغازین  هیمالیا نوردی و نقش آفرینی کوهنوردان برای دست یابی به ۸ هزارمتری ها نوید بخش بود ، مالوری فقید بر همین مبنا عزم صعود به قله اورست کرد چون او هم همانند دیگر راهیان کوه در جستجوی  بلند ترین نقطه جهان  بود که جان شیرین خودرا نیز در حوالی قله از دست داد٬  اکنون معلوم نیست او اولین فاتح اورست هست یا  خیر؟ اما وقتی از هیلاری پرسش می شود که آیا شما اولین فاتح قله هستید یا مالوری ؟ ایشان قدرتمندانه می گوید در اینکه او اولین نفر باشد دلایل متقنی نیست ٬ اما من فاتح زنده اورست هستم ( البته زمانیکه هیلاری در حیات بود)  بازگویی این واژه درس بزرگی برای راهیان کوه است که بسلامت برگشتن ملاک  صعود می باشد ٬در باز خوانی کتب تاریخ استاد محمدی فر واشعار سروده شده برخی شاعران به ویژه حکیم توس ورزش کوهنوردی در ایران شاید دیرینه تر از دیگر کشورها واروپاییان باشد که در این خصوص در کتب تاریخی وشاعران بلند آوازه سخن فراوان است که ذکرسوابق ومدارک در این نوشتار مقدور نمی باشد
چو خورشید بر زد سر از تیغ کوه    
  جهان رابی افروزد فروشکوه
مرا رفت باید به البرز کوه   
  به کاری که بسیار دارد شکوه
ادامه دارد↙️https://t.me/koohnevisaneiran

✍️حرفی برای گفتن
🟢فهرمانان در خاطر می مانند
قسمت پایانی

در سال ۱۳۷۷ تیم ملی کوهنوردی ایران قله اورست را صعود کرد ودر پس وپیش آن راهیان کوه همواره صعود به قلل هشت هزار متری را از اهداف وبرنامه خود می پنداشتند که پس از سه دهه هم اکنون هیمالیا وبلندای قلل هشت هزار متری نام کوهنوردان ایران بر زبان است ٬ در سال ۱۳۸۴ بانوان ایران نیز جایگاه قله اورست را از آن خود کردند٬ این پندار و تصور اکنون در جامعه کوهنوردی غیر ممکن و از محالات نیست که در اخبار وگزارشات خبر صعود هشت هزار متری ها  پشت سر هم از راه می رسد  ٬اگر چه هم اکنون صعود به هشت هزار متری ها همانند گذشته جوانی و حلاوتی ندارد ٬اما ایستادن بر بلندای  قلل ۸ هزار متري با هر هدفي كه باشد از سختي و خطا و خطر آن چيزي نمي¬كاهد که هر ساله در شبکه ها و رسانه ها رخدادهای تلخ وشیرین آن به گوش می رسد ٬  یقینا در سوابق وکارنامه  هر رشته ورزشی  همواره اولی ها در صدر وجایگاه بلند مرتبه ای دارند که آن را جایگزینی نیست٬ صعود به ۱۴ قله هشت هزار متری وراه یابی به باشگاه های ۸  هزار متری در جهان برای کوهنوردان از رویا وآرزوهای بزرگ است ٫ که هم اکنون در جهان انگشت شمارند ومهم تر اینکه صعود به هشت هزار متری ها بدون اکسیژن از استثناعات وجایگاه ارزنده ای دارد که بظاهر هم اکنون تعداد اندکی از نامداران در جهان  این جایگاه را از آن خود کرده اند ٬بازگویی ویاد آوری کار سترگ هیلاری فقید از کشور انگلستان به این منظور است که  ایشان پس از صعود  بالاترین نشان را در کشور خود گرفت وهنوز به عنوان نماد قهرمان ملی آن  کشور در صدر مانده است٬ اما شور بختانه هیمالیانوردان ایران با تمام عرق وعلاقه وسختی های روزگار موفقیت بزرگی کسب کردند ورازهای ناگفته وخاطرات ناشنیده بلندای قلل ۸ هزار متری را به خانه های ایرانیان بردند ٬ اما این  قهرمانان بی نام و نشان براحتی به فراموش خانه روانه می شوند ٬ یقینا عظیم قیچی ساز از نادر ترین کوهنوردان ایران در سده اخیر است که در خط الراس  ۱۴ قله ۸ هزار متری خاطره ساز شد ونام او در شبکه های خبری ورسانه های جهان بر زبان آمد ٬او خیلی زود چهره ای نام آشنا و مرد افسانه ای دوران شد ولی شور بختانه  از نظرها دور است ٬ از خصوصیات ذاتی وتواضع قیچی ساز است که با داشتن برترین توانمندی در هیمالیا وچهره جهانی باشگاههای هشت هزار متری ولی در وطن خود غریب است ٬شاید از سایه روشن های فرهنگ وسنن این مرز وبوم است که نام برخی بشایستگی بر زبان ها جاری می گردد٬ اما نا باورانه زود از خاطر می روند ٫بسیاری از کوهنوردان برتر ایران پیش تر و مابعد قیچی ساز این راه پر فراز ونشیب را طی کردند وبسیاری نیز در صف ایستاده اند که یاد آوری اسامی آنان در این نوشتار مقدور نیست٬اما ذکر نام بانو حسامی فر شاید به جهاتی در این مرقومه بی مقدار خالی از لطف نباشد ٬زحمات گرانسنگ وجایگاه شایسته هیمالیانوردان ایران از آغاز تا مقطع کنونی ستودنی وبی همانند است که شاید بارها بی تفاوت از کنارشان می گذریم وآنان نیز به این قصه عادت کرده اند  در این عرصه یقینا نهادها ورسانه ها می توانند با مناظره ومصاحبه جایگاه شایسته قهرمانان ونوابغ ورزش کوهنوردی را پاس داشته و بخاطر آورند٬ یقینا چهره های تاثیر گذار وبرتر کوهنوردی در عرصه های مختلف کارنامه درخشان وبی نظیری از خود بجای گذاشته اند که از شایستگی ها وستیغ های این رشته ورزشی هستند که لازم است نهادهای ورزشی ودولتمران در حفظ جایگاه آنان اهتمام بیشتری مبذول دارند یاد آوری این نکته حایز اهمیت است که ورزش کوهنوردی در عرصه های فرهنگی ونوشتار ٬هیمالیا وسنگ نوردی ٬آموزش وتشکیلات وهمچنین بر پایی جشنواره ها ومجالس ومحافل ودیگر صحنه ها جایگاه برتر وشایسته ای دارد٬ نویسندگان بزرگ وتاثیر گذار وهمچنین دیواره نوردان بی همتا که نام این مرز بوم را در رسانه ها وشبکه های خبری به اهتزاز در آورده اند  محض فراموش خیالی وناسپاسی نیست٬ اما شایسته است باشگاها وهیت های کوهنوردی در مجالس ومحافل ودر مناسبت های  مختلف در این زمینه با دعوت از چهره های برتر کوهنوردی وفعالان این عرصه باب گفتگو ودیدار از آنان را در اولویت قرار دهند ودر حد بضاعت در این عرصه پیشگام باشند
فرجی پور لاکه اردیبهشت ۱۴۰۳
https://t.me/koohnevisaneiran

پادکست مانگ هلات منتشر کرد :  
اپیزود سی و نهم به نام "ژیلا و دلدادگی هایش" 
 "روایت زندگی یکی از نخستین بانوان مربی کوه‌نوردی دهه سی کشورمان"
  "ژیلا عربی" همسر گرانقدر زنده یاد "محسن نوری"، مربی درجه یک و مدرس نام آشنای کوه‌نوردی است که تا واپسین روزهای زندگی اش،عاشقانه و پرتوان در دنیای کوه و کوه‌نوردی گام برداشت.
داستان ما روایت زندگی مشترک یک مربی سنگنوردی و اسکی زن است با یک مربی سنگنوردی مرد.قصه ای است از دلدادگی و عشق که نقطه آغاز این پیوند در صخره های بلند و سرسخت کوهستان است،عشقی که رشته وصلش  طناب حمایت و استحکام پیوندش به کارگاه محبت و تداوم زندگی است.این دو پنجه بر سنگ های آذرین سائیدند و پاها را در لمس گیره ها و طناب صعود و حمایت های میانی سپرده و پس از صعودی جسورانه از دیواره بند یخچال، با شادی و مسرت،سفره عقد زناشویی خویش را بر پا کردند و از آن پس،همطناب و همنورد دیواره ها ،قله ها و پیست های اسکی شدند و هم پیمان عشق و زندگی، تا آتش مهر و عشق خویش را بر فراز قلل بیفروزند.

محسن نیکروش/فرشته احمدیانفر
۱۱ اردیبهشت۱۴۰۳
https://t.me/Mang_halat
https://castbox.fm/vb/697268980

T.me/koohnevisaneiran

پادکست مانگ هلات منتشر کرد :  
اپیزود سی و نهم به نام "ژیلا و دلدادگی هایش" 
 " روایت زندگی یکی از نخستین بانوان مربی کوه‌نوردی دهه سی کشورمان"
  "ژیلا عربی" همسرگرانقدر زنده یاد "محسن نوری"،  مربی درجه یک و مدرس نام آشنای کوه‌نوردی است که تا واپسین روزهای زندگی اش،عاشقانه و پرتوان در دنیای کوه و کوه‌نوردی گام برداشت.
داستان ما روایت زندگی مشترک یک مربی سنگنوردی و اسکی زن  است با یک مربی سنگنوردی مرد ،قصه ای است از دلدادگی و عشق که نقطه آغاز این پیوند در صخره های بلند و سرسخت کوهستان است ،عشقی که رشته وصلش طناب حمایت و استحکام پیوندش به کارگاه  محبت و تداوم زندگی است.این دو پنجه بر سنگ های آذرین سائیدند و پاها را در لمس گیره ها و طناب صعود و حمایت های میانی سپرده و پس از صعودی جسورانه از دیواره بندیخچال،با شادی و مسرت ،سفره عقد زناشویی خویش را بر پا کردند و از آن پس، همطناب و همنورد دیواره ها ،قله ها و پیست های اسکی شدند و هم پیمان عشق و زندگی، تا آتش مهر و عشق خویش را بر فراز قلل بیفروزند.

محسن نیکروش/فرشته احمدیانفر
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
t.me/Mang_halat
https://castbox.fm/vb/697268980

T.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
جایگاه بلند مرتبه معلم
مقدمه
(در  دوازدهم اردیبهشت سال ۱۳۴۰  مقابل مجلس شورای ملی تعدادی از معلمان بخاطر دستمزد تحصن می کنند و در مواجه با پلیس چند نفر مجروح می شوند که شخصی بنام دکتر خانعلی معلم فلسفه شهید می شود، از آن پس رسم بر این بوده که معلمان هرساله این روز را گرامی می داشتند که این رخداد بعد از انقلاب به مناسبت شهادت استاد مطهری تا کنون  بنام روز معلم تداوم یافته است ،همچنین در عرصه تاریخ ارسطو فیلسوف یونان به عنوان معلم اول و فارابی معلم ثانی ونیز میردادماد به عنوان معلم ثالث لقب گرفته اند که در کتب تاریخی وفرهنگ لغت در این خصوص توضیحات کامل موجود است )
کار وکشاورزی ودیگر امور در روستا اولویت اول بود چنانچه کسی به کلاس درس ویا تحصیل فراخوانده می شد، از نگاه اغلب روستا نشینان نوعی هنجار شکنی وجای تعجب به همراه داشت  ،یقینا در گذشته های دورتر شاید از محالات بوده که کسی ویاشخصی از اهالی روستاها بتواند تحصیل کند ،مگر اغنیا وملاکین که توان مالی داشتند وکارها وامور آنان‌ در روستا توسط عمله ویا افراد  مزد بگیر انجام می شد واحیانا فرزندان آنان در تحصیل وحضور در کلاس درس موانع ومشکلات کمتری داشتند (البته نقل وقول روایات وکارنامه پنج دهه از عمر انسان در مقایسه با تاریخ زندگی بشر ونیاکان ذره ای بیش نیست ولی آنچه بیان می گردد یقینا در حد بضاعت  مغتنم است )
در روستا زادگاه خودم  آنچه بخاطر دارم ویا بگوش شنیده ام تعداد قلیلی از خوش نشینان که مدت چند ماهی در روستا ساکن می شدند ودر شهر منزل وماوایی نیز داشتند سواد قرآنی وبقولی به مکتب رفته بودند وتحصیلات کلاسیک نداشتند  ،به این خاطر برای روستائیان وسکنه آنجا که در اغلب فصول سال کار کشاورزی ودامداری شغل اولیه وکسب وکار بود بخصوص فرزند ذکور به عنوان نیروی کار اهمیت بسزایی داشت که در آنجا ساکن و کمک حال خانواده بودند
شاید از دهه چهل در برخی از روستا ها تعداد انگشت شماری از خانواده ها با همه مرارت ومشکلات ونیز مقابله با برخی نگرش های مقدس یکی از فرزندان ذکور را برای تحصیل روانه می کردند ،که یقینا هزینه ها وتهیه منزل استیجاری ویا سکونت در منازل اقوام در شهر از اصلی ترین موانع ومشکلاتی بوده که برای تحصیل کننده نیز بسیار دشوار وهمراه با ملاحظات بوده است ،غرض از باز گویی چنین روایات وپیشنه و احوال باب گفتگو و یاد آوری تاریخ شفاهی چند دهه پیش است که برای نسل فعلی وکسانیکه در آینده به این نسل خواهند پیوست، که بخاطر بماند نیاکان ما ونسل های گذشته چگونه روزگار می گذراندند وسیر تاریخ اجتماعی ایران وحال و روز روستا نشینان در گذشته چگونه بوده است اکنون ،اگر چه هنوز برخی مشکلات وسختی ها گریبانگیر وطاقت فرسا رایج  است ،اما مشابه چنین دشواری ها، رنج ومحنت هایی است که  گذشتگان متحمل شدند ونسل فعلی نیز به گونه ای دیگر با سختی وناملایمات دست‌وپنجه نرم می کنند که البته واقعیت های انکار ناپذیر روزگار وسرنوشت انسان است
بقول استاد زرین کوب
(تا انسان گذشته خودرا خوب نداند،آینده خوبی پیش رو نخواهد داشت  ) در اینجا توصیه این حقیر بر این است، مطالعه تاریخ وسرگذشت انسان وبه ویژه شنیدن نصایح وسخنان سالخوردگان واقوام به عنوان تاریخ شفاهی این مرزو بوم به مراتب مغتنم وجایگاه ویژه ای دارد ،که اهالی قلم وجوانان تحصیل کرده لازم است در این زمینه حوصله بخرج داده وشنیده ها را کتابت ومکتوب نمایند
یقینا برای ثبت وقایع وفرهنگ وسنن مردم ،به خصوص نزدیکان واقوام  لازم است همت بخرج داده وخاطره نویسی شود که برای چنین کاری دست غیبی در کار نیست وباید در این زمینه اهتمام بیشتری مبذول گردد
به هر حال معلمان وکارگران دو قشر موثر وپر تعداد در جامعه هستند که در شکوفایی ونقش آفرینی  کشور جایگاه شایسته ای داشته ولازم است قدردان زحمات گرانسنگ آنان باشیم فرجی پور اردیبهشت ۱۴۰۳
https://t.me/koohnevisaneiran