حرفی برای گفتن
بلند مرتبه یا جایگاه از دست رفته؟
با گذشت هشت دهه از تاریخ ودیباچه‌ ورزش کوهنوردی در ایران شاهد رخدادهای تلخ وشیرینی بوده ایم که بدور از تملق گویی و جانبه گرایی هر کدام آغازی برای شروع رویداد مبارک دیگری بوده است٬ اساس فلسفه وجودی زندگی وحیات بر این است که هیچ چیزی به پایان نمی رسد ٬لذا روش ها ونگرش ها تغیر پذیرند ویقینا ‌هر پایانی برای آغازی دیگر اما با شیوه واهدافی متعالی تر برپا می گردد٬ مهم آن است که تلاشگران‌در صحنه عمل چه میزان جدیت داشته ودر چشم اندازه چه اهدافی را دنبال کنند٬ ونیزنسبت به مسولیت و جایگاه فعلی خویشتن چقدر نقش آفرین بوده اند؟ آیا خود اراده ای برای تغیر و تحول دارند؟ آیا در جایگاه خویشتن نقش آفرین هستند یا سد راهند ؟آیا در عملکرد و کارنامه نمره قبولی دارند‌ یا مردودند؟آیا پاسخگوی نیازهای فعلی جامعه کوهنوردی ومخاطبین هستند یا با توجیهات زیرکانه قصد وقت کشی دارند؟آیا وجود آنان برای خدمت رسانی است یا تلاش بر این است که فقط در صحنه باشند؟ ویا با ایده ال نگری منتظر معجزه و دست غیب از ماورای ذهن هستند٬ زمان بسرعت از دست می رود ودر انتظار چه کنم، چه کنم ، هیچ وقت عقربه های ساعت متوقف نمی ماند ٬ چنانچه به کارنامه گذشته و وجدان بیدار خویشتن مراجعه و باز نگری منصفانه ای داشته باشیم ٬ اغلب مسولین در تشکیلات بزرگ کوهنوردی یا خویشتن از ابتدا در صحنه بوده ویا از شواهد‌ و سوابق موجود به همه موارد گذشته وحال آگاهی دارند و اظهار بی خبری ویا عدم دسترسی به سوابق احیانا برای تبرئه بکار گرفته می شود که گاهی از ملاحظه کاری و عدم پاسخگویی محترمانه است٬ بی مقدمه وبی تعارف تصور نگارنده بر این است که مسولین کوهنوردی کشور در هر مقام ورتبه ای که باشند در شرایط فعلی ودر جایگاه پاسخ گویی بازیگران اصلی این صحنه هستند و چنانچه اکنون در عرصه تشکیلات و جامعه مخاطب با شیوه های مختلف سلب مسولیت کرده ویا همصدا با موانع ومشکلات رایج جامعه تسلیم مشیت روزگار زمان را خریده وبا توجیهات منتظر دست غیب می مانند٬ کار پسندیده ای نیست، وانگهی در محکمه تاریخ رد پای همگان بی ملاحظه به چالش کشیده خواهد شد و هیچ کس در پاسخگویی ودفاع از عملکرد نامبارک خود در امان نخواهد بود ، تصور نگارنده نه در جایکاه پرسشگری بلکه عضوی از جامعه کوهنوردی همواره بر این است که شواهد وسوابق بجا مانده از تلاش های ۸۰ ساله اخیر ورزش کوهنوردی ایده ال نبوده ونیست اما چنانچه به اطلاعات واخبار منتشره جامعه کوهنوردی وکارنامه مفتوحه ملاحظه ومقایسه ای بی طرفانه داشته باشیم ٬اگر امتیاز ممتاز در پرونده نباشد، به گمان نمره قبولی لحاظ شده است ،اما رضایت بخش نیست ٬ بقول بیت شعر
کوه نتواند شدن سد ره مقصود مرد
همت مردان بر آرد از نهاد کوه گرد
نگارنده در موارد مختلف با حضور در همایش ها وصعودهای گروهی وسراسری افتخار حضور داشته وهمواره تشکیلات کوهنوردی کشور را با همه کم وکاستی وموانع ومشکلات در سطوح مختلف ارزیابی مقایسه ای کرده که یقینا می توان به ادامه کار ونیز چشم انداز آینده بیشتر امیدوار بود ٬اما برخی کوتاهی ها واهمال وسهل انگاری از دیده ونظر پنهان نیست ،در این عرصه بی تفاوتی و سپردن کارها به قضا وقدر و یا ابراز بهانه های موجه وغیر موجه که ساخته وپرداخته ذهن است بگونه ای شیوه مصلحت اندیشی و ملاحظه گری شده است که زمان را سپری کرده وخویشتن را مبرا از خطا بدانیم (اگر می‌خواهید آینده را تعریف کنید گذشته را مطالعه کنید،
اما اجازه ندهید سایه‌های گذشته، آینده شما را تاریک کند ، ویکتور هوگو)
https://t.me/koohnevisaneiran

موارد اشاره شده ناسپاسی از زحمات مسولین تشکیلات بزرگ کوهنوردی کشور نیست ،اما یاد آوری وتاکید به زحمات آنان که در عرصه های مختلف پشت صحنه نقش آفرین بوده وهم اکنون نیز همراه هستند٬ اما ورزش کوهنوردی پر جمعیت ودر سطوح مختلف متوقع ودر برخی موارد نیاز به خانه تکانی دارد ،تا جوانان ،کارشناسان واساتید فن و کار بلد به صحنه دعوت شوند. لذا به حرمت وپاسداشت جایگاه بلند مرتبه فعالین وزحمتکشان کوهنوردی واساتید که با خون ودل این عرصه وصحنه را تا کنون آراسته واز خویشتن نشان افتخار باقی گذاشتند، نمره منفی بر قامت این رشته ورزشی گران وناگوار است ٬از اینرو یا راهی هست ویا راهی باید ساخته شود،
روزگار ما به غفلت از تن آسانی گذشت
عمر ما چون چشم قربانی به حیرانی گذشت
چند پرسی صائب احوال پریشانی ما
مدت بیداریم در خواب ظلمانی گذشت
تصور و نگاه مثبت به کارنامه کوهنوردی از آغاز تا کنون از روی تعصب و تملق گویی نیست ٬بلکه مشاهدات واخبار منتشره در فضای مجازی حاکی از آن است که جایگاه کوهنوردی کشور نسبت به فراسوی مرزها اگر‌برتر نباشد برابر است ٬ اما این بدان معنا نیست که کم وکاستی ها نادیده گرفته شود یا به آنچه تا کنون انجام گرفته بسنده کنیم٬لذا آغاز فعالیت این تشکیلات از منظر تاریخ تا کنون همانند پلک بهم زدن چشم است ٬شاید هیت ها وباشگاههای کوهنوردی قبل از انقلاب از نظر کمیت به تعداد انگشت دستان بود ولی هم اکنون در 31 استان به احتساب شهرستانها صدها باشگاه کوهنوردی فعال ونیمه فعال داریم ٬لذا آنان که تا کنون در صحنه بوده اند همواره فراز ونشیب ها را به فال نیک گرفته و همیشه تلاش بر این بوده که فرصت ها را چراغ راه آینده وتهدید ها با مشاوره و مباحثه از سر راه بردارند ٬از اینرو سکان ورهبری ورزش کوهنوردی کشور هم اکنون حسب ساختار تشکیلات بر عهده مسولین هیت ها وباشگاههای کوهنوردی بوده که لازم است با بهره گیری از تجارب شخصی وحضور در صحنه عمل چشم بینا وگوش شنوا داشته باشند ، به این خاطر هم نظر ویا همفکر بودن ، ابراز خرسندی و کف زدن به عملکرد درست‌ویانادرست اگر چه امتنان خاطر ایجاد می کند، اما نقد منصفانه ونظر مخالف همانند داروی تلخی است تسکین دهنده وعلاج بیماری می باشد لذادر محضر وجدان وتاریخ وقتی پای راست آزمایی در پیش است٬برخی بی مهری ها واهمال وسهل انگاری در شرح وظایف ونیز دوری جستن آگاهانه نسبت به وظایف آزار دهنده وناگوار است که در سوابق این رشته ورزشی دور از انتظار است ،اما افسوس که یاران همیشه در صحنه و وارثان این رشته ورزشی در مواردی کم لطفی کرده وبا وقت تلف کنی با ترفند های مختلف کج راهه در‌پیش می گیرند وناغافل بر تارک تشکیلات کوهنوردی جایگاه شایسته این‌رشته‌ مورد‌سوال است ، اما این نکته حایز اهمیت است که جایگاه مثبت کسانی که در پشت صحنه تا دورترین نقاط عرصه عریض وطویل این تسکیلات تا کنون با همه کم وکاستی دستی بر آتش داشته محترم است که این سفره در حد بضاعت آراسته واین چراغ هنوز روشن است ،اما سوال اینجا است من وشما کجا ایستاده ایم ؟ فرجی پور خرداد ۱۴۰۲

https://t.me/koohnevisaneiran

پیشنهاد طرح 120 دقیقه برای دماوند / آیا برای حفاظت از کوه «دماوند» حاضرید قدری طولانی تر و بیشتر کوهنوردی کنید؟!
اطلاعات بیشتر در کانال #کوهنویسان
🏝 🌿🗻🏝🌿🗻

@koohnevisaneiran

🔹پیشنهاد طرح 120 دقیقه برای دماوند

کوهنوردان صعود کننده به دماوند، تا چه میزان نسبت به حفاظت و صیانت از این قله اهتمام می‌ورزند؟ آیا حاضرند برای حفاظت بیشتر از این اثر طبیعی ملی، 120 دقیقه مسیر خود را طولانی‌تر و بیشتر کوهنوردی کنند؟!
طرح "120 دقیقه برای دماوند" عنوان طرحی است که به پیشنهاد جمعی از کوهنوردان و از طرف کمیته پناهگاه‌ها و تاسیسات کوهستانی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی ارائه شده و در آن به کوهنوردانی که قصد صعود به قلل بلند کشور و بخصوص دماوند را دارند، پیشنهاد می‌شود که پیمایش خود را از نقاط رهایی روستاها و کنار جاده آسفالت آغاز کنند و در مسیر قله دماوند،جبهه جنوبی، برای رسیدن به بارگاه دوم (مسجد صاحب زمان عج) از خودرو استفاده نکنند.
با این حرکت، مسیر پیمایش آن‌ها حدود 120 دقیقه طولانی‌تر خواهد شد و در عوض به حفاظت بیشتر از دماوند کمک خواهند کرد.
این طرح دارای مزایای زیادی است که از جمله آن‌ها می‌توان به جلوگیری از جاده کشی های بی‌رویه در دماوند و مناطق کوهستانی و کوهنوردی، هم هوایی بهتر، برگرداندن آرامش به حیات وحش منطقه و استفاده از جاذبه‌های مسیراشاره کرد.
پایه و اساس این طرح، بر خلاف طرح‌های مشابه قبلی، بر محوریت علاقه‌مندان به طبیعت و فعالین کوهنوردی بنا شده است و نه صرفاً براساس نظر و هدایت ارگان‌های دولتی و خصوصی.
در این طرح از کوهنوردانی که قصد صعود به قله دماوند را دارند، تقاضا و درخواست می‌شود که به طور خودجوش و دقت نظر نسبت به اجرای آن در فصل پیش رو با حذف خودرو از مسیر مابین جاده آسفالت و بارگاه دوم اقدام نمایند.
برای آماده سازی مسیر پیشنهادی با ۲۹ سنگ چین و ۵ تابلو مشخص شده است .
در پست بعدی می توانید مقاله کامل مربوط به این طرح را مطالعه کنید.

کمیته پناهگاهها و تاسیسات ورزشی فدراسیون کوهنوردی
@Climbing_news

@koohnevisaneiran

طرح 120 دقیقه برای دماوند

فایل پیوست را دریافت و طرح مذکور را ملاحظه نمائید.

کمیته پناهگاهها و تاسیسات ورزشی فدراسیون کوهنوردی
@Climbing_news

@koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
دیدار و دلجویی با اخلاص یا از سر تکلیف ؟
مدتی بود قصدداشتم به یکی از
آشنایان که در زمینه خاطراتش کتابی نوشته وهمچنین از دوره فعالیت کوهنوردی نیز مطالبی دارد عیادت نمایم در این خصوص انتظار همراهی تعدادی از دوستان و سستی وتنبلی سبب شد تا زمان طولانی و همراهی دیگر دوستان میسر نگردد، که بناچار به تنهایی برای دیدار عازم شدم ، اما وقتی به درب منزل رسیدم مصادف با هفتمین روز در گذشت ایشان بود که در بازگشت خود را سرزنش کرده ودلنوشته ای تدوین شد که ملاحظه می کنید به تعبیر شعر عراقی
نظری کن که بجان آمدم از دلتنگی
گذری کن که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که ،بیایم چو،به جان آیی تو
من بجان آمدم ،اینک تو چرا می نایی
با گذر زمان‌وپدیدار شدن وسایل ارتباطی ونیز فضای مجازی که هر صبحگاه با سلام و یا عکسی از سوی کاربران تبادل وارسال می گردد ،به گونه ای برای ابراز محبت وبر قراری روابط حسنه بین خانواده ها‌ وآشنایان می باشد ،تصور شرایط فعلی برای نیاکان ونسل گذشته یقینا محال و دور از انتظار بود ،شاید در طول تاریخ وگذر زمان نسل گذشته نسبت به بر آمدن تکنولوژی ودنیای ارتباطات مقاومت کردند وگاها مورد مزمت وتمسخر نسل فعلی قرار گرفته‌ومتهم به کهنه اندیشی شدند ،
یقینا تجربه وعلم دو یار دیرینه ودو همسفرتاریخ در کنار انسان پا به پا همراه بوده وهرز گاهی در پیچ های خطر تاریخی همدیگر را جا گذاشته اند ،به این خاطر تجارب ودلبستگی بزرگان و موسپیدان خانواده همواره بر حفظ آداب وسنن نیاکان بوده که از روی تجربه بدست آمده بود و آنان در پاسداری از آن نیز اصرار بیشتری داشتند، اکنون سنت ها وآداب نیاکان همانند بسیاری از پدیده های اجتماعی جایگاه بلند‌مرتبه خود را از دست داده وصاحبان فعلی جامعه باور وپایبندی به آن را بیهوده و نا مبارک می پندارند ، دیدارها به اکراه انجام می گیرد ،ملاقات ودلجویی از سر تکلیف شده و در گفتمان واحوال پرسی ملاحظه کاری فراوان است ، بقول اخوان (و گر دست محبت سوی کس یازی ،به اکراه آورد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است ) بی شک فراز ونشیب تاریخ وتحلیل رخدادهای زندگی بشر مملو از اتفاقات تلخ وشیرینی است که بی تردید انسان بازیگر اصلی این صحنه بوده و لازم است جایگاه بلند مرتبه خود را محفوظ بدارد،حفظ ارزش ها ،کرامت بزرگان خانواده،عیادت از بیماران در بستر ونیز دیدار وبازدید از اقوام دور ونزدیک شاید کمترین وظیفه انسانی وحجب وحیای مقدسی است که هنوز در ارکان خانواده بخصوص پدران ومادران همانند شمعی روشنایی مختصری دارد که هیزمی باید که روشنایی آن افزون گردد ،گذر زمان‌وگرفتاریهای روز مره زندگی ونیز خستگی های ناخواسته بر آمده از جامعه دل ودماغی نگذاشته وشاید دیدارها ودلجویی ها در گروه گره های کوری است که به همگان تحمیل شده است ، بقول اخوان‌(نفس ها ابر،دل ها خسته و غمگین ، سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ) اما تصور نگارنده بر این است که انسان مدعی اشرف مخلوقات ،خرد ورز وبه تعبیر خویشتن سر آمد موجودات است که در انجام کار نیک و پسندیده منتظر استخاره نیست ،اگر‌چه موانع ومشکلات جاری زندگی بشکل های مختلف‌ دست همه را بسته وآزار دهنده گردیده اما یا راهی‌هست‌ویا راهی باید ساخت‌،دید وبازدید وسرکشی از اقوام‌وآشنایان‌ به ویژه بیماران وسالمندان ونیز پیشکسوتان ورزش کوهنوردی رخداد شیرینی است که ملاقات شونده ودیدار کننده هر دو به وجد آماده که همان بازگویی مختصر احوال ونیزه جاری شدن اشک شوق بر گونه های چروک بسته گرانبها وجایگزین ندارد ، بقول حافظ
(کس نمی گوید که یاری داشت حق دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد ،یاران را چه شد؟)
به این خاطر با فرض بر اینکه بار گران هزینه ها ونیز مشکلات رایج زندگی واقعیت بر آمده از جامعه فعلی احساس ناخوش آیندی است که شخصیت والا مقام انسان را به چالش کشیده است، اینک همتی بلند و اراده قوی می باید که درذات وجود انسان مستولی ومتبلور است است که برای دیدار‌ و احوال پرسی دیگران‌ به پا خواسته و قدم در راه نهد که آنان چشم در راهند. بقول نیمایوشیج
(در آن نوبت که بندد دست نیلوفربه پای سرو کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه، من از یادت نمی کاهم ،ترا من چشم در راهم)

https://t.me/koohnevisaneiran
فرجی پور خرداد ۱۴۰۲

چقدر چشم به ساعت دوختم ....

چقدر منتظر بودم برای دیدن و شنیدن صدای زیبایت ....

چقدر با آواز پرنده‌های خانه تو خودم را دلگرم کردم...
صفحه نیازمندیهای دلم را گشودم " نام تو بود " صدا و نگاه تو بود "....

اکنون آمده‌ام تا به تو و یال‌هایت پناه ببرم ...

و در سایه‌سار صخره‌هایت لختی بیاسایم و همه عاشقانت را که در پاکوب‌ها برای به تو رسیدن ،  شور و شوق دارند را به تماشا بنشینم ....

دلم می‌خواهد " دن کیشوت " شوم و شبی با لباس آهنین به سراغ همه نرفته‌ها و نرسیده‌های تاریخ بروم ، می‌خواهم هیچ تیری و هیچ زهری در من اثر نکند، می‌خواهم تهمتن باشم و چون "سیاوش" از آتش بگذرم و همه را به ستیغ‌های زیبا و سترگ برسانم ....


دفتر خاطرات یال‌ها را می‌گشایم و به هزاران اسمی نگاه می‌کنم که می‌خواستند برسند ، اما نرسیدند ....

✍ناهید امیری


آنقدر از تو می‌نویسم تا فارسی تمام شود ....


https://t.me/koohnevisaneiran

🅱 #هندزفری

هنگام کوهنوردی هنذفری در گوش خود نگذارید...
   چرا؟؟
برای :
شنیدن صدای سقوط سنگ از ارتفاع
شنیدن صدای هشدار خزندگان سمی
شنیدن نزدیک شدن وحوش درنده
شنیدن آخرین صدای همنوردی که به خطرافتاده
شنیدن صدای آواز دلنشین همنوردتون
شنیدن صدای راهنما یا لیدر گروه

و آخرین صدا؛
شنیدن صدای ضرب آهنگ ارگانیک کوهستان،
صدای آبشارها و چکاوکها
و گاهی صدای خش دار زاغ یا کلاغی در بلندیها که همان هم زیبایی طبیعت است....
#در_کوهنوری_گوش_به_زنگ_باید_بود

✍ طاهره افشاری
📷 فرشته احمدیان فر

T.me/koohnevisaneiran

به کجا چنین شتابان ؟؟؟!!!
امروز پنجم ژوئن و روز جهانی محیط زیست است.
هدف از نام گذاری روزها این است که ضمن انجام فعالیت های ویژه، ذهن آحاد جامعه به این موضوعات متمرکز گردد و نگاهی از سر اعتبار  اندیشه و تفکر و تعقل به آن موضوع داشته باشیم. امروزه نقش بی بدیل محیط زیست در چرخه حیات انسانها بر هیچ کس پوشیده نیست. وبا وجود آنکه همه می دانیم حیات ما وابسته به محیط زیست است و زندگی بدون آن غیر ممکن است ، یک سوال مهم مطرح می شود که چرا چرخه تخریب محیط زیست اینقدر سرعت گرفته است؟ برای پاسخ به این موضوع ابتدا باید بازتعریفی از محیط زیست در ذهن خودمان داشته باشیم تا بدانیم اساسا چه عملی ودر چه حوزه ای تخریب به حساب می آید. زمین و آسمان و قعر اقیانوسها و در یک کلام جهان و آنچه به عنوان جو پیرامون آن قرار گرفته، به عنوان محیط زیست مطرح می شود. پس با این نگاه چیزی نداریم که از مظاهر محیط زیست نباشد و عملا هر رفتاری از ما که باعث بهم خوردن این نظم طبیعی بشود تخریب محیط زیست به حساب می آید. و این گستردگی محیط زیست و تعریفی که از تخریب آن شد وظیفه ما را در حفظ آن مضاعف می کند. متاسفانه علی رغم آنکه دانش بشری گسترده تر شده است و همه در تلاش هستند دنیا را محیطی زیباتر برای زندگی بسازند و حتی دولتها و حکومت ها اقتدار اقتصادی و توریستی خود را از طبیعت و منابع طبیعی می گیرند، ولی به خوبی در می یابیم که در این مسیر دست یازی ها به طبیعت و محیط زیست بیشتر شده است. استحصال معادن، تخریب جنگل ها و کوهها و مراتع، بهره برداری بی رویه از منابع آب های زیر زمینی و آلوده کردن رودخانه ها و اقیانوس ها، و حتی انباشت میلیون ها تن گازهای گلخانه ای با موادسمی خطرناک در جو اطراف زمین که باعث آسیب زدن به لایه ازن شده است همه از ظلم انسانهای متمدن و پیشرفته به محیط زیست در مسیر پاسخگویی به حس زیاده خواهی آنها بوده است. و عجیبتر این است که همه قصد بهره برداری دارند و کمتر کسی به فکر احیاء محیط زیست است. خواسته و ناخواسته همه کمر همت به نابودی محیط زیست بسته اند. با این سرعت بهره برداری همراه با تخریب،  برای چند سال دیگر شنیدن صدای پرندگان و زمزمه جویبارها و رقص درختان در باد برایمان آرزو خواهد شد. آیا هنوز وقت آن نرسیده که قبل از انجام هر کاری فکر کنیم که با انجام آن چقدر به محیط زیست آسیب می زنیم؟؟ آیا دستگاههای متولی نباید تلاش کنند که پیوست زیست محیطی برای انجام هر کاری جزءالزامات اجرایی انجام آن باشد؟ آیا برای کاهش هزینه ها باید محیط زیست و حیات جانداران را به مخاطره انداخت؟ آیا همیشه محیط زیست باید تاوان بدهد و نابود شود؟ بشر با این سرعت به کجا می رود؟آیا با وجود این همه تکنولوژی باز هم باید کوهها و دشتها و جنگلها قربانی زیاده خواهی های ما بشوند و هر روز از مساحت آنها کاسته شود که ما می خواهیم جاده و ویلا و کارخانه داشته باشیم؟؟؟ اندکی فکر کردیم، که این همه خودخواهی و دیگر آزاری برای چه؟؟  آیا یک لحظه به محیط زیست به عنوان یک موجود زنده و پویا که حق حیات دارد فکر کردیم؟ چشمان خود را ببندیم و فکر کنیم چه مقدار از حجم زیبایی های محیط زیست ما در سالهای اخیر کاسته شده است چه رودهایی خشک شده است؟ چه دشتهایی را از دست دادیم ؟و چه تالاب هایی را خشک کردیم؟ و چه کوههایی را نابود کردیم؟ هوای محیط زندگی ما مثل قبل جانفزاست و می توان آزادانه نفس عمیق کشید و ریه ها را پر از اکسیژن ناب کرد؟ چقدر باید حسرت روزهایی با آسمان آبی را بخوریم ؟ از این مرثیه هر چه بگوییم از درد و غم آن کاسته نمی شود و باید چاره ای اندیشید. شعار های حمایت از محیط زیست باید به عمل منتهی شود. حفظ محیط زیست در ردیف حفظ جان انسانها باید حرمت داشته باشد ودر مسیر احیاء آن باید تلاش کرد. بهره برداری بی رویه از آب،خاک ،جنگل و دریا باید متوقف گردد. و یکی از مهارتهایی که در محیط های آموزشی اعم از مدارس،دانشگاهها و  خانواده ها آموزش علمی و عملی داده شود حفظ محیط زیست است. بهره برداران از محیط زیست شامل طبیعتگردان و کوهنوردان همه وهمه باید بدانندکه آنچه آنها به عنوان مظاهر طبیعت از آن استفاده می کنند طی هزاران سال بوجود آمده اند و قرار نیست طی یک حرکت نسنجیده ما از بین برود . دانه ای ماهها و بلکه سالها به انتظار آب و باران و نور خورشید بوده و سبز شده و سر در مسیر رشد و تعالی گذاشته و ناگاه زیر پای یک انسان له می شود و به حیات آن پایان داده می شود. شاخه ای می شکند و حیوانی قربانی هوس رانی های ما می شود. ای کاش برنامه ریزان فعالیتهای طبیعتگردی و کوهنوردی قبل از انجام هر برنامه ای الزامات زیست محیطی را متذکر شوند و نظارتی بر انجام آن نیز باشد. وجدان ها را بیدار کنیم ، در مقابل تخریب ها خاموش ننشینیم که فردا خیلی دیر است.
✍️حسن صداقتی
T.me/koohnevisaneiran

به بهانه پنجم ژوئن،روز جهانی محیط زیست
یکی از رسالت های تشکل صعودقلم معرفی و نکوداشت فعالین محیط زیست است و امسال هم مانندگذشته از این سنت نیکو پیروی کردیم.
در #هجدهمین_همایش_صعودقلم شاهد حضور بزرگان بسیاری بودیم که رد قلم ها و قدم هایشان،تاثیراتی شگرف بر دل دوستداران طبیعت و حامیان کوهستان ایجاد کرده است.
یکی از این نیکنامان "عبدالله اشتری" است، کسی که نامش با محیط زیست کوهستان گره خورده وسابقه فعالیت های زیادی(هم در عرصه داخلی و هم خارجی) را در کارنامه دارد و سالیان درازیست که کوشیده از چالش ها و آسیب هایی که کوهستان،یخچال ها و... را تهدید می کند بگوید و بنویسد.
در حاشیه همایش صعود قلم،گفت وگوی کوتاهی با ایشان انجام داده ام که شرح مختصری از فعالیت های انجام شده شان را می شنویم.
توضیح: عبدالله اشتری نویسنده کتاب "از حس برف تا خطر بهمن" و همچنین سردبیر و مدیراجرایی فصلنامه علمی-ترویجی"محیط کوهستان" نیز بوده است و درعرصه بین المللی چهره شناخته شده ای می باشد.
پر از دغدغه های زیست محیطی است و گفتنی بسیار دارد...
#فرشته_احمدیانفر
T.me/koohnevisaneiran
ویدئوی گفت و گو را در اینجا ببینید:
Instagram.com/soudeghalam

به بهانه پنجم ژوئن،روز جهانی محیط زیست

گفت و گو با عبدالله اشتری نویسنده کتاب "از حس برف تا خطر بهمن" و همچنین سردبیر و مدیراجرایی فصلنامه علمی-ترویجی"محیط کوهستان"
قسمت اول↙️
#فرشته_احمدیانفر
#صعودقلم
#کوهنویسان_ایران
#روز_جهانی_محیط_زیست
#کوههای_ایران
#طبیعت_ایران
#عبدالله_اشتری
#فصلنامه_محیط_کوهستان


ویدئوی کامل این گفت و گو را در اینجا ببینید:
Instagram.com/soudegh
@koohnevisaneiran

به بهانه پنجم ژوئن،روز جهانی محیط زیست
قسمت دوم ↙️
گفت و گو با عبدالله اشتری نویسنده کتاب "از حس برف تا خطر بهمن" و همچنین سردبیر و مدیراجرایی فصلنامه علمی-ترویجی"محیط کوهستان"

#فرشته_احمدیانفر
#صعودقلم
#کوهنویسان_ایران
#روز_جهانی_محیط_زیست
#کوههای_ایران
#طبیعت_ایران
#عبدالله_اشتری
#فصلنامه_محیط_کوهستان


ویدئوی کامل این گفت و گو را در اینجا ببینید:
Instagram.com/soudegh
@koohnevisaneiran
🏝 🌿🗻🏝🌿🗻

در عصر خیال و رویا بسر می بریم....

هر کسی کنار صخره‌ای ...

پای درخت آرزویی....

کاش درختهای گیلاس سالی دوبار به بار بنشینند...

تا همه به آرزوهایشان برسند...


📷✍ناهید امیری



آنقدر از تو می‌نویسم تا فارسی تمام شود.


https://t.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
کوهنوردی از مبدا تا مقصد
سال های قبل با چند نفر از دوستان برنامه کوهنوردی داشتیم وبخاطر دارم وقتی قله را صعود کردیم طبق معمول همه خوشحال وبرخی ابراز رضایت می کردند که کارتمام شد وقله را صعود کردیم٬ یکی از دوستان سخنی نگفت وبقولی ابراز احساسات نکرد وهمانند بقیه شادمان نبود ٬پس از اتمام بر نامه وقتی به اتفاق به درب منزل رسیدیم ایشان نگاهی به من کرد وگفت الان صعود کردیم ٬ومن متعجب شده واز ایشان جویا شدم که منظور چیست؟ واو گفت کوهنوردی و موفقیت در صعود یعنی از مبدا تا مقصد واگر در راه اتفاقی می افتاد تصور بر این است که موفقیت حاصل نشده پس هم اکنون حرف خود را تصحیح کنیم که وقتی به منزل رسیدیم یعنی صعود موفقی داشتیم ٬به این خاطر بر آن شدم دلونشته ای در این خصوص عرضه دارم٬ از دوست دیگری همیشه می شنیدم که می گفت وقتی کوهنوردان سر قرار وبه موقع حاضر می شوند نیمی از صعود انجام گرفته وموارد مشابه که از تجارب بجا مانده ونقل وقول های بزرگان ونخبه گان کوهنوردی که بی تردید در در عرصه کار ودر طول زمان تجربه اندوخته شده وهمگی درس هایی است که لازمه اش یاد آوری وگفتمان برای نسل جوان وعلاقه مندان مفید خواهد بود. در اغلب برنامه های کوهنوردی همواره تاکید وتذکر بر این است که از وسایل حمل ونقل عمومی استفاده شود واز آوردن وسایل نقلیه شخصی خود داری گردد چون طبق تجارب بدست آمده در سال های اخیر شاهد حوادث تلخی در حین رانندگی برای برخی از همنوردان بوده ایم که ناگوار ودلخراش بوده است٬ به این خاطر از زمان خروج از منزل ورسیدن به محل برنامه ونیز مراحل طی کردن مسیر قله وایستادن بر فراز آن ونیز برگشت به محل ودامنه کوه وسپس مراجعت به منزل همه از مواردی است که لازمه اش احتیاط ومراقبت از خویشتن می باشد٬ تا صعودی دلنشین وخاطری خوش در کارنامه بماند .بی تردید خوانندگان ملتفت هستند که در سال های اخیر ودر گذر تاریخ کوهنوردی شاهد حوادث وتصادفات متعددی بوده ایم که پس از اجرای برنامه ویا قبل از آن رخ داده وهمه را متاثر کرده است٬ که نگارنده از یاد آوری موارد وذکر آنها خود داری کرده وقصد اطاله کلام ندارم .اما از باب یاد آوری است که موارد متعددی مشاهده کرده ام که دوستان وهمنوردان از راههای دور دست با خودروهای شخصی رهسپار شده وپس از اجرای یک برنامه سخت ودشوار در زمان رانندگی خستگی قالب می شود ومنجر به حوادث تلخی می گردد و تصور اینکه وقتی بر فراز قله ای موفقیت حاصل می شود وعکسی به یادگار گرفته می شود ودر فضای مجازی بدون فوت وقت ارسال ودست بدست می گردد به آن معنا نیست که کار به اتمام رسیده وشادی وپایکوبی آغاز کنیم ٬یقینا تحمل وبرد باری وصیر حوصله ونیز مراقبت واحتیاط تا رسیدن به منزل شرط اساسی است٬ بخاطر داشته باشیم که هنوز کار به اتمام نرسیده واغلب حوادث بعد از صعود ودر برگشت می باشد چون خستگی از راه رسیده وکنترل اندام ها به ویژه گام برداری در فرود ومسیرهای سخت نیازمند مراقبت بیشتر بوده ولازم است سر پرستان ومربیان وهمچنین سر قدم ونفرات انتهای ستون وعقب دار توجه بیشتر کرده ونفرات تیم را رها نکنند ودر انتهای برنامه دقت لازم را نسبت به کسانیکه خسته تر وکند پا هستند و احیانا انرژی جسمانی آنان به تحلیل رفته نظارت وهمراهی بیشتری نمایند که بر اساس حقوق قضایی کوهنوردی ومسولیت حفظ وحراست از کلیه نفرات تیم مسولیت جان ومراقبت از همه بر عهده سرپرست برنامه ومربیان بوده که لازم است از ابتدای برنامه تا خاتمه از مسولیت محوله غافل نشویم و در سلامتی همراهان در برنامه کمال دقت انجام گیرد به این خاطر توصیه نگارنده ٬مربیان وسرپرستان بر این است که کنترل ونظارت بر گروههای بزرگتر وپر تعداد نیازمند مدیریت خلاق و بی ملاحظه است که همه اعضای گروه متشکل ومنسجم به محل مورد نظر مراجعت نمایند خرداد 1402

https://t.me/koohnevisaneiran

حرفی برای گفتن
زدانش دل پیر برنا بود
باز نگری به تاریخ کوهنوردی نشان می دهد که اغلب علاقه مندان این ورزش را در گذشته بصورت سنتی وناخواسته آغاز کرد ند و اساسا مبنا و شکل گیری تشکل های کوهنوردی بصورت محفلی و دوستانه‌ پدیدار شد ،این شیوه نگرش در باور نسل های پیشین از جهاتی ناخواسته از اسباب و باب روز بوده است که شاید شرایط و محیط برای فعالیت کوهنوردی در آن دوره اینگونه اقتضا می کرده است ، که البته تمامی مواردمتاثراز دیگرپدیده های پیرامون وشرایط جامعه بوده است ،عدم لوازم و تجهیزات و فروشگاههای کوهنوردی ،نداشتن تشکیلات فراگیر ومنسجم ،عدم دسترسی به دانش وتکنو لوژی همه از عواملی بوده که علاقه مندان وراهیان به کوه اولویت اول خود را برای کوه پیمایی و ارتباط گیری با‌دوستان‌ونزدیکان‌ برای گرد هم آمدن‌ و ایجاد ارتباط برای تفریح وتفنن می پنداشته اند.به این خاطر توجه به آموزش وآراستگی ظاهری والبسه شاید از اهم موارد نبود وچنانچه‌ به آرشیو تصاویر در مسیر کوهها وقله مشاهده وملاحظه نماییم پوشش ظاهری وتجهیزات نشانگر شرایط ونگاه بر آمده ازشرایط و محیط آن دوره می باشد ،این ویژگی ناشی از شرایط اجتماعی ،دانش ونیز متاثر از ارتباطات جهانی بوده است که به تصور جای شماتت وسرزنش ندارد ،چنانچه از تصاویرو عکس های هیلاری فقید برای صعود به اورست ۴۵ سال پیش در آرشیو تاریخ مراجعه شود حاکی ازآن است که ورزش کوهنوردی در ابتدای راه بدون آمورش وبا حد اقل تجهیزات آغاز بکار کرده است، به هر حال این پدیده هم همانند دیگر مسایل جامعه تحت تاثیر‌بوده‌ و اکنون‌بعد از حدود ۸ دهه از تاسیس‌ورزش کوهنوردی در جایگاه ومرحله رسیده ایم که لازم است با تحولات وتوسعه تکنولوژی در داخل وخارج‌از مرزها همراه شویم ،اکنون اصرار وپافشاری به عادت وشیوه گذشته در قاموس این رشته ورزشی نیست‌ولازم است همگام با نیازهای جامعه وبهره گیری از آخرین دست آوردهای علم ورزش کوهنوردی خودرا هماهنگ وتابع شرایط روز نماییم. اکنون دنیای ارتباطات وتنوع تجهیزات و وجود دوره های آموزش مجموعه ظرفیت های بل قوه جامعه نشانه تغیر در روش ها وباز نگری به ایده های ناکار آمد گذشته است وبرای بهره مندی از دانش روز وقبول فرصت های ملموس جامعه هیچ جای استخاره نیست لذا برای دست یابی به اهداف والای خویش آمادگی ذهنی وعملی برای فراگیری لازم وضروری است ،لذا تعلل وسستی در این زمینه وقت تلف کنی وکار امروز را به فردا سپردن است یقینا اهداف وروش هایی را که اکنون قصد داریم در پیش گیریم دیگر کشورها سالهای دورتر اقدام کرده اند ،فراگیری دانش وبهره گیری از تکنولوژی در کوهستان وهمه شعونات این رشته ورزشی هم لذت بخش است وهم در سلامتی اندام ورسیدن به موفقیت کمک خواهد کرد واکنون با علم ارتباطات ونیازهای متنوع جامعه اصرار وپافشاری به شیوه گذشته وسنت های ناکار آمد وقت تلف کنی و پشت پا زدن‌به دانش روز است باید تلاش کنیم بینش وتفکر خویشتن را بر اساس نیاز جامعه و دانش جهانی همسو نموده ودیگران را نیز به فرا گیری دانش ترغیب نمایم ،اکنون با تاسف هنوز هستند کسانیکه که به باورهای گذشته تاکید داشته و در قاموس این رشته ورزشی وصله ناجور ونمره منفی به آن ناگوار است است ،در صد بزرگی از پیشکسوتان وکوهنوردان با سابقه که تجاربی خوبی هم دارند در کارنامه خویشتن فاقد دوره های آموزشی هستند ،اغلب آنان هنوز به فراگیری ومطالب مکتوب در درس های آموزشی باور نداشته وبه تجارب سنتی خویشتن متکی می باشند که در برخی موارد ملاحظه شده که از فراگیری سرباز زده ودیگران‌ را نیز ترغیب به تمرد از آموزش می کنند ،با تاسف در مسیرها کوهها ومناطق کوهستانی جمعیت عظیمی از راهیان کوه مشاهده می شوند که فاقد تجهیزات وهیچگونه آموزش هم ندیده اند وحتی تعداد کثیری از کوهنوردان در باشگاهها هم تمایلی به آموزش نداشته وبخاطر هزینه ها ومکاتباط در سیستم پرتال فدراسیون ومشکلات سامانه در این جهت تلاش نمی کنند ،اکنون کوهنوردی فقط ورزش وتفنن نیست بلکه به عنوان یک حرفه ومحل در آمد زایی می تواند راهگشای بخش بزرگی از مشکلات وهزینه های جاری گردد فرجی پور خرداد ۱۴۰۲

http://T.me/koohnevisaneiran

🔴 الزامات صعود و پیمایش‌ قلل و مناطق کوهستانی در داخل کشور

1.هرگونه فعالیت صعود قلل مرتفع توسط باشگاه‌های کوهنوردی پس از اخذ مجوز اداره ورزش و جوانان استان با رعایت آئین‌نامه‌های عمومی و تخصصی ثبت باشگاه‌ها مجاز است.
2.حضور سرپرست و مسئول فنی (دارای مدرک مربیگری یا مربی راهنما) و امدادگر در تیم‌ها الزامی است.
3.اخذ بیمه ورزشی، بیمه مسئولیت تیم و... برای اجرای برنامه ضروری بوده و در صورت بروز حادثه کمک حال برگزار کننده خواهد بود.
4.لازم است تمام همراهان حاضر در برنامه، دوره‌های آموزشی فدراسیون که مکمل برنامه‌ها کوهنوردی یا صعودهای فنی هستند را گذرانده باشند. بدیهی است مسئولیت همراهی نفرات فاقد شرایط مذکور بر عهده سرپرست تیم و مدیر باشگاه است.
5.باشگاه‌ها فعالیت‌های فصلی خود را پیش از اجرا در قالب برنامه 6 ماهه به هیات استان خود اعلام نمایند. همچنین اعلام برنامه‌های خارج از استان از طریق هیات مبدا یا باشگاه برگزارکننده به هیات استان مقصد الزامی است.
6. آگاهی کامل از صحت و سلامت اعضای تیم توسط باشگاه و سرپرست برنامه قبل از اجرا ضروری است.
7.جهت صعود به قلل سایر استان‌ها کسب اطلاعات جامع توسط سرپرست برنامه از محل اجرای برنامه، ظرفیت¬های منطقه، امکانات، اطلاعات راه‌ها و مسیر صعود، شرایط جوی، فرهنگی و اجتماعی، شهر مقصد، احترام به ساکنین محلی و اخذ مجوزهای لازم ضروری است.
8.فعالیت گروه‌های کوهنوردی فاقدمجوز ممنوع بوده و مسئولیت هرگونه صعود و همراهی با ایشان برعهده خود فرد و برگزار کننده میباشد.
9.فعالیت‌های آژانس‌های گردشگری در ارتفاعات، تنها در صورت داشتن مجوزهای لازم از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با مشارکت باشگاه‌های کوهنوردی و حضور مربیان کوهنوردی مرتبط با نوع فعالیت، راهنمایان کوهستان (دارای مدرک از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) و مربی راهنمای این فدراسیون مجاز است.
10.کلیه فعالیت‌های صعود به قلل مرتفع با تعداد نفرات بالای 5 نفر به دلیل رعایت اصول زیست محیطی و ایمنی تنها از مسیرهای عادی توصیه می‌شود. ضروری است در برنامه‌های عادی حداکثر نفرات 12 نفر با همراهی حداقل 1 مربی کوهنوردی مجرب و برنامه‌های مشکل و فنی حداکثر 5 نفر با همراهی 1 مربی مجرب با رعایت دیگر الزامات مقرر انجام گردد.
11.صعود افراد کم‌تجربه به قلل مرتفع مستلزم گذراندن دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی ثبت شده در آیین‌نامه فعالیت باشگاه‌ها و پس از کسب تجربه لازم بر روی قلل کم ‌ارتفاع (مسیرهای عادی، آسان و یک روزه مجاز) است. بهره‌گیری از لوازم و تجهیزات استاندارد و متناسب با برنامه برای کلیه اعضای تیم الزامی بوده، سرپرست تیم مسئول کنترل لوازم و تجهزات نفرات است.
12.استفاده از زمان کافی صعود و بازگشت باید توسط سرپرست برنامه‌ریزی شود.
13.در خصوص بکارگیری افراد محلی در فرآیند صعود و استفاده از خدمات انتقال بار توسط چارواداران در مناطق کوهستانی، ضمن توجه به مقررات ابلاغی کمیته پناهگاه‌های فدراسیون می‌بایست هماهنگی لازم را با مدیران قرارگاه‌های کوهستانی به عمل آید.
14.سرپرست با همراهی اعضای تیم ملزم به تخلیه زباله‌ها حتی مواد غذایی مازاد، بنرهای تبلیغاتی و یادبود هستند.
15.برپایی سرویس بهداشتی در کنار چشمه‌ها، جوی‌ها و رودخانه‌ها به دلیل آلوده‌سازی آب شرب دامنه‌ها و همچنین بخاطر عبور حیوانات وحشی ممنوع است.
16.در صورت شب‌مانی در مجتمع‌های کوهستانی، پناهگاه، جان‌پناه و یا چادر، رعایت الزامات فرهنگی و اجتماعی حضور در کمپ و رعایت شئونات اخلاقی الزامی است.
17.با توجه به فعالیت سنگین کوهنوردی در زمان بازگشت تنها پس از استراحت مناسب اقدام به رانندگی نمایید و در صورت استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی حتماً از خودروهای دارای مجوز تردد با حضور رانندگان دارای مدارک مورد تأیید (گواهینامه، بیمه شخص ثالث، معاینه فنی خودرو و...) استفاده کنید.
18. به منظور ایجاد آمادگی صعود و هم‌هوائی صحیح‌تر و استفاده بیشتر از طبیعت، ایمنی اعضای تیم‌ها و حفظ و صیانت از منابع طبیعی و محیط زیست، صعود به ارتفاعات و قلل از آخرین نقطه روستایی شروع وضروری است از خودرو برای طی بخشی از مسیر صعود استفاده نگردد. همچنین توصیه مؤکد می‌شود تا از تردد از مسیرهای غیرمتعارف برای صعود پرهیز شود.
ادامه در پست بعدی
http://t.me/Climbing_news
T.me/koohnevisaneiran

ادامه پست قبلی ...

19. شهرستان‌هایی که فاقد باشگاه کوهنوردی هستند و یا باشگاه‌ها در حوزه صعود به قلل فعال نیستند، هیأت شهرستان می‌تواند با رعایت تمامی الزامات فنی و مندرجات این بخشنامه اقدام به اعزام تیم نمایند.
20. رؤسای هیأت‌های کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان‌ها و باشگا‌ه‌ها در زمان صعود تیم‌های اعزامی، می‌بایست شرایط و شرح‌ حال تیم‌ها را رصد نمایند و در صورت بروز حادثه تا زمان رفع بحران و هزینه‌ها، هماهنگی‌های لازم با مسئولین این تیم‌ها، باشگاه‌ها و شهرستان‌ها تا زمان پایان حل مشکلات ایجاد شده و حادثه، موضوع را با دقت کامل از مبادی ذیربط پیگیری نمایند.
21. ضروری است تمامی هیات‌های کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان‌ها، باشگاه‌ها، نهادها و سازمان‌ها نسبت به معاینات پزشکی توسط پزشک معتمد متخصص قبل از صعود به ارتفاعات و قلل اقدام لازم را به عمل آورند. همچنین بهتر است هر یک از ورزشکاران دارای پرونده پزشکی شخصی باشند.
22. شایسته است قبل از عزیمت هماهنگی لازم با مدیران قرارگاه‌های کوهستانی صورت پذیرفته و اطلاعات لازم از ایشان دریافت گردد.
23. اعلام تقویم اجرایی برنامه مبتنی بر تمامی جزئیات اجرایی زمان، مکان، محل صعود، اعضاء و مسئولین تیم، لوازم، تجهیزات، پزشک و یا امدادگر، ملزومات پزشکی، امکانات، هماهنگی‌های اداری و... قبل از اتمام برنامه در زمان مناسب به جهت هماهنگی‌های لازم و کنترل فنی به هیأت استان اعلام و پس از انجام برنامه و صعود، ارائه گزارش به هیأت استان یا باشگاه انجام شود.
24. مقتضی است رعایت شئونات اخلاقی، فرهنگی، شرعی و عرفی، استفاده از پوشش مناسب و حقوق شهروندی در هنگام گذر از روستاها، باغات، مزارع مجاور ،مناطق کوهستانی و صعود انجام شود.
25.در صورت بروز هرگونه ناهماهنگی، مشاجره و مشکل، مدیران قرارگاه‌های کوهستانی در جریان موضوع قرار گیرند. در صورت بروز حادثه و نیاز به موارد امدادی سرپرستان تیم‌ها با شماره 112 مدیریت امداد کوهستان جمعیت هلال‌احمر تماس گرفته شود و سپس مدیران قرارگاه‌های کوهستانی را مطلع نمایند.
خاطرنشان می‌شود الزامات فوق تنها جهت حفظ سلامتی اعضای تیم و صعودهای پاک، بهره‌مندی بهینه از طبیعت و کوشش جهت توسعه پایدار ورزشی است. همچنین فصل‌الخطاب کلیه موارد پیش‌بینی نشده قوانین جاری فدراسیون، وزارت ورزش و جوانان و قوانین کشوری است.
http://t.me/Climbing_news
T.me/koohnevisaneiran