#ایستگاه_سلوک_و_تهذیب_نفس
❤️ درد دلی با محبوب...

ای دلارام! دلم در تب و تاب است هنوز
حال این عاشق آشفته خراب است هنوز

هرچه کردم دلم از دست غم آزاد نشد
جز به یاد تو دلم با دگری شاد نشد

آخر ای دوست مرا هم به نگاهی دریاب
عاشقی را چو گدای سر راهی دریاب

یک شب از دور تو را دیدم و آرام شدم
دل و جان را به تو بخشیدم و آرام شدم

از پریشانی خود با تو سخن ها گفتم
همه غم های نهان را به تو یکجا گفتم

گفتم آن را که نگاهش نکنی می میرد!
مرده با نیم نگاهی ز تو جان می گیرد!

گفتم ای دوست شبی شمع و چراغ ما باش
گفت من شمع و تو پروانه ی بی پروا باش

گفت چون دل به یکی دادی، از خویش گذر
در ره عشق ز دنیا و کم و بیش گذر

در ره عشق خطرهاست، تو دیوانه نه ای
گفت برگرد که تو لایق این خانه نه ای

گفتم از خانه ی دلدار کجا باید رفت؟
ای طبیب دل بیمار! کجا باید رفت؟

من جوان بودم و این جور و جفا پیرم کرد
آخر این درد جداییت زمین گیرم کرد...

آنکه از قافله ی یار، جدا مانده منم
همه رفتند... از این قافله جامانده منم

عاقبت من هم از این خاک سفر خواهم کرد
روزی ای دوست به روی تو نظر خواهم کرد

گرچه پای سفرم نیست، ولی می آیم
زخمی ام، بال و پرم نیست، ولی می آیم...

شاعر: حامد معماری