🛑 ‏حیرت #آرتور_دو_گوبینو ، سفیر مختار شدیدا ملیگرای #فرانسه، از هویت ملی ژرف #ایرانیان (حدود 170 سال پیش)
@khosrovanooshiravan
او به رغم انتقادهای تندی که از برخی رفتار ایرانیان می کند، درباره گستردگی آگاهی ملی میان ایرانیان چنین میگوید:

"ایرانیان قومی باستانی اند و چنان که خود می گویند شاید کهن ترین ملت جهان اند که حکومتی منظم داشته و بر روی زمین هم چون ملتی بزرگ عمل کرده اند. این حقیقت در ذهن هر خانواده ایرانی حضور دارد و تنها گروه های درس خوانده نیستند که این مطلب را می دانند و بیان می کنند. حتی مردمان طبقات بسیار پایین نیز همین سخنان را تکرار میکنند و آن را موضوع گفتگوهای خود قرار می دهند.

این مطالب...یکی از اندیشه های عمومی و بخش ارجمندی از میراث معنوی آنان است. گاه شنیده ام که به تعارف می گویند که فرانسویان عالی ترین نمونه نظام پادشاهی کهن اروپایی را به وجود آورده اند و از این حیث به ایرانیان شباهت دارند.
‏
در ایران، هرگز، به کسی، حتى از پایین ترین طبقات، برنخوردم که دست کم از خلوط کلی این نوشته های تاریخ طولانی، که با عالم آغاز و با شاه کنونی به پایان می رسند، آگاهی نداشته باشد.

تردیدی نیست که داوری آنان درباره بسیاری از واقعیت ها خطاست و اعمالی را به برخی از شخصیت های تاریخی نسبت می دهند که از اینان سر نزده است، چنان که در نظر آنان چهره جمشید درخشش بیشتری دارد، رستم پهلوانی بس بزرگ است و به گفته قاطرچیان نیز همه کاروانسراهای ایران را #شاه_عباس_بزرگ بنا کرده است. من این نکته را از این حیث نقل نمی کنم که برای دانستن روایتی درست از سلسله های ایران باید به عوام مراجعه کرد، بلکه تنها میخواهم بگویم که گذشته ملت حتی برای عوام نیز از جالب ترین موضوعات گفتگوست و در نظر آنان این گفتگوها، برای صرف وقت، روشی مناسب تر و دلپذیرتر از گوش دادن به قرائت کتابی یا ... شنیدن داستان های برخی مردمان دانشمندی است که می خواهند چیزهایی را به دیگران بیاموزند که هنوز خود به درستی نمیدانند.
‏
انجمن های بسیاری را دیده ام که گویندگان و شنوندگان آن همه از عامیترین گروهها بودند.این انجمنهای علمی در بین دیواری خرابه یا گودالی، درحالیکه جمعیت روی زمین نشسته بودند تشکیل می شد اما همگان به همان اندازه به مطالب توجه می کردند که اگر آن انجمن در تالاری تشریفاتی برگزار می شد.

در طول چهار ماهی که من در بیابانی در بیست فرسخی #تهران در چادری به سر می بردم، خدمتکاران من، هر شب، در چادر یکی از پیشخدمتها یا آبدارباشی جمع می شدند، و در آن جا کتاب می خواندند و درباره حوادث تاریخ باستان بحث می کردند.

افراد بومی محل اردوگاه از حاضران همیشگی این انجمن بودند؛ آنان که چیزی می دانستند، درباره آن سخن می گفتند و کسانی که دانشی نداشتند، گوش می دادند و کوشش می کردند تا چیزی یاد بگیرند. حتی سربازان نیز از این فراغت بهره ای داشتند. گاهی پیش من می آمدند تا میان آنان داوری کنم.

آشکار است که ملتی که تا این اندازه به گذشته بها دهد، از اصلی حیات بخش و نیرویی بزرگ برخوردار است."
https://t.me/khosrovanooshiravan/1092
آرتور دوگوبینو، سه سال در آسیا-سفر به ایران، برگرفته از #طباطبایی ، جلد یک
👈 تاملی درباره ی ایران

سال ۹۷۷ شمسی #ارتش_قزلباش با فرماندهی #شاه_عباس_بزرگ وارد #خراسان شد و سپهسالار ایران #فرهاد_خان_قرامانلو نام داشت.
@khosrovanooshiravan
جنگ سختی در نزدیکی #رباط_پریان در گرفت و #دین_محمد_خان پادشاه #ازبک در لشکر حضور داشت ،
پس از مدتی #درفش_ایران به علت خیانت فرهاد خان ناپدید شد و بنیان لشگر از هم گسیخت ؛ تعدادی از سپاهیان ایران گریختند و #شاه از فراز تپه ای نظاره گر بود....
شکستِ قطعی ، قریب بود .

#شاه به اطراف خود نگاه کرد ، تنها پانصد مرد برایش باقی مانده بود ...
👈 اگر #شاه از میدان بگریزد #خراسان و #ایران از کف میروند و اگر بجنگد کشته خواهد شد .

از خلوت خود بیرون آمد و فریاد زد :
ای #ایرانیان ؛ اگر بگریزیم ایرانی باقی نخواهد ماند
👈 پس اگر ایرانی نباشد ؛ بهتر است ما نیز نباشیم.
#شاه_عباس به #سپاه_ازبک زد و گفت :
ما فرزندان #گیو و #گودرز و #رستمیم و از جنگ نمیگریزیم
@khosrovanooshiravan
و #ایرانیان ؛ در رکاب #شاه به دشمن یورش بردند....

‍ ‍
✍ مهدی یزدانی خرم
https://t.me/khosrovanooshiravan/1505
⭕️ مجسمه‌ای که اول انقلاب و از ترسِ نابودشدن از جایش برداشته، زیرِ خاک دفن و بعد گم شد. چند سال پیش که شهرداری اصفهان پیِ این مجسمه رفت، دریافت مردی که معاونت شهرداری آن زمان بوده و چنین کرده از دنیا رفته و عملا کسی جای این تندیس برنزی غول‌پیکر را نمی‌داند...
#گم‌شدن، #تحریف یا #تحقیر بخش‌های مهمی از تاریخ ایران به خصوص در دو دهه‌ی اول قدرت‌گرفتن انقلابیون ضربه‌های شدیدی به حافظه‌ی تاریخی ما زد. کتب درسی را پر کردند از جنایات هر که «شاه» بود و نصیحت‌گویی هر که علیهِ شاهان وقت بود. #شاه_عباس کبیر به گواه انبوهی گزارش و روایت احیاکننده‌ی امپراتوری ایران بود. مردی که هم رزم می‌شناخت هم دیپلماسی. هم خشم می‌گرفت هم مهر. هم شمشیر بود، هم آغوشی گشاده. او‌که اصفهان را به زیبایی مطلق تبدیل کرد و عثمانی‌ها را جوری شکست داد که در تاریخ آن حکومت بی‌سابقه است.اما چهره‌های نمادینی چون او در سال‌های مذکور تخریب شدند. هم از سوی بخش عمده‌ای از حاکمیت، هم بخشی از روشنفکران که کلا درک‌شان از تاریخ و رخ‌دادهای تاریخی استعاری و شاعرانه بود.
حالا کار به جایی رسیده که چراغ به دست گرفته‌اند و دنبالِ این مجسمه‌های گم‌شده می‌گردند تا روایت کنند تاریخ ایران را... چند دهه تحقیر هر چه در گذشته بوده، جز بخشی از روحانیت چنین نتایجی دارد. در کدام کتاب درسی نوشتید که چگونه با چنگ و دندان ایران حفظ شد؟ چند سریال ساختید که در آن‌ها هر چه شاه بود کودن و نادان تصویر شدند و شیوخ دانا و پاکیزه‌طبع؟ کجا نوشتید که همین #شاه_عباس_بزرگ بود که پرتغالی‌ها را به دریا ریخت و بصره را فتح کرد و خلیجِ فارس را فارس؟ مردان گذشته یا مشتی مفسد و شراب‌خوار و جاهل بودند یا اگر هم اقتداری داشتند از صدقه سرِ دیگران بود.
پوستِ تاریخ را کندید و ایران را کشوری نشان دادید که انبوهی ابله و آدم‌کش اداره‌اش کرده بودند جز چند مورد نادر. چه شجاعتی داشت آن مرد که مجسمه‌ی #شاه_عباس_بزرگ را در خاک کرد تا روزی پیدا شود که به آن نیاز باشد.
@khosrovanooshiravan
#ادموند_برک در کتاب درخشان "تاملاتی بر انقلاب فرانسه" به مخاطب نمادین فرانسوی خود می‌نویسد که «هرچند انقلاب کردید اما گذشته‌ی خود را به این بهانه تحقیر و تکفیر نکنید، که این ریشه‌های شماست» و شمایان این ریشه‌ها را در سال‌هایی طولانی تحقیر کردید. هم‌چنین جمعی از روشن‌فکران جهان‌وطنی !که تا از تاریخ گفتیم گفتند:" مرده‌پرستید و مرتجع" .اما ایران به تمام نمادهایش نیاز دارد و باید از ایران دفاع کرد. تندیس‌های گم‌شده‌ی بسیاری در این خاک‌اند. باید از نو روایت‌شان کرد.

🛑 عباس میرزا شب دوشنبه اول ماه رمضان سال ۹۷۸ هجری قمری در #هرات از #فخر_النساء_بیگم (دختر #میر_عبدالله_خان والی مازندران) زاده شد. شاه قلی سلطان یکان استاجلو در نامه ای که از جانب #محمد_میرزا به #شاه_تهماسب_یکم نوشت، ولادت نوزاد را خبر داد و از #پادشاه_صفوی خواست که برای نوه خویش نامی برگزیند. روزی که قاصد از #خراسان به #قزوین رسید اتفاقاً این بیت از بامداد مکرر بر زبان #شاه جاری شده بود و شاه تهماسب با الهام‌گرفتن از بیت زیر نام نوزاد را #عباس نهاد:

عباس علی است شیر غازی
سر دفتر لشکر حجازی
https://t.me/khosrovanooshiravan/1601

#ابوالمظفر_بهادرخان
#شاه_عباس_بزرگ

🛑 در سال ۱۰۰۷ هجری قمری (۱۵۹۸) دو نفر از نجیب‌زادگان انگلیسی به نام آنتونی شرلی و رابرت شرلی به همراه بیست و پنج نفر انگلیسی دیگر از راه ونیز و حلب و بغداد به قزوین وارد شدند. هیئت نامبرده از سوی دولت ایران به گرمی پذیرفته شد و شاه عباس از وجود آنان برای تجهیز و ایجاد نظم قشون ایران استفاده کرد. همچنین توسط آن‌ها روابط ایران و ممالک اروپایی را با داشتن یک وجه مشترک، یعنی دشمنی با عثمانی گسترش داد.

شاه عباس اندک زمانی پس از رسیدن به پادشاهی عزمش را برای حکومت‌گری دو فاکتو علاوه بر دو ژور نشان داده بود، ولی زمان نیاز بود تا ارتش را به حد کافی بسازد تا بتواند علیه دشمنان اصلی دولت صفوی، ازبکان در شرق و عثمانی در غرب، حمله کند. در شرق، صفویان دچار شکست از پی شکست بودند؛ مشهد سقوط کرده بود، سیستان دچار تاخت و تاز بود، قندهار که از ۹۴۳/۱۵۳۷ در دست صفویه بود در ۹۹۹/۱۵۹۰–۹۱ به دست مغولان افتاد. در ۱۰۰۶/۱۵۹۸ پس از مرگ عبدالله خان رهبر برجسته ازبک، و درگیری درونی این سلسله را تضعیف کرد. شاه عباس حمله کرد ازبکان را در محرم ۱۰۰۷/ اوت ۱۵۹۸ تار و مار کرد و هرات را که ده سال در دست دشمن بود باز به چنگ آورد. تازه در ۱۰۱۴/ ۱۶۰۵–۰۶ بود که به حد کافی احساس قدرت کرد که با عثمانی ستیز کند و آنگاه سریع و موفق این کار را انجام داد. در پی حصول یک پیروزی بزرگ در صوفیان در نزدیکی تبریز، او کارزارهای پیاپی را ادامه داد تا آخرین سرباز عثمانی را از خاک ایران طبق پیمان آماسیه (۹۶۲/۱۵۵۵) بیرون کند و در سراب با عثمانی‌ها در ۱۰۲۷/۱۶۱۸ قرارداد صلح را امضاء کند. شاه عباس در نبرد صوفیان خود را به عنوان فرماندهی با قابلیت کامل نشان داد، به خوبی از نیروهایش که در شمار و تسلیحات از عثمانی‌ها پایین‌تر بودند استفاده کرد و در لحظه‌های بحرانی نیروهای ذخیره اش را به میدان فرستاد.

https://t.me/khosrovanooshiravan/1638

#شاه_عباس_بزرگ
ابوالمظفر شاه عباس الموسوی الحسینی ؛ بهادرخان #شاهنشاه_ایران

🛑 به گفته ی برخی منابع #شاه_عباس_بزرگ پیش از مردن وصیت کرد تا کالبدش را جایی دفن کنند که بر همه کس ناپیدا باشد.
 برخی منابع نیز مدعی‌اند کالبد او به نجف برده و در آنجا به خاک سپردند . اما بسیاری منابع می‌گویند پیکر #بهادر_خان_شهریار_ایران که در مازندران درگذشت و قرار بود به اصفهان منتقل شود در میانه ی راه در کاشان دفن شد.

تصویر آرامگاه‌ شاه عباس در کاشان امام‌زاده حبیب بن موسی

#ابوالمظفر_عباس_بهادر_خان
https://t.me/khosrovanooshiravan/1505