خسرو انوشیروان

⚫️ سوزن به خود ؛ جوالدوز به مردم .
https://t.me/khosrovanooshiravan/15940

نیچه می گوید :
چون به مغاک خیره شوی، مغاک نیز به تو خیره می شود. این یعنی اینکه، ما بیش از آن که شبیه دوستانمان باشیم، شبیه دشمنان خود هستیم.

شاید از این روست که ما سلطنت طلبها بیش از هر کس شبیه به دشمن خود، یعنی جمهوری اسلامی هستیم.
بی جهت نیست که جمهوری اسلامی ما را بزرگترین دشمن خود می‌پندارد و در سرکوب ما بیش از هر نحله‌ی سیاسی دیگری کوشاست .
چرا که ما را بیش از هر گروهی، مسلح به سلاح‌های خود میداند ؛ مسلح به سلاح‌هایی که نمی‌توانیم به درستی جمهوری اسلامی از آنها استفاده کنیم.

اگر منصف باشیم مدتهاست در چاهی گرفتار شده‌ایم که جمهوری اسلامی سالها پیش برایمان کنده :
در حالی که میان مایگی و تکیه بر عدم فهم طبقاتی مسائل سیاسی مدرن در رفتار سیاسی ما ، حالا با هر نام و عنوانی که میخواهد باشد ؛ فاشیسم را که تلفیق روشنفکری با لومپنیسم و ساده سازی عوامانه‌ی راه حل‌های مسائل پیچیده است به ذهن مخاطب بیطرف متبادر می‌سازد ؛ از نظر او تفاوت بین جمهوری اسلامی و ما در چه خواهد بود ؟

دو نکته دیگر حائز اهمیت است:
نخست : هر مبارزه‌ی سیاسی نیازمند هزینه‌کرد مالی است. این هزینه‌ی مالی اگر از بیگانه اخذ شود ، از سوی جمهوری اسلامی به عنوان سند وابستگی برآورد شده ، تبدیل به اهرم فشاری نیرومند بر علیه سامانه خواهد شد ؛ ضمن آنکه در آن‌صورت بیگانگان در ازای پرداخت وجه ، خواسته‌هایی را در آینده از ما خواهند داشت که اجابت آن در شأن ، دیسیپلین و توان میهن‌پرستان نیست و این موضوعی است جدی که باید همواره در نظر داشت .
از طرفی اگر از مردم درخواست کمک مالی کنیم ، اقدام ما علاوه بر وجود تهدیدهای بی‌شمار امنیتی به عنوان کاسبی و گدایی مورد شماتت قرار خواهد گرفت و این در حالی است که جمهوری اسلامی از همه امکانات مادی و مالی ملی ، جهت مبارزه و تبلیغات بر علیه ما بهره‌مند است.

دویم: توجه به این مهم که از ابتدای امر مبارزه ، تلاش چند دهه‌ای اما کاملاً ناموفق اپوزوسیون برای شبکه‌سازی سیاسی و رسانه‌ای ، خارج از کشور ، نه تنها جمهوری اسلامی را به هیچ‌وجه با چالش جدی روبرو نکرد که همواره موجبات عیان شدن هرچه بیشتر فساد و تقبیح آپوزیشن را فراهم آورد و در عوض این شبکه‌ سازیهای غیر سیاسی (بیشتر تاریخی) به همراه پیش‌زمینه‌های ذهنی موجود در نزد #ملت_ایران ، برنامه های تفریحی و سرگرمی ، تکیه ملی بر #سنت و درگیری با حس شورانگیز نوستالژی‌های ملی بود که آرام آرام سبک زندگی خانواده های ایرانی را تغییر داد و این تغییر ، بنیان‌های ارزشی‌ای که نظام بر آنها بنا شده بود را بی‌معنا کرد ، سپس با ورود و گسترش امکانات اظهار نظر مجازی شبکه‌‌های پنهانی پیوسته به هم را در داخل ایران ایجاد کرد.
دارای اهمیتی دوچندان است.
👈 چرا که این مهم‌ترین شکل مبارزه بود و حکومت نتوانست در برابرش مقاومت کند .
https://t.me/khosrovanooshiravan/16275

ما و جمهوری اسلامی شباهت دیگری هم به یکدیگر داریم:
هر دو راه حل‌های اکنون و آینده کشور را در دالان های تاریک گذشته ، کورمال کورمال جست و جو می‌کنیم و زیاده به تاریخ سیاسی معاصر ایران و آن اسناد حقوقی که شرح گام‌های موثر ملت ایران در مسیر مدرنیته را در خود جای داده توجه نداریم .
یکی رویای بازگشت به صدر اسلام را در سر می‌پروراند و دیگری رویای بازگشت به شکوه ایران باستان را ...

و اما سرفصل وجود این همه شباهت‌ در عین دشمنی کجاست و چرا #سامانه_پادشاهیخواه_درون_مرز در مسیر مبارزاتی خود با این همه مشکل روبروست !؟

👈 تمام این کاستی‌ها در موجودیت ذهنها و دهن‌های دریده‌ی درمانده‌ی پیر ، ازکارافتاده و ورشکسته‌ای است که همواره در خارج از کشور ، ارباب‌مآبانه ؛ فنجان قهوه در دست ، از زیر پتو سعی بی‌جا در انتقال مداوم مرام به اصطلاح مبارزاتی اشتباه و شکست خورده‌ی خود به داخل ایران دارند.

به یاری یزدان ، اگر عمری بود و قلم چرخید ؛ فردا ادامه‌ی مطلب را خواهم نوشت.🙏
https://t.me/khosrovanooshiravan/11123

#پاینده_ایران
#جاوید_شاه
#جاوید_شاهنشاهی_ایران
#جاوید_جایگاه_شاهنشاه_ایران
#خسرو