⚜ #پاینده_ایران
https://t.me/OmidIranAzad

🔻چرا اصلاح‌طلبان؟ چرا پزشکیان؟ 🔻
مشروعیت داخلی و خارجی
       و سرکوب مردم

به نظر می رسید پس از انتخابات سال ۱۴۰۰ و آغاز فرآیند خالص سازی، نظام ضمن حفظ لفظ جمهوری، از شر جمهوری نیم بندی که فقط شامل نیروهای مذهبی و وفادار به نظام بود، خلاص شده و به سرعت به سمت امارت اسلامی در حرکت بود.
برای اولین بار حاکمیت از تعارضات درونی رهایی یافته بود و یکپارچه در خدمت منویات رهبری بود. آرزوی طیف راست نیروهای درون نظام محقق شده بود و با به حاشیه راندن #اصلاح_طلبان، می توانستند ضمن حفظ قدرت، آن را در راستای اهداف خود به کار گیرند.
اما با مرگ #رئیسی و برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری، و با تایید #پزشکیان به عنوان یکی از سه گزینه اصلی اصلاح طلبان از سوی شورای نگهبان، ظاهرا خالص سازی خیلی زود به پایانش رسیده است و راه برای بازگشت اصلاح طلبان به درون قدرت باز شده است.

اما چرا نظام چنین تصمیمی گرفته است؟ و آیا این بدان معناست که حاکمیت صدای مردم را شنیده و خود را آماده تغییر کرده است؟

قطعا خیر

می دانیم که هر نظامی در برخورد با جنبش های اجتماعی چهار انتخاب پیش رو دارد:

۱) اگر جنبش اجتماعی از فراگیری بالایی برخوردار باشد، در صورتی که احزاب موجود از توانایی لازم برای جذب و رهبری جنبش برخوردار باشند، نظام تلاش می کند از طریق این احزاب، جنبش را در ساختارهای موجود حل کند.

۲) اگر شعارها و اهداف جنبش اجتماعی با احزاب موجود فاصله معناداری داشته باشد و احزاب توان جذب و نمایندگی آنها را نداشته باشند، نظام، جنبش مذکور را برای تشکیل یک حزب سیاسی جدید تشویق می کند و بدین طریق آن را در ساز و کارهای سیاسی جذب می کند.

۳) اگر جنبش از فراگیری لازم برخوردار نباشد، اما دارای شعارها و اهدافی باشد که قابل جذب ا سوی احزاب موجود نباشد، چنین جنبشی به عنوان یک گروه فشار در سپهر سیاسی باقی می ماند و دولت ها و احزاب در مواقع لازم از آنها بهره می برند.

۴) اگر جنبش با مبانی و اصول اصلی نظام حاکم در تعارض باشند، سرکوب و حذف می شوند.


در این چارچوب، جنبش زن، زندگی، آزادی برای اولین بار در ۴۵ سال اخیر نه تنها یک جنبش فراگیر بود، بلکه به صورت ایجابی نیز اهداف و آرمان های روشنی را مطرح کرد. در حالی که پس از حذف و سرکوب و سانسور رسانه ها در دهه ۷۰، مرجعیت رسانه ای به شبکه های فارسی زبان ماهواره ای انتقال یافته بود، تلاش حاکمیت برای ناتوان سازی دولت های اصلاح طلب و حذف آنها از ساختار قدرت، مرجعیت سیاسی جامعه ایرانی را نیز به خارج از کشور انتقال داد.

گفتمان حاکم بر رسانه ها و نخبگان سیاسی خارج از کشور، گفتمانی انقلابی و برانداز است. بنابراین، طی چند سال اخیر دوگانه اصلاح طلب/اصولگرا جای خود را به دوگانه نظام/برانداز داده است.

مجموعه #اتحاد_ملی_ایران
@OmidIranAzad
ادامه ⬇️⬇️

با توجه به فراگیری و وجه ایجابی جنبش مهسا، نظام حاکم دچار وحشت شده و پس از سرکوب خشونت بار آن به فکر چاره جویی سیاسی افتاده است. از این رو، با میدان دادن به #اصلاح_طلبان در تلاش است تا بخش هایی از این جنبش را به سمت اصلاح طلبان هدایت کرده و جذب آن کند.
https://t.me/OmidIranAzad/135401
از این طریق، ضمن انتقال مرجعیت سیاسی از خارج به داخل کشور، #گفتمان_برانداز را به #گفتمان_اصلاحات تبدیل و تعدیل می کند. هم چنین برای #سرکوب_براندازان مشروعیت می یابد.

اما نظام نمی خواهد در این راه تن به تغییرات معنادار بدهد. بنابراین، با تایید پزشکیان به عنوان یکی از وفادارترین افراد به نظام حاکم و عقب نشینی فاحش اصلاح‌طلبان در طرح اهداف و شعارها تا جایی که پزشکیان عملا تصویری که از رئیس جمهور ارائه می کند تنها یک مدیر اجرایی است که باید در راستای تحقق هر چه بهتر #منویات_رهبری بکوشد.

اما چگونه؟

وقتی مردم در انتخابات شرکت کنند و پزشکیان منتخب مردم شود ، یعنی:
اولا : نظام از مشروعیت برخوردار میگردد ،
ثانیا:  مردم هنوز به اصلاح از درون امیدوارند.

پس از تثبیت ریاست جمهوری او ، حکومت می تواند طیف برانداز را راحت تر سرکوب نماید .
فراموش نکنیم حاکمیت با همین تکنیک اصلاح طلبا را حذف و سرکوب نمود.
رژیم مدام تلاش می کرد اصلاح طلبان را به دو گروه #تندرو و #معتدل تقسیم کند و با تحویل گرفتن طیف معتدل، تندروها را سرکوب نماید.
این روند آنقدر ادامه پیدا کرد که حالا اصلاح طلبان رسیدن به منتهی الیه راست خودشان یعنی همان حرفهای کواکبیان  که معتقد بود "ساختارها نیاز به اصلاح ندارند و فقط باید کارگزاران عوض شوند"، را تکرار میکنند
یعنی جای مدیران ضعیف و نالایق، از مدیران قوی و متخصص استفاده شود.

در واقع نظام در #حوزه_داخلی، از طریق اصلاح طلبان و پزشکیان دنبال این است که:

اولا : مرجعیت سیاسی را به داخل انتقال دهد .
دوما: گفتمان براندازانه را به گفتمان اصلاحات تبدیل و تعدیل کند.
یعنی مردم را دوباره به #امکان_اصلاحات از درون امیدوار نماید

در #حوزه_خارجی هم به دنبال #افزایش_مشروعیت بین المللی و کاهش فشارهای خارجی است
چیزی که با جنبش مهسا و مداخله جمهوری اسلامی در جنگ اوکراین به شدت آسیب دیده و باعث فشار هر چه بیشتر به نظام گردید

نتیجه آن که، شرکت در انتخابات و پیروزی پزشکیان بیش از آن که راهی به سوی تحقق اهداف و آرمانهای مردم ایران باشد، زمینه را برای #سرکوب بیشتر ملت ایران و #نادیده_انگاری اهداف و آرمانهای آزادی خواهانه مردم ایران را فراهم خواهد کرد.

شرکت در انتخابات و انتخاب اصلاح طلبی بنام پزشکیان خیانت به خود ، مردم و ایران است
این خطرناکترین نوع انتخابات در طول ۴۵ سال گذشته است....

پاینده جنبش مبارزات ایرانی
پاینده ایران یکپارچه

تمام

✍ #فرهاد
مجموعه #اتحاد_ملی_ایران
@OmidIranAzad

⚜ #پاینده_ایران
https://t.me/OmidIranAzad/135402
https://t.me/OmidIranAzad/135611

🔻اصلاح‌طلبان، آکتور سینما🔻

رویکرد اصلاح‌طلبان در انتخابات اخیر، من را به یاد فیلم سینمایی "ناصرالدین شاه آکتور سینما" اثر محسن مخملباف انداخت. داستان کارگردانی که پس از رد همه فیلمنامه هایش و عقب نشینی های تدریجی، دست آخر فرصت یافت فیلمی بسازد که در آن پیرزنی از صبح تا شب بی وقفه و خستگی ناپذیر در تلاش بود تا سوزنی را نخ کند. تلاش بی سرانجام و کسل کننده ای که باعث شد تا همه تماشاچیان به خواب روند.

اصلاح طلبان نیز از دوم خرداد سال ۷۶، گام به گام مجبور به عقب نشینی شدند تا جایی که حالا کاندیدای آنها دیگر هیچ ایده ای برای اصلاح ندارد. این امر نشان دهنده بی پرنسیپی اصلاح طلبان و روحیه کانفورمیستی جریان اصلاحات است، در حالی که اصلاحات یا رفرماسیون یعنی داشتن اصول و چارچوبی غیرقابل مناقشه و فرآیند تدریجی بهبود امور و حرکت از خوب به خوب تر.

اصلاح طلبان همواره مردم را از بدتر می ترسانند تا به بد رضایت دهند. بی آن که توضیح دهند نقش آنها در روند بدتر شدن وضعیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور چه قدر و چه بوده است؟

🔻دوگانه سازی های جعلی و غیرواقعی:
دوگانه سازی های جعلی و غیرواقعی از دیگر اشتباهات تحلیلی و عملی اصلاح طلبان است.
به عنوان مثال، دوگانه مشارکت/براندازی، از آن دوگانه سازی هایی است که صرفا به منظور توجیه مشارکت در انتخابات می آید که توسط اصلاح طلبان جعل شده است.
در حالی که جنبش های اجتماعی چند دهه اخیر از جمله جنبش زن، زندگی، آزادی به وضوح نشان داده اند که جامعه به دنبال اصلاح طلبی انقلابی است. رویکردی جامعه محور که تلاش می کند با مقاومت مدنی، بی آن که نردبان به قدرت رسیدن افراد و احزاب گردد، با مطالبه محوری قدرت را مجبور به عقب نشینی کند.
در اصلاح طلبی انقلابی، دموکراسی به مثابه هم استراتژی و هم تاکتیک به کار گرفته می شود. دموکراتیزه کردن جامعه تا در تحلیل نهایی، حاکمیت به دموکراسی تن دهد.

🔻رنجور از تناقض یا زنده به آن؟
اصلاح‌طلبان از یک سو با اشاره به نهادهای موازی و ساختار سیاسی حاکم، مدام از ناتوانی رئیس‌جمهور در پیگیری شعارها و اهداف خود و مطالبات مردم سخن می گویند، از سوی دیگر حضور خود را در قدرت نه تنها مانع تحقق سیاستهای ویرانگر می دانند، بلکه مدعی می شوند، می توانند موجب بهبود وضعیت کشور در ابعاد مختلف شوند. اما آنها هیچ گاه توضیح نمی دهند چگونه و با چه ابزاری می توانند بر موانع ساختاری و مشکلات نهادی فائق آیند.
در نهایت، مشارکت آنها در انتخابات دادن تنفس مصنوعی به دولتی در حال احتضار است تا شمشیر سرکوبش تیزتر شود، بی آن که دستاورد روشن و متقنی برای جنبش آزادی خواهی ملت ایران داشته باشد.
آنها، برای گریز از مسئولیت پذیری، مدام تحلیل های خود را به اما و اگرها می بندند؛ اما و اگرهایی که سکه نقد را خرج حلوایی نسیه می کند.

✍ #فرهاد
مجموعه #اتحاد_ملی_ایران
@OmidIranAzad