✅ حکمرانی ناکارآمد کنکور
علی خورسندی

فلسفه کنکور، برنهادن برابری در دسترسی به فرصت های آموزش عالی و گسترش عدالت آموزشی بود. ۵۵ سال است از تجربه اولین کنکور در ایران می گذرد. اکنون بر همگان آشکار است که کنکور یکی از ناکارآمدترین شیوه های رقابت برای رسیدن به صندلی های مرغوب دانشگاه و نیز ناعادلانه ترین ساختار پذیرش دانشجوست.

برخورداران انحصاری کنکور غالبا سه طبقه اند. اولین برخوردار اصلی، مافیای کنکور است. کنکور برای مافیا مرجعی پولساز و سودزا است (گزارش بالا!). طبقه کامیاب جامعه (برخورداران اقتصادی) و منتفعان رانتی (برخورداران خاص) دو‌ گروه دیگر از بهره مندان اصلی کنکور هستند.

کنکور بر خلاف فلسفه ایجادی خود مرجع افزایش نابرابری‌های آموزشی و شکاف اجتماعی شد. فرسایش عمومی اعتماد به حکمرانی آموزش عالی و از بین رفتن تدریجی سرمایه اجتماعی دانشگاه آشکارترین پیامد این وضعیت است. ذایل شدن اعتماد مردم به عادلانگی حکمرانی از پیامدهای پسین آن است.

فهم علمی مساله کنکور و حکمرانی کارآمد آن، مستلزم پذیرش عارضه های اجتماعی و سیاسی ناشی از انحصاری شدن و ناعادلانه بودن کنکور است.

🆔 @khorsanditaskoh

🟠 کیفیت قربانی سیاست زدگی!

🔹️تعداد دانشگاه‌های کشور در رتبه بندی جهانی با افزایش شش موردی همراه و از ۶۳ به ۶۹ رسیده است. اما از لحاظ کیفیت، دانشگاه‌های مطرح کشور با شیب تند سقوط همراه بوده‌اند.
🔹️دانشگاه تهران با ۱۰۰ پله تنزل در زمره دانشگاه‌هایی قرار گرفته که در رده ۵۰۱ تا ۶۰۰ دنیا تعریف می‌شوند.
🔹️دانشگاه علم و صنعت با ریزش ۱۰۰ پله‌ای همراه بوده؛ دانشگاه شهید بهشتی با افت ۳۰۰ پله‌ای جایگاه جهانی خود روبه‌رو شده؛ تربیت مدرس اما بدون تغییر روی همان نقطه ۶۱۰ الی ۷۰۰ باقی مانده و بعد از آن دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز امسال هم مانند دو سال گذشته در جایگاه ۷۰۱ الی ۸۰۰ باقی مانده است.

🆔 @khorsanditaskoh

https://farhikhtegandaily.com/amp/61475/افت-دانشگاه-در-روزهای-سیاست%E2%80%8Cزدگی/

🌹I'm happy with a pomegranate!!!!

سپاس از استاد سرکار آرانی بخاطر هدیه صبحگاهی به این زیبایی! استاد زندگی را همواره اینگونه شفاف و زیبا می پندارند!

🆔 @khorsanditaskoh

🌓 پداگوژی قبیله!؟
علی خورسندی

جایی که سیاست ما را از هم جدا می سازد و همه را از هم بیگانه و گاهی منفور می خواهد، بهترین هایی هستند که ما را به هم آشنا می سازند، و از ما قبیله نمی سازند!

«هنر» یکی از بهترین هاست؛آنگونه که زبانزد است، مرجع وصال است! و ورزش که مرجع دوستی است (ویدئوی بالا). به راستی، جای هر دوی اینها در نظام آموزشی ما عمیقا بی پناه است.

دست های بازار، نخبگان قدرت، و ایدئولوگ ها سه مرجع سنتی حکمرانی آموزش رسمی هستند. گفتمان حاکم بر عملکرد این سه با ابتنا بر «رقابت» و غالبا «منازعه» و «ستیز» است. حکمرانی سنتی بر نهاد آموزش، از شهروندان «رقیب»، از جامعه «طبقه»، از ملت «فرقه»، و از کشور «قبیله» می سازد.

به گفتمانی تازه نیاز داریم! گفتمانی که بر پایه مرافقت و همزیستی است؛ نوعی از گفتمان آموزشی که میان شهروندان همدلی ایجاد می‌کند؛ از آنها رقیب نمی سازد. ما به مرجع چهارمی نیاز داریم تا‌ بنیان های گفتمان جاری آموزش را به چالش بکشد. ما به نسل جدیدی از کنشگران اجتماعی و نخبگان سیاسی نیاز داریم که کوششان در برابر «تنازع فرقه ها» و علیه «قبیله گرایی» در تعلیم و تربیت باشد!

🆔 @khorsanditaskoh

🟢 پداگوژی دوست-ترا‌پی
علی خورسندی

دوستی ‌ها و رفاقت های میان-فردی اغلب در معنادار کردن یادگیری در مدرسه و دانشگاه نادیده گرفته می شود. در حالیکه تجربیات روزمره دوستی و رفاقت میان دانش آموزان و دانشجویان در عمق بخشیدن به یادگیری و کیفیت بخشی تجربیات آموزشی بسیار اثرگذار است.

بخش قابل توجهی از فلسفه گسترش یادگیری های تیمی team learning در مدارس امروز جهان ریشه در «پداگوژی دوستی» دارد. یادگیری های تیمی و گروهی از حلقه های پنهان و به حاشیه رفته تعلیم و تربیت ماست. برخلاف الگوواره های سنتی و فرهنگی این قلمرو، نظام آموزشی ما از نظر فرایند یاددهی-یادگیری یکی از فردگراترین سیستم های آموزشی است.

افزون بر تاثیر «پداگوژی دوستی» بر رشد اجتماعی و توسعه شناختی دانش آموزان و دانشجویان، جنبه های درمانی دوستی یا دوست-تراپی در محیط آموزشی غیر قابل انکار است. وقتی در اوج خستگی و فرسودگی آموزشی هستید یک همکلاسی رفیق است که همچون داروی آرامبخش در کنارتان و همیشه همراهتان است.

یک روانشناس (یک رفیق خوب) در کانال واتسپی خود نوشته بود، «انسان های هم فرکانس همدیگر رو از فاصله های دور پیدا می کنند، توی یك مدار قرار می گیرند، فقط کافیه بشینی کنارشون، هنوز حرف نزده همه خستگی‌هات می پرد! یک سری رفقا اصلاً خود ویتامین هستند!»

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

لینک پیوست(مقاله علمی)، کار میدانی جالب و متفاوتی است در خصوص تاثیر دوستی ها و رفاقت ها در فرایند یادگیری دانش آموزان!

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/09669760.2016.1189813

هر جا نوروز است آنجا ایران است!

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🔴 موفقیت جوپل در Web of Science (WoS)

https://johepal.com

💎سبب افتخار و خوشحالی است که اعلام کنم فصلنامه جوپل Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies موفق به پذیرش در نمایه استنادی منابع نوظهور (emerging sources) وب آو ساینس (آی اس آی ISI) شده است.

در ایمیلی که از سوی کلریویت انلیتیکس Clarivare Analytics دریافت کرده ایم، آمده است:

“Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies has been selected for inclusion in the Web of Science™.
Articles published after 2020 , beginning with 1(1), will be included in the following products:
• Emerging Sources Citation Index” ….

💎 بی تردید این دستاورد علمی مرهون تلاش های بی وفقه همکاران بادانش و پرتلاشی است که چهار سال بی توقع، پرانرژیک و شبانه روز زحمت کشیده اند.

🔰 پداگوژی فرودستان
‏🆔 @khorsanditaskoh

📕 بین المللی شدن، یادگیری از و به دیگری است!
🎤 Marianne A. Larsen
✍️ ترجمه: خورسندی
☂️ منبع: جوپل

پرسش یکم: بسیاری از دانشگاهها در جهان توسعه یافته درحال باز-ارزیابی استراتژی های بین المللی شدن آموزش عالی هستند. آنها در جستجوی ارزش هایی نظیر برابری، تنوع، دربرگیرندگی بیشتر، و توسعه رویکردهای جامع برای تعامل جهانی هستند. رویکرد جدید بین المللی شدن فراتر از نسخه سنتی آن است که غالبا روی تحرک و جابجایی دانشجو و استاد متمرکز بود. به عنوان یک پژوهشگر نامدار و شناخته شده آموزش عالی بین المللی از دنیای توسعه یافته، چه استراتژی ها یا سناریوهایی را برای آینده بین المللی شدن آموزش عالی در جهان کمتر توسعه یافته محتمل و یا پیشنهاد می کنید؟ 

مرین لارسن: با توجه به سابقه و سنت استعمار و تاکید بیش از اندازه جهان معاصر بر ارزش گذاری دانش از شمال جهانی/جهان شمال (The Global North)، به ویژه غرب، بدگمانی هایی در مورد بین المللی شدن در بافتارهای اجتماعی جنوب جهانی/ جهان جنوب (The Global South) شکل گرفته است. در واقع، سابقه ای طولانی از بین المللی شدن آموزش عالی وجود دارد که به ویژه از منظر تحرک دانشگاهی و همکاری های پژوهشی نابرابر به نفع دانشگاه های جهان شمال بوده است. 

با وجود این بدگمانی ها، بسیاری از دانشگاه‌های «گلوبال ساوت» (جهان جنوب) در زمینه سیاست های بین المللی شدن، در مسیر دانشگاههای «گلوبال نورث» (جهان شمال) حرکت کرده‌اند. به عبارت دیگر، همان رویکردها و سیاست هایی که در دانشگاههای غرب رایج بود، رهبری دانشگاههای جهان جنوب هم  در پی ایجاد «درآمد» و ارتقاء «رتبه» جهانی دانشگاه بوده اند. 

در سال های اخیر شاهد هستیم که برخی از دانشگاهای جهان جنوب در حال تجربه روش‌های نوآورانه‌ای در بین المللی شدن هستند که بهترین مطابقت را با زیست بوم دانشگاهها و موسسات آموزش عالی آنها داشته باشد. به عنوان نمونه، روش‌های تفکر جدید درباره بین المللی شدن آموزش عالی در جهان جنوب در حال شکل گیری است که مفهوم غالب و غربی بین المللی شدن را به چالش می کشد.
 
از منظر آینده بین المللی شدن در جهان جنوب نیز، شاهد انعطاف پذیری و ابتکارات فرهنگی پاسخگوتری در دانشگاههای جهان جنوب هستیم که در آن آموزش عالی بین المللی متناسب با زمینه ها و نیازهای محلی و محیطی گسترش می یابد. در برخی از کشورهای آسیایی، بین‌المللی‌شدن را به عنوان راهی برای حضور در جامعه جهانی و القای حس ملی گرایی و ایجاد حس غرور ملی، و دانشجو و دانش آموخته بین المللی به مثابه سفیران کشور مفهوم سازی شده است. 

بسیاری از کشورهای پسا-استعماری در جهان جنوب، بین المللی شدن آموزش عالی را دریچه ای برای استعمارزدایی می بینند. با این فرض که بین المللی شدن می تواند بخشی از فرآیندهای گسترده‌تر مرتبط با استعمارزدایی باشد. این امر مستلزم رد ایده بین‌المللی‌ شدن معادل غربی‌سازی آن، و در نهایت توسعه رویکردهای بومی و محلی‌ بین‌المللی‌ شدن است که متناسب با نیازهای زیست بوم آموزش عالی است. 

به طور خاص، ما شاهد شنیدن صداهایی از میان پژوهشگران آفریقایی و دیگر محققان جهان جنوب هستیم که در حال تلاش برای استعمارزدایی از بین المللی شدن آموزش عالی در معنای غربی سازی آن هستند و در صدد برآمده اند تا رویکردها و سیاست های توسعه را با ابتنا بر نیازهای بومی و بافتارهای اجتماعی محلی گسترش دهند. 

به گمانم، آینده بین‌المللی‌ شدن آموزش عالی باید در مسیر کاهش دوگانه سنتی «جهانی(شدن)» و «بومی(ماندن)» و به سوی تعاملات بیشتر «منطقه ای» باشد. بین‌المللی‌ شدن شامل یادگیری از دیگران است؛ به‌ویژه یادگیری از آنهایی که مجموعه‌ای متنوع و متفاوت از چشم اندازها و راه حل های فرهنگی را برای درک و فهم شدیدترین مسائل و مشکلات جهان امروز ما ارائه می‌دهند. ما می توانیم آن افق ها و راه حل ها را در سطوح محلی، منطقه ای و جهانی پیدا کنیم و توسعه ببخشیم. 

بنابراین بازاندیشی بین‌المللی‌ شدن آموزش عالی از منظر جهان جنوب مستلزم بازاندیشی در تقسیم‌بندی‌های ساخته‌شده سنتی میان «محلی»، «منطقه‌ای»، «ملی» و «جهانی» است. ما شاهد تلاش‌های بیشتری برای منطقه‌ ای شدن (به عنوان بخشی از بین‌المللی‌ شدن) و همکاری‌های جنوب و جنوب هستیم؛ رویکردی که در آن نظریه (تفکر) و کنش (عمل) بومی و محلی نشانه شهروند «جهان وطنی» بودن است.

پرسش دوم: همانطور که به خوبی می دانید، بین المللی شدن یک امر پویا و یک چشم انداز در حال تحول است که با روندهای مختلفی شناخته می شود. روند کنونی بین المللی شدن آموزش عالی، بویژه در دانشگاه های برجسته کانادا چگونه است؟ 

ادامه گفت ‌و گو در لینک پیوست ….
https://johepal.com/article-1-634-en.html

شماره جدید جوپل (مارس/مارچ ۲۰۲۴) ساعاتی پیش بارگذاری شده است.
https://johepal.com

🆔 @khorsanditaskoh

✅ شماره مارس/مارچ ۲۰۲۴

⭕ شماره مارس/مارچ جوپل، فصلنامه مطالعات سیاست و رهبری آموزش عالی، Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies بارگذاری شده است.

این شماره با موضوعات متنوعی در حوزه سیاستگذاری و حکمرانی آموزش عالی از پژوهشگران و استادان دانشگاههای ایران، کانادا، امریکا، چین، اندونزی، ازبکستان، آفریقای جنوبی و هندوستان منتشر شده است.

برای دسترسی به محتوای مقالات به لینک پیوست مراجعه شود.
https://johepal.com

🆔 khorsanditaskoh

🎾 درون را دریابیم!
علی خورسندی

سخن حکیمانه ای است که اگر تخم مرغی با نیروی بیرونی بشکند، پایان زندگیست؛ ولی اگر با نیروی داخلی بشکند، سرآغاز زندگیست!

اتفاقات بزرگ زندگی ما هم اینگونه است! هستی ما از درون است. از درون متولد می شویم؛ از درون شکوفا می شویم! آرامش خیال و آسایش خاطر هر دو از درونند! احساس خوشبختی امر درونی ماست. استعدادها و ظرفیت ها همه از درونند. زیباترین تغییرات از درون رخ می دهند. از درون رشد می کنیم! از درون کامل می شویم! بدترین اتفاقات هم از درون هستند! از درون افسرده می شویم! از درون فرو می ریزیم و در درون می میریم!

ساختارها و سیستم ها هم مثل آدم‌ها هستند! آنها هم از درون شکل می گیرند، از درون توسعه می یابند، از درون شکوفا می شوند و از درون فرو می پاشند! و در درون می میرند!

درون را باید دریافت!
درون را می باید ساخت!
آن بیرون خبری نیست!

ای گل و گلزارها کیست گواه شما،
بوی که در مغزهاست رنگ که در چشم‌هاست
(حضرت مولانا)
🆔 khorsanditaskoh

🟢 نشست علمی
چالش های نسل شناسی استاد و دانشجو در کلاس

◀️ هفته سرآمدی آموزش
ویژه دانشجویان

⏱️ یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
◀️ ساعت : ۱۳

📍 دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

پخش آنلاین در:
vroom.ut.ac.ir/psyedu4

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🟢 دانشجو دوباره تاریخ می سازد!

جنبش های دانشجویی در اواخر دهه شصت امریکا و اروپا اثرگذارترین عواملی بودند که دو اتفاق مهم را رقم زدند. توقف جنگ ویتنام و آزادسازی جامعه فرانسوی. چه بسا جنبش های دانشجویی منشا آثار اجتماعی بسیاری در جهان مدرن بوده اند؛ موفقیت در مبارزه با تبعیض نژادی، استیفای حقوق زنان، حقوق کارگری، حقوق شهروندی و دهها مورد که جنبش های دانشجویی در آنها نقش محوری را ایفا کرده اند.

اینبار هم باید مثبت و امیدوار بود. این دفعه هم دانشجویان موفق می شوند. سرنوشت جنگ و جنایت غزه را دانشجویان رقم می زنند؛ کاری که هیچیک از سیاستمداران، دولت ها و سازمان های بین المللی، شورای امنیت و غیره نتوانستند فاجعه انسانی در غزه را متوقف سازد.

🟣 دست مریزاد دانشجوی ظلم ستیز!

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🟠 پداگوژی تعصب!؟
علی خورسندی

تعصب را خشک فکری و خشک اندیشی هم گفته اند؛ پیش فرض های غیرعلمی که از میراثمان در دل داریم و بر زبان می رانیم؛ مفروضه های هویت سازی که آنها را از خود و متعلق به خود می دانیم! زبان و نژادمان، ایل و تبارمان، قومیت و ملیت ما، دین و آئین ما، جنسیت ما، زمین و سرزمین ما، اسطوره ها و فرهنگ ما؛ همه اینها میراث هایی هستند که به آنها نرسیده ایم! به ما رسانده شده اند!

تعصب شاید مقوم همبستگی اجتماعی بین گروه ها، فرقه ها، هم کیشان و طرفداران یک تیم ورزشی باشد؛ یا حتی ممکن است مرجع وفق و وحدت یک ملت شود، اما از هر جنسی که باشد پافشاری بیخردانه روی آن، «زیبایی» ذاتی انسان را به حاشیه می راند. تعارض بین فرهنگی را سبب می شود؛ تنازع میان فردی را افزایش می دهد. مرجع ستیز می شود؛ عاملی برای فاصله و دوری می گردد. چه بسا موجب خونریزی های تاریخی بوده است!

پند پنهان قصه اینجاست که مرجع تمامی تعصبات آدمی آنچیزهایی هستند که به ارث برده ایم؛ یعنی به ما رسیده اند؛ چیزهاییکه با تلاش و‌ کوشش بدست نیاورده ایم! زبان مادری ما؛ زیبایی چهره و رنگ چشم؛ ژن و نژاد ما؛ ثروت خانوادگی ما، ‌‌دین و کیش ما؛ مرز و بوم پدری ما، ملیت و هویت ملی ما، خون و خاک ما، رگ و ریشه ما و همه اینها را به ارث برده ایم! و بی تردید، تعصب نیز میراث ماست!

نکته مهم اینکه تمامی تعصبات ما روی گنج های ارزشمندی است که حاصل رنج های دیگران است! همانند هدایایی هستند که پیش از تولدمان هدیه گرفته ایم! اینها چیزهایی نیستند که اخلاقا مایه فخر و افتخار ما باشند! چراکه کوششی برای خلق و ایجاد آنها انجام نداده ایم! یا تلاشی برای بدست آوردن آنها نکرده ایم! بلکه همه اینها بر حسب بخت اخلاقی (Moral Luck) حاصل شده اند و نه اراده و کوشش فردی ما! همسان سکه هایی هستند که در بی آگاهی و بدون انتخاب در خورجین ما گذاشته شده اند! این بخت های گرانبها می توانست طالع شخص ثالثی باشد ولی بر حسب خوش شانسی نصیب ما شده اند!

اکثریت به اتفاق آنچیزهاییکه بخت اخلاقی ما هستند و به ارث برده ایم، منشا اختلافات تاریخی و تنش های زیست روزانه ما هستند؛ موجب جدایی و فاصله میان ما هستند! زادگاه و زبان مادری؛ مال و اموال خانوادگی؛ دین و آیین پدری، رنگ پوست، تابعیت و ملیت؛ عشیرگی و هم قبیلگی های ما؛ اصل و نسب فامیلی ما! روی آوری خشک اندیشانه به اینها غالبا بهانه هایی برای ستیز و خون ریزی بوده اند! اینها اساسا نمی توانند و نمی باید مایه غرور و برتری ما بر دیگران باشند. چونکه، دفینه های به ارث رسیده ما هستند و برای بدست آوردنشان تلاشی نکرده ایم؛ و نیز اینکه، نمایش متعصبانه و برتری جویانه روی آنها منشا اختلاف و فاصله و ستیز هستند.

اگر فخر و افتخاری هست، و یا غروری اگر باشد، برای آن چیزهایی است که به آنها دست یافته ایم؛ برایشان تلاش کرده ایم، سرمایه عمر را هزینه داده ایم! هر آنچه را که یاد گرفته ایم و یا ساخته ایم! مهارت و حرفه ما، دانش و تحصیلات ما، آگاهی و دانایی ما، ادب و شعور اجتماعی ما، منش ارتباطی و یا کنش اخلاقی ما، هنری که یاد گرفته ایم، تصویری که ساخته ایم! مدرک و مدالی اگر گرفته ایم! اعتباری اگر کسب کرده ایم! زبان و ابزاری که یاد گرفته ایم؛ موسیقی اگر می نوازیم؛ اگر خوشنویس هستیم، و یا انسان دوستی ما؛ جاییکه رنجی را کاهیده ایم! و یا حتی هنر آشپزی ما! اینها «بخت انسانی» ما هستند که برای کسب آنها تلاش کرده ایم؛ رنج و زحمت کشیده ایم؛ اینها مایه خودبزرگواری ما هستند! گنج هایی که حاصل رنج های خود ما هستند!

سویه نقیض قضیه را بیشتر می پسندم! اشخاص اخلاقا نمی توانند و نمی باید نکوهش شوند برای بخت های اخلاقی که نداشته اند؛ گنج های ارزشمندی که به آنها نرسیده اند؛ یا به ارث نبرده اند! سرزنشی اگر هست برای آنچیزهایی است که خواسته ایم ولی نتوانسته ایم! آرزویش را در دل داشته ایم ولی قدمی بر نداشته ایم! خیالش را پرورانده ایم ولی تلاشی نکرده ایم!

اگر سیاست های دستگاه آموزش، «منحصرا» در خدمت بخت اخلاقی ما باشد، پداگوژی تعصب را بازتولید کرده است. پیامد اجتماعی پداگوژی تعصب تکثیر مستمر مناقشه و ناسازگاری است؛ یعنی همین جامعه هیجانی و عصبی و ناآرامی که داریم! اما اگر تمرکز گفتمان آموزش روی آنچیزهایی «نیز» باشد که منش و شخصیت ما را فراسوی میراث و متروکات ما شکل می دهند، به سوی پداگوژی غیرمتعصبانه حرکت کرده ایم! یعنی بسوی تعلیم و تربیت تعالی جو و انسانی حرکت کرده ایم.

ما به نوعی از پداگوژی نیاز داریم که متعادل باشد؛ از عدالت خارج نشود. روی «بخت انسانی» اعتبارگذاری کند؛ روی سزاواری های شخصی و شعور و بلوغ جمعی نیز سرمایه گذاری کند! روی زیبایی شناسی، آموزش هنرها و یادگیری مهارت زیستن نیز ثروت سازی کند. روی کسب دانش ها و نگرش های اخلاقی و انسانی نیز سیاستگذاری کند.


🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🔶 مدیریت اثربخش کلاس در محیط های دانشگاهی

🎤دکتر محمدرضا سرکار آرانی
استاد دانشگاه ناگویای ژاپن

https://www.aparat.com/v/xOZJt


🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🎃 بدون شرح!
فلسفه بومی تعلیم و تربیت ما!


🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🌍 افعی تهران: حقیقت گیگو!
علی خورسندی

گیگو (GIGO)، در تحلیل مدیریتی به این ایده دلالت دارد که خروجی یک سیستم همان ورودی سیستم است. یعنی اگر کیفیت ورودی در سیستم آموزشی مناسب باشد، کیفیت خروجی مطلوب خواهد بود و بالعکس! مثلا اگر مدرسه یا دانشگاهی مدرس خوب، محتوای مرتبط، فراگیر مستعد، بودجه کافی، قوانین و آیین نامه های مناسب داشته باشد، دانش آموخته مناسب، مولد و مطلوبی به اجتماع تحویل داده می شود.

همواره بر این باور بوده و هستم که تقدیر یک ملت و سرنوشت توسعه یافتگی یک‌ مملکت مقدمتاً حاصل و محصول دو «میم» است. «میم» مثل «مادر» و «میم» مثل «معلم»! از تجربه مدرنیته‌ی متأخر به این سو یاد گرفته ایم که مردمان آسوده و توسعه یافته جهان مرهون پرورش این دو میم هستند. و نیز همه دنیای در حسرت توسعه گرفتار درماندگی در این دوست!

در جامعه ما، این دو، یعنی معلم و مادر، هر دو خشونت-دیده و رنج-کشیده اند. مادر به مثابه زن، به شکل سنتی و عرفی گرفتار خشونت خانواده و سرکوب اجتماع است. و معلم، خود به عنوان دانش آموز سال‌های دور، قلدری مکتبخانه ای را به روش های پیچیده تر در مدرسه نوین تجربه کرده است.

بر اساس اصل گیگو، معلم و مادر سرکوب شده، قلدری و درشتخویی را در خانه و مدرسه بازآوری و بازتولید می کنند. به همین علت معتقدم اگر جامعه ای می خواهد توسعه یابد و یا مردمانش در آسودگی خاطر زندگی کنند، به پرورش حداقل دو الی سه نسل مادران و معلمان خشونت-ستیزی نیاز داریم که تندخویی و خشونت را تجربه نکرده باشند. معلمی که خشونت ندیده باشد نمی تواند در مدرسه گردن کلفتی کند. مادری که در خانه و اجتماع سرکوب نشده باشد نمی تواند فرزند قلدر و ستیزه جو تحویل اجتماع دهد.

مهم‌ترین پیامی که از افعی تهران گرفتم بازتولید آزار و خشونت در جامعه است. یعنی خشونت دیده، خشونت می ورزد! آزار دیده، آسیب می رساند! رنج کشیده، رنج می رساند! آن کسی که سوزانده شده، می سوزاند! اگر کنش ها و رفتارهای فردی و مدنی ما تا این حد عصبی، ناآرام و همراه با تندخویی است، غالبا مولود تجربه زیسته و پرکتیس روزانه خشونت و قلدری در «خانه» و «مدرسه» است.

با عنایت به تجربه زیسته در فرهنگ های دیگر با جسارت و جرات می توانم بگویم که ما میراث دار یکی از قلدر مابانه ترین مدارس و خشونت ورزترین خانواده ها هستیم. چه بسا خشونت های واقعی و کشنده لزوما و‌ همیشه فیزیکی نیستند!

راه میانبری نیست! خشم معلمان، شکایت مسئولان و یا ممیزی و توقیف فیلم (و کتاب)، نسخه های مولد و ماندگار و سازنده ای نیستند!
«کودک» را باید فهمید!
«معلم» را باید ساخت!
و «مادر» را باید پرورش داد!

مكن در اين چمنم سرزنش به خودرويي
چنان كه پرورشم مي دهند مي رويم! حضرت حافظ

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

GPT-4
فراسوی آموزش آنلاین و آفلاین!
و آنسوی قلدری در آموزش!

مهمان جدید در راه است!
GPT-5

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

💥 انقلاب نیورالینک
علی خورسندی

شرکت نیورالینک (Neuralink) که در زمینه فناوری عصبی فعالیت می کند، مجوز جاسازی تراشه‌ای میلی متری را در مغز انسان گرفته است. به زعم بعضی از فیلسوفان علم، این اتفاق، تاریخ دانایی انسان را به دو بخش «قبل» و «بعد» از خود تقسیم می کند. پروژه بنیان ساز (و در عین حال بنیان برافکن!) نیورالینک، متعلق به ایلان ماسک Elon Musk است.

این تراشه (microchip ) که با ابتنا بر هوش مصنوعی ساخته شده است قابلیت های بی نظیری دارد. مثلا ظرفیت یادگیری و قابلیت یادآوری مغز آدمی را صدها برابر افزایش می دهد. یا مشکل بیماران نخاعی و صعب العلاج را برطرف می کند. و حتی معجزاتی را به رخ می کشد؛ مثلا نابینایان مادرزادی را بینا می کند. صنعت پزشکی و درمان بیماری ها و جراحی ها به شکل خشن کنونی به تاریخ می پیوندد؛ مثلا درمان بیماران سرطانی با داروهای شیمیایی رنج آور و بسیار گزاف و هزینه زا به پایان خواهد رسید! و یا دیابتی ها مجبور نیستند رنج تزریق انسولین را تحمل کنند! و حتی صنعت داروسازی ممکن است فلج شود.

از همه مهم‌تر، ماهیت و سرنوشت مبهم اما امیدبخش آموزش و یادگیری در بستر انقلاب فناوری-نرون است. هر تصویر و خیالی که از هر مفهوم یا کارکردی از مدرسه و دانشگاه دارید، ممکن است برای همیشه تغییر کند. موسسه های آموزش زبان ممکن است برای همیشه تعطیل شوند. آموزشگاههای گران هنر و موسیقی به سرنوشتی نامشخص تبدیل خواهند شد! هر یک از ما ممکن است به چندین زبان و دهها هنر و ابزار موسیقی مسلط شویم! ریاضیات و جبر و هندسه شبیه بازی های سرگرمی جذاب خواهند شد! تحلیل های اجتماعی و سیاسی در رسانه و شبکه های اجتماعی به مفت هم نخواهند ارزید!

گفته می شود نسل ما در مقایسه و نسبت با بومیان عصر فناوری-نرون (نسل جدید) مشابه انسان های بدوی و نخستین خواهد بود! سرنوشت باورمندی آدمی مبهم تر خواهد شد! بحران ایدئولوژی عمومیت خواهد یافت! قدسیت تمامی قصه ها و اسطوره های فرهنگی با تردیدهای بنیادی مواجه خواهند شد! و رویای مرکزی انسان مدرن یعنی سکونت در کرات یا منظومه های ناشناخته دیگر ممکن خواهد بود.

واقعیت این است که نمی دانیم چه اتفاقات دیگری قرار است رخ دهد! اما دو چیز را مسلم تصور می کنم! اولا، بخش بزرگی از توهمات رمزآلودی که آنها را معرفت مسلم می دانیم بی اعتبار خواهد شد! دوما، با رنج ها و دردسرهای ناشناخته تری مواجه خواهیم شد!

🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

https://www.businessinsider.com/neuralink-elon-musk-microchips-brains-ai-2021-2?amp

https://www.reuters.com/technology/neuralink-implants-brain-chip-first-human-musk-says-2024-01-29/

🟢 برنامه همایش

پنجمین همایش بین المللی صلح و حل منازعه

دانشگاه تهران، دانشکده مطالعات جهان

دوشنبه و سه شنبه ۸-۷ خرداد

پداگوژی انتقادی صلح: سناریوهای تربیتی برای فهم منازعه
روز اول: نشست اول؛ سالن حنانه، ساعت ۱۰ صبح
🆔 @khorsanditaskoh
🔰 پداگوژی فرودستان

🗓 ۱۴۰۳/۳/۵
▪︎ کرسی ترویجی باعنوان 《برنامه‌ريزی درسی و دانشگاهی در ایران: تفویض اختیارات در ساختار متمرکز 》

▪︎ باحضور:
• دکتر علی خورسندی طاسکوه
• دکتر کورش فتحی واجارگاه
• دکتر عليرضا صادقی

▪︎ صاحب کرسی :
• دکتر غلامرضا یادگارزاده

▪︎ زمان : سه شنبه ۸ خردادماه ، ساعت ۱۵ الی ۱۷
▪︎ مکان: دانشکده روانشناسی و علوم‌تربیتی دانشگاه علامه‌طباطبائی، طبقه ۵، سالن  شورای ۱

🎓 آموزش و آموزش عالی
اینستاگرام | وات سپ | تلگرام

🎾 لینک چکیده سخنرانی ها
پنجمین همایش بین المللی صلح و حل منازعه

https://icpcr.ut.ac.ir/data/cnf1536554038/uploads/Books/5th_ICPCR_Book__05-04-1403_Final_-_For_WEB.pdf