(رمان)A collection of dark novels

فرشته جهنمی
#پارت_213
درحالی که صدایش می‌لرزید با لحنی پر از التماس، رو به میگان گفت- لـ...لطفـ..لطفا نجاتـ... نجاتش بده!
میگان دستانش را بر روی شکم کاملیا گذاشت و دیگر توجهی به پهلو و کمر شکسته‌اش نکرد، پاهای او را با بی‌ملاحظگی به دو طرف باز کرد و گفت- زور بزن کاملیا...
در آن لحظات چاره‌ای نبود جز اینکه با فشار درون کمرش همسو شود و زور بزند.
هرچه بیشتر می‌گذشت، بیشتر و بیشتر توانش تحلیل می‌رفت. نمی‌خواست فریاد بزند و سر زایمان ناله کند! پدرش پشت در ایستاده و حتماً فریادهایش بند دل پدرش را پاره می‌کرد، او این را نمی‌خواست.
فشار دستان میگان، جسم ظریف و لغزنده‌ای که از درون رحم به سمت بیرون می‌لغزید، بوی خون، بوی عرق، همه و همه او را از پا در میاوردند؛ با هر تکانی که به خود می‌داد زخم پهلویش باز می‌شد و درد مانند یک آتش به سراسر وجودش زبانه می‌کشید. میگان با کلافگی پاهای او را بیشتر باز کرد و همان کشیدگی باعث شد استخوان‌های شکسته‌ی کمرش تکانی بخورد و سوی چشمانش از درد و ضعف برود.
میگان- نمی‌شه، باید قسمتی از دهانه‌ی عضوش رو پاره کنیم...
دندان روی هم فشرد و اشک از چشمانش جاری شد. از هجوم زور، درد و خونریزی تمام تنش منقبض شد. پذیرفتن مرگ برایش سخت بود وقتی که هنوز چهره‌ی کودکانش را ندیده باشد؛ مگر کاملیا چند سال داشت؟ او فقط۱۸ سالش بود و حال با چنین دردی سر می‌کرد؟ نفسش برید و جسمی که چندین شکستگی را تحمل می‌کرد در حال خاموش شدن‌ست! کنت‌استیون دیگر نتوانست صبر کند... جلوتر آمد و با وحشت روبه میگان کرد و گفت- یـ...یعنی چی؟ من... من این اجازه رو نمیـ.‌‌..
دنیز با خشم و بغض نگاهش را از وضعیت جسمی کاملیا برداشت و فریاد زد- نمی‌تونه هردو بچه رو به دنیا بیاره! الان تنها مشکل پاره نشدن بدنشه؟
کنت سکوت کرد؛ آنقدر درد کشیده بود که به تیزی چاقو بر عضو ظریفش توجهی نکرد، به اینکه چطور با چاقو آن قسمت را بریدند فکر نکرد و تنها به فکر کودکانش بود تا سلامت به دنیا بیایند؛ لحظات هر لحظه بیشتر طاقت‌فرسا می‌شد، لرزان و بی رمق، با دهان نیمه باز و پلکهای برهم افتاده که به سختی می‌توانست لای آن را باز کند تا آخرین فرصت برای دیدنشان را از دست ندهد.
نفسی گرفت، برای آخرین بار با تمام توانش زور زد و سرش را به بالشت فشرد... همان لحظه جسمی از بین لگن و پاهایش به بیرون سُر خورد!
میگان- آفرین دختر... فقط یکی دیگه مونده! الان دهانه‌ی رحم بازه تموم تلاشت رو بکن.
کودک اول به دنیا آمد، صدای جیغ نوزاد تمام اتاق را فرا گرفت و چیزی در قلب او به نوسان افتاد؛ همان صدا باعث شد قوت بگیرد و با تمام توانش زور بزند، کمی طول کشید که دومین کودک هم از جسمش خارج شد..‌ با بی‌تابی سرچرخاند و به دو جسم کوچکی که سرتاپایشان از خون پوشیده شده نگریست! داشتند گریه می‌کردند، بوی بد می‌دادند و کثیف بودند اما این چیزهای برای مادری که زمان کمی برای دیدن فرزندانش دارد مهم نیست. حال حس خوبی داشت... اگرچه مطمئنم بود کمرش شکسته و دیگر قادر به تکان داد پاهایش نیست اما حریصانه به کودکان نگریست و اشک در چشمانش جمع شد... دقیقا زمانی که باید برای داشتن این فرزندان به خود افتخار کند، ذره ذره به مرگ نزدیکتر می‌شد. رمقی نداشت که پاهای باز مانده‌اش را جمع کند اما با بی‌تابی گفت- بزار... بزار ببینمش.

26 views‌🍀💚خانوم پــرســفــون 💚⁦☘️⁩, 18:40