🔴آن سوی سرکوب در #تجمع پنجم دی ماه
✍️لیلا حسین زاده

▫️آنچه در تجمع پنجم دی ماه مقابل وزارت کار اتفاق افتاد از منظرهای مختلف قابل بررسی است، اما در این تجمع سه پیام نویددهنده بلحاظ سیاسی قابل دریافت بود که در اینجا بدان می پردازیم.

▫️نخست : با فراخوان ربابه رضایی و پس از آن کمیته دفاع از #رضا_شهابی و سندیکای اتوبوسرانی، حمایت های همه جانبه ای از حضور در مقابل وزارت کار صورت گرفت: اتحاد بازنشستگان، تشکلهای مختلف کارگری و معلمی،کانال شورای صنفی کشوری و گروه های مختلف اجتماعی و مدنی. این حمایت همه جانبه نشان از شکل گیری آگاهی مشترک درخصوص مسائل مشترک دارد. رضا شهابی فعال سندیکایی است که برای حق تشکل یابی مستقل درمقابل حمله ی همه جانبه به نیروهای کار می جنگد؛ سرکوب او و سرگذشت او نشانگر سرکوب و سرگذشت مشترکی است که سالهاست کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و درکل همه استثمارشوندگان سیستم به خوبی حس می کنند، به ویژه در شرایط حملات بی سابقه ی نئولیبرالی در دولت کنونی. پیوند و انسجام این گروه ها در دفاع از حق بدیهی حیات رضا شهابی، گسترش مساله در سطح عمومی و پتانسیلی که برای ایجاد گسست در یکی شدن حاکم و محکوم دارد، همه و همه گواهی بر طلیعه شکل خاصی از بازسیاسی شدن است. سیاسی شدنی در خیابان که این بار پیشروان آن گروه های تحت استثمار اقتصادیند که همزمان تحت سرکوب شدید سیستم سیاسی و ایدئولوژیک قرار دارند. در نتیجه مختصات سرکوبشان انفصال کاذب ایدئولوژیک میان سیاست و اقتصاد را در می نوردد و موجب می شود به نقد و رد کلیت اقتصاد سیاسی حاکم برسند.

▫️دوم: 51 نفر جلوی وزارت کار به نحوی وحشیانه دستگیر شدند. دستگاه امنیتی دولت ( که در اینجا شامل بخشی از حراست وزارت کار هم می شود) با حول و هراس سعی در ربودن حداکثر افراد داشت تا با تمام قوا کنش را متوقف کند و صدا را خفه. اما اتفاقی که پس از این سرکوب وسیع افتاد، بازیابی جمعی بیش از صد نفر در محل دانشکده علوم اجتماعی تهران و پیگیری کنشمند آزادی بازداشت شدگان بود . این حرکت جمعی درواقع امتداد کنشی محسوب می شد که از جلوی وزارت کار آغاز شد و نشانه ای بر ناتوانی دست سرکوب در خفه کردن تام و تمام این کنش بود. ازسوی دیگر خود بازداشت شدگان صدای اعتراضشان را حتی در حین بازداشت بلند نگه داشتند؛ صدایی که نهایتا منجر به وعده ی دادستانی تهران مبنی بر درمان فوری رضاشهابی، حذف 961 روز حکمی که به ناحق تحت عنوان غیبت برای او صادر شده بود و انتقالش به اوین گشت. به علاوه بازداشت شدگانی که آزاد شدند تا آزادی کامل همه ی افراد، همان جا ایستادند. این کنشمندی های جمعی که با وجود سرکوب شدید، پویایی و انسجام خود را حفظ کرد نشانی از حک مجدد نام جمعی «مردم» بر بدنه ی جامعه دارد؛ تاکید بر این کنشمندی و تلاش برای تقویت آن، در موقعیت کنونی که با تمام قوا به سمت اتمیزاسیون و سیاست زدایی سوق داده شده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

▫️سوم. ربابه رضایی زنی است که همزمان بار زندگی خانواده را به دوش می کشد، برای نجات جان رضا شهابی که پس از پایان حکم محکومیت و با وجود دو بار سکته ی مغزی در زندان نگه داشته شده ، هرروز پله های نهادها را بالا پایین می رود، خود را نقطه ثقلی برای جمعی کردن اعتراض به وضعیت رضا شهابی بدل می کند، جلوی وزارت کار کتک می خورد، بازداشت می شود، و با دیگر همراهانش در حین بازداشت حق حیات رضا شهابی ، حق درمان و آزادی فوری او را فریاد می زند. بی شک در این مسیر نقش ربابه رضایی از کلیت کنش و مقاومت منفک نیست، اما کنشگری او و نقش فعالش در پیشبرد سیاست اعتراضی همچون نقشی که زنان کارگر هفت تپه دارند، نشانگر پیشتازی فعالانه ی زنان در اعتراضات کنونی و فرم جدید سیاست ورزی رهایی بخش است. در این جایگاه با زن، هم بعنوان نیروی مولد در مناسبات اجتماعی و هم در مقام سوژۀ نوین رهایی بخشی سیاسی در جامعۀ استبدادی روبروییم.

▫️توجه به این پیام ها از این رو ضروری است که در خوانش یکسر منفعلانه از سرکوب وحشیانه و وسیع دستگاه امنیتی شکاف می اندازد و موجب می شود سویه های کنشگرانه و رو به پیش تجمع پنجم دی ماه و بالقوگی ها و امکان هایی که درون خود حمل می کند را نیز ببینیم.

▫️البته کلیت چنین تحلیل هایی در موقعیت کنونی باید در ذیل اهمیت و اضطرار وضعیت سلامتی و حیات کارگر زندانی،رضا شهابی خوانده شود.

@khamahangy

تماس با ما @hkomite

🔴 درخواست جهانی برای آزادی #رضا_شهابی

🔹شبکه همبستگی و مبارزه اتحادیه های کارگری بین المللی که نزدیک به ۸۰ اتحادیه کارگری کشوری و محلی از برزیل، اندونزی، فلسطین، الجزایر، هائیتی، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، کاتولینا، سنگال، مصر، پاراگوئه، پرو، نیجر، السالوادور، انگلیس، بلژیک، کلمبیا، تونس، یونان، مالی، ترکیه، پاناما، ونزوئلا، مکزیک، کانادا، شیلی، ساحل عاج، بورکینا، سوئیس، آلمان، آرژانتین، هنگ کنگ و نیز کمیسیون همبستگی بین المللی اتحادیه "کارگران صنعتی جهان" را در بر می گیرد در بیانیه ای به تاریخ ۲۵ دسامبر ۲۰۱۷ خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط رضا شهابی شد.

🔻متن این بیانیه به شرح زیر است:

🔸رضا شهابی را فوری و بدون قید و شرط آزاد کنید!

تشکل های کارگری امضا کننده ذیل، سالها است که وضعیت ‏رضا شهابی، عضو هیئت‎ ‎مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، را دنبال می کنند. فعالیت های رضا شهابی ‏در دفاع از حقوق کارگران در ایران کاملا در چهارچوب استانداردهای به رسمیت شناخته شده بین المللی و مقاوله نامه های سازمان جهانی کار بوده است.‏ رضا شهابی بارها به خاطر فعالیت هایش دستگیر شده و حدود شش سال در زندان بسر برده است.

بر اساس گزارش سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، بعد از اینکه رضا شهابی را دوباره به زندان فراخواندند،وی را بطور خودسرانه به دوره ی حبس بیشتری محکوم کرده اند که مشتمل زمانی که او در مرخصی استعلاجی بود نیز می شود؛ بدین ترتیب علاوه بر یک سال حبس جدید، به معنای ۹۶۸ روز حبس اضافی جهت "جبران" شرایط توضیح داده نشده خواهد بود. او از بیماری های بسیاری رنج می برد که معلول شکنجه و فقدان امکانات پزشکی در زندان طی این سال ها می باشد. او در اعتراض به اعتصاب غذا متوسل شد و تنها پس از آن که مسئولان زندان قول تجدید نظر نسبت به تمام محکومیت های اخیرش را دادند، به اعتصاب غذای خود پایان داد. اما هیچ اتفاقی نیفتاد.

اینک مطلع شده ایم که او چند روز پیش در زندان سکته مغزی خفیف داشته است. جان او در خطر است.

امضا کنندگان این نامه قویا به حبس رضا شهابی اعتراض داشته و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط وی هستند تا او بتواند از درمان مناسبی برای رفع شرایط وخیم جسمی اش بهره ببرد. ما همچنین خاطرنشان میکنیم که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک عضو سازمان جهانی کار، آی.ال.او، موظف است که به استانداردهای بنیادین سازمان جهانی کار منجمله آزادی تشکل و مذاکرات جمعی احترام بگذارد.

۲۵ دسامبر ۲۰۱۷
شبکه همبستگی و مبارزه اتحادیه های کارگری بین المللی

https://t.me/khamahangy