🔭علم نجوم طبیعت🔭🕊
1.91K subscribers
2.9K photos
1.1K videos
86 files
6.91K links
کانال علم نجوم طبیعت بروز ترین اخبار نجومی
ارتباط و تبلیغ
@TBLkey
👇لیست سرتیتر ماهانه👇
@sart_key
ادرس اینستاگرامی کانال
lish.ir/1fnQ
مقاله خبر به صورت کامل ارسال میشه خلاصه مطلب ها اول هر مطلب حمایت کنید تا بتونم مطالب مفیدتری ارسال
Download Telegram
📌پل گلدن گيت ،سانفرانسيسكو

🆔@keyhan_on1🔭
📌برای سفر به نزدیکترین منظومه ستاره ای به چه فضاپیمایی نیاز داریم؟

در سفر به کهکشان برای رسیدن به نزدیکترین منظومه هیچ راه بازگشتی در کار نیست و این یک سفر یک طرفه خواهد بود. دلیل موضوع به محدودیت های تعریف شده بر اساس نظریه نسبیت خاص اینشتین باز می گردد. بر طبق این نظریه هیچ چیزی نمی تواند سریعتر از نور حرکت کند. در این صورت سفر به نزدیکترین سامانه ستاره ای هزاران سال طول خواهد کشید. اما برای چنین سفری سفینه فضایی ما باید چه ابعادی داشته باشد؟
با فناوری های مرسوم، سفر به آلفا قنطورس، نزدیک ترین سامانه ستاره ای شناسایی شده، در حدود 19 هزار تا 81 هزار سال طول می کشد. بسیاری از نظریه پردازان این موضوع را مطرح کرده اند که ما برای چنین سفری نیاز به فضاپیمایی داریم که حیات نوع بشر را در کهکشان ها گسترش دهند.
طبیعی است که چنین پروژه ای در زمان فعلی با چالش های متعددی روبرو شود. یکی از این موارد نیاز به سفینه فضایی است که امکان رشد و زندگی چندین و چند نسل در آن فراهم باشد. در پژوهش جدیدِ محققانی از سراسر جهان، مشخص شده که این فضاپیما باید فضای داخلی بسیار بزرگی داشته باشد.

نتایج این مطالعه به تازگی منتشر شده است. این تحقیقات زیر نظر «فردریک مارتین» از رصدخانه استراسبورگ و «کَمیل بلوفی»، فیزیکدان ذارت به همراه استارتاپ علمی Casc4de انجام شده. علاوه بر این «ریس تیلور» از موسسه نجوم آکادمی علوم کشور چک و «لویک گرا»، مهندس سازه از شرکت مورفوسنس در این پروژه همکاری داشته اند.

چند نفر برای سفر نیاز است؟

در پروژه قبلی، مارتین و بلوفی بررسی کرده بودند که سفینه مورد نیاز تا چه اندازه باید بزرگ باشد تا همه به سلامت به مقصد برسند. برای این محاسبه، تولد، زندگی و مرگ افراد شبیه سازی شده بود. آنها دریافته بودند که برای یک سفر که توسط چندین نسل از انسان ها انجام می شود نیاز به 98 نفر انسان داریم و البته با در نظر گرفتن اینکه ریسک اختلالات ژنتیکی و دیگر اثرات منفی ناشی از مواردی از جمله ازدواج های فامیلی هم وجود نداشته باشد.

چه مقدار غذا باید تأمین شود؟

در پژوهش جدید به سوال مهم دیگری پاسخ داده شده: چه مقدار غذا برای افراد حاضر در این فضاپیما نیاز داریم؟ این که برای این افراد غذای خشک را در نظر بگیریم گزینه چندان مناسبی نیست چرا که در طول قرن هایی که سفر طول می کشد، غذاها فاسد و غیر قابل استفاده می شوند. ساکنین سفینه باید خود بتوانند غذای مورد نیازشان را تأمین کنند.

اما چه مقدار فضا برای تولید غذای کافی برای تمامی سرنشینان نیاز است؟ وقتی موضوع سفرهای فضایی مطرح می شود به عقیده مارتین یکی از مهمترین موضوعات ابعاد سفینه است:

پرتاب ماهواره های سنگین تر به فضا، گران تر تمام می شود. سفینه فضایی هر چه سنگین تر و بزرگ تر باشد پیچیده تر می شود و منابع گران قیمت آن هم مربوط به سیستم های پیشران خواهد بود».

در واقع اندازه سفینه محدود به پارامترهای گوناگونی است. در مورد سفینه ای که قرار است حامل نسل هایی [از انسان ها] باشد میزان غذایی که می توانیم تولید کنیم به طور مستقیم به سطح داخلی سفینه بستگی دارد. از سوی دیگر این فضا به اندازه سیستم پیشران وابسته است. ابعاد، پیشران و تولید غذا ارتباط تنگاتنگی با هم دارند».

به منظور پاسخ به سوال مهمِ «سفینه ای که برای این سفر نیاز داریم تا چه حد باید بزرگ باشد؟» تیم پژوهشگران از نسخه آپدیت شده نرم افزار هِریتیج (HERITAGE) بهره بردند. به گفته محققان، این نسخه به ویژگی های بیولوژیکی وابسته بر سن از جمله قد و وزن متکی است. علاوه بر  این خصوصیات متغیر مربوط به جمعیت شامل ناباروری، بارداری و نرخ سقط جنین را در نظر می گیرد.
نتایج این مطالعه زبان اصلی pdf👇
https://goo.gl/ZUGYEM
ادامه دارد
🆔@keyhan_on1🔭
📌برای سفر به نزدیکترین منظومه ستاره ای به چه فضاپیمایی نیاز داریم؟قسمت ➋

پژوهشگران در کنار این موارد، میزان کالری مورد نیاز خدمه را در نظر گرفتند تا بر اساس آن محاسبه کنند که به ازای هر یک سال از سفر، چه میزان غذا مورد نیاز است. در نهایت داده های مورد نیاز برای شبیه سازی تخمین کالری مورد نیاز مسافران بر مبنای سن، قد، وزن، میزان فعالیت و سایر داده های پزشکی را به سیستم اضافه کردند.
از فرمول هریس بندیکت استفاده شد تا نرخ متابولیک پایه هر فرد تخمین زده شود. به این ترتیب پژوهشگران میزان کیلو کالری مورد نیاز روزانه هر فرد برای حفظ وزن ایده آل را محاسبه کردند. به این منظور حتی افراد کوتاه یا بلند قامت و سبک یا سنگین وزن هم در نظر گرفته شدند.
پس از اینکه میزان کالری مورد نیاز محاسبه شد، باید محاسبه می شد که با استفاده از راهکارهای کشاورزی از قبیل آب کشت یا هوا کشت، در هر کیلومتر مربع، چه میزان غذا در هر سال می توان تولید کرد. ترکیب اعداد به دست آمده با راهکارهای کشت مرسوم و نیز مدرن، توانستند مقدار زمین های کشاورزی مصنوعی که در سفینه مورد نیاز بود را محاسبه کنند. در نهایت با محاسبات تمامی این موارد و در نظر گرفتن تعداد بالای خدمه (500 نفر) طرح کلی به دست آمد:

ما دریافتیم که برای خدمه ناهمگون (از نژادهای مختلف) به عنوان مثال به تعداد 500 نفر که [از نظر رژیم غذایی] همه چیز خوار و با رژیم متعادل هستند، 0.45 کیلومتر مربع زمین مصنوعی برای کاشت تمامی غذای مورد نیاز کافی خواهد بود».

به گفته پژوهشگران این زمین مصنوعی می تواند به منظور زراعت به روش هواکشت، برای میوه ها، سبزیجات، خوراکی های پر نشاسته، شکر و گیاهان روغنی به کار برود یا برای پرورش ماهی یا مواردی از قبلی گوشت، لبنیات و عسل کاربرد داشته باشد.

با این حساب باید محدودیت های سفینه فضایی را هم در نظر گرفت. با فرض اینکه فضاپیما امکان ایجاد جاذبه مصنوعی از طریق یکی سیستم چرخشی را داشته باشد، باید یک بخش چرخان با شعاع حداقل 224 متر و طول 320 متر را در نظر بگیریم که به دور یک محور مرکزی در چرخش است تا همواره جاذبه مورد نیاز ایجاد شود. البته به گفته مارتین علاوه بر زمین های کشاورزی نیاز به امکانات دیگری از جمله محل اقامت انسان ها، اتاق های کنترل، ژنراتورهای برق و ... داریم. تمامی این ها سفینه فضایی را حداقل دو برابر بزرگتر از آنچه برای زمین ها نیاز داریم می کند:

«جالب اینکه حتی اگر طول سفینه را دو برابر کنیم باز هم این سازه از بلندترین ساختمان روی زمین، برج خلیفه دوبی (با ارتفاع 828 متر)، کوچکتر است».

🖋سخن پایانی

برای علاقه مندان به اکتشافات فضایی بین سیاره ای و طراحان این گونه مأموریت ها، پژوهش اخیر از این حیث مهم تلقی می شود که دیدگاهی به معماری سفینه فضایی برای انتقال نسل ها به منظومه های خورشیدی دیگر را شکل می دهد. علاوه بر این در کنار مطرح کردن مباحث تئوری، با استفاده از اعداد محاسبه شده، به نوعی مسیر پیش روی دانشمندان برای محقق کردن چنین سفری را مشخص می کند.

در نهایت مارتین معتقد است که تنها مشکل باقی مانده که باید برای حل آن راهکارهایی پیدا شود، تهیه آب است. چنین سفر طولانی نیاز به حجم فراوانی آب برای مواردی از قبیل نوشیدن و کشاورزی دارد. برای تهیه این میزان آب نمی توان تنها به راهکارهای بازیابی این ماده حیاتی اکتفا کرد. به گفته مارتین، همین موضوع، پژوهش های بعدی آنها را به خود اختصاص خواهد داد.

اما مهمترین سوالی که به نظر نمی رسد به این زودی ها تغییر کند. این است: «آیا سفر چندین نسل به نزدیکترین سیاره ممکن است؟». سوال دیگری که نباید فراموش کنیم هزینه مورد نیاز برای چنین سفری است. حداقل هنوز پاسخ دقیق این دو را نمی دانیم. تنها می دانیم که نیاز به مقدار بسیار زیادی انرژی، منابع و البته زمان داریم.
ریسک چنین سفری بسیار بالا خواهد بود. در نتیجه احتمالاً تنها افرادی به شدت ماجراجو داوطلب رفتن به این سفر بی بازگشت می شوند. اما به سختی می توان تصور کرد که اگر روزی زمین محکوم به نابودی شود، پاسخ های سوالات و نیز گزینه ها چگونه در کنار هم قرار خواهند گرفت.

منبع: sience alert👉👇
https://goo.gl/nrYPQi

🆔@keyhan_on1🔭
📌ویرجین گلکتیک نخستین مسافر خود را به مرز فضا برد

هواپیمای فضایی ویرجین گلکتیک صبح امروز برای دومین بار توانست به مرز فضا برسد و اینبار علاوه بر دو خلبان یک مسافر را هم با خود حمل می کرد. بث موزس، نخستین مسافر ویرجین گلکتیک مربی ارشد آموزش فضانوردی در این شرکت است و دو خلبان VSS Unity را در سفر به فضا همراهی کرده. او همچنین نخستین خانمی است که سوار بر یکی از این هواپیماها عازم سفر تجاری به فضا شده است.

VSS Unity (همان هواپیمای فضاییویرجین گلکتیک) قرار است مسافران را به مرز فضا ببرد؛ یعنی جایی که بتوانند برای چند دقیقه ای هم که شده بی وزنی را تجربه کنند. با این حال اما تا اواخر سال گذشته این هواپیما صرفا توانست به اتمسفر زمین برسد. در ماه دسامبر اما (حدودا دو ماه پیش) ویرجین گلکتیک موفق شد VSS Unity را به ارتفاع ۸۲.۷ کیلومتری از زمین بفرستد که این ارتفاع از دید خیلی ها ابتدای مرز فضا به حساب می آید و در نتیجه می توان گفت که از سال ۲۰۱۱ برای نخستین بار سفر انسان به فضا از خاک آمریکا اتفاق افتاد. جالب آنکه بعد از این ماموریت دو خلبان VSS Unity موفق به دریافت نشان فضانوردی از اداره هوانوردی دولت مرکزی آمریکا شدند
سرعت این هواپیما در برخی بازه ها به سه برابر سرعت صوت رسید

امروز این شرکت اعلام کرده که توانسته این موفقیت را تکرار کند و یک گام دیگر به سفر تجاری به فضا نزدیک تر شده است. اما برای انجام این پرواز آزمایشی نخست لازم بود که VSS Unity با کمک یک هواپیمای حامل به نام WhiteKnight Two به ارتفاع حدودی ۱۳.۷ کیلومتری از سطح زمین برده می شد و از آنجا در هوا آزاد می گردید. در ادامه دو خلبان VSS Unity با روشن کردن موتور، آن را به ارتفاع ۸۹.۹ کیلومتری از سطح زمین بردند که بالاترین ارتفاع طی شده توسط آن بود.

در طول این پرواز سرعت هواپیمای ویرجین گالکتیک به سه برابر سرعت صوت رسید که از این لحاظ نیز VSS Unity رکوردشکنی کرد و در ادامه با کم کردن سرعت، خود را به زمین رساند.

این نخستین باری بود که VSS Unity در کنار دو خلبان مسافر هم داشت و می توان آن را نخستین موفقیت در آغاز سفر تجاری به فضا دانست. اما علت حضور خانم موزس در این سفر دستیابی به درکی بهتر از کابین مسافری و محیط سفرهای فضایی از دیدگاه افرادی بود که قرار است از طریق این هواپیما عازم سفرهای فضایی شوند. خانم موزس همچنین قرار است که مسافران سفر تجاری به فضا را برای  آماده کند و به آنها بگوید که چه چیزی در انتظارشان است.

درست مانند پرواز ماه دسامبر، VSS Unity در سفر صبح امروز خود حامل محموله های تحقیقاتی ناسا برای برنامه فضایی Flight Opportunity بود. علاوه بر این ویرجین گلکتیک برای شبیه سازی وزن مسافران در سفرهای آینده، مقداری بار هم با خود حمل می کرد تا کمی سنگین تر باشد
بد نیست اشاره کنیم که ماموریت صبح امروز پنجمین پرواز VSS Unity بوده و ویرجین گلکتیک در نظر دارد که این پروازها را در سال جاری میلادی بیشتر کند و عاقبت مقر خود را به نیومکزیکو منتقل کند یعنی جایی که قرار است پروژه سفر تجاری به فضا را در آن کلید بزند.
@keyhan_on1🔭
🔭علم نجوم طبیعت🔭🕊
📌ماهیت فضا زمان چیست ؟ {قسمت ➋ } او و سایر نظریه‌پردازان، سیاهچاله‌ها را به‌عنوان نقطه‌ی اتکا مطالعه می‌کنند. چه اتفاقی می‌افتد وقتی شما معادلاتی می‌سازید که تحت شرایط آزمایشگاهی عالی عمل می‌کنند و آن‌ها را برای شدیدترین شرایط ممکن برون‌یابی می‌کنید؟ آیا…
📌ماهیت فضا زمان چیست ؟ {قسمت ➌ }

اگر شما فرایند را عکس کنید و انرژی را دوباره برگردانید، شیئی که داخل سیاهچاله افتاده است، بیرون نخواهد پرید؛ تنها چیزی که نصیبتان خواهد شد، گرمای بیشتر است. همچنین نمی‌توانید تصور کنید که شی اصلی هنوز آنجا است و فقط داخل سیاهچاله به دام افتاده است؛ چون با ساطع شدن انرژی از آن، سیاهچاله آب می‌رود و براساس بررسی‌های هاوکینگ درنهایت ناپدید خواهد شد. این مشکل پارادوکس اطلاعات سیاهچاله نام دارد؛ چون سیاهچاله اطلاعات اشیائی را که درون آن سقوط کرده‌اند نابود می‌کند و برعکس کردن حرکت آن‌ها ناممکن می‌شود. اگر فیزیک سیاهچاله‌ها واقعا برگشت‌پذیر باشد، چیزی باید اطلاعات را بیرون بکشد و مفهومی که ما از فضا-زمان می‌شناسیم، برای ممکن کردن آن نیاز به تغییر دارد.

جهت بررسی هندسه‌ی فضا‌-زمان در خارج از یک سیاهچاله، باید یک نمودار فضا-‌زمان وابسته به وضع هندسی موجود در سیاهچاله را مورد مطالعه قرار دهیم. در ساده‌ترین حالت، می‌توان نقشه‌ی فضا‌-‌زمانی مناسب را با حل‌ کردن معادلات نسبیت عام اینشتین برای یافتن وضع هندسی فضا‌-‌زمان در یک ناحیه‌ی تهی از فضا که یک جرم کروی غیرچرخان را در برگیرد، به دست آورد. نکته‌ی اساسی این‌جا این است که فضا‌-زمان حالت سکون ندارد، بلکه دارای حالت دینامیکی است. همچنین خواهیم دید که فضا‌-زمان کارهایی عجیب‌تر از آن‌چه تاکنون توصیف شده است، می‌کند. نمودار فضا-زمان دارای مختصاتی شامل فضا و زمان است و به‌گونه‌ای که ما آن را تجربه می‌کنیم، نیست.

حال مسافرت شما با سرعت زیادی به پایان می‌رسد. حدود ۱۰ به توان منفی ۵ ثانیه پس از عبور از شعاع شوارتسشیلد، شما خرد و درون یک نقطه‌ی تکین فشرده می‌شوید. حال که حجم شما به صفر رسیده است، دیگر از بین رفته‌اید. همین‌طور که شما به سیاهچاله نزدیک‌تر می‌شوید، نور فرستاده‌شده از لیزر شما به قرمز می‌گراید، یعنی قرمزگرایی گرانشی دارد. زمان بین جرقه‌زدن‌های لیزر، به‌دلیل اتساع زمان (Time dilation) که توسط نسبیت عام پیش‌بینی می‌شود، طولانی‌تر می‌شود. همچنان که به شعاع شوارتسشیلد نزدیک می‌شوید، ساعت شما و ساعت سفینه، بیشتر و بیشتر از حالت همزمانی خارج می‌شوند. درواقع، درست به هنگام عبور شما از شعاع شوارتسشیلد، زمان لازم برای رسیدن یک تپ لیزری به سفینه، بی‌نهایت می‌شود. اگرچه با تندی سرعت نور حرکت می‌کند، این نور همچنین تا بی‌نهایت دچار قرمزشدگی می‌شود.


ادامه دارد ..

🆔@keyhan_on1🔭
📌پسری ۱۲ ساله یک رآکتور همجوشی هسته ای در خانه ساخت

حدودا ۱۲ سال پیش بود که یکی از مقامات عالی رتبه کشورمان به نقل از یکی از معلمان مدرسه اعلام کرد یک دختر ۱۶ ساله ایرانی توانسته در منزلش انرژی هسته ای را کشف کند و با این صحبت ها تعجب خیلی ها را برانگیخت. در ادامه حتی این سوژه دست مایه برخی طنزنویسان شد و خیلی ها در شبکه های اجتماعی نوشتند که در لوزان برسر همه چیز توافق شده و حالا اروپا به دنبال دختریست که در قابلمه آشپزخانه اش انرژی هسته ای ساخته.
۱۲ سال از آن ماجرا می گذرد و هیچکس خبری از این دختر که حالا باید ۲۸ ساله باشد ندارد. اما وبسایت های خبری خارجی داستان پسربچه ای ۱۲ ساله را منتشر کرده اند که ظاهرا توانسته در یکی از اتاق های خالی خانه شان یک رآکتور همجوشی هسته ای بسازد.
جکسون اوزوالت از مورفیس که حالا ۱۴ ساله است ظاهرا عنوان جوان ترین شخصی را از آن خود کرده که توانسته یک رآکتور همجوشی هسته ای بسازد. او این دستگاه را با استفاده از جاروبرقی های سفارشی سازی شده، تعدادی پمپ و تجهیزات دیگری ساخته که والدینش با پرداخت ۱۰ هزار دلار از وبسایت eBay برای او خریدند.

دستگاه ابداعی او اتم ها را با نیروی کافی به هم برخورد می دهد تا با یکدیگر ادغام شوند و در جریان این فرایند انرژی به دام افتاده درون اتم ها آزاد می گردد.
او اطلاعات لازم برای ساخت این رآکتور هسته ای خانگی را در فضای آنلاین به دست آورد و در تاریخ ۱۹ ژانویه سال گذشته در حالی که تنها چند ساعت تا ۱۳ ساله شدن فاصله داشت توانست با موفقیت همجوشی هسته ای را انجام دهد.
رکورد قبلی متعلق به جوان ترین فردی که توانسته بود یک رآکتور هسته ای بسازد به تیلور ویلسون تعلق داشت که این کار را در سن ۱۴ سالگی انجام داده بود و جالب آنکه در محافل خبری حرفی از دختر ۱۶ ساله ایرانی نیست.

این پسر نوجوان در مصاحبه ای که با فاکس نیوز انجام داده گفته کاری که در ابتدا باید انجام می دادم این بود که تنها یاد بگیرم مردم دیگر چطور رآکتور هسته ای ساخته اند.

بعد از این کار لیستی از قطعات مورد نیازم را جمع آوری و آنها را از eBay خریداری کردم که البته دقیقا همان قطعات هم نبودند. بنابراین باید آنها را بهینه سازی می کردم تا پروژه ام را با موفقیت جلو ببرم.
گاز دوتریم (یکی از ایزوتوپ های هیدروزن) با دریافت برق ۵۰ هزار ولتی داخل یک اتاقک خلاء گرم می شود تا اتم ها به هم برخورد کنند.

فرایندی مشابه به همین البته در مقیاسی وسیع تر روی خورشید انجام می شود. میزان انرژی مصرفی در این فرایند به شدت بالاست و آنطور که جکسون می گوید بیشتر از آنچه تولید کند مصرف می کند.
جکسون برای ساخت این رآکتور از توصیه های کنسرسیوم تحقیقات همجوشی استفاده کرد که یک فوروم آنلاین برای فیزیکدانان جوان است.
والدین این نوجوان نیز هزینه یکسال ماجراجویی های او را تامین کردند. پدر جکسون می گوید از تعدادی کارشناس خواسته بودم که مشاوره های لازم را به او بدهند تا ایمنی اش حین کار تامین شود و خطری از بابت تشعشعات او را تهدید نکند.

منبع: dailymail👉👇
https://goo.gl/zZSCi8

🆔@keyhan_on1🔭
🔭علم نجوم طبیعت🔭🕊
📌ماهیت فضا زمان چیست ؟ {قسمت ➌ } ﹍ اگر شما فرایند را عکس کنید و انرژی را دوباره برگردانید، شیئی که داخل سیاهچاله افتاده است، بیرون نخواهد پرید؛ تنها چیزی که نصیبتان خواهد شد، گرمای بیشتر است. همچنین نمی‌توانید تصور کنید که شی اصلی هنوز آنجا است و فقط داخل…
📌ماهیت فضازمان {قسمت ➍ }

با نزدیک‌تر شدن شما به سیاهچاله، از نظر یک ناظر خارجی، سقوط شما کندتر و کندتر صورت می‌گیرد. همچنین از نظر این ناظر، زمان درنهایت آنقدر کند می‌شود که به نظر می‌رسد متوقف شده است. نور لیزر فرستاده‌شده آن قدر به قرمزی می‌گراید که دیگر قابل آشکارسازی نیست. سیاهچاله تمرین سانسور کیهانی را به خوبی انجام می‌دهد و مانع از آن می‌شود که یک ناظر خارجی سقوط شما به درونش را ببیند. توجه داشته باشید که هر جرمی می‌تواند یک سیاهچاله شود به شرط آن‌که از شعاع شوارتسشیلد خود گذشته باشد. این سیاهچاله رفتار اتساع زمانی نسبیتی و قرمزگرایی خواهد داشت. سیاهچاله‌هایی به جرم چند برابر خورشید، به‌طور طبیعی به شکل ستارگان مرده در می‌آیند و دارای نیروهای کشندی بزرگی می‌باشند.

اینشتین در رسیدن به نظریه‌ی نسبیت عام، راه‌های مختلفی را امتحان کرد. از سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۴، او درگیر حل مسئله‌ای بود که آبراهام پایس (Abraham Pais) آن را یکی از سخت‌ترین پرسش‌‌های قرن خوانده بود. اینشتین به‌دنبال توضیح گرانش به نحوی بود که قوانین فیزیک برای همه‌ی ناظران به یک شکل باشد. اینشتین برای حل این مسئله باید نوعی جدید از ریاضی را به کار می‌گرفت و پارادایم‌هایی مثل اینکه هندسه‌ی اقلیدسی می‌تواند توضیح‌دهنده‌ی واقعیت جهان باشد را دور می‌ریخت. او باید از پس عواملی که تمرکز او را از بین می‌برد، بر می‌آمد. عواملی مثل مشکلات زندگی شخصی او و البته نظریه‌ی جدید کوانتوم که ذهنش را آزار می‌داد.

در سال ۱۹۱۴، پس از تلاش‌های زیاد و آزمون راه‌های مختلف، هنوز به نتیجه نرسیده و تقریبا تسلیم شده بود. ولی کمی بعد ذهن اینشتین به یکباره روشن شد. در نوامبر سال ۱۹۱۵، او چهار مقاله نوشت. در مقاله‌ی آخر، توانست معادله‌ی قاطعی را که باعث انقلاب گرانشی او شد، پیدا کند. چهار سال بعد، نسبیت عام از اینشتین یک ستاره ساخته بود. اگر گرانش می‌تواند فضا را خم کند، پرتوی نوری که از کنار یک جرم سنگین مثل خورشید عبور می‌کند، باید از مسیر مستقیم منحرف شود. این انحراف از مسیر اصلی باعث می‌شود که مکان آن جسم را جابه‌جا ببینیم. مثلا به هنگام خورشیدگرفتگی، اینکه نور می‌تواند تحت تاثیر گرانش خم شود یا خیر را فهمید.

ادامه دارد ...

🆔@keyhan_on1
Forwarded from 🔭امید راد
📌ثبت نفس‌های یک ستاره تازه متولد شده توسط هابل

هابل یک تصویر از رد گازهای ابرنواختری موسوم به "Herbig-Haro" ثبت کرده است که از دل ستاره جوان به بیرون می‌جهند و اصطلاحاً رد شلیک اسلحه یک ستاره تازه متولد شده را به تصویر می‌کشد.

💬اسپیس، تلسکوپ فضایی هابل یک پدیده دیگر را در فضا به تصویر کشیده است. این رصدخانه فضایی موفق به ثبت تصویر رد بیرون جهیدن گازهای یک ستاره تازه متولد شده در فاصله حدود ۱۰۰۰ سال نوری از زمین شده است.

اجرام هربیگ-هارو

در یک تصویر جدید که در وب‌سایت ناسا منتشر شد، تلسکوپ هابل ساختارهای فضایی عجیب و غریبی را که به عنوان اجرام هربیگ-هارو شناخته می‌شود و قسمت‌های روشنی از گاز در نزدیکی ستارگان تازه متولد شده هستند، شکار کرده است.

پنج مورد از این اجرام را می‌توان در نقطه آبی رنگ بالای مرکز تصویر در نزدیکی ستاره میزبان SVS ۱۳ مشاهده کرد.
فاصله SVS ۱۳ و یکی از این اجرام به نام HH۷ حدود ۲۰ هزار برابر فاصله زمین تا خورشید است.

این اجرام از مرکز ستارگان به بیرون شلیک می‌شوند و سرعت آنها به ۱۵۰ هزار مایل در ساعت می‌رسد و در نهایت طی چند ۱۰ هزار سال ناپدید می‌شوند. این ممکن است زمان زیادی به نظر برسد، اما در شرایط کیهانی اتفاق نسبتاً سریعی محسوب می‌شود.

آژانس فضایی اروپا گفت: اجرام هربیگ-هارو هنگامی شکل می‌گیرند که فواره‌های گازی یونیزه شده توسط یک ستاره جوان شلیک شود و با ابرهای گازی و گرد و غباری در سرعت بالا برخورد کند. اجرام هربیگ-هارو قابل مشاهده در این تصویر، جای هیچ حرف دیگری را باقی نگذاشته‌اند و هنگامی تشکیل شده‌اند که فواره‌های ستاره تازه متولد شده SVS ۱۳ با ابرهای اطراف خود برخورد کرده است. این برخوردها پنج توده درخشان نوری را ایجاد کرده است.

ستاره‌ها و تلسکوپ هابل

مطالعه تولد، زندگی و مرگ ستارگان به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا بیشتر در مورد تکامل ستارگان و نحوه شکل‌گیری کهکشان‌ها شناخت پیدا کنند.

ستاره‌ها تنها آسمان را نورانی نمی‌کنند. آنها همچنین مواد خام را تولید می‌کنند که زندگی را ممکن می‌سازد. اگر زندگی فرازمینی وجود داشته باشد، احتمالاً در یک سیاره در حال چرخش به دور یک ستاره خواهد بود.

تلسکوپ هابل به دستیابی به اکتشافات مهم در مورد این اجرام کمک کرده است.
اخترشناسان سال گذشته میدان‌های مغناطیسی در "ستون‌های آفرینش" را شناسایی کردند که نشان می‌دهد چگونه ستارگان می‌توانند از فروپاشی توده‌های گازها که توسط میدان‌های مغناطیسی کند می‌شود، شکل بگیرند. ستون آفرینش یکی از محبوب‌ترین تصاویر گرفته شده توسط هابل است.

ستون‌های آفرینش(Pillars of Creation) که به نام ستون‌های آسمان نیز از آن یاد می‌شود، تصویری شناخته شده است که توسط تلسکوپ هابل از خرطوم فیل‌هایی واقع در سحابی عقاب گرفته شده است. این خرطوم فیل‌ها از گازهای میان‌اختری و ذرات کیهانی تشکیل شده‌اند و در فاصله ۷۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند.

دلیل این نام‌گذاری این است که گاز و ذره کیهانی در حال آفرینش ستاره‌های جدید هستند و در عین حال نور ستارگان تازه تشکیل شده‌ای که در نزدیکی قرار دارند در حال فرسایش آن‌ها هستند. این تصویر در اول آوریل ۱۹۹۵ گرفته شد و سایت Space.com آن را به عنوان یکی از ۱۰ تصویر برتری که توسط هابل گرفته شده انتخاب کرد.

🆔@keyhan_on1
📌اسمان زيبا كوه شاستا ،كاليفرنيا

🆔@keyhan_on1
📌آژانس فضایی اروپا تصویر جدیدی از سیاره سرخ را منتشر کرده که طی مأموریت "مارس اکسپرس" ثبت شده است، در این تصویر دره‌های سطح مریخ را می بینیم که رد اثرات آب در گذشتۀ باستانی این سیاره به وضوح مشخص است. به گفته محققان در حدود 3.5 تا 4 میلیارد سال پیش مریخ از یک دریای باستانی برخوردار بود که بخاطر نداشتن میدان مغناطیسی سراسری این آب به مرور خشک شد.

🆔@keyhan_on1
📌دانشمندان روی سطح ماه یخ پیدا کردند

یقینا و تحقیقا روی سطح ماه یخ وجود دارد. دانشمندان مدت های مدیدی است که باور دارند در فرورفتگی های موجود در قطب های ماه یخ وجود دارد و حالا به لطف مقاله ای که در نشریه آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده وجود یخ در ماهتایید شده است.
قطب های ماه که در معرض نور خورشید قرار ندارند به شدت تاریک و سرد هستند و دمایشان به پایین تر از صفر می رسد. در واقع دمای این نواحی عموما از منهای ۱۶۰ درجه سانتی گراد هم پایین تر می رود.
دمای قطب های ماه در برهه هایی به کمتر از ۱۶۰ درجه سانتی گراد می رسد

در گذشته دانشمندان شواهد غیرمستقیمی پیدا کرده بودند که نشان می داد قطب جنوب ماه احتمالا سطحی پوشیده شده از یخ دارد اما احتمال می رفت که چنین گمانه زنی هایی به خاطر وجود پدیده های دیگر باشد.

دانشمندان برای اثبات فرضیه خود مبنی بر وجود یخ در ماه از دیتای به دست آمده توسط سیستم نقشه نگاری کانی شناسی ماه (به نام Moon Mineralogy Mapper یا به اختصار M3) استفاده کردند که در سال ۲۰۰۸ میلادی روی فضاپیمای Chandrayaan-1 نصب شده بود.
M3 نوعی طیف سنج تصویربرداری است که می تواند طول موج های نوری را اندازه بگیرد. با این کار دانشمندان امکانی پیدا کردند تا موقعیت دقیق یخ در ماه را شناسایی کنند.

M3 در ادامه با مطالعه خواص بازتابی و نحوه جذب نور مولکولی این مواد توانست وجود یخ در ماه را تشخیص دهد و آنطور که دانشمندان اعلام کرده اند سطح تحت پوشش یخ ها در قطب جنوبی ماه بیشتر است که این نیز به خاطر وسعت بیشتر منطقه تحت سایه است.
این کشف در ماموریت های آتی به ماه از اهمیت بالایی برخوردار است؛ به عنوان مثال از آنجا که بخش قابل توجهی از یخ در ماه نزدیک به سطح است این امکان وجود دارد که فضانوردان در ماموریت های آتی خود از این یخ ها به عنوان منبعی برای تامین آب مورد نیازشان استفاده نمایند.
این پژوهش توسط جمعی از دانشمندان دانشگاه های هاوایی و براون و با مشارکت مرکز تحقیقات Ames ناسا انجام شد و متن کامل مقاله منتشر شده در رابطه با آن از طریق این لینک قابل دسترس است.👉👇
📋https://goo.gl/RzqXhP

منبع: cnet👉👇
https://goo.gl/JYhcxS

🆔@keyhan_on1
عکسی زیبا از فاصله‌ی سیزده هزار کیلومتری از سطح مشتری
NASA Juno
12 feb 2019

🆔@keyhan_on1
📌اینفوگرافی / کشورهایی که بیشترین ماهواره را در فضا دارند

طبق آمار «پایگاه اطلاعاتی اتحادیه دانشمندان علاقه‌مند به ماهواره»، آمریکا با ۸۳۰ ماهواره در رتبه اول و چین و روسیه با ۲۸۰ و ۱۴۷ ماهواره به ترتیب در رتبه‌های دوم و سوم بین کشورهایی هستند که بیشترین ماهواره را در فضا دارند. اینفوگرافی پیش رو وضعیت ماهواره‌های در حال گردش در مدار کره زمین را نشان می‌دهد.

گرافیک: پدرام آقایی
منبع داده‌ها: Union of Concerned Scientist Satellite Database

🆔@keyhan_on1
فرصت ملاقات با پیك بادپای اساطیر!(عطارد)

با این‌كه چهار سیاره زهره، مریخ، مشتری و زحل را می‌توان با چشم غیرمسلح به‌آسانی در آسمان پیدا و رصد كرد، دیدن سیاره عطارد با چشم كار آسانی نیست. عطارد یا تیر، نزدیك‌ترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است. همچون دیگر سیاره‌ها  پیوسته در مدارش در حال گردش به دور خورشید بوده و از این رو پیوسته در اطراف قرص آفتاب در آسمان پرسه می‌زند. طبیعتا زمانی كه درست كنار خورشید در آسمان باشد، درخشش آفتاب مانع از رخ‌نمایی عطارد خواهد شد. از این‌رو تنها زمانی می‌توانیم به دیدن كوچك‌ترین سیاره منظومه شمسی در آسمان شامگاه یا صبحگاه امیدوار باشیم كه سیاره عطارد از موقعیت ما در زمین در بیشترین فاصله زاویه‌ای ممكن از خورشید دیده شود. از این حالت با اصطلاح «كشیدگی» در علم نجوم یاد می‌شود.

سحرگاه دیروز یكشنبه پنجم اسفند، سیاره عطارد در بیشترین كشیدگی شرقی نسبت به خورشید قرار گرفت؛ به این معنی كه چون معمولا عطارد بلافاصله پس از غروب خورشید در افق مغرب پنهان می‌شود یا وقتی در افق مشرق طلوع می‌كند كوتاه‌زمانی بعد شاهد طلوع آفتاب و رنگ‌باختن این سیاره در روشنایی آبی‌رنگ آسمان هستیم، از این رو شامگاه شب‌های پیش‌رو فرصت بیشتری در مقایسه با شب‌های دیگر برای ملاقات با سیاره عطارد در آسمان شب خواهیم داشت. در واقع تا دو ماه آینده این بهترین زمان برای ملاقات با سیاره‌ای است كه یونانیان باستان آن را پیك بادپای خدایان اساطیری می‌انگاشتند.
همان‌طور كه در تصویر می‌بینید، عطارد را هنگام اذان مغرب این شب‌ها، حتی در شهرهای بزرگ به شرط بازبودن افق مغرب و غبارآلود یا ابرناك‌نبودن آسمان همچون ستاره‌ای نسبتا درخشان بر فراز افق خواهید دید. بعید است سوسوزدنی در نور عطارد برایتان جلب توجه كند، زیرا بر‌خلاف ستاره‌ها كه نورشان از فواصل چند سال نوری دورتر در قالب باریكه‌ای از نور نقطه‌ای به زمین می‌رسد، قرص سیاره عطارد پرتوهای نور خورشید را از فاصله تقریبی
170 میلیون كیلومتری به سوی زمین بازتاب می‌كند و به همین علت كمتر تحت تأثیر اعوجاجات جوی قرار می‌گیرد.  اما با تلسكوپ به شرط استفاده از چشمی‌هایی كه قادر به ارائه بزرگنمایی‌های بالا باشد ممكن است بتوانید قرص كوچكی از سیاره را تشخیص دهید كه در بعضی قسمت‌ها شاید تفاوتی در شدت روشنایی از آن به چشم برسد.

جالب است بدانید سطح عطارد بسیار به ماه شبیه است؛ پوشیده شده با هزاران دهانه حاصل از برخورد شهاب‌سنگ‌ها در طول دوران شكل‌گیری و تكوین این سیاره. البته این دهانه‌ها با تلسكوپ‌های زمینی قابل تشخیص نیست و تنها فضاپیماهایی مانند كاوشگر بدون سرنشین مسنجر كه پیشتر راهی عطارد شده بودند نقشه‌برداری دقیقی از سطح این سیاره انجام داده‌اند. اتحادیه بین‌المللی نجوم دهانه‌های سطح سیاره عطارد را یك به یك به نام هنرمندان و شعرای مشهور از سراسر جهان نامگذاری كرده است. از ایران نام شعرای نامداری همچون رودكی، فردوسی، حافظ، نظامی، سعدی و‌... بر عوارضی در سطح عطارد ثبت شده است.
🆔@keyhan_on1
4_5861555496229537427.pdf
602.8 KB
📌انرژي گداخت هسته اي راهبردي اجتناب ناپذير در افق چشم انداز انرژي كشور

#مقاله

🆔@keyhan_on1
4_5926997092579935383.pdf
418.5 KB
📌شگفتهای دنیــای کوانتــوم: در هــم تنیــدگی
کوانتومی
#مقاله

🆔@keyhan_on1
📌کشف شکل جدیدی از الکترون‌هابه نام اکسایتون های کایرال سطحی

دانشمندان در پژوهش جدیدی، شکل عجیب‌ و‌ غریبی از الکترون‌ها را کشف کرده‌اند که مانند سیارات می‌چرخند. این موجودات جالب که اکسایتون های کایرال سطحی نام دارند و متشکل از ذرات و پاد‌ذرات متصل بهم هستند، می‌توانند منجر به پیشرفت صنعت روشنایی، سلول‌های خورشیدی، لیزر و نمایشگرهای الکترونیکی شوند. نتیجه‌ی این پژوهش به تازگی در مجله معتبر PNAS منتشر شده است. با دیپ لوک همراه باشید…

قبل از پرداختن به جزییات پژوهش موردنظر، اجازه دهید در مورد اکسایتون‌ های کایرال سطحی توضیح اندکی دهیم: اکسایتون، حالت مقیدی از الکترون و یک حفره الکترون (فقدان الکترون) است که به کمک نیروهای کولنی، جذب یکدیگر می شوند. اینشبه ذره‌ی خنثی در عایق‌ها، نیمه رساناها و البته بعضی از مایعات وجود دارد. وقتی یک نیمه رسانا، فوتونی را جذب کند، یک اکسایتون متولد می‌شود و الکترون از نوار والانس به نوار هدایت رفته و به تعبیری برانگیخته می‌شود. در مورد کایرالیته، شاید دست انسان شناخته‌شده‌ترین مثال در جهان باشد. دست چپ، تصویر آینه‌ای انطباق‌ناپذیر دست راست است. این اختلاف در تقارن، زمانی آشکار می‌شود که دستکش مربوط به دست چپ، بر روی دست راست قرار گیرد. 

آنطور که نویسندگان مقاله توضیح می‌دهند، فرم‌های اکسایتونی زمانی شکل می‌گیرند که نور شدیدی روی سطح جامد بتابد. این نور، الکترون‌های دارای بار منفی را از مکان خود می‌راند و باعث به وجود آمدن حفره‌هایی با بار مثبت می شود. الکترون‌ها به سرعت شروع به چرخش مارپیچی به دور حفره‌ها می‌کنند و در حدود یک تریلیون ثانیه بعد، جای خود را باز می‌یابند و حفره و الکترون یکدیگر را خنثی می‌کنند و در حین این چرخش مارپیچی، نوری موسوم به فوتولومینسانس منتشر می‌شود. این یافته‌ها برای دستگاه‌هایی مانند سلول‌های خورشیدی، لیزرها، تلویزیون و نمایشگرهای دیگر کاربرد دارد. دانشمندان اکسایتون‌ کایرال را روی سطح بلوری به نام بیسموت سلنید که می‌تواند در صنعت الکترونیک به عنوان عایق و پوشش در دمای اتاق مورد استفاده قرار گیرد، یافتند.

بیسموت سلیند‌ها متعلق به خانواده‌ای از مواد کوانتومی به نام عایق‌های توپولوژیک هستند. این مواد با کانال‌های موجود در سطحشان، توانایی زیادی در رسانایی الکتریسیته دارند.

دینامیک اکسایتون‌ های کایرال سطحی هنوز کاملا مشخص نیست و به همین دلیل، دانشمندان قصد دارند از تصویربرداری‌های فوق سریع برای مطالعه‌ی بیشتر آنها استفاده کنند. اکسایتون های کایرال سطحی ممکن است علاوه‌ بر بلور بیسموت سلیند در مواد دیگری نیز وجود داشته باشند.

دانلود #مقاله اصلی به صورت PDF👉👇
📋https://goo.gl/roqB9s

منبع: phys.org👉👇
https://goo.gl/E4Vgsk

🆔@keyhan_on1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دانستنی‌ها؛ #دانه‌های_برف چگونه تشکیل می‌شوند و چه شکل‌هایی دارند؟

برف‌ریزه‌ها از ذرات یخی درست شده‌اند که هر کدام ۱۰ میلیون بار از دانه برف کوچکتر هستند.

اکثرا شکل اصلی این ذرات، بلورهای شش ضلعی است اما شکل‌های دیگری از این برف‌ریزه‌ها نیز وجود دارند. در واقع شکل آنها به نحوه تشکیل بلورها بستگی دارد.

عوامل زیادی بر شکل گیری این بلورهای کریستال تاثیر می‌گذارند. دمای هوا، رطوبت، باد و حتی میدان الکتریکی مولفه هایی هستند که در زمان فرود آمدن برف، شکل بلورها را تعیین می‌کنند.

در یک طبقه‌بندی که در سال ۱۹۵۰ تشکیل شد، هفت نوع برف‌‌ریزه تعریف شده است: بلورهای مسطح، بلورهای ستاره‌ای، بلورهای ستونی، سوزنی، دندریت‌های فضایی به شکل شاخک‌ها و اشکال نامنظم، هفت شکل شناخته شده برف‌ریزه‌ها هستند. البته اشکال تگرگ‌ها متفاوت است و طبقه بندی دیگری دارند.

دانشمندان می‌گویند که هیچ دو دانه برفی شبیه به هم و یکسان نیستند اما جمع‌آوری آنها برای اثبات نظریه علمی هم چندان آسان نیست.

🆔@keyhan_on1
📌برنامه میلیون دلاری ناسا برای نظارت دقیق بر وضعیت آب و هوای فضا

امروز ناسا اعلام کرد که یک آزمایش جدید برای ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) به منظور نظارت دقیق بر وضعیت آب و هوای فضا در مقیاس جهانی انتخاب کرده است.

💬گیزمگ، بنابر گزارش‌ها ناسا قصد دارد ۴۲ میلیون دلار برای انجام "آزمایش امواج اتمسفری"(AWE) و نظارت دقیق بر وضعیت آب و هوای فضا سرمایه‌گذاری کند.

البته انجام این عملیات تا ماه اوت سال ۲۰۲۲ به طول خواهد انجامید. آزمایشات مذکور به دانشمندان در درک و پیش‌بینی رویدادهای هواشناسی بالقوه خطرناک کمک خواهد کرد.
تغییرات آب و هوای فضا نتیجه تعامل بادهای خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین است که گاهی می‌تواند سبب طوفان‌های عظیم و به خطر افتادن سلامت فضانوردان نیز بشود.
علاوه بر این طوفان‌های مغناطیسی می‌تواند سیستم‌های ناوبری را مختل کند، ارتباطات رادیویی را قطع کند، داده‌های ماهواره را باطل کند و اگر بسیار قوی باشد، باعث آسیب رساندن به دستگاههای الکترونیکی روی زمین و شبکه‌های برق شود.

برای به دست آوردن درک بهتر مکانیسم‌های آب و هوای فضا، "آزمایش امواج اتمسفری" در بیرون ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام می‌پذیرد و برای نظارت بر نوارهایی از نور که به نام "airglow" شناخته می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

🆔@keyhan_on1