ادامه‌ی یادداشت بالا:

تخصص گرایی و پرداختن به جزئیات یک رشته تخصصی (نظیر حرف الف "ا" یا حرف I انگلیسی) سبب میشود که فرد متخصص، غرق موضوعات بسیار جزئی شده و از سایر علوم و تخصص ها غافل شود. بر عکس، بعضی ها مثل خودم، به موضوعات و رشته های تخصصی مختلف علاقه داشته و پس از شرکت در چند دوره آموزشی و سمینار و یا مطالعه چند کتاب، فکر می کنیم که در همه زمینه ها متخصص هستیم و می توانیم اظهارنظر کنیم. دامنه علم امثال ما، به قول معروف، اقیانوسی است به عمق یک وجب (مثل حرف "ب").

چه خوب است که افراد متخصص ما، بدون توجه به تعصب و منیت ها و ضمن اجتناب از نگاه های بخشی و صنفی، بدنبال این باشیم که علاوه بر یافتن تخصص عمیق در یک حوزه علمی، نیم نگاهی هم به سایر رشته ها و حوزه های علمی و تخصصی داشته باشیم (مثل حرف "آ" یا حرف  Tانگلیسی).
 
شاید یکی از عوامل شکست طرح های عمرانی، کم توجهی به علوم بین رشته ای و بین بخشی است. در مطالعات پروژه های عمرانی، معمولا یک کارشناس و یا یک گروهی از متخصصین بعنوان "بخش تلفیق" در نظر گرفته می شوند ولی نمی دانم آن فرد تلفیق‌گر و یا آن تیم تلفیق مطالعات، در طراحی یک پروژه عمرانی، چقدر اشراف و اعتقاد به رعایت ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی، فنی و نهادی دارد. چقدر به مدیریت بهم پیوسته و یکپارچه منابع توجه میشود؟ چقدر به رویکردهای نوین همبستی (Nexus) و پیوندی آب، غذا، انرژی، محیط زیست و تغییر اقلیم توجه میشود؟ چقدر به اصول و مبانی توسعه پایدار، رویکرد اکوسیستمی، سازگاری و تاب آوری توجه میشود؟
 
بنظر میرسد که مشکل دیگر ما، ضعف نظام آموزشی و پژوهشی باشد که چندان کاربردی و تاثیرگذار نیست. دانشجویان متناسب با وقتی که اساتید برای ایشان مصروف می دارند و زحمتی که خودشان متحمل میشوند، با بخش هایی از مباحث علمی آشنا میشوند ولی ظاهرا به آن خِرَد و بینش ژرف و عمیق مورد نیاز توسعه کشور، کمتر دست می یابند.
 
جالب این است که اختلاف نظرهای موجود در خصوص سدسازی و یا آبخیزداری، بارها در مجامع علمی مطرح شده است ولی ظاهرا مرجعی برای تعیین تکلیف و اتمام حجت در این زمینه وجود ندارد و هر از چند گاهی، این زخم کهنه سر باز می کند و منازعات و مناقشات بر سر این قبیل موضوعات تشدید می شود.

برخی حساسیت ها و دفاع های جانانه از سدسازی ها بصورت گسترده به بهانه کنترل سیل (که بعضی اساتید اعتقادی به آن ندارند)، این شائبه را به ذهن متبادر می سازد که نکند دست های پشت پرده ای وجود دارند که بدنبال سوء استفاده از فرصت پیش آمده (بروز خسارات زیاد به مردم و بهره برداران محلی در اثر سیلابهای اخیر) هستند.
 
آیا تصمیم درستی است که بخشی از اعتبارات صندوق توسعه ملی (صندوق ذخیره ارزی که می بایست صرف توسعه واقعی کشور شود) به سدسازی های جدید و یا تکمیل سدهای نیمه تمام اختصاص یابد؟ اقدامی که به زعم خیلی از دانشمندان داخلی و خارجی، ضد توسعه کشور است!
 
انتظار میرود که "هیات ویژه گزارش ملی سیلابها " نقش مستقل و منصفانه ای داشته و بعنوان یک مرجع علمی مورد وثوق مردم ایران و بدون هیچ ملاحظه سیاسی و یا صنفی و یا بخشی نگری و یا تعصبی، به حقایق و واقعیت ها پرداخته و به این قبیل مناقشات بظاهر علمی در خصوص سدسازی ها و تبعات محیط زیستی آنها پایان دهد. تا در آینده نزدیک، از بروز مجدد این قبیل مشکلات و آسیب دیدن مردم عزیزمان و نیز هدر رفت سرمایه های ملی، پیشگیری شود.
 
ابوالفضل میرقاسمی
کارشناس منابع طبیعی و آبخیزداری

منبع: کانال ره‌پویان توسعه

@kaveh_farhadi

‍ ‍ ‍ ‍ #کتاب:
#به_راه_بادیه_رفتن
(نقد علوم اجتماعی و بُن لادهای آن در ایران)

تالیف: دکتر مرتضی فرهادی
www.mortezafarhadi.ir
و
مرتضی سالمی قمصری

👈 انتشارات حبله رود

جامعه علمی ما باید بداند که با چاپ مجله و کتاب نباید کار ، پایان یافته تلقی شود . متأسفانه ما در این زمینه کمبودهای بسیار ناشاناخته و کارهای نپرداخته فراوانی داریم.نویسندگان و پژوهندگان فلسفه علم، جامعه شناسی علم و معرفت و توسعه علمی در ایران باید از موضوعات کلی و نقلی جهانی در این زمینه ها فراتر رفته و به سراغ ضرورت ها و مصادیق و مشکلات کار در ایران و مختصات و ویژگیهای تولید علم و چند و چون و نو و کهنگی و پر و خالی بودن، برونزا و درونزا بودن، تقلیدی و تحقیقی بودن مضامین و خلاقه یا کلیشه ای بودن قالبها و محتوای این تولیدات و سود یا زیان آور بودن آنها و نتایج کار و مشکلات و موانع تولید علم در ایران بپردازند و به دلایلی سکوت سنگین درباره دیگران و کارهای همکاران معلوم نیست چه معنایی دارد؟

@kaveh_farhadi

متاسفانه در جامعه دانشگاهی و دانشجویی ما نقد به معنای نفی تند و تیز است که اگر چه نمونه های شفاهی و لحظه ای و سخنان گذرا و بی گدار در این زمینه فراوان است- که البته این هرگز مورد نظر ما نیست- اما نقد اثباتی، منطقی، عالمانه، اخلاقی و زیباشناسانة لازم برای نزدیک
شدن به واقعیت، چیزی است و نقد در فضای از خودبیگانه و از خودگریزان و کلیشه ای و قیاس های مع الفارق نهیلیستی و آنارشیستی افراطی ، چیزی دیگر و نقد تطبیقی و نسبی گرایانه و با ملاحظات و با نگاه به الزامات و ضرورت ها و امکانات محلی و پا در واقعیت های همه سویه و واقع گرایانه و صمیمانه و دلسوزانه چیزی دیگر است.


آدرس انتشارات حبله رود:
شبستان مصلی تهران. راهرو 24. غرفه 18.


@kaveh_farhadi

🔴 مناظره‌ی مناظره‌ها! 🔴

✍ در حوزه طرفداران سدسازی بی‌شک یکی از پندارینه‌پردازان ارشد، سخنوران کاربلد و مدیران زیرک، #عیسی_بزرگ‌زاده است! این رویارویی تاریخی را از دست ندهید ...

🔻ورود آزاد است، منتها صندلی‌ها خیلی کم؛ نگویید که نگفتم!🔻

#نه_به_بی‌اخلافی_فن‌سالاران
#نه_به_سدسازی_برای_مهارسیلاب
#عباس_محمدی
#ترانه_یلدا
#کاترین_رضوی
#هرمز_رامینه
#مادر_مناظره‌ها
#خانه_وارطان

🇮🇷: @darvishnameh

ایبنا - فرهادی: توسعه و توسعه‌نیافتگی دو روی یک سکه‌اند
http://www.ibna.ir/fa/doc/report/274798/%D9%81%D8%B1%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA%DA%AF%DB%8C-%D8%AF%D9%88-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%DB%8C%DA%A9-%D8%B3%DA%A9%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF


@kaveh_farhadi

سخنرانی دکتر #مرتضی_فرهادی

www.mortezafarhadi.ir

در نشست رونمایی کتاب
«#صنعت_بر_فراز_سنت_یا_در_برابر_آن: انسان‌شناسی توسعه نیافتگی»

سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، سرای اهل قلم، سالن جلال آل احمد، 7 اردیبهشت 1398
@IndigenousSociology


@kaveh_farhadi

🔹مرتضی فرهادی:
🔸پژوهش باید با شعله‌های درونی قلب پژوهشگر گره خورده باشد/یک سوم از دندان‌هایم را برای این کتاب از دست دادم
اینجا بخوانید:
www.atnanews.ir/archives/278092
#پژوهشی #اجتماعی
@atnanewsir

‍ ‍ ‍ #رازِ مناظره‌ی مناظره‌ها در #خانه_وارطان!

" از رونمایی کتابی، با نابسامانی ذهنی ، از نمایشگاه کتاب پرشتاب به خانه وارطان ( خانه‌ی گفت‌و‌گویِ شهر) رسیدم.

ازآنجاییکه خیلی زود رسیده بودم مانند یک معلم پس‌کسوت رفتار سازمانی، به تک تک چهره‌های که می‌آمدند نگاه می‌کردم.

یک حس مشترک در همه‌ی آنان وجود داشت -بدونِ لحاظ تفاوتی که در لباس‌ها و نگاه‌ها و حتی گاهی لهجه‌هایشان موج می زد- و آن همانا دغدغه‌مندی‌شان بود. اگر قرار بود سمفونی حضور آدم‌ها، آنجا نواخته شود، من پیشنهاد می‌کردم: "سمفونی دریاچه‌‌ی قو" باشد نه بخاطر زیبایی اثر چایکوفسکی، به خاطر شباهت چشم‌ هایشان به آدم‌هایی که انگار یک دریاچه گریسته بودند و رقصِ فویی به چشم نیامده‌بود!"

در آن میان اما چشم‌های محمد درویش را بیشتر می‌شناختم ، و آن "دریاچه‌ی قو" که گاهی قطره، قطره بر گونه‌هایش می‌ریخت برایم آشنا‌تر بود، برای همین لحظاتی کنارش نشستم و قبل از شروع جلسه با او گپی کوتاه زدم ، شبیه همان گب‌های کوتاه، قبل از آغاز جلسه‌های پردیسان! یادش بخیر درست شبیه روز‌هایی که می‌خواست گفتگو را در محیطِزیست این سرزمین نهادینه کند، بله درست شبیه همان روزها پر شور نشسته بود و مانند "شبِ پرخاطره‌ی #محمد_درویش" به همه‌ی میهمانان، حتی به جمع سدسازان که از منتقدان جدی‌شان بود با احترام سلام می‌کرد.

جلسه که شروع شد ، گویی جنگی سخت در‌گرفته بود، نه فقط به خاطر اختلاف سلیقه‌ها که شاید به خاطر همان نیروی گرانش طرح مسئله‌های توسعه‌ایِ از غرب کپی شده و بومی نشده که مانند سیاه‌چاله‌ها همه‌چیز را درون خود می‌کشد، حتی آرامش را..

اما در آن میان تحمل خوب اعضای پنل بخصوص صبوری و بزرگ‌منشی "بزرگزاده و درویش" آنقدر بود که آن دریاچه‌ی طوفانی را آرام آرام،
آرام می‌کرد...

و من آنجا دیگر فراتر از #سیل و #سد به #اخلاق می‌اندیشیدم که گویی با آن می‌توان دوباره از همه سد‌ها گذشت و فارغ از تفاوت نگاه‌ها و رویکرد‌ها، #قنات‌های #خرد‌جمعی را #یاریگرانه از نو ساخت و من فراتر از سیلاب به تاب‌آوردن در برابر نگاه‌های متضاد می‌‌اندیشیدم که چونان چراغ روشنی در آن شبِ طوفانیِ مناظره با وجود همه‌ی بادهای مخالف که هر سو به وزیدن می‌گرفت در خانه وارطان، برافروخته ماند! تا خوب بیاموزیم، می‌شود با فهم همه اختلاف‌‌ها در شکلِ نگاه کردن‌‌ و شیوه‌ی #گفتن‌، به خاطر این سرزمین، #کنشکرانه #شنید!

و راز مناظره در خانه‌ی وارطان شاید پایان این #کری_کنشی بود،‌ پایان دور ایستادن دغدغه‌مندان محیط زیستی و هنرمندان و مستندسازان آن از مدیران دولتی و تصمیم‌سازی، راز مناظره خانه وارطان رسیدن همه دغدغه‌مندان آب و خاک این سرزمین در هر جایگاهی به فهم شاه‌بیتِ #اقبال_لاهوری بود که حُسنِ ختامِ کلام دکتر #مرتضی_فرهادی در رونمایی از سی‌سال نقد #مکتب_نوسازی با عنوان :صنعت بر فراز سنت یا در برابر آن" هم بود که:

"مثلِ نی، خود را ز خود کردی تهی
بر نوایِ دیگران دل می‌نهی!" ( اقبال لاهوری)

( یادداشتی از کاوه فرهادی- در خصوص مناظره‌ی محیط‌زیستی "هفتم اردی‌بهشت ۹۸" در خانه‌ی وارطان- اگر پسندید به اشتراک بگذارید!)

توضیح عکس: دیدار نوروز ۹۸ مهندس #محمد_درویش با دکتر #مرتضی_فرهادی
و گفت و گویی مفصل درباره‌ی کتاب:

#صنعت_برفزاز_سنت_یا_در_برابر_آن


@kaveh_farhadi

|تاریخ محلی، تروما و حافظه فرهنگی: گفتمان‌های حافطه و نمودهای فرهنگی آن|
✖دانش برای همگان، آزاد و رایگان✖ #دانش_آزاد #دانش_رایگان #رایگانه
@rayganeh

http://www.ibna.ir/fa/doc/longint/274849/%D8%AA%D9%88%D8%B6%DB%8C%D8%AD-%D8%B9%D9%82%D8%A8-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%BA%D9%84%D8%B7-%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D9%87%D9%86%D8%AF-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AE%D9%84%D9%82%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86
ایبنا - برای توضیح عقب‌ماندگی ایران آدرس غلط می‌دهند/ انتقاد از کتاب «خلقیات ما ایرانیان»

@kaveh_farhadi

"شاعری" می گفت:

"چقدر درخت بودن خوب است
وقتی زادگاه همه ی آوازها
و
همه‌ی پرنده ها
پیراهن توست..." (1)

و من می گویم:

"چقدر "معلم" بودن خوب است
وقتی تمام "درخت" های چهان،
روزی "زادگاه" تو می شوند،...نه؟!"
👆

-ک.فرهادی.

(1): ✅شاعر معاصر.


#معلم_بودن_خوب_است



@kaveh_farhadi