رابە هیڤە

دەنگ؛

#ئاینور_دۆخان

@kaniyadil

بهار
دەنگ: ئەسمەر هەمیدی و
مهەمەد ئارتین
هەلبەست: ئەلیرزا سپاهی لایین
Bihar
Deng:Esmer hemîdî û mihemed Artîn
Helbest: Elîriza Sipahî Layîn
@esmerhemidi
💐🌿🩵🪽

@kaniyadil

دوستان همراه
عیدی دادن به بخشی‌ها و کوسانان (عاشقها)، طبق قانون نانوشته نیاکانمان از چند هزار سال پیش تاکنون به جا مانده است.
امیدوارم اینرا فراموش نکرده و دین خود را نسبت به برخی از این موسیقیدانان عزیز که حدود بیست خانوار هستند، بپردازیم تا آتش اجاقشان در نوروز بی فروغ نباشد.


ارادتمند شما کلیم الله توحدی

دیسال‌نامه

خوەدێ جان!
سالا پارێ، پە گشتی ئشقان
پە گشتی ئەڤین و ئەمانان
پە خوینا کو رژیا ژ سینگێ گولێن سۆر
ل چۆل و چیان و دەمانان
پە گشتی گرفتاریێن تال
و دلداریێن لال
پە گشتی کەنین و گری‌زاریان
گشتی دلساریان و فەداکاریان؛
گشتی نەچاریان
چوووو....
بهێل با هەرە
کەڤرەکی رەش ژی ب دوو...
کو بێوە سالا نوو
لێ، های ل مه کە، سال کو نوو بوو
وەرین دەردەکی نوو ژی سا مه
وەرین ئشقەکی
گاشە ل داویا سالا تەزە
ئەگەر کو کەسەک گۆت:
دیسا سال نوو بوو
و
پیرۆز ببە ڤا رۆژا نوو...
ب یەکجاری
چاڤێ مه هێستر نەرێژە
ب‌ یەک‌جاری
غەم، ئار نەکە، دل نەپێژە
کو گاشە
زمانێ مه راهەت ببێژە؛
بخێر هاتی سالێ!
وەرە ئۆرتا مالێ
ببین رۆژ و هالێ
کو ئازادم ئازاد
کو دلگەرم و سەرمەستم و شاد
کو ژ مالا خەلکێ چویە غەم
کو زلم و ستەم قەت نەمایە؛
ئەجەو رۆژ و ساله
ئەجەو ئشق و هالە
نه سالە، کو باغێ گولانە
کو ئەڤ راستی گول‌هەڤالە
و ئەڤ شێئرەکی راستینه
ژ پێنووسەکی پر دەلاله
نه چیرۆکەکه کەڤن و کالە
نه خەون و خەیالە
کو رۆژا زەلالە
کو یارا خوەدی بەژن و بالە
هەڤالە؛
ئەڤینا دل و یار و وارێ
جهانا ل مالە...

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

ب ناڤی یەزدانێ دلۆڤان

#کیژان_بهارێ؟

خــــەوەر ئانین ژ خێـــوێ و بخــــارێ
ژ ئـاڤـــــروویـا کــــو رژیایـــە سمارێ

خــــەوەر ئانین کو تاریخا مە پێخاس
بـــــــرن وەنــــدا کــــــرن ل رۆزگارێ

خـەوەر ئانین هەما کـەس تشت نزانە
مــەگــەر دەست باڤێژم یاخا دوتـارێ

ببێژم کــو برینێن مـــە مـــەهێــژمــر
تـەنـێ وان خـوێ کە ب ئـەللامەزارێ

هــەمـا نـا، کێمـە هیـــــن، دیسـا بنالژ
لێ یارێ! لـێ! لێ یارێ ! لێ! لێ یارێ!

ل کیژان بینێ بەهمەن چاڤ ل رێ بە؟
بێــــوە پێشوازا تــــــە کیــژان بهارێ؟

دزانــی نێنــی بیــرا کــەس ؟ دزانــی
برینێن جـانــێ مـــــە نێنە ژومــارێ؟

دوتارێ کــو ل دەنگێ خــوە گوداگرت
ب بیــــر ئانیم و نــالــی ساتــێ جارێ:

"گــری هەفت پشتێ ل گەوریا م مایە"
"مەگەر ئەو پەنجێ تـە تێنە چ کارێ ؟"

دەنگ و دیمەن; #ئارژین_رەجەب‌زاده_سەرهەد

هەلبەستڤان #برێز_دوکتۆر_سادق_فه‌رهادی

کانالا تلگرامیا #مالا_گولان 👇👇

@Mala_Gulan

چند خط و خاطره
با؛ نوروز دانش و ورزش

نوروز ۱۴۰۳ هم گذشت و برای من که توفیق تاریخ و جغرافیا رفیق راهم بود تا روزهای آغازین سال را در دامن طبیعت زیبای زادگاهم؛ بخش هزارمسجد و کنار اهالی باصفایش بگذرانم، مثل همیشه توأم شد با اوقاتی دلپذیر و خاطراتی کم‌نظیر. جدای از طبیعت‌گردی و دیدار یاران و صدالبته زیارت شیرین پدر و مادر و اقوام و آشنایان که همچون همه‌سال اسباب نشاط و تجدید نیروی حیات شد، در یکی‌دو رخداد مبارک هم شاهد و شریک بودم که بهانه‌ی عمده‌ی این یادداشت کوتاه، اشاره و تاملی دوباره بر آنهاست.
شورای مردمی لاین‌شهر و شهردار پرتلاشش، برآن شده‌اند که به دستیاری جمعی از فرزندان هزارمسجد، کتاب یا مجموعه‌ای مختصر و موثر برای معرفی بخش هزارمسجد و لاین (لایین)، تالیف و منتشر کنند. به این انگیزه و به دعوت دوستان اهل دل و دانش آقایان علی جلایر و احمد مزروعی، ساعاتی همنشین برادرانم محمد نجاتی (شهردار) و رستم داستانی (رئیس شورای لاین‌شهر) شدیم و در باب این حرکت بایسته و شایسته گپ زدیم. امیدوارم ماحصل این نشست و همکاری متعهدانه و عالمانه‌ی اهل قلم و کاربه‌دستان شهر و شورای لاین‌، مکتوبی مفید و مانا باشد برای مردم و مشتاقان لاین‌گردی و هزارمسجدنوردی.
اما، در دهمین روز فروردین، در روستای زادگاهم سنگدیوار، به همراهی جمعی از مردم و هنرمندان و ورزش‌دوستان روستا، ساعتی را میزبان کاروان جوانان و نوجوانان دوچرخه‌سواری بودیم که از لاین، رکاب زده‌بودند و این بار، مقصدشان روستای مرزی ما و خانه‌ی ورزش روستا بود. نخست باید دستمریزاد بگویم به حامیان و همراهان و بانیان این ایده‌ی عالی و بطور خاص سپاس و خداقوت بگویم به دوست و برادر فرهنگ‌مدار و ورزشیارم علی‌اصغر جان ضیایی که هربار، همرکاب پسران و دختران عزیز هزارمسجدی، مسیرها را می‌پیماید و همانند پدر و برادری دلسوز، مراقب و مشوق آنان است. در این روز، دوستان مهربانم آقایان بابایی و بهشتی نیز، همدوش و همرکاب جمع بودند که دیدارشان مایه‌ی مسرت شد.
سپس، باید سپاس بگویم به دو دایی و خواهرزاده‌ی هنرمند آقایان ابوالفضل ترابیان و ژیکان سپاهی لایین، که با نوازندگی دلنشین‌شان، خستگی راه را از تن رکاب‌زنان و میهمانان مراسم، زدودند.
برای من هم مایه‌ی مباهات بود که فرصتی یافتم دقایقی برای حاضران از اهمیت و ارتباط ورزش و دانش و تندرستی و ادبیات و زبان مادری بگویم و بعد هم، همراه پدرم و فرزندان خانواده، چند جلد کتاب به دوچرخه‌سواران گرامی، هدیه کنیم.
القصه؛ روز و روزهای خوبی طی شد... و من به همین گزارش کوتاه اکتفا و آن را به یک دوبیتی کوردی ختم می‌کنم. این دو بیت بداهه، صرف میزبانی و عرض ارادت به ورزشکاران، نوشته‌ شده بود و شما لحظات بهتر و نکات زیباتر را از زبان تصاویر خواهید دید و شنید...

بلڤ، تا ڤێ جەهانا بڵڤینی
بکەن تا یار و داران بشکڤینی
لڤ و کەن، کارێ جانێ تەندورستە؛
وەرە وەرزش کە تا سالم بمینی...

#سپاهی_لایین (کاوە زێدان)

https://t.me/maname49

Kormanji
🌱🌱🌱🌱کیژان بهارئ🌱🌱🌱


🔹شعر:
دکتر صادق فرهادی
🔹آواز:
مهدی اسماعیل زاده
@mehdi_esmaeil_zade
🔹کیبورد:
مجید رستمی

🔹🔷🔹🔷🔹🔷🔹🔷🔹🔷🔹🔷

‍ ‍ اعلام برنامه‌ی کانیادل در سال ۱۴۰۳

✅ دوستان عزیز و اهل قلمِ کانیادل، درود برشما.
🔸ضمن عرض شادباش مجدد سال نو و آرزوی قبولی طاعات و عبادات و تبریک پیشاپیش عید سعید فطر خدمت یکایک شما ارجمندان، پیرو مصوبات آخرین جلسه‌ی کانیادل در تاریخ ۲۴ اسفندماه سال گذشته، به آگاهی می‌رساند؛
به امید خدا و طبق عهد و پیمان شفاهی که با یکدیگر بستیم، با پایان یافتن تعطیلات عید فطر، اولین نشست تخصصی انجمن فرهنگی و ادبی کانیادل در محل کانون دانشگاهیان خراسان برگزار خواهد شد.
🔹توضیح این نکته ضروری است که؛ براساس  پیشنهاد مسئولانه‌ و متین برخی همراهان، در دور جدید سلسله نشست‌های کانیادل، این انجمن بر سه محورعمده‌ متمرکز می‌شود و برنامه‌هایش را بر همین اساس در زمان‌های معین پیش خواهد برد؛ ١ ـ شعر و نقدشعر  ٢ ـ سخنانی پیرامون فرهنگ و تاریخ. و ٣ـ موسیقی بومی مقامی.
🔸این سه بخش در ضمن تایم‌بندی ذیل تقدیم و اجرا خواهد شد؛
١ ـ خیرمقدم‌گویی و سخنان مقدماتی و مناسبتی (۱۰ دقیقه).
٢ ـ  بخش نخست شعرخوانی و نقد و بررسی اشعار (نیم ساعت).
٣ ـ نخستین بخش اجرای موسیقی بومی مقامی (۲۰ دقیقه).
٣ ـ دعوت از مهمان یا سخنران ویژه فراخور فرصت و امکان (١٠دقیقه).
٤ ـ  بخش دوم شعرخوانی و نقد و بررسی اشعار (نیم ساعت). 
5- دومین بخش اجرای موسیقی بومی مقامی (۲۰ دقیقه).
🔹مطابق این زمانبندی، کل برنامه‌ی کانیادل در یک تایم 2 ساعته انجام و اتمام می‌یابد و لازمه‌ی پایبندی به این زمانبندی، حضور به‌موقع و تعهد یاران و همراهان به تایم اعلامی از سوی مجری در هر برنامه است.  به امید دیدار.
🔸زمان نخستین برنامه‌ی سال جدید:
چهارشنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۳ از ساعت ۱٨ الی ۲۰
🔹مکان:
مشهد ـ بزرگراه شهید کلانتری ـ بین کلانتری ۲۲ و ۲۴ ـ پلاک ۳۰۰

✍️ انجمن فرهنگی و ادبی کانیادل

@kaniyadil

نفرینی که نفرت ندارد!

خدا نیامرزد پدر کاشف استیکر و طراح ایموجی و.... را.
خدا لعنت کند کسی را کە در اپلیکیشن‌های ارتباط جمعی، امکان ضبط و ارسال صدا را باب کرد...
این نفرین‌ها، مزاحی است که گاه پس از دیدن استیکرهای خنده و گریه و گل در مناسبات مجازی جمعی یا مکاتبات فردی، به ذهنم می‌رسد...
صد البته، همیشه هم از این مزاح بی‌منظور منصرف می‌شوم چون پیش می‌آید که خودم در مواقع اضطرار و تنگنای زمان و ضرورت اختصار، به ارسال صوت یا استیکر اکتفا می‌کنم‌ و‌ دیده‌ام نوشته‌هایی طویل و ملال‌آور را نیز، که حتی به‌قدر یک استیکر، بار معنایی ندارند...
ولی مساله‌ی من این نیست. مساله، مسئولیت‌ندانی و کاهلی ملی ماست در فهم لذت‌ها و حرمت‌های مکتوب. منظور من این است که؛
ملت ما، چرا و تا کجا قرار است قلم‌گریز و معناستیز باشد؟!
همه بهتر از من می‌دانید؛
نوشتن، یک فضیلت علمی است، چرا که تنها به هنگام نوشتن، امکان تفکر و خلاقیت ذوقی و مجال کافی برای بیان احساس و عواطف و ادای احترام، فراهم می‌شود. وانگهی، مقصود از نوشتن، صرفا پاسخ‌گفتن نیست اگر چه پاسخ گفتن هم از جنبه‌های علمی و اخلاقی، امری الزامی است و معیار معرفت. ولی، نوشتن با امکانی که برای تصحیح خطای املایی و بدفهمی احتمالی دارد، کماکان یک هنر است و باب ادبیات و تمرین تفکر... و محملی است برای تعالی روح و روان انسان...
در جامعه‌ای که گرایش به حرکت در سطح و شفاهی شدن، آن را به‌شدت تهدید می‌کند و رفته‌رفته مردم را به سمت ابتذال ذهن‌ و ذوق و زبان می‌برد، نوشتن یک نعمت و فرصت است برای حفظ جدیت و جذابیت و نیل به آرامش و آراستگی و نجات از لودگی و بیهودگی...
نوشتن، در همه‌ی جوامع، یک امتیاز متفاوت و مهم است برای رشد جمعی و نشاط قلبی... در عین حال، برای جوامع زبانی کوچکی مثل کوردهای خراسان که به هر دلیلی از قافله‌ی کتابت و رسمیت نگارش جامانده‌اند، نوشتن یک فرصت و موهبت است تا اعضای این جامعه، عیوب و ارزش‌های زبانی خود را بشناسند و با کشف ظرفیت و ظرافت زبان مادری، برای بازسازی ذهن و زبان، کمر همت ببندند و ضمن کتابت و کشف و کمال کلمات، رفته‌رفته با تعریف و ترویج توانایی‌های زبان، به جبران کاستی‌های تاریخی خود بپردازند.
از این جهت، برای من جای حیرت و گاه عصبانیت است وقتی با عزیزانی مواجه می‌شوم که «گرفتاربازی» در می‌آورند و به‌رغم فراغت و بضاعت، تو گویی از نوشتن، بخصوص از کوردی‌نویسی می‌هراسند و اغلب خود را پشت فایل‌های صوتی و استیکرهای تکراری، مخفی می‌کنند. بزرگوارانی که برای همه‌چیز وقت دارند، الا نوشتن برای خود و به زبان خود!
با پوزش از این تصدیع، امیدوارم توانسته باشم به‌دور از تفاخر و تعارف، حرفم را فروتنانه و شفاف عرض کنم و امیدوارم جز دوستان دانایی که خود را در برابر میراث فرهنگی و حفظ هویت ملی، مسئول می‌دانند، دیگری خود را مخاطب این یادداشت کوتاه، نداند.

#سپاهی_لایین (کاوه زێدان)

https://t.me/maname49