بەشا یەکەم ژ گۆتارێن مامۆستا ئەلیرزا سپاهی لایین ل شەشمین فستیڤالا رۆشەنبیریا دهۆکێ یا وێژە و هەلبەستا کوردی.

قسمت اول سخنرانی استاد علیرضا سپاهی لایین در ششمین همایش روشنفکران دهوک و ادبیات و شعر کُردی در اقلیم کردستان

@kaniyadil

بەشا دویەم ژ گۆتارێن مامۆستا ئەلیرزا سپاهی لایین ل شەشمین فستیڤالا رۆشەنبیریا دهۆکێ یا وێژە و هەلبەستا کوردی.

قسمت دوم سخنرانی استاد علیرضا سپاهی لایین در ششمین همایش روشنفکران دهوک و ادبیات و شعر کُردی در اقلیم کردستان

@kaniyadil

سلاڤ کوردستان!
بەشا سێیەم ژ گۆتارێن مامۆستا ئەلیرزا سپاهی لایین ل شەشمین فستیڤالا رۆشەنبیریا دهۆکێ یا وێژە و هەلبەستا کوردی.

سلام کُردستان!
قسمت سوّم سخنرانی استاد علیرضا سپاهی لایین در ششمین همایش روشنفکران دهوک و ادبیات و شعر کُردی در اقلیم کردستان

@kaniyadil

‍ ‍ ئەو دمینه ل دلان

مامۆستا تەڤەهودی کانیمال عزیز
کۆچا داوین یا هەڤژینا جنابالی؛

(بانوو هەلیمە تەقی‌زادە)

دلێ هەڤالێن کانیادل و کوردێن پێنوسڤانێ خۆراسانی، ئێشاند و هێستر ژ چاڤێن مه باراند.
ڤێ شینا، ب جنابالی و مالباتا هێژا را سەرساخی و تەسلیەت دبێژنی، سا وێ هەژینا دلۆڤان، ناڤەکی زندە و سا جنابێ تە را سەبر و سەلامتیەکی مایندە، مدا دکنی.

✍ ئەنجومەنا فەرهەنگی ئەدەبیا کانیادل

استاد عزیز و گرانقدر جناب آقای کلیم‌الله توحدی کانیمال

دریافت خبر کوچ ابدی همسر بزرگوارتان؛ زنده‌یاد
(بانو حلیمه‌ی تقی‌زاده)

ما را نیز چون شما سوگوار و اشکبار کرد.
برای آن همسر مهربان، روحی رها و شاد و برای جنابعالی و فامیل، صبری جمیل و دلی از غم آزاد، آرزومندیم.

✍ انجمن فرهنگی ادبی کانیادل

@kaniyadil

داییکا ئەرمانان

هەلبەست؛
#دوکتور_ئسمائیل_هوسێنپوور
دەنگێ دکلمەیێ؛
#ئەزیزوڵا_هەیدەرێ

دەنگێ لۆکرنێ؛
#هوجەت_مەهبووب
@kaniyadil

مامان جانم! حلیمه خانوم! مگه وقتی می‌خواستن برات اسم انتخاب کنن، می‌دونستن که تو صبورترین و بردبارترین آدم روی زمین میشی؟ مگه سرنوشت تو رو از قبل دیده بودن که قرار بود تمام سال‌های عمرت مظلوم باشی؟
ای من قربون تو دختر سیاه چشم و قشنگ اوغازی بشم که گلیم بختت رو انقدر با رنج بافتن حلیمه خانوم! تو‌ بچگی یتیم شدی، پدر ندیدی، مادرت رو بردن، تو خونه دیگران بزرگ شدی و صبوری کردی…
قد کشیدی، زیبا شدی، با مردی ازدواج کردی که جز عشق هیچی نداشت و تو در تمام سال‌های زندگی باهاش رنج بردی و بی‌پولی کشیدی اما بازم صبوری کردی…
پسرک دسته‌گلت رو توی تصادف از دست دادی و خون دل خوردی و صبوری کردی…
تو بی‌دادگاه‌ها از کلیم دفاع کردی، تو صف‌های طولانی ملاقات زندان‌ها وایستادی، تنها موندی، بچه هات رو به دندون گرفتی و صبوری کردی…


این آخرا که فکر میکردیم دیگه وقتشه از غم و غصه‌ها خلاص بشی، تقدیرت سیاه‌ترین روزها رو برات به ارمغان آورد و همه مدل سرطان بهت حمله کرد… وای از اونهمه شیمی درمانی و آزمایش و آسیب‌شناسی و سبتی‌اسکن و کوفت و زهرماری که ذره ذره آبت کردن… درد کشیدی و دم برنیاوردی…
آنقدر جنگیدی تا از دوتا سرطان کبد و ریه جون سالم به در بردی… اما انگار روزگار، کمر همت بسته بود تا تو آب خوش از گلوت پایین نره مامان جانم..
هنوز با مشکلات دیابت کنار نیومده بودی که چشم‌های خوشگلت هدف تیر بلا شدن… کاش می‌مردم و نمی‌دیدم که با هر بار تزریق آمپول تو چشمهای مهربونت چه دردی می‌کشی… آمپول چشمهات تموم نشده بود که سرطان خون گرفتی… دیگه تموم شدی.. دیگه جونی برا مبارزه نداشتی مامان جانم… دیگه زورت نرسید شیرزن کرمانج.. بمیرم برای اونهمه مظلومیتت مامان جانم..
خدا یک بهشت اختصاصی به تو بدهکاره که نمی‌دونم چرا زندگیت رو جهنم کرده بود…
دیگه آسوده شدی حلیمه خانوم… صبوری تموم شد… دکتر و بیمارستان و آزمایش تموم شد…

من اومدم و صندلی رو که همیشه روش می‌نشستی بغل کردم اما صندلی سرد بود، گرمای تو رو نداشت.. دیگه کسی نبود که بگه: خوەدئ شوکور کو کەچکئ من وە سەلامەتئ گیشت…
دیگه نیستی مامان قشنگم، دایکا منی وەرەفش و شیرین‌زمان…هەرە ئوغرا تە خێر بە نەنئ جان.. دیدار ما قیامەتئ..

@kanimaall