kalemehtv شبکه جهانی کلمه

⚫️ گزارش و تحلیل #اختصاصی کلمه؛ مقایسه توان نظامی ایران و کشورهای قدرتمند خاورمیانه

از گذشته های دور نیروی نظامی به عنوان عاملی مهم در اداره و استقرار کشورها و ممالک مختلف بشمار می رفت؛ که پاسداری از مرزها و حفاظت امنیت داخل کشور را بعهده داشت. در دنیای مدرن امروزی، علیرغم تکامل فهم و شعور بشر، و وجود سازوکارهای همانند سازمان ملل برای برقراری صلح؛ هنوز ارتش ها از اهمیت بالای برخودار هستند و سالانه کشورهای مختلف هزینه های هنگفتی را صرف تجدید، توسعه و نگهداری نیروهای نظامی خود می کنند.

از لحاظ کاربردی، نیروی نظامی دو نقش عمده را ایفا می کنند؛ بالقوه و بالفعل. منظور از کاربرد بالفعل نیروی نظامی، استفاده عملی آن در میدان نبرد است اما کاربرد بالقوه آن، میزان تأثیر و قدرتی است که نیروی نظامی می تواند در صحنه ی سیاسی و توازن قوا از خود بروز دهد.

در این میان به نظر می رسد که تأثیر بالقوه نیروی نظامی به مراتب بیشتر از تأثیرات بالفعل آن در میدان نبرد است، زیرا در صورت بروز جنگی؛ معمولا نتایج آن در مدت معینی مشخص شده و همه چیز علیه طرف شکست خورده خاتمه پیدا می کند. اما همان نیروی نظامی می تواند تأثیرات بالقوه ی دراز مدتی در یک جنگ سرد منطقه ای داشته باشد.

در طی یکصد سال گذشته، منطقه خاورمیانه به دلیل وجود منابع انرژی، استراتژیک بودن و اختلافات مرزی و ایدئولوژیک و غیره؛ شاهد وقوع 10 جنگ بزرگ بوده که به طور میانگین هر 10 سال یک جنگ است، و لذا احتمال شعله ور شدن آتش جنگ در این منطقه همیشه وجود دارد.
در دهه های گذشته، ایالات متحده به عنوان تنها قدرت برتر جهانی، تلاش کرده تا پیوسته این منطقه را مطابق منافع خود آرام نگه داشته و از آن محافظت نماید. تا قبل از سقوط رژیم عراق؛ این کشور؛ سیاست مهار دوگانه را در قبال ایران در پیش گرفته بود، یعنی ایران و عراق هر کدام دیگری را مهار می نمودند و مانع توسعه طلبی و گسترش نفوذ آن در منطقه می شد.

اما با سقوط نظام عراق در سال 2003، این معادله به نفع ایران به هم خورد، و رژیم ایران فرصتی باور نکردنی برای نفوذ در کشورهای همجوار پیدا كرد که واکنش کشور سعودی و دیگر کشورهای عربی و جهان را در پی داشت.

با توجه به وجود احتمال وقوع جنگ در آینده ای نزدیک و یا دور، بررسی توان نظامی دو طرف در منطقه خاورمیانه می تواند روشن کننده ی نتیجه چنین جنگی باشد، ولی نباید فراموش کرد که اکنون در منطقه ی خاورمیانه 3 قدرت دیگر یعنی اسرائیل، مصر و ترکیه وجود دارند که بررسی توان نظامی آنها و مقایسه آن با توان نظامی ایران میتواند حائز اهمیت باشد.

در مقایسه دو کشور سعودی و ایران، از لحاظ جمعیت ایران با جمعیتی بیش از 80 ملیون نفر بر جمعیت 33 ملیون نفری سعودی برتری قابل ملاحظه دارد اما میزان رفاه و رضایت شهروندان سعودی به مراتب بیشتر از ایران بوده؛ طبق برآورد صندوق بین المللی پول درآمد سرانه یک سعودی 56 هزار دلار است در حالیکه هر ایرانی تنها 17 هزار دلار درآمد سرانه دارد؛ که این می تواند بر روحیه مردم و نیروهای نظامی تأثیر بسیار زیادی داشته باشد و از بروز نا آرامی ها و اعتراضات مردمی در حین جنگها جلوگیری بعمل آورد.

تعداد پرسنل نیروی نظامی مشغول به خدمت ایران کمی بیش از نیم ملیون نفر است، اما کشور سعودی تنها 230 هزار نظامی مشغول به خدمت دارد؛ البته ارتش سعودی به صورت حرفه ای اداره می شود و سربازان آن از میان داوطلبان استخدام می شوند؛ در این کشور سیستم سربازی نظام وظیفه وجود ندارد. در مقابل ایران هزاران جوان را وادار به ادای خدمت نظام وظیفه میکند و تمامی سربازان آن مجبور به ادای خدمت هستند و حقوقی دریافت نمی کنند؛ این امر نشان می دهد که سرباز سعودی از لحاظ توانائی جنگی، رفاه، آموزش و مهارت ها بر سرباز ایرانی برتری دارد.

طبق آمارهای ارائه شده از سوی سایت "گلوبال فایر" نیروی هوایی کشور سعودی دارای 879 جنگنده مدرن اف-15 ، تایفون و تورنادو است ولی ایران از دوران شاه تعدادی جنگنده ی اف-14، اف-4 و5 در اختیار دارد که به دلیل تحریم های آمریکا با مشکلاتی همچون تعمیر و نگهداری و تامین قطعات یدکی مواجه است و تنها جنگنده ی نسبتا مدرن نیروی هوایی ایران میگ-29 می باشد که ایران تنها 40 فروند آن را از روسیه خریداری کرده است.

7.2K viewsKalemeh Farsi, 13:35