SİLGİ İLE KALEM ARASINDA GEÇEN MÜTHİŞ BİR DİYALOG
- Silgi Kaleme Dostum nasılsın demiş?
+ Kalem sinirli bir şekilde şöyle cevap vermiş :Ben senin dostn değilim. Ben senden nefret ediyorum.
- Silgi, şaşkın ve hüzünlü bir şekilde neden benden nefret ediyorsun diye sormu
+ Kalem çünkü benim yazdığım şeyleri siliyorsun diye cevap vermiş
- Silgi demiş ki ben sadece yanlış yazılan şeyleri siliyorum
+ Kalem bundan sana ne demiş?
-Silgi: ben bir silgiyim ve bu benim görevim diye cevap vermiş
+ Kalem demiş ki bu yaptığın görev falan değil
- Silgi demiş ki: benim görevim senin görevin kadar faydalı bir şey
+ Kalem demiş ki: sen hatalısın ve kendini beğenmişsin. Çünkü yazan kişi silen kişiden daha hayırlıdır.
- Silgi şöyle cevap vermiş: yanlış yazılanı silmek, doğru yazılan şeye eşittir.
+ Kalem kısa bir süreliğine susmuş sonra hüzünlü bir şekilde silgiye şöyle demiş: her geçen gün senin küçüldüğünü görüyorum
- Silgi şöyle cevap vermiş: Çünkü her bir hatayı düzelttiğim de kendimden birşeyleri feda ediyorum
+ Kalem kısık bir sesle şöyle demiş: Bende eskiye nazaran kısaldığımıı hissediyorum
- Silgi, kalemi teselli ederek demiş ki: fedakarlık yapmadan başkalarına faydalı olmamız mümkün değildir.
Daha sonra Silgi kaleme duygusal bir şekilde bakarak hala benden nefret ediyor musun? diye sormuş.
+ Kalem gülümseyerek: ortak noktamız olan "fedakarlık" bizi bir araya getirmişken nasıl senden nefret edebilirim ki? demiş
Evet, burdan bize düşen hissemiz de;
Müslüman, İslam'a ve müslümanlara hizmet amacıyla çevresindekilerle yardımlaşmalıdır. Kalemin nasıl insanlar için faydalı şeyler yazdığını ve silginin de onun yaptığı hataları nasıl sildiğini gördük.
Müslüman bir hata yaptığını anladığında onu kabul etmeli ve özür dileyerek ondan dönmelidir
Müslüman çevresindekilerin mutluluğu için fedakarlık yapar.
Her sabahını ve akşamını yaşadığın gün senin ömründen eksilmektedir.
Eğer ki başkalarının mutluluğunu yazacak kalem olamıyorsan, hüzünlerini silecek şakacı bir silgi ol.
Ve kalplerine umutla şunu aşıla : "Gelecek, daha güzel olacak Allah'ın izniyle"
- Silgi Kaleme Dostum nasılsın demiş?
+ Kalem sinirli bir şekilde şöyle cevap vermiş :Ben senin dostn değilim. Ben senden nefret ediyorum.
- Silgi, şaşkın ve hüzünlü bir şekilde neden benden nefret ediyorsun diye sormu
+ Kalem çünkü benim yazdığım şeyleri siliyorsun diye cevap vermiş
- Silgi demiş ki ben sadece yanlış yazılan şeyleri siliyorum
+ Kalem bundan sana ne demiş?
-Silgi: ben bir silgiyim ve bu benim görevim diye cevap vermiş
+ Kalem demiş ki bu yaptığın görev falan değil
- Silgi demiş ki: benim görevim senin görevin kadar faydalı bir şey
+ Kalem demiş ki: sen hatalısın ve kendini beğenmişsin. Çünkü yazan kişi silen kişiden daha hayırlıdır.
- Silgi şöyle cevap vermiş: yanlış yazılanı silmek, doğru yazılan şeye eşittir.
+ Kalem kısa bir süreliğine susmuş sonra hüzünlü bir şekilde silgiye şöyle demiş: her geçen gün senin küçüldüğünü görüyorum
- Silgi şöyle cevap vermiş: Çünkü her bir hatayı düzelttiğim de kendimden birşeyleri feda ediyorum
+ Kalem kısık bir sesle şöyle demiş: Bende eskiye nazaran kısaldığımıı hissediyorum
- Silgi, kalemi teselli ederek demiş ki: fedakarlık yapmadan başkalarına faydalı olmamız mümkün değildir.
Daha sonra Silgi kaleme duygusal bir şekilde bakarak hala benden nefret ediyor musun? diye sormuş.
+ Kalem gülümseyerek: ortak noktamız olan "fedakarlık" bizi bir araya getirmişken nasıl senden nefret edebilirim ki? demiş
Evet, burdan bize düşen hissemiz de;
Müslüman, İslam'a ve müslümanlara hizmet amacıyla çevresindekilerle yardımlaşmalıdır. Kalemin nasıl insanlar için faydalı şeyler yazdığını ve silginin de onun yaptığı hataları nasıl sildiğini gördük.
Müslüman bir hata yaptığını anladığında onu kabul etmeli ve özür dileyerek ondan dönmelidir
Müslüman çevresindekilerin mutluluğu için fedakarlık yapar.
Her sabahını ve akşamını yaşadığın gün senin ömründen eksilmektedir.
Eğer ki başkalarının mutluluğunu yazacak kalem olamıyorsan, hüzünlerini silecek şakacı bir silgi ol.
Ve kalplerine umutla şunu aşıla : "Gelecek, daha güzel olacak Allah'ın izniyle"
Bu dünya bana aşkı inkar ettirip, karşıma seni çıkaran dünyadır.
SENİ SEVDİM EFENDİM !
Herkes canını verecek kadar seni severken, kimseye yük olmamak için, kendi işini kendin yapışını sevdim.
Başının ağrıdığını öğrendiğimde, başımın ağrısını sevdim.
Kuşu ölen çocuğun evine taziyeye gittiğinde...
Anne ve yavru köpekler için koskoca ordunun yolunu değiştirdiğinde, merhameti sevdim, hayvanları sevdim..
"Benim çocuğum yok, ardımdan okuyacak kimse olmayacak" diye ağlayan Hz.Bilal'i, "Üzülme! Ümmeti Muhammed her ezandan sonra sana okuyacak" diye teselli edişini sevdim.
Bir gün oturarak namaz kıldığını gören Ebu Hureyre'nin "Ey Allah'ın elçisi, hasta mısın?" sorusuna, "Hayır, açım!" deyişini sevdim.
O kadar uzun süre hiç aç kalmadım ben ama kızın Hz.Fatma'ya, "Vallahi kızım, üç gündür baban bir şey yememiştir." deyişinde, açlığı sevdim.
Hz.Hatice'ye düğün için hediye ettiğin gülleri sevdim... "Hatice'nin sevgisi benim rızkımdır." deyişini sevdim.
"Beni nasıl seviyorsun?" diye soran Hz.Ayşe'ye, "kördüğüm gibi" cevabını...
Ve zaman zaman "kördüğüm ne OLSUNe?" sorusuna, "ilk günkü gibi" deyişini sevdim.
Sevgili kızın Hz.Fatma, her yanına girdiğinde, ayağa kalkıp karşılamanı, "hoşgeldin kızım" diye öpmeni, elinden tutup, yanına oturtmanı sevdim.
Hz.Ali ile Hz.Fatma'yı evlendirirken, ikisini karşına alıp, "Ey Ali, kızımı sana cariye olarak veriyorum, ama unutma, sen de onun kölesisin" deyişini sevdim.
Mirâc'a çıktığında, Allah Teala, "Seni ne ile şereflendireyim?" dediğinde, "Beni Sana kullukla şereflendir" deyişini sevdim.
Yine mirâçta Rabbim "İste! Ne isteğin varsa vereyim" dediğinde, secdeye kapanıp, gözyaşlarıyla "Senden ümmetimi istiyorum" deyişini sevdim.
Refik-i Alâ'ya, Yüce Dost'a giderken, "Sizi kevser ırmağı başında bekleyeceğim. Bana kavuşmak isteyen, elini ve dilini kötülüklerden çeksin." deyişini sevdim.
Ve Rabbimizin, "Andolsun size kendinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız O'na çok ağır gelir. O, size çok düşkün, müminlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir (Tevbe-128) deyişiyle, seni sevdim.
Ve Rabbimizin, "Şüphesiz ki, Allah ve melekleri, Peygamber'e çokça salât ederler (överler, yüceltirler).
Ey müminler! Siz de O'na salevat getirin ve tam bir teslimiyetle selam verin."(Ahzab-56) buyurmasıyla, seni daha çok sevdim !
Herkes canını verecek kadar seni severken, kimseye yük olmamak için, kendi işini kendin yapışını sevdim.
Başının ağrıdığını öğrendiğimde, başımın ağrısını sevdim.
Kuşu ölen çocuğun evine taziyeye gittiğinde...
Anne ve yavru köpekler için koskoca ordunun yolunu değiştirdiğinde, merhameti sevdim, hayvanları sevdim..
"Benim çocuğum yok, ardımdan okuyacak kimse olmayacak" diye ağlayan Hz.Bilal'i, "Üzülme! Ümmeti Muhammed her ezandan sonra sana okuyacak" diye teselli edişini sevdim.
Bir gün oturarak namaz kıldığını gören Ebu Hureyre'nin "Ey Allah'ın elçisi, hasta mısın?" sorusuna, "Hayır, açım!" deyişini sevdim.
O kadar uzun süre hiç aç kalmadım ben ama kızın Hz.Fatma'ya, "Vallahi kızım, üç gündür baban bir şey yememiştir." deyişinde, açlığı sevdim.
Hz.Hatice'ye düğün için hediye ettiğin gülleri sevdim... "Hatice'nin sevgisi benim rızkımdır." deyişini sevdim.
"Beni nasıl seviyorsun?" diye soran Hz.Ayşe'ye, "kördüğüm gibi" cevabını...
Ve zaman zaman "kördüğüm ne OLSUNe?" sorusuna, "ilk günkü gibi" deyişini sevdim.
Sevgili kızın Hz.Fatma, her yanına girdiğinde, ayağa kalkıp karşılamanı, "hoşgeldin kızım" diye öpmeni, elinden tutup, yanına oturtmanı sevdim.
Hz.Ali ile Hz.Fatma'yı evlendirirken, ikisini karşına alıp, "Ey Ali, kızımı sana cariye olarak veriyorum, ama unutma, sen de onun kölesisin" deyişini sevdim.
Mirâc'a çıktığında, Allah Teala, "Seni ne ile şereflendireyim?" dediğinde, "Beni Sana kullukla şereflendir" deyişini sevdim.
Yine mirâçta Rabbim "İste! Ne isteğin varsa vereyim" dediğinde, secdeye kapanıp, gözyaşlarıyla "Senden ümmetimi istiyorum" deyişini sevdim.
Refik-i Alâ'ya, Yüce Dost'a giderken, "Sizi kevser ırmağı başında bekleyeceğim. Bana kavuşmak isteyen, elini ve dilini kötülüklerden çeksin." deyişini sevdim.
Ve Rabbimizin, "Andolsun size kendinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız O'na çok ağır gelir. O, size çok düşkün, müminlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir (Tevbe-128) deyişiyle, seni sevdim.
Ve Rabbimizin, "Şüphesiz ki, Allah ve melekleri, Peygamber'e çokça salât ederler (överler, yüceltirler).
Ey müminler! Siz de O'na salevat getirin ve tam bir teslimiyetle selam verin."(Ahzab-56) buyurmasıyla, seni daha çok sevdim !