الهی زاهد از تو حور میخواهد، قصورش بین
به جنّت میگریزد از دَرَت، یارب شعورش بین
-صدرالدین دزفولی

بشنو که دم تیشه چه خوش گفت به فرهاد:
رفتن ز سر کوی وفا، زنده محال است

آگاه نشد هیچ‌کس از بازی گردون
آگاهی از این گنبد گردنده محال است

#فروغی_بسطامی

قد تغفو الذكريات لكنها لن تموت..
شايد خاطره‌ها بخوابند ولی نمی‌ميرند... :)

تا ذره ای ز درد خودم را نشان دهم
بگذار در جدا شدن از یار جان دهم

همچون نسیم می گذرد تا به رفتنش
چون بوته زار دست برایش تکان دهم

دل بُرده از من آنکه ز من دل بریده است
دیگر در این قمار نباید زیان دهم

یعقوب صبر داشت و دوری کشیده بود
چون نیستم صبور چرا امتحان دهم

یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست
نفرین اگر تو را به تمام جهان دهم

-فاضل نظری

من به سرچشمه خورشید، نه خود بردم راه
ذره‌ای بودم و مِهر تو مرا بالا برد
من خَسی بی‌سروپایم که به سیل افتادم
او که می‌رفت، مرا هم به دل دریا برد

بشنوید از زبان علامه طباطبایی رحمه‌الله علیه

«قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ، وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ؛ وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ.»
ترس، با نااميدی و شرم، با محروميت همراه است. فرصت‌ها چون ابرها درگذرند؛ فرصت‌هاى نیک را غنیمت شمارید.

نهج‌البلاغه؛ حکمت ۲۱ام

آنچه گفته‌اند که عاشق در مقامِ فِراق خوش‌تر از آنکه در مقامِ وصال، راست است؛ در فِراق امیدِ وصال است و در وصال بیمِ هجر.

لوایح؛ عین‌القضات همدانی

به عالم گوشه‌گیران بی‌غمانند
خصوصا گوشه‌گیرِ دامن یار
-طالب آملی

منم، نوح، نجات یافته طوفان
و از رهانیدنتان پشیمان...
-باسم المرعبی

برای انسان چه سودی دارد که همه جهان را از آنِ خویش کند، اما بجای آن روح خود را از دست بدهد؟!
از آن روی که دیگر به هیچ قیمتی نمی‌تواند آن را بازیابد...

انجیل متّی؛ فصل شانزدهم، آیه‌ ۲۶ام

دور شو از پنج خصلت ای پسر
تا نریزد آبِرویت در نظر

اولا کم گوی با مردم، دروغ
زانکه گَردی از دروغت بی‌فروغ

هر که اِستیزِه¹ کند با مِهتَران²
آبِروی خود بریزد بی‌گمان

پیش مردم هر که را نبوَد ادب
گر بریزد آبرو، نبوَد عجب

از سبکساران مباش ای نیک خوی
کز سبکساری بریزد آبروی

ای پسر با مِهتران کمتر ستیز
وز حماقت، آبروی خود مَریز

گر به عالم آبرویی بایدت
دایما خُلق نکو می‌بایدت

هر که آهنگ سبکساری کند
از وی آبِ روی، بیزاری کند

جز حدیث راست، با مردم مگوی
تا نگردد آبرویت، آب جوی

از خلاف و از خیانت باش دور
تا بود پیوسته در روی تو نور

گر همی خواهی که گویندت نِکو
ای برادر، هیچ کس را بد مگو

تا نباشی در جهان اندوهگین
از حسد، در روزگار کس مبین

پندنامه عطار³؛ بخش چهلم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
¹: استیزه: ستیز، جنگ و جدال، منازعه
²: بزرگ (قوم یا گروه یا قبیله)، بزرگتر، سرکرده
³: ۲۵ فروردین، روز بزرگداشت عطار نیشابوری

مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿۱۷﴾

[ای پیامبر!] هنگامی که به سوی دشمنان تیر پرتاب کردی، تو پرتاب نکردی، بلکه خدا پرتاب کرد [تا آنان را هلاک کند] و مؤمنان را از سوی خود به آزمایشی نیکو بیازماید؛ زیرا خدا شنوا و داناست.
(آيه ۱۷ سوره مباركه انفال)
#آیه_روز

فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ وَكَانَ وَعْدًا مَفْعُولًا

هنگامى كه نخستين وعده فرارسد، گروهى از بندگان سرسخت خود را نزد شما مى فرستيم تا هر خانه و شهرى را جستجو كنند و اين وعدۀ الهى قطعى است

راه قدس از کربلا می‌گذرد...
اللهم عجل لولیک الفرج 💚

«اعتصام الوری بمعفرتک / عجز الواصفون عن صفتک
تب علینا فاننا بشر / ما عرفناک حق معرفتک»

همه عالمیان به شناخت تو چنگ زده‌اند، ولی تمام وصف‌کنندگان از توصیف تو ناتوانند.
بر ما ببخشای و توبه ما را بپذیر که ما بشریم، و آنگونه که باید تو را نشناخته‌ایم.

-ابن سینا

گر چه من خود ز عدم دلخوش و خندان زادم
عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن...

آنجا که تویی، غم نبوَد، رنج و بلا هم
...
اینجا که منم، حسرت از اندازه فزون‌ست

...

=)

یادها رفتند و ما هم‌ می رویم از یادها
کِی پر کاهی بماند در میان بادها ...
-مولانا