برای انسان چه سودی دارد که همه جهان را از آنِ خویش کند، اما بجای آن روح خود را از دست بدهد؟!
از آن روی که دیگر به هیچ قیمتی نمی‌تواند آن را بازیابد...

انجیل متّی؛ فصل شانزدهم، آیه‌ ۲۶ام

دور شو از پنج خصلت ای پسر
تا نریزد آبِرویت در نظر

اولا کم گوی با مردم، دروغ
زانکه گَردی از دروغت بی‌فروغ

هر که اِستیزِه¹ کند با مِهتَران²
آبِروی خود بریزد بی‌گمان

پیش مردم هر که را نبوَد ادب
گر بریزد آبرو، نبوَد عجب

از سبکساران مباش ای نیک خوی
کز سبکساری بریزد آبروی

ای پسر با مِهتران کمتر ستیز
وز حماقت، آبروی خود مَریز

گر به عالم آبرویی بایدت
دایما خُلق نکو می‌بایدت

هر که آهنگ سبکساری کند
از وی آبِ روی، بیزاری کند

جز حدیث راست، با مردم مگوی
تا نگردد آبرویت، آب جوی

از خلاف و از خیانت باش دور
تا بود پیوسته در روی تو نور

گر همی خواهی که گویندت نِکو
ای برادر، هیچ کس را بد مگو

تا نباشی در جهان اندوهگین
از حسد، در روزگار کس مبین

پندنامه عطار³؛ بخش چهلم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
¹: استیزه: ستیز، جنگ و جدال، منازعه
²: بزرگ (قوم یا گروه یا قبیله)، بزرگتر، سرکرده
³: ۲۵ فروردین، روز بزرگداشت عطار نیشابوری

مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿۱۷﴾

[ای پیامبر!] هنگامی که به سوی دشمنان تیر پرتاب کردی، تو پرتاب نکردی، بلکه خدا پرتاب کرد [تا آنان را هلاک کند] و مؤمنان را از سوی خود به آزمایشی نیکو بیازماید؛ زیرا خدا شنوا و داناست.
(آيه ۱۷ سوره مباركه انفال)
#آیه_روز

فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ وَكَانَ وَعْدًا مَفْعُولًا

هنگامى كه نخستين وعده فرارسد، گروهى از بندگان سرسخت خود را نزد شما مى فرستيم تا هر خانه و شهرى را جستجو كنند و اين وعدۀ الهى قطعى است

راه قدس از کربلا می‌گذرد...
اللهم عجل لولیک الفرج 💚

«اعتصام الوری بمعفرتک / عجز الواصفون عن صفتک
تب علینا فاننا بشر / ما عرفناک حق معرفتک»

همه عالمیان به شناخت تو چنگ زده‌اند، ولی تمام وصف‌کنندگان از توصیف تو ناتوانند.
بر ما ببخشای و توبه ما را بپذیر که ما بشریم، و آنگونه که باید تو را نشناخته‌ایم.

-ابن سینا

گر چه من خود ز عدم دلخوش و خندان زادم
عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن...

آنجا که تویی، غم نبوَد، رنج و بلا هم
...
اینجا که منم، حسرت از اندازه فزون‌ست

...

=)

یادها رفتند و ما هم‌ می رویم از یادها
کِی پر کاهی بماند در میان بادها ...
-مولانا

گفته شده است که امام حسین (علیه السلام) چون قبرها را می‌دید، می‌فرمود:
چه ظاهرِ زیبایی و چه مصیبت‌هایی در درون آنهاست خدا را خدا را بندگان خدا!
سرگرم دنیا نشوید که قبر، خانه عمل است. عمل کنید و غفلت نورزید.
(إحقاق الحقّ، ج ۱۱، ص ۶۲۸)

امام رضا (علیه السلام) :
هر گاه می خواهی دعایت به عرش برسد و مستجاب گردد، اول در حق پدر و مادرت دعا کن.

(بحار الانوار، ج‌۶۱ ، ص‌۳۸۱)

به ماهِ من که رساند پیامِ من که زِ هجران
به لب رسیده مراجان خودی به من برساند...
-شهریار

تو را بی‌کس یافتم
همه‌ی یاران رفتند به سوی مطلوبانِ خود
تنهات، رها کردند

من یار بی‌یارانم.

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند :
یا هِشامُ! لَوْ كانَ فى يَدِكَ جَوْزَةٌ وَ قالَ النّاسُ اِنَّها لُؤْلُؤَةٌ ما كانَ يَنْفَعُكَ وَ اَنْتَ تَعْلَمُ اَنَّها جَوْزَةٌ، وَ لَوْ كانَ فى يَدِكَ لُؤْلُؤةٌ وَ قالَ النّاسُ اِنّها جَوْزَةٌ ما ضَرَّكَ وَ اَنْتَ تَعْلَمُ اَنَّها لُؤْلُؤَةٌ.

اى هشام! اگر در دست تو گردويى باشد، ولى مردم بگويند كه گوهر است، حرف مردم سودى براى تو ندارد، وقتى خودت مى دانى كه گردوست. و اگر در دست تو يك لؤلؤ و گوهر باشد، ولى مردم بگويند كه گِردوست، وقتى خودت مى دانى كه گوهر است، سخن مردم تو را زيان نمى رساند!

(تحف العقول، ص۳۸۶)

در وصل تو پیوسته به گلشن بودم
در هجر تو با ناله و شیون بودم

گفتم به دعا که: چشم بد دور ز تو
ای دوست! مگر چشم بدت من بودم؟

#ابوسعید_ابوالخیر

چشم دارم که مرا از تو پیامی برسد... :)

قال رسول الله:
﴿ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ فَهِىَ راجِعَةٌ عَلى صاحِبِها: اَلْبَغْىُ وَ الْمَكْرُ وَ النَّـكْتُ﴾
سه امر در هر که باشد، [آثارش] بر وی بازگردد: ظلم و فریب و نقض عهد.

نهج‌الفصاحه؛ حدیث شماره ۱۲۸۱

این فراق؛
تاوان کدام ذنب لایغفر است که اینسان
بر جگر ما خنج می اندازد!
#شب_زیارتی