هر کشور را وجدانی ملی است، تمیزی که نه از فرد، نه از گروهی خاص، بلکه از جامعه سرچشمه می‌گیرد و نخبگانِ هر کشور آیینه‌دار و ترجمانِ آنند.

۱۲ اردیبهشت سالروز درگذشت استاد محمّد بهمن‌بیگی، بنیانگذار تعلیمات عشایر ایران که زندگی‌اَش را وقفِ تعلیم و تربیتِ فرزندانِ میهن کرد و با بوسه‌ی شمعِ وجودِ خود، هزاران شمعِ دیگرِ این کهن مرز و بوم را برافروخت.

وی در ایل قشقایی در منطقه ای بین شهرهای خنج و قیروکارزین در استان فارس به دنیا آمد. پس از پایان دورهٔ کارشناسی حقوق در دانشگاه تهران، با مشاهده دست اول وضعیت عشایر و استفاده از فرصت حضور اصل چهار ترومن در ایران و با قانع کردن دولت وقت به همکاری، در زمینه برپایی مدرسه‌های سیّار برای بچه‌های ایل شروع به فعالیت کرد. او توانست دخترهای عشایری را نیز به مدرسه‌های سیار جلب کند و نخستین مرکز تربیت معلم عشایری را بنیان نهد. او تجربه‌های آموزشیِ خود را در چند کتاب در قالب داستان نوشته‌ است.

نامِشان زمزمه‌ی نیمه‌شبِ مستان باد
تا نگویند که از یــاد فـراموشان‌اَند

NiNa @Kafiha