کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

رمان #شعله_خاکستری
قسمت دویستوچهلوهشتم

بریم بیرون ... باید برای این اتفاق فکری کنیم .نمیشه این جور ادامه داد .
****
سه روز از آن روز نحس گذشته بود . بهرام به طور خیلی محسوسی کم حرف و گوشه گیر شده
بود .بهار از حالت روحی
پدرش بیشتر نگران میشد . سکوتی که بر فضای خانه حاکم بود مانند آرامش بعد از طوفان بود ...
اما حس خاصی به بهار میگفت این پس لرزه های یک زلزله ی بزرگ است .
فقط دعا میکرد در این زلزله ای که کیان به راه انداخته بود ، صدمه ی جبران ناپذیری به خانواده
وارد نشود .
به ساعت نگاه کرد تا زمان رفتن نیم ساعت بیشتر وقت نداشت . امیدوار بود امروز آرشام را
روبروی ورزشگاه ببیند .
گاهی آرشام برای دیدنش در مکان هایی که تردد میکرد به سراغش میرفت و با هم مسیر را تا
خانه برمیگشتند .
در این سه روز از پیام ها ی کم و کوتاه او بوهای خوبی به مشامش نمیخورد ...
دلش میخواست بداند چه اتفاقی باعث شده بود ، آرشامی که همیشه مشتاق وپیش قدم بود ،در
ارسال پیامهایی
که بهار را بد عادت به خواندن حرفهای زیبا و دلنوشته های دلنشینش کرده بود ، به پیامهای کوتاه
و احوال پرسیدن از
حال او و خانواده اش تبدیل کرده بود ..
چیزی مانند موریانه ذهنش را میجوید که او هم با وجود آمدن کیان حتما پشیمان شده و روی
گفتنش را ندارد .
در دلش غوغایی برپا بود . ظاهرش را با تمام تلاشی که کرده بود توانسته بود بی تفاوت و آرام
نشان دهد .
حرف امروز پدرش مانند این بود که سطلی آب یخ بر سرش ریخته باشند
پرسیده بود :
-از خانواده ی دایی آرمانت خبری داری ؟...
بهار با سری رو به پایین گفته بود با صدایی که به زور شنیده میشد لب زده بود .
- نه .
دیگر هیچ حرفی رد و بدل نشده بود . هر دو از حرف زدن اجتناب میکردند تا در مورد واقعیتی که با
زشتی تمام روبرویشان بود ، حرفی نزنند که دل دیگری را برنجاند .
زمان رفتنش رسیده بود . ساکش را برداشت و با گفتن خداحافظ از خانه بیرون رفت . سوار
ماشینش شد و به راه افتاد .
تمام حواسش به اتفاقات روز های گذشته بود و این بیخبری که نشانی از خوش خبری درونش
نمیدید .
به ورزشگاه رفت و با گذراندن دوساعت از وقتش در استخر تا حدودی آرامش نداشته اش را به
دست آورد ...
زمانی که لباس بیرون را برتن میکرد زیر لب زمزمه کرد .
- همه ی مردا مثل همن ... به درک که نمیخواد بیاد ... بهتر که همین اول راهشون رو گم میکنن و
میرن ... خوبه که خودمو
اسیرش نکردم ... خوبه که گول حرفای قشنگش رو نخوردم ..
هنوز جمله اش تمام نشده بود ، اشک در چشمانش حلق بست . در دلش پیش خدا گله کرد . دیگر
مطمئن بود ایرادی دارد
که هر کس تا به این مرحله میرسد کنار میکشد . دلش از دست خدا و دنیای پر از رنگ و ریا خون
بود ...
از طرفی به خودش دلداری میداد و میگفت برایش بود و نبودش مهم نیست اما عقلش نهیب میزد
خودت را گول نزن ...

رسانه تبلیغی ما باشید🎀

به کدبانوها فوروارد کن 😊

لینک کانال کدبانوی ایرانی👇👇👇👇join

@kadbanoiranii

https://t.me/joinchat/PtXP1V1qM292eneG

کپی برداری وفرستادن رمان ها و دستورات وفیلمهای آموزشی کانال بدون لینک واسم کانال
@kadbanoiranii
حرام است و حق الناس به حساب میاد.لطفا رعایت کنید.

آموزش بهترین رسپیهای امتحان شده قنادی و آشپزی از اساتید برتر

246 views19:30