کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

✾࿐༅༅࿐✾

رمانِ : #به_من_نگو_ببعی
نویسنده : مبینا و ریحانه آصفی

پارتِ : 66

نفسمو حبس کردم و وارد خونه شدم.
یه خونهی کاملا سنتی و قشنگ داشتن!
یه طرفش پُشتی چیده شده بود و یه طرفش مبالی راحتی...
سبک و چیدمان خونشون به نوع خودش جالب بود!
برگه ها و جزوه هایی که تو دستم بود سنگینی میکرد و عصابمو خورد میکرد.
این هویجم که انگار نه انگار بیاد اینارو از من بگیره!
با صدای خانومی سرمو بلند کردم و با یه زن میانسال رو به روشدم.
+سلام خوش اومدین.
لبخند زورکی زدم و گفتم: سلام ممنون، ببخشید مزاحم شدم.
لبخند مهربونی زد و گفت:خواهش میکنم این حرفا چیه...
نگاهم به رادمان افتاد که چقدر ساکت و مودب و جدی نشسته بود روی مبل.
یه تغییر 180 درجهی برگ ریزون کرده بود!
داشتم با تعجب نگاهش میکردم که سرشو و برگردوند و نگاهم کرد
یه نگاه کاملا متفاوت!
قضیه چیه؟
_رادمان جان خانوم دکتر و به اتاقت راهنمایی کن زشته وایستادن اینجا
_چشم،بابا کجاست؟
_تازه خوابید
رادمان سرشو تکون داد و از جاش بلند شد بعدم بدون نگاه به من به جلو اشاره کرد و خیلی
مودب گفت
_بفرمایید استاد
دیگه نزدیک بود دوتا شاخ بالاسرم در بیاد
یعنی برای مامانش اینطوری میکرد؟خانوادش خبر ندارن چقدر اتیش میسوزونه؟
شونه به شونش رفتیم سمت اتاقش در و باز کرد و منتظر نگاهم کرد
نفسمو بیرون دادم و رفتم داخل اتاقش
و...
هیچوقت فکرشو نمیکردم بخواد این همه خوش سلیقه باشه و شگفت زدم کنه!
یه اتاق فوق العاده زیبا با ترکیب تم شکلاتی ،شیری
یجورایی فضاش بهت ارامش میداد و همه چیز خیلی مرتب چیده شده بود
تو اتاق چندتا گلدون گل طبیعی بود و پر از تابلوهای عکاسی و هنری
نمیدونم چرا یهو تو ذهنم اومد حتما روحیه ی خیلی لطیفی داره!درحالی که اصلا ،بهش نمیاد
_استاد نمیخواید بشینید؟
رد نگاهشو دنبال کردم و به میز مطالعه رسیدم کیفمو رو میز گذاشتم و یکی از صندلی
هارو عقب کشیدم و روش نشستم
همش احساس میکردم الان که نشستم رو صندلیش کثیف میشه
همیشه فکر میکردم من وسواسی و تمیزم ولی حالا رادمان!!
کاپشنشو دراورد و سرجاش گذاشت بعد از اینکه دستی به موهاش کشید اومد و کنارم نشست
فاصله صندلی ها خیلی نبود میشه گفت اصلا فاصله ای نبود بینشون و یکم معذبم کرد
+خب چون خیلی وقت نداریم تا روز ازمونت سوالات بپرس تا بهت توضیح بدم
ابرویی بالا انداخت و متفکر جزوشو ورق زد
انگار خودشم نمیدونست مشکلش کجاست!
دیگه حوصلم داشت سر میرفت که دستشو رو یه سوال گذاشت
انصافا سوال سختی بود
برگه سفید و جلوم گذاشتم و مشغول توضیح شدم
رادمان سرشو کج کرده بود به سمتم هی یه نگاه به من مینداخت و هی یه نگاه به برگه
بخاطر سنگینی نگاهش نفسام یکی درمیون شده بود و حس میکردم کم کم دارم سرخ میشم
خواستم بهش گیر بدم که دوباره یه سوال پرسید از خود توضیحاتم
پس حواسش هست!
داشتم فکر میکردم که جواب سوالش چی هست اصلا با توجه به سطحش واقعا سوال
تخصصی پرسیده بود که خودمم گیج شده بودم
طبق عادتم سر خودکار و گذاشتم گوشه لبم و اروم اروم رو لبم کشیدمش
تو اون فاصله کم نگاه رادمان بهم کامال مشهود بود ولی واسم جواب دادن به سوالش مهم تر
بود
یکم خودمو جلو تر کشیدم تا تمرکزم بهتر بشه
باصدای ضعیفی گفت
_چیشد؟
+خب...
دستشو اورد سمتم و خیلی اروم خودکار و از دستم کشید بیرون
با تعجب نگاهی بهش انداختم که نگاهشو دزدید ازم
و خودش خیلی روان مشغول جواب دادن به سوال خودش شد
وقتی بلد بود پس چرا ازم پرسید؟اونم سوالی که حتی خودمم بلد نبودم!
یکم گذشته بود که صدای در اومد و رادمان کمی خودشو و عقب کشید و گفت بفرمایید
مامانش که وارد اتاق شد سریع از جاش بلند شد و سینی و از دستش گرفت
_شما چرا؟خودمو صدا میزدید میاوردم
_شما حواستو به درست بده پسرم مگه من خودم دست ندارم که بیارم براتون
نگاه ناراحت رادمان به مادرش برام عجیب بود
احساس میکردم یه چیزی این وسط هست که خبر ندارم...
مامانش لبخندی به من زد که جوابشو با لبخند دادم و از اتاق رفت بیرون
میوه و چایی و جلوم گذاشت و برای خودشم گذاشت اومد نشست
تشکری کردم و دوباره مشغول کارم شدم
درس دادن کلا برام کار لذت بخشی بود ولی نگاهای طولانی و خیره رادمان یکم اذیتم
میکرد
هربارم که میومدم مچشو بگیرم سریع یه سوال میپرسید و وانمود میکرد حواسش به برگست
نه من!
بعد دوساعت کارم تموم شد و از جام بلند شدم
+جلسه امروز واست مفید بود؟
_اره خیلی خوب بود
+خب به نظر خودت ازمون و چیکار میکنی؟
یهو از جاش بلند شد که باعث شد سینه به سینه هم بشیم
قلبم محکم کوبید به سینم و لرزون یه قدم رفتم عقب که پام به صندلی گیر کرد و نزدیک بود
با مغز برم رو زمین که رادمان خم شد و کمرمو محکم چسبید و منو نزیک خودش نگه
داشت.

رسانه تبلیغی ما باشید🎀

به کدبانوها فوروارد کن 😊

لینک کانال کدبانوی ایرانی👇👇👇👇join

@kadbanoiranii

274 views19:45