کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

#پارت50

بین خوابو بیداری با حس قرار گرفتن دستی روی پیشونیم، عکس العملی سریع نشون میدم و چشم باز میکنم .
تشخیص چهره ی ایلیا تو فضای نیمه روشن اتاق، آسوده خاطرم کرد.

دست راستشو نوازش گونه روی موهام میکشه و
وقتی چشمای بازمو می بینه با لبخند میگه :

_کلی رشوه دادم به پرستارای بخش، حیف بود چشماتو باز نکنی.
تازه بعضیاشون درخواستای نامتعارف داشتن، منم گفتم قیافم غلط اندازه ولی باور کنید زن و بچه دارم.

میخنده ولی خندش مثل همیشه نیست...

میخاد با شوخی هاش همه چیزو عادی جلوه بده و بگه هیچی فرق نکرده و حال منو خوب کنه.
لبهام به لبخند مزین میشن و میگم :
_خوبم ایلیا... خیلی خوشحالم که اومدی.

اون خنده ی مصنوعیشو کمی جمع میکنه و روی صندلی کنار تخت میشینه و به جلو متمایل میشه :

_باید خوب باشی! چون توخواهر منی... اصن مگه میشه آدم برادری به این خوش‌تیپی، خوش هیکلی و جذابی داشته باشه و بد باشه؟!!

سرمو روی بالش جا به جا میکنم تا راحت تر ببینمش. به این همه اعتماد به نفسش میخندم :
_خیلی پرویی بخدا، کم برای خودت نوشابه باز کن...

همه ی تلاششو میکنه که مثل بقیه با ترحم بهم نگاه نکنه، که نگاهش سمت پاهام کشیده نشه ولی ایلیا نمیتونه خوب نقش بازی کنه، نه برای من که باهاش بزرگ شدم...

بغضی که بعد از خنده به گلوم میدَوه، خیلی دردناکه...
چونه ام میلرزه و باز اشکی که روی گونه ام سُر میخوره...

ایلیا آرنجشو روی زانوهاش میزاره و سر پایین میندازه، می دونم که داره با خودش کلنجار میره که روحیه ی منو خراب نکنه.

به حرف میام و گله مند میگم :
_ایلیا دلم از دنیا گرفته، این حق من نیست... حق من نیست که بیفتم روی یه تخت و دیگه نتونم جنب و جوش کنم.
من میخاستم عروس بشم... چرا آخه باید این بلا سرم میومد؟؟ کجا به کی بدی کردم که این تاوانم باشه؟!... من که تا تونستم با همه خوب بودم و هیچ کسو نرنجوندم، پس چرا مستحق این دردم؟!...

دستمو بین دستاش میگیره و با لرزش محسوس صداش و اشکایی که سعی در مهارش داره میگه :

_قربونت برم عزیزم... گریه نکن، نریز این مرواریدا رو... تو بهترین و بی آزار ترین فرشته ی خدایی، تاوان چیه؟!! ... فکر کن این یه امتحانه، برای اینکه بفهمی چقد قدرتمندی.. تو همونی که هیچ وقت تسلیم سختی ها نمی شدی و برای هدفات می جنگیدی...

لبخند آرومی میزنه. مژه های خیسش روی صورتش سایه انداخته و خبری از تشویش چند دقیقه ی قبل نیست
ادامه میده :

_دکترت گفت اگه بخای اگه اراده کنی خوب میشی... جراحی میکنی و دوباره میشی همون نيلوی شاد و شیطون که از دست شیطنت هاش هیچکس در امان نمیموند...

با همون چشمای اشکی خنده ی کوتاهی میکنه و من هم میخندم.
دستی به صورتم میکشم و صورت خیسم رو پاک میکنم.

سوالی که برام پیش اومده رو از ایلیا می پرسم :
_هزینه ی این اتاق های خصوصی خیلی زیاد میشه، چرا بابام این اتاقو برام گرفته؟؟

سیبک گلوش تکونی میخوره و میگه:
_نه اونقد فرق نداره، تو حساسی واسه همین گفتیم اتاق شخصی بهتره...

_لازم نبود، من میدونم که هزینه اش بالاست...

چشم غره ای ساختگی حواله ام میکنه و میگه :
_ای بابا تو به این کارا چیکار داری دختر...

با سرسری جواب دادنش قانع نشدم اما میدونم چیزی نمیگه و من نباید تو این کارا دخالت کنم.

دهن باز میکنم که سوال بعدی ای که ذهنمو درگیر کرده بپرسم، اینکه اون میدونه چرا ساشا تا این حد تغییر کرده؟!
ولی پشیمون میشم...
ایلیا از کجا باید دلیل رفتار ساشا رو بدونه؟!

و اینطور جواب خودمو میدم...

ایلیا میخاد چیزی بگه که صدای پرستار خوش برورویی که وارد اتاق شده مانع میشه :
_ببخشید خلوت خواهر برادری رو بهم زدم اما آقای حق طلب شما گفتید فقط 5 دقیقه... بهتره بیاید بیرون تا سوپروایزر مارو توبیخ نکرده...

انقد کلماتش رو با عشوه برای ایلیا بیان می‌کرد که به زور تونستم جلوی خندمو بگیرم و برای اینکه ضد حالی بهش زده باشم قبل از ایلیا میگم :
_البته فامیلی ایشون حق طلب نیست، محمدیه!

ایلیا چشم و ابرو میاد و پرستار با چشمای گرد شده میگه :
_ینی چی؟! مگه خواهر برادر نیستید؟

برای کنترل خندم لبمو گاز میگیرم. ایلیا پیش دستی میکنه و هین بلندشدن از روی صندلی میگه:
_چرا هستیم، شما بفرمایید بیرون من میام براتون توضیح میدم.

و چشمکی براش میزنه که چشمای دختر ستاره بارون میشه .
ریز ریز میخنده و از اتاق خارج میشه.
برای اینکه صدای خندم بلند نشه دستمو روی دهنم فشار میدم.
ایلیا با خنده و به آرومی میگه :
_این خانم از همونا بود که درخواست‌های نامعقول داشت،.. حالا نمیشد تو آمار ندی بهش که من مجبور نشم...... استغفرالله...

مشتی به رون پاش میزنم و میگم :
_برو برو که کارت در اومد...

خیلی ناگهانی قیافه اش جدی میشه و می پرسه :
_مطمئن باشم ک خوبی دیگه؟

خوب بودم...
نباید اجازه میدادم این موضوع شادیمو ازم بگیره و زندگیمو مختل کنه، برای همین میگم :
_آره مطمئن باش ....

326 views20:45