کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

#پارت303 رمان پارادوکس _ قبلنا فکر میکردم ی سری آدمها آدم هستن . ولی دیدم صد در صد اشتباه فکر میکردم . صدای قدمهاش توی کلبه پیچید . نزدیکش اومد و در حالیکه صورتشو به صورت حامی نزدیک میکرد . دستامو از دست حامی جدا کرد و گفت : _الانم چیزی عوض نشده. حامی…

#پارت304

رمان پارادوکس

ناخوداگاه پوزخند تلخی رو لبم نشست گناه داره؟
سختی کشیده ؟ با همون حالتم گفتم :
_بعضی وقت‌ها بعضی از سختی ها، تاوان کارا و گناه و اشتباه هایی هست که آدم انجام داده . میدونی خدا اگه خیلی به بندش لطف داشته باشه تقاص گناهشو این دنیا ازش میگیره . ولی بعضی وقتها هم میزاره واسه اون دنیا.
شاید تاوان گناه و ظلمی رو کرده داره پس میده.

ملیکا برگشت سمت من؛ نگاه خیره پگاه و چشمای ریز شده سحر حکایت اینو داشت که من زیاد حرف زدم . شایدم لحنم خیلی پر از نفرت بوده .سحر اروم گفت :
_حامی خوش قلب تر از این حرفاست...
برای اینکه شک نکنن شونه هامو بالا انداختم و گفتم:
_ من که نگفتم حتما کاری کرده، گفتم شاید .
و بی توجه به نگاه خیرشون سمت کوله ام رفتم تا خودمو باهاش سرگرم کنم .حامی تو نظرشون خیلی خوب بود . پوزخندی روی لبم پر رنگ تر شد . فقط من میدونستم که با چه هیولایی روبه‌رو هستم . خوش قلب؟ نمیدونن که تمام قلب حامی پر از سیاهیه .سیاهی از جنس نابودی دخترونه های ی دختر....

الکی خودمو مشغول کوله ام کردم که حضور ی نفر رو کنارم حس کردم . سرمو بلند کردم که با دیدن سحر لبخند زدم .کنارم نشست و در حالی که یکی از لباس‌های تا شدم رو دستم میداد گفت :
_حامی مثل یه کوهه . ی کوه مثل اسمش . یه تکیه گاه محکم . کسی که توی سختی برام مثل برادر بود .
نزاشت سختی‌ها رو حس کنم . دست تک تک اینایی که اینجا هستن رو ی جوری گرفته.
نفسشو پر صدا بیرون داد و همونجور که لباسمو تو دستم میزاشت ادامه داد :

_ حامی حمایت میکنه . هر جایی که کم بیاری دستت رو میگیره تا زمین نخوری... کسی بخواد اذیتت کنه حصار میشه دورت...
دستمو تو دستش گرفت و زل زد تو چشمام و گفت:

دلم تکون خورده بود . حرفای سحر با چیزاییه تو ذهنم بود و با چیزاییکه تجربه کرده بودم تناقض داشت.

ی پارادوکس عجیب و غیر قابل باور. حامی حامیه؟؟؟ ولی برای من که حامی نبود.
خودمو زندگیمو دنیامو همه و همه رو توی ی شب توی یک ساعت نابود کرده بود. نفسای لرزونمو دادم بیرون .

اصلا نفهمیدم این سه تا دختر کی از اتاق خارج شده بودند .

با پاهای که به زور تحمل نگهداری وزنمو داشت، سمت پنجره رفتم . نیاز به هوای تازه داشتم . از پنجره زل زدم به بیرون . هوای تازه رو به ریه هام کشیدم . سرم رو بردم پایین که با دیدن حامی که روی صخره نشسته بود و افسانه که کنارش بود و سرشو به شونه هاش تکیه داده بود پوزخند رو لبام نشست . دعواها و اعصاب خورد کردنشون برای ماست . دل و قلوه دادنشون برای همدیگه . بیچاره بقیه بچه ها چقدر ناراحت بودن امروز ،
عصبی از پنجره فاصله گرفتم و از اتاق خارج شدم . صدای بچه ها از پایین میومد . با شنیدن شوخی و خنده هاشون لبخند به لبم برگشت .پایین پله ها که رسیدم با صدای بلند سلام کردم که همه به نوبت جوابمو دادن . با خنده گفتم :
میبینم که حال و هوای همه خوبه . صدای خنده میاد .
آقای نوری با خنده گفت :

رسانه تبلیغی ما باشید🎀

به کدبانوها فوروارد کن 😊

لینک کانال کدبانوی ایرانی👇👇👇👇join

@kadbanoiranii

https://t.me/joinchat/PtXP1V1qM292eneG

@kadbanoiranii

351 views18:46