کدبانوی ایرانی🌻🌼😍

#پارت175 رمان پارادوکس تو سکوت از خیابونا عبور میکردم. هوا سرد بود. پالتوی قدیمیمو دور خودم پیچیدم و سرمو تو گردنم فرو بردم.دستای مشت شدمو بالا اوردم و شروع کردم به ها کردن. هوا چه یکدفعه سرد شده بود. چشمم به رودخونه ای افتاد که از داخل شهر عبور میکرد. زوج…

#پارت176
رمان پارادوکس

به گوشه ترین قسمت نیمکت پناه بردمو بیشتر تو خودم مچاله شدم. نیمکت و دور زد و به سمتم اومد. همونجور که به اب خیره شده بودم لب زدم:
_ نزدیکم نیا.
سرجاش ایستاد.نفسشو باصدا داد بیرون و گفت:
_ فقط میخوام اینجا بشینم.
_ اینهمه نیمکت اینجاست. برو روی اونا بشین. ازون خراب شده زدم بیرون که یکم اروم بگیرم. بعد تو اومدی دنبالم ؟
بی توجه به من رو نیمکت نشست و زل زد به اب. همونجوری اروم لب زد:
_ دلم طاقت نیاورد. اینجا کشورغریبس.
پوزخندی رو لبم نشست.
_ کشور غریب؟ ترسیدی یه بلایی سرم بیارن؟ مگه میشه دیگه بلایی سر من اورد؟ یا اصن واقعا فکر میکنی اینجا همچین اتفاقی بیوفته؟ نه اینا خیلی خوبن. نامردا فقط تو ایران پیدا میشن.
دستای مشت شدش نشون ازین میداد که چقدر داره خودشو کنترل میکنه که تا از کوره در نره. اهمیتی داشت مگه؟ نه نداشت.برام ارزشی نداشت.
_ بیا برگردیم. سرده. سرما میخوری.
چرخیدم سمتشو زل زدم به چشماش. نگاهشو ازم میدزدید. با بغضی که تو صدام بود گفتم:
_ میشه بری؟
سرشو بلند کرد و نگام کرد. نمیدونم تو چشمام چی دید که دوباره سرشو انداخت پایین. با همون بغض ادامه دادم.:
_ بودنت، دیدنت، شنیدن صدات، حرفات، همش ازارم میده. دارم تحمل میکنم. دارم طاقت میارم که قوی شم.قوی ترباشم. موندنم واسه تهدیدت نبود. فقط واسه این بود که به خودم ثابت کنم میتونم. و تونستم. اما نمیتونم منکر این بشم که حضورت چقدر داغونم میکنه.
لب باز کرد که حرفی بزنه اما حرفاشو قورت داد.
_ سعی کن نزدیکم نشی.ما درحد دوتا همکاریم فقط. همین. نمیخوام هیچکس چیزی بفهمه. نگاه های سحر یه مدته رو من عوض شده. انگار شک کرده. نمیخوام کسی چیزی بفهمه. میفهمی؟
از جاش بلند شد و دستاشو تو جیبش گذاشت. به سمت اب حرکت کرد و دقیق جلوش وایساد. اینبار من سکوت کردم و اون گفت:
_ گاهی یه چیزایی به میل ادم نیست و ادم مجبوره تحمل کنه.
چرخید سمتمو با همون حالت خشک و سردش ادامه داد:
_ مثل حضور من تو زندگیت..

🍃 @kadbanoiranii

273 views17:11