Менинг тириклигим ёлғон аслида,
Мен ўлиб бўлганман бермасдан ҳисоб.
Ишқдан уруғ қадаб кўклам фаслида,
Кузги ҳосилларда терганман сароб.

Менинг кимлигим ҳам аллақандай сир,
Баҳорга кўнмайман,қишдан безорман.
Юзимга тарсаки туширар тақдир,
Ким учун рўшнолик,кимга озорман.

Менинг ишқдан бўлак ҳеч вақойим йўқ,
Кундан-кун ундан ҳам бўляпман жудо.
Ишқсиз яшай десам кўнмайди юрак,
Ишқсиз яшамоққа қўймайди Худо.

Менинг на ўтмишим,на бугуним бор,
Ғижим бир қоғоздай эзғилайди дард.
Кўзларим оқини қонга тўлдириб,
Ҳаётнинг юзига тупиришим шарт.

Қисмат лой чаплаган умрим бор менинг,
Оҳлари осмоннинг кўксига туташ.
Ёки минг йил қилган гуноҳларимнинг,
Бадалими ёлғон дунёда яшаш?!