Forwarded from مازندرانگیلان آریایی
حکومت #آل_ باوند یا #ساسانیان در (مازندران):
بخش پنجم.
#کیوس_ساسانی:
#کیوس_ساسانی فرزندبزرگ #قباد ( شاهنشاه ساسانی ) و برادر بزرگتر #خسرو_انوشیروان بود. #کیوس پدربزرگ #باو بنیانگذار پادشاهی #باوند است.
#کیوس در سال ۵۲۸ میلادی از طرف پدرش #قباد_ساسانی به پادشاهی #تپورستان گماشته شد و عنوان #فرشواذگر شاه ( عنوان باستانی پادشاهان #تبرستان ) به او داده شد. #کیوس ولیعهد و وارث تاج و تخت #ساسانی بود. با این همه پس از همهگیر شدن #کیش_مزدکی متهم به پشتیانی از #مزدک و پیروی از کژدینی او شد. برادر جوانترش #خسرو_انوشیروان به پشتیبانی از آیین #زرتشتی برخواست و مورد پشتیبانی اشراف و موبدان قرار گرفت. به دنبال آن، #کیوس توسط شورای سلطنت از جانشینی تاج و تخت #ساسانی کنار گذاشته شد و #خسرو_انوشیروان جای او را گرفت.
#کیوس در سال ۵۳۷ میلادی هنگامیکه پادشاه #تبرستان بود در برابر #انوشیروان سر به شورش برداشت و تخت #ساسانی را از آن خود دانست. ولی #انوشیروان او را شکست داد. #کیوس را به #تیسفون برده و دو گزینه پیش رویش نهادند : یا به گناه خود اعتراف کند یا مرگ را برگزیند. کیوس مرگ را برگزید.
از #کیوس فرزندی به جای ماند به نام #شاپور و از #شاپور فرزندی به نام #باو که بعدها نخستین پادشاه #دودمان_باوند در #تپورستان_شرقی شد. پس از سقوط #ایران به دست اعراب ، سلسلهی #باوند یا به عبارت دیگر همان #سلسله_ساسانی به حیات خود در سرزمین #تپورستان ( مازندران ) ادامه داد. دورهی نخست دودمان باوند را به نام #کیوس ، #کیوسیه یا کاووسیه مینامند. دودمان #باوند از دوران #ساسانی تا به امروز نقشی پررنگ و ماندگار در سرزمین #تبرستان ایفا کردهاند. عنوان رسمی پادشاهان #باوند
#اسپهبد بود.
@taporestangilak_ariyaea
بخش پنجم.
#کیوس_ساسانی:
#کیوس_ساسانی فرزندبزرگ #قباد ( شاهنشاه ساسانی ) و برادر بزرگتر #خسرو_انوشیروان بود. #کیوس پدربزرگ #باو بنیانگذار پادشاهی #باوند است.
#کیوس در سال ۵۲۸ میلادی از طرف پدرش #قباد_ساسانی به پادشاهی #تپورستان گماشته شد و عنوان #فرشواذگر شاه ( عنوان باستانی پادشاهان #تبرستان ) به او داده شد. #کیوس ولیعهد و وارث تاج و تخت #ساسانی بود. با این همه پس از همهگیر شدن #کیش_مزدکی متهم به پشتیانی از #مزدک و پیروی از کژدینی او شد. برادر جوانترش #خسرو_انوشیروان به پشتیبانی از آیین #زرتشتی برخواست و مورد پشتیبانی اشراف و موبدان قرار گرفت. به دنبال آن، #کیوس توسط شورای سلطنت از جانشینی تاج و تخت #ساسانی کنار گذاشته شد و #خسرو_انوشیروان جای او را گرفت.
#کیوس در سال ۵۳۷ میلادی هنگامیکه پادشاه #تبرستان بود در برابر #انوشیروان سر به شورش برداشت و تخت #ساسانی را از آن خود دانست. ولی #انوشیروان او را شکست داد. #کیوس را به #تیسفون برده و دو گزینه پیش رویش نهادند : یا به گناه خود اعتراف کند یا مرگ را برگزیند. کیوس مرگ را برگزید.
از #کیوس فرزندی به جای ماند به نام #شاپور و از #شاپور فرزندی به نام #باو که بعدها نخستین پادشاه #دودمان_باوند در #تپورستان_شرقی شد. پس از سقوط #ایران به دست اعراب ، سلسلهی #باوند یا به عبارت دیگر همان #سلسله_ساسانی به حیات خود در سرزمین #تپورستان ( مازندران ) ادامه داد. دورهی نخست دودمان باوند را به نام #کیوس ، #کیوسیه یا کاووسیه مینامند. دودمان #باوند از دوران #ساسانی تا به امروز نقشی پررنگ و ماندگار در سرزمین #تبرستان ایفا کردهاند. عنوان رسمی پادشاهان #باوند
#اسپهبد بود.
@taporestangilak_ariyaea
#ایرانشهر، یعنی #سرزمین_ایرانیان و به طور کلی، ایدهای است که همزمان با روی کار آمدن #ساسانیان آشکار شد. به نظر من، نخست، #ایرانی بودن و سرزمینی که آنها در آن زندگی میکردند ـ که از نظر دینی، عموما #زرتشتی بود ـ که #ایرانشهر نامیده میشد؛ در قرن ششم هجری این دیدگاه تغییر کرده بود و یک #یهودی، #مسیحی و یا #مسلمان_ایرانی، شهروند #ایرانشهر به حساب میآمد. این حقیقت را منابع قانونی آن زمان یعنی #مادیان هزار دادستان نشان میدهد که در مقابل قانون شاه (دادشاه) هر کسی که به آن اطاعت میکرد، میتوانست قسمتی از این سرزمین و به معنای دیگر، #شهروند_ایرانشهر باشد. در حقیقت با عبور از عصر دیدگاههای مذهبی #ساسانیان و پا فراتر نهادن از دیدگاه #ایرانی به مثابه یک زرتشتی، توانستند #ایران و #ایده_ایرانشهر را نجات دهند و پس از فروپاشی این سلسله، همچنان مفهوم #ایرانشهر، توانست که پایدار بماند و به حیات خود تداوم فرهنگی و سیاسی ببخشد.
#تورج_دریایی
از کانال #نوروز با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
#تورج_دریایی
از کانال #نوروز با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
Forwarded from مازندرانگیلان آریایی
حاکمان #ساسانی در #شمال_ایران
#ال بویه
بخش دوم:
در باختر و مرکز ایران دو دودمان از دیلمیان به نام #زیاریان(۳۲۰ ه. ق) و #آل_بویه که هر دو از سرزمینهای #گیلان برخاستهاند مرکزی و باختری #ایران و #فارس را از دست خلفا آزاد کردند. دیلمیان نام قوم و دیلمی نام گویشی در منطقه کوهستانی گیلان بود به نام #دیلمستان. دیلمیان سخت نیرو گرفتند و مدت ۱۲۷ سال حکومت راندند و چون خلفا در برابر آنها چارهای جز تسلیم ندیدند حکومت بغداد را به آنها واگذاشتند و خود به عنوان خلیفگی و احترامات ظاهری بسنده کردند. این سلسله در سال ۴۴۷ ه.ق بدست سلجوقیان و به خاطر اختلاف همیشگی که با آل زیار و دیگر امیران محلی ایرانی داشتند، از میان رفتند. در سالهای ناتوانی و انحطاط بغداد که فرماندهان ترک و کرد و گیل و دیلم خلیفه را هم در تختگاه وی دست نشانده قدرت و غلبه خویش ساخته بودند، با آن که در ایران اندیشه ایجاد یک قدرت پایدار همراه با زنده ساختن حکومتی مانند حکومت #ساسانیان در خاطر بسیاری از داعیه داران این دوره،شکفته بود، به بار نشستن این آرزو آن هم در یک مدت کوتاه، تا اندازهای تنها برای آل بویه ممکن شد که آن نیز به سبب اختلافات خانگی، تقید به پیروی از دعوت زیدیان و برخورد با آشوبهای خراسان به
نتیجه نرسید، با این حال پایهگذار این سلسله علی بن بویه دیلمی ملقب به عمادالدوله و برادر زادهاش فنا خسرو بن حسن معروف به عضدالدوله، با وجود محدود بودن قلمرو خویش و با آن که در زمان آنها فرصتی هم برای زنده ساختن فرهنگ باستانی در قلمروشان پیدا نشد، باز استعداد خود را برای بازسازی وحدت و یکپارچگی از دست رفته قرنهای دور نشان دادند. هر چند دولت آنها علیرغم پایبندی به رسم دوره با تکیه بر یک پادشاه باستانی مانند #بهرام_گور هم موفق به ایجاد تعادل پایدار عصر از یاد رفته بهرام در قلمرو یزدگرد نشد، باری طی چندین دهه فرمانروایی آنها، قدرت خلفای عباسی، که پیش از آن نقش فعالی را در تعیین سرنوشت مردم ایران داشت، ناتوان ساخت و بدینگونه عناصر تازهای از مردمایران بار دیگر آنچه را ایران با پیمودن سالها به اعراب و ترکان اهل سُنت واگذاشته بودند، این بار همراه آیین شیعه، دیگر بار، و گرچه برای مدتی کوتاه، به دست آوردند. دولت شیعی آلبویه در بخش مهمی از سرزمین ایران حضور داشت.
سه تن از فرزندان بویه که گویا شغل ماهیگیری در گیلان داشتند، به خدمت فرماندهان آل زیار درآمدند. البته، ماکان کاکی هم از آنان حمایت میکرد. همچنین، «علی»، «احمد» و «حسن» مورد حمایت مردآویج نیز قرار گرفتند. فتح اصفهان برای مرد آویچ، ظاهراً توسط علی که برادر بزرگتر بود صورت گرفت. پس از قتل مرد آویچ، غلامان ترک از ترس غلامان دیلمی، به خصوص ابوالحسن علی بن بویه به اطراف گریختند و میدان تنها برای دیلمیان خالی ماند. علی بن بویه به همراه برادر خود، احمد که کنیه ابوالحسین داشت به گشایش اهواز توفیق یافت (۳۲۶ ه. ق). وی، غلامان ترک را که به سرداری «بجکم» در آنجا پناه گرفته بودند گریزاند.
@taporestangilak_ariyaea
#ال بویه
بخش دوم:
در باختر و مرکز ایران دو دودمان از دیلمیان به نام #زیاریان(۳۲۰ ه. ق) و #آل_بویه که هر دو از سرزمینهای #گیلان برخاستهاند مرکزی و باختری #ایران و #فارس را از دست خلفا آزاد کردند. دیلمیان نام قوم و دیلمی نام گویشی در منطقه کوهستانی گیلان بود به نام #دیلمستان. دیلمیان سخت نیرو گرفتند و مدت ۱۲۷ سال حکومت راندند و چون خلفا در برابر آنها چارهای جز تسلیم ندیدند حکومت بغداد را به آنها واگذاشتند و خود به عنوان خلیفگی و احترامات ظاهری بسنده کردند. این سلسله در سال ۴۴۷ ه.ق بدست سلجوقیان و به خاطر اختلاف همیشگی که با آل زیار و دیگر امیران محلی ایرانی داشتند، از میان رفتند. در سالهای ناتوانی و انحطاط بغداد که فرماندهان ترک و کرد و گیل و دیلم خلیفه را هم در تختگاه وی دست نشانده قدرت و غلبه خویش ساخته بودند، با آن که در ایران اندیشه ایجاد یک قدرت پایدار همراه با زنده ساختن حکومتی مانند حکومت #ساسانیان در خاطر بسیاری از داعیه داران این دوره،شکفته بود، به بار نشستن این آرزو آن هم در یک مدت کوتاه، تا اندازهای تنها برای آل بویه ممکن شد که آن نیز به سبب اختلافات خانگی، تقید به پیروی از دعوت زیدیان و برخورد با آشوبهای خراسان به
نتیجه نرسید، با این حال پایهگذار این سلسله علی بن بویه دیلمی ملقب به عمادالدوله و برادر زادهاش فنا خسرو بن حسن معروف به عضدالدوله، با وجود محدود بودن قلمرو خویش و با آن که در زمان آنها فرصتی هم برای زنده ساختن فرهنگ باستانی در قلمروشان پیدا نشد، باز استعداد خود را برای بازسازی وحدت و یکپارچگی از دست رفته قرنهای دور نشان دادند. هر چند دولت آنها علیرغم پایبندی به رسم دوره با تکیه بر یک پادشاه باستانی مانند #بهرام_گور هم موفق به ایجاد تعادل پایدار عصر از یاد رفته بهرام در قلمرو یزدگرد نشد، باری طی چندین دهه فرمانروایی آنها، قدرت خلفای عباسی، که پیش از آن نقش فعالی را در تعیین سرنوشت مردم ایران داشت، ناتوان ساخت و بدینگونه عناصر تازهای از مردمایران بار دیگر آنچه را ایران با پیمودن سالها به اعراب و ترکان اهل سُنت واگذاشته بودند، این بار همراه آیین شیعه، دیگر بار، و گرچه برای مدتی کوتاه، به دست آوردند. دولت شیعی آلبویه در بخش مهمی از سرزمین ایران حضور داشت.
سه تن از فرزندان بویه که گویا شغل ماهیگیری در گیلان داشتند، به خدمت فرماندهان آل زیار درآمدند. البته، ماکان کاکی هم از آنان حمایت میکرد. همچنین، «علی»، «احمد» و «حسن» مورد حمایت مردآویج نیز قرار گرفتند. فتح اصفهان برای مرد آویچ، ظاهراً توسط علی که برادر بزرگتر بود صورت گرفت. پس از قتل مرد آویچ، غلامان ترک از ترس غلامان دیلمی، به خصوص ابوالحسن علی بن بویه به اطراف گریختند و میدان تنها برای دیلمیان خالی ماند. علی بن بویه به همراه برادر خود، احمد که کنیه ابوالحسین داشت به گشایش اهواز توفیق یافت (۳۲۶ ه. ق). وی، غلامان ترک را که به سرداری «بجکم» در آنجا پناه گرفته بودند گریزاند.
@taporestangilak_ariyaea
شکوه امپراطوری #ساسانی در پایتخت #اردن امروزی!
#کاخ_خرّانة (Qasr Al-Kharanah) که از جاذبه های توریستی کشور #اردن محسوب میشود، یک بنای باشکوه #ساسانی است که در ۶۰ کیلومتری شرق #امّان پایتخت #اردن واقع شده است. این بنا آثاری از دوران #اشکانیان و #ساسانیان را در خود دارد. معماری و نقاشی های دیواری این بنا متعلق به دوران #ساسانی است اما آثاری از دوران #اسلامی نیز در آن دیده میشود که نشان میدهد این کاخ تا سالها مورد استفاده بوده است.
این بنای باشکوه #ساسانی علیرغم گذشت بیش از ۱۵۰۰ سال از عمر آن همچنان سالم و مستحکم باقی مانده و اکنون محل بازدید گردشگران در اردن است. این بنا قلعه نظامی نبوده زیرا آثاری از شکافهای پرتاب پیکان یا دژ دیده بانی در آن دیده نمیشود. این بنا نزدیک به مرز عربستان واقع شده و یکی از مشهورترین قلعه های بیابانی اردن است.
شوربختانه کمتر کسی حتی در #ایران اطلاع دارد که اردن بخشی از امپراطوری بزرگ #اشکانی و #ساسانی بوده و این بنا و بسیاری دیگر از بناهای موجود در اردن و فلسطین و سوریه در واقع بناهای #ایرانی هستند.
از کانال زرتشتیان با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali
#کاخ_خرّانة (Qasr Al-Kharanah) که از جاذبه های توریستی کشور #اردن محسوب میشود، یک بنای باشکوه #ساسانی است که در ۶۰ کیلومتری شرق #امّان پایتخت #اردن واقع شده است. این بنا آثاری از دوران #اشکانیان و #ساسانیان را در خود دارد. معماری و نقاشی های دیواری این بنا متعلق به دوران #ساسانی است اما آثاری از دوران #اسلامی نیز در آن دیده میشود که نشان میدهد این کاخ تا سالها مورد استفاده بوده است.
این بنای باشکوه #ساسانی علیرغم گذشت بیش از ۱۵۰۰ سال از عمر آن همچنان سالم و مستحکم باقی مانده و اکنون محل بازدید گردشگران در اردن است. این بنا قلعه نظامی نبوده زیرا آثاری از شکافهای پرتاب پیکان یا دژ دیده بانی در آن دیده نمیشود. این بنا نزدیک به مرز عربستان واقع شده و یکی از مشهورترین قلعه های بیابانی اردن است.
شوربختانه کمتر کسی حتی در #ایران اطلاع دارد که اردن بخشی از امپراطوری بزرگ #اشکانی و #ساسانی بوده و این بنا و بسیاری دیگر از بناهای موجود در اردن و فلسطین و سوریه در واقع بناهای #ایرانی هستند.
از کانال زرتشتیان با ویرایش
پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali