رویداد های تاریخی
سرکوب مردم بلوچستان ۲۹ آذر ۱۳۵۸
درگیری در عیدگاه زاهدان ۲۹ آذر۱۳۵۸برابر با ۲۰دسامبر ۱۹۷۹
این رویداد همزمان با رفراندوم قانون اساسی بخش‌های گسترده ای از جامعه بلوچ تحت رهبری سازمان های چون حزب اتحاد مسلمین با سرپرستی دکتر ملک ملکزیی و‌سازمان دموکراتیک خلق به رهبری مولانا عبدالعزیز در مخالفت جدی با چارچوب پیشنهادی قانون اساسی اتفاق افتاد.
در جریان مذاکرات ابراهیم یزدی عضو شورای انقلاب ‌واز نزدیکان خمینی حاضر به پاسخگویی نبود ،یزدی حاضر نبود با اپوزیسیون بلوچ مذاکره کند و‌مدام می‌گفت شما بلوچ‌ها تجزیه طلب هستید.
تظاهرات گسترده ای در شهرهای مختلف بلوچستان برگزار شد و‌دخالت شدید نیروهای امنیتی سرکوبگر منجر به خشونت کشیده شدن تظاهرات شد.
این درگیری خشونت آمیز از سوی نیروهای سرکوبگر باعث‌شد مطالبات مردمی از روند قانونی و‌اعتراض خارج شود و به رویارویی مسلحانه میان گروه‌های از بلوچ‌ها و‌سپاه پاسداران شکل بگیرد و مطالبات دیرینه قومی و مذهبی را تقویت کرد.
جامعه بلوچ در چنین فضایی خود را قربانی می دید چرا که نادیده گرفته شده بود و به حاشیه رانده شده بود.
براساس ارزیابی سیلیگ هریسون پژوهشگر برجسته امریکایی چهار عامل محوری در نارضایتی بلوچ‌ها نقش داشت.
۱-بی توجهی رهبران جمهوری اسلامی به مطالبات قومی ‌مذهبی بلوچ‌ها و عدول از وعده های پیشین درباره گنجاندن حقوق اقوام و‌مذاهب در قانون اساسی ،امری که احساس بی جایگاهی و بی عدالتی ساختاری را تشدید می‌کرد.
۲-وخامت وضعیت اقتصادی پس از انقلاب که مناطق توسعه نیافته و‌پیرامونی مانند بلوچستان را بشدت آسیب پذیر ساخت و‌شکافهای اجتماعی را عمیق تر کرد.
۳-عزل سریع مقامات بلوچ و‌جایگزینی آنها با مدیران غیربومی یا سیستانی ،اقدامی که از نگاه مردم نشانه روشن سیاست های تبعیض آمیز ‌بی اعتمادی سیستماتیک دولت بود.
۴-نظامی سازی فضا پس از انقلاب ،حضور گسترده سپاه پاسداران که برای بسیاری از بلوچ‌ها به منزله نظامی سازی فضا تلقی می‌شد و‌موجب گردید جوانان از همکاری با این نهاد خودداری کنند.

این درگیری باعث‌شد سیستانی ها و گروه‌های شیعه ‌فارس زبانان که عموما حامیان رژیم محسوب می‌شوند وارد درگیری با بلوچ‌ها بشوند در همراهی با سپاه پاسداران و به سرکوب مردم بلوچ پرداختند.
در‌واکنش به این اعتراض‌ها حکومت کوشید ناآرامی های بلوچستان‌را صرفا نتیجه دخالت خارجی ‌‌و‌تحریک قدرتهای خارجی و‌شیطان بزرگ (امریکا) معرفی کند و با این انگ مردم را سرکوب کند،بی آنکه شواهد قابل اعتمادی ارایه بدهد.رویکردی که مشابهت های با گفتمان امنیتی رژیم پهلوی داشت .با افزایش تنش‌ها حکومت نظامی برقرار شد و‌محدودیت شدید در رفت ‌و آمد در شهرهای بلوچستان به اجرا گذاشته شد.

دعوت مولانا عبدالعزیز از ابراهیم یزدی به منزله تلاشی برای گشودن راه گفتگو با مقامات مرکزی تلقی شد.
صبح ۲۹ آذر ۱۳۵۸گردهمایی همراه با صدها تن از مردم در عیدگاه زاهدان شکل گرفت،نمایندگان احزاب ،علما،دانشجویان ،جوانان و‌سالخوردگان با وجود برودت هوا و ‌ضعف جسمانی حضور به هم پیوستند.
صحن عیدگاه با جمعیتی فراتر از ظرفیت خود پر شده بود.بر تپه ها ‌وشیب های مشرف به عیدگاه نیروهای امنیتی سرکوبگر مسلح دیده می شدند.

با ورود گروه‌های سیستانی ‌و شیعیان حزب الهی با پوشش مشابه نیروهای سپاه پاسداران و‌در میان آنان جمعیتی از کلاه سبزها دیده می شدند که اکثرا مسلح بودند.با مشاهده مسلح بودن جمعیت مخالف ،احساس گسست عمیقی به وضوح در جمعیت پدیدار شد.مردم زمزمه می‌کردند برای سرکوب آمده اند و‌نه گفتگو ،وضعیت امنیتی حاکم بر گفتمان شده بود.
نخستین تحرک آشکار زمانی رخ داد که چند نفر بنر های نصب شده در مصلی را کنار زدند که تصویری از خمینی بود.
با کنار زدن بنرها صدای شلیک و تیراندازی از فراز تپه ها به سوی جمعیت شروع شد.
جمعیتی که با کلاه سبزها بودند گارد دفاعی گرفته و‌شروع به تیراندازی بسوی جمعیت کردند.
وحشت به سرعت گسترش یافت ،و‌مردم هر کدام به سویی می دویدند و‌خون بود که جاری شده بود در صحن عیدگاه،و به سختی جمعیت پراکنده شدند.
پس از پراکنده شدن جمعیت آشوب به سراسر شهر سرایت کرد.در هر گوشه صدای تیراندازی بود و‌گروههای بلوچ بر پشت بام‌ها مستقر شده بودند.
نیروهای سپاه پاسداران در مواضع دفاعی و به سوی هر تحرکی شلیک میکردند و گروه سیستانیها در حسینیه ها و‌محله باباییان گرد هم آمده بودند و‌سنگر های دفاعی ایجاد کرده بودند.
با طلوع صبح خبر آتش بس در شهر پیچید .خیابانها پوشیده از شیشه های شکسته و‌‌بوی دود و‌بارود در هوا باقی مانده بود ،گروه‌های مسلح در شهر همچنان حضور داشتند و فضایی شبیه حکومت نظامی غیر رسمی ایجاد شده بود.
تخمین شمار قربانیان بسیار متفاوت بود ،که در مجموع بیش از صد تن کشته و‌زخمی شدند.در این درگیری‌ها ۲۴ بلوچ ‌سیستانی و‌پاسدار کشته ‌‌و بیش از ۸۰نفر زخمی شدند.
تهران با استقرار لشکر زرهی ۸۸در خیابان‌های زاهدان ناآرامی های یک‌هفته ای را سرکوب‌کرد.
فقدان شفافیت رسمی این رویداد را در هاله ای از عدم قطعیت رها کرد.
احساس خیانت عمیقی که تجربه شد ،مردمی که با حداقلی از امید برای گفتگو در عیدگاه آمده بودند به ناگاه سرکوب شدند .پاسخ مطالبات با قوه قهریه داده شد و‌ززخمی بجا گذاشت که با گذشت بیش از چهار دهه هنوز التیام نیافت.
و‌دیدگاه مردم بلوچستان را از تحولات سیاسی آن دوره به شکلی بنیادین تغییر داد.
منبع:بر گرفته از مصاحبات ،یادداشت ها و‌خاطرات نانوشته اثر تاج محمد بریسیگ

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

پیام تسلیت جبهه مبارزین مردمی

درگذشت عالم مردمی و خداجو، مرحوم مولانا دین‌محمد دُرّکانی رحمه‌الله‌علیه، موجب تأثر و اندوه شد.

مرحوم مولانا دین‌محمد دُرّکانی از جمله عالمانی بود که با حفظ استقلال دینی و فکری، همواره بر کرامت انسان، حرمت دین و فاصله‌گذاری روشن از حاکمیت ولایت فقیه تأکید داشت و در مسیر صیانت از شأن اسلام و مردم، ایستادگی و وقار را بر مصلحت‌جویی غیر معقولانه ترجیح داد.

جبهه مبارزین مردمی، ضمن تسلیت این ضایعه به خانواده محترم ایشان، شاگردان، علما و مردم شریف منطقه، از خداوند متعال برای آن مرحوم رحمت واسع و برای بازماندگان صبر و اجر مسئلت می‌نماید.

#جبهه_مبارزین_مردمی


تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

میلک؛ مرزی که در آن اسلحه علیه فقر نشانه می‌رود

در پایانه مرزی میلک، آنچه رخ داده صرفاً یک «تخلف فردی» یا «رفتار هیجانی یک سرباز» نیست؛ بلکه بازتاب عریان سیاستی ساختاری است که سال‌هاست نیروهای نظامی جمهوری اسلامی در بلوچستان با اتکا به مصونیت کامل، جان و کرامت شهروندان بلوچ را هدف قرار داده‌اند.

ضرب‌وشتم، توهین و تهدید یک کولبر بلوچ در روز ۲۹ آذرماه ۱۴۰۴، آن‌هم با لگد، هل‌دادن و کشیدن گلنگدن سلاح، نمایش قدرتی است که نه برای تأمین امنیت، بلکه برای تحقیر، ارعاب و شکستن انسان‌های محروم به کار گرفته می‌شود. نیرویی که مدعی «حفاظت از مرز» است، در عمل مرز میان انسانیت و خشونت را لگدمال می‌کند و اسلحه‌ای که باید نماد امنیت باشد، به ابزار ایجاد رعب علیه بی‌دفاع‌ترین اقشار جامعه تبدیل شده است.

این رفتارها اتفاقی و استثنایی نیستند. پیش‌تر نیز در همین پایانه، زنان سالخورده بلوچ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته‌اند و کولبری که تنها برای زنده ماندن، یک گالن ۲۰ لیتری بنزین حمل می‌کرده، با آتش‌زدن پاهایش مجازات شده است. تکرار این جنایات نشان می‌دهد که خشونت علیه بلوچ‌ها نه خطا، بلکه بخشی از رویه عادی نیروهای نظامی رژیم در مناطق حاشیه‌ای و محروم است؛ جایی که فقر سیستماتیک، جایگزین توسعه شده و اسلحه، پاسخ هر مطالبه انسانی است.

سؤال اصلی اینجاست؛ نیروهای نظامی جمهوری اسلامی دقیقاً از چه کسی و از چه چیزی محافظت می‌کنند؟ از مرزها یا از سیاست‌های تبعیض‌آمیزی که مردم بلوچستان را به کولبری، سوخت‌بری و مرگ تدریجی سوق داده است؟ وقتی کولبرِ بی‌سلاح به‌عنوان «تهدید امنیتی» تعریف می‌شود، اما خشونت عریان نظامیان بی‌پاسخ می‌ماند، دیگر نمی‌توان از قانون، عدالت یا مسئولیت‌پذیری سخن گفت.

سکوت نهادهای مسئول و نبود هرگونه پاسخگویی، این پیام روشن را منتقل می‌کند که جان شهروند بلوچ ارزشی ندارد و نیروهای نظامی در قبال اعمال خود پاسخگو نیستند. این وضعیت نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر است، بلکه نشانه شکست کامل جمهوری اسلامی در اداره عادلانه کشور و تأمین امنیت واقعی برای شهروندانش به شمار می‌رود.

آنچه امروز در میلک رخ می‌دهد، فردا می‌تواند در هر نقطه دیگری تکرار شود؛ مادامی که ساختار سرکوب، تبعیض و مصونیت نیروهای نظامی حفظ شده و رنج مردم بلوچ همچنان به حاشیه رانده می‌شود.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

شادروان عبدالرحیم (رحیم) زردکوهی از مبارزان سیاسی و اجتماعی سیستان و بلوچستان در دهه‌های پایانی حکومت پهلوی و سال‌های آغازین پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود. او در منطقه زردکوه از توابع ایرانشهر زاده شد و از اوایل دهه ۱۳۵۰ خورشیدی (حدود ۱۳۵۰–۱۳۵۲) با درک عمیق از تبعیض، محرومیت و بی‌عدالتی ساختاری علیه مردم بلوچ، وارد فعالیت‌های سیاسی و اعتراضی شد.

در جریان همین فعالیت‌ها، در میانه دهه ۱۳۵۰ خورشیدی (تقریباً ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶) توسط نهادهای امنیتی حکومت پهلوی بازداشت و مدتی را در زندان‌های آن دوره سپری کرد و تحت فشار و شکنجه قرار گرفت. این تجربه، نقش مهمی در شکل‌گیری نگاه انتقادی و عدالت‌خواهانه او نسبت به ساختار قدرت و شیوه اداره بلوچستان داشت.

رحیم زردکوهی در ماه‌های منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ و هم‌زمان با آزادی زندانیان سیاسی آزاد شد و پس از پیروزی انقلاب، در سال ۱۳۵۸ فعالیت سیاسی خود را به‌صورت علنی در بلوچستان ادامه داد.وی‌مخالف هر‌گونه نگاه بالا به پایین حکومت و تبعیض ساختاری بود .
محور اندیشه و کنش او در این دوره، دفاع از حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی مردم بلوچ، مقابله با سرکوب امنیتی و مطالبه کرامت انسانی و مشارکت برابر بود.

او سرانجام در ۵ دی‌ماه ۱۳۵۸، در جریان درگیری با نیروهای حکومتی در ایرانشهر جان باخت و نامش به‌عنوان یکی از چهره‌های اثرگذار و نمادهای اولیه مبارزه سیاسی بلوچ‌ها برای عدالت و رفع تبعیض در تاریخ معاصر بلوچستان ماندگار شد.

«بپا خیزید و ترس را کنار بگذارید»

شادروان رحیم زردکوهی در این کلیپ کوتاه، مردم را به مقاومت، آگاهی و ایستادگی در برابر ظلم فرا می‌خواند. او با تأکید بر ضرورت کنار گذاشتن ترس و احساس شکست، هشدار می‌دهد که سکوت و تسلیم، جامعه را به انفعال و خودفرسایی می‌کشاند.

زردکوهی با اشاره به یک ضرب‌المثل رایج بلوچی که به‌معنای «سنگ با سر شکسته نمی‌شود» است، این نگاه را نقد می‌کند و می‌گوید: هیچ انسان عاقلی سنگ را با سر نمی‌شکند؛ سنگ را با ابزار، با قدرت، با پتک، اهرم یا دینامیت می‌شکنند. به باور او، انسان نیز با آگاهی، سازمان‌یافتگی و ابزار مناسب می‌تواند بر موانع و ستم غلبه کند.

او در پایان تأکید می‌کند که جامعه‌ای که به ترس، چاپلوسی و تسلیم عادت کند، به‌تدریج آزادی و کرامت انسانی خود را از دست می‌دهد و به سکوت و خودخوری فرو می‌رود؛ در حالی‌که ایستادگی آگاهانه، تنها راه حفظ شأن و آینده جامعه است.


تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

مردم آگاه و رنج‌دیدهٔ سیستان و بلوچستان؛
با هر گرایش فکری و نظری، از قشر مذهبی تا دانشگاهیان و تحصیل‌کردگان، از زنان و مردان تا جوانان، و از طوایف ریشه‌دار که ستون‌های اجتماعی و مسئولیت‌داران محلی این سرزمین‌اند؛ امروز بیش از هر زمان دیگری، مسئولیت ما در قبال اکنون و فردای آزاد و برابر، تاریخی و مشترک است. ما فرزندان سرزمینی هستیم که سال‌ها ستم، بی‌عدالتی، تبعیض و بی‌اتحادی را تجربه کرده و به‌طور عینی شاهد سلب حق تعیین سرنوشت سیاسی، تقلیل شهروندی به درجات دوم و سوم، و محروم‌سازی سیستماتیک بوده است.

نبود فضای باز سیاسی برای تنفس و مشارکت، کشتار و سرکوب، فقر و بیکاری گسترده، و نادیده‌گرفتن هویت‌های ملی و اسمی، همراه با مخالفت با پاسداشت زبان مادری و فرهنگ بومی، واقعیت‌های تلخی است که زندگی روزمره ما را دربرگرفته است. افزون بر این، حذف مردم استان از حق مشارکت اداری و مدیریتی و تصمیم‌سازی،گواهی است که هیچ‌راه میانه ای جز بپاخواستن و قیام در مقابل این ساختار جنایتکار وجود ندارد .
جبهه مبارزین مردمی بر این باور است که تنها راه برون‌رفت از این چرخه، هم‌سویی، سازماندهی آگاهانه و اتحاد فراگیر است؛ اتحادی که همه اقشار را به رسمیت بشناسد و بر کرامت انسانی، برابری حقوقی و مشارکت برابر تکیه کند. ما باید با مسئولیت‌پذیری جمعی و مبارزه‌ای هماهنگ ، از سد ساختار ولایت فقیه بگذریم که جز فقر، ترس، تهدید و مرگ برای مردم این سرزمین ارمغانی نداشته است.

امروز، زمان ایستادن آگاهانه و تصور فردایی روشن است؛ فردایی که در آن مردم سیستان و بلوچستان با حضوری قدرتمند و برابر، در ساختار سیاسی آینده نقش‌آفرین باشند و حق خویش را بازپس گیرند. این مسیر، با اتحاد، خرد جمعی و اراده‌ای مشترک ممکن می‌شود.
باید متحد شویم تا قدرتمند از امروز بگذریم و‌با قدرت فردایمان را بسازیم.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

راه همسویی میان مردم ایران

راه همسویی، از شناخت حقیقت آغاز می‌شود، حقیقتی که سال‌ها زیر غبار انگ‌زنی، تحریف و روایت‌های ساختگی پنهان شده است. مردم ایران و مردم سیستان‌ و بلوچستان، نه در مسیرهایی جدا، بلکه با دردی مشترک و مطالباتی هم‌ریشه روبه‌رو هستند: کرامت انسانی، عدالت، آزادی و مشارکت برابر.

نخستین گام برای شکل‌گیری این همسویی، فاصله‌گرفتن آگاهانه از روایت‌هایی است که با برچسب‌هایی چون «تجزیه‌طلبی» و برچسب‌سازی‌های امنیتی تلاش می‌کنند میان مردم بی‌اعتمادی ایجاد کنند. این روایت‌ها نه بازتاب واقعیت اجتماعی‌اند و نه ریشه در خواست‌های مردمی دارند؛ بلکه ابزارهایی برای تضعیف پیوندهای طبیعی میان جامعه‌ها و جلوگیری از همدلی و همراهی هستند.

برای درک واقعیت، کافی است به جمعه‌های خونین زاهدان و خاش بازگردیم؛ به شعارها و فریادهایی که در اوج سرکوب شنیده شد. آنچه در این اعتراضات برجسته بود، نه نفرت قومی و نه جدایی‌خواهی، بلکه تأکید بر عدالت، همدردی و همراهی با دیگر مردم ایران بود. هم‌زمانی این اعتراضات با خیزش سراسری نشان داد که سیستان‌ و بلوچستان با وجود مرگبارترین سرکوب ها بخشی زنده و فعال از حرکت عمومی مردم ایران است.

واقعیت این است که ساختار قدرت از همین حقیقت هراس دارد:
از این‌که مردم سیستان‌ و بلوچستان، با وجود زخم‌ها و رنج‌های انباشته، خود را جدا از دیگر مردم ایران نمی‌بینند. از همین روست که برچسب‌سازی، روایت‌سازی و امنیتی‌کردن مطالبات تکرار می‌شود؛ نه برای روشن‌گری، بلکه برای جلوگیری از شکل‌گیری همسویی مبتنی بر درد مشترک.

راه همسویی، شنیدن صدای واقعی یکدیگر است؛
نه صدایی که از تریبون‌های رسمی و امنیتی بازتولید می‌شود، بلکه صدایی که در میدان مبارزه، خیابان، مسجد، دانشگاه و میدان اعتراض شنیده شده است. زمانی که مردم ایران بدانند مطالبه مردم بلوچستان چیزی جز عدالت و برابری نیست، و زمانی که مردم بلوچستان ببینند رنج آن‌ها در دیگر نقاط کشور نیز شنیده و تکرار می‌شود، فاصله‌ها جای خود را به درک متقابل می‌دهند.

به‌جای تکرار برچسب‌ها، به شواهد نگاه کنیم؛
به‌جای ترس، به تجربه‌های مشترک رجوع کنیم؛
و به‌جای فاصله، بر همسویی آگاهانه و مردمی تکیه کنیم.

همسویی مردم ایران بر پایه‌ی درد مشترک، نه تهدید است و نه توطئه؛
بلکه تنها راه عبور از سرکوب، تحقیر و بن‌بست تاریخی است که همه‌ی ما، با هر هویت و در هر جغرافیا، در آن گرفتار شده‌ایم.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

چرا هم‌افزایی و همسویی جامعهٔ بلوچستان یک ضرورت تاریخی است

مردم سیستان و بلوچستان؛
تجربه‌ی سال‌ها رنج، محرومیت و تبعیض نشان داده است که هیچ مطالبه‌ای بدون هم‌افزایی اجتماعی و همسویی مدنی به نتیجه نمی‌رسد. جامعه‌ای که صداهای آن پراکنده و ناهماهنگ باشد، ناخواسته راه را برای تداوم بی‌عدالتی هموار می‌کند. همسویی، نه یک واکنش احساسی، بلکه ضرورتی عقلانی برای عبور از وضعیت موجود است.

پراکندگی فکری، مذهبی، نسلی یا اجتماعی، در صورت مدیریت‌نشدن، قدرت جمعی را فرسوده می‌کند. اختلاف نظر طبیعی و حتی لازم است، اما تبدیل آن به شکاف‌های عمیق، جامعه را از درون تضعیف می‌کند و هزینه‌ی نادیده‌گرفتن مطالبات را برای ساختارهای تصمیم‌گیر کاهش می‌دهد. تجربه نشان داده است هرجا جامعه با حداقلی از هماهنگی عمل کرده، حذف و نادیده‌گرفتن آن دشوارتر بوده است.

هم‌افزایی به معنای حذف تفاوت‌ها یا یکدست‌سازی نیست؛ بلکه به معنای توافق بر حداقل‌های مشترک است: عدالت، کرامت انسانی و مشارکت برابر. زبان مادری، هویت فرهنگی، حق آموزش، حق کار و حق حضور در مدیریت و تصمیم‌سازی، زمانی بهتر حفظ می‌شوند که جامعه به‌صورت جمعی و مسئولانه از آن‌ها دفاع کند، نه پراکنده و فردی.

فقر، بیکاری و عقب‌ماندگی، تنها پیامد کمبود منابع نیستند، بلکه نتیجه‌ی نبود قدرت مطالبه‌گری هماهنگ نیز هستند. جامعه‌ای که نتواند خواسته‌های خود را به شکلی منسجم بیان کند، ناگزیر با تصمیم‌هایی مواجه می‌شود که بدون حضور مؤثر او گرفته شده‌اند. همسویی اجتماعی، شرط لازم برای تبدیل رنج‌های مشترک به مطالبات مشخص و قابل پیگیری است.

باید به یاد داشت که آینده‌ی سیاسی و اجتماعی، سهم جوامعی است که از امروز خود را سازمان‌یافته، آگاه و مسئول تعریف می‌کنند. اگر امروز آماده و همسو نباشیم، حتی در فردای تغییر نیز نقش تعیین‌کننده‌ای نخواهیم داشت. هم‌افزایی، ما را از واکنش‌های مقطعی به کنش‌های آگاهانه و پایدار منتقل می‌کند.

این همسویی، نه در تقابل با دیگر جوامع ایران، بلکه در مسیر مشارکت برابر و مؤثر در آینده‌ای مشترک معنا پیدا می‌کند.
بدون هم‌افزایی، رنج‌ها تکرار می‌شوند؛
با هم‌افزایی، امکان ساختن فردایی عادلانه‌تر، انسانی‌تر و پایدارتر فراهم می‌شود.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

اعتماد، رکن اساسی مبارزه و پیوند مردم با اپوزیسیون

مردم ایران، و به‌ویژه مردم سیستان و بلوچستان، سال‌هاست در چرخه‌ای از ظلم، سرکوب و تبعیض گرفتارند. تلاش برای رهایی به‌طور مستمر جریان دارد، اما هرگاه صدای مردم به‌درستی شنیده نشود و مطالبات واقعی آنان در میان محاسبات سیاسی و رقابت‌های درونی گم شود، این خود جامعه است که بیشترین هزینه را می‌پردازد.

اپوزیسیون، با وجود تنوع دیدگاه‌ها و اهداف سیاسی، زمانی می‌تواند نقش مؤثری ایفا کند که خواست و اراده مردم را در مرکز کنش خود قرار دهد. تعریف مسیر مبارزه بر پایه منافع محدود حزبی، رقابت‌های فرسایشی یا شعارهایی که ناخواسته به تضعیف همبستگی اجتماعی می‌انجامد، نه‌تنها به تقویت مبارزه کمک نمی‌کند، بلکه سرمایه اعتماد عمومی را نیز آسیب‌پذیر می‌سازد. هر گفتمان یا ادعای وحدتی که در عمل به شکاف یا بی‌اعتمادی منجر شود، نیازمند بازنگری و نقد مسئولانه است.

بدیهی است که این نقد، نافی تلاش‌ها و فداکاری‌های نیروهای مخالف نیست، بلکه از منظر تقویت پیوند میان جامعه و اپوزیسیون مطرح می‌شود. هدف، نفی یا تخطئه هیچ جریان یا کنشگری نیست، بلکه تأکید بر ضرورتی است که بدون آن، هیچ حرکت سیاسی به پشتوانه پایدار اجتماعی دست نخواهد یافت.

زمانی که اپوزیسیون ناخواسته در چارچوب سلیقه‌های محدود گرفتار می‌شود، مشارکت گسترده مردم را محدود می‌کند و بن‌بست‌های سیاسی تازه‌ای شکل می‌گیرد. پیامد چنین وضعیتی، پیش از هر چیز متوجه مردمی است که زیر فشار مستقیم سرکوب زندگی می‌کنند. در این شرایط، خطر آن وجود دارد که مشروعیت اپوزیسیون نزد افکار عمومی تضعیف شود و تصویر آن، به‌جای نمایندگی عدالت و آزادی، به مجموعه‌ای از منافع درون‌گروهی تقلیل یابد.

اعتماد، ستون اصلی رابطه میان مردم و اپوزیسیون است، اعتمادی که بر این باور شکل می‌گیرد که صدای جامعه شنیده می‌شود و مطالبات آن در صدر اولویت‌ها قرار دارد. تنها از مسیر هم‌صدایی واقعی با مردم، احترام به رنج‌ها و پاسداشت حقوق انسانی آنان است که مبارزه می‌تواند مشروع، پایدار و اثرگذار بماند و چشم‌انداز تغییر واقعی معنا پیدا کند.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

اعتراف آماری و واقعیت پنهان، جمعیت اهل سنت و مسئله عدالت در ایران

اعلام رسمی سهم حدود ۲۰ درصدی اهل سنت از جمعیت کشور از سوی یک مقام دولتی، صرفاً یک عدد یا خطای آماری نیست، بلکه این اظهار نظر را باید به‌مثابه اعترافی دیرهنگام به واقعیتی اجتماعی دانست که دهه‌ها در سیاست‌گذاری رسمی جمهوری اسلامی یا نادیده گرفته شده یا آگاهانه کم‌اهمیت جلوه داده شده است.

بر اساس آمارهای رسمی حکومت، از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی تاکنون، جمعیت اهل سنت ایران معمولاً کمتر یا اندکی بیش از ۱۰ درصد اعلام شده است. این در حالی است که شواهد تاریخی و داده‌های منتشرشده در سال‌های نخست انقلاب، تصویر متفاوتی ارائه می‌دهند. گزارش روزنامه اطلاعات در سال ۱۳۵۷ جمعیت ایران را حدود ۳۶ میلیون نفر اعلام می‌کند که بنا بر همان گزارش، بیش از ۹ میلیون نفر، معادل حدود ۲۵ درصد جمعیت کشور، اهل سنت بوده‌اند. همچنین مولوی عبدالعزیز ملازاده در شهریور ۱۳۵۸، در جریان سخنرانی در مجلس خبرگان، جمعیت اهل سنت کشور را بین ۸ تا ۱۰ میلیون نفر برآورد کرده بود، عددی که با نسبت‌های جمعیتی آن دوره هم‌خوانی دارد.

اگر این نسبت تاریخی را مبنا قرار دهیم و آن را با جمعیت فعلی ایران که بیش از ۹۰ میلیون نفر برآورد می‌شود تطبیق دهیم، می‌توان گفت جمعیت اهل سنت کشور دست‌کم بیش از ۲۲ میلیون نفر است. از سوی دیگر، گزارش‌ها و نگرانی‌های رسمی برخی نهادها و مراجع شیعه درباره رشد جمعیت در مناطق سنی‌نشین، نشان می‌دهد که این نسبت در دهه‌های اخیر نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه در برخی مناطق افزایش نیز داشته است. بر این اساس، تخمین جمعیت اهل سنت ایران در بازه‌ای بین ۲۵ تا ۳۵ درصد از کل جمعیت کشور، یعنی حدود ۲۲ تا بیش از ۳۰ میلیون نفر، دور از واقعیت نیست.

با این حال، مسئله اصلی صرفاً اختلاف بر سر درصدها و ارقام نیست. مسئله، جایگاه این جمعیت قابل‌توجه در ساختار سیاسی، مدیریتی و حقوقی کشور است. اهل سنت ایران، علی‌رغم حضور تاریخی و نقش مؤثرشان در جغرافیای انسانی کشور، طی چهار دهه گذشته به‌طور سیستماتیک از مشارکت واقعی در سطوح کلان قدرت محروم مانده‌اند. محدودیت در ساخت مسجد در برخی شهرهای بزرگ مانند تهران، حذف عملی از مناصب عالی حکومتی، تبعیض در حوزه آموزش و استخدام، سرکوب مطالبات مدنی و سیاسی، و تداوم فقر ساختاری در بسیاری از مناطق سنی‌نشین، نشانه‌های روشن این وضعیت‌اند.

در چنین شرایطی، طرح این پرسش اجتناب‌ناپذیر است که آیا می‌توان در چارچوب ساختار فعلی جمهوری اسلامی، به تحقق عدالت، برابری حقوقی و کرامت انسانی برای همه شهروندان امید بست؟ تجربه دستکم چهار دهه گذشته نشان می‌دهد که پاسخ این پرسش برای بخش بزرگی از جامعه، به‌ویژه اهل سنت و مردم مناطق محروم، منفی بوده است.

از همین بستر اجتماعی و تاریخی است که جبهه‌ مبارزین مردمی شکل گرفته است، نه به‌عنوان پروژه‌هایی انتزاعی، بلکه به‌مثابه واکنشی طبیعی به انسداد ساختاری و نادیده‌گرفته‌شدن مطالبات انباشته. این جبهه بر این باور تأکید دارند که بدون بازنگری بنیادین در ساختار قدرت و عبور از چارچوب‌های تبعیض‌آمیز موجود، تحقق عدالت و برابری ممکن نخواهد بود.

واقعیت این است که جمعیت اهل سنت و دیگر گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده، بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه ایران‌اند و ظرفیت انسانی، اجتماعی و سیاسی لازم برای نقش‌آفرینی در آینده کشور را دارند. انکار این واقعیت، چه با سانسور آماری و چه با روایت‌های تحریف‌شده، نه‌تنها مسئله را حل نمی‌کند، بلکه شکاف‌های اجتماعی را عمیق‌تر می‌سازد.

آینده‌ای مبتنی بر ثبات، عدالت و کرامت انسانی، تنها زمانی قابل تصور است که همه شهروندان، فارغ از مذهب، قومیت یا گرایش فکری، از حقوق برابر برخوردار باشند، هدفی که تحقق آن، بدون مواجهه صادقانه با واقعیت‌های موجود و عبور از ساختارهای ناکارآمد کنونی، دست‌نیافتنی خواهد بود.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

چرا جمهوری اسلامی از همبستگی جامعه هراس دارد

تجربه سال‌های گذشته نشان داده است که جمهوری اسلامی بیش از هر چیز از شکل‌گیری همبستگی اجتماعی و هم‌صدایی نیروهای معترض هراس دارد. جامعه‌ای که بتواند اختلافات درونی خود را مدیریت کند و بر مطالبات مشترک تمرکز داشته باشد، ظرفیت به چالش کشیدن ساختار قدرت را پیدا می‌کند. از همین رو، تضعیف این همبستگی به یکی از حربه‌ها و محورهای ثابت رفتار حاکمیت تبدیل شده است.

اتحاد اجتماعی، زنجیره‌ای از اعتماد و کنش جمعی است که اگر کامل شود، کارآمدی ابزارهای سرکوب را کاهش می‌دهد. حاکمیت همواره کوشیده است این زنجیره را از درون تضعیف کند، نه فقط با فشار بیرونی، بلکه با تشدید اختلافات فکری، سیاسی و هویتی در میان جامعه و نیروهای مخالف. هرجا امکان همگرایی پدید آمده، روایت‌های متضاد و فضای بی‌اعتمادی جای گفتگو و هم‌فکری را گرفته است.

در شرایط کنونی، نشانه‌های این سیاست را می‌توان در تشدید خوددرگیری میان جریان‌های مختلف اپوزیسیون مشاهده کرد. اختلاف نظر امری طبیعی و حتی ضروری در هر فضای سیاسی است، اما زمانی که این اختلاف‌ها به رقابت‌های فرسایشی، تخریب متقابل و نفی یکدیگر تبدیل می‌شود، نتیجه‌ای جز تضعیف نیروی جمعی مخالفان نخواهد داشت. چنین وضعیتی، خواسته یا ناخواسته، همان مسیری را تقویت می‌کند که حاکمیت سال‌ها برای آن سرمایه‌گذاری کرده است.

جمهوری اسلامی به‌خوبی آگاه است که پراکندگی و فرسایش درونی نیروهای مخالف، هزینه‌های سرکوب را کاهش می‌دهد و امکان بازتولید روایت‌های رسمی را فراهم می‌کند. در مقابل، هر میزان که جامعه و نیروهای مخالف بتوانند بر نقاط اشتراک تمرکز کنند و اختلاف‌ها را به‌جای میدان تقابل، به عرصه گفتگو تبدیل نمایند، به طور طبیعی مشروعیت گفتمان‌های تحمیلی تضعیف خواهد شد.

در این میان، شکل‌گیری ابتکارها و جبهه‌‌‌های مردمی را می‌توان بازتاب طبیعی خواستی دانست که در لایه‌های مختلف جامعه شنیده می‌شود، خواست کرامت، مشارکت برابر و پایان دادن به وضعیت فرسایشی موجود. این تلاش‌ها، نه محصول طراحی‌های انتزاعی، بلکه نتیجه تجربه زیسته جامعه‌ای است که دیگر نمی‌خواهد در چرخه پراکندگی و بی‌اعتمادی گرفتار بماند.

همبستگی اجتماعی و پرهیز از خوددرگیری، نه یک شعار، بلکه ضرورتی راهبردی برای همه نیروهای مخالف است. هرچه این همبستگی آگاهانه‌تر، فراگیرتر و مبتنی بر احترام متقابل باشد، امکان تغییر واقعی افزایش می‌یابد و فضا برای عبور از بن‌بست‌های تکرارشونده هموارتر می‌شود.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

سیستان و بلوچستان/ مطالبه‌گری مدنی و‌ مبارزاتی در حاشیه روایت‌های رسمی



در چهار دهه گذشته، آنچه در سیستان و بلوچستان جریان داشته، نه یک پروژه حاشیه‌ای یا گفتمان خارج از چارچوب ایران، بلکه شکلی از مطالبه‌گری سیاسی، مدنی و‌ملی بوده که ریشه در تبعیض‌های انباشته، محرومیت ساختاری و حذف سیستماتیک دارد. با این حال، روایت غالبی که از این منطقه در رسانه‌های رسمی بازتولید شده، اغلب واقعیت مطالبات مردم را نادیده گرفته و آن‌ها را در قالب‌های امنیتی و تهدیدمحور بازنمایی کرده است، روایتی که بیش از آن‌که بازتاب‌دهنده صدای جامعه باشد، کارکرد توجیهی برای سرکوب داشته است.

تجربه‌های میدانی و رخدادهای سال‌های اخیر نشان می‌دهد که جامعه بلوچستان از نظر سیاسی، جامعه‌ای آگاه، منسجم و مسئولیت‌پذیر است. اعتراضات گسترده پس از جمعه‌های خونین زاهدان و خاش، نمونه‌ای روشن از این واقعیت بود، اعتراضاتی که با وجود عمق خشم و اندوه، بر انتقال پیام، مطالبه حق و حفظ همبستگی اجتماعی متمرکز ماند. در این حرکت‌ها، نه نشانه‌ای از خشونت سازمان‌یافته دیده شد و نه تلاشی برای کشاندن اعتراضات به مسیرهای پرهزینه و مخرب، بلکه برعکس، تأکید اصلی بر شنیده‌شدن صدا، کرامت انسانی و پیوند با مطالبات سراسری جامعه ایران بود.

این شیوه کنش‌گری و‌ مبارزات نشان می‌دهد که مطالبات مردم بلوچستان، در امتداد دغدغه‌های عمومی کشور قرار دارد، مطالباتی چون عدالت، آزادی، مشارکت برابر و پایان‌دادن به چرخه تبعیض و سرکوب. حضور مبارزین در کنار مردم و همسویی با خواست‌های مدنی جامعه نیز در همین چارچوب قابل فهم است، حضوری که مشروعیت خود را نه از تقابل با جامعه، بلکه از همراهی با آن می‌گیرد.

سیستان و بلوچستان، برخلاف تصویرسازی‌های رسمی، همواره بخشی فعال و تأثیرگذار از پیکره اجتماعی و سیاسی ایران بوده است. مردم این منطقه، در طول دهه‌ها، نشان داده‌اند که خواهان تغییر در چارچوب همبستگی اجتماعی، احترام متقابل و حفظ پیوندهای ملی‌اند. این واقعیت، اگر به‌درستی دیده و شنیده شود، می‌تواند نه عامل شکاف، بلکه یکی از ظرفیت‌های مهم برای عبور کشور از وضعیت فرسایشی کنونی باشد، ظرفیتی که پیام آن، نه تقابل، بلکه اتحاد، کرامت و آزادی برای همه ایران است.


تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact