برافراشته شدن پرچم جبهه مبارزین مردمی پس از فراخوان فعالیت مدنی.

نصب پرچم در شهرستان شیراز
کمربندی شیراز اصفهان

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

اینفوگرافی درباره توضیح پرچم جبهه مبارزین مردمی

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

اینفوگرافی تشریح لوگو جبهه مبارزین مردمی

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

پانزده سال از آن روز گذشته، پانزده سال از صبحی که رژیم ولایت فقیه، برای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی و ترس خود، یازده انسان بی‌دفاع را به‌صورت دسته‌جمعی اعدام کرد؛ انسان‌هایی که نه عامل آن عملیات بودند و نه حتی در زمان وقوع آن، آزاد بودند تا متهم شوند. آنان پیش از آن، سال‌ها در سلول‌های انفرادی، زیر شکنجه و تحقیر، قربانی تصمیمی از پیش‌گرفته‌شده شده بودند.

ما از کسانی هستیم که سال‌ها پیش، کنار این برادران‌مان، قدم در مسیر مبارزه گذاشتیم. روزهایی که هنوز نام «جندالله» و «محارب» بر پیشانی هر بلوچ معترضی به سیاست‌های رژیم چسبانده می‌شد تا جامعه را علیه او بشورانند. روزهایی که دستگاه تبلیغاتی ولایت فقیه می‌خواست قربانی را جلاد نشان دهد و جلاد را مدافع امنیت.

آن‌ها را اعدام کردند تا مردم را بترسانند.
اما آنچه نفهمیدند این بود که ترس، همیشه ابزار حکومت‌هاست، نه ملت‌ها.

امروز، بعد از پانزده سال، دیگر آن روایت فرو ریخته است. و آن اعدام‌شدگان به نماد قهرمانی جامعه خود بدل شده اند. زمان، بزرگ‌ترین دادگاه است و حکم خود را صادر کرده. امروز، آن یازده نفر نه «محارب»اند و نه «هوادار» ساخته‌شده در بولتن‌های امنیتی؛ آنان به‌عنوان قربانیان یک نظام انتقام‌جو شناخته می‌شوند. کسانی که جانشان را در مسیری از دست دادند که هدفش کرامت، عدالت و رهایی بود.

ما مانده‌ایم.
نه از سر شانس، بلکه از سر مسئولیت.

مبارزه‌ای که با آن‌ها آغاز شد، با اعدامشان تمام نشد. این مسیر، با گذشت زمان، پخته‌تر شد، عمیق‌تر شد و ابعاد تازه‌ای پیدا کرد. امروز مبارزه فقط در یک شکل و یک میدان نیست؛ در روایت‌گری، در افشاگری، در سازمان‌یابی، در ایستادگی مدنی و مبارزه میدانی در حفظ حافظه جمعی ادامه دارد.

رژیم ولایت فقیه می‌خواست با طناب دار، تاریخ را پاک کند.
اما خون، پاک‌کن نیست؛ سند است.

یاد این یازده برادر، نه برای سوگواری صرف، بلکه برای یادآوری یک حقیقت زنده است:
این‌که سرکوب می‌تواند بدن‌ها را حذف کند، اما معنا را نه.
و این‌که راهی که با آگاهی و هزینه آغاز شود، با اعدام متوقف نمی‌شود.

پانزده سال گذشته،
و ما هنوز ایستاده‌ایم.
📝اسماعیل بلوچ

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

رویداد های تاریخی
سرکوب مردم بلوچستان ۲۹ آذر ۱۳۵۸
درگیری در عیدگاه زاهدان ۲۹ آذر۱۳۵۸برابر با ۲۰دسامبر ۱۹۷۹
این رویداد همزمان با رفراندوم قانون اساسی بخش‌های گسترده ای از جامعه بلوچ تحت رهبری سازمان های چون حزب اتحاد مسلمین با سرپرستی دکتر ملک ملکزیی و‌سازمان دموکراتیک خلق به رهبری مولانا عبدالعزیز در مخالفت جدی با چارچوب پیشنهادی قانون اساسی اتفاق افتاد.
در جریان مذاکرات ابراهیم یزدی عضو شورای انقلاب ‌واز نزدیکان خمینی حاضر به پاسخگویی نبود ،یزدی حاضر نبود با اپوزیسیون بلوچ مذاکره کند و‌مدام می‌گفت شما بلوچ‌ها تجزیه طلب هستید.
تظاهرات گسترده ای در شهرهای مختلف بلوچستان برگزار شد و‌دخالت شدید نیروهای امنیتی سرکوبگر منجر به خشونت کشیده شدن تظاهرات شد.
این درگیری خشونت آمیز از سوی نیروهای سرکوبگر باعث‌شد مطالبات مردمی از روند قانونی و‌اعتراض خارج شود و به رویارویی مسلحانه میان گروه‌های از بلوچ‌ها و‌سپاه پاسداران شکل بگیرد و مطالبات دیرینه قومی و مذهبی را تقویت کرد.
جامعه بلوچ در چنین فضایی خود را قربانی می دید چرا که نادیده گرفته شده بود و به حاشیه رانده شده بود.
براساس ارزیابی سیلیگ هریسون پژوهشگر برجسته امریکایی چهار عامل محوری در نارضایتی بلوچ‌ها نقش داشت.
۱-بی توجهی رهبران جمهوری اسلامی به مطالبات قومی ‌مذهبی بلوچ‌ها و عدول از وعده های پیشین درباره گنجاندن حقوق اقوام و‌مذاهب در قانون اساسی ،امری که احساس بی جایگاهی و بی عدالتی ساختاری را تشدید می‌کرد.
۲-وخامت وضعیت اقتصادی پس از انقلاب که مناطق توسعه نیافته و‌پیرامونی مانند بلوچستان را بشدت آسیب پذیر ساخت و‌شکافهای اجتماعی را عمیق تر کرد.
۳-عزل سریع مقامات بلوچ و‌جایگزینی آنها با مدیران غیربومی یا سیستانی ،اقدامی که از نگاه مردم نشانه روشن سیاست های تبعیض آمیز ‌بی اعتمادی سیستماتیک دولت بود.
۴-نظامی سازی فضا پس از انقلاب ،حضور گسترده سپاه پاسداران که برای بسیاری از بلوچ‌ها به منزله نظامی سازی فضا تلقی می‌شد و‌موجب گردید جوانان از همکاری با این نهاد خودداری کنند.

این درگیری باعث‌شد سیستانی ها و گروه‌های شیعه ‌فارس زبانان که عموما حامیان رژیم محسوب می‌شوند وارد درگیری با بلوچ‌ها بشوند در همراهی با سپاه پاسداران و به سرکوب مردم بلوچ پرداختند.
در‌واکنش به این اعتراض‌ها حکومت کوشید ناآرامی های بلوچستان‌را صرفا نتیجه دخالت خارجی ‌‌و‌تحریک قدرتهای خارجی و‌شیطان بزرگ (امریکا) معرفی کند و با این انگ مردم را سرکوب کند،بی آنکه شواهد قابل اعتمادی ارایه بدهد.رویکردی که مشابهت های با گفتمان امنیتی رژیم پهلوی داشت .با افزایش تنش‌ها حکومت نظامی برقرار شد و‌محدودیت شدید در رفت ‌و آمد در شهرهای بلوچستان به اجرا گذاشته شد.

دعوت مولانا عبدالعزیز از ابراهیم یزدی به منزله تلاشی برای گشودن راه گفتگو با مقامات مرکزی تلقی شد.
صبح ۲۹ آذر ۱۳۵۸گردهمایی همراه با صدها تن از مردم در عیدگاه زاهدان شکل گرفت،نمایندگان احزاب ،علما،دانشجویان ،جوانان و‌سالخوردگان با وجود برودت هوا و ‌ضعف جسمانی حضور به هم پیوستند.
صحن عیدگاه با جمعیتی فراتر از ظرفیت خود پر شده بود.بر تپه ها ‌وشیب های مشرف به عیدگاه نیروهای امنیتی سرکوبگر مسلح دیده می شدند.

با ورود گروه‌های سیستانی ‌و شیعیان حزب الهی با پوشش مشابه نیروهای سپاه پاسداران و‌در میان آنان جمعیتی از کلاه سبزها دیده می شدند که اکثرا مسلح بودند.با مشاهده مسلح بودن جمعیت مخالف ،احساس گسست عمیقی به وضوح در جمعیت پدیدار شد.مردم زمزمه می‌کردند برای سرکوب آمده اند و‌نه گفتگو ،وضعیت امنیتی حاکم بر گفتمان شده بود.
نخستین تحرک آشکار زمانی رخ داد که چند نفر بنر های نصب شده در مصلی را کنار زدند که تصویری از خمینی بود.
با کنار زدن بنرها صدای شلیک و تیراندازی از فراز تپه ها به سوی جمعیت شروع شد.
جمعیتی که با کلاه سبزها بودند گارد دفاعی گرفته و‌شروع به تیراندازی بسوی جمعیت کردند.
وحشت به سرعت گسترش یافت ،و‌مردم هر کدام به سویی می دویدند و‌خون بود که جاری شده بود در صحن عیدگاه،و به سختی جمعیت پراکنده شدند.
پس از پراکنده شدن جمعیت آشوب به سراسر شهر سرایت کرد.در هر گوشه صدای تیراندازی بود و‌گروههای بلوچ بر پشت بام‌ها مستقر شده بودند.
نیروهای سپاه پاسداران در مواضع دفاعی و به سوی هر تحرکی شلیک میکردند و گروه سیستانیها در حسینیه ها و‌محله باباییان گرد هم آمده بودند و‌سنگر های دفاعی ایجاد کرده بودند.
با طلوع صبح خبر آتش بس در شهر پیچید .خیابانها پوشیده از شیشه های شکسته و‌‌بوی دود و‌بارود در هوا باقی مانده بود ،گروه‌های مسلح در شهر همچنان حضور داشتند و فضایی شبیه حکومت نظامی غیر رسمی ایجاد شده بود.
تخمین شمار قربانیان بسیار متفاوت بود ،که در مجموع بیش از صد تن کشته و‌زخمی شدند.در این درگیری‌ها ۲۴ بلوچ ‌سیستانی و‌پاسدار کشته ‌‌و بیش از ۸۰نفر زخمی شدند.
تهران با استقرار لشکر زرهی ۸۸در خیابان‌های زاهدان ناآرامی های یک‌هفته ای را سرکوب‌کرد.
فقدان شفافیت رسمی این رویداد را در هاله ای از عدم قطعیت رها کرد.
احساس خیانت عمیقی که تجربه شد ،مردمی که با حداقلی از امید برای گفتگو در عیدگاه آمده بودند به ناگاه سرکوب شدند .پاسخ مطالبات با قوه قهریه داده شد و‌ززخمی بجا گذاشت که با گذشت بیش از چهار دهه هنوز التیام نیافت.
و‌دیدگاه مردم بلوچستان را از تحولات سیاسی آن دوره به شکلی بنیادین تغییر داد.
منبع:بر گرفته از مصاحبات ،یادداشت ها و‌خاطرات نانوشته اثر تاج محمد بریسیگ

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

پیام تسلیت جبهه مبارزین مردمی

درگذشت عالم مردمی و خداجو، مرحوم مولانا دین‌محمد دُرّکانی رحمه‌الله‌علیه، موجب تأثر و اندوه شد.

مرحوم مولانا دین‌محمد دُرّکانی از جمله عالمانی بود که با حفظ استقلال دینی و فکری، همواره بر کرامت انسان، حرمت دین و فاصله‌گذاری روشن از حاکمیت ولایت فقیه تأکید داشت و در مسیر صیانت از شأن اسلام و مردم، ایستادگی و وقار را بر مصلحت‌جویی غیر معقولانه ترجیح داد.

جبهه مبارزین مردمی، ضمن تسلیت این ضایعه به خانواده محترم ایشان، شاگردان، علما و مردم شریف منطقه، از خداوند متعال برای آن مرحوم رحمت واسع و برای بازماندگان صبر و اجر مسئلت می‌نماید.

#جبهه_مبارزین_مردمی


تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

میلک؛ مرزی که در آن اسلحه علیه فقر نشانه می‌رود

در پایانه مرزی میلک، آنچه رخ داده صرفاً یک «تخلف فردی» یا «رفتار هیجانی یک سرباز» نیست؛ بلکه بازتاب عریان سیاستی ساختاری است که سال‌هاست نیروهای نظامی جمهوری اسلامی در بلوچستان با اتکا به مصونیت کامل، جان و کرامت شهروندان بلوچ را هدف قرار داده‌اند.

ضرب‌وشتم، توهین و تهدید یک کولبر بلوچ در روز ۲۹ آذرماه ۱۴۰۴، آن‌هم با لگد، هل‌دادن و کشیدن گلنگدن سلاح، نمایش قدرتی است که نه برای تأمین امنیت، بلکه برای تحقیر، ارعاب و شکستن انسان‌های محروم به کار گرفته می‌شود. نیرویی که مدعی «حفاظت از مرز» است، در عمل مرز میان انسانیت و خشونت را لگدمال می‌کند و اسلحه‌ای که باید نماد امنیت باشد، به ابزار ایجاد رعب علیه بی‌دفاع‌ترین اقشار جامعه تبدیل شده است.

این رفتارها اتفاقی و استثنایی نیستند. پیش‌تر نیز در همین پایانه، زنان سالخورده بلوچ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته‌اند و کولبری که تنها برای زنده ماندن، یک گالن ۲۰ لیتری بنزین حمل می‌کرده، با آتش‌زدن پاهایش مجازات شده است. تکرار این جنایات نشان می‌دهد که خشونت علیه بلوچ‌ها نه خطا، بلکه بخشی از رویه عادی نیروهای نظامی رژیم در مناطق حاشیه‌ای و محروم است؛ جایی که فقر سیستماتیک، جایگزین توسعه شده و اسلحه، پاسخ هر مطالبه انسانی است.

سؤال اصلی اینجاست؛ نیروهای نظامی جمهوری اسلامی دقیقاً از چه کسی و از چه چیزی محافظت می‌کنند؟ از مرزها یا از سیاست‌های تبعیض‌آمیزی که مردم بلوچستان را به کولبری، سوخت‌بری و مرگ تدریجی سوق داده است؟ وقتی کولبرِ بی‌سلاح به‌عنوان «تهدید امنیتی» تعریف می‌شود، اما خشونت عریان نظامیان بی‌پاسخ می‌ماند، دیگر نمی‌توان از قانون، عدالت یا مسئولیت‌پذیری سخن گفت.

سکوت نهادهای مسئول و نبود هرگونه پاسخگویی، این پیام روشن را منتقل می‌کند که جان شهروند بلوچ ارزشی ندارد و نیروهای نظامی در قبال اعمال خود پاسخگو نیستند. این وضعیت نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر است، بلکه نشانه شکست کامل جمهوری اسلامی در اداره عادلانه کشور و تأمین امنیت واقعی برای شهروندانش به شمار می‌رود.

آنچه امروز در میلک رخ می‌دهد، فردا می‌تواند در هر نقطه دیگری تکرار شود؛ مادامی که ساختار سرکوب، تبعیض و مصونیت نیروهای نظامی حفظ شده و رنج مردم بلوچ همچنان به حاشیه رانده می‌شود.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

شادروان عبدالرحیم (رحیم) زردکوهی از مبارزان سیاسی و اجتماعی سیستان و بلوچستان در دهه‌های پایانی حکومت پهلوی و سال‌های آغازین پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود. او در منطقه زردکوه از توابع ایرانشهر زاده شد و از اوایل دهه ۱۳۵۰ خورشیدی (حدود ۱۳۵۰–۱۳۵۲) با درک عمیق از تبعیض، محرومیت و بی‌عدالتی ساختاری علیه مردم بلوچ، وارد فعالیت‌های سیاسی و اعتراضی شد.

در جریان همین فعالیت‌ها، در میانه دهه ۱۳۵۰ خورشیدی (تقریباً ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶) توسط نهادهای امنیتی حکومت پهلوی بازداشت و مدتی را در زندان‌های آن دوره سپری کرد و تحت فشار و شکنجه قرار گرفت. این تجربه، نقش مهمی در شکل‌گیری نگاه انتقادی و عدالت‌خواهانه او نسبت به ساختار قدرت و شیوه اداره بلوچستان داشت.

رحیم زردکوهی در ماه‌های منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ و هم‌زمان با آزادی زندانیان سیاسی آزاد شد و پس از پیروزی انقلاب، در سال ۱۳۵۸ فعالیت سیاسی خود را به‌صورت علنی در بلوچستان ادامه داد.وی‌مخالف هر‌گونه نگاه بالا به پایین حکومت و تبعیض ساختاری بود .
محور اندیشه و کنش او در این دوره، دفاع از حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی مردم بلوچ، مقابله با سرکوب امنیتی و مطالبه کرامت انسانی و مشارکت برابر بود.

او سرانجام در ۵ دی‌ماه ۱۳۵۸، در جریان درگیری با نیروهای حکومتی در ایرانشهر جان باخت و نامش به‌عنوان یکی از چهره‌های اثرگذار و نمادهای اولیه مبارزه سیاسی بلوچ‌ها برای عدالت و رفع تبعیض در تاریخ معاصر بلوچستان ماندگار شد.

«بپا خیزید و ترس را کنار بگذارید»

شادروان رحیم زردکوهی در این کلیپ کوتاه، مردم را به مقاومت، آگاهی و ایستادگی در برابر ظلم فرا می‌خواند. او با تأکید بر ضرورت کنار گذاشتن ترس و احساس شکست، هشدار می‌دهد که سکوت و تسلیم، جامعه را به انفعال و خودفرسایی می‌کشاند.

زردکوهی با اشاره به یک ضرب‌المثل رایج بلوچی که به‌معنای «سنگ با سر شکسته نمی‌شود» است، این نگاه را نقد می‌کند و می‌گوید: هیچ انسان عاقلی سنگ را با سر نمی‌شکند؛ سنگ را با ابزار، با قدرت، با پتک، اهرم یا دینامیت می‌شکنند. به باور او، انسان نیز با آگاهی، سازمان‌یافتگی و ابزار مناسب می‌تواند بر موانع و ستم غلبه کند.

او در پایان تأکید می‌کند که جامعه‌ای که به ترس، چاپلوسی و تسلیم عادت کند، به‌تدریج آزادی و کرامت انسانی خود را از دست می‌دهد و به سکوت و خودخوری فرو می‌رود؛ در حالی‌که ایستادگی آگاهانه، تنها راه حفظ شأن و آینده جامعه است.


تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

مردم آگاه و رنج‌دیدهٔ سیستان و بلوچستان؛
با هر گرایش فکری و نظری، از قشر مذهبی تا دانشگاهیان و تحصیل‌کردگان، از زنان و مردان تا جوانان، و از طوایف ریشه‌دار که ستون‌های اجتماعی و مسئولیت‌داران محلی این سرزمین‌اند؛ امروز بیش از هر زمان دیگری، مسئولیت ما در قبال اکنون و فردای آزاد و برابر، تاریخی و مشترک است. ما فرزندان سرزمینی هستیم که سال‌ها ستم، بی‌عدالتی، تبعیض و بی‌اتحادی را تجربه کرده و به‌طور عینی شاهد سلب حق تعیین سرنوشت سیاسی، تقلیل شهروندی به درجات دوم و سوم، و محروم‌سازی سیستماتیک بوده است.

نبود فضای باز سیاسی برای تنفس و مشارکت، کشتار و سرکوب، فقر و بیکاری گسترده، و نادیده‌گرفتن هویت‌های ملی و اسمی، همراه با مخالفت با پاسداشت زبان مادری و فرهنگ بومی، واقعیت‌های تلخی است که زندگی روزمره ما را دربرگرفته است. افزون بر این، حذف مردم استان از حق مشارکت اداری و مدیریتی و تصمیم‌سازی،گواهی است که هیچ‌راه میانه ای جز بپاخواستن و قیام در مقابل این ساختار جنایتکار وجود ندارد .
جبهه مبارزین مردمی بر این باور است که تنها راه برون‌رفت از این چرخه، هم‌سویی، سازماندهی آگاهانه و اتحاد فراگیر است؛ اتحادی که همه اقشار را به رسمیت بشناسد و بر کرامت انسانی، برابری حقوقی و مشارکت برابر تکیه کند. ما باید با مسئولیت‌پذیری جمعی و مبارزه‌ای هماهنگ ، از سد ساختار ولایت فقیه بگذریم که جز فقر، ترس، تهدید و مرگ برای مردم این سرزمین ارمغانی نداشته است.

امروز، زمان ایستادن آگاهانه و تصور فردایی روشن است؛ فردایی که در آن مردم سیستان و بلوچستان با حضوری قدرتمند و برابر، در ساختار سیاسی آینده نقش‌آفرین باشند و حق خویش را بازپس گیرند. این مسیر، با اتحاد، خرد جمعی و اراده‌ای مشترک ممکن می‌شود.
باید متحد شویم تا قدرتمند از امروز بگذریم و‌با قدرت فردایمان را بسازیم.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact

راه همسویی میان مردم ایران

راه همسویی، از شناخت حقیقت آغاز می‌شود، حقیقتی که سال‌ها زیر غبار انگ‌زنی، تحریف و روایت‌های ساختگی پنهان شده است. مردم ایران و مردم سیستان‌ و بلوچستان، نه در مسیرهایی جدا، بلکه با دردی مشترک و مطالباتی هم‌ریشه روبه‌رو هستند: کرامت انسانی، عدالت، آزادی و مشارکت برابر.

نخستین گام برای شکل‌گیری این همسویی، فاصله‌گرفتن آگاهانه از روایت‌هایی است که با برچسب‌هایی چون «تجزیه‌طلبی» و برچسب‌سازی‌های امنیتی تلاش می‌کنند میان مردم بی‌اعتمادی ایجاد کنند. این روایت‌ها نه بازتاب واقعیت اجتماعی‌اند و نه ریشه در خواست‌های مردمی دارند؛ بلکه ابزارهایی برای تضعیف پیوندهای طبیعی میان جامعه‌ها و جلوگیری از همدلی و همراهی هستند.

برای درک واقعیت، کافی است به جمعه‌های خونین زاهدان و خاش بازگردیم؛ به شعارها و فریادهایی که در اوج سرکوب شنیده شد. آنچه در این اعتراضات برجسته بود، نه نفرت قومی و نه جدایی‌خواهی، بلکه تأکید بر عدالت، همدردی و همراهی با دیگر مردم ایران بود. هم‌زمانی این اعتراضات با خیزش سراسری نشان داد که سیستان‌ و بلوچستان با وجود مرگبارترین سرکوب ها بخشی زنده و فعال از حرکت عمومی مردم ایران است.

واقعیت این است که ساختار قدرت از همین حقیقت هراس دارد:
از این‌که مردم سیستان‌ و بلوچستان، با وجود زخم‌ها و رنج‌های انباشته، خود را جدا از دیگر مردم ایران نمی‌بینند. از همین روست که برچسب‌سازی، روایت‌سازی و امنیتی‌کردن مطالبات تکرار می‌شود؛ نه برای روشن‌گری، بلکه برای جلوگیری از شکل‌گیری همسویی مبتنی بر درد مشترک.

راه همسویی، شنیدن صدای واقعی یکدیگر است؛
نه صدایی که از تریبون‌های رسمی و امنیتی بازتولید می‌شود، بلکه صدایی که در میدان مبارزه، خیابان، مسجد، دانشگاه و میدان اعتراض شنیده شده است. زمانی که مردم ایران بدانند مطالبه مردم بلوچستان چیزی جز عدالت و برابری نیست، و زمانی که مردم بلوچستان ببینند رنج آن‌ها در دیگر نقاط کشور نیز شنیده و تکرار می‌شود، فاصله‌ها جای خود را به درک متقابل می‌دهند.

به‌جای تکرار برچسب‌ها، به شواهد نگاه کنیم؛
به‌جای ترس، به تجربه‌های مشترک رجوع کنیم؛
و به‌جای فاصله، بر همسویی آگاهانه و مردمی تکیه کنیم.

همسویی مردم ایران بر پایه‌ی درد مشترک، نه تهدید است و نه توطئه؛
بلکه تنها راه عبور از سرکوب، تحقیر و بن‌بست تاریخی است که همه‌ی ما، با هر هویت و در هر جغرافیا، در آن گرفتار شده‌ایم.

تلگرام جبهه مبارزین مردمی:
https://t.me/jmmfront

آدرس صفحات جبهه مبارزین مردمی در پلتفرم‌های:
اینستاگرام: Instagram.com/jmmfront
اکس: ‏twitter.com/jmmfront

کانال واتساپ جبهه مبارزین مردمی: ‏ https://whatsapp.com/channel/0029Vb6ud1z35fLn8uI7Ex0V

روابط عمومی جبهه مبارزین مردمی:
ایدی تلگرام: @jmmcontact