Jeqnemût/ ژەقنەمووت
آخرین دوئل در فرانسه کم‌تر قانونی را می‌توان سراغ داشت که به اندازه‌ی «قانون دوئل» در طول تاریخ مورد جرح و تعدیل قرار گرفته باشد. دوئل، در دوره‌هایی از تاریخ فرانسه و اروپا- مانند دوران قرون وسطی- نه تنها آزاد بود، بلکه گاه به عنوان یک راهکار قضایی هم توصیه…
سانه‌ها و افکار عمومی در بهت و هیجانی تمام عیار فرو رفتند و رییس جمهوری «شارل دوگل» به‌شدت با این تصمیم مخالفت کرد و نمایندگانی را فرستاد تا طرفین دعوا را از این کار منصرف کنند که نتوانستند. دوئل در یک اقامتگاه خصوصی در «نویی‌سور-سن»(Neuilly-Sur-Seine) – که منطقه‌ای اعیان‌نشین در حومه‌ی غربی پاریس است- به داوری سیاستمداری به نام Jean De Lipkowskiin(از حزب گائولیست) و با انتخاب شمشیر راپییر انجام شد.
آن‌چه این دوئل را هیجان‌انگیزتر می‌کرد این بود که روز بعد از مبارزه، ری‌بیر قرار جشن ازدواج داشت و او که از حریف‌اش دوازده سال کوچکتر بود، قرار بود داماد بشود. «شهردار دفر» که مرد کارکشته‌ای می‌نمود، به دوستان نزدیکش گفته بود که این جوانک را نخواهد کشت ولی کاری خواهد کرد که در عروسی نتواند خوش بگذراند تا تنبیه شود.
ضربه‌ی نخست را دقیقه‌ای بعد از آغاز درگیری، شهردار به بازوی حریف می‌زند ولی ری‌بیر خواستار ادامه‌ی مبارزه می‌شود.
بعد از این که مرد جوان دومین ضربه‌ی کاری را در بازوی دیگرش پذیرفت، لیپکوفسکین داور، اعلام کفایت مبارزه را می‌کند و «شهردار گاستون دفر» را ، پیروز و شرافتمند اعلام می‌نماید و شیرجوان بر خلاف پیشگویی نوستراداموس دچار «مرگی بی‌رحمانه» نمی‌شود تا با سری افتاده و بی‌غرور به دیدار عروسش برود.
هر دو دوئلیست، عمر طبیعی داشتند و اولی، پس از این‌که در دولت فرانسوا میتران وزیر کشور شد، در سال ۱۹۸۶ درگذشت و دومی در سال ۱۹۹۸. گرچه در گزارش ثبت شده‌ی دوئل نیامده است که داماد مغموم با بازوانی زخمی چگونه شب عروسی‌اش را به سر برد، امّا می‌توان تصور کرد که شهردار در بازگشت به مارسی، چه غروری را با خود به ارمغان برده است و چه جام‌هایی که همگنان او، به افتخارش نپیموده‌اند.
مدت‌ها بعد از این ماجرا، در سال۱۹۷۷، در مصاحبه‌ای، «گاستون دفر» در پاسخ به پرسشی درباره‌ی آن تصمیم، ضرب المثل قدیمی فرانسوی را یادآوری نمود که: «تمسخر بیش از شمشیر کشنده است»؛ حرفی که وانموده‌ی سخن نغز «حافظ» است:
باکم از ترکان تیرانداز نیست
طعنه‌ی تیرآورانم می‌کُشد
شخصیتی به نام «پرنسس آنژینا» در یک رمان تاریخی فرانسوی به همین نام از «رولاند تاپور» که از قضای روزگار در سال ۱۹۶۷ منتشر شده است، خطاب به مردی که به او اظهار شیفتگی می‌نماید، می‌گوید:
«…آه! شما مرد من نیستید! شما مانند ماکیان خانگی هستید! من مردانی را می‌پسندم که جای زخم دارند و در دوئل می‌جنگند…»
باری، هر دوره‌ای قهرمانان خود را دارد و افتخارات خود را چون ستون‌هایی بر باور و ارزش‌های زمانه استوار می‌سازد.
از وبسایت انسان شناسی و فرهنگ
@jeqnemut
آن‌چه این دوئل را هیجان‌انگیزتر می‌کرد این بود که روز بعد از مبارزه، ری‌بیر قرار جشن ازدواج داشت و او که از حریف‌اش دوازده سال کوچکتر بود، قرار بود داماد بشود. «شهردار دفر» که مرد کارکشته‌ای می‌نمود، به دوستان نزدیکش گفته بود که این جوانک را نخواهد کشت ولی کاری خواهد کرد که در عروسی نتواند خوش بگذراند تا تنبیه شود.
ضربه‌ی نخست را دقیقه‌ای بعد از آغاز درگیری، شهردار به بازوی حریف می‌زند ولی ری‌بیر خواستار ادامه‌ی مبارزه می‌شود.
بعد از این که مرد جوان دومین ضربه‌ی کاری را در بازوی دیگرش پذیرفت، لیپکوفسکین داور، اعلام کفایت مبارزه را می‌کند و «شهردار گاستون دفر» را ، پیروز و شرافتمند اعلام می‌نماید و شیرجوان بر خلاف پیشگویی نوستراداموس دچار «مرگی بی‌رحمانه» نمی‌شود تا با سری افتاده و بی‌غرور به دیدار عروسش برود.
هر دو دوئلیست، عمر طبیعی داشتند و اولی، پس از این‌که در دولت فرانسوا میتران وزیر کشور شد، در سال ۱۹۸۶ درگذشت و دومی در سال ۱۹۹۸. گرچه در گزارش ثبت شده‌ی دوئل نیامده است که داماد مغموم با بازوانی زخمی چگونه شب عروسی‌اش را به سر برد، امّا می‌توان تصور کرد که شهردار در بازگشت به مارسی، چه غروری را با خود به ارمغان برده است و چه جام‌هایی که همگنان او، به افتخارش نپیموده‌اند.
مدت‌ها بعد از این ماجرا، در سال۱۹۷۷، در مصاحبه‌ای، «گاستون دفر» در پاسخ به پرسشی درباره‌ی آن تصمیم، ضرب المثل قدیمی فرانسوی را یادآوری نمود که: «تمسخر بیش از شمشیر کشنده است»؛ حرفی که وانموده‌ی سخن نغز «حافظ» است:
باکم از ترکان تیرانداز نیست
طعنه‌ی تیرآورانم می‌کُشد
شخصیتی به نام «پرنسس آنژینا» در یک رمان تاریخی فرانسوی به همین نام از «رولاند تاپور» که از قضای روزگار در سال ۱۹۶۷ منتشر شده است، خطاب به مردی که به او اظهار شیفتگی می‌نماید، می‌گوید:
«…آه! شما مرد من نیستید! شما مانند ماکیان خانگی هستید! من مردانی را می‌پسندم که جای زخم دارند و در دوئل می‌جنگند…»
باری، هر دوره‌ای قهرمانان خود را دارد و افتخارات خود را چون ستون‌هایی بر باور و ارزش‌های زمانه استوار می‌سازد.
از وبسایت انسان شناسی و فرهنگ
@jeqnemut
Forwarded from شبکه حقوق بشر کردستان | تۆڕی مافەکانی مرۆڤی کوردستان
🔸اولین جلسه دادگاه وریشه مرادی و دومین جلسه دادگاه پخشان عزیزی روز گذشته، ۲۷ خرداد در دادگاه انقلاب اسلامی تهران برگزار شد.
🔸بنا به اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار) دیروز برای شرکت در جلسه رسیدگی به اتهامش از بند زنان زندان اوین به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران منتقل شد. اولین جلسه دادگاه وی در تاریخ ۲۱ فروردین به دلیل عدم حضور قاضی دوم لغو شده بود.
🔗 https://kurdistanhumanrights.org/fa/news-fa/prisoners-fa/2024/06/17/p34703/
@KurdistanHRN
🔸بنا به اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار) دیروز برای شرکت در جلسه رسیدگی به اتهامش از بند زنان زندان اوین به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران منتقل شد. اولین جلسه دادگاه وی در تاریخ ۲۱ فروردین به دلیل عدم حضور قاضی دوم لغو شده بود.
🔗 https://kurdistanhumanrights.org/fa/news-fa/prisoners-fa/2024/06/17/p34703/
@KurdistanHRN
Forwarded from مادران انقلاب [دایکانی شۆڕش ]
سنندج، "سنە"
مراسم اولین سالگرد دو جانباختە کورد اهل سنندج " هیوا صادقی و سامان ابراهیمی" با حضور تعداد زیادی از مادران دادخواە جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی و تعدادی دیگر از مادران دادخواە برگزار شد.
https://t.me/madaran_enqelab1
مراسم اولین سالگرد دو جانباختە کورد اهل سنندج " هیوا صادقی و سامان ابراهیمی" با حضور تعداد زیادی از مادران دادخواە جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی و تعدادی دیگر از مادران دادخواە برگزار شد.
https://t.me/madaran_enqelab1