🟢 پیام آموزشی جاوا – خواندن و نوشتن فایلهای متنی با Java NIO
در نسخههای جدید جاوا، کلاسهای مدرنی در بسته
🔵 برای خواندن فایل متنی به سادهترین شکل ممکن
با استفاده از متد
در این مثال، تمام خطوط فایل
🔵 برای نوشتن متن در فایل
با استفاده از متد
در این مثال، اگر فایل
🔵 برای اضافهکردن محتوا به انتهای فایل (Append)
با اضافهکردن گزینه `StandardOpenOption.APPEND`، میتوان متن جدید را به انتهای فایل اضافه کرد بدون آنکه محتوای قبلی پاک شود:
🟡 نکات مهم هنگام استفاده از Java NIO
* مسیر فایل میتواند نسبی یا مطلق باشد؛ برای امنیت و پایداری بیشتر، از مسیرهای مطلق استفاده کنید.
* اگر فایل وجود نداشته باشد، بسته به گزینههای انتخابی، ممکن است ایجاد شود یا استثناء پرتاب شود.
* متدهای کلاس
در نسخههای جدید جاوا، کلاسهای مدرنی در بسته
java.nio.file
معرفی شدهاند که کار با فایلها را بسیار سادهتر، خواناتر و قدرتمندتر میکنند. این کلاسها شامل Files
و Paths
هستند و جایگزین مناسبی برای کلاسهای قدیمیتر مانند FileReader`، `BufferedReader
و FileWriter
محسوب میشوند.🔵 برای خواندن فایل متنی به سادهترین شکل ممکن
با استفاده از متد
Files.readAllLines
میتوان کل محتوای یک فایل متنی را به صورت لیستی از رشتهها خواند:
import java.nio.file.*;
import java.io.IOException;
import java.util.List;
public class ReadFileExample {
public static void main(String[] args) {
try {
Path filePath = Paths.get("data.txt");
List<String> lines = Files.readAllLines(filePath);
for (String line : lines) {
System.out.println(line);
}
} catch (IOException e) {
e.printStackTrace();
}
}
}
در این مثال، تمام خطوط فایل
data.txt
خوانده شده و در خروجی چاپ میشود.🔵 برای نوشتن متن در فایل
با استفاده از متد
Files.write
میتوان متن یا لیستی از رشتهها را به راحتی در یک فایل نوشت:
import java.nio.file.*;
import java.io.IOException;
import java.util.Arrays;
public class WriteFileExample {
public static void main(String[] args) {
try {
Path filePath = Paths.get("output.txt");
Files.write(filePath, Arrays.asList("Hello World", "This is a text file"), StandardOpenOption.CREATE);
System.out.println("File written successfully.");
} catch (IOException e) {
e.printStackTrace();
}
}
}
در این مثال، اگر فایل
output.txt
وجود نداشته باشد، ایجاد شده و دو خط در آن نوشته میشود.🔵 برای اضافهکردن محتوا به انتهای فایل (Append)
با اضافهکردن گزینه `StandardOpenOption.APPEND`، میتوان متن جدید را به انتهای فایل اضافه کرد بدون آنکه محتوای قبلی پاک شود:
Files.write(filePath, Arrays.asList("New line added"), StandardOpenOption.CREATE, StandardOpenOption.APPEND);
🟡 نکات مهم هنگام استفاده از Java NIO
* مسیر فایل میتواند نسبی یا مطلق باشد؛ برای امنیت و پایداری بیشتر، از مسیرهای مطلق استفاده کنید.
* اگر فایل وجود نداشته باشد، بسته به گزینههای انتخابی، ممکن است ایجاد شود یا استثناء پرتاب شود.
* متدهای کلاس
Files
بسیار زیاد و قدرتمند هستند؛ مانند کپی، حذف، بررسی وجود فایل و...#کاربرـپیشرفته
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍5💯1👾1
🟢 تفاوت مفهومی بین `String` و `StringBuilder`
در زبان جاوا، کار با رشتهها یکی از رایجترین عملیات برنامهنویسی است. اما درک تفاوت میان کلاسهای String و StringBuilder تنها به میزان مصرف حافظه یا سرعت محدود نمیشود؛ بلکه به مفاهیم مهمی مانند ناپذیرفتاری (Immutability)، مدیریت حافظه (Heap & String Pool)، و نحوه پردازش در زمان اجرا (JVM optimizations) باز میگردد.
🔵 سوال:
چرا در حلقههای بزرگ یا عملیاتهای رشتهای پرتکرار، استفاده از String ممکن است باعث کندی عملکرد شود، در حالی که StringBuilder چنین مشکلی ایجاد نمیکند؟
🟡 پاسخ :
برای پاسخ به این سوال باید ابتدا یک مفهوم بنیادین را در جاوا بشناسیم:
کلاس String در جاوا immutable است، به این معنا که هیچگاه مقدار داخلی آن پس از ایجاد تغییر نمیکند. زمانی که رشتهای جدید با String تعریف و مقداردهی میشود، در واقع یک شیء جدید در حافظه ساخته میشود و مقدار قبلی دستنخورده باقی میماند.
مثال ساده:
در اینجا، مقدار "hello" در ابتدا در حافظه (معمولاً String Pool) ساخته میشود. سپس با انجام +=`، شیء جدیدی با مقدار `"hello world" ساخته میشود و s به آن اشاره میکند. شیء قبلی (`"hello"`) همچنان در حافظه باقی میماند، حتی اگر قابل دسترسی نباشد.
اگر این عملیات در یک حلقه پرتکرار انجام شود:
در هر تکرار، یک شیء جدید ساخته میشود و رشتهها کپی میشوند. این کار همزمان باعث:
* مصرف زیاد حافظه
* افزایش بار روی Garbage Collector
* کاهش شدید عملکرد CPU
🟢 در مقابل، کلاس `StringBuilder` چگونه عمل میکند؟
کلاس StringBuilder mutable است، یعنی اجازه میدهد مقدار داخلی رشته تغییر یابد بدون اینکه شیء جدیدی ساخته شود.
همان مثال با StringBuilder:
در اینجا، تنها یک شیء ساخته میشود و حافظهی آن بهصورت پویا رشد میکند. هیچ نیازی به ساخت دههزار شیء جدید یا کپی رشتهها نیست. در نتیجه:
* مصرف حافظه بسیار پایینتر است
* سرعت اجرا بسیار بیشتر است
* همچنین GC فشار زیادی متحمل نمیشود
🔴 نتیجهگیری مفهومی
انتخاب بین String و StringBuilder فقط یک انتخاب نحوی یا تفاوت در API نیست. این انتخاب به درک عمیق از مدیریت حافظه و طراحی زبان جاوا برمیگردد. در واقع:
* از String زمانی استفاده کن که رشتهها قرار نیست تغییر کنند (مثلاً کلیدها، پیامهای ثابت، مقایسهها)
* از StringBuilder زمانی استفاده کن که قرار است عملیاتهای متوالی و زیاد روی رشتهها انجام شود
اگر این تفاوت را درست متوجه شوید، نهتنها کد بهینهتری مینویسید، بلکه بهتر با درونیات JVM و رفتار آن در مواجهه با رشتهها آشنا خواهید شد.
در زبان جاوا، کار با رشتهها یکی از رایجترین عملیات برنامهنویسی است. اما درک تفاوت میان کلاسهای String و StringBuilder تنها به میزان مصرف حافظه یا سرعت محدود نمیشود؛ بلکه به مفاهیم مهمی مانند ناپذیرفتاری (Immutability)، مدیریت حافظه (Heap & String Pool)، و نحوه پردازش در زمان اجرا (JVM optimizations) باز میگردد.
🔵 سوال:
چرا در حلقههای بزرگ یا عملیاتهای رشتهای پرتکرار، استفاده از String ممکن است باعث کندی عملکرد شود، در حالی که StringBuilder چنین مشکلی ایجاد نمیکند؟
🟡 پاسخ :
برای پاسخ به این سوال باید ابتدا یک مفهوم بنیادین را در جاوا بشناسیم:
کلاس String در جاوا immutable است، به این معنا که هیچگاه مقدار داخلی آن پس از ایجاد تغییر نمیکند. زمانی که رشتهای جدید با String تعریف و مقداردهی میشود، در واقع یک شیء جدید در حافظه ساخته میشود و مقدار قبلی دستنخورده باقی میماند.
مثال ساده:
String s = "hello";
s += " world";
در اینجا، مقدار "hello" در ابتدا در حافظه (معمولاً String Pool) ساخته میشود. سپس با انجام +=`، شیء جدیدی با مقدار `"hello world" ساخته میشود و s به آن اشاره میکند. شیء قبلی (`"hello"`) همچنان در حافظه باقی میماند، حتی اگر قابل دسترسی نباشد.
اگر این عملیات در یک حلقه پرتکرار انجام شود:
String result = "";
for (int i = 0; i < 10000; i++) {
result += i;
}
در هر تکرار، یک شیء جدید ساخته میشود و رشتهها کپی میشوند. این کار همزمان باعث:
* مصرف زیاد حافظه
* افزایش بار روی Garbage Collector
* کاهش شدید عملکرد CPU
🟢 در مقابل، کلاس `StringBuilder` چگونه عمل میکند؟
کلاس StringBuilder mutable است، یعنی اجازه میدهد مقدار داخلی رشته تغییر یابد بدون اینکه شیء جدیدی ساخته شود.
همان مثال با StringBuilder:
StringBuilder result = new StringBuilder();
for (int i = 0; i < 10000; i++) {
result.append(i);
}
در اینجا، تنها یک شیء ساخته میشود و حافظهی آن بهصورت پویا رشد میکند. هیچ نیازی به ساخت دههزار شیء جدید یا کپی رشتهها نیست. در نتیجه:
* مصرف حافظه بسیار پایینتر است
* سرعت اجرا بسیار بیشتر است
* همچنین GC فشار زیادی متحمل نمیشود
🔴 نتیجهگیری مفهومی
انتخاب بین String و StringBuilder فقط یک انتخاب نحوی یا تفاوت در API نیست. این انتخاب به درک عمیق از مدیریت حافظه و طراحی زبان جاوا برمیگردد. در واقع:
* از String زمانی استفاده کن که رشتهها قرار نیست تغییر کنند (مثلاً کلیدها، پیامهای ثابت، مقایسهها)
* از StringBuilder زمانی استفاده کن که قرار است عملیاتهای متوالی و زیاد روی رشتهها انجام شود
اگر این تفاوت را درست متوجه شوید، نهتنها کد بهینهتری مینویسید، بلکه بهتر با درونیات JVM و رفتار آن در مواجهه با رشتهها آشنا خواهید شد.
#کاربر_مبتدی
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍13❤1🙏1
🎯 تخصص و مهارتهای مورد نیاز:
✅ درک عمیق از زبان #برنامهنویسی #جاوا (Core Java)
✅ تسلط بر مفاهیم #شیگرایی، الگوهای طراحی و #concurrency
✅ تسلط بر RESTful #API
✅ مسلط به Spring Framework 🌿
✅ مسلط به Hibernate و #JPA
✅ تسلط بر مفاهیم پایگاه داده: SQL و PL/SQL
✅ آشنایی با ابزارهای توسعه مانند Unit Test و #Git
✅ آشنایی با اصول Clean Code ✨
🎁 مزایا و تسهیلات:
💳 وام
💼 پاداش ارزیابی عملکرد
🛡 بیمه تکمیلی
✈️ کمک هزینه سفر
🍱 کمک هزینه ناهار + صبحانه
🎁 هدایای مناسبتی
🕓 ساعت کاری شناور
📧 در صورت تمایل، رزومه خود را ارسال کنید:
hrmjobs@rayanhamafza.com
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
❤2
🟢 تفاوت عمیق بین `==` و `.equals()` در مقایسه اشیاء
در زبان جاوا، مقایسهی دو متغیر به ظاهر مشابه، گاهی نتایج متفاوتی تولید میکند. درک دقیق تفاوت بین عملگر
🔵 برای مقایسه اشیاء، عملگر `==` چه کاری انجام میدهد؟
با استفاده از `==`، جاوا بررسی میکند که دو متغیر دقیقاً به یک شیء یکسان در حافظه اشاره میکنند یا خیر. یعنی این عملگر، مقایسهی هویت (Identity) را انجام میدهد، نه مقدار.
🔵 در مقابل، متد `.equals()` برای مقایسهی چه چیزی بهکار میرود؟
متد
🔷 مثال مفهومی با `String`:
در این مثال، رشتهی
🔷 مثال عمیقتر با کلاس سفارشی:
در اینجا حتی اگر
🔵 چگونه `.equals()` را بازنویسی کنیم؟
برای مقایسهی منطقی محتوا، باید متد
پس از این بازنویسی،
🟡 نتیجهگیری
در جاوا، استفادهی نادرست از
درک این تفاوت یکی از پایههای مهم نوشتن کدی درست، قابل اعتماد و بدون خطا در زبان جاوا است.
در زبان جاوا، مقایسهی دو متغیر به ظاهر مشابه، گاهی نتایج متفاوتی تولید میکند. درک دقیق تفاوت بین عملگر
==
و متد .equals()
از مفاهیم کلیدی زبان جاوا است که تاثیر مستقیمی بر صحت و منطق برنامه خواهد داشت.🔵 برای مقایسه اشیاء، عملگر `==` چه کاری انجام میدهد؟
با استفاده از `==`، جاوا بررسی میکند که دو متغیر دقیقاً به یک شیء یکسان در حافظه اشاره میکنند یا خیر. یعنی این عملگر، مقایسهی هویت (Identity) را انجام میدهد، نه مقدار.
🔵 در مقابل، متد `.equals()` برای مقایسهی چه چیزی بهکار میرود؟
متد
.equals()
بهصورت پیشفرض از کلاس Object
به ارث رسیده و میتواند توسط کلاسها بازنویسی (Override) شود تا مقدار داخلی شیء را بررسی کند. در نتیجه، مقایسهی برابری منطقی (Value Equality) انجام میشود، نه فقط یکسان بودن آدرس در حافظه.🔷 مثال مفهومی با `String`:
String a = "hello";
String b = "hello";
String c = new String("hello");
System.out.println(a == b); // true (به علت String Pool)
System.out.println(a == c); // false (شیء جدید در Heap)
System.out.println(a.equals(c)); // true (برابری محتوا)
در این مثال، رشتهی
a
و b
به علت استفاده از String Pool به یک شیء اشاره دارند، پس ==
هم true
میشود. اما c
با استفاده از new
ساخته شده و شیء جدیدی است، بنابراین a == c
برابر با false
خواهد بود، ولی a.equals(c)
چون محتوا را بررسی میکند، برابر با true
است.🔷 مثال عمیقتر با کلاس سفارشی:
class User {
String name;
User(String name) {
this.name = name;
}
}
public class Test {
public static void main(String[] args) {
User u1 = new User("Ali");
User u2 = new User("Ali");
System.out.println(u1 == u2); // false
System.out.println(u1.equals(u2)); // false (تا زمانی که equals بازنویسی نشده باشد)
}
}
در اینجا حتی اگر
name
هر دو شیء برابر باشد، چون کلاس User
متد .equals()
را بازنویسی نکرده، مقایسهی equals
نیز مانند ==
فقط هویت را بررسی میکند و false
باز میگرداند.🔵 چگونه `.equals()` را بازنویسی کنیم؟
برای مقایسهی منطقی محتوا، باید متد
.equals()
را در کلاس بازنویسی کنیم:
@Override
public boolean equals(Object obj) {
if (this == obj) return true;
if (obj == null || getClass() != obj.getClass()) return false;
User user = (User) obj;
return name.equals(user.name);
}
پس از این بازنویسی،
u1.equals(u2)
مقدار true
خواهد داد چون مقدار name
در هر دو برابر است.🟡 نتیجهگیری
در جاوا، استفادهی نادرست از
==
بهجای .equals()
یا بالعکس، میتواند منجر به بروز خطاهای منطقی شود که بهراحتی قابل تشخیص نیستند. اگر میخواهید هویت (آیا این دو متغیر دقیقاً یک شیء هستند؟) را بررسی کنید، از ==
استفاده کنید. ولی اگر هدف شما مقایسهی منطقی محتوا (آیا مقدارهای داخلی برابرند؟) است، باید از .equals()
استفاده کرده و در صورت لزوم آن را بازنویسی نمایید.درک این تفاوت یکی از پایههای مهم نوشتن کدی درست، قابل اعتماد و بدون خطا در زبان جاوا است.
#کاربر_مبتدی
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍5❤3
🚨 پایان دوران کرانجابها نزدیک است! 💥 اینطور توانستم اپلیکیشن Spring Boot خودم را با استفاده از Temporal برای آینده آماده کنم
در ابتدای کار، استفاده از وظایف زمانبندیشده (کرانجاب) ساده به نظر میرسید؛ زمانبندی را تعیین میکردم، وظیفه اجرا میشد و تمام.
اما با رشد سیستم، مشکلاتی هم بهمرور ظاهر شدند:
❌ عدم تلاش مجدد هنگام بروز خطا
❌ نبود امکان مشاهده اینکه چه چیزی اجرا شده یا شکست خورده
❌ از دست رفتن وضعیت برنامه در صورت ریاستارت شدن
❌ پیچیدگی زیاد در هماهنگسازی بین چندین وظیفه
❌ ناسازگاری با معماری میکروسرویسهای توزیعشده
در همین مرحله بود که با ابزار Temporal آشنا شدم؛ تغییردهنده واقعی بازی.
Temporal باعث شد شیوه نگاه من به وظایف زمانبندیشده عوض شود؛ حالا آنها را بهعنوان workflowهایی با دوام و مقاوم در برابر خطا پیادهسازی میکنم.
🔧 تغییراتی که در اپلیکیشن Spring Boot ایجاد کردم:
✅ حذف منطق cron و جایگزینی با workflowهای Temporal
✅ بهرهمندی از تلاش مجدد، تایمر و پشتیبانی داخلی از وظایف طولانیمدت
✅ ذخیرهسازی وضعیت در خارج از سرویس، بدون نگرانی بابت ریاستارت
✅ امکان ردیابی، دیباگ و مانیتور کردن دقیق تمام وظایف
✅ کدنویسی تمیز، تستپذیر و بدون ساختارهای آشفته و درهم
📌 فناوریهایی که استفاده کردم:
زبان جاوا به همراه فریمورک Spring Boot
کیت توسعه Temporal
پایگاه داده PostgreSQL برای اطلاعات تجاری
داکر و کوبرنتیس برای استقرار و اجرای سیستم
امروز، وظایف پسزمینهام قابل اعتماد، قابل پیگیری و بهراحتی نگهداریپذیر شدهاند — بدون اینکه نیمهشب مجبور شوم لاگها را بررسی کنم.
🚀 اگر شما هم در حال توسعه میکروسرویسهای مقیاسپذیر هستید، توصیه میکنم از مدل سنتی cron فاصله بگیرید.
بیایید از «محرکهای زمانمحور» به سمت «تفکر مبتنی بر workflow» حرکت کنیم.
➡️ اشتراک 👍 لایک 💬 کامنت
در ابتدای کار، استفاده از وظایف زمانبندیشده (کرانجاب) ساده به نظر میرسید؛ زمانبندی را تعیین میکردم، وظیفه اجرا میشد و تمام.
اما با رشد سیستم، مشکلاتی هم بهمرور ظاهر شدند:
❌ عدم تلاش مجدد هنگام بروز خطا
❌ نبود امکان مشاهده اینکه چه چیزی اجرا شده یا شکست خورده
❌ از دست رفتن وضعیت برنامه در صورت ریاستارت شدن
❌ پیچیدگی زیاد در هماهنگسازی بین چندین وظیفه
❌ ناسازگاری با معماری میکروسرویسهای توزیعشده
در همین مرحله بود که با ابزار Temporal آشنا شدم؛ تغییردهنده واقعی بازی.
Temporal باعث شد شیوه نگاه من به وظایف زمانبندیشده عوض شود؛ حالا آنها را بهعنوان workflowهایی با دوام و مقاوم در برابر خطا پیادهسازی میکنم.
🔧 تغییراتی که در اپلیکیشن Spring Boot ایجاد کردم:
✅ حذف منطق cron و جایگزینی با workflowهای Temporal
✅ بهرهمندی از تلاش مجدد، تایمر و پشتیبانی داخلی از وظایف طولانیمدت
✅ ذخیرهسازی وضعیت در خارج از سرویس، بدون نگرانی بابت ریاستارت
✅ امکان ردیابی، دیباگ و مانیتور کردن دقیق تمام وظایف
✅ کدنویسی تمیز، تستپذیر و بدون ساختارهای آشفته و درهم
📌 فناوریهایی که استفاده کردم:
زبان جاوا به همراه فریمورک Spring Boot
کیت توسعه Temporal
پایگاه داده PostgreSQL برای اطلاعات تجاری
داکر و کوبرنتیس برای استقرار و اجرای سیستم
امروز، وظایف پسزمینهام قابل اعتماد، قابل پیگیری و بهراحتی نگهداریپذیر شدهاند — بدون اینکه نیمهشب مجبور شوم لاگها را بررسی کنم.
🚀 اگر شما هم در حال توسعه میکروسرویسهای مقیاسپذیر هستید، توصیه میکنم از مدل سنتی cron فاصله بگیرید.
بیایید از «محرکهای زمانمحور» به سمت «تفکر مبتنی بر workflow» حرکت کنیم.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍6❤1
پیادهسازی ارتباط Real-Time با WebSocket در Spring Boot
فعالسازی پیامرسانی دوطرفه و با تأخیر کم در سرویسهای جاوای خود با این پنج گام:
۱. افزودن وابستگیهای WebSocket و STOMP
برای فعالسازی پشتیبانی از WebSocket و مدیریت پروتکل STOMP، کتابخانههای spring-boot-starter-websocket و spring-messaging را به پروژه اضافه کنید.
۲. پیکربندی EndPoint های WebSocket
یک EndPoint برای STOMP تعریف کنید (برای مثال: /ws) و قابلیت fallback به SockJS را فعال کنید تا از سازگاری بیشتر با مرورگرهای مختلف اطمینان حاصل شود.
۳. راهاندازی Message Broker
برای کاربردهای سبک، از بروکر درونحافظهای (enableSimpleBroker) استفاده کنید. برای مقیاسپذیری افقی، اتصال به یک بروکر خارجی مانند RabbitMQ یا ActiveMQ را در نظر بگیرید.
۴. استفاده از SimpMessagingTemplate
با تزریق SimpMessagingTemplate به سرویسها یا کنترلرها، میتوانید پیامها را به کلاینتهایی که در مسیرهایی مانند /topic/updates اشتراک دارند ارسال کنید.
۵. ایمنسازی کانالهای WebSocket
با استفاده از Spring Security، درخواستهای handshake مربوط به WebSocket را احراز هویت کرده و مسیرهای ارسال پیام را مجاز کنید.
➡️ اشتراک 👍 لایک 💬 کامنت
فعالسازی پیامرسانی دوطرفه و با تأخیر کم در سرویسهای جاوای خود با این پنج گام:
۱. افزودن وابستگیهای WebSocket و STOMP
برای فعالسازی پشتیبانی از WebSocket و مدیریت پروتکل STOMP، کتابخانههای spring-boot-starter-websocket و spring-messaging را به پروژه اضافه کنید.
۲. پیکربندی EndPoint های WebSocket
یک EndPoint برای STOMP تعریف کنید (برای مثال: /ws) و قابلیت fallback به SockJS را فعال کنید تا از سازگاری بیشتر با مرورگرهای مختلف اطمینان حاصل شود.
۳. راهاندازی Message Broker
برای کاربردهای سبک، از بروکر درونحافظهای (enableSimpleBroker) استفاده کنید. برای مقیاسپذیری افقی، اتصال به یک بروکر خارجی مانند RabbitMQ یا ActiveMQ را در نظر بگیرید.
۴. استفاده از SimpMessagingTemplate
با تزریق SimpMessagingTemplate به سرویسها یا کنترلرها، میتوانید پیامها را به کلاینتهایی که در مسیرهایی مانند /topic/updates اشتراک دارند ارسال کنید.
۵. ایمنسازی کانالهای WebSocket
با استفاده از Spring Security، درخواستهای handshake مربوط به WebSocket را احراز هویت کرده و مسیرهای ارسال پیام را مجاز کنید.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍2
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
🟢 تفاوت بین متغیرهای `static` و `instance`
در زبان جاوا، تعریف متغیرها با یا بدون کلیدواژهی static یکی از تصمیمات اساسی طراحی کلاسهاست که تاثیر مستقیمی بر نحوهی ذخیرهسازی، رفتار اجرایی، مصرف حافظه و حتی درستی منطق برنامه دارد. درک تفاوت این دو نوع متغیر، یکی از پایههای مهم در طراحی برنامههای شیگرا در جاوا است.
🔵 متغیرهای `instance` چیستند؟
هر بار که از یک کلاس، شیئی جدید ساخته میشود، یک نسخهی مستقل از متغیرهای نمونهای (`instance variables`) نیز در حافظه برای آن شیء ایجاد میشود. این متغیرها به شیء خاص تعلق دارند و مقادیرشان از شیئی به شیء دیگر متفاوت است.
مثال:
در اینجا هر شیء از کلاس Counter یک مقدار جداگانه برای count خواهد داشت.
🔵 متغیرهای `static` چیستند؟
متغیرهای static به کلاس تعلق دارند، نه به شیء. این متغیرها فقط یک بار در حافظه بارگذاری میشوند (معمولاً در Method Area از JVM) و توسط تمام اشیاء ساختهشده از آن کلاس به اشتراک گذاشته میشوند.
مثال:
در این حالت، همهی اشیاء از کلاس Counter به یک متغیر count یکسان دسترسی دارند و تغییر آن در یک شیء، برای سایر اشیاء نیز قابل مشاهده است.
🔷 مثال عمیق برای درک تفاوت:
و در تابع اصلی:
در اینجا:
* متغیر instanceVar بهصورت مستقل در هر شیء ذخیره میشود.
* متغیر staticVar بین هر دو شیء مشترک است، پس در مجموع دو بار افزایش مییابد.
🟡 نکات مهم
* استفادهی نادرست از متغیرهای static میتواند منجر به بروز باگهایی شود که ردیابی آنها دشوار است، بهویژه در برنامههای چندنخی.
* متغیرهای static پیش از ساختهشدن هر شیء و هنگام بارگذاری کلاس در JVM ایجاد میشوند.
* برای دسترسی به متغیرهای static نیازی به ساخت شیء نیست؛ میتوان از طریق خود نام کلاس نیز به آنها دسترسی داشت.
مثال:
🟢 نتیجهگیری
درک تفاوت بین متغیرهای static و instance تنها به سطح سینتکس محدود نیست، بلکه در عمق طراحی شیگرا و درک نحوهی مدیریت حافظه در جاوا قرار دارد. انتخاب صحیح میان این دو نوع متغیر، موجب پایداری، خوانایی و کارایی بهتر برنامه خواهد شد.
پیشنهاد میشود در زمان طراحی کلاسها، ابتدا به این سوال پاسخ داده شود:
آیا این متغیر باید به هر شیء جداگانه تعلق داشته باشد یا فقط یک نسخهی مشترک برای کل کلاس کافی است؟
پاسخ به این سوال، تعیینکنندهی انتخاب صحیح خواهد بود.
در زبان جاوا، تعریف متغیرها با یا بدون کلیدواژهی static یکی از تصمیمات اساسی طراحی کلاسهاست که تاثیر مستقیمی بر نحوهی ذخیرهسازی، رفتار اجرایی، مصرف حافظه و حتی درستی منطق برنامه دارد. درک تفاوت این دو نوع متغیر، یکی از پایههای مهم در طراحی برنامههای شیگرا در جاوا است.
🔵 متغیرهای `instance` چیستند؟
هر بار که از یک کلاس، شیئی جدید ساخته میشود، یک نسخهی مستقل از متغیرهای نمونهای (`instance variables`) نیز در حافظه برای آن شیء ایجاد میشود. این متغیرها به شیء خاص تعلق دارند و مقادیرشان از شیئی به شیء دیگر متفاوت است.
مثال:
public class Counter {
int count = 0;
}
در اینجا هر شیء از کلاس Counter یک مقدار جداگانه برای count خواهد داشت.
🔵 متغیرهای `static` چیستند؟
متغیرهای static به کلاس تعلق دارند، نه به شیء. این متغیرها فقط یک بار در حافظه بارگذاری میشوند (معمولاً در Method Area از JVM) و توسط تمام اشیاء ساختهشده از آن کلاس به اشتراک گذاشته میشوند.
مثال:
public class Counter {
static int count = 0;
}
در این حالت، همهی اشیاء از کلاس Counter به یک متغیر count یکسان دسترسی دارند و تغییر آن در یک شیء، برای سایر اشیاء نیز قابل مشاهده است.
🔷 مثال عمیق برای درک تفاوت:
public class Example {
int instanceVar = 0;
static int staticVar = 0;
public void increment() {
instanceVar++;
staticVar++;
}
}
و در تابع اصلی:
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Example a = new Example();
Example b = new Example();
a.increment();
b.increment();
System.out.println("a.instanceVar = " + a.instanceVar); // 1
System.out.println("b.instanceVar = " + b.instanceVar); // 1
System.out.println("a.staticVar = " + a.staticVar); // 2
System.out.println("b.staticVar = " + b.staticVar); // 2
}
}
در اینجا:
* متغیر instanceVar بهصورت مستقل در هر شیء ذخیره میشود.
* متغیر staticVar بین هر دو شیء مشترک است، پس در مجموع دو بار افزایش مییابد.
🟡 نکات مهم
* استفادهی نادرست از متغیرهای static میتواند منجر به بروز باگهایی شود که ردیابی آنها دشوار است، بهویژه در برنامههای چندنخی.
* متغیرهای static پیش از ساختهشدن هر شیء و هنگام بارگذاری کلاس در JVM ایجاد میشوند.
* برای دسترسی به متغیرهای static نیازی به ساخت شیء نیست؛ میتوان از طریق خود نام کلاس نیز به آنها دسترسی داشت.
مثال:
Counter.count++;
System.out.println(Counter.count);
🟢 نتیجهگیری
درک تفاوت بین متغیرهای static و instance تنها به سطح سینتکس محدود نیست، بلکه در عمق طراحی شیگرا و درک نحوهی مدیریت حافظه در جاوا قرار دارد. انتخاب صحیح میان این دو نوع متغیر، موجب پایداری، خوانایی و کارایی بهتر برنامه خواهد شد.
پیشنهاد میشود در زمان طراحی کلاسها، ابتدا به این سوال پاسخ داده شود:
آیا این متغیر باید به هر شیء جداگانه تعلق داشته باشد یا فقط یک نسخهی مشترک برای کل کلاس کافی است؟
پاسخ به این سوال، تعیینکنندهی انتخاب صحیح خواهد بود.
#کاربر_مبتدی
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍7
شرکت داده ورزی سداد با هدف ارائه خدمات به بانک ملی، محیطی پویا و به روز در حوزه خدمات فناوری اطلاعات ایجاد کرده است. فضایی که برای مواجه با چالش های جذاب، و رشد و توسعه فردی مناسب است.
اگر شما علاقمند به کار تیمی هستید و همکاری در چنین محیطی برای شما جذاب است، ما مشتاق آشنایی بیشتر هستیم.
مهارت های تخصصی شامل:
تسلط به زبان برنامه نویسی Java
تسلط به Spring Boot
تسلط به JPA و Hibernate
تسلط به مفاهیم وب سرویسها٬ REST API ٬ Soa و Micro service
تسلط به مفاهیم Design Patterns
تسلط به مفاهیم Object oriented
آشنایی با ابزارهای ساخت مانند Maven
آشنایی با مفاهیم پایگاه داده
آشنایی با ابزارها و رویه های توسعه نرم افزار مانند Unit Test ,CI/CD ,Git
آشنایی با ابزارها و راهکارها در زمینه کلان داده مثل Hadoop ,Redis ,Kafka ,Spark ٬ Graph database و سایر تکنولوژی ها و ابزارهای مرتبط
آشنایی با بسترهای راه اندازی Docker ,Kubernetes
شرح وظایف:
تحلیل و طراحی و پیاده سازی نرم افزار با زبان جاوا
پشتیبانی، رفع خطا و مشکلات و بروزرسانی سیستم های جاری
مهارت های دارای امتیاز:
علاقه مند به یادگیری تکنولوژی های جدید
حداقل 3 سال سابقه ایفای نقش بعنوان برنامه نویس Back-end (Java)
مهارت حل مسئله
روحیه ی اشتراک گذاری دانش و کار تیمی
پیروی از اصول Clean Code و تمایل به کد های کمتر و تمیزتر
📑ارسال رزومه
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍2
🔹 ماشین مجازی جاوا (JVM): موتور اصلی اجرای بایتکد جاوا که باعث استقلال از پلتفرم میشود.
🔹 محیط اجرای جاوا (JRE): شامل ماشین مجازی جاوا بههمراه کتابخانههای ضروری برای اجرای برنامههای جاوا است.
🔹 کیت توسعه جاوا (JDK): مجموعهای کامل برای توسعهدهندگان که شامل محیط اجرای جاوا، کامپایلر و ابزارهایی برای نوشتن، کامپایل و اشکالزدایی کدهای جاوا میباشد.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
❤3
برنامه نویسی جاوا | Java
برخی افراد میپرسند برای استخدام شدن به عنوان برنامهنویس جاوا چه مهارتهایی نیاز است؟ پاسخ ساده است: کافیست به سایتهای کاریابی مانند جابویژن، جابینجا و سایر پلتفرمهای مشابه مراجعه کنید. در بخش توضیحات آگهیهای استخدام مرتبط با جاوا، فهرست دقیقی از مهارتها و تخصصهای مورد نیاز درج شده است برید همونا رو یاد بگیرید.
#️⃣ در جاواپرو برخی از این تخصص ها رو آموزش دادیم
🌟 لیست دوره های آکادمی جاواپرو
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍4
الگوهای طراحی(Design Patterns)
مهم با مثالهای واقعی از دنیای نرمافزار
۱. بهروزرسانی خودکار فید در فیسبوک ← الگوی ناظر (Observer)
هر زمان پستی تغییر میکند، همه دنبالکنندگان بهطور خودکار مطلع میشوند.
۲. فیلتر شدن پیامها در اسلک ← الگوی زنجیره مسئولیت (Chain of Responsibility)
پیامها بهترتیب از فیلتر اسپم، منشنها و سپس اعلانها عبور میکنند.
۳. ارتباط میان اپهای آیفون بدون آشنایی مستقیم ← الگوی میانجی (Mediator)
مرکز NSNotification پیامها را بین اپلیکیشنها هدایت میکند.
۴. عملکرد دقیق undo و redo در اپ Todoist ← الگوی فرمان (Command)
هر اقدام به صورت یک شیء قابل برگشت ذخیره میشود.
۵. کاهش نویز خودکار در تماسهای زوم ← الگوی تزیینگر (Decorator)
پردازشگرهای صوتی بهصورت لایهای به جریان تماس افزوده میشوند.
۶. اتصال بدون مشکل سرویسهای AWS به یکدیگر ← الگوی افزونه (Plugin)
مرزهای مشخصی بین ماژول اصلی و سرویسهای جانبی وجود دارد.
۷. پردازش هزاران تراکنش در اپهای بانکی ← الگوی استخر اشیاء (Object Pool)
اتصالات پرهزینه به پایگاه داده، مجدداً استفاده میشوند.
۸. بازیابی خودکار در صورت خرابی سرورهای نتفلیکس ← الگوی تلاش مجدد (Retry)
تا رسیدن به وضعیت مطلوب، عملیات بارها امتحان میشود.
۹. ایجاد پلیلیستهای شخصی در اسپاتیفای ← الگوی استراتژی (Strategy)
الگوریتمهای مختلف براساس سلیقه موسیقی کاربران اجرا میشوند.
۱۰. همگامسازی فایلها در گوگل درایو ← الگوی وضعیت (State)
رفتار فایلها هنگام آپلود با زمانی که همگام شدهاند متفاوت است.
۱۱. بارگذاری روان استوریها در اینستاگرام ← الگوی پروکسی (Proxy)
ابتدا تصاویر پیشفرض نمایش داده میشوند تا تصاویر اصلی بارگذاری شوند.
۱۲. مدیریت انواع پیام در واتساپ ← الگوی کارخانهای (Factory)
برای پیام متنی، تصویری یا صوتی، شیء مرتبط ساخته میشود.
۱۳. پخشکننده ویدیوی یوتیوب روی هر وبسایتی کار میکند ← الگوی تطبیقدهنده (Adapter)
پخشکننده با انواع سیستمهای جاسازی هماهنگ میشود.
۱۴. نمایش یکنواخت املاک در Airbnb ← الگوی روش قالبی (Template Method)
ساختار نمایش ثابت است ولی اطلاعات هر ملک متفاوت است.
۱۵. اجرای اپلیکیشن اوبر روی همه پلتفرمها ← الگوی پل (Bridge)
رابط کاربری از بخشهای وابسته به سیستمعامل جدا شده است.
➡️ اشتراک 👍 لایک 💬 کامنت
مهم با مثالهای واقعی از دنیای نرمافزار
۱. بهروزرسانی خودکار فید در فیسبوک ← الگوی ناظر (Observer)
هر زمان پستی تغییر میکند، همه دنبالکنندگان بهطور خودکار مطلع میشوند.
۲. فیلتر شدن پیامها در اسلک ← الگوی زنجیره مسئولیت (Chain of Responsibility)
پیامها بهترتیب از فیلتر اسپم، منشنها و سپس اعلانها عبور میکنند.
۳. ارتباط میان اپهای آیفون بدون آشنایی مستقیم ← الگوی میانجی (Mediator)
مرکز NSNotification پیامها را بین اپلیکیشنها هدایت میکند.
۴. عملکرد دقیق undo و redo در اپ Todoist ← الگوی فرمان (Command)
هر اقدام به صورت یک شیء قابل برگشت ذخیره میشود.
۵. کاهش نویز خودکار در تماسهای زوم ← الگوی تزیینگر (Decorator)
پردازشگرهای صوتی بهصورت لایهای به جریان تماس افزوده میشوند.
۶. اتصال بدون مشکل سرویسهای AWS به یکدیگر ← الگوی افزونه (Plugin)
مرزهای مشخصی بین ماژول اصلی و سرویسهای جانبی وجود دارد.
۷. پردازش هزاران تراکنش در اپهای بانکی ← الگوی استخر اشیاء (Object Pool)
اتصالات پرهزینه به پایگاه داده، مجدداً استفاده میشوند.
۸. بازیابی خودکار در صورت خرابی سرورهای نتفلیکس ← الگوی تلاش مجدد (Retry)
تا رسیدن به وضعیت مطلوب، عملیات بارها امتحان میشود.
۹. ایجاد پلیلیستهای شخصی در اسپاتیفای ← الگوی استراتژی (Strategy)
الگوریتمهای مختلف براساس سلیقه موسیقی کاربران اجرا میشوند.
۱۰. همگامسازی فایلها در گوگل درایو ← الگوی وضعیت (State)
رفتار فایلها هنگام آپلود با زمانی که همگام شدهاند متفاوت است.
۱۱. بارگذاری روان استوریها در اینستاگرام ← الگوی پروکسی (Proxy)
ابتدا تصاویر پیشفرض نمایش داده میشوند تا تصاویر اصلی بارگذاری شوند.
۱۲. مدیریت انواع پیام در واتساپ ← الگوی کارخانهای (Factory)
برای پیام متنی، تصویری یا صوتی، شیء مرتبط ساخته میشود.
۱۳. پخشکننده ویدیوی یوتیوب روی هر وبسایتی کار میکند ← الگوی تطبیقدهنده (Adapter)
پخشکننده با انواع سیستمهای جاسازی هماهنگ میشود.
۱۴. نمایش یکنواخت املاک در Airbnb ← الگوی روش قالبی (Template Method)
ساختار نمایش ثابت است ولی اطلاعات هر ملک متفاوت است.
۱۵. اجرای اپلیکیشن اوبر روی همه پلتفرمها ← الگوی پل (Bridge)
رابط کاربری از بخشهای وابسته به سیستمعامل جدا شده است.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
❤1👍1
🔵 تفاوت Overloading و Overriding در جاوا – درک عمیق از رفتار متدها در زمان اجرا و کامپایل
در زبان جاوا، دو مفهوم Overloading (بارگذاری مجدد متد) و Overriding (بازنویسی متد) ممکن است در ظاهر مشابه بهنظر برسند، اما در واقع تفاوتهای بنیادی در هدف، زمان تشخیص، وابستگی به وراثت و رفتار در زمان اجرا دارند.
🔹 Overloading
بارگذاری مجدد متد زمانی اتفاق میافتد که چند متد با نام یکسان اما با تعداد یا نوع پارامترهای متفاوت در یک کلاس تعریف شوند. در این حالت، متدهای مختلفی با امضاهای متفاوت ایجاد میشوند و انتخاب اینکه کدام یک فراخوانی شود، در زمان کامپایل (Compile-time) و بر اساس نوع آرگومانها انجام میشود.
در مثال بالا، متد
🔹 Overriding
بازنویسی متد زمانی اتفاق میافتد که یک کلاس فرزند، متدی را که از کلاس والد به ارث برده است، با همان امضا (نام، تعداد و نوع پارامترها) دوباره تعریف کند. این کار باعث تغییر رفتار آن متد برای اشیاء نوع فرزند میشود. تشخیص اینکه کدام نسخه از متد اجرا شود، در زمان اجرا (Runtime) و بر اساس نوع واقعی شیء انجام میشود.
در این مثال، متد
✅ نکته مفهومی مهم:
در Overloading، انتخاب متد در زمان کامپایل و بر اساس امضای متد و نوع آرگومانها انجام میشود.
در Overriding، انتخاب متد در زمان اجرا و بر اساس نوع واقعی شیء انجام میشود؛ این یعنی پلیمورفیسم واقعی در جاوا فقط با Overriding اتفاق میافتد.
درک دقیق این تفاوت، در طراحی کلاسهای قابل توسعه، رعایت اصل Liskov Substitution و نوشتن کدی قابل نگهداری بسیار حیاتی است.
در زبان جاوا، دو مفهوم Overloading (بارگذاری مجدد متد) و Overriding (بازنویسی متد) ممکن است در ظاهر مشابه بهنظر برسند، اما در واقع تفاوتهای بنیادی در هدف، زمان تشخیص، وابستگی به وراثت و رفتار در زمان اجرا دارند.
🔹 Overloading
بارگذاری مجدد متد زمانی اتفاق میافتد که چند متد با نام یکسان اما با تعداد یا نوع پارامترهای متفاوت در یک کلاس تعریف شوند. در این حالت، متدهای مختلفی با امضاهای متفاوت ایجاد میشوند و انتخاب اینکه کدام یک فراخوانی شود، در زمان کامپایل (Compile-time) و بر اساس نوع آرگومانها انجام میشود.
public class Calculator {
public int add(int a, int b) {
return a + b;
}
public double add(double a, double b) {
return a + b;
}
}
در مثال بالا، متد
add
دوبار با پارامترهای متفاوت تعریف شده است، اما هر دو در یک کلاس هستند و وراثتی در کار نیست. این یعنی Overloading.🔹 Overriding
بازنویسی متد زمانی اتفاق میافتد که یک کلاس فرزند، متدی را که از کلاس والد به ارث برده است، با همان امضا (نام، تعداد و نوع پارامترها) دوباره تعریف کند. این کار باعث تغییر رفتار آن متد برای اشیاء نوع فرزند میشود. تشخیص اینکه کدام نسخه از متد اجرا شود، در زمان اجرا (Runtime) و بر اساس نوع واقعی شیء انجام میشود.
class Animal {
public void speak() {
System.out.println("Animal speaks");
}
}
class Dog extends Animal {
@Override
public void speak() {
System.out.println("Dog barks");
}
}
public class Test {
public static void main(String[] args) {
Animal animal = new Dog();
animal.speak(); // خروجی: Dog barks
}
}
در این مثال، متد
speak
در کلاس Dog
بازنویسی شده است. با وجود اینکه متغیر animal
از نوع Animal
تعریف شده، خروجی متد speak
در زمان اجرا، وابسته به نوع واقعی شیء (`Dog`) است.✅ نکته مفهومی مهم:
در Overloading، انتخاب متد در زمان کامپایل و بر اساس امضای متد و نوع آرگومانها انجام میشود.
در Overriding، انتخاب متد در زمان اجرا و بر اساس نوع واقعی شیء انجام میشود؛ این یعنی پلیمورفیسم واقعی در جاوا فقط با Overriding اتفاق میافتد.
درک دقیق این تفاوت، در طراحی کلاسهای قابل توسعه، رعایت اصل Liskov Substitution و نوشتن کدی قابل نگهداری بسیار حیاتی است.
#کاربرـپیشرفته
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍8❤2
🚀 «تجربه یک برنامه نویس از یک مصاحبه اخیر درباره مایکروسرویسهای جاوا — این چیزها را یاد گرفتم!»
چند روز پیش در یک مصاحبه چالشی درباره مایکروسرویسها شرکت کردم و باور کنید تجربهای واقعاً آموزنده بود. تیم مصاحبهکننده فقط درباره کدنویسی سؤال نکردند — بلکه توانایی حل مسئله در سیستمهای توزیعشده را بهطور واقعی سنجیدند.
در ادامه مهمترین سؤالهایی که از من پرسیده شد را میخوانید 👇
🔹 ارتباط بین سرویسها: چطور تصمیم میگیرید که از REST، gRPC یا صفهای پیام (مثل Kafka) برای ارتباط سرویس با سرویس استفاده کنید؟
🔹 کشف سرویسها (Service Discovery): در یک سیستم بزرگ، چطور طراحی میکنید تا سرویسها بتوانند یکدیگر را بهصورت پویا کشف کنند؟
🔹 سازگاری دادهها: چطور تراکنشهای توزیعشده و سازگاری نهایی دادهها را در بین سرویسها مدیریت میکنید؟
🔹 مقاومت و تحمل خطا: چطور از مکانیزمهایی مانند قطع مدار (circuit breaker)، تلاش مجدد (retry) و مسیر جایگزین (fallback) استفاده میکنید؟
🔹 امنیت: برای احراز هویت و مجوزدهی (مثل استفاده از OAuth2، JWT، یا API Gateway) از چه راهکارهایی استفاده میکنید؟
🔹 قابلیت مقیاسپذیری: چطور سرویسها را بهصورت مستقل مقیاسپذیر میکنید بدون اینکه روی سرویسهای دیگر تأثیر بگذارد؟
🔹 مانیتورینگ و لاگگیری: از چه ابزارها یا الگوهایی برای لاگگیری متمرکز و ردیابی توزیعشده استفاده میکنید؟
💡 نکته مهم: تمرکز مصاحبه روی تئوری نبود، بلکه روی توانایی مدیریت چالشهای واقعی در محیط تولید (Production) بود.
اگر در حال آمادهشدن برای مصاحبههای مربوط به مایکروسرویسها هستید، حتماً پاسخهایی کاربردی و همراه با مثالهای واقعی برای این سؤالها داشته باشید — نه فقط تعریفها.
🏅 دوره جامع نخبگان معماری میکروسرویس ها با Java و Spring Boot
➡️ اشتراک 👍 لایک 💬 کامنت
چند روز پیش در یک مصاحبه چالشی درباره مایکروسرویسها شرکت کردم و باور کنید تجربهای واقعاً آموزنده بود. تیم مصاحبهکننده فقط درباره کدنویسی سؤال نکردند — بلکه توانایی حل مسئله در سیستمهای توزیعشده را بهطور واقعی سنجیدند.
در ادامه مهمترین سؤالهایی که از من پرسیده شد را میخوانید 👇
🔹 ارتباط بین سرویسها: چطور تصمیم میگیرید که از REST، gRPC یا صفهای پیام (مثل Kafka) برای ارتباط سرویس با سرویس استفاده کنید؟
🔹 کشف سرویسها (Service Discovery): در یک سیستم بزرگ، چطور طراحی میکنید تا سرویسها بتوانند یکدیگر را بهصورت پویا کشف کنند؟
🔹 سازگاری دادهها: چطور تراکنشهای توزیعشده و سازگاری نهایی دادهها را در بین سرویسها مدیریت میکنید؟
🔹 مقاومت و تحمل خطا: چطور از مکانیزمهایی مانند قطع مدار (circuit breaker)، تلاش مجدد (retry) و مسیر جایگزین (fallback) استفاده میکنید؟
🔹 امنیت: برای احراز هویت و مجوزدهی (مثل استفاده از OAuth2، JWT، یا API Gateway) از چه راهکارهایی استفاده میکنید؟
🔹 قابلیت مقیاسپذیری: چطور سرویسها را بهصورت مستقل مقیاسپذیر میکنید بدون اینکه روی سرویسهای دیگر تأثیر بگذارد؟
🔹 مانیتورینگ و لاگگیری: از چه ابزارها یا الگوهایی برای لاگگیری متمرکز و ردیابی توزیعشده استفاده میکنید؟
💡 نکته مهم: تمرکز مصاحبه روی تئوری نبود، بلکه روی توانایی مدیریت چالشهای واقعی در محیط تولید (Production) بود.
اگر در حال آمادهشدن برای مصاحبههای مربوط به مایکروسرویسها هستید، حتماً پاسخهایی کاربردی و همراه با مثالهای واقعی برای این سؤالها داشته باشید — نه فقط تعریفها.
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👾1
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
🔵 کلمه کلیدی `final` در جاوا – کنترل نهایی روی متغیر، متد و کلاس
در زبان جاوا، کلمهی کلیدی final ابزاری بسیار مهم برای ایمنسازی کد، جلوگیری از تغییرات ناخواسته و افزایش خوانایی است. بسته به جایی که استفاده میشود، رفتار متفاوتی دارد، اما همیشه مفهوم "نهایی بودن" یا "غیرقابل تغییر بودن" را منتقل میکند.
🔹 1. استفاده از `final` برای متغیرها
وقتی متغیری به صورت final تعریف شود، مقدار آن فقط یک بار میتواند مقداردهی شود و بعد از آن دیگر نمیتوان مقدارش را تغییر داد.
✔️ این نوع استفاده برای ثابتهایی مثل نرخ مالیات، محدودیتها یا کلیدهای ثابت بسیار مفید است.
🔹 2. استفاده از `final` برای متدها
وقتی یک متد را final میکنید، دیگر هیچ کلاس فرزندی نمیتواند آن متد را بازنویسی (override) کند.
✔️ اینکار زمانی مفید است که نمیخواهید منطق متدی در کلاسهای فرزند تغییر کند.
🔹 3. استفاده از `final` برای کلاسها
اگر یک کلاس را final تعریف کنید، هیچ کلاسی نمیتواند از آن ارثبری کند.
✔️ معمولاً کلاسهایی که فقط شامل توابع کمکی هستند (مثل java.lang.Math) به صورت final تعریف میشوند.
✅ نکته مهم:
اگرچه استفاده از final باعث میشود کد قابلاعتمادتر شود، اما استفادهی بیرویه از آن نیز ممکن است انعطاف کد را کاهش دهد؛ بنابراین باید با دقت و در جای مناسب استفاده شود.
در زبان جاوا، کلمهی کلیدی final ابزاری بسیار مهم برای ایمنسازی کد، جلوگیری از تغییرات ناخواسته و افزایش خوانایی است. بسته به جایی که استفاده میشود، رفتار متفاوتی دارد، اما همیشه مفهوم "نهایی بودن" یا "غیرقابل تغییر بودن" را منتقل میکند.
🔹 1. استفاده از `final` برای متغیرها
وقتی متغیری به صورت final تعریف شود، مقدار آن فقط یک بار میتواند مقداردهی شود و بعد از آن دیگر نمیتوان مقدارش را تغییر داد.
final int MAX_USERS = 100;
MAX_USERS = 150; // خطا: نمیتوان به متغیر final مقدار جدید داد
✔️ این نوع استفاده برای ثابتهایی مثل نرخ مالیات، محدودیتها یا کلیدهای ثابت بسیار مفید است.
🔹 2. استفاده از `final` برای متدها
وقتی یک متد را final میکنید، دیگر هیچ کلاس فرزندی نمیتواند آن متد را بازنویسی (override) کند.
class Person {
public final void printID() {
System.out.println("ID printed.");
}
}
class Student extends Person {
// خطا: نمیتوان متد final را override کرد
public void printID() {
System.out.println("Student ID");
}
}
✔️ اینکار زمانی مفید است که نمیخواهید منطق متدی در کلاسهای فرزند تغییر کند.
🔹 3. استفاده از `final` برای کلاسها
اگر یک کلاس را final تعریف کنید، هیچ کلاسی نمیتواند از آن ارثبری کند.
final class Utility {
public static void log(String message) {
System.out.println("LOG: " + message);
}
}
// خطا: نمیتوان از کلاس final ارثبری کرد
class CustomUtility extends Utility { }
✔️ معمولاً کلاسهایی که فقط شامل توابع کمکی هستند (مثل java.lang.Math) به صورت final تعریف میشوند.
✅ نکته مهم:
اگرچه استفاده از final باعث میشود کد قابلاعتمادتر شود، اما استفادهی بیرویه از آن نیز ممکن است انعطاف کد را کاهش دهد؛ بنابراین باید با دقت و در جای مناسب استفاده شود.
#کاربرـپیشرفته
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍6
در آموزشهای پروژهمحور مرتبط با سایت فروشگاهی که در کنار بکاند جاوا به بخش فرانتاند نیز نیاز است، این پرسش مطرح میشود که آیا بخش فرانتاند نیز آموزش داده شود یا تمرکز صرفاً بر بکاند و مباحث جاوا باشد؟
Anonymous Poll
43%
تمرکز بر بک اند و جاوا و استفاده از قالب آماده در بخش فرانت اند
57%
هم بک اند جاوا و فرانت اند آموزش داده شود
🚀 جاوا در حال تکامل است — با مهمترین ویژگیهای نسخههای LTS، همیشه یک قدم جلوتر باشید! ☕✨
🔹 جاوا ۸ – عبارات لامبدا، Stream API، کلاس Optional، API تاریخ و زمان
🔹 جاوا ۱۱ – کلاینت HTTP استاندارد، استفاده از var در لامبداها، بهبودهای رشتهای
🔹 جاوا ۱۷ – رکوردها (Records)، کلاسهای بستهشده (Sealed Classes)، الگوهای تطبیقی (Pattern Matching)، سوییچ پیشرفته
🔹 جاوا ۲۱ – نخهای مجازی (Virtual Threads)، مجموعههای ترتیبی (Sequenced Collections)، API توابع خارجی
🔹 جاوا ۲۲ – الگوهای بینام، قالبهای دستوری (Statement Templates)، Streamهای اولیه (Primitive Streams)
🔹 جاوا ۲۳ – قالبهای رشتهای (String Templates)، مقادیر دامنهدار (Scoped Values)، همزمانی ساختاریافته (پیشنمایش دوم)
🔹 جاوا ۲۴ – API فایل کلاس، جمعآورندههای Stream، کلاسهای تعریفشده ضمنی
💡 چه در حال آمادهسازی برای مصاحبه باشید، چه در حال مدرنسازی کدهای قدیمی یا کشف قابلیتهای جدید، این مرجع همیشه شما را بهروز نگه میدارد!
➡️ اشتراک 👍 لایک 💬 کامنت
در اینجا خلاصهای تصویری و دقیق از ویژگیهای کلیدی ارائهشده در نسخههای LTS اخیر و نسخههای جدید جاوا آمده است:
🔹 جاوا ۸ – عبارات لامبدا، Stream API، کلاس Optional، API تاریخ و زمان
🔹 جاوا ۱۱ – کلاینت HTTP استاندارد، استفاده از var در لامبداها، بهبودهای رشتهای
🔹 جاوا ۱۷ – رکوردها (Records)، کلاسهای بستهشده (Sealed Classes)، الگوهای تطبیقی (Pattern Matching)، سوییچ پیشرفته
🔹 جاوا ۲۱ – نخهای مجازی (Virtual Threads)، مجموعههای ترتیبی (Sequenced Collections)، API توابع خارجی
🔹 جاوا ۲۲ – الگوهای بینام، قالبهای دستوری (Statement Templates)، Streamهای اولیه (Primitive Streams)
🔹 جاوا ۲۳ – قالبهای رشتهای (String Templates)، مقادیر دامنهدار (Scoped Values)، همزمانی ساختاریافته (پیشنمایش دوم)
🔹 جاوا ۲۴ – API فایل کلاس، جمعآورندههای Stream، کلاسهای تعریفشده ضمنی
💡 چه در حال آمادهسازی برای مصاحبه باشید، چه در حال مدرنسازی کدهای قدیمی یا کشف قابلیتهای جدید، این مرجع همیشه شما را بهروز نگه میدارد!
⚡️ @javapro_ir✈️ @group_javapro
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
👍10
🔵 ترکیب static final در جاوا – ایجاد ثابتهای سراسری (Global Constants)
در جاوا، وقتی از دو کلمهی کلیدی static و final به صورت ترکیبی استفاده میکنیم، با مفهومی بسیار پرکاربرد روبرو هستیم: ثابت سراسری (global constant).
اما دقیقاً این یعنی چه؟ و چه کاربردی در طراحی برنامهها دارد؟ بیایید دقیق و با مثال بررسی کنیم.
🔹 چرا `static`؟
وقتی یک متغیر را static تعریف میکنیم، دیگر آن متعلق به شیء (object) نیست، بلکه متعلق به خود کلاس است. یعنی برای دسترسی به آن نیازی به ساختن نمونه (instance) از کلاس نیست.
🔹 چرا `final`؟
کلمهی final هم باعث میشود مقدار آن متغیر فقط یک بار مقداردهی شود و دیگر نتوان آن را تغییر داد.
✅ ترکیب static final:
وقتی این دو را ترکیب میکنیم، یک متغیر داریم که:
1. متعلق به کلاس است (نه به شیء)
2. مقدارش قابل تغییر نیست (ثابت است)
3. فقط یک بار مقداردهی میشود (معمولاً هنگام تعریف)
📌 مثال واقعی: تعریف ثابتهای جهانی
اکنون میتوان از این ثابتها در هر جای پروژه استفاده کرد:
🔍 تفاوت با متغیرهای عادی چیست؟
فرض کن به جای static final، فقط final گذاشته بودیم:
در این صورت برای استفاده از API_URL، باید از کلاس Config یک شیء بسازی:
ولی وقتی static باشه:
⚠️ نکته مهم در نوشتن نام ثابتها
در جاوا، یک قانون قراردادی وجود دارد که نام ثابتها (یعنی static final ها) را با حروف بزرگ و آندرلاین (_) مینویسند:
🎯 کجا از static final استفاده کنیم؟
* تنظیمات سراسری برنامه
* آدرسهای URL
* کلیدهای ثابت برای فایلها و SharedPreferences
* پیامهای خطای تکراری
* کدهای وضعیت (مثلاً HTTP Code)
در جاوا، وقتی از دو کلمهی کلیدی static و final به صورت ترکیبی استفاده میکنیم، با مفهومی بسیار پرکاربرد روبرو هستیم: ثابت سراسری (global constant).
اما دقیقاً این یعنی چه؟ و چه کاربردی در طراحی برنامهها دارد؟ بیایید دقیق و با مثال بررسی کنیم.
🔹 چرا `static`؟
وقتی یک متغیر را static تعریف میکنیم، دیگر آن متعلق به شیء (object) نیست، بلکه متعلق به خود کلاس است. یعنی برای دسترسی به آن نیازی به ساختن نمونه (instance) از کلاس نیست.
🔹 چرا `final`؟
کلمهی final هم باعث میشود مقدار آن متغیر فقط یک بار مقداردهی شود و دیگر نتوان آن را تغییر داد.
✅ ترکیب static final:
وقتی این دو را ترکیب میکنیم، یک متغیر داریم که:
1. متعلق به کلاس است (نه به شیء)
2. مقدارش قابل تغییر نیست (ثابت است)
3. فقط یک بار مقداردهی میشود (معمولاً هنگام تعریف)
📌 مثال واقعی: تعریف ثابتهای جهانی
public class Config {
public static final String API_URL = "https://api.myapp.com/";
public static final int MAX_LOGIN_ATTEMPTS = 5;
}
اکنون میتوان از این ثابتها در هر جای پروژه استفاده کرد:
System.out.println("URL: " + Config.API_URL);
if (loginAttempts > Config.MAX_LOGIN_ATTEMPTS) {
System.out.println("Too many failed attempts.");
}
🔍 تفاوت با متغیرهای عادی چیست؟
فرض کن به جای static final، فقط final گذاشته بودیم:
public class Config {
public final String API_URL = "https://api.myapp.com/";
}
در این صورت برای استفاده از API_URL، باید از کلاس Config یک شیء بسازی:
Config cfg = new Config();
System.out.println(cfg.API_URL); // غیربهینه و غیرضروری
ولی وقتی static باشه:
System.out.println(Config.API_URL); // ساده و مستقیم
⚠️ نکته مهم در نوشتن نام ثابتها
در جاوا، یک قانون قراردادی وجود دارد که نام ثابتها (یعنی static final ها) را با حروف بزرگ و آندرلاین (_) مینویسند:
public static final String DATABASE_NAME = "main.db";
🎯 کجا از static final استفاده کنیم؟
* تنظیمات سراسری برنامه
* آدرسهای URL
* کلیدهای ثابت برای فایلها و SharedPreferences
* پیامهای خطای تکراری
* کدهای وضعیت (مثلاً HTTP Code)
#کاربرـپیشرفته
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍8😍3
🔹 درک تفاوت final و effectively final در جاوا
در نسخههای جدید جاوا (از Java 8 به بعد)، مفهومی به نام effectively final معرفی شد که درک آن برای کار با Lambdaها و inner class ها ضروری است.
✅ متغیر final:
یعنی متغیری که صراحتاً با کلمهی final تعریف شده و مقدارش پس از مقداردهی اولیه دیگر قابل تغییر نیست.
✅ متغیر effectively final:
یعنی متغیری که کلمهی final ندارد، اما در عمل (effectively) فقط یکبار مقداردهی شده و دیگر تغییر نکرده است. جاوا اجازه میدهد از این متغیرها داخل لامبداها استفاده شود، حتی اگر کلمهی final را نداشته باشند.
🔴 اگر مقدار number را تغییر دهیم، دیگر effectively final نیست و استفاده از آن در لامبدا غیرمجاز میشود:
🎯 چرا این محدودیت وجود دارد؟
در Lambdaها و کلاسهای داخلی (inner classes) از طریق closure به متغیرهای خارج از بلاک خود دسترسی پیدا میکنند. برای اینکه اجرای آنها در آینده (و احتمالاً در threadهای دیگر) مشکلی نداشته باشد، جاوا اصرار دارد که فقط به متغیرهایی دسترسی داشته باشند که قابل تغییر نباشند (یعنی final یا effectively final باشند).
🔍 نکته مهم طراحی نرمافزار:
* این ویژگی باعث میشود که لامبداها قابل پیشبینی، thread-safe و بدون side-effect باقی بمانند.
* اگر میخواهی از مقادیر متغیرهای خارجی استفاده کنی ولی نیاز به تغییر آنها داری، باید از آرایه یا کلاس mutable استفاده کنی:
در نسخههای جدید جاوا (از Java 8 به بعد)، مفهومی به نام effectively final معرفی شد که درک آن برای کار با Lambdaها و inner class ها ضروری است.
✅ متغیر final:
یعنی متغیری که صراحتاً با کلمهی final تعریف شده و مقدارش پس از مقداردهی اولیه دیگر قابل تغییر نیست.
final int x = 10;
x = 20; // خطا
✅ متغیر effectively final:
یعنی متغیری که کلمهی final ندارد، اما در عمل (effectively) فقط یکبار مقداردهی شده و دیگر تغییر نکرده است. جاوا اجازه میدهد از این متغیرها داخل لامبداها استفاده شود، حتی اگر کلمهی final را نداشته باشند.
public class Example {
public static void main(String[] args) {
int number = 5; // not declared as final
Runnable r = () -> System.out.println(number); // مجاز چون effectively final است
r.run();
}
}
🔴 اگر مقدار number را تغییر دهیم، دیگر effectively final نیست و استفاده از آن در لامبدا غیرمجاز میشود:
int number = 5;
number++; // اکنون دیگر effectively final نیست
Runnable r = () -> System.out.println(number); // خطای کامپایل
🎯 چرا این محدودیت وجود دارد؟
در Lambdaها و کلاسهای داخلی (inner classes) از طریق closure به متغیرهای خارج از بلاک خود دسترسی پیدا میکنند. برای اینکه اجرای آنها در آینده (و احتمالاً در threadهای دیگر) مشکلی نداشته باشد، جاوا اصرار دارد که فقط به متغیرهایی دسترسی داشته باشند که قابل تغییر نباشند (یعنی final یا effectively final باشند).
🔍 نکته مهم طراحی نرمافزار:
* این ویژگی باعث میشود که لامبداها قابل پیشبینی، thread-safe و بدون side-effect باقی بمانند.
* اگر میخواهی از مقادیر متغیرهای خارجی استفاده کنی ولی نیاز به تغییر آنها داری، باید از آرایه یا کلاس mutable استفاده کنی:
int[] counter = {0};
Runnable r = () -> counter[0]++;
#کاربرـحرفهـای
🆔 @javapro_ir
🆔 @group_javapro
👍5❤2