راهبرد

ملتی گروگان اندکی

🔻درباره اندک‌سالاری حاکم بر شورای عالی فضای مجازی

🔹️لابد این شعر سهراب سپهری را شنیده‏اید: «من قطاری دیدم که سیاست می‏برد و چه خالی می‏رفت». برای ما دانشجویان علوم سیاسی، تماشای اینکه چنین نگرشی به سیاست وجود دارد، برخورنده است. ما از ارسطو آموخته‏ایم که سیاست، ارباب علوم است. با کمی درنگ اما حق می‏دهم به دیگران که درباره سیاست چنین فکر کنند. کافیست نگاه کنیم به نحوه تصمیم‏گیری در این مملکت.

🔹چند سال است کشور درگیر این است که به FATF بپیوندیم یا نه؟ مثال دیگر، همین سخن چندروز پیش حسن روحانی که شرایط برای احیای برجام در بهار 1400 فراهم بوده اما به‏واسطه رقابت‏های سیاسی محقق نشده. شاید بگویید اینها تصمیم‏های کلانی هستند و نیازمند تدقیق و تأمل. بسیار خوب، با این تصمیم بلاتکلیف‏مانده تعطیلی دو روز در هفته چه کنم؟ یا برداشتن فیلتر از شبکه‏های اجتماعی را چگونه باید سنجید؟

🔹️رفع فیلترینگ یکی از اصلی‏ترین وعده‏های پزشکیان بود. فردی با بیش از 16 میلیون رأی، رئیس‏جمهور شده اما در شورایی با 28 عضو که 10 نفر از آنها هم شخصیت‏های حقیقی هستند، باید درباره مسئله‏ای به این سادگی اجماع‏سازی کند که تلگرام، توئیتر و اینستاگرامی را که بسیاری از مسئولان همین کشور در آنها با فیلترشکن فعالیت دارند، رفع فیلتر بکند یا نه؟ باور بفرمایید آدم با دیدن چنین وضعیتی یاد همان جمله‏ای می‏افتد که قیصر به خان‏دایی می‏گفت: «اه خان‏دایی، تو آدمو مأیوس می‏کنی».

🔹️انواع و اقسام شوراهایی که در کشور شکل گرفته اینک دست‏وپاگیر شده‏اند. شاید بگویید این هم قسمتی از بازی سیاست دموکراتیک است. اصلاً یکی از نقدها به دموکراسی‏ها هم همین فرآیند زمان‏بر آنهاست. این نقد اما به وضعیت فعلی ما چندان وارد نیست. اگر اعضای این شوراها، برای نمونه همین شورای عالی فضای مجازی، همه منتخبان مردم در انتخاباتی رقابتی بودند، آن وقت می‏شد این کندی را تا حدی توجیه کرد اما میدانیم که چنین نیست.

🔹اگر اعضای این شوراها نماینده مردم بودند، برای اینکه دور بعدی هم بتوانند از مردم رأی بگیرند، سرعتی بیشتر به تصمیم‏گیری خود می‏دادند و اهمیت بیشتری هم برای نظر اکثریت مردم قائل می‏شدند.

🔹وقتی چنین نباشد و قدرت داشته باشی اما نیازی به پاسخگویی احساس نکنی، می‏شود همین قطار سنگین سیاست فعلی که نیازهای ملتی گروگان گروهی اندک می‏شود و حس سرخوردگی جامعه را فرا می‏گیرد. با سهراب شروع کردیم و با عجم اوغلو و جیمز رابینسون به پایان ببریم که در «چرا ملت‏ها شکست می‏خورند؟»، اصلی‏ترین شرط توسعه را گذار از همین اندک‏سالاری می‏دانند.

🖌فرزاد نعمتی | خبرنگار گروه فرهنگ

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗 واتساپ | 🔗تلگرام

👍12❤1👎1

1.49K views10:07