📱روایت‌های مجازی: پیش‌بینی توییتری #ولی_نصر مشاور سیاست خارجی دولت اوباما از مذاکرات غیرمستقیمی که مستقیم خواهد شد.

@javadrooh

💥خبر: ویتکاف ممکن است به عمان نیاید/ واشنگتن‌پست: او حاضر است به تهران بیاید

👈 واشنگتن پست به نقل از یک مقام آمریکایی گزارش داد که تیم #استیو_ویتکاف پیام‌هایی را از طریق عمان ارسال کرده و خواستار مذاکره مستقیم با ایران در روز شنبه شد.

🔹واشنگتن پست به نقل از یک مقام آمریکایی افزود اگر مذاکرات با ایرانی‌ها مستقیم نباشد؛ ویتکاف ممکن است به عمان سفر نکند.

🔹واشنگتن پست به نقل از یک مقام آمریکایی تاکید کرد ما به تفاهم و گفتگوی همه جانبه نیاز داریم و فریب ایرانی ها را نمی پذیریم.

🔹واشنگتن پست به نقل از مقامات آمریکایی گزارش داد که ویتکاف در صورت دعوت، به تهران سفر خواهد کرد/ ایران‌تایمز

@javadrooh

💥خبر: ترامپ به نتانیاهو گفت ایران می‌تواند تاسیسات اتمی غیرنظامی خود را حفظ کند/ او قولی برای پذیرش مدل لیبی نداد

👈 ایران اجازه خواهد داشت یک برنامه هسته‌ای غیرنظامی برای تولید برق، مانند راکتور بوشهر، داشته باشد.

🔹منبعی آگاه از جزئیات گفتگوی ترامپ و نتانیاهو به "جروازلم‌پست" اظهار داشت: «ترامپ گفت ایران نباید سلاح هسته‌ای داشته باشد. تأسیسات هسته‌ای نظامی، خیر؛ هسته‌ای غیرنظامی، بله.»

🔹در دیداری که روز دوشنبه میان نخست‌وزیر #نتانیاهو و رئیس‌جمهور آمریکا #دونالد_ترامپ برگزار شد، مدل لیبی به‌طور گسترده مورد بحث قرار گرفت. منابع اسرائیلی به من گفتند: «احتمال اینکه ایرانی‌ها با توافقی بر اساس مدل لیبی موافقت کنند، بسیار بسیار پایین است.»

🔹ترامپ درباره آنچه از ایرانی‌ها خواهد خواست، همچنان ابهام دارد: «نتانیاهو در دیدار با ترامپ به‌تفصیل درباره مدل لیبی صحبت کرد—اما ترامپ قولی برای پذیرش آن نداد»/انتخاب

@javadrooh

💥خبر: #حسن_روحانی : مذاکرات مستقیم و در سطح بالا معمولاً مفیدتر است/ برخلاف تصور آمریکا، ایران ۴کارت مهم روی میز دارد/ نگذاریم نتانیاهو به اهداف شوم خود برسد

🔹اصل بر مذاکره مستقیم است و مذاکره غیرمستقیم یک استثناء است. هرچه سطح مذاکره بالاتر باشد، سریعتر به نتیجه مطلوب می‌رسیم.

🔹به نظر شخص من آمریکا و حتی #ترامپ دنبال جنگ در منطقه نیست. آن کسی که دنبال جنگ در منطقه است، نتانیاهو است و اوست که مرتب آمریکا را تحریک می‌کند. امروز باید #نتانیاهو را شکست دهیم.

🔹در بعضی از شرایط اگر بخواهیم به مسائل راهبردی و مهم دست پیدا کنیم، هرچه سطح مذاکره بالاتر باشد، مفیدتر است و گاهی ضروری است که در بالاترین سطح سیاسی مذاکره انجام شود.

🔹امیدوارم با تلاش‌هایی که مسئولین محترم دولت چهاردهم و وزیر محترم خارجه انجام می‌دهند و همچنین با رهنمودهای مقام معظم رهبری، بتوانیم به نتیجه مطلوب برسیم و سایه جنگ را از سر کشور دور کنیم و در مذاکرات بتوانیم تحریم‌های اقتصادی را برداریم.

rouhanihassan.com/Fa/News/114460

@javadrooh

📱روایت‌های مجازی: پیشنهاد توییتری #علی_مطهری به #عباس_عراقچی درباره ترکیب هیات مذاکره‌کننده

@javadrooh

📱روایت‌های مجازی: کنایه توییتری یک روزنامه‌نگار به منطق مذاکراتی دولت #رئیسی

@javadrooh

🎥 ویدئو: پزشکیان: رهبری نیز بارها تأکید فرموده‌اندکه هیچ مخالفتی با سرمایه‌گذاری مشروع حتی از سوی سرمایه‌گذاران آمریکایی در کشور وجود ندارد.

@javadrooh

💥خبر: روایت مخبر از روند توافق با آمریکا در دولت رئیسی

👈 #محمد_مخبر معاون اول رئیس‌جمهور در دولت سیزدهم:

🔹در شهریور ۱۴۰۱، ما دو بار تا مرحله امضای توافق [با آمریکا] پیش رفتیم، پیش از شهادت شهید رئیسی هم به این نقطه رسیدیم، اما اسرائیلی‌ها نگذاشتند توافق شود.

🔅متن کامل خبر را در لینک زیر بخوانید:

https://www.entekhab.ir/003biT

@javadrooh

🎥 ویدئو: پزشکیان: گفت‌وگوهای روز شنبه عراقچی با توصیه‌های رهبری خواهد بود

👈 رئیس‌جمهور در مراسم روز ملی فناوری هسته‌ای:

🔹اِنشاءالله شنبه عراقچی با توصیه‌ها و سفارش‌های رهبری در عمان با نمایندگان آمریکا در جلسه غیرمستقیم گفت‌وگو می‌کنند.

🔹موضع ما مشخص و رهبری بارها تکرار کردند و در رابطه با سایر مسائل که می تواند گفت‌وگو شکل بگیرد، تعامل خواهیم کرد.

@javadrooh

📱روایت‌های مجازی: یادآوری علی موجانی، مدیرکل پیشین اسناد وزارت امورخارجه، از تجربه مذاکرات غیرمستقیم برای پایان جنگ ایران و عراق

@javadrooh

🌎 نگاه تحلیلگران جهان: ایران و آمریکا توافق نمی‌کنند، درگیری اجتناب‌ناپذیر است

👈 پروفسور جان مرشایمر، نظریه‌پرداز روابط بین‌الملل می‌گوید حمله آمریکا و اسرائیل به ایران دور از ذهن نیست؛ چون مطالبات آمریکا به نظر ایران غیرمنطقی است و ایران آنها را نخواهد پذیرفت و در این صورت ترامپ خودش را در موقعیتی قرار داده که باید به ایران حمله کند.

🔹مرشمایر، استاد علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو و نویسنده کتاب‌های «تراژدی سیاست قدرت‌های بزرگ» و «لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا» و «توهم بزرگ، رویاهای لیبرال و واقعیت‌های بین‌الملل» است.

🔅وی این مطلب را در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی‌ فارسی بیان کرده است. فیلم کامل مصاحبه را در لینک زیر ببینید:

https://t.me/bbcpersian/246760

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: مرشایمر و نابسندگی‌های تحلیلی‌اش

👈 عباس موسایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ نابسندگی نظریات نئورئالیستی در تبیین و تجویز در عرصه روابط و سیاست بین‌المللی، بیش از هر زمانی مشهود شده است.

✍ #جان_مرشایمر از برجسته‌‌ترین نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل است که در پارادایم ِ رئالیستی با محوریت قدرت با جایگاه برجسته قدرت نظامی در مفهوم قدرت، نظرورزی می‌کند.

✍ به عبارتی، تحلیل ایشان با محوریت قدرت و آن هم قدرت نظامی است. تحلیل ایشان از منازعه و احتمال تشدید آن در گفت‌وگوی اخیرش با بی‌بی‌سی را باید در این وجه، ریشه‌یابی کرد.

✍ نقدی که از منظر ِ نگرش لیبرالیستی بر این رویکرد وجود دارد، فقدان التفات به ساختار قوانین و حقوق بین‌المللی است. البته عبور #ترامپ - به‌عنوان رهبر ایالات متحده و از کانون‌های مدعی لیبرالیسم و محل استقرار نهادهای اصلی لیبرالیسم جهانیـ از پارادایم لیبرالیستی، کاملاً واضح است.

✍ همان چیزی که بسیاری از نظرورزان عرصه سیاست بین‌الملل و برخی دیگر از سیاست‌ورزان و اهل فکر و تحلیل، از آن به نگرش نومرکانتلیست یاد می‌کنند. در کشورمان آقای دکتر #عباس_آخوندی این مباحث را به‌خوبی تبیین کرده‌اند.

✍ به‌نظر می‌رسد تحلیل آقای مرشایمر، علیرغم آنکه وجهی برجسته از  وجوه برسازنده اوضاع را دیده و بر آن اساس از احتمال منازعه می‌گوید؛ اما این رویکرد، نابسنده است. چون الزامات نومرکانتلیستی و منازعات و اختلافات ناشی از آن در عرصه جهانی را نیز نمی‌بیند.

✍ همچنان که شکاف‌های شکل‌گرفته و ناشی از این رویکرد و ائتلاف‌های جدید و اختلاف‌های جدید را نیز نمی‌بیند و در نتیجه هم در تحلیل اوضاع و هم در تجویز، دچار تقلیل‌گرایی می‌شود.

✍ متأسفانه این رویکرد تحلیلی، بر اشخاص و نهادهای زیادی در کشور ما نیز چیره شده است؛ به‌گونه‌ای که ایده‌ها و راهبردهای بدیل را نمی‌بیند و نمی‌آزماید.

✍ راهبرد همه‌جانبه‌نگرتر برای تحلیل اوضاع و احتمالات، بهره‌گیری از رویکرد سازه‌انگاری است (هرچند به یک جریان اصلی یا main strem تبدیل نشده باشد) که در آن هم به قدرت نظامی، هم قدرت اقتصادی، هم حقوق بین‌الملل و هم شکاف‌ها و اتحادهای جدید و هم روان‌شناسی رهبران و... التفات دارد.

✍ سیالیت سیاست را برمی‌تابد و راه‌های روزآمدی را پیش روی می‌گذارد.
لازم به اشاره است که در رویکرد نئورئالیست‌هایی همچون مرشایمر، پویایی و تغییر و سیالیت سیاست، کمتر دیده می‌شود و عنصر زمان و مکان نیز در آن به حاشیه می‌رود.

✍ برای مثال برای تحلیل موضع ترامپ درباره انرژی هسته‌ای، به ترامپی که از برجام خارج شد، ارجاع می‌دهد؛ حال آنکه ترامپ کنونی با آن ترامپ متفاوت است، دیگری ذهنی‌اش متفاوت از گذشته است، یاران و تأثیرگذاران بر ایشان نیز، متفاوت از گذشته‌اند. همچنان که اوضاع زمینه و زمانه به‌شدت تغییر کرده است.

✍ جهان پس از جنگ اوکراین و روسیه، تحولات خاورمیانه، رقابت‌های داخلی و رقیب‌های واقعی و ذهنی ترامپ و... ، شرایط و الزاماتی جدید به‌وجود آورده است که بسی متفاوت از گذشته‌اند.

✍ اونوف و محی‌الدین مصباحی در دانشگاه فلوریدا، به این پارادایم تعلق دارند. تنهایی استراتژیک ایران و لزوم پیگیری بی‌طرفی فعال از این ایده می‌آید که کانون سیاست‌ورزی، منافع و مصالح ملی و زندگی در دوران شکاف‌ها است و ایرانیان باید مختصات این وضعیت را بفهمند و بر آن اساس، نظر/سیاست‌ورزی کنند.

✍ خلاصه کلام آنکه برای جلوگیری از تسلط این ایده‌ها و تالی‌های آنها، عرصه جامعه‌مدنی، شامل نیروها و تشکل‌های سیاسی ملی، می‌بایست فضاسازی‌های تهدیدمحور را با زمینه‌سازی‌های فرصت‌محور، جایگزین کنند.

✍ نباید اجازه داد ایده‌های تقابل‌زای رئالیستی، بر سپهر سیاسی و عرصه عمومی چیره شوند. صداهای ظرفیت‌آفرین برای مصالحه را باید در جامعه، طنین‌انداز کرد.

✍ تفاوت زمینه و زمانه را دریافت و راه‌حل‌های برآمده از مختصات و ماتریس سیاست به وقت اکنون را امتحان کرد.

@javadrooh

📰 پیشخوان: هفتصدوپنجاه‌وهفتمین شماره #روزنامه_هم_میهن پنج‌شنبه بیست‌ویکم فروردین‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: ائتلاف نامبارک علیه مذاکره

👈 سیدقائم موسوی، دکتری علوم‌سیاسی، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ در سیاست بین‌الملل، گاه بازیگرانی با اهداف و هویت‌های کاملاً متفاوت، به شکلی نانوشته و ناهماهنگ، در مسیر یک هدف مشترک قرار می‌گیرند.

✍ مخالفت با مذاکره و عادی‌سازی روابط ایران و ایالات متحده، یکی از همین نقاط تلاقی است؛ جایی که ائتلافی ناپیدا اما پرنفوذ از بازیگران مختلف شکل می‌گیرد: نتانیاهو، براندازان، کاسبان تحریم، و برخی کشورهای منطقه‌ای و جهانی.

✍ نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، سال‌هاست که یکی از جدی‌ترین مخالفان هرگونه گفت‌وگوی سازنده میان تهران و واشینگتن است. او معتقد است هر گشایشی در این مسیر، توازن قوا در منطقه را به زیان اسرائیل تغییر می‌دهد و فضای مانور تل‌آویو در پرونده هسته‌ای ایران را محدود می‌کند.

✍ از این رو، به‌صورت مستمر و هدفمند در مسیر تخریب هرگونه توافق دیپلماتیک کوشیده و از لابی‌های سیاسی و رسانه‌ای برای تأثیرگذاری بر تصمیم‌سازان آمریکایی بهره گرفته است.

✍ هم‌زمان، اپوزیسیون برانداز نیز با نگاه دیگری، اما به‌همان شدت، با هرگونه توافقی میان ایران و آمریکا مخالفت می‌کند. آنان بر این باورند که گشایش در سیاست خارجی، سبب افزایش تاب‌آوری نظام و کمرنگ شدن احتمال فروپاشی آن خواهد شد.

✍ از منظر این گروه‌ها، افزایش فشار خارجی، تحریم و حتی تهدید نظامی، باید ادامه یابد تا به تغییر ساختار سیاسی در ایران بینجامد.

✍ در داخل کشور، مخالفت‌ها (معدودی به خوبی به تعهدگریزی آمریکا معتقدند) عمدتاً با انگیزه‌های اقتصادی و سیاسی شکل می‌گیرد.

✍ گروه‌هایی که به‌درستی «کاسبان تحریم» نام گرفته‌اند، از استمرار فضای تحریم و تنش سود می‌برند. [برخی منافع ناشی از اهرم تحریم را سالانه بین 15تا 20میلیارد دلار برآورد می‌کنند] اقتصاد غیررسمی، رانت‌های ارزی، قاچاق، و توجیه ناکارآمدی‌ها ذیل عنوان «فشار خارجی» به آنان مجال می‌دهد که بدون پاسخ‌گویی، منافع خود را حفظ و بیشینه کنند.

✍ عادی‌سازی روابط، آنها را ناچار به شفافیت، رقابت و اصلاح ساختار می‌کند؛ وضعیتی که با منافع‌شان در تضاد ویرانگری قرار دارد.

✍ در کنار این سه ضلع اصلی، برخی بازیگران منطقه‌ای مانند عربستان سعودی (در دوره‌های خاص)، امارات و ترکیه، بسته به شرایط و رقابت‌های ژئوپلیتیکی، گاه در خفا و گاه به وضوح، از عادی نشدن روابط ایران و آمریکا سود می‌برند.

✍ نزدیکی تهران و واشینگتن می‌تواند جایگاه منطقه‌ای ایران را ارتقا دهد و موازنه قدرت را به زیان آنان تغییر دهد.

✍ حتی در سطح جهانی، برخی قدرت‌ها مانند روسیه نیز تمایلی به رفع کامل تنش‌ها ندارند؛ چرا که بحران در روابط ایران و غرب، به آنها اهرم‌هایی برای چانه‌زنی در معادلات بین‌المللی می‌دهد.[سیگنال دومای روسیه در عدم حمایت نظامی از جمهوری اسلامی در جنگ احتمالی با آمریکا به خوبی گویای روابط چندین ساله اش با جمهوری اسلامی است.]

✍ در نهایت، این ائتلاف ناهمگن، با همه تفاوت‌های بنیادین، در یک مسیر واحد گام برمی‌دارد: انسداد دیپلماسی. در چنین فضایی، آنچه قربانی می‌شود، منافع ملی ایران، توسعه پایدار و زندگی روزمره میلیون‌ها ایرانی است.

✍ اکنون بیش از هر زمان دیگر، ضروری است که نخبگان مستقل و سیاست‌گذاران آینده‌نگر، از منطق این هم‌سویی‌های پنهان آگاه شوند و برای بازگشت به عقلانیت، گفت‌وگو و کاهش هزینه‌های ملی، راهی بگشایند.

✍ مذاکرهٔ هوشمندانه و متناسب نه‌تنها به معنای تسلیم نیست، بلکه ضرورتی راهبردی برای حفظ منافع و امنیت ملی کشور در جهانی پرآشوب و متحول است.

@javadrooh

📱روایت‌های مجازی: انتقاد توییتری محسن میلانی، استاد علوم‌سیاسی دانشگاه فلوریدای جنوبی، از مواضع اپوزیسیون برانداز درباره مذاکره

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: از آن جمعه تا این شنبه

👈 آرش ملکی، پژوهشگر حقوق بین‌الملل، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ ناآرامی‌های آبان۱۳۹۸ تیر خلاصی به استطاعت سیاسی دولت دوم روحانی بود. به شکلی که از آن زمان به بعد دیگر رویدادهایی همچون رای ۲۳میلیونی در انتخابات۹۶ لااقل تا مدتی مدید قابل تکرار به نظر نمی‌رسید. توپخانه تبلیغاتی جناح رقیب شبانه‌روز و هفت روز هفته علیه شخص دوم کشور و کابینه او را فعال بود تا صلاحیت مدیریتی او را نفی کند و تمام مشکلات جهان را به گردن او بیاندازد.

✍ نتیجتاً، رقبای روحانی در سه انتخابات پیاپی جشن پیروزی گرفتند و موفق شدند آمار مشارکت هشت درصدی را هم در تاریخ انتخابات کشور به ثبت برسانند.

✍ یکی از اقدامات تبلیغاتی وقت، تقطیع سخنان رئیس‌جمهور درباره تصمیمات منتهی به افزایش قیمت بنزین و انتشار گسترده آن در شبکه‌های اجتماعی بود. در چارچوب این اقدام، جمله «من خودم جمعه صبح فهمیدم» به‌عنوان آماره‌ای از سوءمدیریت در فضای حقیقی و مجازی طنین‌انداز شد.

✍ تبلیغاتچی‌ها تمام سعی خود را به کار بستند که به افکارعمومی ایران بقبولانند رئیس‌جمهور از امور مملکت بی‌اطلاع است و توقع تدبیر از او اشتباه است.

✍ لذا روز جمعه بیست‌وسوم آبان ۹۸ به نقطه عطفی در ادبیات سیاسیـرسانه‌ای ایران بدل شد و از آن زمان به بعد دوره‌ای از فترت در روند اصلاحات کشور پدید آمد. دوره‌ای که علیرغم انتخابات زودهنگام ۱۴۰۳ هم همچنان تداوم داشت. لیکن انتخاب مجدد #ترامپ و عزم جدی او برای حل اختلاف با ایران پایان آن را نوید می‌دهد.

✍ اکنون بناست وزیر امور خارجه ایران و نماینده آمریکا روز شنبه بیست‌وسوم فروردین ۱۴۰۴ با یکدیگر مذاکره کنند تا چالش‌های مربوط به برنامه هسته‌ای ایران به سرانجام برسد. هرچند پیچیدگی مذاکرات سبب می‌شود هر نوع حدس و گمان در مورد نتایج آن قابل اتکا نباشد. لیک نتیجه هر چه باشد، از آن تاریخ به بعد دیگر ساحت سیاسی کشور متفاوت از قبل خواهد بود.

✍ از آن جمعه تا شنبه (فردا) قریب دوهزار روز زمان سپری شده. زمانی که برای بسیاری از ایرانیان در پرتو پاندمی، تحریم، تورم و ناترازی با انواع و اقسام فشارها همراه بوده و هست. شاید بد نباشد بدین مناسبت از خود بپرسیم دستاورد این وقفه دو هزار روزه چه بود و چرا همان وقت به مذاکره ـ ولو غیرمستقیم ـ با ترامپ نپرداختیم؟

✍ پاسخ این پرسش برای جماعت تبلیغاتچی و اشخاصی از آنها تأثیر پذیرفتند؛ قطعا یک درس سیاسی مهم خواهد بود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: مذاکره در لوله پولیکا

👈 صادق زنگنه، نویسنده و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ «سه نوع مذاکره غیرمستقیم داریم. در حالت اول در دو هتل متفاوت برگزار می‌شود، در حالت دوم در یک هتل اما در دو اتاق متفاوت و حالت سوم در یک اتاق و با حضور نفر سوم.»

✍ این تعاریف کارشناس شبکه افق از مذاکرات غیرمستقیم است. او می‌افزاید: «امیدوارم حالت سوم نباشد، چون افکار عمومی خیلی متوجه تعاریف دیپلماتیک نمی‌شود. ترامپ می‌آید و می‌گوید مذاکره رو در رو و بر سر یک میز بوده است.»

✍ در جایی دیگر مجری برنامه‌ای در شبکه۳ با تحکم می‌گوید: «در روز شنبه هیچ عکس دو نفره‌ای از عراقچی و ویتکاف (طرف آمریکایی) نباید منتشر شود.»

✍ حتی خود آقای عراقچی نیز در پاسخ به سوال خبرنگار شبکه خبر درباره‌ طرفین مذاکره می‌گوید: «از آمریکا آقای ویتکاف تشریف...» و بعد فعل جمله‌ خود را تصحیح می‌کند و می‌گوید: «می‌آید.» چرا که در ادبیات رسمی از عبارت «تشریف آوردن» برای احترام به طرف مقابل استفاده می‌شود.

✍ همه چیز در هاله‌ای از کتمان و انکار پیش می‌رود. هر شکل که هست باشد، اما نباید عکسی از آن بیرون بیاید؛ که مبادا حرف مردم دامن‌مان را بگیرد و یا دشمن شادکن شویم. مراتب پرده‌پوشی و ریاکاری باید با قدرت رعایت شود.

✍ به طرف مقابل هم توصیه می‌کنیم که این اصول را رعایت کند، چرا که نشانه‌ حرفه‌ای بودن است. اما #ترامپ می‌آید و خبر از مذاکره‌ مستقیم می‌دهد و می‌زند به زیر میز اصول «حالا مردم چه می‌گویند؟» و «ریای مصلحتی». اصولی که پس از چهار دهه هنوز یکی از بندهای قوانین و بخشنامه‌های اداری ماست.

✍ در زمان کودکی ما رسم چرکی در مدرسه رایج بود. شاید هنوز هم در میان نوجوانان رایج باشد. آن هم این بود که برای ممانعت از کاری، اصطلاحاً فحشی را وسط می‌گذاشتند و آن را نثار کسی می‌کردند که آن کار را انجام دهد.

✍ داستان مذاکره‌ ما با آمریکا هم چنین است. ابتدا با تمام قوا به آن حمله می‌شود؛ آن را لعن و نفرین و دشنام می‌دهند ولی بعد که کمی هیجان‌‌شان از غلیان می‌افتد و به خود می‌آیند، تازه متوجه می‌شوند که شیپور را برعکس گرفته بودند. به تکاپو می‌افتند برای اقناع افکارعمومی، چرا که اکنون دارند همان کاری می‌کنند که قبلا برایش فحش وسط گذاشته بودند.

✍ در نتیجه چاره‌ای جز توجیهات مسخره و نخ‌نما ندارند؛ مذاکره در یک اتاق با حضور نفر سوم. یا مذاکره بدون عکس و عیان. هر چه می‌شود، بشود؛ اما جلوی مردم فحش‌خور خودمان نشویم.

✍ مسئولین ما همه دست‌کم دهه هفتم عمر خود را سپری می‌کنند، اما هنوز حرف‌هایی می‌زنند که تف سر بالاست. هنوز هیجان بر خرد و سیاست غلبه دارد.

✍ به‌عنوان یکی از آن افکار عمومی که از آن واهمه دارید، عرض کنم که دیگر نه مواضع جار و جنجالی‌تان پیرامون موضوعات مختلف معتبر است؛ نه توجیهات کارشناسان‌تان برای رفع و رجوع آن مواضع، موثق.

✍ ذهن خود را درگیر اصل پرده‌پوشی نکنید، مردم همه‌چیز را می‌دانند. حاشیه را رها کنید و روی کارتان متمرکز باشید. هرچند که اگر همین را هم از مردم بپرسید، می‌گویند نتیجه مذاکرات به حال ما فرقی ندارد.

✍ اما من به عنوان فرزند دهه شصت که در اوج ایده‌ها و شعاعر انقلابی شما رشد کرده‌ام، شما و نگرانی‌تان را به‌خوبی درک می‌کنم؛ راه‌حل دیگری برای شما درنظر دارم که بتوانید مذاکرات را غیرمستقیم برگزار کنید. مذاکره در لوله پولیکا.

✍ دو طرف در دو سوی یک لوله پولیکای سه، چهار متری بنشینید و صحبت کنید. می‌توانید در میانه‌ لوله یک زانویی هم بگذارید که یک پیچ هم در لوله بیفتد؛ این‌گونه ناخواسته چشم‌تان هم در چشم هم نمی‌افتد و مذاکره کاملا غیرمستقیم پیش می‌رود.

من الله توفیق

@javadrooh

📰 پیشخوان: دویست‌وبیست‌وششمین شماره #هفته_نامه_صدا شنبه بیست‌وسوم فروردین‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: کوتاه درباره فردا

👈 حسن بختیاری‌زاده، کارشناس ارشد روابط بین‌الملل، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ بسیاری از ایرانیان، این پرسش را مطرح می‌کنند که مذاکرات فردا میان ایران و آمریکا در عمان، چه نتیجه‌ای در بر خواهد داشت؟ پاسخ به این پرسش و پیش‌گویی فرآیند و پایان گفت‌وگوهای دو طرف، با توجه به پیشینه پرفرازونشیب مناسبات آنها، چند لایه بودن موضوع هسته‌ای، تفاوت دیدگاه‌ها، ملاحظات و منافع دو طرف و دخالت بازیگران گوناگون، مشکل و دشوار است.

✍ با این وجود می‌توان پیش‌فرض‌هایی  را مطرح و بر اساس آنها، احتمالاتی را این گونه ارائه کرد:

✍ اگر آمریکا در پی آن باشد که برنامه هسته‌ای ایران به تولید سلاح، منجر نشود، دستیابی به توافقی پایدار و منصفانه، امکان‌پذیر خواهد بود.

✍ اجرای معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، موافقتنامه پادمان میان ایران و آژانس و کد اصلاحی آن، پروتکل الحاقی و اجرای نظارت‌ها و بازرسی‌های فراتر از پروتکل به همراه انجام غنی‌سازی ایران در سطح پایین و با استفاده از تعداد مشخصی از سانتریفیوژهایی که سرعت پایین‌تری دارند، به‌عنوان تضمین عینی درباره عدم انحراف فعالیت‌های ایران و در مقابل رفع کامل تحریم‌های هسته‌ای، می‌تواند چارچوب توافق احتمالی را شکل دهد.

✍ اما هرگاه آمریکا بر توقف فعالیت‌های هسته‌ای ایران، به شکل انعطاف‌ناپذیری پافشاری کند، پایان مذاکرات فرا می‌رسد.

✍ ایران به دلایل مختلف از جمله واقعیات سیاسی داخلی و پیامدهای منفی حیثیتی و اعتباری در موقعیتی نیست که بتواند توقف فعالیت‌های هسته‌ای خود را بپذیرد.

✍ به نظر می‌رسد #نتانیاهو نخست‌وزیر جنگ‌طلب اسرائیل نیز، با آگاهی از این موضوع، به دنبال آن است که آمریکا را فریب دهد تا در مذاکرات با ایران، بر اجرای #مدل_لیبی پافشاری کند؛ روشی که بر اساس آن ایران باید فعالیت‌های خود را متوقف و تجهیزات هسته‌ای را به خارج منتقل کند.

✍ نتانیاهو در پی آن است که آمریکا توقف فعالیت‌های هسته‌ای ایران را در مذاکرات مطرح سازد تا ایران آن را رد کند و بدین ترتیب، مسیر تقابل نظامی گشوده شود؛ مسیری که به پایانی نامعلوم می‌انجامد و برخلاف نظر #ترامپ آتش جنگ تازه‌ای را در خاورمیانه شعله‌ور می‌کند.

✍ به‌عنوان جمع‌بندی می‌توان گفت اگر آمریکا موضعی واقع‌بینانه و انعطاف‌پذیر، در راستای اطمینان از عدم دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای و مبتنی بر ملاحظات تهران برگزیند، توافق در دسترس خواهد بود.

✍ به‌ویژه اینکه ایران با پذیرش مذاکره با دولت ترامپ، حسن‌نیت و تمایل خود را به حل‌وفصل مسالمت‌آمیز موضوع، نشان داده است.

✍ اما اگر واشنگتن روشی انعطاف‌ناپذیر در پیش گیرد و خواسته‌های غیرواقع‌بینانه مطرح کند، ایران ناگزیر و ناچار خواهد بود واکنش منفی نشان دهد.

✍ چنانچه ترامپ مایل است مرد صلح باشد، فردا فرصت مناسبی برای اوست. فرصتی که می‌تواند به مناسبات اقتصادی ایران و آمریکا و ایجاد فرصت‌های بی‌شمار و جذاب تبدیل شود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: هزینه‌های انحصارگرایی و رادیکالیسم

👈 حسن رضایی، بازرس حزب اتحادملت، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ تلاش‌های دیپلماتیک تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در اواخر دولت روحانی منجر به رسیدن طرفین به توافق بر روی کاغذ شد؛ اما شرایط به‌وجودآمده ناشی از تصویب آنچه قانون راهبردی مجلس حداقلی وقت خوانده می‌شد، مانع از امضای توافق شد.

✍ طبق آن توافق راهبردی که برجام نامیده می‌شد، قرار بود امتیازهای مهمی در قبال تعدیل فعالیت هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم به ایران داده شود، از جمله "رفع تحریم‌ها"، "خرید ۳۰۰فروند هواپیمای مسافربری"، "فروش آزاد نفت با حداکثر ظرفیت و به قیمت روز"، "سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگی چون شل و استات‌اویل در صنعت نفت با هدف نوسازی تاسیسات و افزایش ظرفیت تولید"، "سرمایه‌گذاری شرکت‌های خودروسازی دنیا اعم از آسیا، اروپا و آمریکا مانند فورد، تویوتا، تسلا و... در صنایع خودروسازی ایران و جایگزینی آنها با سایپا و ایران‌خودرو"، "نوسازی و بازسازی ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای و ریلی ایران"، "ورود و سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ در عرصه‌های دیگر اقتصاد و...".

✍ در صورت به امضاء رسیدن این توافق درآمدهای حاصل از فروش نفت و صادرات غیرنفتی و در نتیجه ورود آسان ارزهای ناشی از آنها به اقتصاد کشور علاوه بر ایجاد تحولات و پیشرفت‌های شگرف در عرصه‌های مختلف، می‌توانست موجب تقویت بنیه مالی وارزی کشور شود و حتی روی کار آمدن فرد قلدرمآبی چون ترامپ علاوه بر جلوگیری از اجماع جهانی علیه ایران، نمی‌توانست اثر چندانی بر اقتصاد کشور و در نتیجه مانع تلاطم‌های شدید در قیمت ارز و سایر بخش‌های اقتصادی گردد.

✍ در این بین، آنچه که در این روزها دارای اهمیت بسیار است و کمتر مورد توجه افکارعمومی قرار گرفته است؛ کم‌توجهی به دلیل یا دلایل اصلی وضعیت فلاکت‌بار امروز اقتصاد ایران و زندگی مردم است و اینکه سیاست‌هایی که منجر به قرار گرفتن تصمیم‌گیرندگان دیپلماسی و اقتصادی کشور در گوشه رینگ شده از کجا سرچشمه می‌گیرد.

✍ با نگاهی گذرا به اواخر دولت روحانی خواهیم دید که جریانی در داخل مجلس حضور داشت که از قضا در این ایام و در اوایل دولت پزشکیان به‌دنبال کارشکنی برای دولت نوپا در موضوع ترکیب کابینه و همچنین استیضاح وزیر اقتصاد در ماه‌های اول شکل‌گیری دولت به‌علاوه ایجاد فشارها برای برکناری دکتر ظریف از معاونت راهبردی رییس‌جمهور برآمد که در اواخر دولت روحانی مانع امضاء توافق هسته‌ای بین ایران و غرب با شرایطی بسیار آسان‌تر از دوره ترامپ و در نتیجه عدم گشایش در زندگی مردم شده بود.

✍ این جریان تمامیت‌خواه که بسیاری از اعضای آن در حوزه انتخابیه خود کمتر از پنج درصد آراء واجدین شرایط را کسب کرده‌اند؛ به‌واقع، در مسائل مهم و اساسی کشور به دنبال تصویب طرح‌ها و تامین خواسته همان حدود پنج درصد حامیان خود هستند و مطالبات اکثریت ۹۵درصدی جامعه برایشان فاقد وجاهت است.

✍ نکته‌ای که نباید از آن غافل شد، وضعیتی است که ایران در زمان مذاکرات اواخر دولت روحانی از آن بهره‌مند بود و الان دیگر آن شرایط وجود خارجی ندارد؛ و آن برگه‌هایی است که ایران می‌توانست هنگام چانه‌زنی به‌کار گیرد. حماس، حزب‌الله، دولت سوریه، حشدالشعبی و انصارالله هیچ‌کدام در موقعیت ضعف امروز نبوده‌اند و همچنین مردم عصبانی ناشی از دلار ۱۰۰هزار تومانی و تورم مستمر؛ فرصتی تاریخی که به خاطر حضور انحصارگرایی و رادیکالیسم اصولگرایانه بر ساختار سیاسی و تصمیم‌گیری کشور از کف ملت ایران ربوده شد.

@javadrooh

📰 پیشخوان: هفتصدوپنجاه‌وهشتمین شماره #روزنامه_هم_میهن شنبه بیست‌وسوم فروردین‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh