مهم نیست چه منابعی در اختیار داری، اگه ندونى چطوری ازشون استفاده کنی هیچ وقت کافی نیستن...
@jandark

ای پادشه خوبان...
@jandark

هیچ‌کس نمی‌تواند
مثل کودکی که می‌خندد
یا درختی که غرقِ شکوفه است
شعر بگوید.

کریستین بوبن
@jandark

Probably there is no hero...
@jandark

در گذشته، سانسور از طریق مسدود کردن جریان اطلاعات به اجرا در می‌آمد در قرن بیست ویکم، از طریق غوطه‌ور کردن انسانها در سیلاب اطلاعات بی‌اهمیت و نامربوط عملی می‌شود. انسانها واقعا نمی‌دانند به چه چیزی توجه نشان دهند و اغلب وقت خود را صرف بحث و بررسی درباره‌ی موضوعات فرعی می‌کنند.
در زمانهای دور، قدرت داشتن به معنی دسترسی به اطلاعات بود.
اکنون قدرت یعنی آگاهی بر اینکه از چه چیز باید چشم پوشید و تمرکز را بر روی چه چیزی قرار داد.

یووال نوح هراری
از کتاب انسان خداگونه
@jandark

دانیل کانمن: خوشبختی حاصل جمع و تفریق لحظات خوشایند و ناخوشایند نیست، بلکه ناشی از نگرش به کلیت زندگی به عنوان چیزی بامعنا و ارزشمند است. در خوشبختی یک عنصر مهم شناختی و اخلاقی وجود دارد.
همان‌طور که نیچه گفت، اگر دلیلی برای زندگی داشته باشی، تقریباً هر ناملایمی را می‌توانی تحمل کنی. زندگی مفید، حتی در بطن دشواری‌ها، می‌تواند بی‌اندازه رضایت‌بخش باشد. اما زندگی بیهوده، با هر میزان از رفاه، مصیبتی وحشتناک است.

انسان خردمند
یووال نوح هراری
@jandark

بسيار خوب، هرچيز و هر كس يك يا دو بار در ماه تنظيمش به هم می‌خورد. زندگی همين است.


خواب
هاروكی موراكامی
@jandark

آقای نخست وزیر مشروب نمی خورد.
آقای نخست وزیر دود نمی کشد.
آقای نخست وزیر در خانه ای حقیر اقامت دارد.  
ولی بیچارگان حتی خانه ی حقیری هم ندارند.
کاش گفته می شد:
آقای نخست وزیر مست است
آقای نخست وزیر دودی است
اما حتی یک فقیر میان مردم نیست. 

برتولت برشت
@jandark

آخرین نوشته‌ی زیگموند فروید دست نخورده، به همان شکل روی میز کارش در لندن:
«حقیقت انسان به آنچه اظهار می‌دارد نیست...»
@jandark

هر کس که دو سوم از اوقات شبانه‌روز به خودش تعلق نداشته باشد، برده است. تفاوتی نمی‌کند که دولتمرد، بازرگان یا دانشمند باشد.

انسانی‌بسیار‌انسانی
نیچه
@jandark

ماهی باش
مدام گفتگو کن با جهان
صدایت را اما
نگذار کسی بشنود

حسن آذری
@jandark

به پایان فکر نکن
اندیشیدن به پایان هر چیز،
شیرینی حضورش را تلخ می‌کند
بگذار پایان تو را غافلگیر کند
درست مثل آغاز

صادق هدایت
@jandark

گاهی آدم رمانی نیمه تمام دارد،
می رود خانه چای دم می کند، سیگاری زیر لب می گذارد، تکیه به بالشی می دهد و نرم نرم می خواند.
خب، بدک نیست. برای خودش عالمی دارد، اما بدبختی این است که هر شب نمی شود این کار را کرد.
آدم گاهی دلش می خواهد بنشیند و با یکی در مورد کتابی که خوانده است حرف بزند، درست انگار دارد دوره اش می کند. اما کو تا یکی این طور و آن همه اُخت پیدا بشود؟!

هوشنگ گلشیری
@jandark