امروز تو درمونگاه بودم
یه مامان بزرگ قشنگی اومد نشست و شروع کرد درداشو به استادمون گفتن (این استادمون واقعا دکتر حقیه)
استادمونم طبق روال شرح حال رو گرفت و شروع کرد توضیح دادن و دارو نوشتن و از این کارا
صحبتشون که تموم شد مامان بزرگ برگشت گفت دکتر :
چرا وقتی دردامو به دکتر توضیح میدم آروم میشن ؟!
استادمون ی خنده ریزی کرد ( از اینا که ینی کاش اینطوری باشه واقعا ) بعد گفت مادر جان یه سری دردا
درمونشون بیان کردنشونه نباید بزاری غمباد بشه 🙂
خلاصه که کلی حالم خوب شد با این اتفاق امروز خواستم هم حال شما خوب شه هم …..
هم بگم که درداتونو نریزین تو خودتون 🤍

》Mad_medico《

@OfficialPersianTwitter

و به آنجایی برسیم که اشک تو از چشم من بچکد.

همین_

امروز از بیمارستان تا خوابگاه رو پیاده اومدم‌. گوشیم، کارتای‌ بانکیم حتی بطری آب معدنیم‌ تو کوله‌ی رفیقم بود که زودتر از من رفت خونه. از شش صبح بیدارم. انقدر تو گرما کار کردم و فشار خوردم و حرف مفت شنیدم که یکی الان بهم بگه "سلام" دستم به خونش آلوده میشه.

یه سری مفهوم هستن که دو نفره معنی میشن، مثلا هیچکس به تنهایی چیزی به اسم آغوش نداره.

کاش من همه بودم تا با همه‌ی دست‌ها می‌کوبیدم تو سر اون مترجمی که میاد به فارسی ترجمه کنه ولی کلمه‌ی فارسی‌ هم که ترجمه کرده من باید بزنم تو لغت‌ نامه دهخدا تا بفهمم‌ معنی کفِ خیابونیش‌ چیه.

من دلم تنگ شده برات ولی انقدر گاوی که همینم نمیشه بهت گفت.

چگونه آرام می‌گیرد؟

چرا نمی‌تونیم دوستامونو‌ مثل کوله پشتی بندازیم پشتمون‌ هرجا رفتیم ببریم؟

روزم چون روز دیگران می‌گذرد
اما شب که در می‌رسد یادها پریشانم می‌کنند
با چه اضطرابی روز را به سر می‌برم
اما شبانگاه من و غم یک‌جا می‌شویم.

-محمود دولت‌آبادی

تو انگلیسی dreamt تنها کلمه‌ایه که با “mt” تموم میشه. یعنی شما فقط تو خواب mt, تو واقعیت nmt.

قبول کردن اینکه "گاهی یک نفر اونقدر حوصله نداره که حتی نمیخواد نفس بکشه چه برسه به اینکه بخواد با تو همکلام بشه" رو یاد بگیریم. اینطوری نه خودمون اذیت میشیم، نه طرف مقابلو‌ از زندگی سیر می‌کنیم.

خطاب به تمام خستگان:
باشد که اشک بعدی شما، اشک شوق باشد.

_

خنده‌هامونو‌ ممکنه فراموش کنم؛ ولی گریه‌هایی که باهم کردیمو‌ هیچ وقت.

از شخص عزیزی رسید.

میشه بیکلام بیشتر قرار بدید داخل چنل؟

یکی از دوستان چنل بی‌کلامش رو برام فرستاد "https://t.me/breath_PLR" علاقه دارید اونجا جوین بشید.
منم تا حدی که بتونم و نت یاری کنه میذارم.

من در این سال‌ها احساساتی را فهم، تجربه و در خود حمل میکنم؛ که توان بیان‌شان را ندارم. ذهنیتی نسبت به مفاهیم و پدیده‌ها در من است که نمیتوانم همه‌اش را بگویم و بنویسم. من برای بیان حس و درکم نسبت به پیرامون، کلمه کم میاورم.

-از نامه‌ی فروغ به ابراهیم گلستان