‌ 💥 نقش امام حسن و حسین در کشتار مردم گرگان

#قسمت_اول

اين متن به نقل از سه كتاب کتاب #تاريخ_طبرى، کتاب #فتوح_البلدان_البلاذری كه از معتبرترين كتب تاريخى مسلمانان ميباشند و همچنين کتاب #زندگانى_امام_حسين نوشته زين العابدين رهنما تنظيم شده است.

محمد بن جرير طبری نويسنده كتاب تاريخ طبرى كه يكى از بزرگترين #علماى_مسلمان و مفسرين قرآن در زمان خودش بوده است در مورد شركت كردن فرزندان #امام_على يعنى #حسن و #حسين در كشتار ايرانيان می نویسد :” سعید ابن عاص” لشگری راهی گرگان نمود، مردم آنجا از راه صلح آمدند. سپس ١٠٠ هزار درهم خراج و گاه ٢٠٠ هزار درهم خراج به اعراب میدادند.
لیکن قرارداد از طرف ایرانیان برهم خورد و آنان از دادن خراج به مدینه سرباز زدند و از اسلام گريزان شدند.
یکی از شهرهای کرانه جنوب شرقی دریای خزر، شهر “تمیشه” بود که به سختی با سپاه اسلام نبرد کرد.
“سعید بن عاص” شهر را محاصره کرد و آنگاه که آذوقه شهر به اتمام رسید مردم از گرسنگی زنهار (امان) خواستند و به آن شرط که سپاه “سعید ابن عاص” مردمان شهر را نکشد با او قرار صلح گذاشتند.
او نیز این شرط را قبول کرده و سوگند یاد کرد که یک نفر را نکشد!!!
لیکن بعد از عقد قرار داد سعید تمام مردمان شهر را به جز یک نفر را در دره ای گرد آورد و تمام افراد شهر را از لب تیغ گذراند.
در واقع او به وعده اش عمل کرد و به سوگندش وفادار ماند و همه آن مردمی که منظور او از یک نفر را “هیچکس” می پنداشتند را سر برید.

#طبرى در ادامه داستان نام افراد نامدارى كه در لشكر سعيد بن عاص شركت داشتند را چنين مينويسد:
عبدالله بن عمر بن خطاب – عبدالله بن عباس – عبدالله بن زیبر – حسن ابن علی بن ابيطالب(#امام_حسن) – حسین ابن علی بن ابيطالب(#امام_حسین) از جمله كسانى بودند كه در اين فتح بزرگ شركت داشتند.

#منابع:
١) کتاب تاریخ طبری – محمد جریر طبری – ترجمه ابوالقاسم پاینده – جلد پنجم – چاپ تهران – صفحه ٢١١٦
٢) فتوح البلدان نوشته احمد بن يحيى بلاذرى صفحه ٣٠٣

ادامه دارد ...

💥گذرى بر زندگى على بن ابيطالب، شخصيت افسانه اى شيعيان

#قسمت_دهم

•#علی_شریعتی يكى از به ظاهر روشنفكران مذهبى كه تلاش زيادى داشت كه اسلام و قوانين متحجرانه آنرا با ليبراليسم گره بزند و از آن يك دين مترقى بيرون بياورد درباره بی دانشی پیش از اسلام در #عربستان چنین می نویسد :
نه تنها در #حجاز جز هفت یا دوازده تن کاغذ نویس پست که در جامعه در ردیف صنعتگران حقیر و بی ارزش بشمار میرفتند وجود نداشت بلکه اصولا عرب قلم را حقیر میشمرد و نویسندگی را تحقیر میکرد و این روح حتى پس از اسلام در میان پیش رفته ترین گروههای #قریش رایج بود.
آنچه بنظر آنان مقدس بود شمشیر بود و اسب نه قلم و نوشته
(#منبع: اسلام شناسى على شريعتى درسهاى دانشگاه مشهد برگِ ٤٢)
پيامبر اسلام اسرای جنگی را که نوشتن و خواندن میدانستند از اعدام و بردگی معاف ساخت تا مسلمانان را تعلیم دهند
(#منبع: اسلام شناسى على شريعتى درسهاى دانشگاه مشهد برگِ ٤٣).
در اسلام بنگرید یک سو على است و ابوذر بدوی و بلال برده حبشی و عمار و ياسر و سمیه سیاه افريقاني و میثم خرمافروش که هیچکدام را در تاریخ و علوم و فلسفه مقامی نیست.
(#منبع: اسلام شناسى على شريعتى درسهاى دانشگاه مشهد برگِ ٨٥)
با مردمی که تنها به اسب و شمشیر و نسب افتخار می کنند و در میانشان جز هفت یا یازده تن نبطی و رومی فقیر و از نظر اجتماعی پست که برای ارتزاق خود به کاغذ نویسی مشغولند کسی قادر به نوشتن و خواندن نیست بلکه آنرا بی ارزش میشمارند.
حتی پس از اسلام که عرب عزت و قدرت یافته بود و بر کشورهای متمدن حکومت میراند قلم را خوار میشمرد و شعر و شمشیر را بر آن ترجيح میداد
(#منبع: اسلام شناسى على شريعتى درسهاى دانشگاه مشهد برگِ ١٠٣).
در دفتر #امام_حسین و ایران چنین آمده که چون تازیان پیش از اسلام از خواندن و نوشتن بی بهره بودند و نسک و نسک خانه ای نداشتند و نمی شناختند ناآگاهانه همه نسک خانه ها (کتابخانه) را به آتش کشیدند و نابود کردند (#منبع: دفتر امام حسین و ایران برگردان ذبيح الله منصورى برگِ ٤٠).
#محمد به پيروانش اجازه نميداد جز خواندن قرآن چيزى فرا بگيرند و درباره كسب دانش ميگويد از نحو بياموزيد آنقدر كه سخن درست بگوييد و از نسب مادران و پدران بدانيد و شمار روزها را نه بيشتر.
(منبع: از حاشيه بر ٢٣ سال برگهاى ٢٤١ و ٢٤٢ ، تفسير طبرى برگِ ٢٤٩ و حلاج ميرفطروس چاپ دوازدهم برگِ ٨٨ برداشت از تاريخ تمدن اسلامى جرجى زيدان پوشينه سوم برگ ٤٣٤ و تاريخ علوم عقلى در تمدن اسلامى ذبيح الله صفا برگ ٣٣ و ٣٤)
و درباره زنان گفته است نوشتن به آنها نياموزيد و در غرفه بالاى خانه جا ندهيد به آنها چرخ رشتن(ريسندگى) و سوره نور را ياد بدهيد.
(#منبع: حلية المتقين محمدباقر مجلسى برگِ ٧٨)
#متن_عربی اين روايت در كتاب هاى:
١) كافى شيخ كلينى جلد ٥ صفحه ٥١٦
٢) من لايحضرة الفقيه شيخ صدوق جلد ١ صفحه ٣٧٤:
اين متن عربى روايت است: علي بن إبراهيم ، عن أبيه ، عن النوفلي ، عن السكوني ، عن أبي عبد الله عليه‌السلام قال قال رسول الله صلى‌ الله‌ عليه‌ وآله لا تنزلوا النساء بالغرف ولا تعلموهن الكتابة وعلموهن المغزل وسورة النور.

بنابراين #علی چگونه و در کجا دانش آموخته که #نهج_البلاغه داشته باشد؟
اگر همه این بن مایه ها را نادیده بگیریم به سختی میتوان باور داشت که او به اندازه خواندن و نوشتن چیزی میدانسته است نه بیشتر و تمامى ادعاهاى اسلامگرايان در مورد علم و دانش و .... دروغى بيش نيست و زائيده ذهن خيالپرداز آخوندهائيست كه با اين افسانه ها راهى براى مفتخورى خود و فرزندانشان ساخته و پرداخته اند.

ادامه دارد....

https://t.me/naghde_eslamm/25186